🎬 Jonathan Majors, hakkındaki cinsel saldırı ve taciz davalarında suçlu bulunmasının ardından MARVEL Sinema Evreni’nden (MCU) kovuldu.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Kang:&nbsp;Majors’ın bu yılki MCU filmlerinden Ant-Man and the Wasp: Quantumania’da canlandırdığı Fatih Kang, 2025’te gösterime girmesi planlanan (Hollywood grevleri nedeniyle 2026’ya ötelenen) ve MCU’nun altıncı fazına noktayı koyacak filmlerden olan Avengers: The Kang Dynasty’nin kilit karakteri olacaktı. Majors’ın kovulmasının ardından Marvel Studios, filmin prodüksiyon sürecindeki adını Avengers 5&nbsp;olarak değiştirdi.</li></ul>

Aposto Gündem

I'm sometimes unsure of where to start when writing an article on Marvel—should I begin by mentioning which Thor movie is this? Or do you need a whole summary for the last 29 MCU movies? Anyways,&nbsp;I love watching Marvel movies in the cinema. Before the pandemic, and ever since the first Avengers movie, I can argue that there are very few MCU movies that I haven't seen in the cinema on the first day. (If you think I'm going to end the sentence with "Because I'm not like other girls™️,"&nbsp;you're deeply wrong because I'm exactly like the other girls.)<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">I don't even like Thor that much</h2>Well, of course, there are some I dislike among all these heroes. To be honest, I wasn't the number one fan of Thor's first movie despite the fact that Natalie Portman was in it. This changed drastically when Taika Waititi became the director for the franchise.Although I got tired of this "Marvel Comedic Universe" perception that I thought started with Guardians of the Galaxy, I knew that Waititi's take on Thor would destroy the following perception:<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Not everyone is Peter Parker,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Not every character has to act like a comedic relief at some point,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Not every Marvel movie has to make anyone laugh at any given serious moment.</li></ul><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Thor: Love and Thunder</h2>I've never got bored with a movie directed by Taika Waititi. In fact, in the middle of all his comedy that suits me, I usually leave the theatre feeling emotional. I wouldn't expect any other comedic sense from a movie that is being told from Korg's narration anyway.<img src="https://images.aposto.com/2022/6/3/1658882441769.jpeg" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.80" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">⚡️&nbsp;The Mighty Thor<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">The movie doesn't say anything about Zeus' rapist personality, but provides a reference to the issue of godliness, much like the DC universe.The New Asgard, located in the US, is a complete reflection of the neoliberal culture. Sure, I wouldn't call Taika a Marxist for that reason, but I couldn't help but sit down and say, "Oh, it made me think," as well as having fun.The return of Mjölnir and the story of Dr. Jane's gaining her own Thor power is told in full details. I loved that I learned about his cosmogony. Let me finish by adding what I suggested then, and that I even had a lot of fun with. Goodbye Taika and Thor power.🍿 Editor's note:&nbsp;Many thanks to my dear friends Canan Tırnova and Berk Atias for watching this movie with me. I don't want to watch any Marvel movie with anyone but you.

Fanon

It's all Taika Waititi's fault.

Thor: Love and Thunder

Marvel yazılarına giriş yaparken konuya nereden girmek gerektiğinden bazen emin olamıyorum—bu kaçıncı Thor filmi, onu söylesem iyi olur mu? Yoksa acaba bütün MCU filmleri içinde kaçıncıya denk geliyor, kısa bir özet mi vermek gerek? Bu, bugünün bende yer edecek derdi.Konuya şöyle gireyim madem: Marvel filmlerini sinemada izlemeyi çok seviyorum. Pandemi öncesi, aslında ilk Avengers filminden beri diyeyim, ilk gününde sinemada izlemediğim çok az evren filmi olduğunu iddia edebilirim. (Cümleyi "Çünkü ben diğer kızlar gibi değilim™️," diyerek bitireceğimi sanıyorsanız yanılıyorsunuz çünkü tam olarak diğer kızlar gibiyim.)<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">MCU-sevgi-sıralaması: Thor'u o kadar sevmiyorum</h2>Eh, bu kadar kahraman içinde insanın sevmedikleri de var tabii. Dürüst olmak gerekirse Thor'un ilk filmi—Natalie Portman etkisine rağmen—uzun süre ilgimi çekmemişti. Ta ki filmlerin yönetmen koltuğuna Taika Waititi oturana kadar.&nbsp;Guardians of the Galaxy'le başladığını düşündüğüm bu "Marvel Comedic Universe" algısından sıkılmama rağmen Thor'u Waititi'nin çekmeye başlamasıyla birlikte şu algıyı yıkacağını biliyordum:<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Herkes Peter Parker değil,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Her espri her karaktere cuk oturmak zorunda değil,&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Her Marvel filmi bir anda patlayan şakalarla bezeli olmak durumunda değil.</li></ul><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Thor: Love and Thunder</h2>Taika Waititi'nin çektiği bir filmden sıkılarak çıktığım olmadı. Hatta bütün o kendime uygun komedisinin ortasında genelde duygulanarak ayrılıyorum ortamdan.&nbsp;Zaten Korg'un anlatımıyla süren bir hikâyeden başka bir sonuç da beklemezdim.<img src="https://images.aposto.com/2022/6/3/1658882441769.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.80" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">⚡️&nbsp;The Mighty Thor<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Film, Zeus'un tecavüzcü kişiliğine bir giydirme yapmıyor ama DC evrenine sokar gibi tanrılık müessesesine hafif problemlilik atayabileceğimiz bir gönderme sağlıyor.Kurgu genelinde Yeni Asgard olarak tanıştığımız ABD içerisinde yer alan Nordik mekânı, neoliberal kültürün "Her şeyi paraya ve eğlenceye çevirmemiz lazım," mottosunun tam bir yansıması hatta. Oturup bu yüzden Taika'ya Marksist diyeceğimiz yok ama eğlencelin yanında "Ay, düşündürdü," demeden de geçemedim.Mjölnir'in dönüşü ve Dr. Jane'in kendi Thor gücüne kavuşmasının hikâyesi eksiksiz aktarılmış; kendi kozmogonisini öğrendiğime bayıldım. O zaman önerdiğimi, hatta çok da eğlendiğimi ekleyerek bitireyim.&nbsp;İyi ki varsın Taika ve Thor gücü.🍿 Özel teşekkür: İki gündür ısrarlı sorularıma sonunda "Tamam," diyerek benimle bu filmi sinemada izledikleri için sevgili dostlarım Canan Tırnova ve Berk Atias'a teşekkürlerimle. Sizden başkasıyla Marvel filmi izlemek istemiyorum.

Bunların hepsi Taika Waititi'nin suçu.

Avengers serisi Türkiye’de Yenilmezler adıyla gösterime girmişti. Her ne kadar film isimlerini Türkçe’ye çevirmek konusunda çok başarılı sayılmasak da, sinema dünyasına kazandırdığımız bu isim hem yakaladığı müthiş galibiyet serisi hem de oyuncuların süper kahraman özelliklerine sahip olmasıyla bir NBA takımına çok uyuyor.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Memphis Grizzlies, sezon başlarken genç çekirdeğiyle heyecan yaratan ancak ligde çok rekabetçi olamayacak bir takım görüntüsündeydi. En iyimser tahminler, Play-In oynamasının başarı olacağını söylüyordu. Ne var ki, bugün geldiğimiz noktada 55-23’le ligin en iyi ikinci derecesine sahip ve bunu büyük ölçüde oyuncularının gelişimine ve bazı alanlarda ligin en iyisi olmalarına borçlu.FlashEğer Memphis’te kendi Avengers takımımızı kuracaksak, her ne kadar orijinal ekipte, hatta Marvel evreninde dahi olmasa da Flash’ı buraya almalıyız. Ve bizim Flash’ımız tabii ki Ja Morant’ten başkası olamaz. Aslında bu lakabın sahibi 2000’ler ve 2010’larda Dwyane Wade’di, fakat günümüzde bir Flash varsa o kesinlikle Morant olmalı. Genç gard ligdeki herkesten daha hızlı, daha çabuk yön değiştirebilen, daha yükseğe sıçrayabilen bir mutant. Sahadayken zamanın onun için diğer bütün oyunculara göre daha yavaş aktığını hissettiriyor. Üçüncü yılında ilk kez All-Star seçilen yıldız oyuncu 27,6 sayı, 5,7 ribaund ve 6,7 asist ortalamalarıyla MVP seviyesinde bir sezon geçiriyor. Geçtiğimiz sezona kıyasla maç başına 8,5 sayı daha fazla atıyor ve spektaküler oyunuyla genç yaşında NBA’in en sevilen oyuncularından biri olmayı başardı. Büyük ihtimalle en çok gelişme gösteren oyuncu ödülünün de sahibi olacak.<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=bPQRtzkAo3Q&ab_channel=BleacherReport" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/3/2022-04-04T19:54:48.873Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.77" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>Mister FantasticMemphis’teki süper kahraman takımımıza bir de Mister Fantastic alalım. Uzuvlarının uzaması sayesinde düşmanlarını alt eden Reed Richards gibi Jaren Jackson Jr. da savunmada bazen öyle pozisyonlara yetişiyor ki, kolları ve bacakları uzuyormuş gibi görünüyor. Geçtiğimiz sezonun büyük bölümünü sakatlık sebebiyle kaçıran genç uzun sadece 11 maçta forma giyebilmişti. Bu sezonsa sakatlığını tamamen atlattı ve sadece bir maç (son oynanan Phoenix maçı) kaçırdı. Ortalamaları tabii ki Morant kadar parlak değil ama maç başına 2,3 blokla ligin bu alandaki bir numaralı oyuncusu. Oyunun diğer tarafında da hem şut tehdidi olan hem de topla çembere gidebilen bir oyuncu. Tek ihtiyacı olan şey bitirme konusunda daha istikrarlı olmak. Kollarınız ve bacaklarınız uzadığında onları kontrol etmek de zor oluyor haliyle.HawkeyeNasıl Avengers’ın Hawkeye’ı varsa, Memphis’in de bir keskin nişancısı olmalı. İşte o isim Desmond Bane. Çaylak yılından ikinci yılına geçen oyuncuların sıçrama yaptığına pek çok kez tanık olmuşuzdur. Ancak Bane’in yaptığı sıçrama gerçekten bambaşka bir düzeyde. Çaylak sezonunda 17’si ilk beş olmak üzere 68 maça çıkan genç gard, bu sezon oynadığı 73 maçın tamamına ilk beşte başladı. Geleneksel istatistiklerin tamamında, oynama süresinin artmasıyla da ilgili olarak, artış kaydeden oyuncunun sayı ortalaması 9,2’den 18,2’ye yükseldi ve şu an Grizzlies’in en skorer ikinci oyuncusu konumunda. Tüm bunların ötesinde uzak mesafe nişancılığı Hawkeye'ı kıskandıracak cinsten. Çaylak sezonunda da şut yeteneğini gösteren oyuncu maç başına 4 denemede %43’lük harika bir isabet oranına sahipti. Bu sezonsa deneme sayısını 7’ye yükseltmesine karşın hala %43’le üçlük atıyor. Böyle olunca isabet sayısı maç başına 1,7’den 3’e yükseldi. Üçlük yüzdesinde tüm ligde üçüncü sırada yer alan süper şutörün üstünde yer alan iki oyuncu, Luke Kennard ve Cameron Johnson’ın kendisinden daha az deneme sayısıyla bu yüzdelere sahip olduğunu da belirtmekte fayda var.HulkAvengers’ın Hulk’ı varsa Memphis’in de Steven Adams’ı var. Bruce Banner haliyle uysal bir bilim adamı olan hayali kahraman, Hulk’a dönüştüğündeyse ortalığı yıkıp geçen, bazen kendi arkadaşlarını bile tanımayan bir ruh haline bürünüyor. Steven Adams’ın ise Hulk’tan farkı her haliyle sevimli bir dev olması. Röportajlardaki esprili cevapları ve saha içinde hem takım arkadaşlarına hem de rakiplerine karşı tutumuyla sadece izleyenlerin değil NBA yıldızlarının da en sevdiği oyunculardan bir tanesi. Ama oyun içinde sertliğinden, mücadelesinden de asla ödün vermiyor. Memphis’te sahadaki pis işler ondan soruluyor. Perdeleriyle Ja Morant’in en büyük yardımcılarından olan Yeni Zelandalı pivot, aynı zamanda maç başına 4,7 hücum ribaunduyla bu alanda ligin en iyisi. Adams’ın yardımlarıyla Grizzlies hem NBA’in en çok ribaund hem de en çok hücum ribaundu alan takımı.Tabii ki Memphis dört kişiden ibaret değil. Hatta ligde en fazla oyuncu kullanan takımlardan biri. Ziaire Williams, Dillon Brooks, Brandon Clarke, De’Anthony Melton, Tyus Jones ve Kyle “Slo-Mo” Anderson takıma son derece önemli katkılar veriyor. Zaten öyle olmasa ligin en iyi takımı Phoenix’e karşı fantastik dörtlünün oynamadığı son maçı kazanamazlardı. Ancak bu dört oyuncunun yarattığı müthiş etkiyle Memphis Grizzlies “Yenilmezler” lakabını hem sahadaki mücadelesi hem de ligdeki derecesiyle fazlasıyla hak ediyor. Çünkü sezon nasıl sonuçlanırsa sonuçlansın onlar kazanan oldu bile.&nbsp;

YENİLMEZLER

<img src="https://images.aposto.com/2021/3/2021-04-03T14:15:00.965Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.66" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Steve Orlando’nun ilk Marvel işi Man-Thing’in ellinci yaşını kutluyor. Minkyu Jung ile güçlerini birleştiren Orlando, ilk sayıda Avengers’ı da işin içine katıyor. Bataklık canavarı Man-Thing’in geçmişine de bir bakış attığımız bu sayıda ana rolü Captan America üstleniyor. Jung’un old school Man-Thing çizimlerine göndermeleri ise beni bu sayıyla ilgili en mutlu eden şeylerden.İnsanlığı evrene verdiği zararlardan dolayı yok etmek isteyen bir büyücü/bilim insanının Man-Thing’i silaha dönüştürmesiyle başlayan sayımız, Londra, Sidney, New York gibi kürenin çeşitli şehirlerine uğruyor. Şehirlerde çıkan olayları kontrol altına alabilmek için Avengers ekibi ikili gruplarla Dünya’ya yayılıyor. Thor ve Blade’i Londra’da, Cap ve Hulk’ı New York’ta, Ghost Rider’ı Los Angeles’ta, Iron Man ve Captain Marvel’ı Sidney’de, Black Panther’i ise memleketi Wakanda’da Man-Thing’in polenleriyle savaşırken izliyoruz.Aksiyon ve heyecan dolu bu sayıda konuk olan Avengers’ı görmek gayet eğlenceliydi. Bir sonraki sayıda Spider-Man’e konuk olacak Man-Thing anladığım kadarıyla Marvel evreninin büyük kahramanlarını tek tek dolaşacak. Büyük bir doğum günü partisine dönüşecek bu serinin bizi nerelere götüreceği bende büyük bir merak konusu oldu. 1 adet parasına 10 tane kahraman aldığımız bu seriye devam etmemek pek akıllıca bir davranış olmasa gerek. Okuması ve bakması acayip zevkli bu seriyi hepinize tavsiye ediyorum.Kapak: Daniel Acuna

Steve Orlando & Minkyu Jung

Avengers: Curse of the Man-Thing #1

<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-03-07T15:13:21.196Z.jpeg"></figure>Marvel'in üç faz, yirmi üç film ve on iki yıla yayılan Sinematik Evren yolculuğu, Scorsese ismi etrafında toplanan karşıtları için belki sinemadan çok şey götürdü ama bir zamanlar, kâğıt üstündeki renkli dünyaları hayal ederek uykuya dalan milyonlarca çocuğa nice güzellikler de getirdi. Önümüzdeki aylarda Black Widow filmiyle geçilecek yeni evreye hazırlık olarak karşımıza çıkan WandaVision, o hayallerle büyümüş şimdinin yetişkinlerini Infinity War ve Endgame ile beraber yavaşça odağa yerleşen bir kavramla karşılıyor: Marvel usulü yas tutma. Pandemi sürecinde yakınlarını kaybeden ve "yeni normal" nedeniyle kayıplarının yasını düzgünce tutamayan nice insana kendine özgü bir şekilde elini uzatan Marvel, bir cadı veya Magneto'nun kızı olması yetmiyormuş gibi Ultron'un elinde kardeşi Pietro'nun, Thanos'un ellerinde biricik aşkı Vision'ın can verişini izlemek zorunda kalan Wanda Maximoff'un, namı diğer Scarlet Witch'in kayıplarıyla baş etme mücadelesine odaklanıyor. Temasının da işaret ettiği gibi daha yüksek bir yaş grubunu hedefleyen ve meramını Amerikan televizyonunun altın çağlarına damga vuran sitcom'lar aracılığıyla anlatan WandaVision, ilk üç bölümünde izleyicileri 1950 ve 60'ların dünyasına ışınlıyor ve sonraki altı bölümde de hikâyenin ilerleyişine paralel olarak Amerikan televizyonlarının, sitcom'larının ve banliyö hayatının evrimini titizlikle takip ediyor. Avengers serüveninin sonunda Vision'ı kaybeden ve onun yokluğunu bir türlü kabullenemeyen Wanda'nın Westview isimli küçük bir kasabada kendisi ve ailesi için "güvenli" bir dünya inşa etmesi üzerine cereyan eden olayları aktaran dizi, televizyon reklamlarına gizlenen easter egg'ler, sinemasal referanslar veya kelime oyunlarıyla rengini yavaş yavaş belli etse de uzun süre gizemli kalmayı ve izleyicinin kafasını kurcalamayı başarıyor. Aynı anda hem sıradaki fazda neler olabileceğine dair ipuçları arayan Marvel fanlarına hem de sitcom müptelalarına hitap eden WandaVision, kâh eğlendiren kâh gözyaşı döktüren bir yas tutma süreci olarak da ilgiyi sonuna kadar hak ediyor. Eğer azılı bir Marvel karşıtı değilseniz, WandaVision'da hayal kırıklığına uğrama ihtimaliniz çok düşük, elinizi korkak alıştırmayın.

Bu Hafta Ne İzlesem?

<h3>Geçtiğimiz günlerde ilk fragmanı yayımlanan Zack Snyder’s Justice League filmi, gerek trajik yapım süreci gerekse izleyicilerin sinema sektörü üzerindeki gücünü göstermesi açısından şimdiden sinema dünyasında çok özel bir yere sahip oldu. Gelin filmin yapım sürecinde perde arkasında gerçekleşen olaylara birlikte göz atalım.</h3><h2>DC Genişletilmiş Evreni’nin doğuşu ve Zack Snyder</h2>Marvel’ın 2008 yılında Iron Man’le başlattığı sinematik evrenin getirdiği prestij ve başarı karşısında uzun süre sessiz kalan DC Comics’in sahibi Warner Bros, 2011 yılında kendi sinematik evrenini kurmak için çalışmalara başladı. Yeni bir Superman filmiyle seriyi başlatmak isteyen Warner Bros, Watchmen ve 300 gibi başarılı çizgi roman uyarlamalarına imza atan yönetmen Zack Snyder’la anlaştı. Snyder’ın çektiği Man of Steel (2013) ve Batman v Superman (2016) filmleri izleyiciler tarafından farklı yorumlar alsa da gişede beklenenin üzerinde bir gelir elde etti. Bu başarının ardında Snyder, DC Genişletilmiş Evreni’nin (DCEU) bütün kahramanlarının birlikte yer alacağı Justice League filminin yönetmenlik koltuğunda yerini aldı.&nbsp;Nisan 2016’da film çekimlerinin başlanmasından kısa bir süre sonra Warner Bros, yapım sürecine başta Avengers filmlerinin yazarı Joss Whedon olmak üzere birçok yeni yazar ekledi. Zira Batman v Superman filmiyle alakalı hızla artan negatif eleştiriler stüdyonun Snyder’a karşı olan güveninin azalmasına sebep olmuştu. Film çekimlerinin tamamlanmasının ardından film kurgusunun ve özel efektlerinin yapılacağı post prodüksiyon kısmına geçildi. Bu aşamada kulislerde Warner Bros.’un Zack Snyder’ı kovmak istediğine dair söylentiler dolaşmaya başlamıştı. Ancak başarılı yönetmenin başına gelen trajik olay sürecin bütün seyrini değiştirdi.&nbsp;<h2>Bir aile trajedisi ve batık bir film</h2>Filmin post prodüksiyon aşamasının başlamasından kısa bir süre sonra, 20 yaşındaki kızı Autumn Snyder’ın intihar etmesiyle birlikte yönetmen Zack Snyder anlaşmalı olarak görevinden ayrıldı. Verdiği kararı “Şu an bana gerçekten ihtiyacı olan ailem ve çocuklarımla birlikte olmak için filmden çekilmeye karar verdim.” sözleriyle açıkladı. Snyder’ın ayrılmasıyla boşalan yönetmenlik koltuğuna ise sonradan yazar olarak ekibe dâhil olan Joss Whedon oturdu. Whedon orijinal senaryoya 80 sayfa civarında ekleme yapmıştı ve filmin yayımlanan son versiyonunun yalnızca %10’u Snyder’ın çektiği görüntülerden oluşuyordu.&nbsp;Sancılı yapım süreci ve 300 milyon dolarlık bütçesiyle yapılmış en pahalı beşinci film olan Justice League DCEU’nun en düşük hasılat yapan filmi oldu. 658 milyon dolarlık hasılatıyla, Wonder Woman (821 milyon) ve Aquman (1,14 milyar) gibi evrenin diğer filmlerinin çok gerisinde kaldı. Filmin fragmanlarda gösterilen karanlık tonunun sinema versiyonunda çok daha yumuşatılmış olması, kötü senaryosu, yer yer patlayan CGI efektleri izleyiciler tarafından büyük tepki çekti.&nbsp;<h2>#RelaseTheSnyderCut</h2>Filmin vizyona girmesinden sonra hayal kırıklığına uğrayan hayranlar filmin Snyder tarafından çekilen ve kurgulanan versiyonun yayımlanması için çok kısa sürede 180 bin imza toplayarak Warner Bros.’un kapısına dayandı. Ancak Warner Bros. ellerinde böyle bir versiyonun olmadığı, ayrıca artık süper kahramanların birlikte yer alacakları filmlerden ziyade karakter odaklı filmlerle yollarına devam edeceklerini söyledi. Bu açıklamalar insanların kafasında Snyder’ın kendine ait bir kurgusunun olup olmadığına dair soru işaretleri oluşturdu. Bu spekülasyonlaraysa yine yönetmenin kendisi son noktayı koydu. Aralık 2019’da Vero hesabında “Gerçek mi, gerçekten var mı, tabii ki var.” yazısıyla paylaştığı fotoğrafta “Z.S. JL Directors Cut” adı altında 214 dakikalık bir film rulosu gözüküyordu.&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Bu paylaşımın ardından hayranlar, Warner Bros.’u filmin bu versiyonunu piyasa sürmeye ikna etmek için dört koldan çalışmaya başladı. Twitter’da başlatılan #ReleaseTheSnyderCut etiketi günlerce gündemde kaldı. Filmin oyuncuları da dâhil olmak üzere birçok ünlüden destek geldi. Kendi aralarında bağış toplamaya başlayan hayranlar, topladıkları paranın yarısını yönetmenin intihar eden kızı onuruna American Foundation of Suicide Prevention adlı kuruluşa bağışladılar. Kalan yarısıyla Times Square’de billboard kiralamak, uçakların arkasına&nbsp;#ReleaseTheSnyderCut yazdırıp DC etkinlikleri sırasında uçakları oradan geçirmek gibi eylemler için harcadılar. Baskılara dayanamayan Warner Bros. sonunda izleyicinin istediği onlara vermeye karar verdi. Ancak belki de tüm bu süreç Warner Bros.’un istediği enerjiyi yaratmak için kullandığı bir reklam stratejisiydi.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-09-17T14:11:35.717Z.jpeg"><figcaption>#ReleaseTheSnyderCut&nbsp;</figcaption></figure><h2> Rüyanın gerçeğe dönüşmesi</h2>Mayıs 2020’de Man of Steel’in yönetmen yorumuyla birlikte izlendiği bir canlı yayın sırasında Zack Snyder kendi kurgusunun 2021’de Netflix benzeri bir çevrim içi video servisi olan HBO Max’da gösterime gireceğini açıkladı ve yapımın daha karanlık bir tona sahip olacağını vurgularcasına filmin siyah beyaz bir posterini gösterdi. Daha sonra yapılan açıklamalarla birlikte yapımın; birer saatlik dört bölüm hâlinde yayımlanacağı, bütçesinin 20-30 milyon dolar arası olacağı ve 5 Eylül 2021’de vizyona gireceği <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNjM2ZDlhY2Y0NjhhMDAwNzIxMzA0MSZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWY2NDUyNWZjZjQ2OGEwMDA3MjE5YzY1JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy55b3V0dWJlLmNvbSUyNTJGd2F0Y2glMjUzRnYlMjUzRHo2NTEyWEtLTmtV"">kesinleşti</a>.&nbsp;İlk defa 1977’de bu yapımın oluşum sürecine benzer şekilde Godfather 1 ve Godfather 2’den artan görüntülerle yapılan The Godfather a Novel for Television serisi çok beğenilmiş ve çok izlenmişti. Justice League’in tüm bu sancılı süreçlerden sonra beklentileri karşılayıp karşılamayacağını zaman gösterecek. Ancak hiç şüphesiz ki SnyderCut henüz ülkemizden üye olma imkanı bulunulmayan HBO Max’ın Netflix karşısındaki en önemli kozlarından biri olacak.

Avengers ile ilgili hikayeler