<h1 fr-original-style="" style="font-size: 2em; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2025/3/4/1743683880064.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.54" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></h1><h1 fr-original-style="" style="font-size: 2em; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Saraçhane’nin flamasızları: Neden alandalar?</h1>Saraçhane’yi dolduran flamalar altında kendine yer bulamayan, o güne kadar oradaki siyasi görüşlerle aynı odada bile bulunmamış insanlar var. Etiketlenemeyecek bir topluluktan söz ediyoruz. Enver Paşa’nın resmini taşıyanlar, Türk bayraklarıyla gelenler, “Gözaltı mı? Benimki Lancome” ya da “Muhafazakar ailelerin devrimci çocukları” pankartları… Fakat polis müdahaleye başladığında bu biraraya nasıl geldiği sosyolojik izaha muhtaç grup tek vücut oluyor. Başka bir sese, başka kaygılara ve başka tür bir umutsuzluğa sahip olan sokaklardaki insanlara sorduk: “Neden alandasınız?”Yazı:&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://aposto.com/a/ayca-orer" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Ayça Örer</a>Doğduklarından beri aynı iktidarın giderek sertleşen versiyonuna şahit olan, anne-babalarının anlattığı dünyayı uzak bir zaman gibi yaşayan gençler, her toplumsal olayda samimiyetleri masaya yatırılan sosyal medya fenomenleri, yurtlarının önüne kadar takip edilip eylemlere katılıp katılmadıkları sorgulanan ya da başörtüsüyle eyleme katıldıkları için linçlenen genç kadınlar, küçük şehirlerde fişlenme baskısına karşılık sokağa çıkma cesareti gösterenler… 1 haftadır eylemlerde başrol oynuyor, kendilerine dayatılan her şeye güçlü bir itirazla karşı duruyorlar.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Başka bir sese, başka kaygılara ve başka tür bir umutsuzluğa sahip olan bu insanlara sorduk: “Neden alandasınız?” Cevap, cesaretten çok korkuya işaret ediyor.</li></ul>Diyarbakır’dayım. 15 dakika önce Dağkapı’da yapılan eylem bitmiş. 22 Mart’tayız, İmamoğlu henüz tutuklanmamış. “Hêviya me İmamoğlu” (Umudumuz İmamoğlu) pankartlarına “Kurtuluş yok tek başına” pankartları eşlik ediyor. İstanbul’daki protestoların ve gözaltıların sancıları buraya da ulaşmış, herkes kendini ne çeşit bir hukuksuzluğun beklediğine ilişkin kaygısıyla sokakta. Mesela Diyarbakır’daki protestoya katılan Yasin:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9);" style="color: rgb(9, 9, 9); margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">“Mesele İmamoğlu meselesi değil. Bugüne kadar Kürtlere çok rahat uygulanan keyfiyetin artık Türkiye’nin her sathına yayılmış olması. Bu kadar hukuksuzluk herkesi çökertir, tahta kurusu gibi kemirir bizi.”&nbsp;</blockquote>İkinci tanıklık&nbsp;Eskişehir’den. Gezi protestoları sırasında 19 yaşındaki Ali İsmail Korkmaz’a mezar olan ildeki protestoya katılanlar, bu olayın yakıcı hatırasını zihinlerinde tutuyor. Telefonun ucunda sesi çatallaşmış, belli ki içindeki isyan öfkeli bir ağlamaya dönmeye hazır&nbsp;22 yaşındaki Gizem var:&nbsp;<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">“Alandan çıkmıştık ya normal yürüyorduk. Ne slogan atıyorduk ne başka bir şey vardı. Bir anda arkamdan uzanan bir elle küfür duydum. Nefessiz kalana kadar beni duvara ittirdi. Dokunma dedikçe daha fazla dokundu. Arada copla bacaklarıma vurdu. ‘Sokaklarda geziyorsunuz sonra bizi öldürdüler diye ağlıyorsunuz’ diyordu. Şimdi bana bu muameleyi yapan kolluk kuvvetleri aynı zamanda beni koruyacak olan kolluk kuvvetleri, öyle mi?”&nbsp;</blockquote> <p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#090909" color="#fefefe" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#090909 !important;color:#fafbfc !important" href="https://aposto.com/s/sarachanenin-flamasizlari-neden-alandalar?a=customButton" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(9, 9, 9) !important; color: rgb(250, 251, 252) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">YAZININ DEVAMI</a>

Spektrum

<a fr-original-style="" href="https://twitter.com/Umur_Talu" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Umur Talu</a> Gazeteci, yazarCumhuriyet’in 100'üncü yılı, aynı zamanda Cumhuriyet'in belki de yolunu açan iki felaketin de yıldönümü.Onlar da hatırlanmadan Cumhuriyet’in kıymeti belki biraz daha az anlaşılır.Birinin 109, diğerinin 105’inci yıldönümü 29 Ekim.O zaman ilk sorumuz: Osmanlı son büyük savaşına girmeseydi ne olurdu? Yahut farklı taraf seçmiş olsaydı?Tabii tarih öyle akmadı. İngiliz donanmasından kaçan Amiral Souchon&nbsp;(yeğeni denizci Hermann Souchon 1919 başında Almanya’da Rosa Luxemburg’u öldürecekti) komutasındaki iki zırhlı, Enver Paşa’nın “özel” izniyle Çanakkale’den geçtikten sonra Yavuz ve Midilli adını almıştı ya…Zırhlıların Osmanlı donanması kılığında, evet fesli Alman askerlerle kılığında, Karadeniz’e açılıp Rus limanlarını, Odessa, Novorossiysk ve Sivastopol’ü bombalamasıydı Osmanlı’yı savaşa taşıyan. Tarih 29 Ekim 1914’tü.Sultan Reşat 11 Kasım'da İngiltere, Fransa ve Rusya'ya resmen savaş ilan etti; 14'ünde de "dünyadaki milyonlarca Müslüman"a Fatih Camii’nden "cihat" çağrısı yaptırdı: Tabii Almanlar, Avusturyalılar, Bulgarlar hariç! Ve Halife'nin çağrısını yanlış anlayan Müslüman Araplar bildiğiniz gibi farklı bir saf seçti.Sonrasında destansı direniş "Çanakkale geçilmez"di, binlerce can alan Ermeni tehciri vardı, bütün cephelerde binlerce vatan evladının şehitliği, gaziliği, esirliği vardı.O zaman ikinci sorumuz:&nbsp;Sultan Reşat muhtemelen İspanyol Gribinden öldüğünde (yani tabii ölmeden önce) sıradaki Veliaht Yusuf İzzettin Efendiydi. Çanakkale'de Enver Paşa'ya tokat attığı söylenen, Almanlara karşı İngiltere yanlısı olduğu bilinen Veliaht!Bir darbeyle indirilmiş babası Sultan Abdülaziz gibi "intihar" etmeseydi ya da işte… O ölmemiş olsa ve Vahdettin’den önce tahta otursa, tarih nasıl akardı?Derken bir 29 Ekim daha geldi:&nbsp;Padişah ve İstanbul hükümeti teslimiyet şartlarını görüşmek üzere Rauf Bey başkanlığında bir heyeti Limni Adası'nın Mondros limanına gönderdi.29 Ekim 1918'de, sonradan Mustafa Kemal ile Millî Mücadele'ye katılacak, daha sonrasında muhalif kanada geçecek olan Rauf Bey'in "çok iyi bir şey, çok sınırlı işgal ve asla Yunanistan olmayacak" sandığı Mondros Mütarekesinde mecburi mutabakat oldu! İlanı için "hava şartlarından ötürü" ertesi gün beklendi!&nbsp;Çanakkale’yi geçemeyen Agamemnon zırhlısı, koca imparatorluğu teslim alıp 13 kasımda 60 parçalık müttefik filosuyla, Çanakkale'yi tabya tabya, işgal ede ede İstanbul’a girecekti. Hem de Yunanistan’a ait gemiler de orada olacaktı.İşte “Cihat” çağrısından tam 4 yıl sonra, 13 Kasım’da o işgal filosu İstanbul’a girerken, Suriye ve Adana cephelerinden payitaht İstanbul’a çağrılmış Mustafa Kemal de, Haydarpaşa’da trenden iner inmez, yaveri Cevat Abbas’ın tanıklığıyla tarihe yazılan “Geldikleri gibi giderler”i Boğaz sularına, İstanbul semalarına bırakacaktı. Sedası Karadeniz’e açılsın, nefesi Ege’den Anadolu’ya ulaşsın diye olmalı!Muhtemelen o iki 29 Ekim olmasaydı, o iki felaket yani, tarih başka türlü akacak, şimdi 100 yaşında olan 29 Ekim belki olacak, belki de başka türlü tecelli edecekti.100 yaşındaki 29 Ekim, diğer iki 29 Ekim’i elbet hiç unutmadan ama ezip silmek üzereydi adeta: Elin gemisiyle savaşa girmemek, kendi kendini aldatan “cihat” çağrılarıyla zaten yoksul olan halkı yokluklara ve ölümlere, yurtsuzluklara sürüklememek, boyun eğip teslim olmamak için…100'üncü yılda daha iyi anlıyoruz ki, o günün mucizesi Cumhuriyet 100 yıl sonra ne kadar eksik! Kadınları, gençleri, farklılıklara saygısı, çoğulculuğu, hâlâ temel hak ve özgürlükleri eksik, 2023 yılında umudu çok eksik… Ama milyonlarca insana kuşak kuşak verdiği cesaret, özgüven, özgürlükler ve hakların yolunu açan büyük bir hamleydi ya,&nbsp;100 yıl sonra asla umutsuz değil.Zaten neden öyle olalım ki...Bu dünya Sultan Süleyman’a bile kalmamış!Bu da geçer, geldikleri gibi giderler!109 yıl önce savaşa giren, 105 yıl önce teslim olan 29 Ekim, nasıl 100 yıl önce bambaşka bir ufuk hâline gelmişse, bir başka Ekim 29’u bu ülkenin gençleri yepyeni bir cumhuriyet ve demokrasi çağının zorunluluğu olarak idrak edebilir.Tarihin tüm umutsuzlukları içlerinde bir umudu besleyerek akar gider; yoksa tarih epey tarihsiz, çok talihsiz olurdu!O zaman son soru: İlk iki 29 Ekim olsaydı ya da olmasaydı… ama 100 yıl önceki olmasaydı, 100 yıl sonra ne olmuş, ne olmamış olurdu?

109 yıl önce savaşa giren, 105 yıl önce teslim olan 29 Ekim, nasıl 100 yıl önce bambaşka bir ufuk hâline gelmişse, bir başka Ekim 29’u bu ülkenin gençleri yepyeni bir cumhuriyet ve demokrasi çağının zorunluluğu olarak idrak edebilir.

Üç farklı 29 Ekim'den bize kalan

Hohenzollern, Prusya ya da Kayzer olarak isimlendirilen bu bıyığın erkeğe disiplin kattığına inanılırdı. İki ucu yukarı doğru kıvrılmış şekilde duran bu bıyığın <a fr-original-style="" href="https://www.ekrembugraekinci.com/article/?ID=277&eskiden-biyiksiz-erkek-g%C3%B6rmek-%C3%A7ok-zordu" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">bakımı epey zordu</a>; çünkü yerçekimi vardı, çözüm erkeğin bıyıklarından karyolaya bağlanmasıydı. Gece yatmadan önce bıyıklara itinayla pomat sürülür, bıyığın uçları burularak bir bez yardımıyla karyolanın başına bağlanırdı. Gece boyunca hareket etmeden sırt üstü yatılır, sabah dikkatli bir şekilde yataktan kalkılırdı.&nbsp;Bu bıyığın kökeni 18. yüzyılın başlarına, Prusya Krallığı’nı kuran Hohenzollern Hanedanlığı’na uzanıyordu. Alman-Romen Kraliyet ailesi aynı zamanda <a fr-original-style="" href="https://tr.wikipedia.org/wiki/Hohenzollern_Hanedan%C4%B1" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Alman Ulusal Birliği</a>’nin kurulmasına da öncülük etmiş, bu tarihten I. Dünya Savaşı’nın sonuna kadar Alman İmparatorluğu'nu yönetmişti. Bu hanedanlık tüm dünyaya siyasi birlik ile erkeğin bıyığı arasındaki “doğal ilişkiyi” miras bırakarak tarih sahnesinden ayrıldı.&nbsp;Almanlar I. Dünya Savaşı’nda yenilince bıyık da yenilmiş sayıldı ve popülaritesini kaybetti. Böyle olacağı belliydi. Bu bıyığın varoluşu için harcanan o büyük disiplin, 50 cent’e ulaşılır olmuştu:&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/10/2/1636452165142.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.71" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 216, 77); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 216, 77); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Bu harika bıyık terbiyecisini kullanın. Sabahları beş dakika kullanıldığında bıyıkları tüm gün boyunca, birkaç kez kullandıktan sonra kalıcı olarak istenen şekle getirir, rahat ve gelişmiş bir görünüm sağlar. Güzel ve iyi terbiyeli bıyıklara sahip hemen hemen tüm beylerin bu Kayzer Terbiyecisi kullandığı görülecektir. Bıyıkların sakıncalı her özelliğinin üstesinden gelir. 50 cent karşılığında istenilen adrese gönderilir.” (<a fr-original-style="" href="https://weird-vintage.com/post/92082639664/the-kaiser-mustache-trainer-will-overcome-every" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">1902</a>)</blockquote><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Bir zamanlar aynı bıyık modelini benimseyen iki rakip isim: <a fr-original-style="" href="https://kho.msu.edu.tr/MyImages/photo_galleries/ataturk/genel/resim/ata%20(4).jpg" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Mustafa Kemal</a> ve <a fr-original-style="" href="https://d35fbhjemrkr2a.cloudfront.net/Images/Shop/31/Product/10525/1500/45a5e12c26ea46e580163d2c5dcf8599.jpg" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Enver Paşa</a><img src="https://images.aposto.com/2021/10/2/1636452671760.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.78" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Ülkemizde <a fr-original-style="" href="https://eksisozluk.com/prusya-biyigi--3435399" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">İttihatçı Bıyığı</a> olarak da geçen bu bıyık modeline bu ismin verilme sebebi ise meşhur İttihatçı Enver Paşa’nın bir dönem bu bıyığı benimsemiş olmasıydı. Bunda o dönem Osmanlı’nın Prusya Ekolü’nü benimsemesinin ve Almanlarla yakın ilişkide olmasının etkisi vardı. Nitekim Mustafa Kemal de Harbiye’de okurken bu etki sonucu bu şekilde bıyık bırakmıştı.&nbsp;

Enver Paşa ile ilgili hikayeler