Yemek ve Kültür

Yemek, İtalyan sinemasında her daim önemli bir unsur olagelmiştir ama Fellini filmlerinde anlam yaratmanın öncelikli araçlarından biridir 

Fellini sofralarından akan hayatlar  

1. Gezici Festival afişleri başlangıcından beri olduğu gibi 27. yılında da size emanet. Bir gelenek yaratmanın, bilhassa günümüz koşullarında çok zor olduğunu biliyoruz. Bu serüvenin nasıl başladığını ve böylesi bir sürekliliğin nasıl sağlandığını bizimle paylaşır mısınız?Gezici Festival yıllar önce ilk başladığında Başak ve Ahmet, afişini benim yapmamı istediler. Daha önce Ankara Film Festivali'nin afişini yapmıştım ve beğenilmişti. Ben de iyi bir grafikerle ancak yapabileceğimi söyledim. Aklıma hemen Yeşim Demir geldi ve afişin layout'unu o tasarladı. Ben de deseni yaptım. 27 yıl olmuş. Bu tür süreklilikleri seviyorum.&nbsp;Aslında bir film festivali afişi yapmak çok çok zor. İnternete girip bakarsanız ne dediğimi daha iyi anlarsınız. Çünkü kullanılan simgeler çok sınırlı. Festivalin gezici olması, Anadolu kentlerini dolaşmasının getirdiği heyecan beni motive etti sanırım. Elbette bir gelenek yaratmak çok önemli. Türkiye manipülasyonlara çok açık. Bu yüzden de çok değişken bir toplum ve bu iyiye, güzele doğru olmuyor. Bu yüzden yaptığımız işlerin güzelliğine ve toplumsal faydasına inanıyorsak, onu sürdürmek için direnmeliyiz. Bu, başka insanlara da direnme gücü verir. Birbirimize tutunabiliriz.<img src="https://images.aposto.com/2022/11/5/1669988415999.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Behiç Ak, 27. Gezici Festival afişi2. Çizimlerinizin büyük çoğunluğunda mutlaka bir kedi figürü görüyoruz. Bazen meraklı meraklı bakan bir tekir, bazen konuşma baloncuklarını dinliyor gibi düşünceli duran bir başkası. Belki “kedi sevgisindedir” dedik ama bazı kompozisyonları tamamlar nitelikte gibiler. Ne dersiniz bu konuda?Her ikisi de aslında. Kedi, Fellini'nin Ve Gemi Gidiyor&nbsp; filmindeki Gergedan gibi biraz. Onunla ilgili de değişik yorumlar yapıyorlar ya “Avrupa'yı mı simgeliyor? Yoksa Dünya'yı mı?” gibi… Fellini ise Gergedanın yolcu gemilerinde bir dönem ağırlığı ve hareket kabiliyeti sayesinde balansman sağlayıcı olarak kullanıldığından bahseder. Sembolik değerini bir anda yok eder. Hayatı ya da bir afişi ya da bir karikatürü dengelemek için de kedi iyi bir fikir gibi geliyor bana. Kedi sevgisi hep var tabii ki. Sevilmez mi?<img src="https://images.aposto.com/2022/11/5/1669989574049.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.41" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Behiç Ak, <a fr-original-style="" href="https://twitter.com/behicak/status/1415930041762996225" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Twitter</a>3. Twitter’ı aktif kullanıyorsunuz, hatta bazen gündemi sizin karikatürlerinizden takip ediyoruz. Sizin için gündemle çizimlerinizin ilişkisi nedir?Gerçek gündem, verili gündemin gizlediği bakış açılarını ortaya çıkararak oluyor aslında. Yani bir tür şifre kırıcılık. Yapay gündem bize hep birtakım çatışmaları aktarıyor. Kutuplardan birini seçmemiz için ısrarcı oluyor. Özellikle Twitter gibi ortamlar, bu tür çatışmaları körüklemek için varolmuş algoritmalar sunmakta çok başarılı. Oysa sorunların derinlerine inmek, basit, postmodern taraf tutmalardan sıyrılarak gerçek gündemleri ortaya çıkarmak gerekiyor. Mizah, karikatür bunun için var. Unutulan, unutturulmak istenen, halı altına süpürülen yaşam felsefesini hatırlatmak, güçlü ve haksızların altındaki koltuğu çekmek için.<img src="https://images.aposto.com/2022/11/5/1669988565558.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Behiç Ak, <a fr-original-style="" href="https://twitter.com/behicak" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Twitter</a>4. Değerlerin çocuklara kazandırılmasında roman ve oyunlarınızla edebiyatın gücünden faydalanıyorsunuz. Doğa, kentleşme, sosyal ilişkiler, sosyal medya gibi konulara eleştirel açılardan bakarken yetişkinlere de sorumluluklarını hatırlatarak bu konuları eğlenceli bir anlatı sürecine nasıl dönüştürüyorsunuz?Aslında ben hep günümüzün ve bulunduğumuz toplumun hikayelerini yazmak istedim. Klişe çocuk hikayelerinin ya da basmakalıp yetişkin ve çocuk ayrımlarını önden kabul ederek hikaye yazmayı hiç düşünmedim. Bu yüzden bazı yetişkinler, elbette ki haklı olarak çok şaşırıyorlar “Çocuğumdan kitabını alıp okudum. Ben de çok zevk aldım,” diye. Çocuklar ve yetişkinler arasındaki ayrımın ortadan kalktığı hikayeler yazmaya &nbsp;çalışıyorum. Hikayelerimin yan etkisi olarak, yetişkin ve çocuk arasında entelektüel bir köprü kurulsun istiyorum. Çocuğun &nbsp;deneyimsizliğinin getirdiği sınırsız merak ve kendini deneyimli sanan yetişkinin meraksız bilgiçliği arasındaki alışverişi önemsiyorum.Bu da unutulmuş ya da uyutulmuş değerleri aktifleştiriyor. Mizah bu konuda çok yardımcı. Çünkü hakikate ne kadar yaklaşırsanız yaşadığımız yaşamın ne kadar karikatürize olduğunu anlıyorsunuz. Gülmemiz gerekenlere gülemediğimizi de.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/11/5/1669988625689.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.02" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Yazarın son romanı. Fotoğraf: <a fr-original-style="" href="https://twitter.com/behicak/status/1598585315857416194" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Twitter</a>5. Oscar Wilde, karşısındakini küçümsediğini ifade ederken hayal gücünden ne kadar yoksun biri olduğunu söyler. Sizin yaptığınız ise tüm ürünleriyle bir hayal gücü işi. Hayal gücünün sizin için önemini nasıl açıklarsınız? Ve bunu sürdürebilmenin Behiç Ak’ça yöntemleri nelerdi?Behiç Ak'ın hikaye yazma yöntemlerini hiç bilmiyorum. Bilsem yazamazdım herhalde.&nbsp;

Aposto Ankara

Gezici Festival'in 27 yıllık afiş çizeri, karikatürist, yazar ve belgesel film yönetmeni Behiç Ak ile festival, edebiyat ve kediler üzerine konuştuk.

Behiç Ak ile Çizgilerle Gelenek Yaratmak

<img src="https://images.aposto.com/2021/11/3/1640168644923.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.78" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable" width="550">Sevdiğimiz isimlere “içinde yaşamak istedikleri film ya da diziyi” sormaya devam ediyoruz. 29. konuğumuz <a fr-original-style="" href="http://click.revue.email/ss/c/OvZMTmFNG_ogo9mVNMFA38upbPrhaACgFDG8sjCk2AmJEd6ngIGob94u9msIdePzwP2EXuq9RyYgZ38G4V4Qdlc0bM502ysnWS8aAmd7zJ3LxYrdqgd7pGP7pLzPfMIDLWLiJL_uQoeDCiMdCiTqxqVcKXsw-xveVaOlM-WrqTPntorBWxwhYUSH-kbEw6oK/3i1/XC9LW7WxQPuKcLsIzT1KNQ/h20/pFTr5i-ExK6vJPB_HDPViA4rNBJkJNJev_Gc7BDbPL8" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor none medium; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Onur Kırşavoğlu</a>, seçtiği filmse Muhteşem Güzellik / La Grande Bellezza.İçinde yaşamak isteyeceğim filmi ara ara düşünürüm. Acaba çılgın atmosfere sahip bir bilimkurgu mu? Huzurla yaşam sürülen, doğa harikası bir atmosfere sahip&nbsp;Terrence Malick filmi mi? Ya da Matrix'te güzelce uyuyarak Cypher karakteri gibi zengin bir hayat yaşamak mı? Hepsi kulağa hoş geliyor ve hepsinin ayrı güzelliği/eşsiz deneyim fırsatı mevcut ama benim tercihim, çok az da olsa gerçek hayatta da yaşama ihtimali bulunan&nbsp;La Grande Bellezza filmi ve onun atmosferi olurdu.Büyüleyici Roma'nın ihtişamlı mekanlarında gün boyu gezebilmek, tarihin ve modernizmin bir arada olduğu sokaklarda Jep Gambardella gibi tasasız dolaşabilmek, yakın arkadaşlarla birbirimizin şakalarına gülüp, bazen içimizdekileri dökebilmek ve elbette,&nbsp;Fellini ve&nbsp;Sorrentino referanslı, karnavalvari partilerde eğlenebilmek. Tüm bunları yaparken, şiirsel ve heyecan verici Roma'nın tüm nimetlerinden yararlanmak da cabası. Fantezi bu ya, bazı anlarda, yine filmin içindeymişiz gibi,&nbsp;La Grande Bellezza‘nın muhteşem müzikleri aniden yüksek volümle çalarsa değmeyin keyfime. Tabii bunun, başta da belirttiğim üzere, Roma'nın ihtişamına hayran olmakla ve orada yaşama isteğiyle büyük bir ilişkisi var. 65 yaşıma geldiğimde Muhsin Bey'le Jep Gambardella karışımı bir insan olabilirsem ne mutlu bana. Kutsal şehir Roma, sana geliyorum!

Bu Hafta Ne İzlesem?

Pencereyi açık görünce seslendim. "Keremm, Keremmm!" Mahalleli olmak, çocukluğumuzdaki gibi yoldan geçerken çığırmayı gerektirir. İçeri davet etti hemen. Azıcık muhabbet ederiz diye. Şu kirazlı çantadan al geçerken dedi. Bir de mum koyalım içine, hangi kokuyu seversin. Makineler çalışıyor, ceketler dikiliyor.<img src="https://images.aposto.com/2021/6/5/1625831236556.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Cebine mendil takan beylerin moda evi: Civan<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Civan bir erkek moda evi. 1960'ların Pera'sından kalmış. Sanki. Aynanın karşısına geçiyor beyler. Kollarını yana doğru açıyor. Biraz şurasından, iki parmak da paçadan aldık mı tamam diyor ustalar. Gömleğiniz, cuk. Üzerinize oturdu. Papyon, kravat, mendil ve kumaşlar arasında kayboluyorum bir an. Fellini filminde figüranım sanki. Fötr şapkalar, Amalfi güneşi, turuncu, yeşil ve kobalt mavi.Tam çıkarken "Kitabını da unutma!" diye bağırıyor arkamdan, <a fr-original-style="" href="https://www.sivuple.shop/vegan-kitap" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Sivuple, Vegan Yemek Tarifleri</a>'ni kastederek.

Fellini ile ilgili hikayeler