Kreşendo tarafından 2022 yılından beri düzenlenen alternatif müzik buluşması, “Bu Festival Bizim” bu sene dördüncü kez İstanbul'da. 7-9 Kasım tarihleri arasında "köklenmek" teması ile düzenlenecek festival, müzik, dans, konuşma ve atölyeler ile dolu bir program sunuyor.&nbsp;Müzikseverleri Paribu Art ve Komünite’de ağırlayacak festival, onları “Şimdi ve burada köklenmek mümkün mü?” sorusunun peşine düşmeye ve toplulukla bağ kurmaya davet ediyor.<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Festivalde Aleyna Tilki, Σtella, Nubiyan Twist, Saliah, Greentea Selecta, Soft Analog, 2 MUCH!, Melis Karaduman, Göksu, Dream Wife, The Space Lady, TurkodiRoma, Sren, MAY, Shangri La, Sıla Argun, ZOZO, Eriç, Okay Kaya ve Derdo Disco sahne alıyor.</li></ul>Bu Festival Bizim sanatçılarından TurkodiRoma, Sren, Soft Analog, MAY, Melis Karaduman, köklenme kavramına, sanatçı olmaya ve topluluk kurmaya dair sorularımızı cevapladı.Nerede ve nasıl köklendiğini hissedersin?Melis Karaduman:&nbsp;İstanbul’da. Bazen kaçıp gitmek, bazen de hep burada kalmak istiyorum. Gürültüsüne, kalabalığına, karmaşasına rağmen bana iyi geliyor. Her sokakta başka bir hikaye, başka bir melodi var. Buranın hem üzüntüsünü hem sevincini benimsiyorum. Köklenmek bazen bir yere ait olmak değil, o yerle birlikte değişebilmek bence.<img src="https://images.aposto.com/2025/10/3/1762352403119.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.31" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Soft AnalogSoft Analog:&nbsp;Konserlerden sonra Dafuto ve Cürümoşko’nun (kendileri kedi) yanına geldiğimizde köklendiğimizi hissediyoruz. Hayvanların yanında sessizce oturup dinlenmek çok medidatif hissettiriyor ve yaşananları sindirmemizi sağlıyor.MAY: Bir Kazak olarak göçebelik kanımda var. Bu yüzden kendimi en çok anda ve sevdiğim insanların yanında&nbsp;köklenmiş hissederim. Benim köklerim, sevdiklerimin olduğu yerdedir.Sren:&nbsp;Bazen bir prova sırasında birbirimize bakıp aynı hissi yakaladığımızda, bazen sahneden şarkı söyleyen insanları gördüğümüzde. Bizim için köklenmek o yerin içinde kendine bir anlam bulmak.Sosyal medya algoritmaları, yapay zeka, dünyadaki kaos… Günümüzde sanatçı olmak sence ne ifade ediyor?TurkodiRoma:&nbsp;Günümüzde sanatçı olmak, zamanın dışında kalmayı gerektiriyor. Gündem hem kaotik hem de yapay. Algoritmalar kişiselleştirilmiş dünya görüşleri yaratıyor; markalar ise bu düzeni fonlayıp ayrıştırdıkları müşteri gruplarına nokta atışı satış yapmanın keyfini çıkarıyor. Bunun içinden kendinizi soyutlamazsanız bağımsız düşünmeniz imkansız olur, ki bu da sanatın ilk kaidesidir.Sren:&nbsp;Sanatçı olmak, üretmekten çok seçmekle ilgili; neyi anlatacağını, neyi sessiz bırakacağını seçmek... Algoritmalar bir tür yönlendirme biçimi ama sanatın hâlâ yönsüz, öngörülemez bir alanı var. Biz o alanı korumaya çalışıyoruz; biraz hataya, biraz sezgiye yer bırakmak istiyoruz. Sanatçı olmanın anlamı da belki tam burada: Belirsizlikle barışık kalabilmekte.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2025/10/3/1762352385671.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.65" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Melis KaradumanMelis Karaduman: Bir ses kalabalığı var artık. Açıkçası bazen bu karmaşanın içinde kayboluyorum; gelecek kaygısı yaşıyor, hatta kendimi yetersiz hissediyorum. Ama yine de biliyorum ki sanatçı olmak, bu kadar gürültünün içinde hâlâ içten bir şey söyleyebilmek, gözlemci kalabilmek demek. Duygusunu kaybetmeden, samimiyetini koruyarak üretmek… Farkında olmadan birine ilham olabilmek, belki de iyileştirmek bir şarkıyla ya da bir resimle, sanatınla sarılmak demek.“Bu Festival Bizim” kolektif bir alan ve birlikte üretme deneyimi de sunuyor. Bugünün müzik dünyasında topluluğun rolünü nasıl görüyorsunuz?Soft Analog:&nbsp;Hep özgürce nefes aldığımız ve fikirlerimizi ifade edebildiğimiz kalabalıklar istiyoruz. Günümüzde topluluklar form değiştirmeye ve iletişim kanalları değişmeye başladı. Ama varoluşumuz gereği beraber olmanın gücü çok başka.<img src="https://images.aposto.com/2025/10/3/1762352496753.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">TurkodiRomaTurkodiRoma:&nbsp;Kendine bir topluluk edinmek, müzik dünyasından önce günümüz dünyasının gerekliliği. Güç merkezleriyle uyuşmayan herkesin, kendi gibi düşünenlerle biraraya gelip hayalini kurabildikleri bir hayat için ortak çalışmalara girişmeleri gerekiyor. Aksi takdirde, yalnızca güçlülerin hayal gücü gerçekliği dikte eder.MAY: Toplumun rolü her zaman önemliydi ama bugün çok daha kritik hâle geldi. Sanat, müzik ve özgür ifade, toplumun desteklemesi gereken temel alanlar. Çünkü sanat toplumun sesi, aynasıdır. Birbirimizden kopmadan, sevgi ve anlayışla yaklaşarak bu bağı korumalıyız. Sanatta doğru-yanlış yoktur; herkesin sesi, duygusu değerlidir.Sizce bir sanatçı topluluğunu nasıl büyütür, besler ve ondan nasıl beslenir?Soft Analog: Bir sanatçı kendini tanıdıkça ve keşfettikçe çevresini de o kadar tanımaya ve anlamaya başlıyor. Yani sanatçı, anlayabildikçe anlatabiliyor. Daha sonra tabii ki süreklilik ve inat, toplulukların oluşmasının öncüsü oluyor. Topluluklar da kendi içinde yaşayan formlar; birbiriyle iyi çalışmaları için zamana ve kabul etme mekanizmasına ihtiyaçları var. Zamanla karşılıklı beslenen, nefes alan ve yaşayan yeni bir şeye dönüşüyor.Melis Karaduman:&nbsp;Gerçekten paylaşarak. Şarkılarla, sözlerle, bazen sadece bir hisle. Dinleyenlerle aramda kurulan o bağ beni de besliyor. Çünkü topluluk sadece seni dinleyen insanlar değil; seninle aynı duyguda buluşan insanlar aslında. Ben bunu en çok konserlerde hissediyorum. Anaakımın büyük yer kapladığı bu dönemde, alternatif sanatçıların da kendine ait alanları olmasını çok isterim.<img src="https://images.aposto.com/2025/10/3/1762352583142.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.53" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">MAYMAY:&nbsp;Sanatçı önce topluluğunun ihtiyaçlarını anlamalı. Bu ihtiyaç düşünmeye sevk etmek de olabilir, insanları kaygılarından uzaklaştırmak da… Sanatçı bunu içtenlikle yaptığında, toplum da o samimiyeti hisseder. Böylece aralarında doğal bir bağ kurulur. Sanatçı, topluluğuna değer verdikçe ondan enerji alır; bu karşılıklı bir beslenme sürecidir.TurkodiRoma:&nbsp;Nasıl büyümeyi seçtiğiniz, karakterinizle yakından alakalıdır; herkes için farklı bir yol mevcuttur. Topluluktan beslenmek de keza öyle; kimisi topluluğundan ilham alır, kimisi ise topluluğun kanını emer. Biz topluluğumuzu güven duygusu ve soru işaretleriyle beslemeye özen gösteriyoruz. Kafalar da kalpler de çalışır vaziyette olmalı.<img src="https://images.aposto.com/2025/10/3/1762352642126.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.40" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">SrenSren: Dinleyerek. Gerçek bir topluluk tek yönlü olmaz; birbirini duymayı gerektirir. Biz müziğimizi paylaşırken dinleyen insanların yorumları, duyguları, sessizlikleri bile bize bir şey öğretiyor. Büyütmek için samimiyet, beslenmek için açık olmak gerekiyor.Bu Festival Bizim biletlerini <a fr-original-style="" href="https://www.biletix.com/etkinlik-grup/507630252/TURKIYE/tr/bu-festival-bizim?utm_source=aposto" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> alabilir, konser, atölye ve duyurulardan haberdar olmak için Kreşendo’nun <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/kresendobiz/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Instagram hesabını</a> ve <a fr-original-style="" href="https://kresendobiz.com/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">web sitesini</a> ziyaret edebilirsiniz.<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Editörümüz Eda Solmaz’ın, festivalin öne çıkan sanatçılarından Aleyna Tilki ile yeni albümü Kırlar'ı konuştuğu röportaja <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/aleyna-tilki-kirlarda-kendime-biraz-genc-olma-firsati-verdim" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> ulaşabilirsiniz.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Festivalin geçen seneki edisyonu için sahne alacak sanatçılardan Nova Norda&nbsp;ve festivalin direktörü Beril Sarıaltun ile yaptığımız röportajı ise <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/kadinlar-birarada-cok-sesli-bir-dunyaya-kresendo-ile-bu" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> okuyabilir, Bu Festival Bizim’in hikayesi ve misyonuna dair fikir edinebilirsiniz.&nbsp;</li></ul>

Duende

Kreşendo’nun düzenlediği “Bu Festival Bizim” 7-9 Kasım tarihleri arasında “Köklenmek” teması ile şehre geliyor. Festivalde sahne alacak sanatçılara bu temanın onlar için ne ifade ettiğini ve festivalin misyonlarından biri olan topluluk hissi ile nasıl örtüştüğünü sorduk.

Toplulukla ‘köklenmek’: 'Bu Festival Bizim' sanatçılarına soruyoruz

<a fr-original-style="" href="http://nek.istanbul.edu.tr:4444/ekos/GAZETE/milliyet//milliyet_1932/milliyet_1932_agustos_/milliyet_1932_agustos_13_.pdf" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Mehmet Selahattin, 13 Ağustos 1932</a>Beton köprü üstünde asırlık söğüt ağaçlarının bel verdiği emsalsiz Göksu deresine hayran hayran bakıyorum. Bundan tam 20 sene evvel aynı Göksu’yu bu seferki gibi beton değil ahşap ve yıkık bir köprünün parmaklıklarına yaslanarak temaşa ettiğim günleri hatırladım. O zamanki ben, 20 sene sonra aynı Göksu’nun yüzeyine gölgesi düşen ben miyim? 15 yaşında bir çocuktum amma gönlüm hiç çocuk değildi. Sevda çağına ermeden vakitsiz havalanmıştım.Göksu yine böyle şırıltısız, durgun ve güzeldi. Dolgun vücutlarını, esrarlı bir tüle sarar gibi çarşaflar içinde gizleyen Boğaz kızları, derenin iki kenarında toplanan aşıklarını korku ve hicapla karışık bakışlar altında kendilerinden geçirirlerdi. Akşam saatlerinde sandalların arka arkaya sıralanarak Göksu deresinin ağzına doğru nazlı nazlı bir akışı vardı ki temaşasına can atardık. Bu esnada sandaldan sandala fırlatılan bir söz mücevher parçası gibi derhâl kapışılır, herkes bu sözü kendi üzerine almak için bin türlü hayalî sebepler icat ederdi.Sevgili, karşısında bir ilahe gibi tapındığımız şeydi. Gözler görmeden onu gönüllerimiz sezerdi. Sevda bugün gibi para ile satın alınır ucuz bir meta hâline gelmemişti. Aşk bir şehadet şerbetiydi. İçenler candan ve serden geçerlerdi.Göksu bakıyorum yine o Göksu. Sandallar derenin içinde ağır ağır dolaşıyorlar. Fakat nerede o çocukluğumun Göksu’su! Bir ihtiyar benim böyle köprüye dayanmış dalgın dalgın düşündüğümü görünce yolumu şaşırmış olduğuma hükmetti.“Efendi, Küçüksu’ya gideceksen aha şurası!” diyor.Sordum:“Ne var Küçüksu’da?”Parmaklarını çokluk ifade eden bir işaretle açıp kapadı.“Daha ne olsun? Kum gibi kalabalık. Malum ya bugün cuma, cambazlık oynuyor.”Göksu demek oluyor ki yerini Küçüksu’ya terk etmiş. Köprünün sağ tarafından ayrılan yola saptım. Geniş çayırın hududuna girdiğim zaman ihtiyara derhâl hak verdim. Küçüksu’da hakikaten kum gibi kaynaşan bir kalabalık toplanmıştı. Etrafı telle çevrilmiş kır kahvesinde oturacak boş iskemle yok. Çayırın ortasında öbek öbek mısır kazanları kaynıyor. Malum ya Göksu’nun üç şeyi meşhurdur: Mısırı, kâğıt helvası ve testisi. Bugün bilmem testilerinden eser kaldı mı? Fakat mısırı nefasetini muhafaza ediyor. İstanbul’un hiçbir tarafında böyle mısır bulamazsınız. Ben bile dayanamadım. Üst üste iki tane mısır kemirdim.İki mektepli önüm sıra gidiyorlardı. Bir ağacın altında mola verdiler. Yanlarından sürtünürcesine geçen arsız kızlara bakıp bakıp gülüyorlar. Kızlardan biri gençlere teklifsizce yaklaşarak sitemli bir eda ile kaşlarını çattı.“Biz size dargınız!”“Hayırdır inşallah, ne oldu?”“Sabahat’e kur yapmışsınız!”Şiddetle reddettiler.“İftira, iftira vallahi!”“Hiç de iftira değil. Hediye ettiğiniz ipek mendili gördük.”“Hadi yalancı! O mendil kendi mendili onun.”O zaman kızlar ikisi birden koyunlarından mavi kenarlı birer mendil çıkararak gösterdiler:“İşte bize verdiğiniz mendilin eşi.”Kendi kendime gülmeye başladım. Meşhur mavi boncuk hikâyesi. Mavi boncuk kimde ise benim de gönlüm ondadır! Mamafih bu sitemli sözlerden sonra tekrar anlaştılar, ağaçların arasında kola kola yürüyorlar.Ağını kurmuş örümceğe benzeyen kurnaz bir macuncu boş tablasının etrafına halka hâlinde epeyce bir kalabalık topladı.“Haydi beyler, 20 para koyana 100 para var!”Fırıldak durmadan dönüyor. Eğer 20 paranın hizasına gelirse parayı koyan kazanıyor. Fakat ben orada iken tesadüfün (?) garip bir cilvesi olacak fırıldağın ucu hep açıklarda durdu. Kaybedenlerin bir kısmı çekiliyor fakat çekilmeyip cebindeki parayı son meteliğine kadar kumara basanlar da var. Macuncu kıs kıs gülüyor:“Baht işi bu. Kimine çıkar, kimine çıkmaz. Niyet de, talih de, ne dersen de.”Kaybedenlerden biri yüzü kıpkırmızı bağırdı:“Sen hile yapıyorsun?”Herif pişkin bir tavırla cevap verdi:“Ben çevirmiyorum ki hile yapayım. Fırıldak senin elinde.”“Kısa günün kârı az olur.” derler. Herif yarım saatin içinde 50 kuruştan fazla para kazanmıştı. Macuncu meğerse bir değil ikiymiş. Yalnız bunun ötekinden farkı şu: Fırıldağın döndüğü tablaya para koymuyor, 5 kuruş verip 5 marka alıyor. Bu markaları tablanın etrafına sıralanan onluk, on beşlik cigara kutularının önüne bırakıyorsunuz. Cigara paketlerinden birinin yanında durduğu gibi o cigara paketi sizin oluyor.Herif yüksek sesle bağırıyor:“Kumar değil, eğlence bizimki! Çevir fırıldağı al hediyeni!”Hâlbuki asıl fırıldağı çeviren kendisi.Akşam serinliği başlamıştı. Halk yavaş yavaş cambazların etrafında toplanıyor. Kır bahçesinin çalgısı şakrak bir hava tutturdu. Sırtlarını ağaca vermiş âlâ Kırkağaç kavununu meze yapıp hafif hafif çekiştirenler var ki, dünya umurlarında değil. Belli ki bunlar meşhur mısranın dediğini yerine getiriyorlar: “Gidelim Göksu’ya bir âlem-i âb eyleyelim.”Şeftali satan bir adam anlatıyor:“Burada herkesin yeri ayrıdır. Üsküdarlıların mekânı işte şu ağacın altı. Ne zaman gelseler orada buluşurlar. İstanbullular şu ilerideki söğüdün gölgesinden başka bir yere gitmezler.”Göksu Kasrı’nın önündeki çeşmeyi âdeta bir aşk kitabesi hâline getirmişler.Üzerindeki yazılardan birkaç tanesini size okuyayım:"En büyük emelim sevdiğim bir gençle kola kola dolaşmaktır, ah ah…” “Meliha, hain Meliha!” “Nadanlar eder sohbeti, nadanla telezzüz.” “9 Şubat 1341’de sevgilimle buraya geldim.” “Küçüksu’da şairane bir akşam: 11 Temmuz 1932.” “Saadeti aşık ile burada yakaladım.”Küçüksu’dan ayrılırken mısırcı arkamdan bağırdı: “Nereye gidiyorsun beyim? Daha dur bakalım. Orta oyunumuz da var.”<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">*Mehmet Selahattin Güngör’ün yazılarındaki bazı kelimelerin yerine, okumayı kolaylaştırmak için günümüzdeki karşılıkları yazıldı. Selahattin’in tüm ifadelerine katılmasak da anlamı ve anlatımı bozacak ya da değiştirecek herhangi bir değişiklik yapılmadı. Dönemin anlam dünyasına sadık kalındı. ‘İstanbul’da Nasıl Eğleniyorduk’un amaçlarından biri de, yazara hak ettiği değeri vererek İstanbul’un geçmişine dair zengin bilgiler içeren bu yazıları gün yüzüne çıkarmak.

İstanbul'da Nasıl Eğleniyorduk?

Mısırı, testisi, kâğıt helvasıyla meşhur olan yer neresidir? – Göksu deresini beton köprüden temaşa – Aha şurası Küçüksu! – Mısır kazanları fıkır fıkır kaynıyor – Mavi boncuk kimde ise… – Macuncunun fırıldağı – Çeşme mi aşk kitabesi mi? – Orta oyunumuz da var

Küçüksu’da Birkaç Saat

Bastığımız her yerin betonla kaplandığı bir zamanda, tarımın şehir yaşamındaki yerini bir bağlama oturtmak zor. Marketten satın aldığımız sebzenin ne kadar zamanda, hangi koşullarda yetiştiğini düşünmeyince, bastığımız betonun altında bir toprak katmanının varlığını da unutuyoruz. Ama İstanbul sadece Suriçi’yken bile kalabalık bir şehir. O hâlde gıda ürünleri lojistiği henüz bu kadar gelişmemişken İstanbul’un karnı nasıl doyuyordu? Şehirde tarım gerçekten mümkün olabilir mi?Mesela Çengelköy’ün badem salatalığı meşhur, Yedikule’ninse marulu. Yedikule Bostanları’nın Theodosius Surları’yla yaşıt olduğunu biliyoruz. Üstelik tek bostan Yedikule de değil, eski haritalarda karşımıza İstanbul’u uçtan uca saran bahçe ve bostanlar çıkıyor. Bu bana belki de “kent bostanları” son zamanlarda gelişen iklim bilincinin bir sonucu değil de yüzyıllardır çok temel bir ihtiyaçtan doğan, verimli ve sürdürülebilir bir çözümdür diye düşündürüyor. Kadir Has Üniversitesi Mimarlık Bölümü Öğretim Üyesi Aslıhan Demirtaş: “İstanbul’un 1600 yıllık biricik bir kentsel tarım geleneği var.” diyor.&nbsp;Şu an yerinde Yenikapı Metro İstasyonu'nun olduğu alan, geçmişte Langa Bostanları olarak anılıyormuş. 1883 tarihli bir harita bize İstanbul’da tam 102 bostanın varlığını gösteriyor. Bazı semtler, orada yetiştirilen ürünlerle ünleniyor bile. Bakırköy’ün üzümü, Göksu’nun patlıcanı, Anadolukavağı’nın Kavak inciri, Gümüşsuyu’nun baklası, Bayrampaşa’nın enginarı, Arnavutköy’ün çileği, Mecidiyeköy'ün dutu, Beykoz'un cevizi, Alibeyköy'ün mısırı… Bu hafta Not Defteri, bugün hâlâ İstanbul’un neresinde bu gelenek sürüyor, bunu anlatıyor.&nbsp;• Yedikule Bostanları: İstanbul’un en meşhur bostanı Yedikule. Tarihi ve kadim pratikleriyle bir kültürel miras sayılan alan, yüzyıllardır İstanbul’u doyuruyor. Ağırlıklı olarak yeşil yapraklı sebzelerin yetiştiği bostan aynı zamanda bir mücadele alanı da. Direnişlere rağmen ansızın dökülen molozlara maruz kaldı; verimli toprağı şantiye, otopark ya da piknik alanı olarak dönüşme tehlikeleri atlattı. Bir yandan da şehirde ekolojik yaşamın, yerel gıdaya erişim mücadelesinin sembolü oldu.• Roma Bostanı: Cihangir’in ortasında bir bostan. Zamanının Roma Bahçesi, önce çöplerle dolan, sonrasında çeşitli aktörlerin farklı projelerle imara açmaya çalıştığı, yaşayan ve direnen bir alan. Boğaz’ı gören saray manzaralı bu toprak, aslında semtin bugüne kalan yegâne yeşil alanı. Bir avuç gönüllünün permakültür uygulamalarına uygun şekilde ekmeye çalıştığı, atalık tohumlarla büyüttüğü bostanda hem çeşitli sebzeler hem de meyve ağaçları yetişiyor.• Kuzguncuk Bostanı: 30 yılı aşkın süredir diğer bostanlar gibi yapılaşma tehdidiyle karşı karşıya kalan bostan, uzun süre boyunca mahallelinin çabalarıyla hayatta kalmış. İlia’nın Bostanı olarak da anılan bu toprak; bir bostandan daha fazlası; Kuzguncuk sakinlerinin vakit geçirdiği, önemli günleri kutladığı, paylaştığı bir kamusal alan.&nbsp;• Tarlataban: “Şehirde tarım mümkün mü?” sorusunu bir de üniversite için sorduran, Boğaziçi Üniversitesi öğrencilerinin, mezunlarının, eğitmenlerinin ve her ne kadar kampüse odaklansa da dışarıdan gönüllülerin kolektif emeğiyle işlenen bir kent bostanı. Rumelihisarüstü’nden Bebek’e kıvrıla kıvrıla inerken yol üzerinde rastladığınız bu alanda adil, doğaya ve doğanın bize verdiklerine saygılı bir üretim biçimiyle erişilebilir ürünler yetiştiriliyor. Farklı bölgelerden toplayarak oluşturdukları tohum kütüphanesiyle atalık tohumlara dikkat çekiyor, tarla gönüllülerinin tüketebileceğinden fazla ürünleriyse BUKOOP’ta satışa sunuyorlar.&nbsp;Not: Bostanları bir de sakinlerinden dinlemek için 66 Kolektif üyelerinin başlattığı <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmZTc0ODdmNmY1ZDQ2MDAwOTliZGU4MCZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWYxYjQ5ZTdmY2E4ZGUwMDA5NjcwNDVmJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5mYWNlYm9vay5jb20lMjUyRmJvc3Rhbmhpa2F5ZWxlcmklMjUyRg=="">“Bostan Hikâyeleri”</a> videolarına buradan ulaşabilirsiniz.&nbsp;

Göksu ile ilgili hikayeler