Bir süredir ne zaman kalabalık bir arkadaş grubuyla otursak, masaya yeni bir gönül ilişkisi ihtimalini yatırdığımız arkadaşımızın ağzından şu sözlerden biri çıkıyor: 'şerefsiz, ghostladı beni' veya 'ay, ben o çocuğu ghostlayacağım galiba kızlar.'Birkaç yıl öncesine kadar hayatımızda olmayan ghosting kavramı, bir türlü Türkçeleştirilemese de varlığıyla hayatlarımızda büyük bir boşluğu doldurdu. 'Aramıyor, mesaj atmıyor' ifadelerinden daha derin bir anlamı var ghosting’in. Çevrimiçi kanallardan güzel güzel iletişim kurarken bir tarafın iletişimi bir anda bıçak gibi kesmesi demek. Tam olarak çevirecek olursak: Hayaletleme.&nbsp;Yani, bence ne güzel sohbet ediyorduk, hayal oldun, gidiyorsun.Bunları söylemem bile gereksiz çünkü bu yazıyı okuyan herkes ghosting’in ne olduğunu gayet iyi biliyor. Hepimiz hayatımızın bir döneminde kâh ghost’layan, kâh ghost’lanan tarafta olduk. Bu yazıyı yazma sebebim ise sanırım biraz şeytanın avukatlığını yapmak. Bahsi geçtiğinde arkadaşlarıma sorduğum ve grubu her zaman ikiye bölen bir soruyu size de sormak istiyorum: Ghosting her zaman gerçekten bahsedildiği kadar kötü mü?<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">“Ne yaptım da bu sessizliği hak ettim?”</h3>Okuduğum bir araştırmaya göre, günümüzde flörtlerin yarısı bir tarafın ghosting’e uğramasıyla sonlanıyormuş. Psikolog Dr. Jennice Vilhauer,&nbsp;“<a fr-original-style="" href="https://www.psychologytoday.com/us/blog/living-forward/201511/why-ghosting-hurts-so-much" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Why Ghosting Hurts So Much</a>” isimli makalesinde yaşadığımız duygusal bir acı ile fiziksel acının aynı nöral yol üzerinde olduğuna, yani ghosting sebebi ile uğrayacağımız acının tıpkı bir diş ağrısı gibi son derece gerçek olduğuna dikkat çekiyor. Ghosting’e uğrayan kişi karşı tarafın sessizliğini hak edecek bir şey yaptığını düşünmeye başlıyor ve kendi değerini sorguluyor. Sonrasında da suçu kendinde arıyor: 'Yeterince güzel değil miyim?' 'Yeterince esprili değil miyim?' 'Muhabbetim mi baydı?' 'Onu ilgimle çok mu boğdum?' 'Çok mu ilgisiz durdum?'Bu noktada yıllar önce yaşadığım en yakıcı ghost’lanma deneyimim aklıma geliyor. Klasik hikâye: Çevrimiçi bir mecrada tanıştığım bir erkekle her şey çok yolunda gidiyordu. Bana olan ilgisinden emindim! Ama bir anda mesajlarıma geç cevap vermeye, sonra hiç cevap vermemeye, sonra da telefonlarıma çıkmamaya başladı. Günlerce ondan bir mesaj gelmesini sabırsızlıkla bekledim. Gelmedi. Ama benim bir cevaba, mümkünse bir kapanışa ihtiyacım vardı ve dayanamayıp hesap sormak için telefona sarıldım. Açmadı. Sonra bir kez daha. Yine açmadı! Bir kez daha. En sonunda telefonu açtı ve gülerek şöyle dedi: “Sen beni arayıp duracak mısın böyle?”O an nasıl da karnıma yumruk yemiş gibi hissettiğimi hatırlıyorum. Yaşadığım gerçekten de fiziksel olanlar kadar yoğun bir acıydı. Hüngür hüngür ağlayarak en yakın arkadaşımı arayıp flört ettiğim kişinin ne kadar rezil, ne kadar iğrenç biri olduğunu, beni nasıl kandırdığını anlatmıştım.&nbsp;Bu bahsettiğim olayın üzerinden sanırım yedi yıl geçti. Geriye dönüp baktığımda bu olayla ilgili kendime ilk sorduğum soru şu: “Ayşe, gerçekten ondan o cevabı duymaya ihtiyacın var mıydı? Yoksa seninle iletişim kurmamayı tercih etmesi de aslında bir cevap mıydı?”<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Karşımızdaki kişi bize cevap vermiyorsa neden illa sözlü veya yazılı bir yanıt duymak istiyoruz?&nbsp;</h3>Yanıtsız bırakmak da bir cevap değil mi? Bu davranış, seninle ilgilenmiyorum, seninle konuşmak istemiyorum anlamına gelmiyor mu? &nbsp;Geçen hafta, ghost’landığı için çok üzülen ve mutlaka flörtünden bir açıklama bekleyen arkadaşıma bunları söylediğimde, “Artık benimle ilgilenmiyorsa bile bunu yüzüme söylesin istiyorum” diye cevap vermişti. Peki, hoşlandığımız birinin yüzümüze karşı artık seninle ilgilenmiyorum demesini hazmetmek bize cevap vermemesini hazmetmekten daha mı kolay?&nbsp;Böyle akıl verir gibi konuştuğuma bakmayın. Yukarda bahsettiğim olayda ben de çok üzülmüş, kendimi feci yetersiz hissetmiştim. Mutlaka yanlış bir şey yapmış olmalıydım, belki de yeterince güzel değildim. Özgüvenim paramparça olmuş gibiydi. Ama yıllar sonra bugün kendime ikinci bir soruyu sorabiliyorum: “Özgüvenim alt tarafı birkaç haftadır tanıdığım birinin bir eylemiyle dağılacak kadar kırılgansa, burada asıl mesele benimle mi ilgili yoksa beni cevapsız bırakan o kişi ile mi?” &nbsp;Söylemek istediğim şu; evet, hoşlandığımız ve bizden hoşlandığını sandığımız birinin ortada hiçbir şey yokken mesajlarımıza dönmemesi korkunç. Bazen gerçekten canımızı çok fena yakıyor. Ama biri artık bizimle konuşmamayı seçti diye canımızın bu kadar yanması normal mi? Acaba tüm öfkemizi bizi ghost’layan tarafa kanalize etmek yerine bu enerjimizi kendimize yöneltmemiz mümkün mü? Yaralı yerlerimizi sarsak, kırıklarımızı aldırsak, kendimizi iyileştirsek ve bir başkasının ilgisine, sevgisine bu kadar muhtaç olmayacak hâle gelsek? Alt tarafı birkaç haftadır tanıdığımız biri mesajımıza cevap vermediğinde karalar bağlamak, suçu kendimizde aramak yerine aynanın karşısına geçip “Amaaaaaan, elimi sallasam ellisi” deyip kendimize öpücük atabilecek seviyeye gelsek, kendimizi O KADAR SEVEBİLSEK? Nasıl olurdu?&nbsp;Dijital flört şiddeti diye bir şey var ve gerçek. Lovebombing, ghosting, gaslighting…&nbsp;Bunları küçümsediğim sanılmasın. Sadece, ilişkilerin iki taraflı olduğunun altını çizmek istiyorum. Elbette ghostlayan kişinin bize niyetine dair bir açıklama yapması daha şık olurdu ancak ışık hızıyla akan günümüz dünyasında seri olarak yazıştığımız, yüzünü bile belki 1-2 kere gördüğümüz, gerçek bir ilişki içinde olmadığımız birine duygu ve düşüncelerimize dair uzun uzun açıklamalar yapmak istenmemesini de rahatlıkla anlayabiliyor ve empati kurabiliyorum. Biri bizimle artık konuşmamayı seçtiğinde bu kararı çoğunlukla bizimle ilgili değil, kendi hayatı ve kendi beklentileriyle ilgili oluyor. Birinin bizimle konuşmamayı seçmesi bizi daha az akıllı, daha az enteresan, daha az yeterli yapmıyor. O kişinin tercihleri bizim değerimizi belirlemiyor. Belirlemesine izin vermemeliyiz.&nbsp;<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Öz Sevgi ve Saygı</h3>Yavaş yavaş 20’lerinin sonuna yaklaşan bir 20’lik olarak altını çizmek istediğim şey bu. Karşımızdakinin davranışlarını kontrol edemeyiz ama bu davranışlardan nasıl etkileneceğimizi kontrol edebilir; bu davranışlara maruz kalmaya devam edip etmeyeceğimizi seçebiliriz. Kararlarımızın sorumluluğunu alabiliriz. Anahtar sözcükler: öz sevgi ve öz saygı. Hiç kimseye ihtiyacımız yok ama bunlara çok ihtiyacımız var. Hayallerimizi süsleyen o harika, rüya gibi insan, her şey on numara giderken mesajlarımıza dönmemeye başladı diye üzülmek kolay. Gelin artık zor olanı yapalım. Bundan çok da etkilenmeyecek kadar güçlü birer birey olmanın yollarını arayalım. Bizi ghost’layan kişi için “pisliğin teki çıktı Rıza Baba,” deyip saçımızı savuralım ve önümüzdeki maçlara bakalım. &nbsp;

20'lik

“Ne yaptım da bu sessizliği hak ettim?”

Çağımızın Vebası Ghosting: Gerçekten Veba mı? Yoksa Çaresi Var mı?

Barış'ı keşfetmek. "Hitchcock'ları TRT'de izleyebiliyorduk. Ben&nbsp;Rear Window'u televizyonda izledim mesela. Bu çok büyük bir avantajdı bence." diyor Barış. Aynı şekilde Sergio Leone ve Ennio Morricone'nin işbirliğiyle de televizyon ekranında karşılaşmış. "O zaman 'Bu nasıl bir müzik kullanımı!' dememişimdir de..." diyor. Ta o zaman etkilenmiş belli. Ailesinin sinemayı takip ettiğini, annesinin onu sinemaya götürdüğünü, Back to the Future&nbsp;filmlerini, Ghost'u sinemada izlediğini hatırlıyor. Profesyonel anlamda bir müzisyen olarak yollarının sinemayla nasıl kesiştiğiyse farklı bir hikâye. Müzik öğretmenliği eğitimi aldıktan sonra bir yandan "çocukları çok seviyordum ama öğretmenler odası çok korkunç bir şeydi benim için" dediği mesleğine adım atmış önce. Bir yandan da gitar, satranç ve ritim dersleri vermiş. Hayatını değiştirense zar zor satın aldığı bir bilgisayara korsan yüklediği Qbase programıyla olmuş: "İlk bir şeye sararsın ve artık hayatınız o olur ya... Ondan sonraki tüm günlerim beste yapmak, kendi bestelerimi kaydetmekle geçti. Bu müthiş özgürleştirici bir şeydi benim için."İşbirliği.&nbsp;Canavarlar Sofrası, Kusursuzlar, Son Çıkış...&nbsp;Barış'ın yönetmen ve senarist Ramin Matin'le süregelen işbirliği dikkatimi çekiyor. Müzik kültürü çok iyi, çok entelektüel bir insan olduğunu söylediği Ramin'le iyi bir uyum yakaladığını söylüyor. O uyumu yakalamanın ve kolektif çalışmanın zorluklarından, bir besteci ile bir yönetmenin işbirliğinde en önemli şeyin sürekli iletişim ve uzunca vakit geçirmek olduğundan bahsediyor: "Kolektif çalışan sanat dallarında [...] senin hissettiklerin her zaman doğru olmayabiliyor. Ben kırmızı renkte bir öfke ya da aşk hissedebilirim ama yönetmen aynı renkte bir hüzün hissediyordur. Bunlar çok kişisel duygular. O yüzden onun ne hissettiğini duymak, bilmek gerekiyor."&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/11/2/1671534530155.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Barış'la Tünel'deki müzik mağazalarından birini keşfederken. | Fotoğraf: Deniz SabuncuBir adım geriden. Kasım 2021. Yönetmen ve senarist Tufan Taştan Keşif Sineması'nın ilk sezonunda konuğum olmadan hemen önce Sen Ben Lenin'i izliyorum. Film zaten çok keyifli, çok esprili, çok akıcı. Sona erdiğinde tam yerimden kalkacakken Seyyal Taner'in sesini duyuyorum: "Boynu bükük duruyorsam eğer / İçimden öyle geldiği için değil / Ama hiç değil..." Kapanış jeneriği boyunca iki ayrı Seyyal Taner şarkısının kullanıldığını sanıyorum. Oysa sonradan bunun film için bestelenmiş Edip Cansever şiirleri olduğunu öğreniyorum. Şarkı(lar) Spotify'a eklendiğinde heyecanlanarak basıyorum kalbe. Altında Barış Diri imzası var. Podcast kaydımız sırasında Barış'ın bana Mendilimde Kan Sesleri'nin tek bir şarkı olduğunu, sadece çok katmanlı bir şiirin çok katmanlı bir şarkıya dönüştüğünü söyleyeceğinden henüz haberim &nbsp;yok.<p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#e06535" color="#000000" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#e06535 !important;color:#090909 !important" href="https://open.spotify.com/album/3J3jIwbHAgrn3uP9GDQxbX?si=FWblPnvVQoOmYzr207wDqA" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(224, 101, 53) !important; color: rgb(9, 9, 9) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Dinle</a><a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/3J3jIwbHAgrn3uP9GDQxbX?si=OmctaJb1QXeBWX1Q5ZTJPw" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/11/2022-12-20T16:11:26.574Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.59" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>Besteci, müzik süpervizörü, zanaatkar.&nbsp;Barış'tan öğreneceklerim Sen Ben Lenin'in kapanış jeneriğindeki şarkıların aslında tek bir şarkı oluşundan ibaret değil. Film müziği bestecisi ve müzik süpervizörünün farklarını, Türkiye'deyse tek bir müzisyenin iki görevi birden üstlenmek zorunda kaldığını öğreniyorum. Bunun sanatçı kimliği dışında bir zanaatkar kimliği gerektirdiğini; çünkü yeri geldiğinde -hele ki bağımsız sinemada- bütçeler yetmediğinde besteciden "bakkal pop"&nbsp;tarzında bir pop şarkısı yapmasının da beklenebildiğini öğreniyorum.<p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#e06535" color="#000000" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#e06535 !important;color:#090909 !important" href="https://open.spotify.com/album/1djVmEpg83PPBIKmCCNuFp?si=Cld_fxAUQOiE1I8RQNwnYg" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(224, 101, 53) !important; color: rgb(9, 9, 9) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Dinle</a><a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/1djVmEpg83PPBIKmCCNuFp?si=XpNGhdJgTnGqPOYtFSpA1g" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/11/2022-12-20T14:49:51.252Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.59" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>Barış'la keşfetmek.&nbsp;Mikrofonun karşısına bir film müziği bestecisini alınca, birlikte keşfetmek için bir yönetmen ve sinemasından çok bir film müziği bestecisi ve film müziklerini seçmek daha mantıklı geliyor. Barış, Cliff Martinez'i özellikle The Knick&nbsp;dizisi ve Drive filmi üzerinden konuşmayı öneriyor. Nicolas Winding Refn'le işbirliklerini oldum olası sevdiğim için çok cazip geliyor bu fikir bana. Müziğinin onun için neden özel olduğunu sorunca şöyle açıklıyor: "Şaşırtıyor beni, o yüzden seviyorum. Alışılagelmişin dışında bir şey duyuyorum."&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/11/2/1671534427379.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Emre ve Barış, Hildur Guðnadóttir'den Alexandre Desplat'a, Dario Marianelli'den Jóhann Jóhannsson'a birçok film müziği bestecisinin adının geçtiği bir kahve sohbetinde. | Fotoğraf: Deniz SabuncuSaf sinema.&nbsp;Cliff Martinez'in Steven Soderbergh'le süregelen işbirliğine çok hâkim olmasam da Nicolas Winding Refn sinemasının sıkı bir takipçisi olarak başta Drive olmak üzere onun filmlerine eklediği müziğe hayranlık duyuyorum. Barış, Martinez'in Drive'a olan katkısı hakkında "Görmeye alıştığımız ve müzik olması gereken sahnelerin altında müzik yok; alışık olmadığımız yerlerdeyse müzik var. Daha doğrusu ritim var. Ben burada saf sinema izlediğimi düşünüyorum."&nbsp;Chromatics, Kavinsky, Electric Youth.&nbsp;Drive'ın müzikal dünyasını sadece Cliff Martinez'in müzikleri ekseninde değil, filmin müzik kullanımı üzerinden de konuşuyoruz. Açılış sahnesi ve açılış jeneriğinde çalan Tick of the Clock&nbsp;(Chromatics) ve Nightcall'dan&nbsp;(Kavinsky) çok etkilendiğimi söylüyorum. Barış da sürücünün "atıyla uzaklaştığı" sahnede duyduğumuz A Real Hero'dan (Electric Youth) etkilenmiş. Konu bir şekilde iyi müzik kullanımına geliyor. Ezel Akay'ın Neredesin Firuze'sinin, Wes Anderson'ın The Royal Tenenbaums'unun adı geçiyor. Barış iyi müzik kullanımından çok etkilendiğini söylüyor: "Biri daha önceden senin hissettiğin ve yapmak istediğin şeyi daha iyi şekilde yazmışsa, yazma işte, onu kullan. Taklidini yapacağına onu kullan."Barış'la sohbetimizde adı geçen Cliff Martinez parçalarının ve ötesinin yer aldığı, Barış'ın hazırladığı bu soundtrack çalma listesiyle veda edelim:<p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#e06535" color="#000000" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#e06535 !important;color:#090909 !important" href="https://open.spotify.com/playlist/6dIYNGS49K468SBkR4xYtx?si=f73bbda06df345e6" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(224, 101, 53) !important; color: rgb(9, 9, 9) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Dinle</a><a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/playlist/6dIYNGS49K468SBkR4xYtx?si=2bb7538c747b4608" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/11/2022-12-20T15:16:14.889Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.59" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>Diyor ki...<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">İnsan zihni normalde bir melodi yarattığında ya da bir şey dinlediğinde şöyle çalışıyor: Sürekli hep onun sonrasını tahmin etmeye çalışıyorsun. Müzik kültürün kadar da tahmin ediyorsun aslında. Ve tahmin ettikçe o müzik senin hoşuna gitmeye başlıyor.</blockquote>

Duende

"Sanırım kendi işimin de bu olmasıyla alakalı olarak [film müziklerinde] ilk düşündüğüm şeyleri duyunca rahatsız oluyorum."

Sanatkardan öte zanaatkar bir müzisyen: Barış Diri

Albüm: Ghost, ImperaSüre: 46 DakikaPlak Şirketi:&nbsp;Loma VistaKartonet&nbsp;Impera’yı pandemi vurdu diyebiliriz. Normal şartlarda Ekim 2020’de çıkması planlansa da sonuç hiç öyle olmadı. Pandemide kayıt planları sarktı. Süreç uzadıkça şarkıların demoları ilerleyemedi ve bir sonraki duyuruya kadar albümden bir haber alınamadı. Bu gelişmenin ardından grup, Meliora’da birlikte çalıştıkları prodüktör Klas Ahlund’un sorumluluğunu arttırıp Tobias Forge'la albümün anahtarını teslim etti. Verilen kararın doğruluğu, 2020’nin son çeyreğinde anlaşıldı ve Impera’nın kayıtları başarıyla tamamlandı. Ne zaman albümün dinleyiciyle buluşacağı bir sır gibi saklansa da Halloween Kills’in soundtrack’inde albümün ilk teklisi Hunter’s Moon yer aldı. Hunter’s Moon’da olumlu eleştirilerle karşılaşan Ghost, ikinci teklisini albümün ismi ve tarihiyle birlikte duyurmanın doğru bir karar olduğuna hemfikirdi. İkinci tekli Call Me Little Sunshine’ın ardından da Twenties’i paylaşmak, albümün anlatısına sirayet eden orta çağ gibi güç ihtiyacının bir karşılığı olarak değerlendirilebilir.Güç ihtiyacının bir diğer karşılığına da albümün çıktığı gece <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=XHy1POIGkKM" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">tanıklık edildi</a>. Çaldıkları her yeri karanlık bir manastıra çevirmekte mahir olmak onlara yetmemiş olacak ki albümün lansmanını gerçekten bir manastırda gerçekleştirdiler. Görsel diliyle 70’lerin sonuna ışınlayan performans, beslendikleri kaynakları dinleyicilerine gösterdikleri bir tercih olarak görülebilir.Neden dinleyelim?&nbsp;Papa Emeritus ve havarilerinin beşinci stüdyo albümü olan Impera, her bir zerresiyle Ghost’un müziğinin tanımı. Dinleyicisinin bunu fark etmesine izin vermesiyse hem ödülü hem de laneti. Önce neden lanet olarak gördüğümü açıklayayım. 2010’da varlıklarını duyurdukları Opus Epoynmous’la hem müzikal hem de estetik tavırlarıyla dikkat çekmişlerdi. Kariyerlerini tamamen zıtlık ve şok etmek üzerine kuran bir grubun yaptığı her işin birbirine fazlaca benzemesi bu sebeple şaşırtıcı. Bir de yazım aşamasındaki performansını maalesef sesine yansıtmakta güçlük çeken Tobias Forge’nin vokal performansında hayal kırıklığı yarattığını söylemek mümkün. Ancak Forge’nin vokali ya da albümler arası geçişkenliğin yüksek oluşu işin kalitesine ket vurmadı.&nbsp;Ödül kısmına gelirsek. Impera, grubun alıştığı formülleri mükemmelleştirme çabasının en yeni sonucu. Sözler her zamankinden daha karanlık, daha şeytani, daha ürkütücü. Gitar tonuna gelecek olursak riff’lerden, sololara büyük bir işçilik var. Grubun ilk döneminde klavyeler nasıl başroldeyse bugününde de gitarlar öyle. Birbirine benzeyen işlerin içindeki en önemli üslup değişiminin sebebi bu. Değişimin en net duyulduğu şarkılar olan Spillways ve Call Me Little Sunshine için albümün içindeki başyapıtlar diyebilirim. Biraz daha ilk albümlere yakın bir tonda değerlendirebileceğimiz Darkness At The Heart Of My Love’ın da adı geçmeli. Harika bir akustik gitar bölümüyle açıldıktan sonra davul abartıdan kaçınarak sade bir partisyonla kendine alan yaratmış. Papa Emeritus olarak tanınan Tobias Forge, albümün söz yazımı bakımından zirvelerinden birine de ulaşınca bize tebrik edip dinlemekten başka bir opsiyon bırakmamış.Benzer işler:&nbsp;King Diamond,&nbsp;Them&nbsp;&amp; Candlemass, Psalms for the Dead.

Impera, her bir zerresiyle Ghost müziğinin bir tanımı. Dinleyicisine bunu fark ettirmesiyse hem ödülü hem de laneti.

Ödül ve lanet

• Ekim ayında Letter To You adını verdiği 20'nci stüdyo albümünü yayımlayan Bruce Springsteen, geçtiğimiz hafta Timotheé Chalamet’in ev sahipliği yaptığı Saturday Night Live’a konuk oldu. Altı yıl aradan sonra yeniden The E Street Band ile birlikte sahne alan Bruce Springsteen, son albümündeki <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmZGM1NWYyODE5MmMzMDAwOGMyNzViMyZ1c2VyPTVlNzRlYzJjZTMwMTllNjBlOWMxYzQxYiZhdXRob3I9NWVkOGYwNmZhMGJmNDQxYzI1M2Q0MTA2JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnlvdXR1LmJlJTI1MkZVWVctRElHLUNWNA=="">Ghost</a> ve <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmZGM1NWYyODE5MmMzMDAwOGMyNzViMyZ1c2VyPTVlNzRlYzJjZTMwMTllNjBlOWMxYzQxYiZhdXRob3I9NWVkOGYwNmZhMGJmNDQxYzI1M2Q0MTA2JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnlvdXR1LmJlJTI1MkZERjF2RFhJMUJKTQ=="">I'll See You in My Dreams</a> şarkılarıyla performans sergiledi.

Ghost ile ilgili hikayeler