Henüz yirmilerini yaşayan altı yetenekli ve çok yönlü arkadaştan oluşan Black Country, New Road, 2020’lerin en sıra dışı gruplarından olacağını iki senede çıkardığı birbirinden harika iki albümle gösterdi.İlk albümleri For the First Time’la hızlı bir çıkış yakalayan grup, bir sene gibi kısa bir sürede ikinci albümlerini dinleyicileriyle buluşturdu. Ants From Up There, Black Country, New Road’un soluk kesici müzikal vizyonunu gösteren yılın en çarpıcı işlerinden biri.&nbsp;Grubun kurucu kadrosunda yer alan lead vokalist/gitarist Isaac Wood’un ayrılışının böylesine bir albümden birkaç gün önceye denk gelişi kuşkusuz hayranlarda hayal kırıklığına neden oldu. Öte taraftan, grubun Isaac’siz yola devam kararını tamamen yeni materyallerden oluşacak konserler ve potansiyel albümlerle duyurması cesurca ve takdire şayandı. Bu aynı zamanda grubun yaratıcı bir topluluk olarak kolektif üretiminin gücünü gösteren bir hamle olarak da ele alınabilir.Türkiye’de ilk kez 21 Ağustos Pazar günü İKSV’nin 50’nci yılına özel olarak düzenlenen Nick Cave &amp; the Bad Seeds konserinin açılışında izleyeceğimiz Black Country, New Road’dan Charlie Wayne’e aklımdaki soruları hayranlık perspektifinin dışında kalarak yöneltmeye çalıştım. Karşılığında da tıpkı müziklerinde olduğu gibi içten cevaplar aldım.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/3/1660730246582.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.70" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Black Country, New Road, Fotoğraf: Holly Whitaker<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Şayet sizi tanımlayacak bir müzik türü varsa; ona post-punk mı, deneysel mi, yoksa art ya da post-rock mı demeliyim bilemiyorum. Zira müziğinize tamamen özdeş bir tür yok. Müzikal anlamda sahip olduğunuz eşsizliğinizin dinleyici üzerinde görece kısa bir sürede elde ettiğiniz etkiyi açıklayabileceğini düşünüyor musun?Başlı başına eşsiz bir müzik yapıyor muyuz bilmiyorum. Bence biz müzik tüketicileri olarak kendi jenerasyonumuzun deneyimleriyle şekillenmiş bir müzik grubuyuz yalnızca. Çevrimiçi dinleme deneyimiyle büyüdüğümüz için her tür müzik kulağımıza çalındı. Onları tüketme konusunda da “hesaplı” davranmak durumunda kalmadık. Bunca müzikle haşır neşir olunca da janrlar bir karışım içinde akışkan bir hâle geliyor. Bundan dolayı, (müziğimizi yazarken) en başından beri çok da kalın gözükmeyen (janr) sınırları arasında geçişler yapabilmemiz daha kolay oldu sanırım.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/3/1660745831187.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.57" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Simon Monk tarafından tasarlanan tekli ve albüm kapak tasarımları<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Yalnızca müziğinizde değil, aynı zamanda sağladığınız sanatsal deneyimde de çok fazla özgünlük var. Buna Simon Monk tarafından tasarlanan teklilerinizin ve albümünüzün kapak tasarımları, bir müzik grubu olarak sosyal medyadaki görsel kimliğiniz ve daha birçok şey dâhil. Bu sanatsal dönüşüm hakkında ne söylemek istersin? Isaac Woods’un gruptan yakın zamandaki ayrılığını da göz önünde bulundurduğumuzda bu dönüşüm BC, NR için yeni bir dönemin başlangıcını temsil ediyor mu?Görsel kimlik bizim için her zaman çok önemli oldu. Özellikle de grup hiçbir zaman üyelerinin kişilikleri etrafında merkezlenmediği için. Görsel kimliğimiz yarattığımız müzikle iç içe oldu daima, nihayetinde onu yüceltmeyi hedefledi. Simon’un sanatı ve sanatıyla birlikte kullandığımız çocukluk çizimleriyle müziğimizde keşfetmeye çalıştığımız sıcaklığı, nostaljiyi ve kırılganlığı yakalamak istedik. Üçüncü albümümüz için de böyle olacak ama öncelikle albümü yazmamız gerekecek. An itibariyle muhteşem dostumuz Ros Murray’le çalışıyoruz. Eminim ki sıradaki işimiz ne olursa olsun şu ya da bu şekilde o da bu sürece dâhil olacak.Türkiye’de ilk defa konser vereceksiniz. Burada hiç de azımsanmayacak sadık bir dinleyici kitleniz var. O klasik ve klişe soruyu sormayacağım. Müziğinizde anlattığınız hikâyelere böylesi içten karşılıklar almak müzisyenler olarak size nasıl etki ediyor?Doğrusunu söylemek gerekirse Türkiye'de bir hayran kitlemizin olması bana inanılması güç geliyor. Bu harika bir his ve her birimiz bunun hazırdan gelmediğini biliyoruz. Nick Cave konserine davet edildiğimiz için de hafiften afallamış durumdayız. Hepimiz o geceyi iple çekiyoruz. Coşkulu bir kalabalığın karşısına çıkmak sıra dışı farklar yaratan, bir konseri yüceltebileceği gibi mahvedebilecek de bir şey. Bence hepimiz buranın kültürünü içimize çekerek mümkün olan en uzun vakti geçireceğimiz için çok heyecanlıyız!<img src="https://images.aposto.com/2022/7/3/1660730712810.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.17" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Black Country, New Road, Fotoğraf: Alex Ingram<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Son olarak, sizi karşımızda Black Country, New Road olarak görmemizi sağlayan, etkilendiğin albümlerden, filmlerden ya da kitaplardan birkaç tanesini paylaşır mısın?Grubun en müthiş taraflarından biri de hepimizin hafifçe farklı şeylerden etkilenmiş olması. Kesişim alanımız çok geniş ama son hâliyle müziğimizi daha çok şekillendiren şey ortak paydalarımızdan ziyade ayrıştıklarımız. Ayrıştıklarımız bir çekişme üzerine kurulu değil, yalnızca onlar sayesinde içinden seçim yapabileceğimiz çok daha büyük bir yaratıcı havuz elde edebiliyoruz. Şahsen, albüm yazım ve kayıt aşamasındayken bolca Sufjan Stevens, Olivia Rodrigo, Joyce Manor ve Wolf Parade dinlediğimi hatırlıyorum. Grupça da sıkça Arcade Fire, Big Thief, Arthur Russell ve Kanye West dinliyorduk. Kayıt stüdyosunda Luca’yı izlemiş ve filme bayılmıştık. Yine stüdyoda birkaç da kitap okumuştum. Bunlar James Baldwin’den çok sevdiğim Giovanni’nin Odası ve Haruku Murakami’den de kesinlikle nefret ettiğim İmkânsızın Şarkısı&nbsp;kitaplarıydı. Tekrar teşekkürler. Konserde görüşmek üzere!

Her hafta sinema ve müzik evreninden söyleşiler, incelemeler, öneriler, podcast’ler ve keşif notları e-posta kutunda.

Sinema ve müzik evreninden söyleşiler, incelemeler, öneriler, podcast’ler ve keşif notları.

Duende

Black Country, New Road, farklılıkların buluşmasından büyüyen ve türler arasında mekik dokuyan benzersiz müzikleriyle İstanbul'da! 

Kolektif yaratıcılığın parlak üyeleri: Black Country, New Road

Albüm:&nbsp;black midi, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/68z6MWYYNmvTcru1QMcYId?si=EjEx95GDQKSENUJ1dRqbug" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Hellfire</a>Süre: 39 dakikaPlak şirketi: Rough Trade RecordsYayın tarihi:&nbsp;12 Temmuz 2022Kartonet:&nbsp;Hellfire, grubun kariyerindeki ilk konsept albüm olma özelliğine sahip. Bu bilginin yanına grubun tüm elemanlarının pandemide izole bir şekilde yazım sürecine dâhil olduğunu da ekleyeyim. Çok klişe gelse de söz konusu albümün konsepti ölüm. Bu, black midi’nin ölümü asla ciddiye almadığını anlamamızı sağlayacak sözlerin eşlik ettiği bir konsept. Kontrastları ve tahmin edilemezliği eline alan bu deli üçlünün Dangerous Liasions ya da 27 Questions gibi şarkılarını dinlerken David Cronenberg’in Crash&nbsp;öncesindeki akıl almaz harikalıklarını izliyormuş yanılsamasına kapıldım.Albümün başarısında grup üyeleri kadar büyük bir role sahip olan prodüktör Marta Salogni’den bahsetmek önemli. Salogni’yle önceki albümleri Cavalcade’ten John L&nbsp;şarkısının&nbsp;kayıtları sırasında tanışan black midi, bu ortaklıkla albümün hiperaktif dokusunu ortaya çıkardı.Albümün sözlerini ve müziklerini tamamlamış olarak stüdyoya gelen black midi üyeleri süreç sona erdiğinde yaşadıklarına inanmakta güçlük çekti. Salogni’nin direktifleri ve katılımıyla şarkıların iskeletleri sabit kalsa da önemli değişimler yaşandı. Bu uyum, ortak amaca hizmet etmenin değerini işitmemizi sağladı. Şarkılardaki değişimler, prova ve kayıt için geçen süre sadece 13 gün. Benim bu yazıyı okuduğunuz hâle getirmek için kafamda kurduğum gün sayısı neredeyse 10.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/2/1660036264715.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">black midi, Hellfire<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Neden dinleyelim? black midi’nin müziğini tanımlamaya çalışmak onları dinlemek kadar eğlenceli. Çünkü hiçbir tanım tam olarak sunulanın karşılığı değil. Hiperaktif mi dersiniz, fazla yetenek ve yaratıcılığın birleşimine eklenen alaycılık mı yoksa entelektüel birikimlerini her medyuma yansıtmaları mı emin değilim. Ancak bize Hellfire’da verdikleri müzik, her yerinden enerji ve zekâ akan bir anomali. Kendi diskografileri içinde tanımlamaya çalışırsak bu albümün Schlagenheim’la daha fazla bağı olduğunu söylebilirim. Schlagenheim&nbsp;gibi agresif ama temeldeki farkı daha esnek ve oyunlu bir iş. Tam da bu sebeple grubun bugüne kadar ürettiği en iyi albümle karşı karşıya olduğumuzu söylemek mümkün.&nbsp;Yirmili yaşlarının ilk yarısına varmayan grup elemanları, başta vokallerden sorumlu Geordie Greep olmak üzere ne kendilerini ne de anlattıkları hikâyeleri ciddiye almadıkları bir akışa sahip. Bunu Greep’in albümle ilgili söylediği “Cavalcade&nbsp;bir dram filmiyse Hellfire&nbsp;epik bir aksiyon filmi. Albümde anlattığımız insanlar aşağılık ve yüzlerine tükürülesi insanlar. Onları daha da egzajere etmek için uğraştım çünkü bu bir gereklilikti. Cehenneme de inanmıyorum ama tüm o eski aptallıklar albüme ve şarkılara yakıştı.” sözlerinden anlamak mümkün.Geordie Greep sadece albümün yazım sürecinde şarkı sözleriyle öne çıkmadı. black midi’nin tam olarak nasıl tanımlayacağıma emin olamasam da tiz bir alarm sesini andıran gitar tonunu bu albümün alametifarikalarından yaptı. Özellikle albümün ilk yarısında yer alan Sugar/Tzu ile Welcome to Hell&nbsp;bunun en iyi örnekleri.Albümden The Race Is About to Begin şarkısı, grubun hem tüm albümlerini hem de gelecekte yapacağı potansiyel işleri tek potada eriterek öne çıktı. Şarkının giriş riff’inde, Minutemen'in Double Nickels on the Dime albümünden Viet Nam&nbsp;şarkısının girişi kullanıldı. Grubun kalbi olan davulcu Morgan Simpson, aksak ritimleri, atakları, zilleri piyano akorlarına göre kombinlediği partisyonlarıyla dinleyicinin şarkıya eşlik edemeyeceği karmaşık bir yol çizdi. Grubun kalanının performansları da Simpson’ı ileri taşıyınca devasa bir katarsis ortaya çıktı. Özellikle şarkının ikinci yarısındaki duygu değişimi grubun geleceğine dair merakı da arttırıyor diyebiliriz.Benzer işler:&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Captain Beefheart, Trout Mask Replica&nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Slint, Spiderland</li></ul>

black midi’nin yeni albümü Hellfire, her yerinden enerji ve zekâ akan bir anomali.

Ciddiyetsizliğe davet

Albüm: Interpol, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/0P1hdnE62qqoPJZYIZSZn2?si=nQ-y23IrT9We5n0BfV8lpw" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">The Other Side Of Make-Believe</a>Süre: 45 dakikaPlak şirketi:&nbsp;Matador RecordsYayın tarihi:&nbsp;15 Temmuz 2022Kartonet:&nbsp;Cool&nbsp;kelimesinin müzik dünyasında karşılığını arıyorsak gideceğimiz en güvenli limanlardan biri Interpol olabilir. Tamamı pandemi sürecinde yazılan ve kaydedilen yedinci stüdyo albümleri The Other Side Of Make-Believe de bu duruşlarının bir devamı olarak gün yüzüne çıktı.&nbsp;The Other Side Of Make-Believe, Interpol’ün 20 yılı aşkın kariyerlerinde bir arada vakit geçirerek yazmadıkları ilk albüm olma özelliğine sahip. Yazım sürecine Paul Banks Edinburgh’tan, Daniel Kessler İspanya’dan ve Sam Fogarino da Georgia eyaletindeki Athens şehrinden katıldı. Bu mesafeli birliktelik, albüme olumsuz etki vermekten ziyade üç müzisyenin de daha özgür olmasına olanak sağladı. Bir yıllık uzaktan çalışmanın ardından önce Catskills’te bir araya gelen üçlü, şarkılara son hâlini verdi. Ardından Interpol ve El Pintor albümlerinde prodüksiyon masasında yer alan Alan Moulder ve Flood’la bir kez daha çalışmak için Kuzey Londra’nın yolunu tuttu. Prodüktör ikili, grup elemanlarından gelen farklı materyalleri bir potada hem eritmeyi hem de ortaya çıkan müziğin Interpol gibi tınlamasını sağladı.<img src="https://images.aposto.com/2022/6/3/1658319913193.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Interpol, The Other Side Of Make-Believe<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Neden dinleyelim? Interpol’ün yaptığı bir albüme pozitif ve/veya hayata karşı umut tazeleyen bir iş diyeceğimi tahmin dahi edemezdim ancak The Other Side Of Make-Believe böyle bir albüm. Yine de Interpol diskografisinin en güçlü albümlerinden biri değil. Hit potansiyeli olan şarkılar da olmadığından albümün dinleyiciyi direkt yakalaması zor. Fakat birkaç dinlemenin ötesine geçildiğinde suyun derinleştiğini, albümün müzikal katmanlarının belirginleştiğini fark etmek mümkün. İlk iki tekli olan&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=-x1PMuD4ewk" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Toni</a>&nbsp;ve <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=3JuWMu6Adbw" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Something Changed</a>&nbsp;için çekilen kısa film tadındaki kliplerde Interpol’un derin sulardaki dünyası var.Grubun diskografisi ele alındığında 2014 tarihli El Pintor sonrasındaki sadeleşme aşikâr. Bu sadeliğin The Other Side Of Make-Believe’deki temel direkleri gitarist Daniel Kessler ile davulcu Sam Fogarino. Paul Banks, bir önceki albümle birlikte çoktan hem söz yazımında hem de vokalinde ulaşabileceği noktaları keşfedip onları sadeleştirmeye başlamıştı.&nbsp;Albümün adını sözlerinde ağırlayan Passenger, bir davulcunun dikkat çekmeye ihtiyaç duymadan şarkıyı nasıl öne taşıdığının en etkileyici örneklerinden. Kişisel yorumlar yerine odağımı objektif noktalara çekmeye çalışsam da bazı şarkılarda bunu başaramadığımı söylemem lazım. Bu albümün ve grubun El Pintor’la başlayan süreçte yaptığı en etkileyici parçanın Gran Hotel olduğu fikrindeyim. Paul Banks’in tekrara dayalı ama etkileyici sözlerini zirveye taşıyan kişi Daniel Kessler’dan başkası değil. Tıpkı Fogarino’nun Passenger’da yaptığı gibi öne çıkma hırsı yok. Şarkıda sade ama zekice dokunuşları var. Özellikle 03:45 sonrasını kulaklıkla ve mümkünse yüksek sesle dinlemenizi öneririm.<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“So close on taking notes on my brain&nbsp;Will you be faithful, will you be my origin?&nbsp;All this is obsolete gardens are burning&nbsp;'Cause I'll do anything to know you're here again”</blockquote>Interpol, Gran HotelBenzer işler:<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">The National, Boxer</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">The Sound, Jeopardy&nbsp;</li></ul>

The Other Side Of Make-Believe’de birkaç dinlemenin ötesine geçildiğinde suyun derinleştiğini, albümün müzikal katmanlarının belirginleştiğini fark etmek mümkün.

Derinlik sarhoşluğu

Albüm:&nbsp;Angel Olsen, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/02R7PREL8nCr02CEYLy7YH?si=f1b664fce6274103" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Big Time</a>Süre:&nbsp;46 dakikaPlak şirketi:&nbsp;JagjaguwarKartonet:&nbsp;Kariyerinin tamamında hem kırılgan hem de güçlü bir insan imajı çizen Angel Olsen’ın zihinsel olarak kendini en özgür hissettiği yerdeyiz. Olsen 2020 yılında, kuir kimliğe sahip olduğunu ailesiyle paylaştıktan çok kısa bir süre sonra önce babasını, ardından da annesini kaybetti. Travma etkisi yaratabilecek bu kayıpların karşısında ne kadar güçlü ve yaratıcı biri olduğunu anlama şansı bulduk. Hem açılma hem de yas sürecindeki en büyük destekçisi olan partneri Beau Thibodeaux ise Angel Olsen’ın ve dolayısıyla Big Time’ın ilham kaynağı. Bu ilhamı albümle aynı adı taşıyan bir kısa <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=urC7dcimES0" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">filmle</a> izlemek de iç ısıtan bir dokunuş.Önceki albümlerinde olduğu gibi bu albümdeki her şarkıda da Angel Olsen imzası var. Prodüksiyon koltuğunda yer alarak Olsen’a eşlik eden isim Jonathan Wilson. Father John Misty diskografisine kattıklarıyla rüştünü ispat eden Wilson’la Olsen sanki uzun zamandır birlikte çalışıyormuşçasına bir uyum yakalamış. Wilson’ın kendi istekleri yerine albümün vadettiklerini Olsen’a doğru aktarabilme becerisi taktire şayan. Bunu Dream Thing ve Go Home şarkılarında deneyimlemek mümkün.<img src="https://images.aposto.com/2022/5/4/1655978578023.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Angel Olsen, Big Time<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Neden dinleyelim? Okumakta olduğunuz bu yayında yazmaya başladığımdan beri “benzer işler” kısmında en çok adını ve işlerini geçirdiğim müzisyen olan Angel Olsen’ın yeni albümü için olan heyecanım aradan geçen 20 günde azalmak bir yana dursun, katlanarak arttı. Olsen’ın kariyerini ele aldığımızda Big Time, ikinci döneminin içinde diyebilirim. Half Way Home’dan All Mirrors albümüne kadar geçen sürede daha minimal işler üreterek dinleyicisinin beğenisini kazandı. All Mirrors’la birlikte daha kapsamlı ve katmanlı üretimlerin içine giren Angel Olsen, bu albümde dinleyicisine iki döneminden de kesitler vererek değişime ortak etti. Albümdeki favorim Ghost On ve Through the Fires’taki yaylılarla gitarın uyumu için bu kaydın imzası diyebilirim.Önce kendisine ardından çevresine açılmayı başaran bir anlatıcının yasına ev sahipliği yapan albüm, Olsen’ın kariyerindeki en içe dönük kayıt olarak tanımlanabilir. Derinlerine kadar kazıyor hissettiklerini ve düşündüklerini. Ne demesi gerektiğiyle değil, ne demek istediğiyle ilgileniyor, belki de kelime oyunlarının peşine düşmeden cesur bir kadının güncesi demeliyiz dinlediğimiz materyal için. Zihninize Angel Olsen’ın rehberliğinde, akşam serininde denize karşı oturmuş ve yaşadıklarını hatırlarken arkasında bıraktığı yolun bilinci hâkim. Geriye kalan his, albümün özünde yer alan ve ne olursa olsun kendin olabilmenin verdiği huzur.- I can't say that I'm sorry&nbsp;When I don't feel so wrong anymore&nbsp;I can't tell you I'm tryin'&nbsp;When there's nothin' left here to try forAngel Olsen, All the Good TimesBenzer işler:&nbsp;<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Cate Le Bon, Mug Museum&nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Soccer Mommy,&nbsp;Color Theory</li></ul>

Angel Olsen'ın son albümü Big Time, kelime oyunlarının peşine düşmeyen cesur bir kadının güncesi olarak karşımızda.

Bir yas güncesi

Albüm: Florence + The Machine, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/4ohh1zQ4yybSK9FS7LLyDE?si=01efa54ef4dd4cb1" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Dance Fever</a>Süre: 47 dakikaPlak şirketi:&nbsp;Polydor RecordsKartonet: Dance Fever, Mart 2020’de kayıtlarına başlanması planlanırken hepimizin unutmak istediği günler yüzünden ertelenen bir albüm olarak müzik dünyasında yerini aldı. Kayıt sürecinin en zorlu süreci lojistik aşamaydı. Hayatını Londra’da sürdüren Florence Welch, bu kayıt için New York’a ekipmanlarından daha fazlasını taşıdı.&nbsp;Hayatta kalma endişesini ve lojistik sorunlarını geride bıraktıktan sonra kayıt sürecine zihnen geri dönen Welch, albümü 14. ve 17. yüzyıl arasında Avrupa’da etkili olan dans vebasından esinlenip isimlendirerek tamamladı. Tabii, albümün esin kaynağı sadece dans vebası değildi. Gotik romanlardan ve başta The Wicker Man olmak üzere Midsommar ve The VVitch gibi filmler de Dance Fever’ın ilham kaynakları arasında.Florence Welch, müzik eleştirmenlerinden yüksek puanları toplarken albüm de listelerde yukarı tırmandı. Birleşik Krallık listesine zirveden girdi. Bu noktada albümün yazım aşamasında Welch’in en büyük yardımcısı ve müzik insanı Jack Antonoff’a da değinmek gerekir. Lorde ve Lana Del Rey gibi isimlerle yaptığı çalışmalarla tanınan Antonoff, albümün ilk yarısına silinmeyecek bir imza bıraktı. Girls Against God, bu katkıyı en net duyabileceğimiz şarkı. Search and Destroy yorumlamasına "Welch’in Iggy Pop ve The Stooges hayranlığını resmiyete dökmesi," diyebiliriz. Welch, bu şarkıya kattığı yorumla köküne duyduğu saygının yanında ne kadar özgün ve yetkin bir müzisyen olduğunu da gösterdi.<img src="https://images.aposto.com/2022/5/4/1654197664494.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Florence + The Machine, Dance Fever<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Neden dinleyelim?:&nbsp;Albümün duruşunu bir şarkıyla özetlemek gerekse buna en büyük aday King olurdu. Şarkının albümden ilk tekli olarak şubat sonunda dinleyiciyle buluşması tesadüf değil. Florence Welch, bu şarkıda önce bir insan ve ardından bir kadın olarak karşılaştığı adaletsiz tutumları kararlı bir nezaketle anlatmaktan geri durmadı. Bu sayede de döneminin en güçlü seslerinden ve anlatıcılarından biri olduğunu tekrar gösterdi.&nbsp;Free’de kendi zihni tarafından parmaklıklara hapsedilse de özgürlüğünün engellenmeyeceğini, Dream Girl Evil’da "hayal edilen kadın" olmak gibi bir sorumluluğa kimsenin maruz kalmaması gerektiğini paylaştı.Aşkına yenik düşmektense onunla nasıl yaşaması gerektiğine çare aradığı ve kadın olmanın perspektifini dolambaçsız yollardan aktardığı My Love, mesaj yoğunluğunun yanında müzikal olarak da albümün en dikkat çeken şarkılarından biri. Yüksek tempolu pop ritimlerinin arkasına eklenen koro kısmında tüyleri diken diken eden bir atmosfer var. Albümün prodüktörlerinden biri olan Glass Animals’tan Dave Bayley’nin gitarıyla yaptıkları da Florence Welch’in performansının güçlendirdiğini söyleyebiliriz.&nbsp;Sanatçı, Dance Fever boyunca şifayı cevaplarda değil, sorularda aramayı tercih etti. Bu sayede de ortaya çıkan sonuç hem subjektif hem de objektif bir farkındalığın ürünü.&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">What strangе claws are these scratching at my skin? I nеver knew my killer would be coming from within</blockquote>— Florence + The Machine, KingBenzer işler:&nbsp;Emmylou Harris, Wrecking Ball &amp; Angel Olsen, Burn Your Fire For No Witness.

Florence + The Machine’in yeni albümüyle 14. yüzyıl çılgınlığına bir yolculuk.

Vebaya karşı şifa

Albüm:&nbsp;Harry Styles, Harry’s HouseSüre:&nbsp;42 dakikaPlak şirketi:&nbsp;Columbia Records &amp; Erskine RecordsKartonet:&nbsp;Solo kariyerinin üçüncü albümü Harry Styles’ın kendini tamamıyla kabul ettirdiği iş olabilir. Albümde beraber çaldığı Kid Harpoon ve Tyler Johnson’la prodüktörlüğü paylaşması işitsel olarak da fark ediliyor. Ortak kararlarla ilerlenmiş olsa da birbirinden farklı perspektiflere sahip müzik insanlarıyla çalışmak Harry’s House’un önceki iki albüme göre farklı bir yer edinmesini sağlıyor. Elbette sadece prodüksiyon aşamasıyla değerlendirilmesi doğru olmaz.&nbsp;Bu farkın en bariz örneği, albümün çok sayıda melodiye sahip olması. Fine Line’da da melodiler yer yer dikkat çekmişti. Ancak bu albümün içindeki şarkıların, birkaç istisna haricinde, farklı motifleri ayrı ayrı entegre edebilmesi yoğun bir emeğin takdir edilesi başarısı. Örnek olarak Grapejuice’a bakmanızı öneriyorum.Albümün ismi, en az içindekiler kadar ilgi uyandırıcı bir çalışmanın sonucu: Harry Styles’ın üretim aşamasında esinlendiği insanlara direkt referans vermesiyle ortaya çıkıyor. Apple’a verdiği bir röportajda albümün isminin Haruomi Hosono’nun 1973 tarihli Hosono’s House albümünden geldiğini söyleyen Harry, cümlesini şöyle tamamlıyor:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Haruomi’nin albümünü dinlediğimde, buna bayıldım. Harry’s House isminde bir albüm kaydetmek gerçekten eğlenceli olacağını biliyordum.</blockquote>Styles’ın referansları bununla sınırlı değil. Joni Mitchell’ın 1975 tarihli The Hissing of Summer Lawns albümünde Harry’s House / Centerpiece&nbsp;isimli bir şarkısı var. Hâliyle albümün ismi açıklandıktan sonra Mitchell’ın vereceği tepki merak konusu oldu. Harry Styles’ın, Joni Mitchell’le iletişimine dair bir bilgimiz yok. Elimizde sadece Mitchell’ın attığı sade ve şık tweet'i var.<img src="https://images.aposto.com/2022/4/5/1653645872994.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.74" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Joni Mitchell'ın Harry'nin albümü için attığı, "Albümün ismini sevdim," yazan tweet<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Neden dinleyelim?: Harry Styles, hem şarkı yazarlığı hem de canlı performans kabiliyeti sayesinde solo kariyeriyle onu müzik sahnesine kazandıran grubu geride bıraktı. Bunu da sadece üç albümlük bir süre zarfında gerçekleştirdi.&nbsp;Kariyer çizgisine bakıldığında 1990’ların ilk yarısına damga vuran Take That grubundan ayrılıp solo kariyeriyle eşsiz bir başarıya ulaşan Robbie Williams’la olan benzerlikleri Harry’s House’u dinlerken iyice fark edilecek noktaya ulaşıyor. İlk iki albümünde Adore You&nbsp;ve Watermelon Sugar haricinde dünya çapında bir hit bulmakta yer yer zorlandığını dile getirebilirim. Bu aslında olumsuz bir yorum değil. Keza Robbie Williams’ın en çok eleştirilen noktası hitleri haricinde diskografisinin ortalama altı şarkılarla dolu olması.&nbsp;Harry Styles’ın her şarkısı belli bir seviyenin üstünde. Ancak Harry’s House’un çıkış parçası As It Was, Robbie Williams’ın Angels’ı gibi bir hit olmaya çok yakın. Belki de oldu bile.&nbsp;Albüm öncesi verdiği son büyük konser olan Coachella’da dinleyicilerden gelen reaksiyon da bunu destekleyen bir argüman.&nbsp;Harry Styles’ın önceki albümlerini ele aldığımızda Harry’s House’un bir nebze daha dingin olduğunu söylemek mümkün. Bunun en net göstergesi Little Freak’le başlayan albümün ikinci yarısında akustik gitarın öne çıkması. Bu sayede şarkıların dinleyiciye dokunması için gerekli alan sağlanmış. Bu tutumdan ayrışan tek şarkı Cinema. Onun gitarlarında da John Mayer var. Gitarlar haricinde Jamiroquai’ı andıran baslar ve synth'lerle dans etmemek mümkün değil. Şarkının iniş çıkışlarında süzülmek için ikinci verse’i oldukça ideal. Hadi koşup sarılın albüme.Benzer işler: Robbie Williams, Life Thru A Lens&nbsp;&amp; Halsey, Manic.

Harry Styles’ın Haruomi Hosono’nun 1973 tarihli Hosono’s House albümünden ilham alan müzikal evine hoş geldiniz.

42 dakikalık bir ev ziyareti

<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Belki de Yunanlılar bu “taşkın” ve mükemmel hayatı kutlamak için sanata ihtiyaç duymuştu. Ama o zaman neden basitçe yaşayıp gitmek varken hayatı kutlama gereği duydular ki? Kutlama böylesine dört dörtlük bir hayata ne katar ve neden bir şey katması gerekir?&nbsp;</blockquote>— Adam Phillips,&nbsp;Yasak Olmayan Hazlarİki zorlu senenin üstüne dünya yeni yeni kendine gelmeye ve eski alışkanlıklarını hatırlamaya başladı. Bu süre boyunca birçok yeni grupla tanıştık ve hayranı olduğumuz pek çok grupla aramızdaki bağı kuvvetlendiren albümler dinledik.&nbsp;Ancak festivale gitmek, sahnedeki performansa canlı şahitlik edebilmek çok farklı bir doyum.&nbsp;Festivaller, müzikseverler için bir nevi hayatı kutlama gerekliliğinin yansıması.The Wolf of Wall Street’te Leonardo di Caprio’nun partilediği sahneyi hatırlarsınız belki. Aşağıdaki festivallere gitme fırsatı yakalayanlar olursa o sahneye yakın hislerle buluşacağına eminim. İyi eğlenceler.<img src="https://images.aposto.com/2022/4/4/1652959702280.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Rock en Seine<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Adı:&nbsp;Rock en Seine Nerede?:&nbsp;Paris, Fransa Ne zaman?: 25-30 Ağustos☀️ Neden gidelim?: Beş geceye yayılacak Rock en Seine'de merak uyandırmayan tek bir grubu dahi yok. Benzer müzik türünden peş peşe isimleri programa dizmektense farklı janrlardan bir seçki oluşturmaları sundukları en büyük değer. Punk sularında kendinizi kaybederken birkaç saat sonra Arctic Monkeys'le jölelediğiniz saçınızı telefon kameranızdan tarayabilirsiniz. Ya da Kraftwerk’i canlı izlemenin vereceği tatmini sonraki gün Stromae’nin teatral performansıyla ileri taşımakta zorlanmayabilirsiniz.&nbsp;👀 Kimler var?: Nick Cave &amp; the Bad Seeds, Rage Against the Machine, Arctic Monkeys, Run the Jewels, Stromae, Kraftwerk, Fontaines D.C., Tame Impala, Squid, IDLES, Parcels, AURORA, The Blaze, London Grammar, DIIV, La Femme.<img src="https://images.aposto.com/2022/4/4/1652960473420.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">NOS Alive<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Adı: NOS Alive Nerede?: Oeiras, Portekiz Ne zaman?: 6-9 Temmuz☀️ Neden gidelim?: NOS Alive, hem her sene kürasyon olarak üzerine eklediği programı hem de okyanus kıyısındaki eşsiz lokasyonuyla sıradan bir festival deneyiminin çok daha ötesinde. Bununla birlikte festivalde çok fazla ülkeden müziksevere denk gelmek mümkün. Sebebi de Avrupa standartlarında fazlasıyla uygun bilet fiyatı politikası. Bu yılki programa baktığımız özellikle akşamın ilerleyen saatlerinde sahneler arası depar atıp saniye hesabı yapmak şart.&nbsp;👀 Kimler var?: The Strokes, Florence + The Machine, Metallica, The War on Drugs, Stromae, Alt-J, Jorja Smith, Fontaines D.C., Jungle, Balthazar, HAIM, St.Vincent, Parcels, Phoebe Bridgers, Nilüfer Yanya.<img src="https://images.aposto.com/2022/4/4/1652960754422.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Øyafestivalen<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Adı: Øyafestivalen Nerede?: Oslo, Norveç Ne zaman?:&nbsp;9-13 Ağustos 2022☀️&nbsp;Neden gidelim?: İskandinavya topraklarında bir müzik festivaline katılma hayali kurmayan az sayıda müziksever vardır. Øya'nın özenli müzik programının yanında Oslo'nun her daim bulutlu havası eşliğinde gri tonlu bir festival deneyimi yaşamak da oldukça cazip. Tabii bunun yanında üzücü bir gerçek de var: Festivalin bilet fiyatları, Avrupa ortalamasının çok üstünde. Ekstra motivasyon arayanlar programdaki Gorillaz, Michael Kiwanuka, Florence + The Machine, &nbsp;Little Simz, Sons of Kemet ve memleketinde Kings of Convenience'i canlı dinleme fırsatını kullanabilir.&nbsp;👀&nbsp;Kimler var?: Gorillaz, Nick Cave &amp; the Bad Seeds, Florence + The Machine, Little Simz, Suede, Parquet Courts, AURORA, Michael Kiwanuka, Emilie Nicolas, Altın Gün, Sons of Kemet, JARV IS..., Kings of Convenience, Yard Act.<img src="https://images.aposto.com/2022/4/4/1652960825594.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Latitude Festival<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Adı: Latitude Festival Nerede?: Henham Park ya da Beccles — tercihi size bırakıyorum —, Birleşik Krallık Ne zaman?:&nbsp;21-24 Temmuz☀️&nbsp;Neden gidelim?&nbsp;Hemen her bölgesinde farklı türleri birleştirdiği kendine has festivaller düzenlemeyi başaran Birleşik Krallık'tan tek bir müzik etkinliği seçmek zor. Ancak kutsal topraklarda bir festival deneyimi yaşayarak 2022 yazını geride bırakma düşüncesindeyseniz Latitude gözleri kamaştıran bir programa sahip. Büyük sahneleri doldurmaya alışkın gruplarla, büyük sahneleri yakın bir gelecekte dolduracak grupları harmanlaması bunun en temel sebebi. Ayrıca İrlandalı grup Fontaines D.C.’nin çıkardığı harika albüm Skinty Fia’yı Birleşik Krallık sınırları içinde dinlemek de cabası.👀&nbsp;Kimler var?:&nbsp;Foals, Snow Patrol, Little Simz, Lewis Capaldi, Groove Armada, Phoebe Bridgers, Manic Street Preachers, Fontaines D.C., Kae Tempest, Curtis Harding, Nilüfer Yanya, Hurray for the Riff Raff, Self Esteem.<img src="https://images.aposto.com/2022/4/4/1652961023825.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Pohoda Festival<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Adı: Pohoda Festival Nerede?:&nbsp;Trencin, Slovakya Ne zaman?:&nbsp;7-9 Temmuz 2022☀️&nbsp;Neden gidelim?&nbsp;Rock’n Coke’a veda etmenin hüznünü aradan geçen 9 yılda atamadıysanız Pohoda'yı radanıza almanızda fayda var. Slovakya’nın başkenti Bratislava’ya bir buçuk saat mesafede, ülkenin kuzeybatısında konumlanan Trencin şehrinin tıpkı Hezarfen gibi kullanılmayan bir havaalanında gerçekleşen festivalin her geçen sene daha da değerli hâle gelen bir programı var. Üç günlük festivalin öncesi ya da sonrasına kısa bir Viyana turu da ekleyerek seyahat sebeplerini artırmak da bir opisyon.👀&nbsp;Kimler var?&nbsp;Nick Cave &amp; the Bad Seeds, Libertines, Metronomy, Black Pumas, Wolf Alice, ZHU, Noga Erez, Floating Points, Snail Mail, Molchat Doma, Kevin Morby, Black Midi, Kokoroko, The Comet Is Coming, Shame, Squid, Yves Tumor.

Radarımızda 2022 yılının yaz aylarında Avrupa’nın dört bir yanında gerçekleşecek müzik festivalleri var.

Yılın en güzel dönemi: Müzik festivali mevsimi

Albüm:&nbsp;Arcade Fire, WESüre:&nbsp;40 dakikaPlak şirketi: Columbia RecordsKartonet:&nbsp;Albümün isminin geldiği Yevgeni Zamyatin imzalı distopya klasiği Biz, albümün yapım sürecinin denk geldiği pandemiyi ve sonrasındaki ayrılığı ne kadar da net bir şekilde tanımlamış. 2019 yılında kayıtlarına başlanan WE’de Win Butler’ın besteci kimliğinin daha da öne çıktığını dile getirebiliyoruz.&nbsp;Pandemi öncesinde Age of Anxiety ve End of the Empire’ların kaydını tamamlayan grup, prodüktör olarak da Nigel Godrich’le çalışmaya başladı. Böylelikle evlere kapandıkları dönem onlar için bir kazanca dönüştü. Bu süreçte Win Butler, en az birkaç albüm yapacak kadar materyal yazıp kaydetti. Uncondition’lar bu sürecin ürünleri olarak WE’de yer buldu.&nbsp;Arcade Fire’ın kurulduğu günden beri grupta yer alan ve grubun asıl yaratıcısı olarak tanımlayabileceğimiz kardeş Will Butler, albümün kayıtları tamamlanır tamamlanmaz gruptan ayrıldığını açıkladı; karar, hemen her müzikseverde şaşkınlık yarattı. Nitekim grup aile şirketi(!) gibi dursa da Will Butler’ın ayrılmasının temel sebebi yeni heyecan arama isteğiydi.Albümün dikkat çeken noktalarından biri de kapağı. Kapakta Agnes Varda’yla yaptığı Faces Places filmiyle ününe ün katan JR’ın imzası var. Gözün kırılan ışık sebebiyle sunduğu renklerin, albümün müzikal tarafta sunduklarına eşlik ettiğini söylemek mümkün.<img src="https://images.aposto.com/2022/4/4/1652338336016.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Arcade Fire, WE<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Neden dinleyelim?: Arcade Fire, her albümünde kendi sınırlarının farklı bir köşesini keşfetmeyi tercih etse de onları Arcade Fire yapan müzikal kimlikten uzaklaşmadı. WE’de, yer yer The Suburbs’e göz kırpmalar ve Everything Now’la yakınlaşmalar mevcut.Albüm müzikalite olarak dikkat çeken bir farklılığa End of the Empire IV (Sagittarius A*)’daki saksofon bölümleri dışında sahip değil. Yüksek tempo, neşeli, bol&nbsp;synth’li, akustik gitarın hayati önem taşıdığı formül aynen uygulanmış. Bunlar&nbsp;WE’nin tekdüze bir iş olduğunu işaret etmiyor elbette. Özellikle Reflektor’la uzak ara zirveye ulaştığını düşündüğüm lirik yazımındaki mahirliğine yeni bir boyut katan Win Butler’ın bu albümün alacağı övgülerde derinlikli sözlerinin önemli bir yeri var. Tıpkı en büyük ilham kaynaklarından biri David Bowie’nin de yıllarca başardığı gibi.İçinde bulunduğumuz zamana bilim insanları dahi "İnsan Çağı" demeye başladı. &nbsp;Nitekim insanın olduğu yerde kusurlar da var. Arcade Fire’a referans vererek içinde bulunduğumuz zaman dilimine rahatlıkla&nbsp;"Anksiyete Çağı" diyebiliriz. Hatta genelden özele gidip "Anksiyete Çağımız" dersek daha iyi tanımlar belki — denemek lazım.<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Her şey bittiğinde tekrar yapabilir miyiz? Her şey bittiğinde tekrar yapmak ister miyiz?</blockquote>— WE, Arcade FireBenzer işler: Andrew Bird, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/6TqAnRWjGY3ztfajmS0HSG?si=scmTnVN9QFKFfRn6huERgg" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Are You Serious</a> &amp; Grizzly Bear, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/6FIFqclBriPCb0SjWDaHIk?si=cb8fc96794664a90" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Veckatimest</a>.

Arcade Fire’a referans vererek içinde bulunduğumuz zaman dilimine rahatlıkla anksiyete çağı diyebiliriz. Nitekim yeni albümleri WE’yle yaşanılan karşılaşmalar tam da öyle.

Anksiyete çağı(mız)

<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Senin ihanetlerin yüzünden neden böylesine acı çektim, bilmiyorum, daha doğrusu nedenini biliyorum, ama neden böylesine acı çektiğimi sana anlatabilmek için seçmem gereken sözcükleri bilemiyorum.</blockquote>— Vladimir Nabokov, İnfaza ÇağrıAlbüm:&nbsp;Fontaines D.C., Skinty FiaSüre:&nbsp;44 dakikaPlak şirketi:&nbsp;Partisan RecordsKartonet:&nbsp;NME’in, Fontaines D.C. için yaptığı “jenerasyonunun grubu” tanımı zihnimi terk etmedi albümün 44 dakikalık süresinde. IDLES başta olmak üzere birçok grubun açılışını yaparak başladıkları kariyerlerindeki en büyük şanslarından biri, türü tanımlayan prodüktör Dan Carey’e sahip olmaları. İrlandacadan "geyiğin laneti" olarak çevirebileceğimiz albümün ismine Carey, özellikle gitarlardaki dokunuşlarıyla karanlığın lanetini de ekledi.&nbsp;Skinty Fia’nın türdaşlarına yakın noktaları olsa da belirgin ayrışmaları da var. Kendine has tarafları oldukça baskın. Albümde lineer bir yükseliş var. Her şarkı, diğerinin bıraktığı yerin üstüne ekleyerek yolculuğu heyecanla birleştirmeyi görev edinmiş gibi. İşitsel olarak 1940’lı yıllardan The Maltese Falcon ya da Out of The Past gibi bir film noir örneği — belki de music noir diyebiliriz.Albümün kendine has olmasının temel örneklerinden biri de The Couple Across The Way’in tamamının akordeon-vokal birlikteliğiyle ilerlemesi. Albümdeki diğer 9 şarkının yanında tamamen farklı bir çizgide yer alması müzikal çeşitlilik bakımından hoş dursa da görece bağlantısız hissedilmeye de açık. Bu durumun sebebi, grup elemanlarının Skinty Fia’yı iki parçadan oluşan bir albüm olarak yapmak istemeleri. Amaçlarına ulaşsalardı albümün diğer yarısında The Couple Across The Way gibi İrlanda müziğinden ilhamını alan şarkılar duyacaktık. Şimdiki hâli bir ön gösterim tadında.<img src="https://images.aposto.com/2022/4/3/1651676070692.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fontaines D.C., Skinty Fia<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Neden dinleyelim?: Skinty Fia, hem siyasi hem müzikal hem de edebî olarak bir kütüphane âdeta. Vladimir Nabokov’dan James Joyce’a, Oasis’ten İrlanda’nın son 30 senedeki siyasetine, kısaca öteki olmaya karşı bağırmak tercih sebebi. Albümün kapağında yer alan renk paletindeki kızıl karanlığı müziklerinde de bulmak mümkün.Albümün içinden herhangi bir şarkıyı öne çıkarmak çok zor. Ancak bu materyalin duygu durumunu ve müzikal kimliğini direkt yansıtan iki şarkının da adını geçirmek lazım. Bunlardan ilki albümün açılışını yapan In ár gCroíthe go deo. Birleşik Krallık'ta İrlandalı olmanın sadece yaşarken değil, ölünce de öteki olmaya sebep olduğunu aktaran <a fr-original-style="" href="https://genius.com/Fontaines-dc-in-ar-gcroithe-go-deo-lyrics" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">harika bir hikâyeye</a> sahip şarkının bas-davul uyumu da kulaklar için ziyafet.&nbsp;Diğer şarkı, albümün ikinci teklisi I Love You. Ahmet Hamdi Tanpınar’ın Türkiyeli gençler için kurduğu “Bu ülke, evlatlarına kendisinden başka bir şeyle meşgul olma imkânını vermiyor,” sözünün Fontaines D.C. ve İrlanda ilişkisi üzerinden bir yorumu âdeta. Lirik bakımdan grubun üç albümlük arşivinde yer alan en politik şarkı olmasının yanında müzikal yolculuklarının geçmişi ve geleceğini kapsayan beş dakikalık bir özet. Dogrel’deki enerjik ve gürültülü davulları da duyabiliyorsunuz, A Hero’s Death’teki tekinsiz vokalleri de…&nbsp;Fontaines D.C., dinleyicisine baştan sona bir öfke nöbetine şahitlik etme fırsatı sundu. Parmak sallamalara maruz kalarak ait olduğu yerden uzaklaştıran ama gittiği yere de alışamayan insanları hatırlatmak, dile getirmek istediler. Bu sebeple Nabokov’un aksine zifiri karanlığın içinde debelenmek yerine gerekli sözcükleri bulup zamanın ötesine geçecek bir mirasla yollarını devam etmeyi başardılar.Benzer işler: Squid, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/4z44Wir05QzQYSCs0KwsKX?si=22c76b5935d74690" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Bright Green Field</a>&nbsp;&amp; Iceage, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/1uxE3o03No4rPsWVyS0ZMS?si=5f810e560a604e2d" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Plowing Into the Field of Love</a>.

Fontaines D.C., yeni albümü Skinty Fia’yla dinleyicisine baştan sona bir öfke nöbetine şahitlik etme fırsatı sundu.

Öteki olmanın karanlığı

Albüm: Wet Leg, Wet LegSüre: 36 dakikaPlak şirketi:&nbsp;Domino RecordsKartonet:&nbsp;SXSW’in 2022 edisyonunun gözdesi Wet Leg, müzik dünyasında yer edinmek için ilk stüdyo albümünü yayımlamasına bile gerek duymadı. İlk teklisiyle birlikte Domino’nun radarına takılan ikilinin kariyer grafiği düzenli olarak yükselişteydi. Tabii ki bu yükselişi taçlandırmak gerekiyordu. 36 dakika gibi bir sürede ilgili kulaklarda yerini sağlamlaştıracak bir başlangıç yapmaktan geri kalmadılar.&nbsp;Her saniyesi ve kompozisyonuyla bir post-punk eseri Wet Leg’in prodüktör koltuğunda türün en dikkat çeken prodüktörü Dan Carey yer aldı. Fontaines D.C’den Squid’e, Black Midi’den Kae Tempest’e birçok harika ismin albümünde de görev alan Carey’nin dokunuşları net bir şekilde duyulmakla kalmayıp şarkıların viral olacak kadar geniş kitlelere ulaşmasını sağladı. Carey’nin önerisiyle bas gitarların çıktığı nokta, bu enstrümanı dinlemeyi seven müzikseverler için işitsel bir ziyafet. Chaise Longue ve Wet Dream, grubun hem yükselişini hem de yerini sağlamlaştırmasının birer örneği. Ancak bu ikilinin yanında Convincing ve&nbsp;Oh No gibi şarkıların payı da küçümsenmeyecek boyutlarda.Albümün yazım aşamasında Rhian Teasdale’ın, Hester Chambers’a göre daha aktif olduğunu söylemek lazım. Şarkıların tamamında imzası bulunan Teasdale, 6 şarkıyı tek başına ortaya çıkardı. Hemen hemen hepsinde görülen gençlik ve aşk teması, Loving You, Too Late Now’ın sözlerinde derinlik de kazanmış.<img src="https://images.aposto.com/2022/3/3/1650440682910.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Wet Leg, Wet Leg<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Neden dinleyelim?: Geçtiğimiz sene bu zamanlarda ilk albümünü çıkaran Dry Cleaning’le çok yakın bir çizgide Wet Leg. Bir renk paleti düşünecek olursak Dry Cleaning’in müziğindeki öfke siyaha yakın koyu renklerde, Wet Leg’in öfkesi beyazla gri arasında. Dry Cleaning kadar agresif olmadıklarını söylemek lazım. Hatta yer yer pop müziğe de yakınlar. Böyle olunca da daha tahmin edilemez ve oyuncaklı bir müzikle karşılaşma şansımız oldu. Ur Mum’daki çığlıktan tutun I Don’t Wanna Go Out’un asıl riffinin David Bowie’nin The Man Who Sold The World’e öykünmesine…&nbsp;Grubun geniş bir yelpazede farklı dokulardan beslenerek kendi bütünlüğüne ulaşmak için çıktığı uzun yolculuğun ilk adımına eşlik ettik. Ki 10 günlük süre zarfında Avustralya, İskoçya ve Birleşik Krallık listelerinde bir numaraya ulaşmaları bunun somut örnekleri. Hemfikir olunan bir nokta varsa bu da albümün yıl sonu listelerindeki yerini sağlamlaştırdığı.Teasdale-Chambers ikilisinin müziğindeki en değerli noktanın kendilerini ciddiye almayıp yaptıkları işle eğlenebildiklerini gösterebilirim. Öyle ki grubu dünyaya tanıtan şarkı Chaise Longue’un klibinin yapım aşaması bunun endirekt örneklerinden. Sadece 50 sterlin harcadıkları klibin tamamı cep telefonuyla çekilmiş; bununla yetinmeyen Rhian Teasdale, klibi Final Cut programının 1 haftalık ücretsiz versiyonuyla kurgulamış. Sahnede ve kayıtlarda birbirlerine güldüklerini, hata yapmak gibi bir düşünceleri olmadığını duyup kendilerine güvenin nedenini anlayabiliriz.&nbsp;Ne diyebiliriz ki? Harikasınız arkadaşlar. Lütfen böyle devam edin, ihtiyacımız var.Benzer işler:&nbsp;Dry Cleaning, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/4oNy189uvEgnJKNLsWx9Zz?si=BTpBhSokQMOF9CI5Sfo8fw" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">New Long Leg</a>&nbsp;&amp; Eagles of Death Metal, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/5mCunsrgsltXtI60XChYA0?si=SSdIA2qxSYOyNlDzLM9E_w" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Death by Sexy</a>.

Ant Arın Şermet