Üç yıl önce Contemporary İstanbul’u dolaşırken Hüsamettin Koçan’la karşılaşmıştım. “Osman bize sergi açar mısın?” diye sormuştu. Çok sevindim, olur dedim, çünkü gezdim tozdum dünyada böyle bir yer yok. Zaten buraya hayranlık duyuyorum. Her sanatçı doğduğu yeri değiştirmek için çaba gösterir. En azından rüyaya yatar. Ben de Denizli, Bozkurt’taki köyümde yapar mıyım diye düşünürüm. Artık 75 yaşına geldim, böyle bir şey olmaz. Ama yapılan böyle bir şeye katkıda bulunmak benim için önemli.<img src="https://images.aposto.com/2022/6/3/1658943754992.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.75" width="550" alt="Osman Dinç ve Hüsamettin Koçan" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Benim eserlerim doğada olan tohumların bir şekilde soyutlaması. Zaten sanatçı doğada olmayan bir form yaratamaz, hepsi vardır. Biz zaten doğanın kendisiyiz. Çocuklukta da bahçeyle, tohumlarla ilgilenirdim, ağaçları incitmeden küçük ellerimle çok iyi aşı yapardım.Anne tarafım demircidir. Belki de o yüzden demirle çalışmaya yatkınım. Dayım köy enstitüsü mezunudur. Beni köyden çıkaran aslında dayımın imajı. Her yaz köydeki evine gelirdi. Bizimkiler çiftçi, babam istiyor ki işini devam ettireyim. Ben ilk okulu bitirdikten sonra 1 yıl ara verdim. Baktım olacak gibi değil, “baba ben okuyacağım” dedim. İzin vermeyince açlık grevi yaptım çocuk aklımla. Babam ve arkadaşları kahvede oturup 4 aile, ikisi kız, ikisi erkek çocuklarını okula göndermeye karar vermişler. Denizli’de ev tutup her ay bir anne bize bakmaya gelecek şekilde planladılar. Sonra bize kırtasiyeden hesap açtılar, ilk aldığım şey renkli boyalar oldu.66-69 arası Gazi’nin en güzel zamanlarını yaşadık. Demokrasinin geliştiği, özgürce sanat yaptığımız, geleceğin mutlaka iyi olacağına inandığımız bir dönem. Okumanın ayrıcalık olduğu, okumanın saygı gördüğü yıllar. Ben köyün ilk yüksek okula giden çocuğuğum. Köye döndüğümde kahveye gittiğimde yaşlılar “benim çocuğumla da konuş, okusun diye moral ver” diye beni benimle konuşurlardı.&nbsp;50’den fazla yılım Paris’te geçti. Bir ağaç düşünün kökü burada, meyvesi oraya düşüyor. Giderken küskün gitmiştim, 8 yıl dönmemiştim ama yine de sürekli içimde Türkiye.&nbsp;Sergilediğim işlerimin birçoğu yeni. Benim işlerim puzzle gibi, bulunduğu mekanı da sorguluyor. Bir yere uyması, adapte olması çok kolay. Benim atölyem baştan başa enstalasyondur. Ben küçükken Bozkurt’ta genç kızlar, örgü örerlerdi. Evlenmeden önce yaptıkları işlerden retrospektif sergi yaparlar, evin duvarlarına asarladı. Köyün kadınları da gider, ilham alır, kıskanırlardı. Bir sanat sergisi sanki. Ben de annemle beraber görmeye giderdim. Ben de çeyizlerimi asıyorum sanki. Sanatla evlenmeye çalışıyorum.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/6/3/1658943855540.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Eserlerimin isimleri önemlidir. Sabırtaşı işim Bursa’dan gelir. Ben Bursa Eğitim Enstüsü’nde öğretmenlik yaparken okul faşistlerin elindeydi, ilerici öğrenciler de girmeye çalışırdı. Ben zemin katta kız öğrencilere ders veriyordum, tabii kız öğrencilere dokunulmuyor. Biz ders işlerken camı kırarak taş geldi, “ben bunu şahit olarak alıyorum” dedim. O taşı alıp Ankara’da Devlet Resim Heykel Galerisi’nde sergiledim. Benim işlerim anlatmak istediğim hikâyelerin bahanesi.Burası bir rasathane gibi. Rasathane’de teleskop kullanılır, 6 milyar yıl öteden ışık gelir. Bu 6 milyar yıl öteye bakmışsınız demektir. Bu müzenin de antropolojik tarafı var. Geçmişi ve geleceği görüyoruz. Rasathane kelimesinin Türkçesi olarak Gözlemevi’ni sergimin adına taşıdım.&nbsp;

Baksı ziyaretimizde Osman Dinç'le gerçekleştirdiğimiz sohbette sanatçının yaşamını ve üretimlerini konuştuk.

Eserlerim doğadaki tohumların soyutlaması.

İlk defa gittiğim Bayburt’un iklimi beni şaşırttı. Doğu Karadeniz beklerken bozkırla karşılaştım. Biz Erzurum havaalanına giderek Bayraktar köyüne ulaştık, ancak başka yollar da var. Sanırım amaç Erzurum’a kayak turizmine gelenlerle Trabzon’a doğa turizmini gelenleri birleştiren bir yol olmak. Ancak Nuri Bilge Ceylan filmlerindeki iktidar ilişkilerini hatırlatan yerel politika sorunları var gibi görünüyor bu mevzuda. (2019 yılında NBC’nin Baksı’da büyük bir sergi açmış olduğunu da buraya not edelim.) Şimdilik değişiklik arayan ve sessizlik isteyen turistlerin gözdesi Baksı Müzesi. Yörenin yemeklerinin (fake değil) yine orada yaşayan kadınlar tarafından yapıldığı restorandan çıkıp tatlı konuk evinize çekilirken etrafta tek bir ışık göremeyeceksiniz. Ben de gece odama çekilirken sadece 60 saniye durup her yeri dağlarla çevrili manzaraya baktım. Sanırım son iki yıldır Argonotlar’ı düşünmediğim tek andı. Bütün bunlar büyük çekişmeler içinde hayalini gerçekleştirmek için çabalayan Hüsamettin Koçan’ın ve bir avuç gönüllünün eseri, diye düşündüm. Sonra hemen odama, işimin başına dönüp bu yazıya oturdum.<img src="https://images.aposto.com/2022/6/3/1658944195928.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.34" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">

Bu hafta sizlere bir “sergi seçkisi” hazırladık. Sanatla ve doğayla iç içe, harika bir sonbahar diliyoruz. <h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">BAKSI MÜZESİ - Kıraçta Heykel&nbsp;</h3><a fr-original-style="" href="http://baksi.org/tr/anasayfa" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Baksı Müzesi</a> Doğu Karadeniz’de Bayburtun 45 km dışında Çoruh vadisine bakan bir tepenin üstünde “Prof Dr Hüsamettin Koçan” tarafından kurulmuş. “Kıraçta Heykel” sergisi ile 1800 rakımlı &nbsp;Baksı tepesi heykellerle donatılmış; Pembe ızgaralı bir füze başlığı, devasa bir sivrisinek heykeli, dev bir makas.. Koçan, “Soluğunu tut, doğaya bak, doğa sana sanatçıyla birlikte yeni şeyler anlatacak”. diyor. “Kıraçta Heykel” sergisi ile mekansal sınırların dışına çıkıyor ve doğayla buluşuyoruz.&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/8/1/1630920054550.png" width="512" height="341" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.61" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">SALT BEYOĞLU – İklimcil: Mevsimler Sürüklenirken </h3>Cooking Sections’ın SALT Beyoğlu’ndaki sergisi <a fr-original-style="" href="https://saltonline.org/tr/2317/iklimcil-mevsimler-suruklenirken" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">“İKLİMCİL: Mevsimler Sürüklenirken</a>” 24 Ekim’e kadar uzatıldı. “İklimcil: Mevsimler Sürüklenirken”, insan faaliyetleri iklimleri değiştirirken nasıl beslenilmesi gerektiğini inceliyor. İklimcil kavramı bir ürünün içerdiklerinden çok, gıda üretimi ve tüketiminin seyrini etkileyen sıradışı mevsim koşulları ve iklim olaylarıyla ilişkisi üzerinden tanımlanıyor.&nbsp;<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">MÜZE GAZHANE – &nbsp;Kente Doğru</h3>100 yılı aşkın bir süre İstanbulun havagazı ihtiyacını karşılamış olan Hasanpaşa Gazhanesi, &nbsp;“<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/muzegazhane/?hl=bg" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Müze Gazhane</a>” adıyla ve İstanbul’un kültür, sanat ve sosyal yaşamına girdi. Müzede ayrıca “İklim Müzesi” de yer alıyor. Müzenin açılış sergilerinden Serkan Taycan’ın “Kente Doğru”, kentsel ve kırsal mekanların dönüşümü ve ekoloji temalarından yola çıkarak “Kentleşme nedir?” sorusuyla birbirine eklemlenen üç fotoğraf serisi ve bir yürüyüş rotasından oluşuyor. Taycan, İstanbuldaki kentleşme sürecine bir katkı sağlamayı umut ettiğini belirtiyor. Sergi Ocak 2022’ye kadar ziyaret edilebilir.<img src="https://images.aposto.com/2021/8/1/1630920103959.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="2.27" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">SAKIP SABANCI MÜZESİ – Dün, Bugün, İstanbul</h3>“Dün, Bugün, İstanbul” sergisi, 22 genç sanatçının gözünden İstanbul’a dair bir durum tespitinde bulunuyor. Sergi, “Kadim ama yorgun bir şehir için neler yapabiliriz?” “Kente biricikliğini nasıl tekrar kazandırabiliriz?’” gibi sorulara cevap arıyor. Mekâna özel hazırlanan eserler ile, çevre, hayvan popülasyonu, kentsel dönüşüm, toplumsal yaşam, tarihi mekânlar, su kaynakları ve ulaşım gibi temalarla kent dinamiklerine dair yorumlar yer alıyor. <a fr-original-style="" href="https://www.sakipsabancimuzesi.org/tr/sayfa/dun-bugun-istanbul" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">“Dün,Bugün, İstanbul”</a>, 28 Kasım’a kadar Sakıp Sabancı Müzesi’nde görülebilir.&nbsp;

Hüsamettin Koçan ile ilgili hikayeler