Çocuk önce parmaklarını hareket ettiriyor, baş parmağı diğer parmaklardan ayırıp tutmayı öğreniyor. Sonra her bir parmak bağımsızlığını ilan ediyor ve her bir nesnenin girintisini, çıkıntısını keşfediyor. Gövdenin dünyaya bırakıldığı yerde sadece duyular ile henüz duyuların sonucunda bir anlamın doğmadığı bir zamanda çocuk havanın/atmosferin içinde yerini buluyor. Peki bütün bunlardan çıkan anlam bir şeyin bir şeyle kıyaslanması, bir şeyin ötekinden daha iyi/güzel/çirkin/kısa/uzun olmasıyla ilgili yargıları ne zaman kesinleşiyor ve keşfetmeye çalıştığı dünyanın öznesi hâline geliyor?&nbsp;Paul Klee, 1898-1918 senelerinde tuttuğu günlüklerinin ilk bölümü en erken çocukluk dönemi anılarıyla başlar; bazı kısa notlar alır o zaman dair. İlk dönem anılarını hatırlamak için yazılmış kısa metinlerdir:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9);" style="color: rgb(9, 9, 9); margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">“Bir keresinde babam bir bakireyi kızkurusu olarak nitelendirmişti. O sırada ben de bu bakirenin tuhaf biçimde buruşuk olan alt dudağını düşünmüştüm.” (altı yaş)“Bahçe çitlerindeki boşluğun birinden girip, Gürcü bir kadının bitki soğanlarından birini çaldım ve onu kendi minik bahçeme ektim. Nefis yapraklar ve belki de sevimli çiçekler açacağını umut ediyordum. Ama sonunda ortaya, üzerinde nar kırmızısı sayısız çiçeğin açtığı küçük bir ağaççık çıktı. O an içimde büyük bir korku belirdi ve hemen aklıma birine armağan ederek ondan kurtulmak geldi.” (sekiz yaş)</blockquote>Bu alıntılarda küçük Paul Klee’nin dünya karşısındaki hayretini&nbsp;görürüz. Bu duyguları yıllar sonra hatırlamaya çalışarak ve düzenli bir şekilde günlüğüne not etmesi onun Bauhaus Okulu’nu kurup dünyaca ünlü bir ressam olduktan sonra bile o hayreti hiç kaybetmediğini gösteriyor. Çocuk henüz anlamın katmanlaşmadığı yerde işittiği şeylere hayalinde bir resim çiziyor. “Kızkurusu,” kelimesini duyunca buruşuk olan alt dudağı hayal etmesi gibi. Henüz neden sonuç ilişkisinin kurulamadığı, belki de böyle bir şey hiç olmamıştır, olaylar arasında neden sonuç ilişkisi yoktur; olayların sesleri, renkleri, dokuları vardır çocuk için. Dolayısıyla birbiriyle neden sonuç ilişkisinin kurulamadığı yerde her şey birbirini çağrıştırabilir ve o çağrışımlar çocuğun dünyasında festival gibi afsunlu bir şimdiki zaman yaratır.&nbsp;Walter Benjamin’in Paul Klee’nin "Tarihin Meleği" resminde&nbsp;gördüğü tezat (cennetten gelen fırtınayla meleğin kanatları onu ileri doğru sürüklemektedir ancak gözleri faltaşı gibi açılmış ve geçmişteki bir felaket anına takılmıştır.) Klee’nin sanata ve çocukluğa bakışını da tasvir eder bir anlamıyla. Ressamın günlüklerindeki ilk dönem çocukluk anılarını birkaç cümlelik satırlarla yazıyor olması ve genelde içinde bir tür hiddetin ve aşırılığın itirafı olması çocuğun dünyadaki savunmasız yerini de işaret ediyor. Hiddet ve aşırılık kelimeleri de dışardan ve artık çocukluktan çok uzak bir yerde anlam ve tanımın kesinleştiği yerde kullanılabilir. O şey çocuk için hiddetten ziyade bir tür keşiftir, dünyadaki yerini bulma çabasıdır.&nbsp;Öyle ki Paul Klee şunu söyler: “Sanat görebildiklerimizi yeniden üretmez; onu görünür kılar.”&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2025/1/6/1739022983016.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">"Çocuklar ve Köpek" | Paul KleeÇocukluğa dair çizdiği resimlerden biri “Çocuklar ve Köpek”&nbsp;eserinde yan yana dizilmiş çocukların kaşları çatık ve tam ele geçemeyen bir ifadeleri vardır. Ya da önlü arkalı resmedilmiş çocuk figürlerinin orantısız bir şekilde kimin boyu uzun kimin kısa; yetişkinlikle çocukluk arasında bir şeyi tasvir eder. Arkadaki figürün kucağında kundaktaki bir bebeğin belli belirsiz varlığı, çocukluğun/yetişkinliğin ya da şaşkın/mutlu/üzgün olabilecek birçok ifadenin birbiriyle iç içe geçtiğini hissettirir. Klee, görünenin aldatıcı olabileceğini ya da tek bir yerden bakmanın gördüğümüz şeyin içinde birbirine geçen birinin birinden ayırt edilemediği o bütün ve parçalı hâli mikroskobik bir şekilde resminde gözler önüne serer. Korkmadan cesurca ifade edebilmek için sanatı görmenin bir aracı hâline getirmiştir."Her şeyin ilk hâline dönmek, olanı olduğu gibi anlatabilmek bir tür şiddet yaratır mı?" sorusu düşüyor aklıma. Çocuk bunu yapar ve olanı olduğu gibi henüz yargıların, değerler silsilesinin olmadığı bir zamanda doğrudan filtresiz ifade eder. Daniil Harms ise bunu kısa öyküleriyle yapmıştır. Olaylar öyküsü olanı olduğu gibi anlattığı cümleler arasında hiçbir neden sonuç ilişkisin olmadığı bir hikaye anlatır.&nbsp;<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">“Orlov bir keresinde tıka basa humus yemiş ve ölmüş. Bunu duyan Krılov da ölmüş. Spiridonov ise eceliyle ölmüş. Spiridonov’ın karısı da büfenin üstünden düşmüş de ölmüş. Spiridonov’un büyük annesi alkolik olup sokaklara düşmüş. Mihaylov ise saçlarını taramayı bırakmış ve uyuz olmuş. Kruglov da elinde kırbaçla bir hanım çizmiş ve aklını kaybetmiş. Perehryostov telgraf havalesi ile dört yüz ruble almış ve öyle havalara girmiş ki işten atılmış.&nbsp;Hepsi iyi insanlar ama hayata tutunmayı bilmiyorlar ki.”</blockquote>Neyin norm olduğu, neyin doğru olduğu yetişkinler dünyasında belirlenirken bu normun dışında kalana absürd demek de belki buradan doğar. Çocuk için absürd yoktur ya da Daniil Harms ve Paul Klee’nin eserlerinde olduğu gibi başka türlü bir hakikat vardır.&nbsp;Daniil Harms, Sovyet Rusya’nın da Stalin rejimi tarafından tutuklanmış ve henüz birçok öyküsünü bastıramadan, 37 yaşındayken hapishanede hayatını kaybetmiştir. Yakın dostu Panteleyev ile son görüşmelerinde ona şöyle söylüyor: “Leningard bombardımanında ilk bomba benim evime düşecek.”&nbsp;Daha sonra eşyalarını birer ikişer elden çıkarmış ve geriye sadece bir bavulu, bir radyosu ve bir de birkaç kitabı… Sonrasında dediği gibi oluyor ve tutuklanıyor.Yaşadığı iklimde bir tür şiddetten doğan ağrıyla birlikte yazdığı, kısacık ve olanı olduğu gibi anlattığı masalımsı öykülerinin çoğu o öldükten sonra basılıyor. Paul Klee’nin resimlerinde var ettiği o neden-sonuç ilişkisine mecbur olmayan sanatı oraya indirgemeyen tutumu maruz kaldığı şiddetle baş etme yöntemi olarak karşımıza çıkıyor. &nbsp;Stalin rejiminin dayattığı taklit ve tasvire dayanan sanat anlayışına karşı elle tutulamayan, ritim duygusuna hitap eden bir edebiyat anlayışı geliştiriyor. Bir çocuğun cümleleri olabilecek kısa öykülerinde ritim duygusuyla başka bir görsel, işitsel harita yaratıyor.&nbsp;Benjamin, çocuklar için yaptığı radyo programlarında bugün hiç de alışık olmadığımız bir şeyi yapar. Çocuğun hayal dünyasına sonsuz bir güveni vardır ve yetişkinler için olabilecek birçok temayı masalsı bir şekilde radyo programlarında anlatır. Programın içerikleri tarihi olaylar ve gündelik hayatın kültüründen bahseder. Mesela Lizbon Depremi’ni anlatır çocuklara ya da Eski ve Yeni Berlin’de sokak satıcıları ve pazarları anlatır. Çocukla onun hayal dünyasıyla ilgili varsayımların yerine olanı anlatmak ve hayal ettirmek gibi bir cesaretle bunu yapar.&nbsp;Çocukluğun estetik dünyasına, beğenisine güvenen sanatçılardır Klee de Kharms da Benjamin de. Dışardan verilen dayatılan estetik anlayışına çocuğun afsunlu hatıralarından hareketle cevap vermişlerdir sanatlarıyla…Klee yine ilk çocukluk anılarına dair şunları yazmıştır:<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">“Estetik duygularım çok erken yaşlarda gelişmişti. Henüz üzerime tulum giydirdikleri zamanlar, içimdeki gri renkli uzun iç donumun paçalarından sarkan kırmızı işlemeleri ben bile görebiliyordum. Kapının zili çalındığında, gelen konuk beni bu halde görmesin diye hemen gizlenirdim.” (iki-üç yaş)</blockquote>Çocuğun henüz yargılarının belirmediği yerde saf bir estetik anlayışı olduğu ve sanatçının oradan beslendiği bir zamandan günümüze görülenin sürekli açıklanmaya, anlatılmaya ve neden-sonuç ilişkisi kurulmaya çalışıldığı bir zamana geçiş elbette çok hızlı olmadı. Ama henüz çocukken, çocuğun kulağında anlamsız ninniler vardı; çocuğun uykulardan hemen önce duyduğu bu sözler ona rüyalar gördürürdü. Klee’nin resimlerine bakarken o güvenli ninnileri duyuyorum ya da Harms’ın o kısacık öykülerinin ritimlerinde.

Aposto Sanat

Henüz çocukken, çocuğun kulağında anlamsız ninniler vardı; çocuğun uykulardan hemen önce duyduğu bu sözler ona rüyalar gördürürdü. Klee’nin resimlerine bakarken o güvenli ninniler duyuluyor ya da Harms’ın o kısacık öykülerinin ritimlerinde...

Efsunlu hatıralar: Paul Klee ve Daniil Harms’ın izinde

Yüzyılları aşıp her zaman gündemde kalabilmek sadece bir avuç ressama nasip olmuştur. Çizdiği figürlerin düşünceli ve dalgın halleri, bugün de gözümüze aşina gelmektedir.Henüz 16 yaşında, felsefe eğitimini bırakarak ressamlığa soyunan ve ailesinden de açık destek gören Rembrandt, ilk hocası Jacop van Swanenburgh’tan aldığı eğitimin ardından Amsterdam’a geçti.Amsterdam bugün olduğu gibi 1623 yılında da Avrupa’nın en çok ziyaret edilen şehirlerinden biriydi. Ve Rembrandt’ı burada büyük bir usta bekliyordu.Büyük usta Pieter Lastman’dan başka biri değildi elbette. Kendisi devrinin en önemli tarih ressamlarındandı. Bütün İtalya’yı baştan başa gezmiş, orada ışıkla gölgenin oyunlarını keşfetmişti.Mesela bu resminde arka plan ne kadar karanlıksa ön plan o kadar aydınlık. Gölge ve ışığın böylesine güzel kullanılması beni çok etkiliyor.<img src="https://images.aposto.com/2023/4/6/1683378271358.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="Pieter Lastman" ratio="0.82" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Rembrandt’ın hikâyesine devam edecek olursak, 6 aylık eğitimini tamamladıktan sonra Leiden’a, doğduğu topraklara geri döndü. Henüz 18 yaşında bağımsız bir ressam olmayı başarmıştı başarmasına ama canla başla çizdiği tabloların hiçbiri toplumda bir etki uyandırmıyor, hâlâ ailesinin desteğiyle ayakta duruyordu. Nihayet bu psikolojik durum kendisine eleştirel yaklaşmasını sağlamış ve kendi kişiliği üzerine sürekli kafa yorarak psikolojik otoportre türünü keşfetmiştir.

Yıldızlı Bir Hikâye

Barok resmin büyük ustası Rembrandt’ın sanatının köklerini kuşkusuz kendi döneminde aramak gerekir.

Işığın Ressamı: Rembrandt Harmenszoon van Rijn

Rembrandt’ın tablolarında olaylar çoğunlukla iç mekanlarda hayat bulur. Açık-koyu efektleri yaratarak resimlerinin duygusal etkisini ve derinliğini muazzam bir şekilde artırdığı söylenebilir. Tablonun her yeri aynı şekilde aydınlık değildir. Sadece belli köşelerini ve bazen bilinçli olarak büyük bir kısmını karanlıkta bırakır. Aydınlanmış alanlarınsa ışığı nerden aldıkları belirsizdir. Işık adeta resmin içinden çıkmakta ve bu tarzıyla Caravaggio’nun izinden gittiği söylenebilir.Zirvede1628 yılında ünlü şair ve hükümet danışmanı Constantjin Huygens Rembrandt’ın şehri olan Leiden’ı ziyaret etti.Bu ziyaret, Rembrandt’ın hayatında bir dönüm noktası olmuştur. Çünkü ressamın işlerine hayran kalan Huygens, düzdüğü methiyeler sayesinde Rembrandt’ın ününü tüm ülkeye yaydı. Rembrandt gibi boyamak isteyen öğrencilerin talepleri nedeniyle resim atölyelerine başladı.Resim atölyesine katılan öğrenciler kısa zamanda ustalarının üslubunu öylesine benimsemişlerdi ki, sanat tarihçileri bazı tabloların Rembrandt’a mı yoksa öğrencilerine mi ait olduğunu ayırdetmekte zorlanıyorlar. Bu duruma örnek olarak Altın Miğferli Adam&nbsp;tablosudur. Çoğu kişi tarafından Rembrandt’a atfedilse de bu tablo, ustanın öğrencilerinden birine aittir.<img src="https://images.aposto.com/2023/4/6/1683378465173.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.75" width="550" alt="Altın Miğferli Adam" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Rembrandt, 1630 yılında, henüz 24 yaşındayken, hayatının en üretken ve yaratıcı dönemine giriş yaptı. Çok sayıda satmayı başardığı gravürleri sayesinde eserlerinin ve bununla beraber isminin iyice tanınmasını sağladı.

Sanatçının tarihi konu alan resimleri, belli bir olayı tuvale yansıtmaktan çok insanlar ve onların duyguları üzerinde yoğunlaşır.

Tarih Ressamı Rembrandt

“2/Doğuya göçerlerken Şinar bölgesinde bir ova bulup oraya yerleştiler. 3/Birbirlerine, ‘Gelin, tuğla yapıp iyice pişirelim’ dediler. Taş yerine tuğla, harç yerine zift kullandılar. 4/Sonra, ‘Kendimize bir kent kuralım’ dediler. ‘Göklere erişecek bir kule dikip ün salalım. Böylece yeryüzüne dağılmayız.’ 5/Rab insanların yaptığı kentle kuleyi görmek için aşağıya indi. 6/ ‘Tek bir halk olup aynı dili konuşarak bunu yaptıklarına göre , düşündüklerini gerçekleştirecek, hiçbir engel tanımayacaklar.’ dedi. 7/ ‘Gelin, aşağı inip dillerini karıştıralım k, birbirlerini anlamasınlar.’ 8/Böylece Rab onları yeryüzüne dağıtarak kentin yapımını durdurdu. 9/Bu nedenle kente Babil adı verildi. Öünkü Rab bütün insanların dilini orada karıştırmış ve onları yeryüzünün dört bucağına dağıtmıştı.”Engin bir bilgi birikimine sahip olan ressam, bu çalışmasını yaparken Anvers’te yaşamaktaydı. 16. yüzyılın başında, çok kısa bir zaman diliminde Avrupa’nın en büyük şehirlerinden biri haline gelmişti. Afrika’dan dolaşarak Hindistan’a ulaşan deniz yolunun ve Amerika kıtasının keşfi ile Avrupa’nın batı kıyılarındaki liman kentleri inanılmaz gelişme gösterdiler. Anvers rıhtımları dünyanın her yerinden yağan yeni mallarla ve insanlarla doluydu. Kentte Babil’e özgü bir dil kargaşası yaşanıyordu. Kısa sürede zengin olmanın keyfini çıkaran tüccarlar da herhalde bu rıhtımlarda kibirli bir edayla dolaşmaktaydılar. Tıpkı kutsal kitaplarda geçtiği gibi, insanların davranışları kibirli bulunmuş ve tanrılar tarafından ceza olarak dil kargaşası salık verilmişti.Babil’in İbranice anlamı da zaten “Kargaşa” demektir zaten.Böyle bir çevrede Bruegel Babil Kulesi’ni resmetti.

“1/Başlangıçta dünyadaki bütün insanlar aynı dili konuşur, aynı sözleri kullanırlardı.”

Bölüm 1-11/Babil Kulesi 

• Yeni bir sergide ortaya çıkan araştırmada, Washington'daki Ulusal Sanat Galerisi'nde bulunan ve Johannes Vermeer’in eseri olduğu düşünülen Flütlü Kız adlı resmin Hollandalı ressamın elinden çıkmadığını gösterdi. 1942’de Vermeer eseri olarak bağışlanan eserin Vermeer’in stüdyosunda yapıldığı tahmin ediliyor.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Öte yandan: Araştırma, Washington’da Vermeer eseri olarak kabul edilen altı tablonun ayrıntılı çalışmasıyla devam ediyor. Gerçekliği onaylanan üç eser Woman Holding a Balance, A Lady Writing ve Girl with the Red Hat oldu.</li></ul>

Aposto Gündem

Ama ne var ki makus talihi onu burada da bırakmadı. İsviçre’de yakılıp yıkılan dini eserler, bu sefer İngiltere’de VIII. Henry İngiltere Kilisesi Başkanı sıfatıyla el koydu.Yine de İngiltere Sarayının ressamı olmayı başardı ve Erasmus, Thomas More gibi isimlerin portrelerini yaptı. Portresini yaptığı en önemli isim hiç şüphesiz VIII. Henry’dir. Başarılı portreleri ve detay çalışmalarıyla bugün sanat dünyasında hala adından saygıyla bahsedilir. Yani şöyle söyleyeyim bir 10 sene öncesine kadar bu kadar iyi portre çeken telefon bulamazdın. Holbein öyle bir portreciydi. :)<img src="https://images.aposto.com/2022/6/6/1657364238650.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="VIII. Henry" ratio="0.72" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><img src="https://images.aposto.com/2022/6/6/1657364522964.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="Rotterdamlı Erasmus" ratio="0.71" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><img src="https://images.aposto.com/2022/6/6/1657364546227.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="Thomas More" ratio="0.81" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Bu arada, araştıracak olursan iki farklı Hans Holbein olduğunu göreceksin. Bugün Genç Hans Holbein’ın tablosuna bakacağız. Baba-oğul ressam olduğu için isimlerinin başına (elder/young) ibarelerini eklediler.

16. yüzyılın en büyük portrecilerinden biri olan Alman asıllı Holbein, İsviçre’nin Basel kentinde yaşadığı din karşıtlığı nedeniyle İngiltere’ye taşındı. 

Kimdi Bu Hans Holbein?

Henüz 6 yaşındayken, memleketinde veba hastalığı patlak verdi ve babası da dahil olmak üzere birçok aile üyesini bu salgında kaybetti.Annesi aristokrat bir aileden geliyordu ve küçük Caravaggio’nun yeteneklerinin farkındaydı. Onu, henüz 11 yaşındayken Simone Peterzano’nun atölyesine yazdırdı. Caravaggio yaklaşık 4 yıl bu atölyede eğitim gördü. Eğitim gördüğü sırada, 13 yaşındayken, annesini de kaybetti Caravaggio.Daha 17 yaşındayken memleketinden ayrılıp Roma’ya gitti. Kimse doğduğu memleketinde peygamber olamaz derler. Roma büyük kent, Caravaggio hırçın. Bu şehir ona çok şey verse de, ondan birçok şey de götürmüştür.Bir başka İtalyan ressam olan Giuseppe Cesari’nin yanında çalışmaya başlayan Caravaggio, o dönem iki farklı çalışma ortaya koydu.Birincisi Meyve Sepetli Çocuk (The Boy With a Basket of Fruit)<img src="https://images.aposto.com/2022/4/6/1653740756688.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.96" width="550" alt="Meyve Sepetli Çocuk" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Buradaki model 16 yaşındaki Sicilyalı ressam Mario Minniti’dir. Kendisi Caravaggio’nun yakın arkadaşıdır fakat efemine görüntüsünden dolayı Caravaggio’nun sevgilisi olarak tanıtılır. Burada bahsetmek istediğim şey, Caravaggio’nun Chiaroscuro (Işık-gölge) tekniğini ne kadar iyi kullandığı ve bu tekniği geliştirdiğidir. Aynı zamanda modelin gözlerindeki baygınlığa, hafif aralık dudaklarına ve açık omuzlarına dikkatinizi çekerim. Genç bir ressam için hiç de fena çizimler değil! Zaten ressamlık, modelin gözlerindeki ışıktadır.. &nbsp;Yine aynı dönemde yaptığı bir eser olan Genç Hasta Baküs (Young Sick Bacchus)'e bakalım.<img src="https://images.aposto.com/2022/4/6/1653741048544.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.76" width="550" alt="Genç Hasta Baküs" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Caravaggio hastalandığı bir vakit, bir ayna yardımıyla Genç Hasta Baküs (Young Sick Bacchus) olarak kendini çizer. Muhtemelen Hepatit B’den muzdarip olan Caravaggio kendisini elinde üzüm salkımı tutarken ve başında sarmaşık dallarından yapılma tacı ve geleneksel Roma kıyafetiyle çizmiştir. Chiaroscuro tekniği ile yapılan resim, ışığın katı nesnelerin üstüne düşerek ortaya çıkardığı kısa gölgelerin etkisiyle resme bakanda hacim ve üç boyut hissi uyandırır. Bu tekniği ilk kullanan ise usta Da Vinci olduğunu söylemeden geçemeyeceğim.

Caravaggio, tıpkı Leonardo Da Vinci gibi, soyadını dünyaya geldiği Caravaggio kasabasından aldı. Travmalarla dolu bir çocukluk sonrası kavgacı ve aylaklık eden birisine dönüştü. Ama sanatına diyecek söz yoktu, hala daha yok!

Kimdi Bu Caravaggio?

Artemisia, Roma’daki suç, vahşet ve işkence dolu yaşamlardan kaçıp Floransa’ya gittiğinde yaptığı ilk iş Accademia di Arte del Disegno'ya (Güzel Sanatlar Akademisi) üye olmaktı. Yaşadığı döneme baktığımızda, kadın ressamların sanat dünyasına kolayca kabul edilmediği bir çağda, bu akademiye üye olan ilk kadındı. Roma’dan kaçtı çünkü o devirde suç almış başını gidiyor, idamlar ve işkenceler sokak ortasında halka açık bir şekilde sergileniyordu. İnsanın aklına gelmeyecek türde işkence aletleri suçluların üzerinde Roma meydanlarında deneniyordu.Artemisia, akademiye kaydolduktan sonra Galileo ile arkadaşlık kurdu. İkili birbirlerinden uzaklaştığında mektuplaşıyorlar, ürettikleri hakkında birbirlerinin fikirlerini soruyorlardı. Hatta bu yazının devamında bahsedeceğimiz “Judith’in Holofernes’i Katledişi” adlı resminin ikinci versiyonu için Galileo’nun fikrini sorduğu kayıtlar arasında mevcut.Artemisia'nın babası ve kendisi de tanınmış bir ressam olan Orazio Gentileschi, Londra'da büyük başarı elde etti ve Kral I. Charles ve eşi Kraliçe Henrietta Maria'nın gözdesi oldu. Greenwich'teki Kraliçe'nin Evi'nin Büyük Salon tavanını boyamakla görevlendirildi.1638'de Artemisia'nın Londra'da babasına eşlik ettiği ve Kraliçe'nin Evi’ndeki görevine yardım ettiği söylenir. Baba-kız, “Barış Alegorisi” adlı dokuz resimden oluşan zengin ve güzel bir döngü ile bu zorlu çizimlerin altından kalkabildiler. Bu eserleri Londra Marlborough Kalesi’nde görebilirsiniz. Ya da hemen aşağıdaki görselde de bulabilirsiniz.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/4/0/1652615574117.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.88" width="550" alt="Barış Alegorisi" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">

Artemisia Gentileschi İtalyan Barok Dönemi’nin en bilindik kadın ressamlarından biridir. Caravaggio’nun ardıllarından en başarılısı olan Artemisia, eserlerinde sık sık Caravaggio’ya selam gönderirdi. Tabii bunda babasının etkisi de yadsınamaz.

Kimdi Bu Artemisia Gentileschi?

Plajda geçirilen uzun saatler, üstünde uykuya dalınan sıcak kumlar, denizden gelen hafif rüzgar, üzerine öylesine geçirilen ince bir yazlık elbise ve altından kendini hissettiren hafif yanmış omuz başları, yaz meyveleri, uzun yemek sofraları… Call Me By Your Name’den bir sahneymiş gibi görünen bu anlar ve bu hislere aşinaysanız Elle Músa’nın müziğine de yabancı olduğunuz söylenemez. Üstelik bu tanımları, benzetmeleri sadece biz yapmıyoruz. Kendisi de bizzat benzer betimlemeleri kullanıyor.Eğitimli bir müzisyen olan Avusturalyalı sanatçı, ilk solo albümü Apples for You’ yu yayımladığı 2018 yılından önce de memleketinde belirli bir tanınırlığa sahipti. Önemli müzik sahnelerinde çalmakla birlikte Founders isimli bir indie-pop grubunda da yer alıyordu. Ancak 2018’den beri yoluna tek başına devam ediyor. İlhamını Frank Sinatra, Leonard Cohen, Blonde Redhead, Devendra Banhart ve Henry Mancini gibi çeşitli sanatçılardan alan Músa’nın müziğinde hepsinin birer izini bulmak mümkün. Ama yine de müziği tüm bunların bir karışımı ya da rastgele bir kolaj olmaktan çok uzak. Tamamen kendine özgü, tamamen otantik…Şarkıların ortaya çıkışında mekanların da büyük bir rol oynadığını sıklıkla ifade ediyor. Albümünü birkaç sene içinde parça parça hazırladığını ve şarkıları Sunshine Cost, Sydney, Portekiz, Bali gibi bambaşka yerlerde yazdığını da ekliyor. Kendisini bir gezgin olarak da tanımlayan Músa’nın tek altın bileziği müzik de değil üstelik. Honeyed Stories isimli bir şiir kitabı bulunan sanatçı aynı zamanda bir ressam. Resimlerini incelediğiniz takdirde müziğiyle belki de aynı kaynaktan beslendiğini, aynı hislere yoğunlaştığını söylemek mümkün. Benzer bir sonsuz yaz hissi resimlerinde de mevcut.Hayatın küçük zevklerini yakalamanın öneminden bahseden sanatçı, şarkı yazma sürecine de bu zevkleri dahil ediyor. Her şarkısının, dinleyenin zihni için bir tatil olması, güneşin altında ve deniz kenarında hissettirmesi gerektiğini söylüyor ve hemen her şarkısında da bunu yapıyor. Şarkılarından Coco Honey and I ve yazma süreci de aslında Elle Músa ve şarkıları hakkında küçük ipuçları barındırıyor. Yağmurlu bir Lizbon gününde evde kalıp bir anime daha izlemek veya dışarı çıkıp yağmurda yürümek arasında kararsızlık içinde kaldığında şarkıyı yazma fikri ortaya çıkıyor. Yağmurdan ve soğuk havadan hoşlanmayan kendisi ve partneri için sıcak yaz günlerini hatırlatacak bir şarkı yazmak istiyor ve ortaya bu şarkı çıkıyor. Uzun ve güzel bir yaz gününe özlem duyanlar için Elle Músa ve D vitamini takviyeli şarkıları, bu özlemi bir nebze de olsa gidermeyi vaat ediyor.<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/5WnihsFYBbLFgl8usbUH7F?si=kRUpMBgCQgGvTo--SMCFFw" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/4/2022-05-14T09:50:21.407Z.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Elle Músa ile mental olarak plaja doğru koşuyoruz.

Yaza girerken ilk D vitamini dozunuz

Yıl 1937. İspanyol faşist diktatör Franco, can almaya devam etmektedir. Guernica İspanya’da bir kasabadır. Franco, Nazi ve faşist İtalyan kuvvetlerinin yeni uçaklarını Guernica üzerinde test etmesi için izin verir ve bombardıman başlar.<img src="https://images.aposto.com/2021/11/6/1639247997654.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" width="550" alt="Guernica" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">5.000 kişilik kasabada ölü sayısı en az 1.654, yaralı sayısı ise 889'dur. O sıralar Paris’te yaşayan Picasso’ya bu katliamın haberi ulaşır. Çok etkilenen ressam, atölyesine kapanır ve 2 ay gibi kısa bir sürede tabloyu tamamlar. Guernica, yaklaşık 3,5 metre yükseklik ve 7,8 metre genişlik ile dikkat çekici büyüklükte, tuval üzerine sadece siyah ve beyaz renklerde yağlı boya ile yapılmış bir tablodur ve günümüzdeki en büyük savaş karşıtı resim olarak kabul edilir. Katıldığı bir sergide Alman bir general Picasso’ya yaklaşır ve sorar; ''Bu tabloyu siz mi yaptınız'' Picasso’nun cevabı etkileyicidir; ''Hayır, siz yaptınız."

ressam ile ilgili hikayeler