Film:&nbsp;A Quiet Place: Day OneYönetmen: Michael SarnoskiSüre:&nbsp;100 dakikaYapım yılı:&nbsp;2024Yaşamak için sessiz ol. 6 yıl önce tanıştığımız A Quiet Place&nbsp;serisi, sese duyarlı fakat görme kabiliyeti olmayan dünya dışı varlıkların ansızın gezegenimize indiği ve en ufak ses çıkaran tüm canlıları yok ettiği bir senaryoya sahip. İlk film A Quiet Place&nbsp;(2018, John Krasinski) bu saldırının bir süre sonrasında geçiyor ve bizi izole ve sessiz bir yaşam süremeye alışmış Abbott Ailesi (John Krasinski, Emily Blunt, Millicent Simmonds ve Noah Jupe) ile tanıştırıyordu. Kadroya Cillian Murphy ve Djimon Hounsou gibi isimlerin eklendiği A Quiet Place II&nbsp;(2020, John Krasinski), ilk filmin hemen sonrasında geçiyor ve gerilimi yükseltiyordu. Bir korku unsuru olarak sessizliği ve sessizliğin sesini olabilecek en zekice şekilde kullanan filmlerin hikayesinde, ailenin çocuklarından birini kaybetmiş olması, hayatta kalan çocuklarından birinin işitme engelli olması ve annenin hamile olması gibi hem aile içi dinamikleri ve aile bağlarını güçlendiren hem izleyicinin duygusal bağını arttıran hem de gerilim katsayısını arttıran seçimler vardı. İkinci filmden dört yıl sonra gelen, Abbottların hikayesinden bağımsız, öncül film A Quiet Place: Day One&nbsp;ise, adı üzerinde, söz konusu post-apokaliptik dünyaya geçişin dönüm noktası olan olayların yaşandığı güne götürüyor izleyiciyi. (Böyle bir filmin ortaya çıkışı sürpriz değil: A Quiet Place II’nin açılış sahnesinde bunun bir denemesinin yapılmış olduğunu söyleyebiliriz.)<img src="https://images.aposto.com/2024/5/5/1719570129903.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">A Quiet Place: Day One | Kaynak: UIP Türkiye&nbsp;A Quiet Place: Day One’ın merkezinde hayatının son günlerini yaşadığını anladığımız bir kanser hastası olan Sam (Lupita Nyong’o) var. Sam’i önce yaşamaktan bıkmış, her şeyden nefret eden bir hasta olarak tanısak da, sonradan onun sadece ölmeyi beklemekten ya da ölememekten bıktığını anlıyoruz. Sürekli ölmek üzere olduğu, sayılı ayları, günleri kaldığı söylenmesine rağmen hâlâ hayatta kalan Sam, adeta kendisi için oluşturulmuş bir arafta yaşıyor. Şehir merkezine yapılacak bir gezi için “Son bir kez şehre gitmek istemez misin?” diye ikna edilmeye çalışırlarken şöyle diyor Sam: “Son gidişimizin de son gidişim olması gerekiyordu.”A Quiet Place’in uzaylıları, tam da Sam’in klinikteki hemşiresinin (Alex Wolff) ısrarıyla New York’a gittiği gün saldırıyorlar. Saldırı anının kaosuyla başlayarak Sam’in ölmek istemediğini, daha doğrusu “o şekilde” ölmek istemediği için hayata tutunmak için çabalamaya başladığını görüyoruz. Ölmeden önceki basit isteği (en sevdiği pizzacıda son bir dilim pizza yemek) bu felaket senaryosunda yerini daha kompleks, daha insani ve daha az bencil isteklere bırakıyor. Sam, karşısına çıkan bir hukuk öğrencisinin (Joseph Quinn) hayatta kalması için ona yoldaş olmayı görev ediniyor. Böylece çok sevdiği kedisi Frodo’yu da emanet edecek birini bulmuş oluyor tabii ki. Ölmeyi bekleyen Sam’in hayatının son günleri, daha iyi ve daha amaçlı bir ölüm seçebileceğinin farkına varınca anlam kazanıyor. Film, ölümü kabulleniş ve hayatta kalma arzusunu post-apokaliptik şartlarda çarpıştırıyor.<img src="https://images.aposto.com/2024/5/5/1719570110961.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">A Quiet Place: Day One | Kaynak: UIP TürkiyeSerinin ilk iki filminde olduğu gibi A Quiet Place,&nbsp;ses tasarımıyla öne çıkıyor. Yaratıkları çok daha fazla gördüğümüz bu filmde görsel efektler de etkileyici. Öte yandan ailenin yerini bireyin aldığı bu filmde Sam karakterinin derinliği, filmle ve karakterle empati kurmayı kolaylaştırıyor. (Diğer karakterler için aynı çabanın gösterildiğini söylemek mümkün değil. Fakat ne de olsa bu Sam’in kişisel arafının filmi: Hayaletinin halen hayatta olduğu ve rahata kavuşabilmek için amacını yerine getirmeyi beklediği bir hayalet filmi...) Daha önce Jordan Peele’in Us&nbsp;filminde de günümüz korku sinemasının en iyi performanslarından birine imza atmış Lupita Nyong’o iyi yazılmış bu karakteri layığıyla canlandırıyor. Kedi Frodo’nun performansı da yer yer ondan rol çalıyor.Evreni genişleten ve seriye farklı bir derinlik ve boyut katan bu ayrık, öncül film bir yana A Quiet Place&nbsp;filmlerinin bir üçleme olması düşünülüyor. İlk iki film gibi John Krasinski’nin yöneteceği &nbsp;A Quiet Place Part III’nin 2025’te gösterime girmesi planlanıyor.Nerede izleyebilirsin? A Quiet Place: Day One,&nbsp;bugün gösterime giriyor. Önceki filmlerde olduğu gibi, çoğunluğu sessizlikle ve sessiz olmaya çalışmakla geçen bu filmi izlerken çıkaracağın en ufak sesin salondaki diğer izleyicilerin izleme zevkini etkileyebileceğini unutma.Benzer işler:<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">I Am Legend&nbsp;(2007, Francis Lawrence)</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Hereditary&nbsp;(2018, Ari Aster)</li></ul>

Duende

A Quiet Place: Day One, ölümü kabulleniş ve hayatta kalma arzusunu çatıştıran başarılı bir öncül film.

A Quiet Place: Day One

Film:&nbsp;Poor ThingsYönetmen:&nbsp;Yorgos LanthimosYapım yılı:&nbsp;2023Süre: 141 dakikaAkımla ilişkilendirilen yönetmenler ve bilhassa akımın öncülerinden Lanthimos, Yunanistan’da filizlenen Yunan Tuhaf Dalgası’nın aslında var olmadığını söylüyor. Her şey ekonomik krizin etkisinin yoğun bir şekilde hissedildiği 2010’lar Yunanistanı'nda sinema yapan bir grup insanın birbirlerini besleyerek üretmeye çabalamasıyla başlamış görünüyor. Başta Yorgos Lanthimos’un Dogtooth&nbsp;ve Athina Rachel Tsangari’nin Attenberg’i olmak üzere dünya çapında beğeni kazanan filmler, çağdaş Yunanistan sinemasının Yunan Tuhaf Dalgası olarak adlandırılmasına, ülkede hatta dünyada benzer işlerin üretilmeye başlamasına yol açıyor. Lanthimos, kendini öncüsü kabul edildiği bu "dalgadan" sıyırmayı başarmış belki de tek isim: Filmlerini İngilizce çekmeye, Britanya’nın önemli senaristleri ve dünya sinemasının yıldız oyuncuları ile çalışmaya ve okyanusun öteki kıyısında Akademi’nin dikkatini çekmeye başlamasıyla (özellikle 2018’de Olivia Colman’a Oscar ödülü kazandıran The Favourite’ın ardından) kabarık bütçelerin emanet edildiği, büyük stüdyoların yaratıcı özgürlük tanıdığı bir sinemacı o.&nbsp;Lanthimos, son filmi Poor Things’de tüm bu imkanları kullanıyor ve İskoçya’dan Alasdair Gray’in aynı adlı romanından daha önce The Favourite’ın da senaryosunu yazan Tony McNamara’nın uyarladığı filmle feminist bir Frankenstein hikayesi anlatıyor. Dr. Godwin Baxter (Willem Dafoe) ya da kendine taktığı isimle “God / Tanrı”, yetişkin bir kadına yeniden hayat vererek Bella’yı "yaratıyor". Bella’nın (Emma Stone) çok büyük ayrıcalıkları var: Geçmişin, ahlak kurallarının ya da toplumsal olguların yükünden muaf bir şekilde kendi yaşamını inşa etme özgürlüğü. Biz zavallıların hiçbir zaman sahip olmadığı bir yaşamı...<img src="https://images.aposto.com/2024/1/5/1707471067935.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Emma Stone, Poor Things | Kaynak: Disney StudiosBella, Emma Stone’un kariyer zirvesi niteliğindeki performansının da etkisiyle, sinema tarihine geçecek, bağımsız, güçlü, çok katmanlı ve derin bir kadın karaktere dönüşüyor. Filmin girişinde bir yetişkinin bedenine hapsolmuş bir bebekten farksız gördüğümüz, sözcük dağarcığı &nbsp;ve motor becerileri henüz gelişmemiş Bella, Bella’nın yolculuğundaki konumuyla belirlenen bölümlerin her birinde kendini, hayatı ve toplumu farklı yönleriyle tanıyor. Lizbon’da bedenini, dünyevi hazları ve cinselliği (ya da furious jump’ın muhteşem Türkçe çevirisiyle "coşkulu zıpzıp"ı keşfediyor. Gemi bölümünde zihni felsefeyle, fikirlerle, ideallerle doluyor. İskenderiye’de toplumsal eşitsizlik ve sınıfsal dengesizlik Bella’yı acı gerçeklerin farkına varıyor. Paris’te işçiliği (Bella özelinde seks işçiliğini) tecrübe ediyor ve sosyalizme yaklaşıyor. Londra’da ise en zorlu sınav onu bekliyor—geçmişiyle, kökleriyle ve kendisiyle yüzleşmek. <img src="https://images.aposto.com/2024/1/5/1707471099528.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Willem Dafoe, Poor Things | Kaynak: Disney StudiosBella, karşısına çıkan toplumsal dayatmaları ya da ahlaki bariyerleri imrenilesi bir umursamazlık ve özgüvenle karşılıyor. Ayıp ya da ahlaksız kabul edilmiş davranışları bastırmayı reddediyor. Önce çocukluğundan, sonra mantığıyla sorgulamayı öğrendiğinden ve nihayetinde özgürlüğüne düşkün ve hakkını arayan bir bireye dönüşmüş olmasından... Bella’nın (Holly Waddington imzalı kostümlerle de yaratıcı bir şekilde yansıtılmış) hızlandırılmış büyüme yolculuğu, Victoria döneminin değerleri ya da Bella’nın etrafındaki erkeklerin tepkileri düşünüldüğünde feminist bir masalı andırıyor. Bella erkeklerden daha üstün, daha zeki ya da daha ayrıcalıklı değil. Sadece onların koyduğu kurallara uymayı reddetmesi, onların kısıtlamalarını hiçe sayması ve kendini özgür bir birey olarak ifade edebilmesi, başta Duncan Wedderburn (Mark Ruffalo) ve Alfie Blessington (Christopher Abbott) tarafından ezilme veya aşağılanma olarak algılanıyor. Duncan’ın "eğlenilecek adam"lığı ile Max McCandles’ın (Ramy Youssef) ‘evlenilecek adam’lığı, Alfie’nin yıkıcılığı ile God’ın yaratıcılığı arasındaki tezatlar Bella’nın yolculuğunda farklı uçları temsil ediyor ve kendi yolunu çizerken daha sağlıklı seçimler yapmasına yarıyor.&nbsp;Tuhaf bir Frankenstein hikayesi, tuhaf bir feminist anlatı ya da tuhaf bir yol hikayesi... Hangisi olarak okumayı tercih edersen et, eğer Yunan Tuhaf Dalgası diye bir akım gerçekten varsa, bu film kesinlikle onun kusursuz bir örneği.Benzer işler:<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Orlando&nbsp;(1992, Sally Potter)</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Being John Malkovich (1999, Spike Jonze)</li></ul>Nerede izleyebilirsin? Poor Things,&nbsp;bugün gösterime giriyor.

Emma Stone’un başrolünde yer aldığı, En İyi Film dahil 11 dalda Oscar’a aday gösterilen Poor Things, bugün gösterimde.

Poor Things: Feminist bir Frankenstein hikayesi

Liste formatında, kısacık bir yazı olabilir bu. Ama senin için bir hazine sandığı niteliğinde olacağına eminim. Benim içinse bir zaman kapsülü. Zaman mefhumunu filmler ve filmleri izlediği anlar üzerinden algılayan biri olarak bu festivalleri ve filmleri sıralarken tüm yıl bir film şeridi gibi geçti gözlerimin önünden. Bazıları bu listede de yer alan festivallerde; İstanbul,&nbsp;Saraybosna, Ayvalık ve Ankara’da birçok film izledim bu yıl. Bu listede yer alan uluslararası film festivallerine gidememiş olmanın burukluğunu seçkilerini uzaktan karıştırıp keşifler yaparak telafi etmeye çalıştım.2023’te ulusal festivallerde Antalya Altın Portakal Film Festivali’nin yokluğu hissedildi. Kanun Hükmü (2023, Nejla Demirci) adlı belgesel filmin seçkideki varlığının bir yılan hikayesine döndüğü süreci hatırlamak istersen Aposto Gündem’deki “Antalya’da neler oldu?” başlıklı yazıyı <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/antalyada-neler-oldu" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> okuyabilirsin. Bu vesileyle bir kez daha sanatta, sinemada ve festivallerde sansürün ya da otosansürün yerinin olmadığı bir gelecek temennimi tekrarlamış olayım.Yılın Türkiye ve dışındaki belli başlı sekiz film festivalinde büyük ödülleri kazanan filmlerin birçoğunu izleme fırsatı bulduk ya da önümüzdeki dönemde bulacağız. Öte yandan festivaller keşif demektir. O yüzden festivallerin seçkilerinden izleme fırsatı bulduğum, senin de izleme listene eklemeni önerdiğim keşifler de benden sana hediye.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">2023 Sundance Film Festivali<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Jüri Büyük Ödülü:&nbsp;A Thousand and One (Yön: A.V. Rockwell) ABD kurmaca, Going to Mars: The Nikki Giovanni Project (Yön: Joe Brewster ve Michèle Stephenson) ABD belgesel, Scrapper (Yön: Charlotte Regan) dünya sineması kurmaca, The Eternal Memory (Yön: Maite Alberdi) dünya sineması belgesel</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Festival keşfi:&nbsp;Theater Camp (Yön: Molly Gordon ve Nick Lieberman)</li></ul></li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">73. Berlin Film Festivali<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Altın Ayı:&nbsp;On the Adamant (Yön: Nicolas Philibert)</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Festival keşfi:&nbsp;The Lost Boys (Yön: Zeno Graton)</li></ul></li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">42. İstanbul Film Festivali<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Altın Lale:&nbsp;Kör Noktada&nbsp;(Yön: Ayşe Polat) Ulusal Yarışma, World War III (Yön: Houman Seyyedi) Uluslararası Yarışma</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Festival keşfi:&nbsp;Here&nbsp;(Yön: Bas Devos)</li></ul></li></ul><img src="https://images.aposto.com/2023/11/5/1702058626472.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.86" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Altın Palmiye ödüllü Anatomy of a Fall ülkemizde halen gösterimde. | Kaynak: İKSV<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">76. Cannes Film Festivali<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Altın Palmiye:&nbsp;Anatomy of a Fall&nbsp;(Yön: Justine Triet)<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">En İyi Kadın Oyuncu: Merve Dizdar (Kuru Otlar Üstüne)</li></ul></li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Festival Keşfi:&nbsp;The Delinquents&nbsp;(Yön: Rodrigo Moreno)</li></ul></li><li fr-original-style="text-align: left;" style="text-align: left; box-sizing: border-box;">80. Venedik Film Festivali<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="text-align: left;" style="text-align: left; box-sizing: border-box;">Altın Aslan:&nbsp;Poor Things&nbsp;(Yön: Yorgos Lanthimos)</li><li fr-original-style="text-align: left;" style="text-align: left; box-sizing: border-box;">Festival Keşfi:&nbsp;The Beast (Yön: Bertrand Bonello)</li></ul></li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">48. Toronto Film Festivali<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="text-align: left;" style="text-align: left; box-sizing: border-box;">Toronto İzleyici Ödülü:&nbsp;American Fiction (Yön: Cord Jefferson)</li><li fr-original-style="text-align: left;" style="text-align: left; box-sizing: border-box;">Festival Keşfi:&nbsp;Stamped from the Beginning (Yön: Roger Ross Williams)</li></ul></li></ul><img src="https://images.aposto.com/2023/11/5/1702058784324.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Adana’da En İyi Film dahil dört ödül kazanmanın yanı sıra Ayvalık Film Festivali’nde Yeni Bir... ödülüne layık görülen Sanki Her Şey Biraz Felaket 22 Aralık’ta MUBI kataloğuna eklenecek. | Kaynak: İKSV<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">30. Adana Altın Koza Film Festivali<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="text-align: left;" style="text-align: left; box-sizing: border-box;">Altın Koza:&nbsp;Sanki Her Şey Biraz Felaket&nbsp;(Yön: Umut Subaşı)</li><li fr-original-style="text-align: left;" style="text-align: left; box-sizing: border-box;">Festival Keşfi:&nbsp;Terrestrial Verses (Yön: Ali Asgari ve Alireza Khatami)</li></ul></li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">34. Ankara Film Festivali<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="text-align: left;" style="text-align: left; box-sizing: border-box;">En İyi Film:&nbsp;Karganın Uykusu&nbsp;(Yön: Tunahan Kurt)</li><li fr-original-style="text-align: left;" style="text-align: left; box-sizing: border-box;">Festival Keşfi:&nbsp;Kim’s Video&nbsp;(Yön: David Redmon ve Ashley Sabin)</li></ul></li></ul>

Lorem Ipsum ile ilgili hikayeler