<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/mertsoyler/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Mert Söyler </a>Her depremden sonra akıllara gelen ilk soru sıradaki depremin nerede ve ne zaman gerçekleşeceği. Özellikle, beklenen İstanbul depremi yaratabileceği büyük yıkımdan dolayı son bir aydır çoğu tartışmanın ana konusu ve milyonlarca İstanbullunun uykularını kaçıran, yaklaşmakta olan bir korku.Felaketi beklemek hepimizin üzerine çaresizlik, tahayyül edememe, unutmaya çalışma gibi birçok hissi boca etmiş durumda. İstanbullular çareyi İstanbul’dan kaçmakta buluyor veya kentsel dönüşüm adı altında yüz binlerce, milyonlarca lira bulabilirlerse oturdukları binaları yeniden inşa ettirme sürecinin içerisinde yıllarca beklemek zorunda kalıyor. Peki içinde bulunduğumuz bu kasvetli, çaresiz hissetme halini nasıl tanımlayabiliriz?Alman sosyolog Ulrich Beck, risk toplumu kavramını aynı adı taşıyan kitabıyla, modernitenin getirdiği sürekli risk halini ifade etmek için kullanıyor. Çoğunlukla sigortacılık sektörü ile ilintili olan risk kavramı aslında “tehlike”den epistemolojik bir kopuş yaratması nedeniyle modern toplumun en önemli kavramlarından bir tanesi. Yaşanan felaketler, afetler ancak sistematik bir biçimde değerlendirilip geleceğe dönük bir analiz yapıldığında “risk” haline dönüşebiliyorlar.Beck ise doğal afetlerin tam anlamıyla bir risk oluşturmadığını, endüstrileşen modern toplumların yarattığı çevre kirliliği, kullandığı nükleer enerji nedeniyle ortaya çıkan yani modern toplumun&nbsp;ürettiği ekolojik risklerin temel riskler olduğunu belirtiyor. Ayrıca bunların direkt olarak algılanamadığını, dolasıyla mevcut sigorta sistemlerinin kapsamının dışında kalan riskler olduğunu ve ekolojik risklerin artık endüstrileşmenin bir yan etkisi olmaktan çıkıp üretilen ana ürünlerden biri olduğunun altını çiziyor. Beck’in anlayışına göre deprem üretilmiş bir risk sayılmayıp doğal yani kontrol edilemeyen bir risk sayılsa da Türkiye koşullarında risk toplumunu yaratan temel risklerinden birinin de deprem olduğunu söyleyebiliriz.Depremler doğa olayları olsalar da Güneydoğu depreminin ardından sıkça dile getirildiği gibi asıl felaketi yaratan, depreme dayanıksız kentler. Artan nüfusun barınma ihtiyacını karşılamak ve gözle kolayca görülebilir ekonomik büyüme yaratmak için iktidarların sıklıkla başvurduğu inşaat sektörü, Türkiye’nin modernleşmesinin uzun süredir temel göstergelerinden biri haline geldi. 1999 Gölcük depreminin ardından getirilen yapı denetim ve inşaat usulleri kağıt üzerinde gayet işler gibi gözükse de aslında büyümenin, kalkınmanın ve modernleşmenin önündeki pürüzler olarak görüldü. Toplumsal kent alanlarının, yeşil alanların azalması, büyüyen kentlerin içerisinde sürekli aksayan ve eşitsiz dağıtılmış altyapı ise modernleşmenin şimdilik katlanılması gereken yan etkileri olarak görmezden gelindi.Fakat her depremde tekrardan hatırladığımız deprem riski, bu modernleşme biçiminin her seferinde kendini yeniden ürettiği bir risk. Yüksek sayıda iş imkanı yaratması, global sermayenin yatırımını kolayca çekebilmesi, boş bir arazi üzerinden sermaye üretebilmesi nedenleriyle modernleşme için ilk başvurulan ekonomik sektörlerden biri olan inşaat, artık Türkiye’de ana üretim maddesi olarak deprem riskini üretir hale geldi.Özellikle afet zamanlarında deprem riski konusunda müthiş bir duyarlılık oluşsa da, bütün ana akım medyada deprem konuşulsa da sonuç olarak hep tekrar edilen şu sözü söyleyerek sıradaki felaketi beklemeye geçiyoruz: Deprem değil, bina öldürür.Riskin farkında olsak bile sonrasında atılması gereken adım atılamıyor. Siyaset-inşaat ilişkisi bütün kentsel alanlarda rant yaratmaya, inşaat sektöründen gelen figürler siyasette yükselmeye, toplum odaklı değil, sermaye odaklı kentsel dönüşüm projeleri en değerli kent arazilerinde yükselmeye devam ediyor.Türkiye’nin deprem odaklı risk toplumunun en temel özelliğini bilgi ile önlem arasındaki bu uyumsuzluk oluşturuyor. Diğer bir deyişle, toplum olarak paradoksal bir durumun içerisindeyiz. Yakın gelecekte bizi derinden etkileyecek bir riskten haberdarız, bunu anımsatan başka risklerle karşılaştığımızda varoluşsal bir terör ile bütün varlığımız sarsılıyor ve gerekli önlemlerin neler olduğunu anlatan uzmanların, bilim insanlarının her demecini dinlemek için televizyonların başına üşüşüyoruz. Fakat gerekli önlemleri almak için yeterli düzeyde politik, sosyal ve ekonomik örgütlenmeye asla erişemiyoruz. Dolayısıyla riskin sürekli farkında olan, önlemlerin neler olduğunu bilen ve bu önlemleri almak için gerekli kapasiteye sahip olan bir toplum olarak “asrın felaketi” ve “önlemsizlik” söylemleri arasında salınıyoruz.Bu paradoksal halimizi aşmanın tek yolu aslında risk kelimesinin kendi içerisinde saklı. Bizi bekleyen tehlikeler tahmin edilebilir, önlenebilir hale geldiklerinde “risk” kelimesiyle adlandırılabilir. Bu yüzden zaten risklerden bahsederken bilimsel metotlarla araştırma yapmaktan, önlem almaktan da bahsediyoruz. Ancak Beck bize şunu da hatırlatıyor: Bilim, riski ölçer; halk ise riski algılar. Yani modernleşmenin, büyümenin yarattığı riskleri azaltmak ekonomik ve politik iktidarın değişimini de içeren siyasi bir süreçtir.Yapılması gereken ise elimizdeki bilgiyi siyasi bir bilinç ile aksiyona dönüştürmek ve “risk toplumu” olarak birbirimizi “sigortalayarak” risklerimizi azaltmak. Şanslı sayılabileceğimiz tek nokta ise şu an bizim için hayati bir önem arz eden deprem riskinin, ekolojik felaketlerin getirdiği risklerden çok daha algılanabilir ve kolay önlem alınabilir olmasıdır.

Angst

Sürekli deprem riskiyle yaşamanın korkusu üzerine

Sıradaki Felaketleri Düşünmek

Uygarlığın çökeceğine ve toplumsal parçalanmanın kaçınılmaz olduğuna inanıp o günler için hazırlık yapan süper zenginlerle ilgili <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMTY5NTdjMzcxNTc2MDAwNjgwNTIzMCZ1c2VyPTVlMzgyZTNjZDM3YzgyMjM2OTE2YWU2YSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cubmV3eW9ya2VyLmNvbSUyNTJGbWFnYXppbmUlMjUyRjIwMTclMjUyRjAxJTI1MkYzMCUyNTJGZG9vbXNkYXktcHJlcC1mb3ItdGhlLXN1cGVyLXJpY2g="">New Yorker’da bir makale</a> okumuştum, 2017 başlarında.&nbsp; “Prepper” (hazırlıkçı? hazırlanan?) kavramını duymam da bu yazı sayesinde olmuştu. Salgının başlamasından bu yana bu konu hakkında o kadar çok habere ve yoruma rastladım ki! Makalelerde, podcastlerde, kitaplarda... Bunların hemen hepsi başta ABD olmak üzere Batı’dan geliyordu. Doomsday’e, kıyamet gününün yaklaştığına, Mesih’in gelmesiyle birlikte dünyanın değişeceğine inananlar olduğunu elbette uzun zamandır biliyoruz. Ama belli ki, dünyanın sonunun yaklaştığına dair beklentiler, eskiden olduğu gibi, marjinal olarak nitelenebilecek, ana akım kültürel ve sembolik akışların sınırlarındaki gruplardan <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMTY5NTdjMzcxNTc2MDAwNjgwNTIzMCZ1c2VyPTVlMzgyZTNjZDM3YzgyMjM2OTE2YWU2YSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cubmF0aW9uYWxnZW9ncmFwaGljLmNvbSUyNTJGaGlzdG9yeSUyNTJGMjAyMCUyNTJGMTElMjUyRmRpc2FzdGVyLXByZXBwaW5nLXdhcy1vbmNlLWFuLWFtZXJpY2FuLXBhc3RpbWUtdG9kYXktaXRzLW1haW5zdHJlYW0tYWdhaW4lMjUyRg=="">çok daha geniş bir toplumsal paydayı ilgilendiriyor ve kaygılandırıyor</a> artık. Hatta Türkiye’de de adı tam böyle konmasa da benzer eğilimler son dönemlerde sıkça karşımıza çıkıyor.&nbsp;Ulrich Beck henüz 1980’lerde, hemen Çernobil felaketinin akabinde yayınlandığı kitabında “risk toplumu” kavramsallaştırmasıyla, özellikle ekolojik sorunlara dikkat çekerek, modern dünyada uzmanlara ve kurumlara güvenin azaldığı “ikinci” bir modernlik deneyiminden bahsediyordu.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-01-31T11:37:37.715Z.png"></figure>Aradan geçen zaman, Beck’in ne kadar haklı olduğunu gösterdi. Risklerle yaşamak artık pek çok insanın hayatının olağan bir parçası. Yarınını görememek, belirsizlik, geleceğe dair kaygılar her yerde: Haftaya işim olacak mı? Eve sağlam gidebilecek miyim? İçtiğim su sağlıklı mı? Banka şifrem yeterince güvenli mi?... Tabii ki bunlara ek olarak, son yıllarda yeni tür hastalıklar, şiddeti artan sözüm ona doğal felaketler, ısınan havalarla&nbsp; yükselen deniz seviyeleriyle bin bir türlü çevre sorunu en inkarcı insanların bile hayatını dört bir yandan kuşatmış durumda. COVID19 yaklaşık bir sene önce, geleceğin pek çoğumuz için tahmin edilemez olduğu böylesi bir dünyaya doğdu. Büyük halk kitlelerini içine alan güvensizlik girdabını iyice derinleştirdi. Herkes süpermarketlere akın edip, un, makarna, konserve, bakliyat, tuvalet kağıdı stoklamaya çalışırken, “biz diyorduk zaten” deyip kendini biraz olsun daha rahat hisseden tek kesim ise, belki de zaten bir süredir dünyanın sonuna hazırlanan prepper’lardı.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-01-31T11:37:52.876Z.jpeg"></figure><figure class="image image-style-align-left"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-01-31T11:37:53.567Z.jpeg"></figure>Bradley Garrett’ın Bunker: Building for the End Times, ve Mark O’Connell’un Notes From an Apocalypse 2020’de prepper’lar hakkında yazılan kitaplar arasında en öne çıkanlardan. Garrett üç senedir dünyanın sonunu getirecek bir felaket için hazırlık yapanlarla <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMTY5NTdjMzcxNTc2MDAwNjgwNTIzMCZ1c2VyPTVlMzgyZTNjZDM3YzgyMjM2OTE2YWU2YSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cudGhlYXRsYW50aWMuY29tJTI1MkZpZGVhcyUyNTJGYXJjaGl2ZSUyNTJGMjAyMCUyNTJGMDUlMjUyRndlLXNob3VsZC1hbGwtYmUtcHJlcHBlcnMlMjUyRjYxMTA3NCUyNTJG"">konuşmuş</a>. Keza O’Connell kitabını hazırlarken internette dünyanın sonuna hazırlanan farklı alt kültürler arasında yaptığı sanal gezilerin yanı sıra Yeni Zelanda’dan Çernobil’e, Los Angeles’e kadar dünyanın birçok köşesine gitmiş, en zengininden en yoksuluna birçok prepper’ın dünyanın sonu için yaptığı hazırlıkları bizzat <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMTY5NTdjMzcxNTc2MDAwNjgwNTIzMCZ1c2VyPTVlMzgyZTNjZDM3YzgyMjM2OTE2YWU2YSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZuZXdyZXB1YmxpYy5jb20lMjUyRmFydGljbGUlMjUyRjE1NzYzNSUyNTJGd2VyZS1wcmVwcGVycy1ub3ctbm90ZXMtYXBvY2FseXBzZS1tYXJrLW8tY29ubmVsbC1ib29rLXJldmlldw=="">gözlemlemiş</a>. Bunların aralarında İkinci Dünya Savaşı dönemi sığınaklarını, boş patlayıcı depolarını satın alıp bir felaket anında yerin altında uzun süreli yaşayabilmek için birkaç yıllık gıda stokuyla konutlara dönüştürenler de var, binlerce metrekarelik kırsal alanlarda lüks villalarıyla, klinikleriyle, topraksız tarım tesisleriyle her açıdan kendi kendine yetebilecek yaşam alanları kuranlar da... COVID19’un etkisiyle iyice genişleyen, değeri milyar dolarları bulan prepper pazarı N95 maskelerden 36 saat sönmeyen mumlara, çok fonksiyonlu araç kitlerinden kamuflaj elbiselerine varıncaya kadar çok farklı kategorilerde birçok ürünü içeriyor. Tabii özellikle kıyamet gününe hazırlananlara hitap eden ve dünyanın dört bir yanından toprak alınıp satılan emlak piyasası da cabası. Bu arada süper zenginleri hedef alan acil sağlık ve tahliye hizmetlerine talep, başta pandemi olmak üzere yangın, sel gibi felaketlerin de etkisiyle <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMTY5NTdjMzcxNTc2MDAwNjgwNTIzMCZ1c2VyPTVlMzgyZTNjZDM3YzgyMjM2OTE2YWU2YSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cuZnQuY29tJTI1MkZjb250ZW50JTI1MkY3OTc4MWMyMC0wNTFkLTQxYzQtYmQyYy0zMWNlZmZiNzYzZTg="">2020’de çok büyümüş</a>. Çok pahalı <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMTY5NTdjMzcxNTc2MDAwNjgwNTIzMCZ1c2VyPTVlMzgyZTNjZDM3YzgyMjM2OTE2YWU2YSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZjb25jaWVyZ2VtZGxhLmNvbSUyNTJG"">concierge tıp hizmetleri</a>,&nbsp; <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMTY5NTdjMzcxNTc2MDAwNjgwNTIzMCZ1c2VyPTVlMzgyZTNjZDM3YzgyMjM2OTE2YWU2YSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZsZWdhY3lwYXJ0bmVycy5jby5ueiUyNTJGcHJvcGVydGllcyUyNTJGJTI1M0ZnY2xpZCUyNTNEQ2owS0NRaUFtTC1BQmhERkFSSXNBS3l3VmFjdGpYMVBDQzNNZlRkb2JJZVBGZHdSci1DN3drR2R0TXdkUi1Vc0NTcW5EdVFOMnlWY1Z6RWFBbWpKRUFMd193Y0I="">özel emlakçılık işleri</a> ve <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMTY5NTdjMzcxNTc2MDAwNjgwNTIzMCZ1c2VyPTVlMzgyZTNjZDM3YzgyMjM2OTE2YWU2YSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cuZ2xvYmFscmVzY3VlLmNvbSUyNTJGbGFuZGluZ1BhZ2VzJTI1MkZHUkRpZmZlcmVuY2UlMjUzRmdjYyUyNTNEMTExOTE0OTMyMzMlMjUyNmFtcCUyNTNCZ2NsaWQlMjUzRENqMEtDUWlBbUwtQUJoREZBUklzQUt5d1ZhYzRUWVpRdFUzTjlJeTJrRUc1cFQ3dkFXTGVUOUF3cTZHX2N4YXlOY1ExLWNGRk1tR04wWlVhQW8xR0VBTHdfd2NC"">Global Rescue</a> gibi lüks tahliye şirketlerinin faaliyetleri bu ivmeyi oluşturan ana kalemler arasında sayılıyor.&nbsp;BBC podcast serilerinden The Food Chain’in <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMTY5NTdjMzcxNTc2MDAwNjgwNTIzMCZ1c2VyPTVlMzgyZTNjZDM3YzgyMjM2OTE2YWU2YSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cuYmJjLmNvLnVrJTI1MkZwcm9ncmFtbWVzJTI1MkZ3M2NzempxZA=="">“The Preppers and the Pandemic”</a> başlıklı bölümü COVID19’la birlikte büyüyen ve çeşitlenen&nbsp; prepper pazarı hakkında çok enteresan ayrıntılar içeriyor. <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMTY5NTdjMzcxNTc2MDAwNjgwNTIzMCZ1c2VyPTVlMzgyZTNjZDM3YzgyMjM2OTE2YWU2YSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cuYmJjLmNvLnVrJTI1MkZwcm9ncmFtbWVzJTI1MkZwMDI4ejJ6MA=="">The Food Chain</a> benim uzun süredir takip ettiğim yemek ve tarımla ilgili en iyi podcast programlarından. Bugünün moda deyişiyle yemeğe 360 derecelik bir bakışla yaklaşıyor ve yarım saatlik bölümlerle birçok güncel meseleyi farklı boyutlarıyla, konuklarıyla tartışıyor.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-01-31T11:38:27.449Z.jpeg"></figure>Bahsettiğim bölümde de <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMTY5NTdjMzcxNTc2MDAwNjgwNTIzMCZ1c2VyPTVlMzgyZTNjZDM3YzgyMjM2OTE2YWU2YSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cCUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnByZXBwZXJzc2hvcC5jby51ayUyNTJGYmxvZyUyNTJG"">Preppers Shop at UK</a>’de pandemi ile birlikte aylık satışların nasıl 10-12 katına fırladığını, panik içerisinde mağazadan alışveriş yapanların en çok askeri operasyon paketlerine, seyyar su filtrelerine, koruyucu eldivenlere, 72 saat hayatta kalma çantalarına ilgi gösterdiğini, Silicon Vadisi’nde çok para kazananlar için artık kıyamet gününe hazırlanmanın istisnai bir durum olmaktan ziyade norm haline geldiğini öğreniyoruz. Prepper’ların sanılanın aksine çoğunlukla ultra sağcı, muhafazakar, beyaz kesimlerden gelmediği, içerisinde dünyanın sonuna hazırlanmayı bir çeşit sosyal sorumluluk olarak (zamanı geldiğinde kuyruklarda bir insan eksik olsun!) gören daha liberal grupların da çoğalmaya başladığı, yine bu programdan aklımda kalanlar arasında.&nbsp;Dünyanın sonunu neyin getireceği konusundaki inanışlar da muhtelif tabii: enerji krizleri, doğal felaketler, nükleer kazalar, hastalıklar, savaşlar, terörist saldırılar... Ama tetikleyen ne olursa olsun, şimdiden hazırlanılması gereken akıbet aynı: artık işleyemeyen bir pazar, çöken tedarik&nbsp; zincirleri, çalışmayan devlet kurumları ve kendi başının çaresine bakmak zorunda kalan ve ortalığa saçılan insanlar.Daha iyimser bir günümüzde “ne kadar da karamsar,” hayatın biraz ağır geldiği bir anımızda ise “gerçekçi bir distopya” diye nitelendirebileceğimiz bu gelecek tahayyülleri bana pek çok kereler Portekizli yazar Jose Saramago’nun Körlük romanını hatırlattı. Yıllar önce okuduğumda çok etkilendiğim, birçok detayıyla kafamda hala canlı duran bir eserdir. Adını bilmediğimiz bir ülkede insanlar aniden kör olmaya başlar, ve bu durum salgına dönüşür, bütün dünyaya yayılır. Yağmalar, karantinalar, şiddet, birbirinden korkan, kaçan insanlar...&nbsp;<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-01-31T11:38:40.247Z.jpeg"></figure>&nbsp;Tabii henüz oralarda değiliz; ama yaşananların bulaşıcılığına dair kimi alametler her yerde olduğu gibi Türkiye’de de var. Son yıllarda görmeye başladığımız, giderek artan kıyı kentlerine, kasabalarına taşınmalardan tutun da olanakları olanların Avrupa’ya, Amerika’ya göç etmeleri benzer refleksler olarak düşünülemez mi? Deprem korkusu, kuraklık endişesi gibi geleceğe dair korkular birçoklarının hayat tercihlerinde ciddi rol oynamıyor mu? Ya “<a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMTY5NTdjMzcxNTc2MDAwNjgwNTIzMCZ1c2VyPTVlMzgyZTNjZDM3YzgyMjM2OTE2YWU2YSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cuZ29vZ2xlLmNvbSUyNTJGc2VhcmNoJTI1M0ZxJTI1M0R0aW55JTI1MkJob3VzZSUyNTI2YW1wJTI1M0JjbGllbnQlMjUzRHNhZmFyaSUyNTI2YW1wJTI1M0JybHMlMjUzRGVuJTI1MjZhbXAlMjUzQnN4c3JmJTI1M0RBTGVLazAzYzF4aGRsbXYxYXh3RkE4WVZFcmFaeG8ySE1RJTI1M0ExNjExNzMzOTIzODA5JTI1MjZhbXAlMjUzQnNvdXJjZSUyNTNEbG5tcyUyNTI2YW1wJTI1M0J0Ym0lMjUzRGlzY2glMjUyNmFtcCUyNTNCc2ElMjUzRFglMjUyNmFtcCUyNTNCdmVkJTI1M0QyYWhVS0V3anl6b0RnMEx2dUFoV0J5b1VLSFRhOUNBZ1FfQVVvQVhvRUNBOFFBdyUyNTI2YW1wJTI1M0JiaXclMjUzRDE0MTQlMjUyNmFtcCUyNTNCYmloJTI1M0Q4MTI="">Tiny house</a>” yapmaktan tutun da “doğada” hayatta kalmaya dair pratik bilgilerin bugün orta sınıflara sirayet etmesi? Türkiye’de korkunun farklı kökenleri var elbette: artan siyasi kutuplaşma, ekonomik kriz, çevresel sorunların daha görünür hale gelmesi… Bütün bunlar paramiliter saldırıları, yaşanmaz hale gelen büyük şehirleri, kitlesel sağlık problemlerini, gıda güvencesizliğini herhalde çok olası senaryolar haline getiriyor birçokları için.&nbsp;Irkçı, etnik merkezli, sınıfcı söylemlerin etkisi altında farklı olandan, yeni göçmenlerden, yoksullardan, yabancılardan hep korkuldu, bu tür “şüpheli” gruplara karşı güvensizlik hep oldu. Özellikle son 30-40 yıldır piyasa ilişkilerinin ve piyasacı zihniyetin artan hakimiyetiyle birlikte bu tür korkular insanları duvarların arkasında, özel güvenliklerin gölgesinde yaşamaya itti.&nbsp; Ama yaşadığımız dünyaya ve kurumlarına dair derin bir güvensizlik hali hiç bu kadar genelleşmemiş, baskın bir zihniyet biçimine dönüşmemişti. Kolektif değil bireysel kurtuluş peşinde koşanlar ve dayanışmacı değil bireyci vurgular içeren çözümler bu kadar çok görünür hale gelmemişti.&nbsp;Bitirirken Saramago’nun Körlük’ündeki ana karakterlerden doktorun karısının söylediklerini hatırlayalım:“Ölümsüz değiliz, ölümden kaçamayız ama hiç olmazsa kör olmaktan kaçınmalıyız...”&nbsp;(s. 298)Notlarım hakkında düşüncelerinizi, değerlendirilmesini faydalı gördüğünüz kitap ve podcast önerilerinizi benimle paylaşmak isterseniz çok sevinirim. İletişim için şu e-mail adresini kullanabiliriz: <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMTY5NTdjMzcxNTc2MDAwNjgwNTIzMCZ1c2VyPTVlMzgyZTNjZDM3YzgyMjM2OTE2YWU2YSZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9bWFpbHRvJTI1M0F6YXBwYXphbWFubGFyJTI1NDBnbWFpbC5jb20="">zappazamanlar@gmail.com</a>Bundan böyle Pazar günleri öğle saatlerinde size bültenimi ulaştırmaya çalışacağım. Herkese şimdiden çok iyi bir hafta dilerim.&nbsp;

Ulrich Beck ile ilgili hikayeler