Bu dünyada bir tane bile kadın yoktur ki, bedeni aracılığıyla tanıdığı ya da tanımadığı biri tarafından yargılanmamış olsun. Keşke mesele sadece kilo olsaydı... Bir kadının bedeniyle ilişkisi henüz çocuk yaşta, okulda, evde kuruluyor. Bu ilişki hiçbir zaman ikili bir ilişki olmuyor. Arada toplumsal baskılar, güzellik standartları, sürekli değişen daha güzel olma yolları, bazen magazin programları bazen sosyal medya kanalları bu ilişkinin oyuna girip çıkan oyuncularından.Beden algısını cinsiyetçi bir perspektiften ele aldığımı düşünenler olacaktır. Evet. Öyle olmak durumunda. “Eşyanın tabiatı” gereği bu böyle. Kadınlar ilkel çağlardan bu yana bedenlerine yüklenen görev, kural ve işlevleriyle var oluyorlar. Kadınlar için eşya demem, bir dil sürçmesi veya bir teşbih değil. Bir zamanlar etine dolgun ve incecik belli olması gereken kadınlar, bir zaman geliyor kemikleri sayılıyorsa güzel kabul ediliyor. Yaşı yetenler hatırlar, magazin izlemek istemeseniz de Televole’ye maruz kaldığınız dönemlerde yaz gelir gelmez bütün kadınların mahremiyetleri ihlal edilerek deniz, havuz kenarında fotoğrafları çekilir, kırmızı yuvarlaklar içine alınan selülitlerine zoom yapılırdı. Hülya Avşar, Sibel Turnagöl, Gülben Ergen, Seda Sayan ve bütün kadınlar güzellik, zayıflık yarışına koşulurdu.İki gün önce neredeyse gözlerimizin önünde bir genç kadın anoreksiya nervoza yüzünden hayatını kaybetti. Arkasından söylenenlerin çiğ üslubu bir yerden tanıdık geliyor diye düşünüyordum ve sonunda buldum. Televole çağından...Anoreksiya nervoza, 90’lı yıllarda bıraktığımız, daha doğrusu orada bıraktığımızı sandığımız bir yeme bozukluğu. O dönemde en çok ölüme neden olan psikiyatrik hastalıklarda ikinci sıradaydı. Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi’nde 2020’de yayımlanan bir makaleye göre giderek yaygınlaşıyor, özellikle de genç kızlarda görülüyor, ölüme kadar giden zararları bulunuyor ve bu cinsiyetçi yaklaşımlar ile sosyokültürel baskılardan kaynaklanıyor.Kendimi bildiğimden beri, yani bedenimin bir “eşya” olduğunu algıladığımdan beridir, İpek Ongun ya da Gülten Dayıoğlu’nun gençlik romanlarında güzel olarak tasvir edilen sütun gibi bacaklı, incecik, zarif, alımlı kız olmadığımı anlamıştım. Ergenliğimde annemle alışveriş yaparken “garson boy” kıyafetler bakardık. Hiç o zayıf kız olmadım. En çok Sibel Can’la empati kurdum. 2010’larda yükselen beden olumlama hareketine çok heyecanlanan, bu konuda yazıp çizen insanlardan biri olarak bugün geldiğimiz yere sahiden hayret ediyorum.&nbsp;2025 yılında 30 yaşındaki bir kadının anoreksiya yüzünden ölmesi, beden algısı ve güzellik standartları konusunda kat ettiğimiz mesafeyi gerisin geriye gittiğimizin bir kanıtı. Şimdi durup düşünüyorum, acaba bu beden olumlama, bedeni kabul etme işi olduğu gibi yalan mıydı? Hiç mi ilerleme kaydedemedik? Daha da dürüst olmak gerekirse bugün beden olumlamanın bir pazarlama balonu olarak patlamasını izlerken aslında hiç kimsenin, hiçbir zaman şişmanlıkla barışmadığını fark ediyorum.&nbsp;Özellikle de Türkiye’de bedenle barışma, beden olumlama hiç kabul gördü mü ondan bile emin değilim. Yurt dışında sıfır beden modellerin podyuma çıkması yasaklanırken ve şişman modeller dergilere kapak olurken burada magazin programlarında şişman insanlar ötekileştirilmeye, sabah programlarında zayıflama reçeteleri paylaşılmaya devam ediliyordu.&nbsp;Nihal Candan’ın katıldığı&nbsp;Bu Tarz Benim programında ekranda Nihal Candan ve bir dünya genç kadın, bedenleri yüzünden acımasızca eleştirilirken çok daha kalabalık bir genç kadın nüfusu o programları izliyordu. Şişmanladı diye Adriana Lima’yı hakaret yağmuruna tutuyor; zayıflara kilo al, şişmanlara kilo ver demeye devam ediyordu burada birileri. Sibel Can mesela o kadar ayrımcılığa maruz kaldı ki, bununla barışık gibi davranmak zorunda kaldı yıllarca.Beden olumlama hareketi ona da iyi gelmiştir bence o zamanlar. Medyada beden çeşitliliğine dair eşi benzeri görülmemiş bir yükseliş vardı. Victoria’s Secret modelleri, Taylor Swift gibi genç kadınlar yeme bozukluklarını, iyileşme süreçlerini anlatıyorlardı. Dönemin ünlü büyük beden modellerinden Ashley Graham, verdiği bir röportajda ilk kez kapak kızı olacağı çekimde üzerine uygun bedende kıyafet bulunamadığını anlatıyordu. Dünyaca ünlü markalar, 42’de biten bedenlerden 46’lara genişletmişti. Bu, moda markaları için çok büyük bir adım bu arada, zira bir modelin 42’den büyük bedenlerini rafa koymak epey masraflı bir iş.Sonrasında beden olumlama savunucuları, aktivistleri ve büyük beden mankenler obeziteyi yüceltmekle itham edildi. Başlarken kopardığı yaygaranın aksine sönümlenirken oldukça sessizdi.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Ozempic: Yeni korse</h2>Tam bu delice güzellik standartları uzak bir geçmişte kaldı derken aniden o "Zayıflık güzelliktir" inancı geri döndü. Hep birlikte ekmek yapıp patates yediğimizi sandığımız karantinalardan çıktığımızda "Hiç çalışamadım" deyip pekiyi alan öğrenci misali herkes zayıflamıştı.&nbsp;O arada ne oldu derseniz, Ozempic oldu. Diyabetli insanlar için geliştirilen iğnelerin iştah kestiği ortaya çıkınca diyabet olan olmayan herkes Ozempic ve benzeri iğneleri almaya koştu.&nbsp;Zayıflamak kolaylaştığı anda kazanılmış bütün kapsayıcılık da çöpe gitti. Bütün büyük beden modeller, influencerlar, oyuncular, şarkıcılar zayıfladı. Moda haftaları, marka fotoğraf çekimleri hop diye kapsayıcılığı bıraktı. Her şeyin şovun bir parçası&nbsp;olduğu çıktı ortaya. Hatta o büyük beden çalışan markalar bile eski bedenlere geri döndü.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Vogue Business’a göre 2020’de modellerin yüzde 2,8’i büyük bedenken bu oran 2025’te yüzde 0,8’e düştü. Oprah Winfrey başta olmak üzere herkes "Aslında şişmanlık da çok zordu" diye röportajlar vermeye başladı.</li></ul>Google’a Ozempic yazdığınızda ilintili aramalarda “15 yaşındaki kızlar Ozempic kullanabilir mi?” gibi sorgular çıkıyor. Biz güzellik ideallerinden kurtulacaklar sanırken artık bir sürü makyaj yapıp "yok gibi görünen makyaj" yapmayı bilmek, belirgin çene çizgisi için estetik yaptırmaya razı olmak, durmadan değişen ve hiç de kolay olmayan güzellik standartlarına ayak uydurmak zorundalar. Başta dediğim gibi, keşke mesele sadece kilo olsa.Bu arada zayıflığın ekonomisine dair de bir cümle etmeden de geçmeyelim. Dünyanın pek çok ülkesinde, örneğin ABD, İngiltere, Almanya ve Güney Kore’de zenginler, yoksullara kıyasla her zaman daha zayıf. Dünyada eğri çoğu ülkede aynı: Gelir azaldıkça obezite artıyor.Bu arada sosyal medya da delice bir hızla değişti. Sanki insanların senelerdir ağızlarına pişi tıkıştırılıyormuşçasına birden zayıflık övmeye başladılar. Bir gün içinde neler yediğini anlatan, sürekli lor peyniriyle bol proteinli tarifler veren insanlar sosyal medyayı ele geçirdi. #SkinnyTok etiketi yasaklanana kadar 3 milyar görüntülenmeye yaklaştı. Araştırmalar, zayıflık öven içerikleri sadece sekiz dakika izlemenin bile beden algısına zarar verebildiğini gösteriyor. Dünya büyümekte olan bir kız çocuğu için çok zalim bir yer ve böyle olmak zorunda değil.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Anoreksiya nervozayı anlamak&nbsp;</h2>Anoreksiya nervoza, tüm psikiyatrik hastalıklar içinde en ölümcül ikinci hastalık. Bu ölümlerin beşte biri intihardan kaynaklanıyor.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Yeme bozuklukları olan birine yardım etmenin yolu bir psikiyatri uzmanı ile görüşmeye ikna etmek. Bunu geciktirmek, hastalığın kronikleşmesine ve tedavinin daha da zorlaşmasına neden olacaktır.</li></ul>Bir anoreksiya nervoza hastası nasıl anlaşılır? Hastalar karbonhidrat ve yağ içeren gıdalar başta olmak üzere gıda alımını tamamen azaltmakla fark ediliyor. Kilo almadıklarına ikna olmak için aynaya uzun uzun bakıyorlar. Bazıları kendini tamamen şişman algılarken bazıları zayıf olduğunu ancak karın, baldır, kalça gibi bazı bölgelerinin şişman olduğunu düşünüyor.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">En önemlisi zayıflıklarının tehlikeli boyuta geldiğinin farkına varmıyorlar. Kilo vermeyi etkileyici bir başarı olarak görüp, özsaygılarını artırmanın bir yolu olarak algılıyorlar. Özdeğerlerini zayıf olmaya bağlıyor, tedavi olmayı düşünmüyorlar.</li></ul>Anoreksiya nervoza hastalarında aşırı bir kilo alma korkusu oluyor. Zihinleri sürekli olarak dış görünüş ve vücut ağırlığıyla meşgul olduğu ve beden algısı bozulduğu için çok şişman olduklarını düşünerek günden güne zayıflıyorlar. Buna karşılık yine de kendilerini zayıf bulmuyorlar.Sosyo-kültürel baskı, yeme bozukluklarının gelişmesindeki önemli etkenlerden. Kilolu insanların daha yaşlı göründüğü inancı, zayıflığın çekicilik olarak algılanmasıyla estetik kaygıların değişmesi modern çağın hastalıklarından biri olan anoreksiya nervozanın artmasına neden oluyor. Yapılan çalışmalarda televizyon programları, sosyal medya kullanımı ve moda anlayışı ile vücut memnuniyetsizliği arasında korelasyon olduğu görülüyor. Anoreksiyada genetik de önemli bir faktör.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Ne yapmalı?&nbsp;</h2>Yeme bozukluklarını ciddiye almakla başlamalıyız. 30 yaşında bir kadın yeme bozukluğu yüzünden gitti işte bu dünyadan. Yeme bozuklukları şımarıklık değil psikiyatrik birer hastalık ve tedavi edilmeleri gerekiyor. Ve evet, ölümcüller.&nbsp;İnce bir bedeni başarı, disiplin ve sağlıkla eşitleyen&nbsp;o eski, bayat klişeyi&nbsp;yeniden yıkmalıyız.&nbsp;Bedenimiz bizim&nbsp;hayatın tatlı meyvelerini yemek için aracımız, o kadar. Kimseye de beğendirmek mecburiyetinde değiliz.Hiç kimsenin herhangi bir insanın bedeniyle ilgili konuşmaya, kilo vermesini veya almasını tavsiye etmeye hakkı yok. Gerçekten kimsenin bedeni kimseyi ilgilendirmiyor. Uzun zamandır görmediğimiz insanlara hâl hatır sorarken kilolarından bahsetmek zorunda değiliz. Nasılsın, mutlu musun, neler yaptın görüşmeyeli demek yeterli. Gerçekten yeterli.<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bir duralım ve düşünelim. Elalemin kolu, bacağı, poposu hakkında konuşmamız ve tavsiye vermemiz çok garip. Onun kolu, bizim değil…&nbsp;</li></ul>Çok iyi bir insan olduğunuzu, kilonun sağlıkla ilgili olduğunu, sevdiğinizden söylemek zorunda olduğunuzu düşünüyor olabilirsiniz, söylemeyin. İyi bir insan olmanız da size kimsenin kilosu hakkında konuşma hakkını vermiyor.

Angst

Anoreksiya nervoza, 90’lı yıllarda bıraktığımız, daha doğrusu orada bıraktığımızı sandığımız bir yeme bozukluğu. O dönemde en çok ölüme neden olan psikiyatrik hastalıklarda ikinci sıradaydı. 2025 yılında 30 yaşındaki bir kadının anoreksiya yüzünden ölmesi, beden algısı ve güzellik standartları konusunda kat ettiğimiz mesafeyi gerisin geriye gittiğimizin bir kanıtı.

Kafamızdaki korseler: Anoreksiya nervozayı anlamak

Sosyal medya baronu Sude Belkıs'ı tanımadığını sanmıyorum. Ben yine de minik bir özet geçeyim: <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/belkis.tv/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">BelkısTV</a>'nin kurucusu, <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/afterwork.aep/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Afterwork</a>'ün kreatif işçilerinden biriyle Çocuk ve Genç Yetişkin Edebiyatı denince akla gelenleri konuşuyoruz bugün."Zamanın çıktıları" olarak ele alırken asla problemli bir bakış açısına sahip olmayan, çocukken tükettiklerini bugüne yansıtışına hayranlık duyduğum biri Sude. Benim tarafımdan bol&nbsp;"Bence de,"&nbsp;demeli bölümü dinlemek için çok fazla reklama ihtiyaç olmadığını sanıyorum.<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/episode/4AyYGWTF2buSqONrxgguXq?si=66451eed57464f7c" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/6/2022-07-24T11:18:03.718Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="3.40" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>Çocukken okuduklarımıza odaklanıp "Acaba yetişkin hâlimize neyi miras bıraktılar? Şu an bir çocuğa önerir miydik?" diye sorguladığımız bölümde üzerinde durduğumuz birkaç kitap ve dergi var:📓 Bir Genç Kızın Gizli Defteri&nbsp;— İpek Ongun 🍒 Yeşil Kiraz&nbsp;— Gülten Dayıoğlu 🍎 Twilight&nbsp;— Stephenie Meyer 💅 GoGirl, Trendy, Tempo🎧🎶 Nereden dinleyebilirsin?:&nbsp;Aposto mobil uygulaması,&nbsp;yepyeni bir dijital gazete ve dergi deneyimi için yayında. Sude Belkıs'la kaydettiğimiz ikinci bölümü dinlemek için uygulamayı <a fr-original-style="" href="https://link.aposto.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0by5jb20vY2xpY2s/c291cmNlPXdlYiZuZXdzbGV0dGVyPTVlMmUwZjEyZDM2MmMyMGJiOWM5NTE5MCZpc3N1ZT02MmIyZDE1OTVkMzc5MjAwMDYyMzgzMmEmc3Vic2NyaWJlcj11bmRlZmluZWQmdXJsPWh0dHBzJTI1M0ElMjUyRiUyNTJGYXBwcy5hcHBsZS5jb20lMjUyRnRyJTI1MkZhcHAlMjUyRmFwb3N0byUyNTJGaWQxNTA0MzI4NTMwJTI1M0ZsJTI1M0R0cg==" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> indirebilirsin. Sonrasında sayıyı ziyaret etmen yeterli.✏️ Editörün notu: İpek Ongun'un Bir Genç Kızın Gizli Defteri kitabını yakından okuduğum kuir feminist yazıya <a fr-original-style="" href="https://apos.to/s/60f81a34248e990006585552" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> ulaşabilirsin.

Piccolo

Sosyal medya baronu ve BelkısTV kurucusu Sude Belkıs'la Gülten Dayıoğlu, İpek Ongun ve Twilight üzerine konuşuyoruz.

Radyo Piccolo #2: Sude Belkıs

Karşılaştırmalı Edebiyat diplomama kavuşmaya beş kala,&nbsp;2017 yılında Çocuk ve Gençlik Edebiyatı eleştirisine iyice ilgi duymaya başladığım zamanlar, İpek Ongun'un çok-satan Bir Genç Kızın Gizli Defteri'ni ilk defa elime almış ve benzer dönemlerde bell hooks'tan şu sözleri okumuştum: "Çocuk edebiyatı, eleştirel bilincin geliştirilmesine yönelik feminist eğitim için çok önemli bir alandır çünkü inanç ve kimlikler bu süreçte hâlâ inşa edilmektedir."&nbsp;Şayet bunu kendime pusula alacak ve çocuk edebiyatı üretilerine bu gözden bakacaksam, "radikal" kaçabileceğini bilmekle birlikte, Harry Potter'ın yazarı J.K. Rowling'in transfobik açıklamalarını da göz önüne alarak bu iki yazarın çocuklarla okur-yazar ilişkisi kurmalarını güvenli bulamıyorum.İlk olarak 1990'da basılan Defter'in&nbsp;bendeki kopyası 103. baskıya ait. Son 20 yılda hayatımızda aktif olarak bulunan seri, ilk çıktığı zamanlarda "türünün tek örneği." Dolayısıyla Ongun, ebeveynleri yeni ayrılmış orta sınıf bir ailenin çocuğu Serra'nın maceralarını okuyucuyla paylaşmaya başladığında aslında Türkiye'de bir geleneği de başlatmış oluyor. Şimdiki gibi alternatiflerinin olmadığı bir türde uzun süre hâkimiyet kurmuş bir kitabı incelemek gerekmez mi?Mezuniyet projemin bir parçası olarak bu kitabı okurken 15 yaşındaki kurgusal bir karakterden feminist bilinç veya öğreti değil, bunları kaleme alan yazardan ona "akıl verecek" bir ebeveyn temsili veya herhangi bir sesi kaleme almasını bekledim — o sayfa, hiç gelmedi. "Ya ben bu seriyi daha küçükken okusaydım?" diye sordum kendime. Neleri içselleştirirdim kim bilir?<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">BASMAKALIP KARAKTERLER</h2>Defter'de okuduğumuz ikinci cümle "Sıska kızlara bayılan oğlanlardan nefret ediyorum!" oluyor. Serra, arkadaşlarını da kendine yönlendirdiği sıfatlar doğrultusunda betimliyor:&nbsp;"Toparlak Mehmet" ve "sıska Filiz'in ip gibi bacakları"yla çevrili etrafımız. "Zeka düzeyi oldukça düşük," kızlar, "her teneffüste tuvalete koşup kaküllerini tarıyor"lar.&nbsp;Bunların hepsi ana karakterimizi sinir ediyor: "Filiz’in oğlanları etrafına toplayıp kıkırdaması, yüksek sesle konuşması, oğlanların da onun peşinden gitmesi yalnız benim değil, Ayşegül gibi güzel bir kızın bile sinirine dokunuyor."Kitap boyunca kadın karakterler "süslüler," "rahatsız etmeyen süslüler" ve "kendi gibi olanlar" olarak gruplaştırılıyor. Tümay ve Zeynep adlı iki arkadaşı, "süslü kızlar" gibi olmadıkları için Serra tarafından övülüyorlar, özellikle de "tıpkı erkek çocukları gibi" olan Tümay bundan nasibini alıyor. Onda "kızların kırıtmaları" veya "alınganlıkları" yok, hem de sözleri kısa kesiyor — oley!Peki suçlu kim? Süslüler mi, dayatılan güzellik algısı mı? Toplumsal cinsiyet rollerine uyanlar mı, uymayanlar mı?<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">KATI GÜZELLİK ANLAYIŞI</h2>Serra, en büyük hayalini gerçekleştirip kilo vermeye başlayınca Defter bize nasılını söylemiyor. Yalnızca "Kilo vermişsin!" cümlesinin annesinden gelebilecek "en büyük iltifat" olduğunu öğreniyor ve karakterimizin bir şeyden mutsuzluk hissettiği zaman çözümü duygusal yemede bulduğunu fark ediyoruz. Ongun’un kalemi, "Kilo ver de sağlıklı veya sağlıksız olmuş, önemsiz!" algısını meşrulaştırmış olmuyor mu?Ana karakterimizin ilk olarak gözlüklerini bırakıp lens takmasıyla başlayan "ergenliğe geçiş töreni," Hemingway'in Indian Camp'indeki dönüş yolculuğuna denk düşen kuaför ziyaretiyle doruğa ulaşıyor. Başta "garip" hissetmesine rağmen yeni saç kesiminden sonra kendini "büyümüş" hissediyor. Önyargılı yaklaştığı "süslenme" meselesini sevmeye başlıyor ve bu esnada "Kadınlar bu kadar çeşitli ve değişik acılara her hafta nasıl katlanıyorlar?" diye soruyor.&nbsp;Peki Serra bunların bir tercih olabileceğinin farkında mı? "Genç bir kadın olmak," toplumun güzellik algısına uymak olarak kodlanmasaydı, bunları yapmak ister miydi? Serra Noyan, Austen'ın Catherine Morland'ı gibi büyümüyor — mizojinist bir toplumun arasına can simidi olmadan atılıyor. Ana karakterimiz artık çocukluğunu geride bıraktı ve şimdi feminist bilince sahip olmadan toplumsal cinsiyetle savaşacak. Daha da korkuncu, her dinamiği yeniden üretecek.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">BUNLARI İÇSELLEŞTİRMESEK Mİ?</h2>Ongun, ana karakterin ilgi veya hayallerini ev içi alanla kısıtlı bırakmıyor veya "yerini bilen bir kız çocuğu" imgesini yüceltmiyor. Aksine Serra ve annesinin diyaloglarında defalarca "kendi ayakları üzerinde durması gerektiği" meselesinin üzerinde duruluyor. Yine de bunlar Ongun'un eserinin önceki paragraflarda örneklendirilen içselleştirilmiş mizojini meseleleri konusunda sınıfta kaldığı gerçeğini değiştiremiyor. Defter'de tanıştığımız kadınlar diğer kadınları "süslü" oldukları için alaya alıyor, yalnızca örgü ördükleri veya birbirlerine tarif verdikleri için Serra tarafından "bir komedi"&nbsp;olarak betimleniyorlar. Alcott'un Küçük Kadınlar'da yaptığı gibi kadınlar ve ev içi hane temsil edilip kutlanmıyor.Kitaptaki yetişkin temsilleri, "biz erkekler belki böyle güzelleri sokakta görünce dönüp bakarız ama birlikte olmak istediğimiz, gerçekten sevebileceğimiz kızlar, kişilikleri olan kızlardır,"&nbsp;diyebiliyor.&nbsp;"Kişilikleri güzel olan, kafası çalışan, sevecen, insanın oturup konuşabileceği kızlar. Kısacası Serracığım, bir erkek gözüyle, sen dört dörtlük bir kızsın. Kişilikli bir güzelliğin var, inan bana," sözleriyle, kurgusal yetişkin bir erkek, belirleyici faktörün "bir erkek gözüyle" güzel olmak olduğunu kanıksatmış oluyor. Heteroseksist bir bakış açısı olması bir yana, "male gaze" yüceltiliyor ve kendini sevmek yine ve yeniden bir başkasının, direkt bir erkeğin algısına göre yeniden şekilleniyor.Bir Genç Kızın Gizli Defteri, bir zamanlar için "yeterli" kalmış, hatta etkili olduğu dönem için "yenilikçi"&nbsp;bir kitap sayılmış olabilir. Toplumsal cinsiyet bağlamında eleştirel bir gözle bakan bir okur olaraksa 2021'de büyüme çağında birine bu kitabı önermenin veya eksikliklerini görmezden gelmenin "Kendinle ilgili bu problemli düşünceleri içselleştirmeni istiyorum!" demekten bir farkı olduğunu düşünmüyorum.<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 0, 0); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 0, 0); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Kaynakça:&nbsp;hooks, bell. Feminizm Herkes İçindir: Tutkulu Politika. bgst Yayınları. Ongun, İpek. Bir Genç Kızın Gizli Defteri. Artemis Yayınları, 2017.</blockquote>Editörün notu: Bu araştırmanın tamamının yer aldığı makale veya sunuma ulaşmak istersen bana <a fr-original-style="" href="https://twitter.com/alaraetc" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> ulaşabilirsin.

İpek Ongun ile ilgili hikayeler