Bu dünyada bir tane bile kadın yoktur ki, bedeni aracılığıyla tanıdığı ya da tanımadığı biri tarafından yargılanmamış olsun. Keşke mesele sadece kilo olsaydı... Bir kadının bedeniyle ilişkisi henüz çocuk yaşta, okulda, evde kuruluyor. Bu ilişki hiçbir zaman ikili bir ilişki olmuyor. Arada toplumsal baskılar, güzellik standartları, sürekli değişen daha güzel olma yolları, bazen magazin programları bazen sosyal medya kanalları bu ilişkinin oyuna girip çıkan oyuncularından.Beden algısını cinsiyetçi bir perspektiften ele aldığımı düşünenler olacaktır. Evet. Öyle olmak durumunda. “Eşyanın tabiatı” gereği bu böyle. Kadınlar ilkel çağlardan bu yana bedenlerine yüklenen görev, kural ve işlevleriyle var oluyorlar. Kadınlar için eşya demem, bir dil sürçmesi veya bir teşbih değil. Bir zamanlar etine dolgun ve incecik belli olması gereken kadınlar, bir zaman geliyor kemikleri sayılıyorsa güzel kabul ediliyor. Yaşı yetenler hatırlar, magazin izlemek istemeseniz de Televole’ye maruz kaldığınız dönemlerde yaz gelir gelmez bütün kadınların mahremiyetleri ihlal edilerek deniz, havuz kenarında fotoğrafları çekilir, kırmızı yuvarlaklar içine alınan selülitlerine zoom yapılırdı. Hülya Avşar, Sibel Turnagöl, Gülben Ergen, Seda Sayan ve bütün kadınlar güzellik, zayıflık yarışına koşulurdu.İki gün önce neredeyse gözlerimizin önünde bir genç kadın anoreksiya nervoza yüzünden hayatını kaybetti. Arkasından söylenenlerin çiğ üslubu bir yerden tanıdık geliyor diye düşünüyordum ve sonunda buldum. Televole çağından...Anoreksiya nervoza, 90’lı yıllarda bıraktığımız, daha doğrusu orada bıraktığımızı sandığımız bir yeme bozukluğu. O dönemde en çok ölüme neden olan psikiyatrik hastalıklarda ikinci sıradaydı. Avrasya Uluslararası Araştırmalar Dergisi’nde 2020’de yayımlanan bir makaleye göre giderek yaygınlaşıyor, özellikle de genç kızlarda görülüyor, ölüme kadar giden zararları bulunuyor ve bu cinsiyetçi yaklaşımlar ile sosyokültürel baskılardan kaynaklanıyor.Kendimi bildiğimden beri, yani bedenimin bir “eşya” olduğunu algıladığımdan beridir, İpek Ongun ya da Gülten Dayıoğlu’nun gençlik romanlarında güzel olarak tasvir edilen sütun gibi bacaklı, incecik, zarif, alımlı kız olmadığımı anlamıştım. Ergenliğimde annemle alışveriş yaparken “garson boy” kıyafetler bakardık. Hiç o zayıf kız olmadım. En çok Sibel Can’la empati kurdum. 2010’larda yükselen beden olumlama hareketine çok heyecanlanan, bu konuda yazıp çizen insanlardan biri olarak bugün geldiğimiz yere sahiden hayret ediyorum.&nbsp;2025 yılında 30 yaşındaki bir kadının anoreksiya yüzünden ölmesi, beden algısı ve güzellik standartları konusunda kat ettiğimiz mesafeyi gerisin geriye gittiğimizin bir kanıtı. Şimdi durup düşünüyorum, acaba bu beden olumlama, bedeni kabul etme işi olduğu gibi yalan mıydı? Hiç mi ilerleme kaydedemedik? Daha da dürüst olmak gerekirse bugün beden olumlamanın bir pazarlama balonu olarak patlamasını izlerken aslında hiç kimsenin, hiçbir zaman şişmanlıkla barışmadığını fark ediyorum.&nbsp;Özellikle de Türkiye’de bedenle barışma, beden olumlama hiç kabul gördü mü ondan bile emin değilim. Yurt dışında sıfır beden modellerin podyuma çıkması yasaklanırken ve şişman modeller dergilere kapak olurken burada magazin programlarında şişman insanlar ötekileştirilmeye, sabah programlarında zayıflama reçeteleri paylaşılmaya devam ediliyordu.&nbsp;Nihal Candan’ın katıldığı&nbsp;Bu Tarz Benim programında ekranda Nihal Candan ve bir dünya genç kadın, bedenleri yüzünden acımasızca eleştirilirken çok daha kalabalık bir genç kadın nüfusu o programları izliyordu. Şişmanladı diye Adriana Lima’yı hakaret yağmuruna tutuyor; zayıflara kilo al, şişmanlara kilo ver demeye devam ediyordu burada birileri. Sibel Can mesela o kadar ayrımcılığa maruz kaldı ki, bununla barışık gibi davranmak zorunda kaldı yıllarca.Beden olumlama hareketi ona da iyi gelmiştir bence o zamanlar. Medyada beden çeşitliliğine dair eşi benzeri görülmemiş bir yükseliş vardı. Victoria’s Secret modelleri, Taylor Swift gibi genç kadınlar yeme bozukluklarını, iyileşme süreçlerini anlatıyorlardı. Dönemin ünlü büyük beden modellerinden Ashley Graham, verdiği bir röportajda ilk kez kapak kızı olacağı çekimde üzerine uygun bedende kıyafet bulunamadığını anlatıyordu. Dünyaca ünlü markalar, 42’de biten bedenlerden 46’lara genişletmişti. Bu, moda markaları için çok büyük bir adım bu arada, zira bir modelin 42’den büyük bedenlerini rafa koymak epey masraflı bir iş.Sonrasında beden olumlama savunucuları, aktivistleri ve büyük beden mankenler obeziteyi yüceltmekle itham edildi. Başlarken kopardığı yaygaranın aksine sönümlenirken oldukça sessizdi.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Ozempic: Yeni korse</h2>Tam bu delice güzellik standartları uzak bir geçmişte kaldı derken aniden o "Zayıflık güzelliktir" inancı geri döndü. Hep birlikte ekmek yapıp patates yediğimizi sandığımız karantinalardan çıktığımızda "Hiç çalışamadım" deyip pekiyi alan öğrenci misali herkes zayıflamıştı.&nbsp;O arada ne oldu derseniz, Ozempic oldu. Diyabetli insanlar için geliştirilen iğnelerin iştah kestiği ortaya çıkınca diyabet olan olmayan herkes Ozempic ve benzeri iğneleri almaya koştu.&nbsp;Zayıflamak kolaylaştığı anda kazanılmış bütün kapsayıcılık da çöpe gitti. Bütün büyük beden modeller, influencerlar, oyuncular, şarkıcılar zayıfladı. Moda haftaları, marka fotoğraf çekimleri hop diye kapsayıcılığı bıraktı. Her şeyin şovun bir parçası&nbsp;olduğu çıktı ortaya. Hatta o büyük beden çalışan markalar bile eski bedenlere geri döndü.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Vogue Business’a göre 2020’de modellerin yüzde 2,8’i büyük bedenken bu oran 2025’te yüzde 0,8’e düştü. Oprah Winfrey başta olmak üzere herkes "Aslında şişmanlık da çok zordu" diye röportajlar vermeye başladı.</li></ul>Google’a Ozempic yazdığınızda ilintili aramalarda “15 yaşındaki kızlar Ozempic kullanabilir mi?” gibi sorgular çıkıyor. Biz güzellik ideallerinden kurtulacaklar sanırken artık bir sürü makyaj yapıp "yok gibi görünen makyaj" yapmayı bilmek, belirgin çene çizgisi için estetik yaptırmaya razı olmak, durmadan değişen ve hiç de kolay olmayan güzellik standartlarına ayak uydurmak zorundalar. Başta dediğim gibi, keşke mesele sadece kilo olsa.Bu arada zayıflığın ekonomisine dair de bir cümle etmeden de geçmeyelim. Dünyanın pek çok ülkesinde, örneğin ABD, İngiltere, Almanya ve Güney Kore’de zenginler, yoksullara kıyasla her zaman daha zayıf. Dünyada eğri çoğu ülkede aynı: Gelir azaldıkça obezite artıyor.Bu arada sosyal medya da delice bir hızla değişti. Sanki insanların senelerdir ağızlarına pişi tıkıştırılıyormuşçasına birden zayıflık övmeye başladılar. Bir gün içinde neler yediğini anlatan, sürekli lor peyniriyle bol proteinli tarifler veren insanlar sosyal medyayı ele geçirdi. #SkinnyTok etiketi yasaklanana kadar 3 milyar görüntülenmeye yaklaştı. Araştırmalar, zayıflık öven içerikleri sadece sekiz dakika izlemenin bile beden algısına zarar verebildiğini gösteriyor. Dünya büyümekte olan bir kız çocuğu için çok zalim bir yer ve böyle olmak zorunda değil.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Anoreksiya nervozayı anlamak&nbsp;</h2>Anoreksiya nervoza, tüm psikiyatrik hastalıklar içinde en ölümcül ikinci hastalık. Bu ölümlerin beşte biri intihardan kaynaklanıyor.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Yeme bozuklukları olan birine yardım etmenin yolu bir psikiyatri uzmanı ile görüşmeye ikna etmek. Bunu geciktirmek, hastalığın kronikleşmesine ve tedavinin daha da zorlaşmasına neden olacaktır.</li></ul>Bir anoreksiya nervoza hastası nasıl anlaşılır? Hastalar karbonhidrat ve yağ içeren gıdalar başta olmak üzere gıda alımını tamamen azaltmakla fark ediliyor. Kilo almadıklarına ikna olmak için aynaya uzun uzun bakıyorlar. Bazıları kendini tamamen şişman algılarken bazıları zayıf olduğunu ancak karın, baldır, kalça gibi bazı bölgelerinin şişman olduğunu düşünüyor.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">En önemlisi zayıflıklarının tehlikeli boyuta geldiğinin farkına varmıyorlar. Kilo vermeyi etkileyici bir başarı olarak görüp, özsaygılarını artırmanın bir yolu olarak algılıyorlar. Özdeğerlerini zayıf olmaya bağlıyor, tedavi olmayı düşünmüyorlar.</li></ul>Anoreksiya nervoza hastalarında aşırı bir kilo alma korkusu oluyor. Zihinleri sürekli olarak dış görünüş ve vücut ağırlığıyla meşgul olduğu ve beden algısı bozulduğu için çok şişman olduklarını düşünerek günden güne zayıflıyorlar. Buna karşılık yine de kendilerini zayıf bulmuyorlar.Sosyo-kültürel baskı, yeme bozukluklarının gelişmesindeki önemli etkenlerden. Kilolu insanların daha yaşlı göründüğü inancı, zayıflığın çekicilik olarak algılanmasıyla estetik kaygıların değişmesi modern çağın hastalıklarından biri olan anoreksiya nervozanın artmasına neden oluyor. Yapılan çalışmalarda televizyon programları, sosyal medya kullanımı ve moda anlayışı ile vücut memnuniyetsizliği arasında korelasyon olduğu görülüyor. Anoreksiyada genetik de önemli bir faktör.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Ne yapmalı?&nbsp;</h2>Yeme bozukluklarını ciddiye almakla başlamalıyız. 30 yaşında bir kadın yeme bozukluğu yüzünden gitti işte bu dünyadan. Yeme bozuklukları şımarıklık değil psikiyatrik birer hastalık ve tedavi edilmeleri gerekiyor. Ve evet, ölümcüller.&nbsp;İnce bir bedeni başarı, disiplin ve sağlıkla eşitleyen&nbsp;o eski, bayat klişeyi&nbsp;yeniden yıkmalıyız.&nbsp;Bedenimiz bizim&nbsp;hayatın tatlı meyvelerini yemek için aracımız, o kadar. Kimseye de beğendirmek mecburiyetinde değiliz.Hiç kimsenin herhangi bir insanın bedeniyle ilgili konuşmaya, kilo vermesini veya almasını tavsiye etmeye hakkı yok. Gerçekten kimsenin bedeni kimseyi ilgilendirmiyor. Uzun zamandır görmediğimiz insanlara hâl hatır sorarken kilolarından bahsetmek zorunda değiliz. Nasılsın, mutlu musun, neler yaptın görüşmeyeli demek yeterli. Gerçekten yeterli.<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bir duralım ve düşünelim. Elalemin kolu, bacağı, poposu hakkında konuşmamız ve tavsiye vermemiz çok garip. Onun kolu, bizim değil…&nbsp;</li></ul>Çok iyi bir insan olduğunuzu, kilonun sağlıkla ilgili olduğunu, sevdiğinizden söylemek zorunda olduğunuzu düşünüyor olabilirsiniz, söylemeyin. İyi bir insan olmanız da size kimsenin kilosu hakkında konuşma hakkını vermiyor.

Angst

Anoreksiya nervoza, 90’lı yıllarda bıraktığımız, daha doğrusu orada bıraktığımızı sandığımız bir yeme bozukluğu. O dönemde en çok ölüme neden olan psikiyatrik hastalıklarda ikinci sıradaydı. 2025 yılında 30 yaşındaki bir kadının anoreksiya yüzünden ölmesi, beden algısı ve güzellik standartları konusunda kat ettiğimiz mesafeyi gerisin geriye gittiğimizin bir kanıtı.

Kafamızdaki korseler: Anoreksiya nervozayı anlamak

Sosyal medya baronu Sude Belkıs'ı tanımadığını sanmıyorum. Ben yine de minik bir özet geçeyim: <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/belkis.tv/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">BelkısTV</a>'nin kurucusu, <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/afterwork.aep/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Afterwork</a>'ün kreatif işçilerinden biriyle Çocuk ve Genç Yetişkin Edebiyatı denince akla gelenleri konuşuyoruz bugün."Zamanın çıktıları" olarak ele alırken asla problemli bir bakış açısına sahip olmayan, çocukken tükettiklerini bugüne yansıtışına hayranlık duyduğum biri Sude. Benim tarafımdan bol&nbsp;"Bence de,"&nbsp;demeli bölümü dinlemek için çok fazla reklama ihtiyaç olmadığını sanıyorum.<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/episode/4AyYGWTF2buSqONrxgguXq?si=66451eed57464f7c" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/6/2022-07-24T11:18:03.718Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="3.40" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>Çocukken okuduklarımıza odaklanıp "Acaba yetişkin hâlimize neyi miras bıraktılar? Şu an bir çocuğa önerir miydik?" diye sorguladığımız bölümde üzerinde durduğumuz birkaç kitap ve dergi var:📓 Bir Genç Kızın Gizli Defteri&nbsp;— İpek Ongun 🍒 Yeşil Kiraz&nbsp;— Gülten Dayıoğlu 🍎 Twilight&nbsp;— Stephenie Meyer 💅 GoGirl, Trendy, Tempo🎧🎶 Nereden dinleyebilirsin?:&nbsp;Aposto mobil uygulaması,&nbsp;yepyeni bir dijital gazete ve dergi deneyimi için yayında. Sude Belkıs'la kaydettiğimiz ikinci bölümü dinlemek için uygulamayı <a fr-original-style="" href="https://link.aposto.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0by5jb20vY2xpY2s/c291cmNlPXdlYiZuZXdzbGV0dGVyPTVlMmUwZjEyZDM2MmMyMGJiOWM5NTE5MCZpc3N1ZT02MmIyZDE1OTVkMzc5MjAwMDYyMzgzMmEmc3Vic2NyaWJlcj11bmRlZmluZWQmdXJsPWh0dHBzJTI1M0ElMjUyRiUyNTJGYXBwcy5hcHBsZS5jb20lMjUyRnRyJTI1MkZhcHAlMjUyRmFwb3N0byUyNTJGaWQxNTA0MzI4NTMwJTI1M0ZsJTI1M0R0cg==" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> indirebilirsin. Sonrasında sayıyı ziyaret etmen yeterli.✏️ Editörün notu: İpek Ongun'un Bir Genç Kızın Gizli Defteri kitabını yakından okuduğum kuir feminist yazıya <a fr-original-style="" href="https://apos.to/s/60f81a34248e990006585552" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> ulaşabilirsin.

Piccolo

Sosyal medya baronu ve BelkısTV kurucusu Sude Belkıs'la Gülten Dayıoğlu, İpek Ongun ve Twilight üzerine konuşuyoruz.

Radyo Piccolo #2: Sude Belkıs

Alıp Başını Gidenler, 20’li yaşlarında üreten, yeni şeyler deneyen, seslerini duyuran/duyurmaya çalışan sanatçı, yaratıcı, akıllı, yenilikçi, girişimci, aktivist arkadaşlarımızın yeri. Burada olabilmeniz için dahi olmanız ya da çocuk aktör olmanız gerekmiyor. Kendiniz olun yeter.Türkiye’den Evliya Çelebi, Coşkun Aral ya da Ayfer Er gibi birçok kaşif/gezgin çıktı. Ama benim dünyamda, iyi bir kaşif olmak için dünyayı gezmek ya da yelkenli ile okyanuslar geçmek gerekmiyor. Belirli bir yerde keşfedilmemiş, fark edilmemiş yerleri bulmak bu ünvana sahip olmak için yeterli. Ayrıca burası 20lik, kuralları ben koyuyorum.&nbsp;İstanbul'un mekan ve edebiyat kaşifi tacını da <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/1kitap.1mekan/?hl=en" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">1 Kitap.1 Mekan</a> kurucusu Duygu Özdemir’e takdim etmekten gurur duyuyorum. Duygu’nun, İstanbul’da unuttuğumuz, duymadığımız ya da farketmediğimiz yerleri bulma yeteneği var. “Kahvemin yanında hangi kitap gider?” ve “Bugün acaba kahvemi nerede içsem?” sorularına cevap vermek amacıyla başlattığı <a fr-original-style="" href="https://1k1m.co/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">1K1M</a>, takipçilerini, adından da anlaşıldığı üzere, mekanlar ve kitaplar ile tanıştırıyor.&nbsp;Francophone kültürü içinde büyüyen Duygu, lisede Sainte Pulcherie Fransız Lisesi’nde okudu. Ardından Galatasaray Üniversitesi Fransız Dili ve Edebiyatı bölümünden mezun oldu. Fransız kültürüne duyduğu ilgi annesinin onu francophone okullara yollaması sayesinde başlamış. Duygu’nun “iyi ki” dediği kararlardan biriymiş bu.“Ailemde İtalyan akrabalarım olduğu için benim de çocukluktan beri merak ettiğim bir soru bu: neden fransızca? İlkokuldan beri francophone okullardaydım, bir dili kültürüyle beraber küçük yaşta öğrenmek, o kültürü çok daha hızlı benimsemenizi sağlıyor. Bu yüzden hayatımda çok önemli bir yer edindi fransızca.”Onu ilk etkileyen kitabın Gülten Dayıoğlu’nun “Ganga” adlı kitabı olduğunu paylaşıyor.&nbsp;“Bir kızın balık olarak Hindistan’da, Ganj Nehri’nde gezinmesini, o kültürün özellikleriyle anlatıyordu. Küçükken reenkarnasyon, ölülerin yakılması gibi inanışlar beni çok etkilemişti hala kapağındaki resim dün okumuşum gibi aklımda.”En ideal okuma ortamı günlük ruh haline göre değişse de, akşamları okuma koltuğunda hafif bir müzik ve mum eşliğinde yaptığı okumalar, günü nasıl geçerse geçsin, değişmeyen bir rutini. Sıkça kitap okuduğu için, kitaplarını belli kategorilere koyuyormuş, böylece hem daha hızlı hem de daha çok okuyabildiğini paylaşıyor.&nbsp;“Genellikle ince kitapları gün içinde hareket ederken, yolda okumayı seviyorum. Odaklanma gerektiren romanları akşam uyumadan önceye saklıyorum; o zaman dilimi, üzerine düşünmeyi en çok sevdiğim saat. &nbsp;Araştırma kitaplarını daha çok ders kategorisine alıyorum çünkü not çıkararak okuyorum. Biraz daha ağır geçen bu okumaları keyifli hale getirmek için mekanları tercih ediyordum, pandemiyle beraber evde kahvemi alıp çalışma saati olarak ayırdığım zamana dahil oldular.”1K1M fikri de Galatasaray Üniversitesi’nde aklına gelmiş. O dönemlerde bir “paylaşım, öneri alanından” fazlası olacağını düşünmese de Bilgi Üniversitesi’nde Kültürel İncelemeler Bölümü’nde yüksek lisans kararını 1K1M’ye göre almış. Böylece farklı disiplinleri bir araya getirme becerilerini geliştirmiş ve İstanbul’un aşure kıvamındaki kültürel çeşitliliğini de böylece yeniden keşfetmeye başlamış.&nbsp;&nbsp;“Farklı alanlardan daha çok okuma yapıp bunları değerlendirebileceğim bir bölüm seçmek istedim. 1K1M ilk çıkışında benimle şekillenen bir özgürlük alanı iken belli bir noktadan sonra hayatımı şekillendirmeye başladı.”Sosyal medyada takipçilerinin artışı organik olarak gelişmiş. 1K1M’yi iş olarak görmediği için de fazlasıyla besleyici bir deneyim olduğunu paylaşıyor. Özel hayatını karıştırmadan, özgürce ve istediği gibi yönetiyor hesabını.&nbsp;“Benim gözümden mekanları görmek, okumalarımda bana eşlik etmek isteyenlerle olduğum bir platform benim için bu hesap. Bir zorunluluk, “mış gibi” görünme çabasından çok uzak. Belki de en güzel yanı bu, çünkü oradan kurduğum bu içten iletişim hayatımın çoğu alanında beni motive ediyor.”Duygu’nun 1K1M için paylaştığı mekanların bazıları İstanbul klasikleri, bazıları ise merdiven altlarında, eski tuğla duvarların arkasında saklanan rüya gibi yerler. İçindeki bu kaşifliği de bolca pratiğe ve algıda seçiciliğe bağlıyor. Bazen farklı mekanların davetleri ya da arkadaş önerilerine göre hareket etse de çoğunlukla mekanları kendi gezerek buluyormuş.&nbsp;“Keşif günlerim dışında sokakta geçerken bile mekan tabelaları dikkatimi çeker oldu. Genellikle kaybolarak ve semtlerde plansız geziler yaparak buluyorum.”1K1M platformu dışında, Narmanlı Sanat ile organize ettiği kitap kulübü sayesinde de farklı insanlar ile beraber kitaplar okuyor ve üzerine konuşuyor. Bunun özellikle pandemide en keyif aldığı süreç olduğunu paylaştı.&nbsp;“Farklı alanlardan insanlarla birçok açıdan kitapları değerlendirebilmek gerçekten çok iyi hissettiriyor. Bir sürü yeni düşünceye dahil olmuş hissediyorum. Evlere kapanıp, sosyalleşmekten bu kadar uzaklaştığımız bu süreçte, yeni insanlar tanımak ve onlarla rahatça konuşabilmek aslında iletişim kurma ihtiyaç ve alışkanlığımın da hayatımda ne kadar önemli bir yere sahip olduğunu gösterdi bana.”Çoğu zaman film yerine kitabı tercih edenlerden olan Duygu, filmlerden de çok zevk aldığını söylüyor. Ölü Ozanlar Derneği ve Guguk kuşu kitaptan çok filmini sevdiği yapıtlar arasındaymış. &nbsp;Aklındaki ideal bireyin kitap karakteri olarak şekillenmiş hali ise Mrs Dalloway.“[Virgina] Woolf’un Dalloway’in düşünme biçimini yansıtma şeklini çok beğeniyorum. Düşündükçe sorgulayan, sorguladıkça o düşüncelerde kaybolan bir kadın…”Duygu’nun hayatının 20lik bölümünü bitirmesine bir yıl var, bu yüzden benimle bu yaklaşık 10 yıllık süreçte yüzleştiği en büyük sınavı paylaşıyor: Zaman. “Düşündüğüm kadar kolay kontrol edilemiyormuş,” dedi.&nbsp;“20’lerin ikinci yarısı &nbsp;hayatla yüzleşme oldu benim için...Okul hayatı sona erince yıllardır içinde olduğum koza yırtıldı, hem kendimi bulma hem hayatımı şekillendirme dönemine girdim ki bence hepimiz için en zor geçen süreç bu. 30’lara o karmaşadan çıkmış bir şekilde daha ne istediğimi bilen adımlarla giriyorum o yüzden gerçekten çok daha iyi hissediyorum ama sanki 30 eşiği hayatımdaki tüm umarsız olabileceğim dönemi geride bırakmak zorundaymışım gibi de hissettiriyor.”1K1M de büyüyen, gelişen bir platform. Aklına gelen tüm fikirleri biriktirdiği için projelerinin asla bitmeyen bir “düşünce havuzu” olduğunu belirtiyor. Yakın gelecekte ise bir “yeni nesil, modern kütüphane” fikri varmış.Son olarak da İstanbul kaşifimizden, şehri yeniden keşfetmek isteyenler için bir tavsiye vermesini rica ettim:&nbsp;“İstanbul, yaşanmışlıklarla dolu bir şehir. Her bir köşesi, sokağı, sakini yepyeni hikayelere kapılar aralıyor. Bence bu şehri keşfetmenin en güzel yolu da sokaklarda kaybolmaktan geçiyor. Kendinizi şehrin karışık temposuna bırakmanızı tavsiye ediyorum... bu karışıklığın detaylarında da bir o kadar naif bir uyum saklı.”

Gülten Dayıoğlu ile ilgili hikayeler