• Albuquerque Belediye Başkanı dizide kendini oynadı: Albuquerque Belediye Başkanı, 'Pluribus' adlı dizide sürpriz bir konuk olarak yer aldı ve kendi karakterini canlandırdı.<ul><li>Dizinin yapımcıları, Başkan'ın katılımının izleyiciler için ilginç bir deneyim olacağını belirtti.</li><li>Başkan, dizinin çekimlerinde yer alarak yerel kültürü ve toplumu tanıtma fırsatı buldu.</li><li>'Pluribus', yerel halk arasında büyük ilgi gördü ve Başkan'ın rolü sosyal medyada geniş yankı uyandırdı.</li></ul>

Canlı Gündem

• Microsoft'a siber saldırı düzenlendi: Hackerlar, Microsoft'un sunucu yazılımındaki güvenlik açığını kullanarak ABD'deki kamu kurumları ve dünya genelindeki özel şirketleri hedef aldı. Saldırılar sonucunda bazı belgeler erişilemez hale geldi ve bu belgelerin silinip silinmediği henüz belirlenemedi.<ul><li>ABD'li yetkililer, saldırının federal ve eyalet kurumlarının yanı sıra üniversiteler ve enerji şirketleri üzerinde etkili olduğunu bildirdi.</li><li>İspanya'daki bir kamu kurumu, Albuquerque'deki bir yerel kuruluş ve Brezilya'daki bir üniversite de saldırılardan etkilendi.</li><li>Araştırmacılar, dünya genelinde on binlerce Microsoft SharePoint sunucusunun risk altında olduğunu ve Microsoft'un henüz kapsamlı bir güncelleme yayımlamadığını ifade etti.</li><li>FBI, federal hükümet ve özel sektörle işbirliği içinde çalıştıklarını açıkladı ve saldırıların sadece kurumların kendi sunucularını etkilediğini belirtti.</li><li>Hollanda merkezli Eye Security, saldırıların Microsoft Outlook ve Microsoft Teams gibi hizmetlerle bağlantılı olabileceğini ve hassas verilerin çalınma riskini artırabileceğini vurguladı.</li></ul>

<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kimlik Bilgileri</h3>Takma adım:&nbsp;Aslında bir takma adım yok ama Starbucks ismim Poyraz ve bazı arkadaşlarım artık bana öyle sesleniyor.Yakın zamanda ziyaret ettim:&nbsp;Silivri! Epey uzak ama teknik olarak hâlâ İstanbul!&nbsp;Yakın zamanda keşfettim:&nbsp;Geçen hafta İstanbul'u ziyaret eden bir grup öğrenciyi şehirdeki favori mekânlarımdan Yedikule ve Samatya civarında bir yürüyüşe çıkardım.İstanbul’da nerede yaşıyorsun?&nbsp;Kurtuluş&nbsp;&nbsp;<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">HOŞBEŞ</h3><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"> </h3>Merhaba Paul. Geçenlerde okuduğum bir alıntı tivitini hatırlıyorum. Tivit özetle, “Doğduğun ve büyüdüğün yerden çok uzakta bir yerde yaşıyorsan deli olmalısın.” diyordu. Sen de cevaben “6848 mil uzaktayım, bir hilkat garibesiyim o zaman.” yazmıştın. ABD'den Türkiye'ye mesafe çok uzun, doğru. Ancak bunun seni bir hilkat garibesi yaptığından emin değilim. Bize Paul Osterlund'un yolu İstanbul'a nasıl düştü anlatır mısın?İstanbul'a ilk defa 2007 yılında, üniversite ikinci sınıfta ve 19 yaşındayken bir öğrenci gezisiyle gelmiştim. Boğaziçi Üniversitesi'nde bir derse katılmıştık. Çok net bir şekilde hatırlıyorum, ilk kez güney kampüse inen yolun tepesindeyken gördüğüm boğaz manzarası beni büyülemişti. Tamamen karalarla çevrili Albuquerque, New Mexico'da büyümüş biri olarak, en hafif tabirle nutkum tutulmuştu. O an İstanbul'da yaşayabileceğimi anladım. 2008 yılında buraya geri döndüm ve değişim öğrencisi olarak bir yıl Boğaziçi'nde okudum. Kısa bir süre tekrar ABD'de yaşadıktan sonra 2011'de Sabancı Üniversitesi'nde yüksek lisans yapmak üzere İstanbul'a taşındım, o zamandan beri de buradayım.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/7/6/1659814895780.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Paul, favori yerel saat tamirci dükkânının önünde<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Hâlihazırda 10 yıldan daha uzun bir süredir İstanbul'da yaşıyorsun. Akıcı bir Türkçen var ve muhtemelen İstanbul'u yerellerin çoğundan daha iyi biliyorsun. Sabancı Üniversitesi'nden Türkiye Çalışmaları yüksek lisans diploman bile var! Bence senin İstanbulla özel olarak, ancak Türkiye'nin geneliyle kurduğun ilişki günümüzde bu şehirde yaşayan yabancılar arasında istisnai bir yere sahip. İstanbulla yaşadığın aşk üzerine neler söylersin, senin için şehri bu kadar büyüleyici kılan nedir?Bir “24 saat” şehri olmasına bayılıyorum. Mahalleme geri dönüp sabahın dördünde tavuklu pilav yiyebilmeyi, herhangi bir saatte çeşitli dükkânlardan bira alabilmeyi seviyorum. İstanbul'un hızına ve enerjisine alıştıktan sonra, her şeyin akşam 10'da kapandığı diğer kentlere gitmek keyif kaçırıp günlük ritminizi alt üst ediyor. Şehrin aşırı büyümesinin yıkıcılığına ve “arsız” inşaatlara rağmen, İstanbulda hâlâ her zaman güzellikler bulmayı başarabiliyorum. Mahallemin içinde ya da kıyılarında yer alan ve yanından defalarca geçtiğim yerlerde bile daha önce fark etmediğim bir şeyle karşılaşabiliyorum. Bu bazen bir göz alıcı Art-Deco binası, bazen kalp ve lale desenli paslanmış bir demir kapı, bazen de elle boyanmış süslü bir apartman levhası olabiliyor. Burada yaşamak detaylara gösterdiğim dikkati ve mimariye olan ilgimi keskinleştirdi.İstanbul aynı zamanda gazeteci olmamın temel sebebi. Şehrin sonsuz bir ilham kaynağı ve anlatılmayı bekleyen sayısız hikâyeleri var. Gezi Parkı olayları başladığı sırada yüksek lisans tezimi bitirmek üzereydim ve tezimde hasbelkader Gezi Parkı hakkında bir bölüm de vardı. O noktada yoluma akademide devam etmek istemediğimi, İstanbul hakkında yazmaya devam etmek istediğimi kavradım ve gazeteciliğe başladım. Şanslıyım ki aynı sene Boğaziçi'nde gelişmiş bir Türkçe dil programına burslu kabul aldım. Sonrasında da kendimde Türkçe röportajlar yapabilecek özgüveni buldum.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/6/1659814915709.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Paul, Kurtuluş'tan bir saat tamircisiyle birlikte<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">İstanbul'u bir saniyeliğine bir kenara bırakmak ve seninle “müzisyen Paul” hakkında ve İstanbul'dayken müzik üretmeye nasıl devam ettiğiyle ilgili konuşmak istiyorum. Öncesinde “Foton Kuşağı” adlı bir gruptaydın. Şimdi de Kenan Sharpe ve Parham A.G'yle beraber "AŞK" adında yeni bir grubunuz var. Bize İstanbul'daki kişisel müzik üretim yolculuğundan bahsedebilir misin biraz, ABD'yle nasıl kıyaslarsın örneğin?Türkiye'deki ilk arkadaşım Onur Güzel, 2007 yılında benimle Myspace üzerinden iletişime geçmiş ve eski gruplarımdan birinin kayıtlarını dinlediğini ve sevdiğini söylemişti. Onur'un mesajı da İstanbul'a yapacağım ilk ziyaretin yalnızca birkaç hafta öncesine denk geldi. Nihayetinde onunla şehirde birkaç kez buluşup bir arkadaşlık başlattık. 2008-2009 civarında, yani İstanbul'daki ilk yıllarımda, Onur ve ben Taratarama&nbsp;adında bir grup kurduk. 2011'de ABD'ye geri döndükten sonra Foton Kuşağı doğdu, 2017'ye kadar da aktif kaldı. 2013 yılında İstanbul, Ankara, İzmir, Eskişehir gibi yurt içi yerlerde; Hollanda, Almanya ve Fransa gibi yurt dışı yerlerde de sahne aldık. 15 yaşımdan beri müzik gruplarındayım, nerede olursam olayım yapmak zorunda olduğum bir şey bu.Bu bir kenara, 2022'in başında Kenan ve Parham'la AŞK projesini başlatmadan önce birkaç yıllığına müziğe ara verdim. AŞK gürültülü olduğu kadar da hoş, ahenkli bir punk/indie rock üçlüsü. Çok yakında yayımlanacak biri Türkçe diğeri de İngilizce iki parçalık bir de tekli kaydettik. İstanbul'da müzik yapmak ABD'de yaşadığım şehirlere kıyasla çok daha zor. İstanbul gibi büyük bir şehir için kısıtlı sayıda müzik sahnesi var, prova stüdyolarında grupça pratik yapabilmeniz için saatlik ödemeler yapmanız gerekiyor ve ekipmanları oradan oraya taşımak bir kâbusa dönüşebiliyor.&nbsp;ABD'deyken birkaç “punk” evinde yaşamıştım. Örneğin hepsi müzisyen 4 arkadaşla paylaştığım bir evin prova yapabileceğimiz, kayıt alabileceğimiz, konserler ve partiler düzenleyebileceğimiz devasa bir bodrum katı vardı. 60-70 kadar insanı sığdırdığımız bu kattan gelen gürültüye komşularımız aldırış etmezler, polisi de asla çağırmazlardı. Böyle bir düzeni İstanbul'da kurmak tabii ki imkansız. Öte taraftan, şehirde çeşitli janrlarda heyecan verici müzik yapan birçok müzisyen ve grup var. Müzisyenlerin ve konser katılımcılarının uğraşması gereken ekonomik ve lojistik sorunlara rağmen, İstanbulun müzik sahnesini iştahla takip etmek için çokça sebep mevcut.&nbsp;

Albuquerque ile ilgili hikayeler