<img src="https://images.aposto.com/2025/7/0/1756019850777.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.52" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><h1 fr-original-style="" style="font-size: 2em; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Bir kısa çizgilik iz bırakabilsek ardımızda</h1>Son zamanlarda kendimizi anlatmak için sözcüklerimiz yetmez oldu. Satırlarımıza sığamıyoruz. Satır sonlarında kısa çizgilerle sürekli bölünen sözcükler gibiyiz. Üstelik kural mural tanımadan, hecelerimizden bile bölüyorlar bizi.Yazı: Suha ÇalkıvikBehçet Necatigil’in “Kitaplarda Ölmek” şiiri, parantez ve kısa çizgi işaretlerinin işlevlerinden yola çıkılarak yazılmıştır. Bu şiirin Necatigil’in “Edebiyatımızdaki İsimler Sözlüğü” ile bağlantısına dair Selim İleri şunları söyler:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); box-sizing: border-box;">“Behçet Necatigil'in edebiyatımıza büyük armağanı&nbsp;Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü 1960’ta yayınlanmıştır.&nbsp;‘Arada’nın ‘Kitaplarda Ölmek’i o eserin şairde çalışma notları gibidir. 1957 tarihli ‘Kitaplarda Ölmek’ Necatigil'in hangi çilelerden, duyarlıklardan geçerek&nbsp;Edebiyatımızda İsimler Sözlüğü’nü hazırladığını belgelediği gibi, şairin edebiyata, edebiyatımıza, edebiyat adamlarımıza ne ince bir vefayla yaklaştığını söyler.”</blockquote>Şiirde insana dair anlatılmak istenen şeylerin tamamı bir kısa çizgiyle ifade edilmiştir. Mezar taşlarında doğum ve ölüm tarihleri arasında yer alan hüzünlü bir işarettir kısa çizgi.Batı dillerindeki noktalama işaretlerinin en eski kullanım biçimlerini saptayan Malcolm Parkes’a göre kısa çizgi, aynı kelimenin bir satırın sonuna denk gelerek ayrılan hecelerini kelimeye bağlamaya yarayan fırça darbesi şeklindeki işarettir. Sonradan birleşik kelimeleri bağlamak için kullanılmıştır. Parkes, 12. yüzyıla ait yazma eserlerde bu işaretin, harf büyüklüğünün ortasından başlayıp 30 derecelik açıyla yükselen bir fırça darbesi şeklinde görüldüğünü yazar. Birkaç yüzyıl sonra Gutenberg, 1455‘te bastığı 42 satırlı İncil’de satır sonuna sığmayan kelimelerin hecesini bölerek kalan harfleri alt satıra dizmiş ve bu harflerin üstteki kelimeye ait olduğunu göstermek üzere çift çizgi kullanmıştır. Böylece satır sonları girintili çıkıntılı olmaktan kurtularak estetik bir görünüme kavuşmuştur. <p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#ffe144" color="#090909" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#ffe144 !important;color:#090909 !important" href="https://aposto.com/s/bir-kisa-cizgilik-iz-birakabilsek-ardimizda?a=customButton" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(255, 225, 68) !important; color: rgb(9, 9, 9) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">YAZININ DEVAMI</a>

Aposto Gündem

Son zamanlarda kendimizi anlatmak için sözcüklerimiz yetmez oldu. Satırlarımıza sığamıyoruz. Satır sonlarında kısa çizgilerle sürekli bölünen sözcükler gibiyiz. Üstelik kural mural tanımadan, hecelerimizden bile bölüyorlar bizi.

Bir kısa çizgilik iz bırakabilsek ardımızda

Selim İleri, 8 Ocak günü, 75 yaşında ayrıldı aramızdan. Onu sadece “yazar” olarak anmak yeterli kalmıyor. İstanbul, hafızasını taşıyan sevdalılarından birini; Türk sineması, onu kare kare hatırlayan bir sinefili ve senaristi, edebiyat dünyası Kerime Nadir’in ve daha nice ismin hatırasını bugüne aktaran vefalı bir dostunu; gastronomi alanı ise eşsiz bir tarih düşürücüsünü kaybetti.Öte yandan o, kendisini hep yalnız biri olarak tanımladı. 2007 yılında 57 yaşındayken 40. sanat yılı şerefine düzenlenen Selim İleri Sempozyumu'nda şöyle demişti:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Yazar olmasam kimsem olmayacaktı. Beni, benimle bırakmadığınız için hepinize şükran borçluyum.”</blockquote>30 Nisan 1949 yılında doğduğunda, ağlamamış bile, parmağını emmiş. Uysal bir bebekmiş ve 3 buçuk yaşına kadar ağzından tek kelime çıkmamış. Ta ki ablasına ayakkabı almaya gittikleri güne dek. Ablasının kırmızı rugan ayakkabılarına tepki göstererek başlamış konuşmaya: “Çıkar onları domuz!” Bu olayı şöyle anlatıyor:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Aslında kötü tohum denebilecek bir çocuktum. Dıştan anlamanıza imkan yoktu. Eve bir mobilya alındığında onu muhakkak ya bıçakla ya da makasla çizer, bundan büyük zevk alırdım. Niye yaptığımı bilmezdim.” &nbsp;</blockquote>Kendini böyle anlatsa da edebiyat ve kitaplara tutunan naif bir çocuk aslında. Kahramanları Reşad Ekrem Koçu, Kemalettin Tuğcu, Vedat Günyol, Behçet Necatigil, Lütfi Ömer Akad, Türkan Şoray, Attilâ İlhan ve Peride Celal. &nbsp;Daha lisedeyken yazmaya, yazdıklarını yayımlamak için yollar aramaya başlar. Cihangir, Kadıköy ve Almanya arasında geçen çocukluk yıllarında yatılı okuduğu Galatasaray Lisesi’nden sonra Atatürk Erkek Lisesi’ne geçer. Burada öğretmeni ve hayatını değiştirecek insanla, Vedat Günyol’la tanışır. İlk romanı Cumartesi Yalnızlığı/Güz Notları 1968 yılında basılır. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ndeki eğitimini ikinci yılında, 1972’de yarım bırakır. Yazdığı eserler duyulmuş, İleri bir edebiyatçı olarak kabul görmeye başlamıştır ama bir sorun vardır:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Benim yetiştiğim 60’lı 70’li yıllarda insanlar sürekli ‘Aman bunu mu yazacaksın? İşçileri yaz, amele sınıfını yaz’ derlerdi. O dönemde benim yazdıklarıma ‘küçük burjuva ilişkileri’ deniyordu ve benim yazdıklarımı yazmak ‘büyük devrime ihanet’ etmek anlamına geliyordu.”</blockquote>1976’da Dostlukların Son Günü eseriyle Sait Faik Hikaye Armağanı'nı, 1977’de Her Gece Bodrum&nbsp;ile Türk Dil Kurumu Roman Ödülü’nü alır. Tam o günlerde Doğan Hızlan’ın başına geldiği Hürriyet Yayınları tefrika geleneğini canlandırmak ister ve genç yazara teklifte bulunur: &nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Hürriyet tefrika roman geleneğini diriltmek istiyordu. ‘Var mı romanın’, dediler. Değil yarısı yazılmış eser, tek satır yoktu ortada. ‘Evet var’ dedim. Hemen üç sayfa bir şeyler yazıp verdim. Nasıl olsa gerisini getiririm, diye düşünüyordum. Tefrika başladı. Aman Allahım o ne korkunç bir şeymiş, sizden yazı bekleniyor ve her gün bir şeyler yazmak zorundasınız. Cümleler donakalıyor. Doğan Hızlan, durumu hemen çakozladı. Beni öldürecekti, tefrika yarım kalacağı için vazgeçti... Hayal ve Istırap romanımın tefrikası tam üç ay sürdü. Daha sonra o romanı tekrar yazdım."</blockquote>Yaşarken ve Ölürken (1981) Milliyet Sanat&nbsp;dergisince yılın romanı seçilir. Ömer Kavur’un yönettiği ve o yıl vizyona giren Kırık Bir Aşk Hikâyesi, yazar Selim İleri’nin senaristliğini de hatırlatan çarpıcı bir filmdir. Senaryo, Sinema Yazarları’nca 1982-83 mevsiminin en iyi senaryosu ödülüne layık görülür. Sonrasında en sevdiği senaryoları arasında Bir Demet Menekşe, Seni Kalbime Gömdüm ve Askerin Dönüşü’yle beraber bu filmi de anacaktır:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“(...) Dostum Nergis Çorakçı aradı, ‘70’li yıllarda kendi dünyanı kurmuşsun’ gibi cümleler söyledi. Hakikaten o diyaloglar beni ben eden cümlelermiş. Sonuçta bugün pişman değilim. Uzun yıllar o filmlerden nefret ettim ama bugün öyle düşünmüyorum.”</blockquote>Mavi Kanatlarınla Yalnız Benim Olsaydın (1991) Türkiye Yazarlar Birliği Roman Ödülü’nü, Allahaısmarladık Cumhuriyet adlı oyunu 1997’de hem Afife Jale hem de Avni Dilligil ödüllerini alır. 40’larına geldiğinde annesi Alzheimer olur ve hastalıkla 8 yıl uğraşırlar. Sonrasında bu sürecin yıkıcı etkilerinden okurunun yardımıyla çıktığını “O yıllarda çok azap duydum, beni okurlarım iyileştirdi” sözleriyle anlatacaktır.2001’de Bu Yaz Ayrılığın İlk Yazı Olacak yayımlanır ve roman 2002 Orhan Kemal Roman Armağanı’yla ödüllendirilir. 2003 yılında Uzak, Hep Uzak&nbsp;adlı deneme kitabıyla Sedat Simavi Edebiyat Ödülü’nü, 2005 yılında İstanbul’un Sandık Odası&nbsp;adlı kitabıyla da Türkiye Yazarlar Birliği’nin Hatıra-Gezi alanındaki ödülünü, 2012’de Aydın Doğan ödülünü alır.Kendini yalnızca bir alana hapsetmek istemez, onu büyüten yazarları&nbsp;daima hatırlar. Çocukluğunda severek okuduğu Çocuklara Altın Masallar kitabından ilhamla hazırladığı Türk Romanından Altın Sayfalar adlı eserinin girişinde şöyle der:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Yüzyıl önce yazılmış bir romanın kişileri, gönlünüzü dinleyin, kimileyin çevremizdekilerden çok daha yakındır bize. İlerideki sayfalarda şöyle bir görünüp, ama izler bırakarak kaybolacak Bihter’ler, Suad’lar, Hakkı Celis’ler, Mümtaz’lar bende hâlâ yaşıyor. Günler var ki onlarla buluşuyor, onlarla görüşüyor, onlarla söyleşiyorum. Kalbim onlara ne çok şey borçlu!”</blockquote>Hep daktiloyla yazan, teknolojiyle mesafesini koruyan, bu haliyle de “biricik” olan yazar, Deniz Durukan’a verdiği röportajda, ömrü boyunca taşıdığı hissi “yabancılık” olarak niteleyecektir:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Bütün yaşamım boyunca bir yabancı gibi hissettim kendimi. Hiçbir zaman yeryüzündeki yaşamın içinde bana ayrılmış bir pay olduğunu düşünmüyorum. Tabii ki nankörce bir düşünce bu. Hiçbir zaman sefil bir hayatım, büyük ekonomik sıkıntılarım olmadı, çetin hayat şartlarından geçmedim. Her şey ortalama, düzgün bir şekilde gitti. Ancak ruhen büyük sarsıntıları sürekli yaşadım. İnsanoğlunun benliğindeki tahribatı hissettim. Yaşanan savaşlar, yoksulluk ve hastalıklardan kaynaklanan dramların olduğu dünyada, bunlara iyilik getirmek yerine herkes hâlâ birbirine karşı kendi kötü benini öne çıkarmaktan başka bir şey yapamıyorsa yalnızca bu sebepten dolayı dünyayı sevmediğimi söyleyebilirim. Bunun dışında kendimden kaynaklanan bir sorun olabilir; hiçbir zaman mutlu olmadım. Mutluluğu hissetmediğin zaman insanlarla pek iletişim kuramıyorsun galiba. Kendimi idrak etmeye başladığım andan itibaren yalnızım. Daha önceleri yalnızlıktan yakınmışımdır belki ama artık yakınmıyorum. Yalnızlığımın varlık sebebim olduğunun farkındayım. Bu dünyaya yabancıyım. Ancak kavgam insanlardan çok dünyayla ilgili.”</blockquote>Her zaman edebi eserlerin yerini bulması için çalışır, bu konuda gayret gösterir ama zaman zaman karamsarlığa da kapılır:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Ben ne yazık ki kaygılıyım: Bugünkü yayın ortamında kötüyü öne çıkartmanın orta hâlli okurdan para kazanmak için iyi bir fırsat olduğunu fark ettim, yirmi-yirmi beş yıllık, çeyrek asırlık bir deneyimin sonunda. Bu deneyim öyle ‘çok çabuk’ eskimeyecek; nice nice eserlere, emeklere ticari kazançlar uğruna bol bol ölü toprağı serpilecek.”</blockquote>Yine bir başka röportajda, sanat hayatında aldığı yolu şöyle ifade eder:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Yolun başındayken çok umutluydum. Yolun başındayken edebiyatın dünyayı değiştirebileceğini düşünürdüm. Bazen insan suçlu gibi hissediyor kendini. Daha iyi şeyler yapabilirdim. Daha pırıltılı kitaplar olabilirdi. Yarısı oldu, yarısı olmadı. Bazıları hiç yazılmayabilirdi, bazılarını da iyi ki yazdım. Karmakarışık hisler içindeyim. Yaş 60’ı geçtikten sonra dünyanın silahlarıyla edebiyatın, sanatın silahlarının çok farklı olduğunu farkettim. Aynı silahlarla mücadele edilmiyor. Kalıcılık hayata yayılmak açısından belki bir avantajdır ama dünyanın silahları o kadar sert, o kadar vurucu, o kadar öldürücü ki, edebiyat çok daha narin bir şey.”&nbsp;</blockquote>İstanbul’un manolyalı akşamlarını, 1950’lerde evde pişen yemekleri ve ıstakozu, Ayvalık sokaklarında gezinen Aysel’i, Kâmran’ın Feride için her hafta yatılı okula taşıdığı fondanları hatırlayıp dert edinecek, izini sürecek az insan kaldı şimdi. Selim İleri gitti; bir devrin diğer insanları gibi çekildi hayatımızdan. Yazıyı onun Evimizin Tek Istakozu kitabından "Herhangi Bir Yaşlı Kız Gibi" alıntısıyla bitirelim: &nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Ben de sönmeyen, bir türlü sönmeyen, yıldızı bir türlü sönmemiş anılar arasından bütün onları da görür gibiyim. Geçen zamanda usul usul silineceklerine, anlamları yitip gideceğine, daha belirgin, daha ışıltılı ve—belki—yalnız bende keder bırakan anlamlarla çıkıp geliyorlar.Sanki eskiden beri varmış da… Ben doğmadan önce olup bitmiş de, birileri, yakınlarım, büyüklerim sonradan anlatmışlar da, ben de hepsini bir hatıra, hem de başkalarının hatıraları gibi dinlemişim, kalbimde öyle hatıralardan biriymişçesine saklamışım.&nbsp;Kurtulmak istediğimden mi? Ama insan kurtulmak istediği değil, kurtulmaya bir türlü yanaşmadığı, için için biriktirip, yıllarca yaşatıp artık canlı kıldığı anıları yazmaz mı?”</blockquote>

Aposto Kitap

Selim İleri gitti, bir devrin diğer insanları gibi çekildi hayatımızdan. İstanbul’un manolyalı akşamlarını, 1950’lerde evde pişen yemekleri ve ıstakozu, Ayvalık sokaklarında gezinen Aysel’i, Kâmran’ın Feride için her hafta yatılı okula taşıdığı fondanları hatırlayıp dert edinecek, izini sürecek daha az insan kaldı şimdi.

Selim İleri: Hep hüzünlü, hep sahici, hep yalnız

<span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp; Behçet Necatigil Şiir Yarışması:&nbsp;Kabataş Erkek Lisesi Edebiyat Bölümü'nün her sene İstanbul liseleri arasında düzenlediği Geleneksel Behçet Necatigil Şiir Yarışması’nın başvuruları başladı.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ayrıntılar: Bu yıl 14. kez düzenlenen yarışmaya son başvuru tarihi 19 Mart 2025. Ödül töreni 16 Nisan 2025’te.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bir adım geriden: 16 Nisan 1916 ünlü şairin doğum günü. Kendi de bir Kabataş Erkek Lisesi mezunu olan Behçet Necatigil, her yıl doğum gününde bu ödülle hatırlanıyor.</li></ul>

<img src="https://images.aposto.com/2022/10/2/1669714141053.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="Şimdi Uzak Yakın… | Kaynak: Tiyatronline" ratio="1.75" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Şimdi Uzak Yakın… | Kaynak: Tiyatronline7.&nbsp;Şimdi Uzak Yakın: Behçet Necatigil’in Üç Radyo Oyunu<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nedir? Radyo tiyatrosu. Behçet Necatigil’in Uzak Yol Kaptanı, Gaz ve Kediciler öyküleri bir radyo tiyatrosu canlandırmasıyla seyirciye sunuluyor.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nerede? İş Sanat İş Kuleleri Salonu</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ne zaman? 19 Aralık</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Neden gitmeli? Atilla Birkiye’nin düzenlediği, Mehmet Birkiye’nin sahneye uyguladığı dinletide edebiyatımızın “Büyük Tedirgin”i Behçet Necatigil’in iz bırakan radyo oyunlarından üçünü Tilbe Saran, Metin Belgin, Bülent Emin Yarar ve Hakan Gerçek’in seslendirmeleriyle dinleyebilirsin.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Not almalı: Katılım ücretsiz, yerini ayırtmak isteyenleri <a fr-original-style="" href="http://bit.ly/3UjZfRs" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">şöyle</a> alalım.</li></ul>

Aposto İstanbul

"Bütün çocuklar Yokluk bilmesinler Et, şeker, süt bulsunlar Giyimli, tok ve rahat Gitsinler okullara Sınıflarını geçsinler. Büyükler biraz daha yorulsun Onlar da büyüsünler Onlar da mesut olsunlar Geçti, kaç savaş ezikliği Çocukları düşünsünler Çocuklar iyi gün görsünler."-Behçet Necatigil&nbsp;Kadın dayanışma derneği Ekmek ve Gül, geçtiğimiz haftalarda yayımladığı raporda, Türkiye’de her dört çocuktan birinin okula aç gittiğini belirterek devletin okullarda öğrencilere bir öğün sağlıklı ve ücretsiz yemek vermesi&nbsp;çağrısında bulundu.&nbsp;Türkiye İşçi Partisi (TİP) Sözcüsü ve Milletvekili Sera Kadıgil&nbsp;de geçtiğimiz haftalarda okullarda bir öğün ücretsiz yemek ve temiz su dağıtılması için kanun teklifi vermiş, "Ağır ekonomik kriz ve derinleşen yoksulluk nedeniyle çocuklar ne yeterli beslenebiliyor ne de okula gidebiliyor. Çocuklar ne sofrada ne okulda. Hem aç hem eğitimsiz" ifadelerini kullanmıştı.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bir adım geriden: Ayrıca Ekmek ve Gül Kocaeli kadın grubu, mayıs ayında okullarda 1 öğün ücretsiz yemek talebiyle kampanya başlatmış, bugüne kadar da kampanyasını sürdürmüştü.&nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Öte yandan: Geçtiğimiz günlerde CHP Tekirdağ Milletvekili Candan Yüceer de devlet okullarında eğitim gören öğrencilerin ve eğitim çalışanlarının beslenme ve su ihtiyaçlarının devlet tarafından ücretsiz olarak karşılanması için hazırladığı kanun teklifini TBMM'ye sundu.&nbsp;</li></ul><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Neler oluyor?&nbsp;</h2>Ekmek ve Gül'ün hazırladığı raporda UNICEF, TÜİK ve Derin Yoksulluk Ağı gibi kurumların verilerine yer verildi. Veriler dünyada olduğu kadar özellikle Türkiye’de çocukların yaşadığı zorlu koşulları gözler önüne seriyor: &nbsp; &nbsp;&nbsp;UNICEF'in Ekim 2021'de yayımladığı Dünya Çocuklarının Durumu Raporu'na göre 50 milyon çocuk&nbsp;beslenme yetersizliğinin bir sonucu olarak aşırı zayıflıktan muzdarip.TÜİK verilerine göre; Türkiye'nin 30 Avrupa ülkesi arasında en yüksek çocuk yoksulluğu&nbsp;oranına sahip iki ülkeden biri ve şiddetli yoksulluk yaşayan 16 yaş altı çocukların sayısının 6 milyon 500 bine ulaşmış durumda.&nbsp;Türkiye Aile Hekimliği dergisinde geçtiğimiz yıl yayımlanan çalışmada; çalışmaya katılan her dört çocuktan birinin çok düşük kilolu olduğu ve dörtte üçünün de kansızlıkla mücadele ettiği belirlendi.&nbsp;Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı verilerine göre; ailesinin yanında temel ihtiyaçları karşılanamayan çocuk sayısı 150 bin.&nbsp;Derin Yoksulluk Ağı'nın hazırladığı "Türkiye'de çocuk yoksulluğu" raporuna göre ailelerin %74'ü bebek maması ve bezi almakta zorlanırken %21'i hiç alamıyor. Hanelerin %38.7'sinde neredeyse her gün öğün atlanıyor.&nbsp;<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Okullarda ücretler nasıl?&nbsp;</h2>Cumhuriyet'in <a fr-original-style="" href="https://www.sozcu.com.tr/2022/egitim/okullarda-ucretsiz-yemek-verilsin-7375035/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">haberine</a> göre; devlet okullarının kantinlerinde 1 dilim kaşarlı tost 20 TL, öğle yemeği ücreti ise %100 zamla günlük 40 TL.&nbsp;Sera Kadıgil&nbsp;de kanun teklifinin gerekçesinde "En temel gıda olarak bakabileceğimiz ve çocuklar için temel nitelikte olan peynir, et ve süt gibi ürünlerin fiyatı neredeyse her hafta artmaktadır. 80 TL'yi bulan peynir, 130 TL'yi bulan et ya da litresi 20 TL civarında olan süt, tanesi 2.5 TL olan yumurta fiyatlarıyla öte yandan 1 litre suyun ortalama 5 buçuk [TL] olduğu bir koşulda, Türkiye’de ailelerin önemli bir çoğunluğunun okul öncesi ve okul çağındaki çocuklarını yeterli düzeyde beslemeleri mümkün olmamaktadır." ifadeleriyle yaşanan durumu <a fr-original-style="" href="https://www.evrensel.net/haber/470023/tip-okulda-bir-ogun-ucretsiz-yemek-icin-kanun-teklifi-verdi" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">anlattı.</a>&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/8/4/1664448423699.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Neden önemli?&nbsp;</h2>Ekmek ve Gül, sağlıklı ve ücretsiz yemeğin önemini şu şekilde sıralıyor:&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Okulda verilen yemek ile çocuğun toplam sıcak yemek tüketiminin %16’sı karşılanabilir; bu da yoksul bir ailenin çocuğu için yaptığı harcamanın yaklaşık %10’una denk gelir.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Okul devamsızlığı ve okul terkinin azalmasını sağlar.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Beslenme bozukluklarının engellenmesinde ve sağlıklı yemek yeme alışkanlıklarının küçük yaştan oluşturulmasında rol oynayarak uzun vadede ortaya çıkacak kronik hastalıklar engellenir.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Sağlıklı beslenmenin önemi nedeniyle öğrencilerin eğitimden yararlanma potansiyelini artırır, okul başarısını artırır, okullaşma oranında da artışa katkı sunar.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Çocuğun kısa ve uzun vadede yaşam kalitesini çok yönlü olarak artırır; vitamin ve mineral eksikliğine bağlı sağlık sorunlarını azaltır.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Çocuğun sağlığını ve fiziksel gelişimini olumlu etkiler, bağışıklık sistemin güçlendirir, enfeksiyonlara karşı direncini artırır.</li></ul><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">"Birimizin değil, hepimizin sorunu"</h2>Tüm bu nedenlerle, Ekmek ve Gül ile veliler, çocuklara bir öğün ücretsiz ve sağlıklı yemek verilmesini talep ediyor. Ekmek ve Gül'ün raporunda yer alan ebeveynlerden bir işçi kadın yaşanan durumu şöyle özetliyor:&nbsp;"Okullarda kantin fiyatları uçmuş durumda ve sağlıksız, ancak evde yapmak da çok masraflı. Yine biz iş yerinde haftada bir iki et yiyoruz ama evde çoğu zaman bu bile olmuyor. Fabrikada bazı arkadaşlarımız yemekhanede çıkan süt, ayran, meyve gibi besinleri eve götürüp çocuklarının beslenmesine koyuyor. Hatta paketli çikolata, helva, bal, tereyağı gibi şeyleri biriktirip evde çocuklara yediren, beslenmesine koyan, hamur işleri için kullanan da var. Devlet çocukların okuldaki bir öğününü karşılamalı. Bunu sağlamak için hep beraber hareket etmeliyiz. Bu birimizin değil, hepimizin sorunu."

Behçet Necatigil ile ilgili hikayeler