<span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp;&nbsp; RTÜK tarafından Sosis Partisi&nbsp;adlı yapımın Prime Video'nun ardından Netflix'te de katalogdan çıkarılmasına karar verilerek, Fransa ve Belçika ortak yapımı Climax filmi nedeniyle de BluTV ve MUBI'ye üst sınırdan idari para cezası ile katalogdan çıkarma müeyyidesi uygulandı.

Canlı Gündem

2019, sinema adına gerçekten başka bir seneydi. Abartısız söylüyorum; sinema salonlarında yüzü aşkın film izlemiştim o sene içerisinde. Yalnızca çok fazla filmi izleme şansına eriştiğim için değil tabii bu övgü. Kalite açısından da başka bir seviyeydi yapımlar. Beni kendisine bağlayan, aklımda kira vermeden yaşamaya devam eden bazı filmler var o yıla ait olan. Parasite, The Irishman, Ford v. Ferrari, Joker, Marriage Story, Us, Two Popes, Dolor y Gloria, Uncut Gems, Jojo Rabbit, Dolemite is My Name, I Lost My Body, Climax, Klaus... İnanın bir çırpıda yazdım bu filmleri, üzerine düşünmedim ya da kendimi zorlamadım.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/2/1660650286657.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable" width="550">Kaynak: VultureBir de teknik açıdan takdirimi kazanmış, birçok izleyici tarafından beğenilen; ancak "Pek de benim filmim değildi." dediğim, onlarca kez ödül almak için kürsüye çıkmış filmler de vardı. Once Upon a Time in Hollywood, Avengers: Endgame, Little Women, Portrait of a Lady on Fire, The Farewell, The Lighthouse, Beanpole, Ad Astra, Knives Out...Farklı bir kategoride yer alan, başka bir film daha vardı elbette, 1917. Peki, hangi kategoride yer alıyor kendisi? Elbette Siyah İnci kategorisinde. Bu kanal, tam olarak ne için vardı? Yaşadığımız topraklarda değeri, diğer ülkelere nazaran pek de bilinmeyen bir cevhere yer verdiğim bölümdü kendisi. Siyah İnci'de genel olarak izleyiciler tarafından omuzlara alınmamış, el üstünde tutulmamış; fakat şahsım adına zirveye oynayan yapımlara yer veriyorum. Ancak bu sefer durum farklı. Bu sefer filmin değerini bilmeyenler, izleyiciler değil, filmin Türkiye sınırları içerisindeki dağıtımcı firması olan Pinema Film'di.Ülkemizde 2019 senesinde vizyona girecekti aslında 1917. Tabii o sırada muazzam filmler de vizyondaydı. Şöyle dedi dağıtımcı firmamız, "Şu Joker, Parasite falan ortalıktan bir çekilsin de filmi rakipsiz bir şekilde vizyona sokalım; zaten mangırı&nbsp;vurmuş olacağız beyler; biraz daha sabır." Tabii böyle bir açıklama yapılmadı; ancak sergilenen tavır, tamamıyla bunu sessiz bir şekilde anlatır nitelikteydi. Neyse, bu sebeple Oscar Ödül Töreni'ni beklediler; çünkü 1917, katıldığı her törenden kucak dolusu ödül ile ayrılıyordu. Belli ki Oscar'da da aynı başarıyı gösterecek ve kendi reklamını yapacaktı. Böylece dağıtımcı firma da reklam bütçesini kabarık tutmadan, "Gelsin mangır... pardon müşteriler." diyebilecekti. Şöyle bir açıklama da yayınlamışlardı Twitter hesaplarından. 👇<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://twitter.com/pinemafilm/status/1230475612789334016?s=20&t=75Ek0Zz3SMD2O9tF9HEeQw" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor none medium; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/7/2022-08-16T11:50:05.472Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Peki, evdeki hesap çarşıya uydu mu?</h3>Valla çarşıyı bilmiyorum; ama pandemiye uymadığını söyleyebilirim. Çünkü tam vizyona girdi, girecek, aha da giriyor diye beni ve benim gibi filmi bekleyen binlerce insanı oyalarken, pandemi vuku buldu. Ardından yaz aylarında vizyona sokarız diye düşündüler, o sırada da Nolan'ın demir yumruğu Tenet vizyona girince yine beklediler... Bu yılan hikayesinin ortasında, ülkemizde vizyona giremeden geçti gitti Sam Mendes'in ödül yağmuruna tutulan filmi. Ben de unutmuştum kendisini aslında. Ancak Amazon Prime, muazzam bir iş yapmış ve filmin yayın haklarını, Türkiye'de satın alan ilk online platform olmuştu 2021 senesinde. (<a fr-original-style="" href="https://www.primevideo.com/detail/0RR0EEC4QYJVU9TT2VLRKJ47ZZ/ref=atv_sr_fle_c_Tn74RA_1_1_1?sr=1-1&pageTypeIdSource=ASIN&pageTypeId=B092RD4VM5&qid=1660650806" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor none medium; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Kendisi hâlâ&nbsp;platformdaki yerini koruyor.</a>) Ben de kendisini hemen izlemiştim tabii; bu vesileyle de hakkındaki görüşlerimi kısaca kaleme alayım dedim.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/2/1660650853949.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable" width="550">Kaynak: Fanart TVFilm, I. Dünya Savaşı sırasında bir mesajı/emri, bir noktadan başka bir noktaya taşımak/iletmek amacıyla yola çıkan iki askerin, bu yol boyunca yaşadıklarını konu alıyor.Bu film ile ilgili -yabancı ve yerli kaynaklardan- sürekli olarak şu cümleleri okuduğumu hatırlıyorum 2019 senesinde, "Tarihin en iyi savaş filmi olabilir.", "Ben böyle savaş filmini ne gördüm ne de duydum.", "Muazzam bir savaş filmi..." Arkadaşlar, bu film, bir savaş filmi değil. Katıksız bir şekilde,&nbsp;savaş temasına sahip bir yolculuk filmi kendisi. Yani bu filmde öncelikli olarak merkezde yer alan öge, savaş ya da savaşmak fiili değil; bariz olarak iki arkadaşın yolculuk hikayesini konu alıyor ve bu yolculukta başlarına gelen olaylara şahitlik ediyoruz. Bu durumla ilgili naçizane bir paragraf kelam etmek istiyorum.<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(222, 3, 3); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(222, 3, 3); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left: 4px solid rgb(222, 3, 3); box-sizing: border-box;">Filmi izledikten sonra fark ettim ki neredeyse tüm dünyada sinema üzerine içerik oluşturan, paylaşımlarda bulunan, hatta bu sektörün içinde yer alan ve para kazanan -sözde- sinemacıların hiçbiri, sinema jargonu ve terminolojisi üzerine yazılmış herhangi bir kitabın kapağını dahi açmamış. Tür nedir? Konu nedir? Tema nedir? Nelere göre belirlenir?... Sinemaya gönül vermiş ve bu alanda uzun yıllar boyunca başarılı bir şekilde yer almak isteyenlere, bu yolun henüz başında olan; ancak sağlam adımlarla ilerlediğini de bilen bir kimse olarak tek tavsiyem, öncelikle sinema tarihini okumalarıdır. Bakın, "... göz atmalarıdır." demiyorum. Okumak ve irdelemek gerek. Akımların ve türlerin öncüleri kimlerdir? Bu akım ile türler hangi dönemde, ne sebeple ortaya çıkmıştır? Bu hususta ayırdığınız zaman size, farklı ülkelerin ve belli dönemlerinin gerek politik-hiyerarşik, gerekse maddi-manevi birçok yönü üzerinden yol kat etmeniz konusunda yardımcı olacak ve hayata dair bakış açınızı geliştirip değiştirecektir. Farklı kültürler ve bu kültürlerin hangi durumlarda ne tip reaksiyonlar verdiğini öğrenmek, size tahmin edebileceğinizden çok daha fazlasını kazandıracaktır, emin olun.</blockquote>İki yıldır tüm yabancı sinema sayfalarında şu soru var: "Hey sevgili takipçim, 'Dunkirk' mü? Yoksa '1917' mi? Tarafını seç." Nasıl kıyaslayayım ya? Bambaşka türlere ait yapımlar bunlar. Ben de soruyorum öyleyse, "Eşkiya mı? Yoksa 'Çılgın Dershane Kampta' mı?" Bu arada yanlış anlaşılmasın, bu eleştirim, yerli-yabancı, adı lazım olmayan, yüz binlerce takipçiye sahip bireysel ve kurumsal, sinema adına içerik üreten her türlü oluşumadır. Filme dönüyorum.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/2/1660651053337.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable" width="550">Kaynak: Fanart TVÇok da uzatmayacağım. Sam Mendes'in yönetmenliğine hayran kaldığım bir film oldu 1917. Muazzam sinematografi, şahane ses kurgusu, efekt olduğunu anlamayacağınız, aralara çok güzel yedirilmiş görsel efektler, kusursuz bir anlatım biçimi ve tüm filmin tek bir seferde çekildiğine inanmanızı sağlayacak şahane bir kurgu. Aralarda onlarca kesim/cut olsa da bunları fark etmek için dikkatinizi vermeniz gerekiyor; çünkü sahada işin uzmanı yer alıyor.Hatta bir adım daha öteye gideyim. 2020 Oscar Ödül Töreni'nde kendisi hariç, aday olan tüm filmleri izlemiş biri olarak ödüllerin kavuştuğu yapım ve isimlerin neredeyse hepsinin arkasındaydım. Ancak bu filmi izledikten sonra "En İyi Yönetmen" ödülünün Bong Joon-ho'dan ziyade Sam Mendes'e verilmesi gerektiğini düşünüyorum. Yanlış anlaşılmasın, eğer oy hakkım olsaydı "En İyi Film" dalında yine Parasite filmine oy verirdim. Çünkü komple bir film kendisi. Hayata dair bir mesajı var, şahane bir yönetmenlik sergileniyor, oyuncu performansları alışılagelmişin dışında... Her ne kadar filmlere puan vermeyi sevmesem de rakamlarla daha iyi anlatılabileceğini düşündüğümden temsili olarak hareket edeyim; Parasite&nbsp;filmine 9.1/10 diyelim. Her parametrede eşit bir seviyedeyken bu puana erişiyor kendisi. Fakat 1917, ne oyuncu performansı, ne müzikleri, ne de başka bir parametre ile ön plana çıkıyor; direkt olarak etkileyiciliğinin tümünü yönetmenine borçlu. Yani kendisine 9/10 vereceksem, bu 9 puanın 8'i direkt Sam Mendes'e yazar diyebilirim. Filme bir cümle ile puan verecek olursam, "Sinemada birden fazla kez izlerim." şeklinde olurdu.Amazon Prime'a sadece bu film için en azından bir aylığına üye olun derim. Sadece 8 lira. Bünyesinde izleyebileceğiniz bir dolu dizi ve film mevcut zaten. Yine de memnun kalmazsanız, en kötü ihtimalle 8 lira karşılığında 1917'yi izlemiş olursunuz. Afiyet olsun.Not: Tamamıyla IMAX teknolojisi ile sinemada izlenmek üzere var edilmiş bir film. Sinemada deneyimleyememiş olmak, gerçekten üzücü. Pinema Film'e tebriklerimle(!)

Show Business

Yanlış anlaşılan bir yapım kendisi. O neydi öyle Sam Mendes?

Unutturulan Bir Cevher, "1917"

<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Temel İçgüdü</h3>Bu kısımda "Filmi izlemeden evvel neler bekliyordum?" sorusuna kısa bir cevap veriyorum. "Kim böyle bir şey talep ediyor?" Bilmiyorum. Başlayalım.Tek mekan filmleri severim çünkü yönetmenlik becerinizi konuşturmanızı gerektirir. Tek mekan, iki kadın yer alıyor fragmanda, aşk olabilir belki. Tahminlerim bu kadar. Niye bu kadar? Çünkü filmin yönetmeni Gaspar Noé.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Yönetmene Bakış</h3><img src="https://images.aposto.com/2022/6/3/1658885478263.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: IMDBGaspar Noé. Buraya genel geçer, süslü bir-iki cümle ile kendisi hakkında bilgili olduğum kanısına varmanızı sağlayacak şeyler yazabilirdim. Fakat açık olacağım. Ben, bir yönetmenin tek bir filmini izleyip de kendisini eşinden daha iyi tanıdığını iddia eden kimselerden değilim. Yani, bir yapımla bir yönetmeni tanıdığımı ima edip aptal durumuna düşme ihtimalini göze almak istemiyorum kısacası.&nbsp;Çünkü bir yönetmen, her filminde farklı bir nefes üflemek isteyebilir. Bir filminde mitolojik ögeleri ele alıp ilahi-tanrısal bakış açısı ile konuyu aktarırken, diğer filminde üçüncü şahıs anlatıcı olarak basit bir aşk hikâyesine pencere aralayabilir.Uzun metrajları arasından yalnızca 2018 yılında vizyona giren Climax filmini izledim Gaspar Noé'nın. Climax'in&nbsp;şahsına münhasır bir yapısı vardı. Basit ama farklıydı. Tek mekanda garip bir maceraya sahipti. "Vaay, ufkumu genişletti, muazzamdı" gibi cümleler kurmayacağım kendisi hakkında. Fakat gördüklerinizden memnun olup olmadığınıza karar veremediğiniz, hatta zaman zaman rahatsız olduğunuza emin olduğunuz anlarda bile sıradaki sahnelerin neler getireceğini sürekli olarak merak ettiğiniz, sizi ekrana kilitleyen bir yapımdı.Bolca sanatlı bir yapıya sahip Noé, ışık işlerini seviyor, duygunun daha iyi aktarılmasında, edebi cümlelerden çok ışık ve çekim tekniklerinin önemli olduğunu düşünüyor. Çekim teknikleri demişken, amatör ruhu da korumayı başarmış, şaşalı makinalar ya da aparatlar ile işi olmayan bir yönetmen aynı zamanda. Bu oldukça önemli. Çünkü bu işte amatör ruhu kaybettiğiniz zaman, o size özgü nefesi de üfleyemeyecek hâle gelebiliyorsunuz çoğu zaman. Artık incelemeye geçebiliriz.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">İncelemenin Kendisi</h3>Filmde bir yönetmen ve oyuncusu, cadılar hakkında hikâyeler anlatan bir filmin setinde hayata dair sohbet ederken filmin çekimleri de başlamak üzere. Tabii Lux Æterna bununla da sınırlı değil; film, yönetme aşkı ve setteki histeriler hakkında yapılmış sıra dışı bir çalışma.<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(222, 3, 3); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(222, 3, 3); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"...bir yapımla bir yönetmeni tanıdığımı ima edip aptal durumuna düşme ihtimalini göze almak istemiyorum kısacası."&nbsp;</blockquote>Filme ait beklentilerime yer verdiğim kısımda yer alan bu cümle ile başlamak istiyorum. Tam anlamıyla olmasa da ikinci yapımı izledikten sonra bir yönetmen hakkında oldukça yüklü çıkarımlara sahip olabileceğimi söyleyebilirim. En azından Gaspar Noé&nbsp;özelinde.Şunu belirtmeden geçmek istemiyorum, kendisi sinemaya aşık bir insan. Fakat şimdi hisleri bir kenara bırakalım ve biraz teknik konuşalım. İzlediğim iki filmde de (Climax ve Lux Æterna) neredeyse birebir anlatım biçimleri, belli formüller ve çatışmalar ile yola çıksa da bir noktada farklı yollardan sonuca gitmeyi tercih ediyor yönetmenimiz. Peki, nedir bu farklılık?<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">"Görsel bir deneme; ama..."</h3><img src="https://images.aposto.com/2022/6/2/1658862989244.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="2.27" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: Fanart TVEkran, filmin büyük bir çoğunluğunda ortadan ikiye bölünmüş şekilde. Buna oyun dünyasında olduğu gibi, sinemada da "Split Screen" deniyor. Sinemada çok beğendiğim dizayn şekillerinden biri olmasa da nihayetinde bir tercihtir. Bu tercihe bağlı olarak da birçok şey değişir aslında, hatta değişmek zorundadır. En başta değişmesi gereken ise anlatım biçimidir. Bu tekniğin en kaliteli örneklerinde, iki tarafta da görüntü akarken belli zaman aralıkları ile sıralı bir şekilde sözlü anlatım yapılır. Örneklendireyim. Eğer karşılıklı konuşan iki insanı, iki ayrı ekranda sunacaksanız hiçbir sorun teşkil etmez; çünkü insanlar zaman zaman üst üste konuşsa da çoğunlukla sıra beklerler. Kısacası bu kararı aldığınızda senaryonuzun birçok diyaloğa sahip olacağını tasdiklemiş olursunuz.&nbsp;Fakat...Fakat aynı anda, iki farklı mekanı ekrana yansıtıyor ve iki ekranda da farklı meselelerin konuşulmasını istiyorsanız, filmin ana dilini bilmeyip altyazı ile takip eden insanları büyük bir bölünmeye itecek ve yalnızca kişinin ilgisini çeken tarafı takip etmesine sebep olacaksınız. Bu da filminizin belli bir bölümünün izleyici nezdinde çöpe gitmesine sebep olacağı gibi, bu tercih ile hikâye detaylarınızın da yok olmasına yol açacak. Sol ekranın altyazısını takip eden kişi, filmin finalindeki cümleyi anlamlı kılacak olan sağ ekrandaki mitolojiye yaptığınız göndermeyi nasıl yakalayabilir?İşte bu sebeple bütünlüğü yakalayamayan izleyici, görsellikten memnun kalsa da kendisi için her daim "yarım" olarak niteleyeceği bir filmden ayrılmış olacak. Ve maalesef Gaspar, bu noktaya takılıyor. İşte bu, bir tercih değil. Çünkü kimse, evladını kötü sona götürecek yolu tercih etmek istemez.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Peki anlatım biçimi?</h3>Çok da uzatmadan, kendi adlandırdığım şekilde söyleyeyim, "kıyamet." Evet, kıyamet. Hani bazı dinlerde kıyamet tanımlanırken, "Öyle bir vahşete sahne olacak ki yeryüzü... Üstündeki insanlar, kendi çocuklarını, eşlerini ve dostlarını bile, kendi canlarının derdine düşmekten unutacak" denir ya, heh işte Gaspar'ın filmlerinde de bu durum söz konusu.Belli bir noktaya kadar mantık çerçevesi içinde hareket eden karakterler, bir noktadan sonra beyinlerini bir kenara bırakıp görev odaklı hareket etmeye başlıyor ve başkalarının dertlerini umursamadan sadece kendi işlerini tamamlamaya çalışıyor. Aslında çok ucuz bir teknik olsa da kullanılan doğal çekim teknikleri ve geçişleri tamamlayan müzikler çok kısa sürede yoğun çatışmaya sahip, kendi dünyası içerisinde ufak bir kıyamet sahnesine dönüştürüyor yapımı. Bir de bunların üstüne mesleki hırslar, cinsel dürtüler ve ayrımcılık gibi ögeler de eklenince... Teknik açıdan eksiklikler ve hatalara sahip olsa da tarihin her dönemine göndermelerde bulunan, bileği kuvvetli bir filme dönüştürüyor yapımı.&nbsp;Bu anlatım biçimi ile iki filmde de beni yakaladığını söylemeliyim.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Peki, net olarak başarılı olduğu bir bölüm yok mu kendisinin?</h3><img src="https://images.aposto.com/2022/6/2/1658863108488.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="2.27" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: Fanart TVElbette var. Genel olarak tek seferde uzun çekimler yapmaktan hoşlanan, ışık işlerini seven, izleyiciyi her açıdan sonuna kadar rahatsız etmeyi kendisine görev bilen bir yönetmen ve bunların hepsinde oldukça başarılı. Fakat bu filmde ışıkla yaptıklarını tasvip etmiyorum. Sebebini incelemenin sonunda belirteceğim.Oyunculuk anlamında ise söylenecek pek bir şey yok. Kısa süresi ve duygu geçişlerinde sahip olduğu bol doğaçlama sekansları ile asla kötü bir performans ağacına sahip olmadığı gibi, ön plana çıkan herhangi bir isimden söz etmek de mümkün değil.Farkındayım, hızlı geçişlere sahip, farklı duyguların yer aldığı başıbozuk bir inceleme oldu. Fakat filmler hakkındaki görüşlerimi, filmlerin bende uyandırdığı hisler ile senkronize hâle getirmeyi seviyorum. "Ulan, şu konuda iyi iş çıkarmış, di mi Oğuz? Ama öte yandan da bu ne perhiz ne lahana turşusu be..." diyerek izlediğim bir orta metrajın incelemesi de ancak bu şekilde yapılabilirdi şahsım tarafımdan.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Sadet:</h3>"Yönetme arzusu, sinemaya aşık olmuş" diyebilirim Gaspar Noé için. Bunu biliyorum. Fakat bu aşk, gözünü kör etmiş olacak ki ayrımcılık ve cinsiyetçilik gibi konuları, topluma ayna tuttuğunu iddia ederek tarihin tüm zamanlarına sert bir eleştiride bulunurken öte yandan filmi, izleyiciye bıraktığı "Tanrıya şükür&nbsp;ateistim" notu ile sonlandırması, ne kadar sığ ve ezilmiş bir mantaliteye sahip olduğunun da bir göstergesi. Yanlış anlaşılmasın, bu yorumu inanca olan yaklaşımı nedeniyle değil, bunu yansıtma şekli ile ilgili olarak söylüyorum.Benimsediğimiz hiçbir fikri "İyi ki..." ya da "Yaradana şükür ki..." hissiyatı ile yaşamıyorsak, zaten benimsemiyoruz. Bunu belirtmek ise yalnızca izleyicinin gözüne parmak sokmaktan ibaret. Kaldı ki "İnsanlar birbirini cinsiyetlere bağlı olarak ötekileştirmesin, cadı avlarına çıkılmasın, ayrışılmasın..." mesajını vermişken, perdeyi kapatmaya saniyeler kala ekrana çıkıp, "Hepiniz birer salaksınız. Bak ne güzel laf ebeliği yaptım ama..." hissiyatı ile bir mesaj vermek, yalnızca küçük akılların işidir. Perde kapanınca sen göğe yükselip ortadan mı kayboluyorsun? Hayır, yarattığın o ucube ve özerk dünyanın garip bir köşesinde yüzün aynaya bakar bir şekilde "Haha. Nasıl da yaptım şovumu ama..." diyerek yaşamaya devam ediyorsun. Ama bunu yalnızca kendin için yapıyorsun ve bu oldukça aciz ve yetişmemiş bir aklın ürünü.Siz, anlatım biçimi ve iletişim konularında Gaspar gibi olmayın, sayın yönetmen ve senarist adayları. Herkesi kör, alemi sersem sanıp da kendini tilki belleyenlerden olmayın. Sonunuz kürkçü dükkanı olabilir, ondan söylüyorum.⚠️UYARI:&nbsp;Sara (epilepsi) hastalığına sahip kişilerin filmi izlemeleri ciddi sağlık sorunlarına yol açabilir. 51 dakikalık filmin 15 dakikası, bu rahatsızlığı tetiklemek adına hazırlanmış ışık oyunlarına sahip diyebilirim. Filmde de bununla ilgili ufak bir nüans yer alıyor. Fakat bununla ilgili herhangi bir uyarı ya da metin yer almıyor.İncelememi buraya kadar okuduğunuz için teşekkür eder, iyi bir hafta geçirmenizi dilerim.

İncelemenin ruhu karışık, gelgitli. Aynı filmin kendisi gibi.

Gaspar Noé ve Bir Rahatsızlık Süreci "Lux Æterna"

<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2022/3/5/1650629222610.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.74" width="550" alt="Vortex, 2021" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Vortex, 2021 Görsel: IMDb<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">5. Baş döndüren bir gece: Gaspar Noé Gecesi <ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nedir?&nbsp;Film gecesi. 41. İstanbul Film Festivali’nde gösterilen son filmi Vortex vesilesiyle geçtiğimiz günlerde Kadıköy Sineması’nı ziyarete gelen yönetmen Gaspar Noé’nin filmleriyle sürecek baş döndürücü bir geceye hazır mısın?&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nerede? Kadıköy Sineması, Nişantaşı City's CineWami ve Fişekhane Cinemo&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ne zaman? 30 Nisan&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Neden gitmeli? Kontrastı, neonu, gerilimi bol bir geceye hazırsan neden olmasın.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Not almalı: Gecede Vortex, Irréversible (2019), Climax, Lux Aeterna ve Irréversible&nbsp;(2002) filmlerini izleyeceğiz.</li></ul>

Aposto İstanbul

• 41. İstanbul Film Festivali, 19 Nisan gecesi düzenlenen kapanış ve ödül töreniyle sona erdi. Festivalin Ulusal Yarışma bölümünde Altın Lale En İyi Film ödülü Klondike filmiyle Maryna Er Gorbach'ın, Uluslararası Yarışma bölümünde Altın Lale En İyi Film ödülü Vortex filmiyle Gaspar Noé’nin oldu.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Öte yandan: Vortex filminin yönetmen ve senaristi Irreversible, Enter the Void ve Climax gibi filmleriyle tanınan Gaspar Noé, festival kapsamında İstanbul’a sürpriz bir ziyaret gerçekleştirdi. Noé, Kadıköy Sineması ve Atlas 1948’deki gösterimlere katıldı.</li></ul>

Climax ile ilgili hikayeler