Aslında birçok yapımda da tanıdığınız bir yapıya sahip Seinfeld. Bir grup eksantrik arkadaş ve günlük hayatları içinde yaşadıkları garip olaylara yer veriliyor her bölümünde. Kulağa, ülkemizde neredeyse herkesin tanıdığı veya izlediği How I Met Your Mother, The Big Bang Theory veya Friends gibi geldiğinin farkındayım. Fakat öyle değil sevgili okur. Asla öyle değil.<img src="https://images.aposto.com/2022/8/1/1662422306359.png" width="550" tabindex="0" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: Fanart TVBir kere az evvel saydığım dizilerin atasıdır kendisi. Hepsinden önce, 1989 senesinde NBC&nbsp;kanalında yayına girmiş bir dizidir. Şimdi şahsi kısma geleyim.İki-üç sene evvel Amazon Prime'da izlemeye başlamıştım kendisini. İlk bölümleri izlerken tam olarak koyamamıştım adını; fakat bir taraftan beğenirken, diğer yandan da itici bulduğum bir yapısı vardı. Oturmamış bir şeyler mevcut gibiydi. Sonra bir bölüm diğerini, günler haftaları, o da ayları kovalamıştı.İzlediğiniz hiçbir şeye benzemez Seinfeld. Kurmaca içinde kurmaca, dert içinde dert vardır. Matruşkadan hallice, açtıkça yeni bir yapı karşılar sizi, bu yeni yapıyı gördükçe de sonrakini açasınız gelir. İzledikçe bir şeyleri fark eder, fark ettikçe tatmin olursunuz.Elbette eskimeye de başlamış bir yapımdır öte yandan, sonuçta dizi finalini yapalı nereden baksanız 20-25 sene olmuş. Dünya değişti yani. Fakat her bölümde, bugün bile toplum içinde yer alan bir derdi, eksiği ya da sorunu konu alıp, onu renkli ve komik bir tokatla karşılaştırır. Tabii ki her bölümde de sonuna kadar haklıdır. Kara mizahı, saf güldürü ile birleştirmeyi başaran yegane iştir şahsım adına.<img src="https://images.aposto.com/2022/8/1/1662422307034.png" width="550" tabindex="0" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: Fanart TVKarakterler ise o denli orijinaldir ki bir benzerini başka bir yapımda görseniz bile asla aynı tadı vermez, veremez. Bölümler geçtikçe o karakterlerin itici yapısına tutunur, garip hallerini tekrar görmek istersiniz; sonuçta hepimiz kusurluyuz. Nihayetinde her ne kadar zor olsa da bir gün gelir ve veda etmek zorunda kalırsınız kendisine. Eskilerin de söylediği gibi, her güzel şeyin bir sonu var.Show Business yayını yazarları Oğuz ve Akasha'dan en azından şimdilik bu kadar. Yazdıklarımızla kaliteli zamanlar geçirmenize, mutlu veya rahatsız hissetmenize vesile olduysak ne mutlu; keza amacımız bir fark yaratmaktı. Sesimiz geri dönene dek, hoşça kalın.Bu arada gümbürtüye gitmesin; Seinfeld, bir yazarlık harikası, bir grup oyuncu başarısıdır. Kaçırmayın derim.

Yeni dijital eğlence sektörüne dair gelişmeler, analizler ve öneriler her çarşamba saat 13:00'da gelen kutunuzda. 

Show Business

Seinfeld bile bitti...

O Bir Efsane, Seinfeld

Postacı akademisinin en kötü öğrencisi Jesper&nbsp;kendini Kuzey Kutup Dairesi'nin kuzeyinde yer alan buzlarla kaplı bir adaya sürgün edilmiş bir şekilde bulur. Kavgalı adalılar, bırakın mektuplaşmayı birbirlerine selam bile vermemektedir. Jesper, tam pes etmek üzereyken öğretmen Alva&nbsp;ile arkadaşlık kurar. Adada ayrıca herkesin çekindiği Klaus&nbsp;adında bir adam yaşamaktadır. Smeerensburg kasabasındaki kasvetli ilişkilerin değişmesini sağlayacak bir şeyler yapmak isterler.Genelde aile olgusu yüksek Christmas ruhuna sahip filmlerin işlenişini az-çok bilirsiniz. Daha film başlamadan evvel, filmin konusuna göre karşılaşabileceğiniz birkaç ögeden de eminsinizdir. Üstü renkli süslerle kaplı, devasa bir yılbaşı ağacı, kırmızı-yeşil ağırlıklı kostümler, şöminesi olan bahçeli bir ev, alışveriş merkezinde en az bir sahne, kendisinden bir şeyler istemek adına dizine oturmak için sıraya girmiş onlarca çocuk ve Noel Baba kostümlü bir adam. Olay örgüsünü sağlamak için de ya işleri berbat eden ve çocuğu ile arasına mesafe girmiş, boşanmanın eşiğinde umursamaz bir baba vardır başrolde ya da çocuğuna vakit ayıramayan, işkolik bir anne. İkisi de bu durumu düzeltmek için hayatlarındaki bazı şeylerden feragat edip, filmin sonunda evin önüne gelmiş koronun ilahilerini mutlu bir şekilde dinlerler.Genelde yumuşak filmlerdir bunlar, çok büyük geçişler, şoke edici plot twistler, aşk, ihtiras, hırs veya dev aksiyonlara sahip değildirler. Olsa olsa bir adamı, elf kılığına girmiş sivri kulaklı bir cüce kovalar. Aynı zamanda bir Hristiyan bayramı olduğu için de ufak dini propaganda ve pazarlama da söz konusudur. "İşte böyle iç açıcı, yeni bir soluk kazandıran renkli bir dine mensubuz." düşüncesi, artık temel amaç olmasa da gazlı içeceğe bantlanmış cam bardak gibi, ister istemez yanında bulunur. Fakat Klaus'ta farklı bir durum söz konusu.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/3/1661924964952.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: NetflixBütün bu "Christmas, Noel Baba ve efsaneleri" başlıklarına bambaşka bir pencereden bakıyor filmimiz. Alışılagelmişin dışında bir giriş, başrolün farklı bir yapıya sahip oluşu, yan ögelerin -temaya kıyasla- fazlasıyla orijinal oluşu ve en önemlisi de bütün bu uçan ren geyikleri, sayısız hediye barındıran çuval, kilosuna rağmen sürekli bacalardan girmeye çalışan al yanaklı, ak sakallı bir adam ve daha fazla sayıdaki efsanelere mantık çerçevesi içerisinde ışık tutmaya çalışması... Üstelik din ile ilgili herhangi bir ögeye de haiz değil. Film o denli mantık çerçevesinden bakıyor ki izlerken, "Ya, her şey böyle bakınca çok daha mantıklı. Hatta anlatılan birçok efsane bile muhtemelen günümüze gelirken bu şekilde başlamış olabilir." dedirtiyor. Hani olur ya bazılarımız, çocuklarına ne izleteceğini bilemez bazen, "Şu filmde şöyle bir bilinçaltı mesaj varmış, şu da çok cinsel içerikliymiş, bunda da kötü sözler sıklıkla kullanılmış." gibi dikkat ettiğiniz durumlar olur; Klaus, her ailenin çocuğuna izletmek isteyeceği bir film.Çok da uzatmadan&nbsp;film ile ilgili görüşlerimi sonlandırayım; en başta sıradan görünse de devam ettiği her dakikanın ardından, hakkında binlerce film yapılmış bir tema üstüne oldukça farklı bir yapıma vakit ayırdığınızı hissettiğiniz, yer yer içinizi ısıtırken yer yer de "Ya, işte animasyon filmleri böyle olmalı." dedirten oldukça başarılı bir yapım kendisi.BAFTA Ödülleri'nde "En İyi Animasyon Filmi" ödülünün sahibi olurken Oscar'da da adaylık almıştı.<a fr-original-style="" href="https://www.netflix.com/title/80183187" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Bir Netflix yapımı.</a>

Yalnızca animasyon sevenlerin değil, herkesin izleyebileceği bir film.

Herkesin Aradığı Bir Yapım, Klaus

Dizi nasıl başladı? Nasıl bitti? House of the Dragon üstüne birkaç kelam eşliğinde efendim.

Geçmişten Günümüze: Game of Thrones Evreni 

"Hayat tesadüflerle dolu." Ben buna inanıyorum. Hiç ummadığınız, "Yok canım." dediğiniz olaylar veya durumlar, bir anda tesadüfen oluverir. Aylarca hayalini kurar, dua eder, sabırla beklersiniz; ama olmaz yani, gerçekleşmez. Tam böyle, "Vazgeçiyorum artık, takatim kalmadı." dediğiniz o an vardır ya hani, heh, işte o anda asla vazgeçmeyin; çünkü hiç beklemediğiniz bir anda, çok alakasız biri tarafından telefonunuz çalar, bir soru sorulur, başka yerler aranır... Aa, bir bakmışsınız, her şey rayına oturmuş.Yanlış anlaşılmasın, ben öyle sevgi, dost, kardeşlik mesajları veren iyilik elçisi bir kimse değilim. Tek söylemek istediğim, oluyor böyle şeyler yani. Tabii bazen kovalamanız, çalışmanız da gerekebilir, normaldir yani. Hatta zaman zaman tüm çabalarınıza rağmen, "(istediğiniz - 1)" denkleminde bir sonuç da alabilirsiniz. Bu, en başta canınızı sıkar; ama iş bittikten sonra bir bakarsınız, çok daha hayırlısı olmuştur. Bazen hiçbir şey düşlemiyor ve üzerine çalışmıyorken de bir anda bir mesaj ile güzel bir fırsat çıkabilir karşınıza. Kısmet, tesadüf, şans, baht, ne derseniz deyin, önemli olan size isabet etmesidir. Var bazı örnekleri.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: medium none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Brad Pitt ve Guy Ritchie - İlk Randevu:</h3><img src="https://images.aposto.com/2022/7/0/1659876359215.gif" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.88" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable" width="550">Kaynak: Tenor1999 senesine gidiyoruz. Brad Pitt, henüz kariyer başında olan Guy Ritchie'nin Ateşten Kalbe, Akıldan Dumana (1998) filmini izlemiş ve büyük bir hayranı olmuş. Bu nedenle, bir sonraki projesinde kesinlikle yer almak istemiş. Bazı tanıdıkları devreye sokup Guy Ritchie ile kısa bir görüşme ayarlamış ve Snatch&nbsp;(2000) filminde rol almak istediğini kendisine iletmiş. Guy Ritchie, Brad Pitt için en başta büyük bir rol düşünüyormuş. Fakat karakter, Londra aksanı ile konuşmak zorundaymış ve kendisine bir ay vermesine rağmen, bu aksanda yeterince ustalaşamadığını anlayınca, Pitt'e Çingene Mickey rolünü teklif etmiş.<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(222, 3, 3); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(222, 3, 3); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left: 4px solid rgb(222, 3, 3); box-sizing: border-box;">Karakter, "Do you like dogs?" cümlesini, "D'ya lak daags?" şeklinde telaffuz ediyor.</blockquote>Brad Pitt, en başta bundan pek memnun olmasa da Guy Ritchie ile gerçekten çalışmak istediğinden, kabul etmiş teklifi. Gelin, görün ki istemediği bu karakter ile sergilediği performans sonrası, çok daha farklı roller adına teklif almaya başlamış. Bana sorarsanız harika bir eşleşme olmuş. Kariyerindeki en iyi yan rol performanslarından biridir.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: medium none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Ben Affleck ve David Fincher - Kazandıran Kötü Özellik:</h3><img src="https://images.aposto.com/2022/7/0/1659876460472.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable" width="550">Kaynak: DeciderDavid Fincher, Gone Girl (2014) filminin başrolü için oyuncu arayışlarını sürdürürken, aradığı tek bir özellik varmış; o da karakteri canlandıracak kişinin gerçekten rahatsız bir gülüşe sahip olması. Uzun bir süre düşündükten sonra sonuç alamaması üstüne Google’a "Rahatsız edici ve uygunsuz gülüşler" yazmış ve çıkan sonuçlarda Ben Affleck’in birçok fotoğrafını gördükten sonra bu rolü ona vermeye karar vermiş.Ben Affleck'in oyunculuk meziyetlerini net bir şekilde yetersiz bulsam da bu filmde hakkını vermeliyim; Rosamund Pike'ın canlandırdığı karakter ve sergilediği performans düşünüldüğünde aynı kaldırımda yürümeleri bile zor olsa da yeterli bir performans sergilediğini söylemeliyim. Bazen canlandırdığınız karakterin ederi kısıtlıdır.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: medium none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Tom Holland ve Spider-Man - İsabet Olmuş Afişi:</h3><img src="https://images.aposto.com/2022/7/0/1659876281540.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable" width="550">Kaynak: DisneyAfişte de kullanılan ve şahsım adına oldukça akılda kalıcı olan bu kare, aslında çekim arasında kostümüyle dinlenirken uyuyakalan Tom Holland’dan habersiz, set fotoğrafçısı tarafından çekilmiş. Uzun bir fikir alışverişinin ardından -Tom Holland her ne kadar istemese de- filmin tanıtım afişinde kullanılmasına karar verilmiş. Afişin yayınlanması sonrası gelen olumlu tepkiler üzerine oldukça mutlu olduğunu ve iyi ki bu afişin kullanıldığını da söylemişti.Hayat işte.

Bazen de çerçeve resme tam oturur.

İsabetli Tesadüfler

Önce birinin aklına bir fikir gelir ve bunu kağıda dökmek ister. Kim bilir, belki önce hikâyeleştirir, ardından anlatılması gerektiğini düşündüğü bu hikâyenin sayfalara sığmadığını fark eder ve elindekini senaryoya çevirir. Sonra bu senaryo hayat bulmak ister, ya kendisini kaleme alan insanın merceğinden geçer ya da birkaç telefon edilerek başkasına emanet edilir. Yapımcısıydı, yönetmeniydi, görüntüsünden sanatına koca bir ekip kurulur. Her şey hazırlandıktan sonra oyuncu arayışına çıkılır. Elbette istisnalar her konuda olduğu gibi burada da söz konusu, ancak şimdilik ana hat üzerinden devam edelim.Bir yapımın meydana gelmesinde en son halka oyuncular olur. Bir film için yemek benzetmesi yaparsak her oyuncu farklı bir baharat olarak nitelendirilebilir. Yine de seyircinin gözünde önde gelen isimler genelde oyuncular olur çünkü filmi izlemeye başladığı anda dünyayla ilişkisini kesen izleyici, bir karakterle bağ kurar ve bu karaktere hayat veren kişi her kimse gözü onu görür, gönlü onu sever.Peki, oyuncu olmanın bir yolu var mı? Ya da bir matematiğe sahip mi? Evet, elbette. Okulunu okursunuz, doğru insanlarla selamlaşırsınız, çevrenizi genişletir, birkaç ajansa kayıt olursunuz, bir telefon gelir ve hayatınız değişir. Çok kolay, değil mi? Bu mesleğe anlattığım şekilde adım atmış ve şöhret olmuş birçok isim olsa da bu maalesef bu o kadar da kolay değil."Tamam, güzel. Yani başka şekilde oyuncu olamaz mıyım?" Sizi bilmiyorum ama bazı insanlar ilk adım konusunda diğerinden daha şanslı olabiliyor. Bu hafta üç isimden ve hikâyelerinden söz edeceğim. Hadi başlayalım.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Chris Pratt</h2>Keşfedilmeden önce yıllar boyunca evsizmiş. Hatta bazı günler sokakta tanıştığı gezginlerin karavanlarında kalıyormuş. Evsiz olduğu bu dönemde zaman zaman arka sokağında yattığı küçük bir restoranda garson olarak işe başlamaya karar vermiş Chris Pratt. Yine çalıştığı klasik günlerden birinde Kanadalı oyuncu-yönetmen Rae Dawn Chong&nbsp;da restorandaymış. O sırada arkadaşıyla yakın zamanda çekmek üzere olduğu kısa filmi Cursed Part 3 hakkında konuşuyormuş. Erkek karakteri nasıl birinin canlandırması gerektiğiyle ilgili tartıştıkları sırada Chris Pratt masaya servis yapmaya başlamış. Tabakları bırakıp mutfağa yöneldiğinde yönetmen Rae Dawn Chong arkadaşına, "Bak işte. Bundan söz ediyorum. Böyle bir çocuk olmalı. Uzun, tatlı, güler yüzlü. Ama bulamıyoruz" demiş. Bunun üstüne arkadaşı, "Gidip konuşalım" demiş ve Pratt, kariyerindeki ilk rolünü böyle almış.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/3/1659504856887.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.68" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: Alphacoders <hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Charlize Theron</h2>Aslında her zaman oyuncu olmak istiyormuş. Bu sebeple biriktirdiği bir miktar para ve annesinden de ufak bir maddi destekle tek yönlü bir uçak bileti ile Los Angeles'a gitmiş. Birçok ajansa kayıt olmasına ve haftalar geçmesine rağmen hiçbir sonuç alamayan Theron ya eve dönecek ya da bir şekilde para kazanıp kendine elinden geldiğince fırsat yaratmaya çalışacakmış. Hesabında kalan son parayı çekmek üzere bankaya gitmiş. Ancak çeki kabul etmeyen veznedar parayı vermeyince kavga çıkmış. Çığlıklar atıp çantasını veznenin camına fırlatan Theron, o sırada bankada bulunan oyuncu menajeri John Crosby'nin dikkatini çekmiş. Onu sakinleştirmeye çalışan Crosby, kendisine oyuncu olup olmadığını sormuş ve Theron'dan hikâyesini dinlemiş. Hollywood'un önde gelen yüzlerinden biri olacağı kariyerinin kapıları, Crosby'nin teklifi üzerine aralanmış.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/3/1659504981906.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: Alphacoders<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Harrison Ford</h2>O da Charlize Theron gibi oyuncu olma hayaliyle Hollywood'a gitmiş fakat uzun yıllar geçmesine rağmen işler istediği şekilde gelişmemiş. Kaldığı evden atılmak üzere olan Ford, farklı bir işte çalışmak zorunda olduğunu biliyormuş. Geçimini sağlamak ve ailesine destek olmak için marangozluğa başlamış. Bu sırada oyunculuk hayallerinden de vazgeçmemiş. 1972 senesinde George Lucas ilk uzun metraj filmi American Graffiti (1973) için oyuncu arayışındaymış. Ford da bu filmin seçmelerine katılıp küçük de olsa bir rol kapabilmiş. Fakat film vizyona girmesine rağmen, işler yine umduğu gibi ilerlememiş ve marangozluğa geri dönmek zorunda kalmış. Üç yılın ardından George Lucas Star Wars için hazırlıklara başladığında, Ford o sırada setlerde marangozluk yapıyormuş. Lucas sette dolaştığı ilk günlerde Ford'u tanımış ve hemen yanına gidip sohbet etmek istemiş. Sohbet sırasında da Han Solo karakteri için seçmelere katılmasını istemiş ve Ford rolü böyle kapmış. Sonrasını biliyorsunuz. Onlarca film, harika performanslar ve ikonik karaktere üflenen hayatlar...<img src="https://images.aposto.com/2022/7/3/1659505204280.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="2.39" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: Alphacoders <hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">

Kader ağlarını farklı şekillerde örebilir.

3 Oyuncu, 3 Başlangıç

<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Temel İçgüdü</h3>Bu kısımda "Filmi izlemeden evvel neler bekliyordum?" sorusuna kısa bir cevap veriyorum. "Kim böyle bir şey talep ediyor?" Bilmiyorum. Başlayalım.Tek mekan filmleri severim çünkü yönetmenlik becerinizi konuşturmanızı gerektirir. Tek mekan, iki kadın yer alıyor fragmanda, aşk olabilir belki. Tahminlerim bu kadar. Niye bu kadar? Çünkü filmin yönetmeni Gaspar Noé.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Yönetmene Bakış</h3><img src="https://images.aposto.com/2022/6/3/1658885478263.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: IMDBGaspar Noé. Buraya genel geçer, süslü bir-iki cümle ile kendisi hakkında bilgili olduğum kanısına varmanızı sağlayacak şeyler yazabilirdim. Fakat açık olacağım. Ben, bir yönetmenin tek bir filmini izleyip de kendisini eşinden daha iyi tanıdığını iddia eden kimselerden değilim. Yani, bir yapımla bir yönetmeni tanıdığımı ima edip aptal durumuna düşme ihtimalini göze almak istemiyorum kısacası.&nbsp;Çünkü bir yönetmen, her filminde farklı bir nefes üflemek isteyebilir. Bir filminde mitolojik ögeleri ele alıp ilahi-tanrısal bakış açısı ile konuyu aktarırken, diğer filminde üçüncü şahıs anlatıcı olarak basit bir aşk hikâyesine pencere aralayabilir.Uzun metrajları arasından yalnızca 2018 yılında vizyona giren Climax filmini izledim Gaspar Noé'nın. Climax'in&nbsp;şahsına münhasır bir yapısı vardı. Basit ama farklıydı. Tek mekanda garip bir maceraya sahipti. "Vaay, ufkumu genişletti, muazzamdı" gibi cümleler kurmayacağım kendisi hakkında. Fakat gördüklerinizden memnun olup olmadığınıza karar veremediğiniz, hatta zaman zaman rahatsız olduğunuza emin olduğunuz anlarda bile sıradaki sahnelerin neler getireceğini sürekli olarak merak ettiğiniz, sizi ekrana kilitleyen bir yapımdı.Bolca sanatlı bir yapıya sahip Noé, ışık işlerini seviyor, duygunun daha iyi aktarılmasında, edebi cümlelerden çok ışık ve çekim tekniklerinin önemli olduğunu düşünüyor. Çekim teknikleri demişken, amatör ruhu da korumayı başarmış, şaşalı makinalar ya da aparatlar ile işi olmayan bir yönetmen aynı zamanda. Bu oldukça önemli. Çünkü bu işte amatör ruhu kaybettiğiniz zaman, o size özgü nefesi de üfleyemeyecek hâle gelebiliyorsunuz çoğu zaman. Artık incelemeye geçebiliriz.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">İncelemenin Kendisi</h3>Filmde bir yönetmen ve oyuncusu, cadılar hakkında hikâyeler anlatan bir filmin setinde hayata dair sohbet ederken filmin çekimleri de başlamak üzere. Tabii Lux Æterna bununla da sınırlı değil; film, yönetme aşkı ve setteki histeriler hakkında yapılmış sıra dışı bir çalışma.<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(222, 3, 3); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(222, 3, 3); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"...bir yapımla bir yönetmeni tanıdığımı ima edip aptal durumuna düşme ihtimalini göze almak istemiyorum kısacası."&nbsp;</blockquote>Filme ait beklentilerime yer verdiğim kısımda yer alan bu cümle ile başlamak istiyorum. Tam anlamıyla olmasa da ikinci yapımı izledikten sonra bir yönetmen hakkında oldukça yüklü çıkarımlara sahip olabileceğimi söyleyebilirim. En azından Gaspar Noé&nbsp;özelinde.Şunu belirtmeden geçmek istemiyorum, kendisi sinemaya aşık bir insan. Fakat şimdi hisleri bir kenara bırakalım ve biraz teknik konuşalım. İzlediğim iki filmde de (Climax ve Lux Æterna) neredeyse birebir anlatım biçimleri, belli formüller ve çatışmalar ile yola çıksa da bir noktada farklı yollardan sonuca gitmeyi tercih ediyor yönetmenimiz. Peki, nedir bu farklılık?<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">"Görsel bir deneme; ama..."</h3><img src="https://images.aposto.com/2022/6/2/1658862989244.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="2.27" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: Fanart TVEkran, filmin büyük bir çoğunluğunda ortadan ikiye bölünmüş şekilde. Buna oyun dünyasında olduğu gibi, sinemada da "Split Screen" deniyor. Sinemada çok beğendiğim dizayn şekillerinden biri olmasa da nihayetinde bir tercihtir. Bu tercihe bağlı olarak da birçok şey değişir aslında, hatta değişmek zorundadır. En başta değişmesi gereken ise anlatım biçimidir. Bu tekniğin en kaliteli örneklerinde, iki tarafta da görüntü akarken belli zaman aralıkları ile sıralı bir şekilde sözlü anlatım yapılır. Örneklendireyim. Eğer karşılıklı konuşan iki insanı, iki ayrı ekranda sunacaksanız hiçbir sorun teşkil etmez; çünkü insanlar zaman zaman üst üste konuşsa da çoğunlukla sıra beklerler. Kısacası bu kararı aldığınızda senaryonuzun birçok diyaloğa sahip olacağını tasdiklemiş olursunuz.&nbsp;Fakat...Fakat aynı anda, iki farklı mekanı ekrana yansıtıyor ve iki ekranda da farklı meselelerin konuşulmasını istiyorsanız, filmin ana dilini bilmeyip altyazı ile takip eden insanları büyük bir bölünmeye itecek ve yalnızca kişinin ilgisini çeken tarafı takip etmesine sebep olacaksınız. Bu da filminizin belli bir bölümünün izleyici nezdinde çöpe gitmesine sebep olacağı gibi, bu tercih ile hikâye detaylarınızın da yok olmasına yol açacak. Sol ekranın altyazısını takip eden kişi, filmin finalindeki cümleyi anlamlı kılacak olan sağ ekrandaki mitolojiye yaptığınız göndermeyi nasıl yakalayabilir?İşte bu sebeple bütünlüğü yakalayamayan izleyici, görsellikten memnun kalsa da kendisi için her daim "yarım" olarak niteleyeceği bir filmden ayrılmış olacak. Ve maalesef Gaspar, bu noktaya takılıyor. İşte bu, bir tercih değil. Çünkü kimse, evladını kötü sona götürecek yolu tercih etmek istemez.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Peki anlatım biçimi?</h3>Çok da uzatmadan, kendi adlandırdığım şekilde söyleyeyim, "kıyamet." Evet, kıyamet. Hani bazı dinlerde kıyamet tanımlanırken, "Öyle bir vahşete sahne olacak ki yeryüzü... Üstündeki insanlar, kendi çocuklarını, eşlerini ve dostlarını bile, kendi canlarının derdine düşmekten unutacak" denir ya, heh işte Gaspar'ın filmlerinde de bu durum söz konusu.Belli bir noktaya kadar mantık çerçevesi içinde hareket eden karakterler, bir noktadan sonra beyinlerini bir kenara bırakıp görev odaklı hareket etmeye başlıyor ve başkalarının dertlerini umursamadan sadece kendi işlerini tamamlamaya çalışıyor. Aslında çok ucuz bir teknik olsa da kullanılan doğal çekim teknikleri ve geçişleri tamamlayan müzikler çok kısa sürede yoğun çatışmaya sahip, kendi dünyası içerisinde ufak bir kıyamet sahnesine dönüştürüyor yapımı. Bir de bunların üstüne mesleki hırslar, cinsel dürtüler ve ayrımcılık gibi ögeler de eklenince... Teknik açıdan eksiklikler ve hatalara sahip olsa da tarihin her dönemine göndermelerde bulunan, bileği kuvvetli bir filme dönüştürüyor yapımı.&nbsp;Bu anlatım biçimi ile iki filmde de beni yakaladığını söylemeliyim.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Peki, net olarak başarılı olduğu bir bölüm yok mu kendisinin?</h3><img src="https://images.aposto.com/2022/6/2/1658863108488.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="2.27" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: Fanart TVElbette var. Genel olarak tek seferde uzun çekimler yapmaktan hoşlanan, ışık işlerini seven, izleyiciyi her açıdan sonuna kadar rahatsız etmeyi kendisine görev bilen bir yönetmen ve bunların hepsinde oldukça başarılı. Fakat bu filmde ışıkla yaptıklarını tasvip etmiyorum. Sebebini incelemenin sonunda belirteceğim.Oyunculuk anlamında ise söylenecek pek bir şey yok. Kısa süresi ve duygu geçişlerinde sahip olduğu bol doğaçlama sekansları ile asla kötü bir performans ağacına sahip olmadığı gibi, ön plana çıkan herhangi bir isimden söz etmek de mümkün değil.Farkındayım, hızlı geçişlere sahip, farklı duyguların yer aldığı başıbozuk bir inceleme oldu. Fakat filmler hakkındaki görüşlerimi, filmlerin bende uyandırdığı hisler ile senkronize hâle getirmeyi seviyorum. "Ulan, şu konuda iyi iş çıkarmış, di mi Oğuz? Ama öte yandan da bu ne perhiz ne lahana turşusu be..." diyerek izlediğim bir orta metrajın incelemesi de ancak bu şekilde yapılabilirdi şahsım tarafımdan.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Sadet:</h3>"Yönetme arzusu, sinemaya aşık olmuş" diyebilirim Gaspar Noé için. Bunu biliyorum. Fakat bu aşk, gözünü kör etmiş olacak ki ayrımcılık ve cinsiyetçilik gibi konuları, topluma ayna tuttuğunu iddia ederek tarihin tüm zamanlarına sert bir eleştiride bulunurken öte yandan filmi, izleyiciye bıraktığı "Tanrıya şükür&nbsp;ateistim" notu ile sonlandırması, ne kadar sığ ve ezilmiş bir mantaliteye sahip olduğunun da bir göstergesi. Yanlış anlaşılmasın, bu yorumu inanca olan yaklaşımı nedeniyle değil, bunu yansıtma şekli ile ilgili olarak söylüyorum.Benimsediğimiz hiçbir fikri "İyi ki..." ya da "Yaradana şükür ki..." hissiyatı ile yaşamıyorsak, zaten benimsemiyoruz. Bunu belirtmek ise yalnızca izleyicinin gözüne parmak sokmaktan ibaret. Kaldı ki "İnsanlar birbirini cinsiyetlere bağlı olarak ötekileştirmesin, cadı avlarına çıkılmasın, ayrışılmasın..." mesajını vermişken, perdeyi kapatmaya saniyeler kala ekrana çıkıp, "Hepiniz birer salaksınız. Bak ne güzel laf ebeliği yaptım ama..." hissiyatı ile bir mesaj vermek, yalnızca küçük akılların işidir. Perde kapanınca sen göğe yükselip ortadan mı kayboluyorsun? Hayır, yarattığın o ucube ve özerk dünyanın garip bir köşesinde yüzün aynaya bakar bir şekilde "Haha. Nasıl da yaptım şovumu ama..." diyerek yaşamaya devam ediyorsun. Ama bunu yalnızca kendin için yapıyorsun ve bu oldukça aciz ve yetişmemiş bir aklın ürünü.Siz, anlatım biçimi ve iletişim konularında Gaspar gibi olmayın, sayın yönetmen ve senarist adayları. Herkesi kör, alemi sersem sanıp da kendini tilki belleyenlerden olmayın. Sonunuz kürkçü dükkanı olabilir, ondan söylüyorum.⚠️UYARI:&nbsp;Sara (epilepsi) hastalığına sahip kişilerin filmi izlemeleri ciddi sağlık sorunlarına yol açabilir. 51 dakikalık filmin 15 dakikası, bu rahatsızlığı tetiklemek adına hazırlanmış ışık oyunlarına sahip diyebilirim. Filmde de bununla ilgili ufak bir nüans yer alıyor. Fakat bununla ilgili herhangi bir uyarı ya da metin yer almıyor.İncelememi buraya kadar okuduğunuz için teşekkür eder, iyi bir hafta geçirmenizi dilerim.

İncelemenin ruhu karışık, gelgitli. Aynı filmin kendisi gibi.

Gaspar Noé ve Bir Rahatsızlık Süreci "Lux Æterna"

<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">-Spoiler yok.-</h3>Black Site filminde, üst düzey suçluların tutulduğu çok gizli askeri bir üstte hücresinden kaçan zeki ve tehlikeli mahkum Hatchet (Jason Clarke), herkesi birer birer öldürmeye başlar. CIA ajanı Abby (Michelle Monaghan) ve üstteki diğer görevliler, Hatchet'a karşı giriştikleri kedi-fare oyununda hayatta kalmak için ellerinden geleni yapmak zorundadır.<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">"Beklentiler Chico, sadece üzer demişlerdi."</h3>Öncelikle filme gitmeden evvelki beklentimden bahsedeyim. Basın gösterimi davetiyesi geldiğinde daha evvel filmin ismini bile duymadığım için hemen <a fr-original-style="" href="https://www.imdb.com/title/tt13918550/?ref_=nv_sr_srsg_0" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor none medium; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">IMDB sayfasına</a> girip puanı ve bu puanlar doğrultusunda yapılan yorumları inceledim. Puanı 4.4'tü. Bildiğiniz, 10 üzerinden dört nokta dört. Yorumlara baktığımda da tutarlı bazı negatif eleştiriler ile karşılaştım. E haliyle beklentim önce düşmeye, ardından da yok olmaya başlamıştı. İşim olduğu için davete icabet etmem gerektiğini düşündüm.<img src="https://images.aposto.com/2022/6/2/1658261906001.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable" width="550">Sabah 08.00 civarı uyanır, güzel bir kahvaltı yapar ve yola çıkarım, sinemaya vardığımda da ikram kahvemi kapar, kötü filme diş sıkar ve güne başlarım demiştim. Film başlayana kadar her şey plana göre ilerliyordu.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: medium none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">"Sonra bir ışık gördüm."</h3>Yerimi aldım, film başladı, çok klasik bir hikayeye çok basit bir açılış. Call of Duty isimli oyun serisindeki sinematik kısımlarda yer alan sahneler gibi düşünün, teknolojik bir ekran, bombanın patladığı bölgeler gösteriliyor, uydu kamerasından bakıyoruz, gazete küpürleri gelip gidiyor ekrana, bir yandan haber spikerinin sesi var arkada. Israrlı bir şekilde İstanbul ve Ankara isimleri geçiyor. Tabii bayrağı her daim cebinde hazır olan Sinemacı Adam'ın ilgisini cezbetmeyi başardı.Şakası bir yana sıkılacağıma emin olduğum bir film, ilk yarım saatin ardından kalite açısında birçok fire vermesine rağmen, beni kendine bağlamayı başardı. Peki nasıl?<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: medium none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">"Bir film nasıl incelenmeli?"</h3><img src="https://images.aposto.com/2022/6/2/1658267950754.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable" width="550">Kaynak: VarietyFilmi izlerken ne oldu bilmiyorum, bir anda empati damarım kabardı ve filmin senaryosunu yazmamış, yalnızca yönetmenliğini üstlenmiş Sophia Banks'in yerine koydum kendimi. Sahneleri izlerken "Bu sahneyi ben olsam nasıl çekerdim?" diye sordum kendime. Büyük birçoğunluğunu farklı çekmeyeceğim yönünde oldu cevabım. Çünkü senaryonun ederi o kadar. Yani o senaryoya ne yaparsanız yapın, kuşa bindirip koştursanız da ata bindirip uçursanız da çok farklı bir noktaya gitmeyecek. Hatta sanat departmanı ile yönetmenin işbirliğinin sonucu olarak, çekmesi çok zor olan birkaç sahnede de oldukça iyi şeyler de gördüğümü söyleyebilirim. Aynı zamanda bazı dövüş sahnelerinin kareografileri de gayet iyi yazılmış.Öte yandan senaryonun zayıf birçok yönü olsa da yazar tembelliği yoktu diyebilirim. Yani, "Şu da tam oturmadı; ama olsun ya böyle izleyiversinler." diyerek yazılmamış kendisi. Karakterlere aksiyonları adına motivasyon sağlayan meseleler, ideal olmasalar da oldukça makuller. Sahne geçişleri için kullanılan klişe replikler bile oldukça doğru yerde, doğru zamanda kullanılmış. Birden fazla "salaklık" durumuna şahit olsanız da büyük bir çoğunluğu inandırıcı bu sahnelerin.Oyunculuk performansı da kötü olmayınca şahsen mutlu ayrıldım salondan. Fakat...<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: medium none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">"Bunları neye göre söylüyorsun Sinemacı Adam?"</h3><img src="https://images.aposto.com/2022/6/2/1658267839946.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.64" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable" width="550">Kaynak:&nbsp;NY TimesBütçe. Filmin bütçesi, reklam giderleri de dahil olmak üzere, toplamda 15 milyon dolar. İnanın, tek mekanda geçen ortalama bir film için bile oldukça düşük bir bütçe. Bunu göz önünde bulundurduğumda iyi bir film bile diyebilirim. Fakat şimdi gerçeklerle yüzleşelim.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: medium none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">"Örtmesi zor kusurlar da sevdaya dahil mi?"</h3><img src="https://images.aposto.com/2022/6/2/1658268008857.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable" width="550">Kaynak:&nbsp;Entertainment TonightAslında nereden baktığınıza bağlıdır. En iyisi, filmin kusurlarını sizinle de paylaşayım; kendiniz karar verin. Daha evvel setlerde sesçilik yapmış biri olarak söyleyebilirim ki, ses gerçekten büyük bir sorun olmuş. Aynı sahneyi arka arkaya iki farklı açıdan izliyorsunuz, sürekli git-gel yapıyor kurgucumuz. Birinde ses pürüzsüzken, diğerinde çapak sorunu var, bir nevi boğuk diyebiliriz. Bunun sebebi ise mikrofonun yanlış yerleştirilmiş olması veya ses asistanının elektronik aksamda parazit yapmaya sebep olacak hatası. Her ne sebeple olursa olsun herhangi bir filmde ses kötü olamaz. Bakın, yıllardır kendini geliştirmeye çalışan ve sinemaya adamış bir yazar-yönetmen olarak söylüyorum, bir filmde görüntü kötü olabilir; fakat ses... Ses asla kötü olamaz.Gelelim görsel meselelere. Filmin bütçesi göz önünde bulundurulduğunda mümkün olduğu kadar görsel efekt kullanımından da kaçmaya çalışmışlar. Anlaşılabilir bir durum. Fakat böyle bir aksiyon filminde ister-istemez mecbur kalıyorsunuz. İşte o mecbur kalınan anlarda, özellikle bombanın patlama efektlerinde, maalesef şaşırtıcı derecede kötü bir iş çıkarılmış. Ama bu işte ne kadar ekmek o kadar köfte. İzlerken yüzümü ekşitsem de kızamadım.Bunların dışında çok çiğ duran bazı sahneler de var, özellikle filmin sonlarına doğru. Fakat bu inceleme spoilersız olduğu için kendilerinden bahsedemiyorum.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: medium none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">"Velhasıl..."<img src="https://images.aposto.com/2022/6/2/1658268832460.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="2.39" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable" width="550"></h3><div fr-original-style="text-align: center;" style="text-align: center; box-sizing: border-box;">Kaynak: IMDB</div>En ufak bir beklenti ile gitseydim yerden yere vuracağım bir filmden, beklentilerimi yok ederek gittiğimde nötr+1 şeklinde ayrıldım. Öyle bayılmadım, alkışlara boğmadan veya tebessümle ayrılmadım belki salondan; fakat hüsran da yoktu bu bedende. Filmi bir cümle ile puan verecek olursam, "Netflix'te yer alsa Top 10'dan haftalarca inmezdi." diyebilirim. Bilirsiniz o tip filmleri, uyusanız da kalkıp kaldığınız yerden devam eder, geri almaya tenezzül dahi etmezsiniz, hatta bazen sadece uykuya hazırlık için bile açarsınız bu filmleri. Black Site, onlardan biriydi. İncelememi buraya kadar okuduğunuz için teşekkür ederim.Basın gösterimine davet ettikleri için TME Films'e teşekkürler.

Şahsım adına, kaderini beklentilerimin belirlediği bir yapım oldu.

Şartlı Tahliye Olan Bir Yapım: Black Site

⚠️İncelemede spoiler bulunmamaktadır. Ta ki kırmızı bir şekilde "BU NOKTADAN SONRA SPOILER VAR!"&nbsp;uyarısını görene kadar. Başlamadan evvel belirteyim, spoilerlı kısımda sevginin varlığı, tanrıların üstünlüğü ve vatanın gerçek anlamı gibi, bu filmde sorgulanan alt metin ögelerine ışık tutulmuştur. İyi okumalar.Thor: Love and Thunder filmi, tanrıları yok etmeye ant içmiş Gorr the God Butcher'a karşı zorlu bir mücadeleye girişen Thor'un hikayesini konu alıyor. Thor, macera dolu hayatını ardında bırakarak bu zamana kadar çıktığı yolculuklardan farklı olarak iç huzurunu bulmak için hareket eder; ancak onun huzurlu geçen emekliliği, Gorr the God Butcher olarak bilinen katilin ortaya çıkmasıyla son bulur. Thor, bu süreçte Kral Valkyrie, Korg ve eski kız arkadaşı Jane Foster'ın yardımına başvurur.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: medium none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Sisteme Başkaldıran Bir Yönetmen<img src="https://images.aposto.com/2022/6/3/1657676722933.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable" width="550"></h3>Kaynak: CineDÖncelikli olarak yönetmeninden bağımsız konuşulması imkansız filmlerden biri kendisi. Bunu, çok uzun senelerdir devam eden bir süper kahraman evreni adına söylüyor olmak ise oldukça şaşırtıcı aslında. Çünkü yönetmen için söylenen bir söz vardır, “Siz neyseniz filminiz de odur.” Ancak Marvel Evreni, çok uzun süredir belli bir şablon üzerinden çıkan filmlere sahne olduğu için yönetmen dokunuşlarını neredeyse tamamen kısıtlayan bir tutuma sahip.Mesela bir önceki MCU filminin yönetmeni, belki kağıt üzerinde Sam Raimi idi; fakat gerçekten koltuğa oturmak ve bazı detaylara dokunmak dışında bu işi yapabildi mi? İstediği senaryoyu tam anlamıyla yaşatabildi mi? Yapılan açıklamalar ve filmin, serinin diğer yüksek bütçeli işlerine oranla teknik işlerde -özellikle senaryo ve görsel efektler- oldukça başarısız olması da bunun bir göstergeleriydi. Bu doğrultuda Taika Waititi’ye büyük bir şapka çıkarmak istiyorum.<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">"Peki, tam olarak neden?"</h3>Belki aranızda “Görmeden inanmam.” diyenler olacaktır; fakat bu film, bir tür romantik komedi. Evet, romantik komedi. Bu türün ihtiyacı olan her şeye sahip Thor: Love and Thunder. Takip etmesi kolay bir hikaye, avanak aşık, dertlerine rağmen gülümsemekten vazgeçmeyen garip tutumlu bir sevgili, tekrar esprileri, bir sürü çocuk, kötü adam ve gerçekleşen bir dolu absürt olay. Aslında filmi bu cümlelerle özetlemek yeterli olsa da elbette biraz daha derinine ineceğim.Waititi’ye şapka çıkarmak istediğimden bahsetmiştim. Sebebi de bu işte. Belli şablonlara oturtulmuş bir evren içinde daha önce denenmemiş bir türü, kendi serisinin dördüncü filminde denemeyi düşünmekle kalmıyor; yazıyor, çiziyor, sunuyor ve bunu yöneticilerine kabul ettiriyor; hatta üstüne bir de genel olarak beğenilebilecek bir iş bırakıyor günün sonunda. Tabii Waititi sosuyla birlikte.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: medium none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">"Ne Sosu ya?"<img src="https://images.aposto.com/2022/6/3/1657676837946.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable" width="550"></h3>Kaynak: ExberlinerTaika Waititi, nevi şahsına münhasır yönetmenlerden biri. Farklı bir bakış açısı ve kendine özgü bir espri anlayışı var. Anlaşılması için verilecek en doğru örnek ise daha önce yazıp yönettiği Jojo Rabbit (2019) filmi. II. Dünya Savaşı sırasında devlet politikaları nedeniyle büyük bir Hitler sempatizanı olan küçük Jojo, ırk, cinsiyet, siyaset, aile ve aklınıza gelebilecek her türlü konu üzerinden darbe yerken bile bir şekilde gülmeye devam etmenizi istiyor Waititi. Ağır bir kara mizah şövalyesi kendisi. Aynı zamanda Thor serisinin Ragnarok ve Love and Thunder filmlerinde olduğu gibi, tekrar esprilerini de kullanmayı seviyor. İşte burada her zaman olduğu gibi, izleyiciyi ortadan ikiye bölüyor Waititi. Onun espri anlayışını sevenler, ortaya koyduğu işleri beğenirken, sevmeyenler ise sövüyor. Şahsım adına söyleyeyim, ben bu espri anlayışına yakın bir kimseyim. Tekrar esprileri şöyle bir yana dursun, kara mizah… Akan suların durması için yeterlidir şahsım adına. Kısacası bu kısım, biraz bireysel deneyimle sınırlı. O nedenle daha teknik-matematik meselelerin köküne inelim.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: medium none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Sinemanın Matematiği</h3><img src="https://images.aposto.com/2022/6/3/1657677951195.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable" width="550">Kaynak: DisneyGüçlü bir filmin temeli, sağlam bir hikayeden geçer. Bu filmde izlediğiniz hikaye, herhangi bir kısmıyla daha önce izlemediğiniz ya da sahne sıralaması ile deneyimlemediğiniz bir yapıya sahip değil. Hatta olay sırası göz önünde bulundurulduğunda daha evvel defalarca kez izlediğiniz yüzlerce filmin bir kopyası gibi. Zamanında iyi olan bir kimse, yaşadığı bir travma sonucu filmin ana karakteri ve arkadaşlarından intikam almak ister. Vurdu, kırdı, hırgür… Bunun dışında karakter gelişimlerinde de sorunlar var. Serinin eski filmlerinde yer alan bazı karakterlerin bu filmde bambaşka kişiliklere sahip olduğunu göreceksiniz.<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Peki, bu film neleri doğru yapıyor?</h3>Bu olumsuz yanlarına rağmen Waititi, Ragnarok filminde olduğu gibi görsel bir şölen hazırlamış ve görsel efektler anlamında 4. fazda yer alan diğer filmler arasında kafaya oynayacak bir yapı kurmuş. Elbette eksikleri olsa da o kadar kusur kadı kızında da olur diyor ve devam ediyorum. Öte yandan alışılagelmiş bir sahne sıralamasına sahip olsa da tutkal var bu filmde. Sahneler arasında doğru geçişler, kolay takip edilmesini sağlayacak replikler mevcut. Kısacası, bir yazar tembelliği söz konusu değil bu basit yapısına rağmen.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: medium none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Christian Bale'ı Övme Seansı<img src="https://images.aposto.com/2022/6/3/1657676601507.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable" width="550"></h3>Kaynak: Fanart TVOyunculuk performansı, ayrı parantez açmamı gerektiren noktalardan biri. Her oyuncunun üstüne düşeni fazlasıyla yerine getirdiğini düşünüyoum. Fakat biri var ki… Christian Bale. Joaquin Phoenix, 2020 Oscar Ödül Töreni’nde “En İyi Aktör” Ödülü’nü kaldırırken Bale’a dönmüş ve şu cümeleleri sarfetmişti, “Christian, büyük bir hayranınım. Fakat lütfen! Bir kere olsun işleri batır, olur mu? Sadece bir kere!”Rol aldığı ve toplam değerinin birkaç basamak üstüne çıkarmadığı tek bir yapım bile yok. Hangi yapımda yer alırsa alsın, başrol olsa da olmasa da her daim o filmin yıldızı olmayı başaran korkunç bir persona. Kendi jenerasyonunun, şahsım adına tartışılmaz en büyük ismi. Filmin tanıtımlarında gösterildiği kadar karanlık olmayan bir karakteri canlandırıyor olmasına ve bazı ucuz repliklerin kurbanı olmasına rağmen bu performans… Ellerinden öpüyorum.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: medium none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Sadet:</h3>Daha fazla uzatmadan incemeyi sonlandırayım. Filme tek cümleyle puan vermem gerekirse, “Taika Waititi’nin önceki işlerini seviyorsanız bu film de hoşunuza gidecektir.”Bayılmasam da beğendiğim bir yapım oldu Thor: Love and Thunder. Aslında bu toz pembe dünyasının dışında oldukça felsefik bir alt metne sahip olduğunu da düşünmekteyim; fakat incelemenin spoilerlı kısmında yer alacak bu bölüm.👇 İncelememi buraya kadar okuduğunuz için teşekkürler.Basın gösterimine davet ettikleri için Disney’e teşekkürler.

İsminin hakkını veren bir yapım. Aşk ve Gök Gürültüsü, ikisi de mevcut.

Marvel ve İlk Romantik Komedi Denemesi, Thor: Love and Thunder

Geçtiğimiz hafta "<a fr-original-style="" href="https://apos.to/s/62b76ab91a2fc7000937f916" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Sinemada Bazı 'Oyuncu' Değişiklikleri</a>" başlığı altında oyuncuların yer aldıkları yapım adına olumlu veya olumsuz potansiyel etkilerini, bir oyuncunun setteki tutumunu, kendisinden beklentileri ve daha fazlasını kaleme almıştım. Ardından da film kadrolarının seçildiği dönemlerde bazı karakterler ile özdeşleşen isimlerin yerine neredeyse başka oyuncuların geçeceğini anlattığım üç örnek ile yeşillendirmiştim bölümü.Bu hafta da bazı oyuncuların yer aldıkları yapımın gelişmesi adına yaptıkları fedakarlıklara yer vereceğim. Gerçekten şaşırtıcı, "Her babayiğidin harcı değil." diyeceğiniz fedakarlıklar bunlar. Başlayalım.👇<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">The Wolf of The Wall Street - Jonah Hill<img src="https://images.aposto.com/2022/6/6/1656791820822.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.78" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></h3>Kaynak:&nbsp;Business InsiderSene 2011. Martin Scorsese, yeni filmi The Wolf of The Wall Street için çalışmalara başlamış, senaryoyu tamamlamış ve oyuncu kadrosu adına düşüncelere dalmış durumda. DiCaprio'yu mutlak suretle başrolde görmek istiyor. Ücreti çok yüksek. Filmde birçok karakter beş dakikanın üzerinde süre alacağı için ufak ufak da olsa toplamda oyuncu kadrosu için büyük bir bütçe ortaya çıkıyor.Bu dönemde Donnie Azoff karakteri için bir seçme düzenleniyor; kendisi filmde en çok süre alacak karakterlerden biri ve Jonah Hill de katılıyor bu seçmelere. Sonuç olarak Martin Scorsese, Hill'in sergilediği performanstan çok etkileniyor ve kendisini filmde görmek istediğini, ufak bir problemi de kendisi ile paylaşarak belirtiyor. Konuşmayı şöyle anlatıyor Jonah Hill:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(222, 3, 3); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(222, 3, 3); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"Martin (Scorsese) yanıma geldi ve 'Bak evlat, bu rolü senin almanı istiyorum; fakat bir sorun var. Şimdiden onlarca oyuncu ile anlaştık ve filmin bütçesi de çok kabarık. Oyuncu kadrosuna ayrılan bütçenin ise neredeyse sonuna geldik ve senin kaşen de şu anda ödeyebileceğimizin çok üstünde. Bu sebeple birlikte çalışamayacağız sanırım. Sadece bunu sana bizzat söylemek istedim; sorun performansında değil.' dedi. Ben de ona, 'Peki 60.000 (Altmış bin) dolar da mı ödeyemezsiniz?' diye sordum. Yüzündeki şaşkınlığı görmeliydiniz. Neden bu rakamı söyledim bilmiyorum. O anda Scorsese ile çalışmak için üstüne para bile verebilirdim ve eğer teklifimi kabul etmeseydi ikinci teklifim de bu yönde olacaktı(Gülerek)."</blockquote>Yer aldığı her filme farklı bir tat katan, her karakterinde farklı baharat bulunan oyunculardandır Jonah Hill. Bu film özelinde de eksiksiz bir performans sergilemekle birlikte bazı bölümlerde gerçekten şaşırtıcı denilebilecek işler de ortaya koyuyor. DiCaprio ile olan uyumu ise çok başka bir seviyede. He, DiCaprio demişken, kendisi bu film özelinde 10 milyon dolar garanti ücretin yanında bir de filmin gelirlerinden düşük yüzdeli de olsa büyük bir gelir elde etti.Şimdi aranızda şunu söyleyenler olabilir, "60.000 dolar üstüne Dicaprio ile rol arkadaşlığı ve Scorsese'nin filminde neredeyse başrol kadar süre almak mı? Gayet iyi." Değil. Yani DiCaprio ve Scorsese tarafında hemfikiriz; ancak Jonah Hill, o sene geçimini sağlamak için evini satmak durumunda kaldı ve bir otele yerleşti. "Nasıl yani?" demeyin; dağına göre duman.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">True Detective - Matthew McConaughey<img src="https://images.aposto.com/2022/6/6/1656792120249.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></h3>Kaynak:&nbsp;Fanart TVBelki tam olarak bir fedakarlık olarak adlandırmak istemeyebilirsiniz; fakat bunu adanmışlık, profesyonellik, oyuncu gibi oyunculuk, kral hareket vb. birçok şekilde nitelendirebilirsiniz.McConaughey, True Detective&nbsp;dizisindeki rolüne hazırlanmak için tüm senarist ekibi ve yönetmen ile iki haftayı aşkın bir süre boyunca her gün soru-cevap yapmış ve bazı notlar almış. Tek amacı ise canlandıracağı karakterin hikaye boyunca evrimini incelemekmiş. Bunun sonucunda 450 (Evet, dört yüz elli) sayfadan oluşan "Rustin Cohle Karakterinin Dört Aşaması" başlığı ile oluşturduğu bu analiz dosyasını baştan sona ezberlemiş.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Keanu Reeves - The Devil's Advocate - The Replacement<img src="https://images.aposto.com/2022/6/6/1656792269537.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></h3>Kaynak:&nbsp;Fanart TVBöyle bir mesleğe sahip olduğu için sadece hayatını idame ettirebilecek kadar para kazanmanın kendisine her daim yeteceğini ve kazandığı parayı her zaman sevdikleriyle paylaştığını söyler Keanu Reeves, önemli olanın çalıştığı işi mümkün olduğunca üst basamaklara çekmek olduğunu vurgular. Normalde bu tip açıklamalar, pek samimi değildir. Fakat kariyerinde yaptığı bazı maddi fedakarlıklar, söylediklerini samimi kılar nitelikte.Kendinden daha iyi oyuncular ile kamera karşısına geçmek istediği ve yapımcıların kayda değer aktörleri kadroya dahil edebilmeleri için The Devil's Advocate (1997) filminde, üç buçuk milyon dolar olan ücretinden iki milyon dolarlık bir kesintiye gitmeyi teklif etmiş. Yapımcılar, Reeves'in fedakarlığı sayesinde Al Pacino ile anlaşabilmişler.The Replacements&nbsp;(2000) filminde Gene Hackman ile çalışabilmek için ise maaşının %90'ından vazgeçmiş. Hayır, salak değil; idealist. Bunu yalnızca hayatını işine adayanlar anlayabilir. Bu tip kararlar, şahsım adına esin kaynağıdır. İçlenmeden devam edelim.

Rol arkadaşı milyonlarca dolar alırken asgari ücret alan da var, daha iyi oyuncuyla rol arkadaşı olmak için iki milyon dolarını bırakan da. Sanat için. Daha iyi sanat için...

Sinemanın Fedakar Oyuncuları

Bir filmin kalite seviyesini belirleyen sayısız unsur vardır. Yönetmenden tutun da ses asistanına kadar herkesin verdiği irili-ufaklı kararlar, bir sahnenin, hatta bütünüyle bir filmin kaderini bile etkileyebilir. Ancak elbette bu unsurlar da kendi aralarında önem sıralamasına tâbi tutulabilir. Bu sıralama içerisinde "hayati öneme sahip olanlar" bölümü olacaksa, oyuncular da kendilerine ön sıralardan geniş bir koltuk bulacaktır elbette.Oyuncular. Kimi, birlikte çalışması oldukça zor, kimi de sadece zordur. Şahsi tecrübelerime dayanarak söylüyorum: Kolay, asla bir seçenek değil bu hususta. Evinden al, sete götür, saç, makyaj, kostüm, ses, teker teker tüm departmanlara uğramış olmasını sağla önce, ardından da işini yapmasını bekle.<img src="https://images.aposto.com/2022/5/6/1656193489219.jpeg" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak:&nbsp;PinterestKimi, sanat ekibinin tercih ettiği kemeri beğenmez ve ses departmanının kullanacağı cihazı taşıyamayacak bir kemer ister, durumu anlatsan anlamaz, anlasa da oflar-puflar, kimi kahvemi-sigaramı içmeden sahne alamam der. Bazen ezber yapmadan gelir sete, ezberini beklersin; bazen sebepsiz yere küplere biner ve sinir krizi geçirip seti terk eder. Bir yandan arkasını toplarsın, diğer yandan memnun etmeye çalışırsın, amaan... Aslında takınması gereken normal tavrı takındığında da lütfediyormuşçasına bir vücut dili sergiler, "Yani, bunu başka oyuncu olsa yapmazdı da hadi bak iyisiniz yine, oyuncu gibi oyuncu, insan gibi insanım hee..." duygusuyla hareket etmeye başlar ve bunu kimseye hissettirmediğini zanneder.Tüm setin alttan aldığı, hatta alttan almak zorunda olduğu bir sınıf. He, varsa baba gibi saygı duyulan bir yönetmeniniz her şey hallolur, ne dert kalır ne de tasa. Yönetmen için birçok zor durumdan yalnızca biri tabii bu durum. Sonuçta yönetmen dediğiniz kişinin yazısız iş tanımı, sette kendisine çıkarılan tüm sorun ve zorlukların üstesinden gelmek ya da bunlara çözüm üretmektir.Tabii sadece olumsuz yönlerden ibaret değil oyunculuk müessesesinin bir yapıma etkileri. Bir oyuncu, bütün bir işi kurtarabilir, olduğundan daha üst basamaklara taşıyabilir ve birçok ödüle kavuşturabilir yapımı. Çok önemlidir cast seçimi. Düşünsenize, ya Kaptan Jack Sparrow karakterini Johnny Depp canlandırmasaydı? Ya da Don Vito Corleone, Marlon Brando ile tek vücut olmasaydı? Aslında neredeyse...<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kaptan Jack Sparrow - Hugh Jackman</h3><img src="https://images.aposto.com/2022/5/6/1656193235532.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: Fanart TVSerisinin ilk filmi olan Karayip Korsanları: Siyah İnci'nin Laneti (2003), 2001 senesinde senarist Stuart Beattie tarafından kaleme alınmış. Senaryoda en çok yer alacak olan Jack Sparrow'un adını her yazdığında aklına gelen ilk isim, Johnny Depp değil, Hugh Jackman'mış. Karakterin isminin bu sebeple"Jack" Sparrow olduğunu da açıklamış. İlk teklif götürülen isim de Hugh Jackman'mış; fakat rolü kabul etmemiş.<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Sebepler:</h3><ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Aynı yılda vizyona girecek olan X-Men 2 filmi adına Wolverine karakterini canlandırıyordu.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ancak asıl sebep, 2000'li yıllarda uzun soluklu devam edecek bir korsanlık macerasının asla başarılı olabileceğini düşünmemesiymiş.</li></ul>Jack Sparrow, zaman zaman sert ve mizah anlayışı kıt bir korsan olarak kaleme alınmış en başta. Johnny Depp, ilk deneme çekiminde kendi yorumunu katınca, "Tamam, budur işte."deyip bazı noktaları revize etmişler.&nbsp;Evet, oyuncu dediğiniz kişi, eğer performansıyla yeterince ikna edici olabilirse bir yapımın kaderini değiştirebilir.<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"></h3><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Trinity - Angelina Jolie</h3><img src="https://images.aposto.com/2022/5/6/1656193135037.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: Fanart TVMatrix (1999) filmi için Trinity rolü, öncelikle Angelina Jolie'ye teklif edilmiş. Fakat aynı tarihlerde başka bir filmde rol alacağı için teklifi reddetmek zorunda kalmış. Onun yerine ikinci tercih olan Carrie Anne Moss, Trinity'yi canlandırdı.1999, Jolie'nin kariyeri adına en yoğun senelerden biriydi. Rol aldığı filmler:<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Girl Interrupted</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bone Collector</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Pushing Tin</li></ul><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Vito Corleone - Orson Welles - Frank Sinatra</h3><img src="https://images.aposto.com/2022/5/6/1656193046220.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: Fanart TVThe Godfather kitabının film uyarlaması adına ilk adımlar atılmaya başlandığı zaman yönetmen Francis Ford Coppola, filmin ana karakterlerinden biri olacak Vito Corleone için de geniş bir liste hazırlamış.Karakteri canlandırması adına ilk olarak Orson Welles&nbsp;ile anlaşmanın eşiğine gelse de son anda bunun doğru tercih olmadığına karar vermiş ve üzülerek kendisine durumu izah etmeye çalışmış. Ne yazık ki aralarında geçen diyalog pek de iyi gitmemiş. Bunun üstüne oldukça üzülen Coppola, birkaç sene içinde çekimleri başlayacak olan sıradaki filmlerinden Apocalypse Now'da kendisine Albay Walter E. Kurtz rolünü teklif etse de Welles, bunu kabul etmemiş ve uzun yıllar boyunca konuşmamışlar. Orson Welles için her zaman, "Biraz arıza bir abimizdi." ibaresi kullanılır zaten.Coppola'nın Welles'ten sonra düşündüğü ilk isim ise Frank Sinatra olmuş. Hatta kendisine şarkı söyleyebileceği bir sahne bile kurgulamış; ancak bundan da son anda vazgeçip birkaç aktör ile görüştükten sonra da en doğru ismin Marlon Brando olduğuna karar vermiş. Çok da iyi etmiş.Karakter adına düşünülen diğer isimlerin tam listesi:Ernest Borgnine, Burt Lancaster, Laurence Olivier, Anthony Quinn, Edward G. Robinson, Paul Scofield, George C. Scott ve Danny Thomas.<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(222, 3, 3); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(222, 3, 3); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">⊙ Daha iyisi olabilir miydi? ☐ Olabilirdi. Ancak aynısı... Aynısı olmazdı. Biz, hayallerimizdekinin değil, gördüklerimizin kokusunu aldık.</blockquote>

Oğuz Altınöz