Albüm: Wet Leg, Wet LegSüre: 36 dakikaPlak şirketi:&nbsp;Domino RecordsKartonet:&nbsp;SXSW’in 2022 edisyonunun gözdesi Wet Leg, müzik dünyasında yer edinmek için ilk stüdyo albümünü yayımlamasına bile gerek duymadı. İlk teklisiyle birlikte Domino’nun radarına takılan ikilinin kariyer grafiği düzenli olarak yükselişteydi. Tabii ki bu yükselişi taçlandırmak gerekiyordu. 36 dakika gibi bir sürede ilgili kulaklarda yerini sağlamlaştıracak bir başlangıç yapmaktan geri kalmadılar.&nbsp;Her saniyesi ve kompozisyonuyla bir post-punk eseri Wet Leg’in prodüktör koltuğunda türün en dikkat çeken prodüktörü Dan Carey yer aldı. Fontaines D.C’den Squid’e, Black Midi’den Kae Tempest’e birçok harika ismin albümünde de görev alan Carey’nin dokunuşları net bir şekilde duyulmakla kalmayıp şarkıların viral olacak kadar geniş kitlelere ulaşmasını sağladı. Carey’nin önerisiyle bas gitarların çıktığı nokta, bu enstrümanı dinlemeyi seven müzikseverler için işitsel bir ziyafet. Chaise Longue ve Wet Dream, grubun hem yükselişini hem de yerini sağlamlaştırmasının birer örneği. Ancak bu ikilinin yanında Convincing ve&nbsp;Oh No gibi şarkıların payı da küçümsenmeyecek boyutlarda.Albümün yazım aşamasında Rhian Teasdale’ın, Hester Chambers’a göre daha aktif olduğunu söylemek lazım. Şarkıların tamamında imzası bulunan Teasdale, 6 şarkıyı tek başına ortaya çıkardı. Hemen hemen hepsinde görülen gençlik ve aşk teması, Loving You, Too Late Now’ın sözlerinde derinlik de kazanmış.<img src="https://images.aposto.com/2022/3/3/1650440682910.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Wet Leg, Wet Leg<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Neden dinleyelim?: Geçtiğimiz sene bu zamanlarda ilk albümünü çıkaran Dry Cleaning’le çok yakın bir çizgide Wet Leg. Bir renk paleti düşünecek olursak Dry Cleaning’in müziğindeki öfke siyaha yakın koyu renklerde, Wet Leg’in öfkesi beyazla gri arasında. Dry Cleaning kadar agresif olmadıklarını söylemek lazım. Hatta yer yer pop müziğe de yakınlar. Böyle olunca da daha tahmin edilemez ve oyuncaklı bir müzikle karşılaşma şansımız oldu. Ur Mum’daki çığlıktan tutun I Don’t Wanna Go Out’un asıl riffinin David Bowie’nin The Man Who Sold The World’e öykünmesine…&nbsp;Grubun geniş bir yelpazede farklı dokulardan beslenerek kendi bütünlüğüne ulaşmak için çıktığı uzun yolculuğun ilk adımına eşlik ettik. Ki 10 günlük süre zarfında Avustralya, İskoçya ve Birleşik Krallık listelerinde bir numaraya ulaşmaları bunun somut örnekleri. Hemfikir olunan bir nokta varsa bu da albümün yıl sonu listelerindeki yerini sağlamlaştırdığı.Teasdale-Chambers ikilisinin müziğindeki en değerli noktanın kendilerini ciddiye almayıp yaptıkları işle eğlenebildiklerini gösterebilirim. Öyle ki grubu dünyaya tanıtan şarkı Chaise Longue’un klibinin yapım aşaması bunun endirekt örneklerinden. Sadece 50 sterlin harcadıkları klibin tamamı cep telefonuyla çekilmiş; bununla yetinmeyen Rhian Teasdale, klibi Final Cut programının 1 haftalık ücretsiz versiyonuyla kurgulamış. Sahnede ve kayıtlarda birbirlerine güldüklerini, hata yapmak gibi bir düşünceleri olmadığını duyup kendilerine güvenin nedenini anlayabiliriz.&nbsp;Ne diyebiliriz ki? Harikasınız arkadaşlar. Lütfen böyle devam edin, ihtiyacımız var.Benzer işler:&nbsp;Dry Cleaning, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/4oNy189uvEgnJKNLsWx9Zz?si=BTpBhSokQMOF9CI5Sfo8fw" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">New Long Leg</a>&nbsp;&amp; Eagles of Death Metal, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/5mCunsrgsltXtI60XChYA0?si=SSdIA2qxSYOyNlDzLM9E_w" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Death by Sexy</a>.

Duende

Wet Leg’in geniş bir yelpazede farklı dokulardan beslenerek kendi bütünlüğüne ulaşmak için çıktığı yolculuğun ilk adımına eşlik ettik. 

Güler yüzlü ve pasif agresif 

Güney Londra’da bodrum katında bir daire; içeride yalnızca bir yatak, telefon ve faks makinesi var. Yerde bağdaş kurup oturmuş biri, yeni yayımladığı albümlerin yerlerine ulaşıp ulaşmadığını öğrenmek için telefonda saatler geçiriyor. Bu kişi, bugünün en etkili bağımsız plak şirketlerinden Domino’nun kurucusu Laurence Bell. 90’ların başında Ipswich’ten Londra’ya taşınan bu müzik delisi, plak dükkânlarında çalışıp bir yandan bağımsız plak şirketi Fire Records için yeni sanatçılar arıyor. Gönlünde yatan asıl arzu ise, kendi dünya görüşüne sahip, bilinmeyen müzikleri dinleyiciyle buluşturacak bir plak şirketi kurmak.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-12-17T11:10:44.980Z.jpeg" alt="Domino Logo"><figcaption>Domino Logo</figcaption></figure>ABD'li indie’nin Birleşik Krallık’taki evi: 1993’te, albüm prodüksiyonu üstlenecek kadar kaynağı olmayan Bell, ABD’de yayımlanan albümlerin Birleşik Krallık’taki yayın haklarını alarak yola koyuluyor. Böylece hem daha düşük bütçeyle şirketini var edebiliyor hem de dinleyiciler, ithal albümler yerine Birleşik Krallık’ta üretilmiş albümlere daha düşük maliyetle sahip olabiliyor. Domino’nun bu şekilde yayımladığı ilk çalışma, Sebadoh’un Bubble &amp; Scrape albümü. Will Oldham ve Bill Callahan da Domino’nun erken dönemine tanık olan sanatçılardan.&nbsp;Britpop fırtınasının ortasında: Şirketin kasasına giren ilk parayla odasına bir jukebox ve bir masa alan Bell, Domino’yu partneri Jacqui Rice ile birlikte yönetiyor. Bell, bağımsız plak şirketlerinin görevinin, insanlarla bağ kuracak sanatçıları bulmak olduğunu düşünüyor ve bu işte oldukça iyi. Ülke Britpop fırtınasıyla sarsılırken, Domino gözünü ABD’ye dikiyor ve indie rock dünyasının kült ismi Pavement’ın Birleşik Krallık’taki şirketi oluyor. Bu hamle, Domino’nun hikâyesindeki birçok dönüm noktasından biri.&nbsp;Wild Beasts üyeleri, Laurence Bell’den bahsederken, 20-21 yaşında insanlara güvenip yatırım yapmanın cesaret isteyen bir iş olduğunu söylüyor. Domino’nun DNA’sında bu cesaret var.&nbsp;<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-12-17T11:10:05.944Z.jpeg" alt="Franz Ferdinand"><figcaption>Franz Ferdinand</figcaption></figure>Franz Ferdinand ile zirveye: 2003’te Glasgowlu, alışıldık konser mekânlarının dışında, şehrin kundaklamalarla ünlü bir mahallesinde işgal ettiği binada konserler vererek kendi etrafında bir sosyal çevre oluşturan Franz Ferdinand’la sözleşme imzalanıyor. İlk Franz Ferdinand albümü Mercury Ödülü’nü kazanıyor, gruba Grammy adaylıkları getiriyor ve Domino’yu Birleşik Krallık müzik endüstrisinin zirvesine taşıyor.&nbsp;Müzik sektörüne şok: Sanatçıların kendilerini evlerinde gibi hissettiklerini söyledikleri bu bağımsız şirketin bir sonraki büyük hamlesi, 2005 yılında geliyor. Müzik sektörü, Sheffield çıkışlı genç bir grubun demoları, konser performansları ve MySpace’teki popülerliğiyle çalkalanırken, kendi sözleriyle “duruma geç uyanan” Laurence Bell, grubun menajerini arıyor ve “Çok mu geç kaldık?” diye soruyor. Menajer, büyük oyuncular dâhil birçok plak şirketinden teklifler aldıklarını söyleyerek, grubun daha fazla toplantı yapmak istemediğini belirtiyor. Bu yanıta rağmen, 2005 Haziran’ında Domino’nun Arctic Monkeys’i kadrosuna kattığını açıklaması, müzik sektöründe şok etkisi yaratıyor. Devasa büyüklükteki plak şirketleri dururken, bu bağımsız şirket gruba ne önermiş olabilir? Bunun yanıtını Humbug albümünde onlarla çalışan Josh Homme veriyor: “Grubun Bell ile ilişkisini garipsemiştim. Bell’in “Sadece onların mutlu olmasını istiyorum.” dediğini duyunca, keşke benim için de böyle düşünen biri olsa, dedim kendi kendime.”&nbsp;<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-12-17T11:11:16.687Z.jpeg" alt="Arctic Monkeys"><figcaption>Arctic Monkeys</figcaption></figure>Yolundan şaşmadan: Arctic Monkeys’in ilk albümü Whatever People Say I Am, That’s What I’m Not, ilk haftasında 360 bin satarak Birleşik Krallık tarihindeki en hızlı satan albüm oldu. 14 yıl sonra, sadece Arctic Monkeys değil, Alex Turner ve Miles Kane’in projesi The Last Shadow Puppets da hâlâ Domino çatısı altında. Animal Collective, Hot Chip, Blood Orange, Jon Hopkins gibi isimlerin evi olan Domino, büyük başarılarla başı dönmeden, zamanından erken büyümelerle kendini tehlikeye atmadan, sevdiği ve paylaşmak istediği müziğin peşinde ilerleyişine devam ediyor.&nbsp;

Sevdiği ve paylaşmak istediği müziğin peşinde.

Birleşik Krallık müzik endüstrisinin bağımsız yıldızı: Domino Records

• Domino’s, ABD’deki saat başı ücretle çalışan 11.500 çalışanına bu ay ekstra ödeme yapacağını <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmZTA4MzkwNDQyNmZhMDAwNzE4YWExNSZ1c2VyPTVlODc1ZjY5YjdmYWI1NTg4ZDNiOWYzZiZhdXRob3I9NWVjODJjMWIyYjIxOGM3YTc4NTkxMmUwJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5yZXN0YXVyYW50YnVzaW5lc3NvbmxpbmUuY29tJTI1MkZ3b3JrZm9yY2UlMjUyRmRvbWlub3MtcGF5aW5nLWhvdXJseS13b3JrZXJzLTEyMDAtYm9udXNlcw=="">duyurdu</a>. Pizza zinciri, yapacağı ikramiyeler için 9,6 milyon dolarlık bir bütçe ayırdı. İkramiye, Domino’s bayiliklerindeki çalışanları kapsamayacak.<ul><li>Domino’s CEO’su Ritch Allison “Pandemi sırasında ABD genelinde açık olmanın ve faaliyet göstermenin onur ve ayrıcalığına sahibiz. Bunu ekip arkadaşlarımızın sıkı çalışması ve özverisi olmadan yapamayacağımızın farkındayız.” sözleriyle ön saflardaki çalışanlarına teşekkür ederek verilen kararı açıkladı.</li></ul>

Domino ile ilgili hikayeler