1️⃣ Sular Yükselirken, Anja Kampmann:&nbsp;Alman yazar ve şair Kampmann’ın eseri, açık denizde zorlu koşullarda çalıştırılan petrol işçilerinin dünyasını gözler önüne seriyor. Kitap, okuru, bu ortamdan kaçan bir adamın, geçmişini, kimliğini ve evini aradığı yolculuğuna davet ediyor. Bu yolculuk, başlangıçta amaçsız gibi görünse de derinlemesine bir kimlik arayış hikayesini ortaya koyuyor.2️⃣&nbsp;Rüyanın Oltasında, Nisan Erdem: Yazar, ikinci öykü kitabında düşüncenin sınırlarını zorlayarak okurları farklı dünyalara davet ediyor. Bu öykülerde, ölümün bilgisiyle yüzleşen, Tanrı ile karşılaşan, Gılgamış ile ölüm üzerine sohbet eden karakterler yer alıyor.3️⃣&nbsp;Aramızda,&nbsp;Marianne Musgrove: Ödüllü yazar Musgrove’un romanı, Mundi Çocuk etiketiyle raflarda yerini aldı. Kurgu, iki kardeşin duygusal hikayesi aile olmanın ve beklenmedik sorumluluklar altında büyümenin zorluklarını işliyor.4️⃣ Suda Ölüm, Kenzaburô Ôe:&nbsp;Çağdaş Japon edebiyatının önde gelen isimlerinden Kenzaburô Ôe, bu sefer miras ve ölümlülüğün karmaşık derinliklerine iniyor. Kitap; politik ve sosyal yapılardaki toplumsal çatlakları onarmanın yollarını araştırırken ulusal ve kişisel travmaları da gün yüzüne çıkarıyor.

Aposto Gündem

<img src="https://images.aposto.com/2023/8/0/1694328649740.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="2.85" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">1️⃣&nbsp;Örme Biçimleri: Bir Ters Bir Düz Fragmanlar, Nurdan Gürbilek - Yazının başlangıç ve bitiş noktalarını bir kenara bırakıp aradaki duraksama, bocalama ve değişim anlarına bakıyoruz. Örme Biçimleri, yazarın deyişiyle “çoktan verilmiş cevaplardan çok, o cevapların içinde kıpırdamaya devam eden sorulara dikkat kesiliyor.”2️⃣&nbsp;Amerika Kıtasında Nazi Edebiyatı, Roberto Bolaño - Aşırı sağa meyilli kurmaca aydın ve yazar biyografileri üzerinden Amerika kıtasının Nazizm eğilimlerini okuyoruz.3️⃣&nbsp;Yazmak Üzerine, Henry Miller - Yazarın eserlerinden, notlarından ve mektuplarından oluşan bu derlemede yazarlığın inceliklerine kafa yoran Henry Miller’a eşlik ediyoruz. Miller, “yazı işlerini yaşama uğraşıyla eş görüyor ve en yüce makamı saydığı yazı masasının başından bildiriyor.”

Ne dinler?Çok farklı janrlar dinlesem de gerçek bir hip-hop aşığıyım. Sevdiğim isimlerden birkaç tanesi Big L, MF Doom, Bahamadia — A Tribe Called Quest’i bıkmadan loop'ta dinlerim.Kimi takip eder?Tabii ki çok isim var ama çok severek takip ettiğim aklıma gelen ilk üç isim Mason London, Sawako Kabuki ve Davor Gromilovic.Ne izler?Dizi izlemeyi sevmem — MUBI, çok sevdiğim bir platform, genellikle seçkilerini çok seviyorum. Orada da en son severek izlediğim Moments Like This Never Last oldu.Ne okur?Henry Miller ve Ursula K. Le Guin çok sevdiğim isimlerden. Şu anda okuduğum iki kitap da İsmail Cem'den Türkiye'de Geri Kalmışlığın Tarihi ve Engin Geçtan'dan İnsan Olmak.Neyi tekrar eder?Yapmak istediklerimin hayalini gün içinde tekrar tekrar kurarım ve en sonunda olur. Bu döngü beni inanılmaz motive ediyor.

Duende

İllüstratör.

Simay Bahçıvan

<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/anlamarama/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Hazal Yılmaz</a>Çımacı ipi çözüyor. Denizin ortasında yüzen bir koloninin birleşenleriyiz şimdi. Ben, kafasına bağladığı eşarbın peşinden rüzgârı kovaladığım Sophia ve bir melodi Dance me to the End of Love. Altında durduğumda beynimdeki düşüncelerle birlikte üzerime çökecek gibi görünen binalar yoklar. Yüzüme sıcağını harlayan asfalt da. Fiillerini -maz, -mez ekiyle çeken anneler, emir kipinde konuşanlar, birbirinin gözüne bakan iki kişi arasında desibel farkı yok. Yağlanmamış kapının tıkırtısı, dalgaların çırpıntısı eşlik ediyor yolculuğumuza. Yirmi yedi şarkı, dört utangaç gülümseme sonrasında yanaşıyoruz denizin ülkesi Hydra’ya. Sophia, mavi kareli muşamba torbasıyla uzaklaşıyor. Şurada bir kahve içer miyiz demek istemiştim ama olmadı. Beni bulurmuş o.Ada turunu yeni tamamlamış eşek beyden yol isteyip tavernaya oturuyorum. Kimse ne yiyip içeceğimi sormuyor. İçeriye başımı uzatıyorum, havanın akışını yukarıya kaldırdığı eliyle kesebilen Elias durmamı istiyor. Beklememi. Ada saatine geçmemi. Aceleden neler kaçırmışım meğer. Sağımdaki masada Lawrence Durrell ve Henry Miller çıplaklığın anatomisi üzerine sohbetteler. Henry’nin gözlükleri masada. Lawrence teknesini bağladığı babaya bakıyor. Yalpalanıyor diyor. Gerdirmek gerek. Henry, “Charmian’lara yeni gelen çocuğu gördün mü?” diye soruyor, “Leonard mı?” diyor Lawrence, “Geçenlerde buradaydı, gömleğinin üstten iki düğmesini deliklerinden ayırmış, elinde kurşun kalemle kâğıdın başında oturuyordu.” Gülümsüyorlar. Charmian Clift ve George Johnston’ın Leonard Cohen’e yataklık ettiği, bitmemiş cümlelerini tamamlayan memleketinde, suda ırgalayan kayığın, mavi bacaklı tahta sandalyelerin, bulutların arasında kaybolsa da her şeye yukarıdan, ben bilirim edasıyla bakan güneşin dilini konuşsam, bunlar olurdu hikâyeleri. Elias yaklaşıyor o sırada. Tepsisinde Mythos. Yemek siparişleri sonra.<img src="https://images.aposto.com/2021/4/2021-05-28T19:49:32.287Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kolaj:&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/mericcanatan/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Meriç Canatan</a><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">“Vous voulez d’autre chose?” Başka ne istersiniz diye soruyor garson. Fransızca. Etrafıma bakınıyorum. Denizin rengi aynı. Pantonesi biraz değişti. Gözlükleri taktığımda mavi. Çıkarınca nil yeşili. Gündüz düşlerinde miyim, yoksa bir anıya mı yolculuk etti aklım. “Non merci” diye cevap veriyorum. Teşekkürler, kalkacağım. Şarabın son kalan yudumunu dikiyor, cebimdeki bozuk paraları masaya bırakıyor, masanın üzerinde dinlenen Mon Ami Maigret (Arkadaşım Maigret) kitabını alıp çantama yerleştiriyorum. Porquerolles sokaklarında, Simenon’la yolculuktayım. Yavaş yürüyor George. Adımlarımı hızlandırdığımda kolumdan tutuyor beni. Adımlarını aklındakilere değil, aklındakileri adımlarına uydur diyor. Hiç konuşmadan Plage Notre-Dame’a doğru ilerliyoruz. Yazması gereken 16 sayfa varmış o gün. Beni bırakıyor kumların başladığı yerde. Piposunu cebinden çıkarıp ceketini sırtına alıyor. Ayakkabılarını çıkar, tabanların yansın biraz diye bağırıyor arkamdan. Şezlonglardan uzakta, dalların güneş ışınlarıyla oynaştığı bir kuytudayım. Sayfa 60. yoksa 59 muydu? Neyse bölümün başından başlayayım iyisi mi.Gözlerimi açıyorum. Elimdeki kitap kuma gömülmüş. Tepemdeki gölgenin sebebi çikolatalı dondurması parmaklarından kollarını izleyerek küçücük bedenine akan çocuk. Elindeki külahı bana doğru uzatıyor. Gülümsüyorum. “Ciao!” diyor velet. Arkasından onu koltuk altlarından tutarak denizde yıkamaya götüren dedesi de eli şapkasında selamlıyor yanımdan ayrılmadan. Olduğum yerde doğruluyorum. Üzerimdeki kıyafetlere bakılacak olursa Porquerolles’den İtalya’nın bu adasına yüzerek gelmiş olamam. Belki de ışınlanmanın geliştirildiği geleceğin ilk deneklerinden biriyim. Çok da önemi yok. Gözlerimi kapadığımda düşlediğim yerlere götüren zihnim kafatasımın içinde. Etrafta rengârenk şemsiyeler; havlularına serilmişler, sarınmışlar; radyoda maçın son dakikalarını yakalamak için uğraşanlar, top sektirenler. Güneşim kesiliyor bir anda. Tepemdeki gölgenin cüssesi geniş. Simenon seni buralarda bulacağımı söylemişti diyor hiç tanımadığım bir ses. Ellerimi gözlerime siper yaparak güneşi kesmeye çalışıyorum. Karşımda Neruda. Neredeyiz biz Pablo? En güzel sürgünde diyor Neruda. Capri’nin kuşatmasında.

Soli

 Ellerimi gözlerime siper yaparak güneşi kesmeye çalışıyorum. Karşımda Neruda. Neredeyiz biz Pablo? En güzel sürgünde diyor Neruda. Capri’nin kuşatmasında.

Henry Miller ile ilgili hikayeler