Hemen ardına, ölecek gibi Uzuyor boyum, ha bire Her bir gece, süzüyor beni Kaç kişi gitmiş, benden diye Ağlaya ağlaya, sarhoş gibiydim Ağlaya ağlaya &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp;&nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; &nbsp; --&nbsp;“Ağlaya Ağlaya”, Gevende (Kırınardı, 2017)Türkiye ziyadesiyle ilginç bir ülke. Dünyada bir eşi yok, benzeri de var mı uzun uzadıya tartışılır. Pek çok alanda kendine has dengeleri, gerçekleri, duyguları olan bir yerdeyiz. Bir ülkeye karakterini veren sadece toplumu değil elbet; coğrafyası, taşı, toprağı, havası, suyu, tarihi ve tabii ki ortak sevinçleri ve travmalarıyla derinleşmiş toplumsal hafızası. Bu bakımdan Türkiye’nin 100 yıllık cumhuriyeti ve eğreti demokrasi deneylerine yaslanan ulusal kültürü, türlü çuvallamalarla yamalı ve yaralı olduğu gibi muazzam zenginlikler ve mücevherle de dolu. Bu hazinelere örnek gösterebileceğimiz alanlar çok fazla ama bu yazının ele alacağı alan müzik.Müzik diyerek engin bir deryayı, sayısız sanatçıyı, koskoca bir yaratıcı külliyatı, devasa bir repertuvarı bir kelimeye sıkıştırmaktan ziyade, geçen hafta düzenlenen bir konserin düşündürdüklerinden yola çıkmak isterim. Fazla tanınmayan, tanıyan ve bilenlerin bir kısmınca çok sevilen, sevenleri tarafından tapılırcasına teveccüh gören Gevende grubunun 20. yıl konserinden bahsediyorum. Yurt dışında bulunduğumdan konsere gidemedim ancak sosyal medyada ve internette konserle ilgili okuduklarım, duyduklarım, gördüklerim, ayrıca müzik sevgisine ve bilgisine çok güvendiğim Selin Altan’ın <a fr-original-style="" href="https://thanksforthememoriess.blogspot.com/2024/01/gevende-20yl-konseri-onu-sardalyeler.html" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">blog yazısında</a> okuyup kendisinden bizzat dinlediklerim beni konsere gitmiş gibi hissettirmeye ve olan biteni anlayabilmeme yetti.Gevende epeydir birarada olan bir grup. Eskişehir’de kurulduktan iki sene sonra İstanbul’da Roxy Müzik Günleri yarışmasını kazanan, ertesi sene ilk albümünü yayınlamasının ardından İran, Pakistan, Hindistan ve Nepal’i kapsayan bir aylık bir “kafa yolculuğu”na çıkan grup, akraba tınıların elçisi birçok başka grupla çağdaş ve akıldaş. Tanımsız ama birbirini bilen bir kabilenin müzik dairesi başkanlarından aklıma ilk gelenler arasında Nekropsi, Kesmeşeker, Ayyuka, Replikas, Kırıka, Dandadadan ve Peyk’i sayabiliriz. Bu grupların görünmeyen ama capcanlı bir hayalet ruhu olduğu gibi dinleyicilerinin de tanımsız bir kolektif kültü var. Kült küçük olabilir, külttekiler birbirini tanımayabilir ama kendini bilir, bir de kabileden olanı gözünden anlar. Veya dansından.Yer aldıkları 50'nin üzerinde saygın uluslararası festival konseri ve turne haricinde Gevende, grup olarak fazla üretken ve göz önünde olmayabilir ama üyelerinin hepsi teker teker hatırı sayılır, mahir ve çok yönlü müzisyenler. Özellikle grubun kurucusu, lideri ve solisti Ahmet Kenan Bilgiç takdire şayan nitelikte ve nicelikte projelere, dizi ve film müziklerine imza atan, yaratan, üreten bir “müzisyen müzisyeni”. Bununla kastettiğim, kendi ismi popüler kültürün temel taşlarından biri hâline gelmemiş olsa da, büyüğünden küçüğüne, güçlüsünden tıfılına, tecrübelisinden toyuna, müzikle ve etrafındaki yaratıcı sanatlarla iştigal eden isimlerin çoğunun tanıdığı, sevdiği ve saydığı bir sanatçı olması. Bunun hakikisi nadir rastlanan bir durumdur. Sahtesineyse, özellikle bu çağda ve sosyal medyanın haşarı fasaryasında bolca <a fr-original-style="" href="https://www.gazeteduvar.com.tr/albumum-cikti-makale-1661633" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">rastlanır</a>.Grubun 20. yıl konserinde 3 bine yakın insanı Zorlu PSM’ye çekebilmesi yukardaki nedenlerden ötürü şaşırtıcı değil. Gevende gibi grupların dinleyicileriyle kurdukları bağ, günümüzün çok hareketli ve talep gören canlı müzik sektörünün dinamikleriyle birleşince, koca koca salonların biletlerinin tükenmesine, insanların biraraya gelerek duygudaşlıkla fiziksel ve ruhsal bir bütünleşme yaşamalarına ve bunu başka birçok sosyal deneyime tercih etmelerine kapı açılıyor. İnsana ve hayata dair her şeyi doğrudan ve dolaylı yollardan çürüttüğüne ve dünyayı daha az yaşanılır bir yer hâline getirdiğine inandığım sosyal medyanın belki de en ölçülebilir ve ayrıştırılabilir faydası bu alanda oldu: Konser mekanları, festivaller, organizatörler, muhtelif tedarikçiler, sanatçılar ve nihayetinde “canlı” müzik kurtuldu. Kurtulmakla kalmadı, her zamankinden fazla rağbet ve talep gören bir şeye dönüştü. Zuckerberg’in buğulu camdan gözleri oradan öylece bakıyor şimdi, biz de ona bakar ve düşünürken, her lanet nimetiyle gelir&nbsp;diye.&nbsp;Gevende’ninki 20. yıl konseriydi ama aslında bu ismi 2003 yılında almışlardı. Öncesinde başka bir isimle var olan grubun temelleri ise 2000 senesinde atılmıştı. İlk albümleri Ev 2006 yılında yayınlandı. Grubun dikkat çekici ismini ilk duyduğumda nerede olduğumu ve ne yaptığımı çok iyi hatırlıyorum: Karadeniz Teknik Üniversitesi’nde verecekleri turne konseri için mor ve ötesi’yle birlikte Trabzon’a doğru yola çıkmıştık. Romantik bir edayla Karadeniz’i seyrediyordum ama aslında sahneye birkaç saat kalmış olmasına rağmen hâlâ ödenmeyen konser ücretini düşünmekten kendimi alamıyordum. Büyük bir stres altındaydım. “Gevende mi… Ne biçim isimdi o öyle?"Wikipedia’ya göre ismi Kürtçe “düğün şarkıcısı” demek olan grup, merak uyandıran albüm (Sen Balık Değilsin Ki, Kırınardı) ve şarkı isimleriyle (Gözağrı, Beboyi Yerki) olduğu kadar, sıradışı besteleri, keman, trompet gibi az rastlanan aletleri içeren enstrüman dizilimi, komplike düzenlemeleri, anarşik caz-folk tınıları, kısmen Türkçe kısmen de Ahmet Kenan Bilgiççe yazılmış sözleriyle de garipti; ilgi çekiciydi ve tuhafları kendine çekiyordu. Zaten böyle olur ya bu işler; bir deli kuyuya bir taş atar, taşın yolundan tüm benzer akıllı deliler o kuyuya dalar, orada birbirini bulur, kendi yankı odalarını kurar, aşina ruhların fiziksel ve ruhsal salınımlarıyla tarifsiz deneyimler yaşarlar. Kabile kendiliğinden kurulmuştur.Yukarıda Ahmet Kenan Bilgiççe derken söylemek istediğim, Gevende’nin şarkı sözlerinin büyük bir kısmının sanırım Bilgiç’in uydurduğu ve bilinen bir dilde herhangi bir anlam ifade etmeyen (bkz. Özkan Uğur –&nbsp;Sude) kelimelerle yazılmış olması. Küçücük yaştan beri tutkulu bir müzik dinleyicisi olmama rağmen sözlerin önemini ve keyfini son 20 yılda tam olarak kavramaya başlamış biri olarak benimsemekte zorlandığım bir tarz olsa da, gerekçesini anlasam da anlamadığım, yaratıcı kökenini bilsem de hemfikir olmayacağım bir seçim olsa da saygı duyduğum bir ifade biçimi bu. “İnsan sesi müzikal bir enstrüman mıdır, değil midir” tartışmaları bir yana dursun, şarkıları “müzikli hikayeler” olarak dinlemek, yazılan şarkıyı ve onun anlattığını anlamak, ancak anlaşılır sözlerle olabiliyor.Bu nedenle, Gevende’nin üç stüdyo albümü ve bir oyun müziğinden (grup ülkemizde az rastlanan bir şekilde, yerli bir oyun stüdyosu tarafından yaratılan Monochroma’nın müziklerini yazdı) mürekkep repertuvarıyla geçirdiğim zamandan sonra, sözleri anlaşılan şarkılara ağırlık verdiğim kendi Gevende albümümü derledim. Bana göre ilk albüm Ev (2006) ile ikinci albüm Sen Balık Değilsin Ki (2011) arasında kat edilen mesafe kadarı ikinci albümle son albüm Kırınardı (2017) arasında kat edilmiş. Bunun sonucunda Kırınardı, grubun en erişilebilir ve dinlenir albümü, açık ara en fazla dinlenme sayısına sahip olan Ağlaya Ağlaya ise en misafirperver şarkısı. Kırınardı albümündeyse, ilginç bir simetriyle ilk ve son ikişer şarkı kenara konduğunda albümün omurgasını oluşturan Sessiz Gibi Bir Yer,&nbsp;Kırınardı, Saroyan, Ağlaya Ağlaya ve Ters Okyanus'tan oluşan <a fr-original-style="" href="https://youtube.com/playlist?list=OLAK5uy_kzg9B2ArKcitKwmOv6QmkMuKDo8pfRUxY&si=FRMOAUEDggQdf2fq" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">beşli omurga</a> dışında ikinci albümden Kadibostan ve Sanki'yi, ilk albümden de sözlerinin tersten söylendiği iddia edilen Nayu&nbsp;(Uyan?) şarkısını dinleyebilir ve bu şahsına münhasır grupla ilgili epeyce fikir edinebilirsiniz.&nbsp;Bazen bir grup öyle bir öneri sunar ki size (mesela Kadibostan'ın <a fr-original-style="" href="https://youtu.be/g_6zRXl7_zU?si=MKmMhC_dSR99wYl0&t=200" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">3:20-4:50 arası</a> öyle bir kesit benim için) hem neye uğradığınızı şaşırır hem de nereye geldiğinizi çok iyi bilirsiniz. Oralar saf dehanın arz-ı endam ettiği tuhaf bahçelerdir. Çocuksu bir yaratı, yerden yüksek salınan bir özgür ruh vardır orada; belirli belirsiz görünüp kaybolsa da boğum boğum hissettirir kendini. Lalettayin buluşlar değildir bunlar; ele dile söze kolay, akla kalbe ruha zor hadiseler. Burada kabilenin öncü gruplarından Peyk’in <a fr-original-style="" href="https://youtu.be/cijDbwlM2iI?si=i3WT6i5L1Q6iYxUO" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Don Kafa</a> ve Ayyuka’nın <a fr-original-style="" href="https://youtu.be/TxjKN9cnsCk?si=EVEKaJNn2DkNhBJY" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">FM</a>&nbsp;şarkılarını ve videolarını anmak gerektiğini hissettim.Her şeyin büyüğüne koşarak hizmet sunmanın, büyük olana hizmet paradigmasını yeniden beslemek, zorbanın tahakkümünü yeniden var etmek olduğunu anlamayı reddeden, söylemlerini her türlü ikiyüzlülüğe siper etmeyi meşru gören popüler kültür ikonlarını her zaman müsamahasız filtrelerden geçirmeli ki optik yanılsamalar yerine işin özü ve tözü görünsün. Zira bu güzel ülkede bir gün bir şeyler adile, iyiye ve sevgiye doğru değişecekse, para ve güç sevdalı cilalı imajlıların, “mühim adamlar”la ilişki simsarlarının lambalı kürsülerinden bezirganlık yaptıkları megafonlarıyla değil, bu kabilenin sessiz bilgisinden alev alan tutkuyla ve o tutkunun kapalı salonlardan sokaklara akmasıyla değişecektir.

Aposto Gündem

Bazı grupların görünmeyen ama capcanlı bir hayalet ruhu olduğu gibi dinleyicilerinin de tanımsız bir kolektif kültü var. Kült küçük olabilir, külttekiler birbirini tanımayabilir ama kendini bilir, bir de kabileden olanı gözünden anlar. Veya dansından.

Gevende: Dengesiz delilerle 'Ağlaya Ağlaya' 20 yıl 

• Peyk, Kesmeşeker, Baba Zula gibi gruplarla çalan Veys Çolak ile gerçekleşen ve Çolak'ın yeni albümünün arifesinde bir inceleme sunan <a fr-original-style="" href="https://apos.to/s/622d473008b7290006b02e34" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">röportaj</a> için <a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/5fffff9f56860f0008ff28e6" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Müzikli Mevzular</a>'ın son sayısına göz atabilirsiniz.•Oyun bülteni <a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/602b9c376a93800007c23f58" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Ludens</a>'in yeni sayısında Cultic Games'in kurucusu Can Oral ile gerçekleşen ve oyun hikâyesi yazarlığını da ele alan <a fr-original-style="" href="https://apos.to/s/622c88d9aad6320006ff1c16" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">röportajı</a> tavsiye ediyoruz.

Editörün Seçkisi

Veys Çolak ismini birçok yerde duyduğunuzu, okuduğunuzu ya da şarkılarını severek dinlediğinizi düşünüyorum. Peyk, Kesmeşeker gibi gruplarla çalmış, şimdilerde Babazula ile zaman zaman sahne alan; Melek Mosso, Eda Baba, Ceren Gündoğdu, Elçin Orçun, Melisa Karakurt ve Melis Karaduman gibi birçok isimle düet yapmış, çok enstrümanlı ve çok-disiplini bir müzisyen… Dahası müzik yazarlığı ve sahne fotoğrafçılığı gibi alanlarla da mesleğini bir arada tutmuş, beslemiş.Kısacası Veys Çolak, müziğin performatif hâlinden ötesiyle ilgilenen, anlatan, üreten; sahnenin arkasındakileri de aynı amaçta buluşan farklı üretim noktalarıyla görünür kılmaya çalışan bir müzik insanı. Kendisiyle 15 Nisan’da yayınlanacak albümüyle başlayıp müzisyenliğinden, ait olduğu müzik sahnesinde nasıl yol aldığına, şarkıların üretim süreçlerinden müzik endüstrisinin sıkıntılarına birçok konuyu konuştuk.Albümden önce 18 Mart’ta, Veys Çolak’ın enerjisini “Kimsenin Kimsesi” şarkısına yakın, diye tarif ettiği “Yaralara Saygılar” isimli parçayı dinleyeceğiz. Ardından 1 Nisan’da başka bir tekli, “Gülüşümden” dinleyiciyle buluşacak. Bu sırada bir de buradan hatırlatalım, 23 Mart tarihinde Blind İstanbul’da yukarıda saydığım birçok ismin de yer aldığı bir konser gerçekleşecek. Sevenlerinin kaçırmaması dileğiyle!Yakın zamanda BBI Müzik (Bir Baba Indie) ile anlaşayan Veys Çolak, bağımsız müzisyen olmanın özgürleştirici olduğu kadar zaman zaman yorucu olduğunu ve ürettiği müzik sahnesini de beslemesi gerektiğini çok güzel anlatıyor;“…Bağımsız olmak çok güzel, ama bir noktada yaptığınızın bir iş olduğunu, bu işten başkalarının da kazanması gerektiğini ve bu sayede işlerin büyüyeceğini kabul etmek gerekiyor. ... … Onlar benim hem arkadaşlarım hem de yeni büyüyen bir firma. Daha çok alternatif isimler var bünyelerinde. Büyük bir firmayla anlaşmaktansa, ‘alo’ dediğimde cevap alabileceğim, bana üretimin klip, kapak gibi kısımlarında da yardım edebilecek birileriyle olmak istedim. Yıllardır bunları kendim zaten yapıyordum ama yoruluyorsun. Bir noktada bu gibi şeylerde yardım almak gerekiyor…”&nbsp;Özellikle pandemi sürecinde kendisinden her ay şarkı dinlediğimiz Veys Çolak’a olmazsa olmaz soruyla müzisyen sıkıntılarına dair ne düşündüğünü soruyorum. Bu vesileyle ilk kez bir müzisyenin müzik hukukunu da araştırdığını, bunun da önemini hatırlatma, müzik yazarlığı yaptığı dönemde de bu konuyu gündeme getirme ihtiyacını öğreniyorum.“Aslında bu ülkede hepsi çok zor biliyorsun. Ama işte sağlık sigortası dediğin şeyi dışarıdan yatırdığın sürece evet hastaneye gidip tedavi olabiliyorsun. Ben Türkiye’de emekliliğe inanmıyorum gerçekten… Eserinin haklarıyla ilgili ise, şunu söyleyebilirim; şirketlerin hepsi o hakların peşinde. Daha fazla almanın peşinde. … …Olur da milyon dinlenir, patlarsa yaptığın iş, mecbur yine konserden kazanmaya çalışıyorsun. Şu an herkes bunu yaşıyor. İşin dijital kısmı tartışmaya çok açık ve kaotik bir hâlde ilerliyor. … … Telif haklarıyla ilgili zaten MESAM, MSG üyesiyiz birçok müzisyen. Ben aynı zamanda bir edisyon firmasıyla da çalışıyorum. Herhangi bir durumda müzik hukuku ile ilgili avukat görüşmelerim de olabilsin, haklarımı savunabileyim diye…”Veys Çolak yoğun müzikli takviminin yanı sıra, yakın zamanda Berlin’e taşınmayı planlıyor. Altı yıldır Türkiye’den uzak yaşayan biri olarak neden taşındığını sormadan geçemedim.“..Oradaki sakinliği, kurallı oluşu seviyorum. … yirmi yıldır burada yaşıyorum, burayı zaten seviyorum, Kadıköy’de büyüdüm diyebilirim… Ama biraz farklı bir ortamda çalışmak, vizyonu genişletmek lazım. Gidişimdeki asıl sebep, oradaki müzisyenler ne yapıyor, bizim kaygılarımızdan uzakta ne yapılabilir, bu kaygılardan uzaklaşabilir miyim, oradaki müzisyenlerle ortak bir şeyler İngilizce / Almanca şarkılar yapabilir miyiz, biraz bunları tatmak istiyorum. …”Bağları koparmadan, yeni köprüler kuracak şekilde göç etmek sanırım en güzeli. Veys ile uzun bir söyleşi yaptık, röportajın tamamı için <a fr-original-style="" href="https://muziklimevzular.blog/2022/03/13/yeniler-veys-colak/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Müzikli Mevzular blog sayfası</a>nı ziyaret etmeniz yeterli. Belki aynı yaşlarda olduğumuz okurlarımız da benim gibi, Veys’in hatırladığı ve hatırlattığı Kadıköy sahneleri ile kendi ilk gençliğine gider kim bilir…Röportaj sırasında defterime şöyle bir not düşmüşüm: “şarkıların üretim süreçlerinden bahsederken evden eve stüdyo köprüleri kurulmuş, meşakkatli bir süreçten bahşediyor. O anlatırken “hız” dedi, ama baştan sona dinlediğim şeyde anahtar sözcükler çevre, müzik scene ve iletişim.” Günümüzün koşullarında her müzisyenin eşit imkanlara sahip olamadığını düşünürsek kolektif olmanın, iş birliklerine açık ve bir müzik çevresine sahip olmanın önemi çok açık.Üreten olabilmek için beslemek ve beslenmek iç içe…&nbsp;

Müzikli Mevzular

Yalnız kendi işini değil, üretiminin etrafında yeşerenleri besleyici olması için anlatan müzisyenlerle sohbet etmenin keyfiyle...

Yeniler - Veys Çolak

Bu, 30. yaş gününün tetiklediği kişisel bir Kesmeşeker yazısıdır. Kesmeşeker ile akranız ve iyi kötü günlere rağmen her ikimiz de var olmaya devam ediyoruz.Geçtiğimiz&nbsp;“yani albüm cuması”nda çalma listelerime düşenlerden birisi&nbsp;“Kesmeşeker”di. Albümün ismi ise Kesmeşeker’in yaşıyla eş&nbsp;<a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMzI3MWI4NmE5MzgwMDAwN2Q1Y2I1NyZ1c2VyPTVmZmZmY2M5NTY4NjBmMDAwOGZmMjI4YyZhdXRob3I9NWZmZmZjYzk1Njg2MGYwMDA4ZmYyMjhiJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRm9wZW4uc3BvdGlmeS5jb20lMjUyRmFsYnVtJTI1MkY0dVJES1dvOXcybWM1Rmp3Mk9IaHkyJTI1M0ZzaSUyNTNEUEUxT2VWaU5SMmlBRERfS2w2WlFLUQ=="">“30”</a>. Aslında bir plak olarak yayınlanan bu albüm 4 şarkıdan ibaret, belki de bir nevi single ya da mini-albüm demek doğru olabilir. Sevenlerin plak olarak fiziksel kopyayı edinmesini öneririm. Ben kaset/CD formatlarında kaldığım için şimdilik dijitalden dinleyerek idare ediyorum.<a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMzI3MWI4NmE5MzgwMDAwN2Q1Y2I1NyZ1c2VyPTVmZmZmY2M5NTY4NjBmMDAwOGZmMjI4YyZhdXRob3I9NWZmZmZjYzk1Njg2MGYwMDA4ZmYyMjhiJnVybD1odHRwJTI1M0ElMjUyRiUyNTJGa2VzbWVzZWtlci5vcmclMjUyRg=="">Kesmeşeker</a> benim kişisel müzik tarihimin önemli gruplarından birisi. Varlıklarından haberdar olmam lisede 14-15 yaşlarındayken müzik zevkine ve Türkçe rock bilgisine güvendiğim bir arkadaşım sayesinde olmuştu. O günden sonraki 15-16 senemde de hep yanımda oldu. Üniversite için İstanbul’a geldiğim ilk sene&nbsp;“yapılacaklar” listemin önemli bir kısmını Antalya’da izleme fırsatım olmayan sevdiğim grupların konserlerine gitmek oluşturuyordu. Bunlardan birisi de şüphesi Kesmeşeker’di ve ilk Kesmeşeker konserimiyse 2009’da o zamanlar konser alanı olarak var olan, çok katlı ve yüksek tavanlı Ghetto’nun üst katlarından birinde izlemiştim. Grubun kendi tabiriyle&nbsp;“uçsuz bucaksız azınlık” dinleyicisi oradaydı, yerlere çökülmüş grup bekleniyordu ve tuhaf bir şekilde hem şehrin hem bu kültürün yabancısı olmama rağmen kendimi&nbsp;“evde” hissetmiştim. Konser saati geldiğinde grup sahneye biz dinleyicilerin arasından omuzlarımıza dokunup müsaade isteyerek geçip çıkmıştı ki benim için ne büyük bir heyecandı... O konserin kadrosunda bas gitarı Kargo’dan da bildiğimiz Mehmet Şenol Şişli (MŞŞ) çalıyordu, gitarlarda ise Mavi Sakal ve Karapaks’ın beyni (ve magazinel bir bilgi olarak Cenk Taner’in kayınçosu :) Kaan Altan. Bateriyi maalesef hatırlamıyorum, o yüzden internetten kopya çektim, Emre Sarıtunalılar. Ve bir Taksim mekanında gerçekleşen konserde Kadıköylü grubun&nbsp;“Kaptan”ı Cenk Taner şunu söylemeye başladığında kendim Beşiktaş’ta oturmama rağmen tüm dinleyicilerle beraber ağız doluyu söylüyorum&nbsp;“...Taksim’den Kadıköy’e dönmek için, günlükler okuduk hep onaylanmak için...”Sonrasında Kadıköy’de kendi evinde de dinledim Kesmeşeker’i. Bilen bilir, Kadıköy herhangi bir yer değildir Kesmeşeker için. Grubu var edeni ruhunu üfleyen adeta bir mabettir ve zaten pek çok Kesmeşeker şarkısında, Cenk Taner’in kitaplarında, röportajlarında geçer ismi sıklıkla. Hatta bir&nbsp;“Kadıköy Sound” mefhumu da vardır &nbsp;Kesmeşeker ile özdeşleşen ve benim de hem müzikoloji hem de Kesmeşeker dinleyiciliği ile işleri ciddileştirdiğim bir dönem bunun peşine düşüp Kaptan ile görüşme yapmışlığım da vardır, tabii ki Kadıköy’de. Hatta bunun üzerinde biraz daha araştırıp bir konferansta sunum da yapmıştım, ilgilisi sunumun makalesini <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMzI3MWI4NmE5MzgwMDAwN2Q1Y2I1NyZ1c2VyPTVmZmZmY2M5NTY4NjBmMDAwOGZmMjI4YyZhdXRob3I9NWZmZmZjYzk1Njg2MGYwMDA4ZmYyMjhiJnVybD1odHRwJTI1M0ElMjUyRiUyNTJGcG9ydGVha2FkZW1pay5pdHUuZWR1LnRyJTI1MkZkb2NzJTI1MkZsaWJyYXJpZXNwcm92aWRlcjE4MSUyNTJGWWF5JTI1MjVDNCUyNTI1QjFuLUFyJTI1MjVDNSUyNTI1OUZpdmklMjUyRjEyLi1zYXklMjUyNUM0JTI1MjVCMSUyNTJGcG9ydGVfYWthZGVtaWstMTItOS5wZGY="">şuradan</a>&nbsp;okuyabilir. Buna bir de ekstra kişisel not, Müzikli Mevzular’ın diğer yarısı Tuğçe ile de Kadıköy Sound ve bu konferans vesilesiyle tanışmıştık, yani dolaylı olarak Kesmeşeker etkisi.Biraz da grubun külliyatından bahsedecek olursak, ilki 1991 ve sonuncusu (30. yaş albümünü tenzih ederek) 2017 çıkışlı 8 stüdyo albümleri var. Tek tek yazmama sayfalar yetmeyeceği için <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMzI3MWI4NmE5MzgwMDAwN2Q1Y2I1NyZ1c2VyPTVmZmZmY2M5NTY4NjBmMDAwOGZmMjI4YyZhdXRob3I9NWZmZmZjYzk1Njg2MGYwMDA4ZmYyMjhiJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRm9wZW4uc3BvdGlmeS5jb20lMjUyRmFydGlzdCUyNTJGN21ET25sRXpCaWhZWm1zdDd3Nm1mNyUyNTNGc2klMjUzREdROWdHbDlxU1lTRzUzLWRnNC1zLUE="">şuraya</a> ve <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMzI3MWI4NmE5MzgwMDAwN2Q1Y2I1NyZ1c2VyPTVmZmZmY2M5NTY4NjBmMDAwOGZmMjI4YyZhdXRob3I9NWZmZmZjYzk1Njg2MGYwMDA4ZmYyMjhiJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRm11c2ljLmFwcGxlLmNvbSUyNTJGdHIlMjUyRmFydGlzdCUyNTJGa2VzbWUlMjUyNUM1JTI1MjU5RmVrZXIlMjUyRjMyMDE5Njc2MQ=="">şuraya</a> iki dinleme linki bırakıyorum ve kendi favori albümümden biraz bahsetmek istiyorum. 2004 çıkışlı, grubun da 7. stüdyo albümü olan&nbsp;<a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMzI3MWI4NmE5MzgwMDAwN2Q1Y2I1NyZ1c2VyPTVmZmZmY2M5NTY4NjBmMDAwOGZmMjI4YyZhdXRob3I9NWZmZmZjYzk1Njg2MGYwMDA4ZmYyMjhiJnVybD1odHRwJTI1M0ElMjUyRiUyNTJGa2VzbWVzZWtlci5vcmclMjUyRjIwMDQlMjUyRjAxJTI1MkYwMSUyNTJGa3VtJTI1MkY="">“Kum”</a>,&nbsp;ama arada bir de Cenk Taner’in solo albümü&nbsp;“İzin Vermedi Yalnızlık” olduğu için albümün kendi kartonetinde 7. albüm olduğu yazar. &nbsp;Bence hiç boş şarkısı olmayan, hem Kaptan’ın söz yazarlığının arşa çıktığı hem de grubun müzikal gücünü zirvede olduğu bir imza <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMzI3MWI4NmE5MzgwMDAwN2Q1Y2I1NyZ1c2VyPTVmZmZmY2M5NTY4NjBmMDAwOGZmMjI4YyZhdXRob3I9NWZmZmZjYzk1Njg2MGYwMDA4ZmYyMjhiJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRm9wZW4uc3BvdGlmeS5jb20lMjUyRmFsYnVtJTI1MkY2MHJLVG9KMzZ5NU1DbGhIeUhEYjdGJTI1M0ZzaSUyNTNEVUQtLWtmRlZTc0tvTUJHaEJkQ2hVUQ=="">albüm</a>. Albümü hem dijitalden/kasetten/CD’den albüm olarak dinlemek hem de konserlerde canlı dinlemek aynı derecede rakınrol, zira şarkı düzenlemeleri de son derece güçlü, ki bunda mix, mastering ve aranje işlerini üstlenen <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMzI3MWI4NmE5MzgwMDAwN2Q1Y2I1NyZ1c2VyPTVmZmZmY2M5NTY4NjBmMDAwOGZmMjI4YyZhdXRob3I9NWZmZmZjYzk1Njg2MGYwMDA4ZmYyMjhiJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRm9wZW4uc3BvdGlmeS5jb20lMjUyRmFydGlzdCUyNTJGNHNjcE8yV29scENCY21udlJMSVY3aiUyNTNGc2klMjUzREEyUjFTX2NBUWNHdmdrbGE3eU0tUUE="">Demirhan Baylan</a>’ın varlığını cayır cayır hissediyoruz.Kesmeşeker kariyeri uzun, kadrosu da sıklıkla değişime uğrayan bir grup. Belki bu durum ilk bakışta olumsuz hissetirse de gruptan geçen her bir müzisyenin kattığı ses ve ruh Kesmeşeker’i büyüterek güçlendirmiş. Kaan Altan’dan Demirhan Baylan’a Belen Ünal’dan Tayfun Çağlar’a onlarca müzisyen de aslında tıpkı dinleyicisi gibi Kesmeşeker’in uçsuz bucaksız azınlığına katılmış. Müzisyenleri ve dinleyicileriyle Kesmeşeker’in bu kolektif yapısı belki de onu diğer gruplardan farklı bir yere koymam bir sebep. Neredeyse&nbsp;“kadrolu” diyebileceğim dinleyicilerle Kaptan’ın dostluğu, hiç gidip görmeyene bile şarkılarla geçen Kadıköy ruhu, bir tarih yazan 2 şişe ucuz şarap ve her şeyin sermaye için olduğu bir düzende üretip var olmaya devam eden Kesmeşeker... İyi ki doğmuş, iyi ki var!&nbsp;

Kesmeşeker ile ilgili hikayeler