<img src="https://images.aposto.com/2024/3/1/1712583047266.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="2.49" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">"Hayallerim, Aşkım ve Sen", Atıf Yılmazİstanbul Film Festivali ve Zurich Sigorta işbirliğiyle Atlas Post Production tarafından restore edilen 1987 yapımı Hayallerim, Aşkım ve Sen'i, eski festival biletini saklayanlar 43. İstanbul Film Festivali'nde ücretsiz izleyebilecek. Rezervasyon gerekli, detaylar <a fr-original-style="" href="https://film.iksv.org/tr/haberler/eskiden-beri-sakladigin-biletle-yeniden-bir-filme" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">burada</a>.

Aposto İstanbul

🎬 Ödül sezonunda bu hafta, ABD eleştirmenlerinin Critics’ Choice Ödülleri&nbsp;sahiplerini buldu; Britanya Akademisi’nin BAFTA Ödülleri’nin adayları açıklandı.<ul data-border="0" data-indent="0" data-stringify-type="unordered-list" fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li data-stringify-border="0" data-stringify-indent="0" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Öne çıkan film: Critics’ Choice Ödülleri’nde En İyi Film dahil 8 ödül kazanan Oppenheimer, BAFTA Ödülleri’ne En İyi Film dahil 13 kategoride aday gösterildi.</li><li data-stringify-border="0" data-stringify-indent="0" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Öte yandan:&nbsp;96. Akademi Ödülleri’nin adayları 23 Ocak Salı günü, Türkiye saati ile 16.30’da açıklanacak. Oyuncular Zazie Beetz ve Jack Quaid’in sunacağı yayın, Akademi’nin sosyal medya hesaplarından canlı yayınlanacak.</li></ul>

Aposto Gündem

<img src="https://images.aposto.com/2023/9/6/1696676879670.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.54" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: İBB🎬 İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin işletmesini devralarak yenilediği Beyoğlu Sineması&nbsp;yeniden kapılarını açtı.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Açılış: Türkan Şoray’ın da katıldığı törende açılış konuşmalarının ardından Metin Erksan’ın Sevmek Zamanı filminin gösterildi.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Konuşma: İBB başkanı Ekrem İmamoğlu, haberi “Olanaksızlıklar sebebiyle geçen yıl kapanan Beyoğlu Sineması’na İBB olarak sahip çıkık, restore ettik, yeniden seyircisiyle buluşturuyoruz,”&nbsp;şeklinde verdi.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bu arada: Sinemada ücretsiz film gösterimleri, atölye çalışmaları ve söyleşiler gerçekleşecek.</li></ul>

<img src="https://images.aposto.com/2021/8/6/1632570633897.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="1975, Königburnn Augsburg © Kemal Dinç" width="550" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> I was a kid who was educated at the Türkan Şoray Elementary School in Istanbul, who spoke Turkish fluently. From an early age I experienced the theatre plays and events performed at our school by Boğaziçi University students. I was in the school band.At 11, I arrived at this country where I didn’t speak the language. The German administration was ill-prepared for the unsolicited migration of the 80’s. No education program for foreigners existed then as it does now. From one day to the next, kids were forced to face education in an entirely unfamiliar language.So in those days I’d also been made to feel like a strange creature fallen from space onto Earth. Even my family felt like strangers. I had siblings but I felt alienated from them as well. I still talk with my mother about those days, she tells me, “We didn’t really get you, you were so different.”There was only one thing in those days that felt familiar to me and that was my father’s bağlama on a peg on the wall, which he would take down maybe 3, 5 times a year to play.I felt an affinity with the bağlama: I recognized and knew it but it was only in those days that I began to truly get to know it. My social life was virtually nonexistent. I did go to school but did not join in groups and sports activities because of the language barrier. As such I focused on the bağlama and started practicing night and day. By 13-14, I knew and played that saz well. It was my only friend.Once the time came to learn a trade, I announced to my family that I wanted to study at the conservatory. I was told that I would not make any money down that path. This while becoming a musician was all I ever dreamed of.A few years later, I left home to pursue that dream. I moved in with a Greek friend I knew from before. He was a drummer and made fusion music. I was thus introduced to a whole different world. Bağlama in tow, I got in with rock, hiphop and other such genres of music. I thought that there should be a school for all that and wanted to study music myself. In fact, at a recital, a guitar instructor who had really warmed up to the bağlama said to me: “If you can’t study the bağlama, you can at least study the guitar. I’ll instruct you free of charge, but on one condition: even if you learn the guitar, you may never give the bağlama up.”So my academic life began, with the guitar. I made many multifaceted friends in Leipzig where I studied and got my master’s degree. I got to see the world, so to speak.A nice thing about schools in Germany is that they’re filled with students who come from all over the world and contribute something of their own cultures and themselves even as they receive instruction in classical music. My Italian classical guitar instructor used to tell me constantly: “When you make classical music, learn and practice with German discipline but don’t play like a German. That is to say, putting that framework you’ve brought with you from Anatolia into the guitar, into music, is what matters.”

Musician, composer, teacher and Chief of the World Music Department at Pop Akademie Baden-Württemberg Kemal Dinç, shared his immigration story, how music played a role in this story and how his music is affected by this story with us.


Kemal Dinç: Even if You Learn the Guitar, You May Never Give the Bağlama up


Mandabatmaz’ın kahvesi, Beyoğlu’nun en iyi Türk kahvesi. Yemekten içmekten bahsederken, “en”liden ziyade “senli” ve “benli” konuşmayı kural bilsem de Mandabatmaz bu tevazuların dışında. Ömrünün kahveye muhtaç dönemlerini Beyoğlu’nda geçirenlerden olarak, iddialı kahvehaneleri denemiş bulundum, Mandabatmaz’ınki kadar iyisinin yakınından geçeni tatmadım.&nbsp;Mandabatmaz, Galatasaray Meydanı'ndan Tünel istikametine giderken sağdaki ara sokaklardan birinde 1967’den beri taburelerini çaktırmadan her sabah diziyor. Sanki gece bir yere ayırlmamışçasına kepenkler kalkıyor, ocak yanıyor, cezveler diziliyor. Olivya Çıkmazı Sokak’ta tahminimce Panayia İsodion Kilisesi’ne ait binalardan birinin yüksek duvarının dibinde bir sabah kahvesinde, sıcak bir öğlenin gölgeli yemek üstü sohbetinde Mandabatmaz’da oturmak, mekânın kahvesi kadar keyifli.Gittim baktım, bu köpüğün sırrı nedir, bu kahve hangi közde, ne kumda, Antep çarşılarında elle dövülmüş bakır cezvede mi pişer diye; hiçbir numara yok. Birkaç alelade gözüken cezve, ocak ateşinde fosur fosur köpürüyor, içindeki Türkan Şoray gözleri kadar kara kahvesini iricene fincanlara döküyor. Her keyfin anatomisini çıkarmanın lüzumu yok. Altın yumurtlayan tavuğu kesip içine bakmamak lazım. Ama hayretimizi merakla yaşamak da günah değil.Kahvenin kaymağı olan köpük Mandabatmaz kahvesinde yoğun, baloncukları belirgin değil, köpük ayrıca köpürtülüp üstüne konmuş bir krema katmanı gibi. Başka deyişle, Mandabatmaz’daki kahve köpüğü, köpüklerin crème de la crème’i. Kahvenin kendisi de yoğun, telvesi derin. Türk kahveleri yabancı hısımlarına ziyade yanık tat verir. Hem ucuz çekirdek kullanımından, hem fazla ısıya maruz kalışından hem de taze olmayışından ötürü. Türkiye damaklarını fethetmiş, çoğu Türk kahvesi markasının kullandığı çekirdek Brezilya’dan gelen düşük kalite Rio Minas’tır. Kimi üçüncü dalga kahvecilerde başka “üstün” çekirdeklerle Türk kahveleri yapıyor fakat damak alışkanlıklarımızı değiştirebileceklerini sanmıyorum.Mandabatmaz’ın kahvesinin menşesinden emin değilim, ama tahminimce Rio Minas veya benzeri Arabica özellikleri gösteren bir çekirdek. Nitekim tadı Türk kahvesi referansı olacak kalitede. Buna rağmen, hüner cezvede de olmadığına göre yine tahminimce taze kavrulma ve çekilme sayesinde aroması güçlü ve temiz, elini korkak alıştırmayan ve pişirmesini bilen usta sayesinde de kıvamlı.&nbsp;Mandabatmaz’ın yüzü Cemil Usta, 2019’da 65 yaşında hayata gözlerini yumdu. Mandabatmaz’ı iyi kahve sevenlerin uğrak mekânı olması dışında bilmezdim. Cemil Usta’nın vefatına farklı çevrelerden gösterilen üzüntüyü görünce, bu mekânın ve ustasının yalnızca bir işletme ve işletmeci değil, İstanbul’un kalbi addettiğim mahallesinden yolu ve ömrü geçenlerin bir parçası olduğunu anladım. Güneş’in nadiren çıplak taşlarına vurduğu bu ara sokakta o zamandan beri bir durgunluk var. Yandaki dükkânı alıp büyümeleri, her zamankinden çok müşterisi ve değişmeyen tadına rağmen, bir mekânın ustasını kaybettiğini bilmek gölgesini biraz daha serin, ocaktan gelen kahve kokusunu biraz daha sert yapıyor.&nbsp;Kahvesini bu kadar övmüşken Mandabatmaz’ın sevdiğim bir başka yanından bahsedeyim. Tabureleri çok rahat. Hem taburenin içtenliğini hem de ergonomik bir oyukla düz ve temiz ahşabın kalitesini hissediyorsunuz. Öyle ki insan yokuş sokağın eğimini bile unutuyor. Fakat yine de gideceklere tavsiyem sokağın yukarısına bakan tabureye oturmak, bele yükü daha hafif oluyor.&nbsp;Mandabatmaz’ın okkalı, balçıktan hâllice kıvamlı ve ay tutulmasına benzer köpüklü kahvesi Adana garlarında köpüren, Hatay’ın dibeklerinde dövülen kahvelerle birlikte Türk kahveleri “Hall of Fame”inde yerini almış. Höpürdeterek içmesi de bize düşmüş.

apéro

Beyoğlu’nun en iyi kahvesi, en iyi taburesinin üstünde içiliyor.

Başkasını aratmaz: Mandabatmaz

• Yeşilçam oyuncusu Türkan Şoray, Varlık dergisinin Temmuz 2020 sayısına verdiği röportajda sinema-edebiyat ilişkisine dair <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmMTliZDBkMzJiZGI5MDAwN2UyNjZiMCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cudmFybGlrb25saW5lLmNvbSUyNTJGa2l0YXAlMjUyRjU3MyUyNTJGdmFybGlrLWRlcmdpc2ktdGVtbXV6LTIwMjA="">konuştu</a>. Şoray, Peride Celal’in Ada isimli öyküsünün de sinemaya uyarlama fikrinin kendisinden çıktığını söyledi. Şoray röportajında konuya ilişkin şunları söyledi: “Sinema edebi kağıtların görselliğe dökülmüş hâlidir. Sinema, edebiyattan çok yararlandı. Birçok klasik roman filme çekildi. İlk Çalıkuşu’nda (1966) oynamak benim için bir gururdu. Peride Celal’in Ada’sını da (1988) ben önermiştim gene.”<ul><li>Bir adım geriden: Peride Celal’in Ada öyküsü Süreyya Duru tarafından 1988’de sinemaya uyarlandı. Filmin başrollerinde Türkan Şoray, Rutkay Aziz ve Orhan Alkan yer aldı.</li></ul>

Türkan Şoray ile ilgili hikayeler