<span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp;&nbsp; Antalya'da bir kişinin öldüğü, 7 kişinin yaralandığı teleferik kazasına ilişkin hazırlanan, CHP'li Kepez Belediye Başkanı Mesut Kocagöz'ün de aralarında olduğu 5'i tutuklu 12 şüphelinin 27'şer yıla kadar hapsi istenen iddianame, 6. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından kabul edildi.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ne zaman? 12 sanığın yargılanmasına 11 Haziran'da başlanacak.</li></ul>

Aposto Gündem

<span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp;Antalya'da 1 kişinin hayatını kaybettiği, 174 kişinin mahsur kaldığı teleferik faciasıyla ilgili tutuklanan Kepez Belediye Başkanı Mesut Kocagöz, ifadesinde "istifa ettikten sonra 2024 yılında yapılan ağır bakım ve yıllık bakımlara ilişkin herhangi bir bilgisi olmadığını, 6,5 yıl hiçbir sorun yaşamadıklarını" belirtti.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Dahası: Kocagöz, ön bilirkişi raporunu hatalı bularak "Tek sorumlu benmişim gibi gösterildi" dedi.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bununla birlikte: Kocagöz’ün tutuklanmasıyla protestolar başladı. Tutuklama kararlarının ardından Antalya Adliyesi önüne gidenler, "Mesut Kocagöz yalnız değildir"&nbsp;sloganları attı. Antalya Büyükşehir Belediye Başkanı Muhittin Böcek, yazılı açıklamasında "Konuyu en ince ayrıntısına kadar takip edeceğimizin bilinmesini isterim" dedi.</li></ul>

Nerede? İtalya ve İsviçre arasındaNeler oluyor? Zermatt ve Cervinia'yı birbirine bağlayan yeni teleferik hattı. 1 Temmuz 2023'ten itibaren Zermatt ve Cervinia Alpler’inde hizmete açılmıştı. Alp taşımacılığının en son adresi Matterhorn Glacier Ride II ise, İsviçre'nin ünlü tatil beldesi Zermatt ile İtalyan muadili Breuil-Cervinia arasında yıl boyunca kesintisiz bağlantı dönemini başlatıyor. Bu büyük girişim, Alpler'deki en yüksek teleferik sınır geçişi rekorunu kırarak gerçek ve mecazi anlamda yeni bir zirveyi müjdeliyor.Nereden nereye? Her biri 28 koltuklu 10 Crystal Ride kabini, Alpler’de asılı duran mobil gözlemevleri ve aşağıdaki buzullu manzaraların kuşbakışı görüntüsünü sunan şeffaf bir zemine sahip bu teleferiğin, yolcuları 3.883 metre yükseklikteki Matterhorn Glacier Paradise dağ istasyonundan 3.480 metre yükseklikteki Testa Grigia vadi istasyonuna sorunsuz bir şekilde ulaştırması planlanıyor. Bu 4 dakikalık yolculuk, zamanla şekillenen Theodul buzulu boyunca bir yol çiziyor.Son durak: Yolcular buz ve kayaların gölgesi altında göl manzarasının yayıldığı Cime Bianche Leghi istasyonuna iniyor ve Matterhorn'un İtalyan yüzü Gran Becca'nın gölgesi altında, Zermatt'ın kardeş şehri olan İtalyan Breuil-Cervinia beldesinde son noktasına ulaşıyor.

Aposto Seyahat

Alpler arası bağlantıda yeni zirvelere tırmanan Matterhorn Glacier Ride II, ikonik bir dağ yolculuğunu nefes kesici bir teleferik macerasına dönüştürüyor.

Alpler'in üzerine yükselmek

Baharın ilk günleri olmasına rağmen tepemizde gri, kasvetli bir Karadeniz havası var. Ardeşen’den bir taksiye biniyoruz ve Çamlıhemşin’e doğru yola çıkıyoruz. Bir anda etrafımızda yeşil, dik tepeler yükseliyor. Sanki bir tünele giriyoruz. Fırtına Vadisi bizi tüm haşmetiyle karşılıyor. Hafifçe camı aralıyorum. Yüzüme serin ve uzun zamandır hissetmediğim kadar taze bir hava vuruyor. Camdan dışarıyı izlerken gözüme sarp yamaçlara kondurulmuş ahşap konaklar takılıyor. Doğu Karadeniz’i şekillendiren bir gurbet hikâyesinin yan yolu bu konaklar. Uğur Biryol’un Gurbet Pastası kitabından anlattığı gibi Hemşinliler geçtiğimiz yüzyıl başında Rusya Çarlığı'na giderek pastacılık ve fırıncılık öğreniyorlar. O kadar başarılı oluyorlar ki bazıları Rusya’da ve Avrupa’nın çeşitli yerlerinde ünlü dükkânlar işletiyorlar. Memleketlerine döndüklerinde ise getirdikleri tek bilgi fırıncılık olmuyor. Aynı zamanda mimari bir kültürü de taşıyorlar: Ahşap konaklar. Rusya’da gördükleri bu yapıları Hemşin yöresine inşa ettiriyorlar. Hatta bazılarının keresteleri bile Rusya’dan getirtiliyor. Bu gurbet hikâyesinin de bölgeye hediyesi bu konaklar oluyor.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2022/1/2/1644307919829.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.80" width="550" alt="Pokut" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Bu hikâyeleri düşünürken taksimiz Fırtına Deresi’nin üstünden karşıdaki Ortan Köyü’ne uzanan eşya taşımak için kullanılan basit bir teleferiğin önünde duruyor. Bölgede inşa edilen bu teleferikler bazısına sadece yürüyerek ulaşılabilen evlere eşya ve erzak taşımaya yarıyor. Ayrıca çok dik arazilerde bulunan çay tarlalarında ürünün aktarımı için de aynı yöntem kullanılıyor. Çantalarımızı teleferiğe yükleyip köyde kalacağımız eve yolluyoruz. Kısa bir araç yolculuğundan sonra köyün girişine varıyoruz. Yolun kalanını yürüyeceğiz. Yaklaşık 10 dakika sonra 150 yıllık bir konağa varıyoruz. Tumanlara ait bu konakta arkadaşım Yasemin karşılıyor bizi. Sobanın sıcaklığı havanın griliğini kırıyor. Geliş amacımızın yarattığı heyecan Ortan Köyü’nün güzelliğine kendimizi kaptırmamızı biraz perdeliyor. Çünkü ertesi sabah yürüyerek karda Pokut Yaylasına çıkıp, yaylada Yasemin’in ailesinin evini açacağız. Akşam Tuman kadınlarının ellerinden çıkan nefis yemeklerle yürüyüş için gerekli enerjiyi topluyoruz. Hepimizin aklı ertesi günde.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2022/1/2/1644307945611.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.75" width="550" alt="Pokut" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Sabah erkenden kalkıp yukarı çıkacak eşyaları ve erzakları çantalara yerleştiriyoruz. Yolun kısa bir bölümünü araçla geçtikten sonra duruyoruz. Bundan sonrası kardan kapalı olduğu için yola tabana kuvvet devam edeceğiz. Önümüzde yaklaşık 4-5 saatlik bir yol var. Orman içinden dolana dolana yukarı çıkan yolda ilerlemeye başlıyoruz. Arada kar topu savaşları yürüyüşü bölüyor. Yasemin’in babası Ahmet abinin yayla maceralarını dinliyoruz. Hafif bir tedirginlik var içimizde. Tam kış uykusunun sona erme dönemindeyiz. Yanımızda korkutma amaçlı bir tüfek taşıyoruz ama en iyisi hiç karşılaşmamak. Yürüyüşün ortalarında ayak izleriyle karşılaşıyoruz. Bir ayı dostumuz uykusundan uyanıp yiyecek aramaya başlamış ormanda. Ayak izlerinin büyüklüğünden epey iri bir arkadaş olduğunu anlayıp, bol gürültü çıkartarak yola devam ediyoruz.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2022/1/1/1644225009130.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="Pokut Yaylası" ratio="0.75" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Sal’ın sırtına vardığımız uzun yürüyüşümüze bir ara daha veriyoruz. Bir gün öncesinin aksine hava güneşli. Ancak bu durum pek de istediğimiz bir şey değil. Güneşi yiyen kar daha da yumuşayıp yürümeyi zorlaştırıyor. Attığımız her adımda çantalarımız daha da ağırlaşıyor. Çoğu biten azı kalan yoldan varmayı hayal ettiğimiz Pokut’u izliyoruz. Adımlar adımları izliyor. Yaklaşık 10 kişilik ekibimiz birbirini destekliyor ve 5. saatin sonunda eve varıyoruz. Yazın ciddi bir kalabalığı ağırlayan yaylada sadece biz varız. Karla kaplı yayla bir masa mekânı gibi görünüyor. Tüm kışa dayanmış kapı açılıyor. Soba yakılıyor. Ahmet abi eve suyu bağlıyor. Yanımızda getirdiğimiz yemeklerden biraz atıştırıyoruz. Aylardır kapalı bir evi kısa sürede yuvaya çeviriyoruz. Sobanın sıcaklığı&nbsp;Plato'da Mola evinin salonunu dolduruyor. Karnı doyan bir grup insan olarak evin çeşitli yerlerinde yürüyüşün yorgunluğuyla gözlerimizi dinlendiriyoruz.&nbsp;<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2022/1/1/1644225049368.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="Pokut Yaylası" ratio="0.80" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Biraz dinlendikten sonra güzel havayı ve gün batımını kaçırmamak için kendimi zorlayıp sobadan uzaklaşıyorum. Giyinip ufak bir yürüyüşe çıkıyorum. Tatar Dağı tüm heybetiyle karşımda yükseliyor. Amaçsızca patikada ilerlemeye başlıyorum. İnsanın doğaya yeniden dâhil olduğunu hissettiği bazı anlar vardır. İşte o anlardan birindeyim. Sanki hayatımda ilk defa orada değilim de hep o ağaçla, o kayayla, o toprakla berabermişim gibi hissediyorum. Biraz ileride iptidai bir bank görüyorum. Oturup görkemli Kaçkarlar manzarasını izliyorum. Arada oluşan bulut denizine bakıp gündüz düşleri kuruyorum. Bir süre sonra güneş batmaya başlıyor. Dağlar somon rengine bürünüyorlar. Bu güzelliği görebilmek için karda 5 saat yürüyüşün çok ufak bir bedel olduğuna kanaat getiriyorum. Serinleyen hava dönüş vaktinin geldiğini söylüyor. Yüzümde kolay silinmeyecek sabit bir sırıtışla eve doğru yürümeye başlıyorum.

Ruta

Karda Pokut

Bu sayıda 2020’nin parklar ve yeşil alan kültürü açısından ne kadar önemli olduğuna dair bir yazı okuyacaksınız Irmak’ın kaleminden. Benim mahalleli için önemli olduğunu hissettiğim ve düşününce aklıma gelen ilk yerlerden biri ise Abbasağa Parkı. IV. Mehmet döneminde Topkapı Sarayı’nda Kızlar Ağası olarak görev yapan Abbas Ağa’nın, o dönemde yaptırdığı iki cami, iki hamam, bir okul, 14 çeşme; adının hayırsever olarak anılmasını sağlıyor. Yaptırdıklarıyla fâni hayatın çok ötesine geçen ismi, zamanla dönüşüme uğrayan kamusal alanlarıyla Beşiktaş’ın merkezindeki ihtiyaçlara cevap veriyor.&nbsp;Mezarlıktan parka: Mahallelinin gözdesi park, eski Abbasağa Mezarlığı’nın üzerine kuruluyor. Gezi Parkı’nın, Tepebaşı’ndaki bahçenin yapımının da dâhil olduğu, birçok mahalleye parkların ve konservatuvar gibi farklı kültürel donatıların eklendiği 1939-1941 yılları arasında, 200 kabre akrabaları tarafından sahip çıkılıyor ve orada yatanların edebi istinatgâhı değiştiriliyor; bunların haricindeki kabirlerdeki kemikler ise kutulara dolduruluyor, mezar taşları da kireçhaneye gönderiliyor. Buraya bir not bırakalım: ismini mahallesinden alan, hizmetini evvela mahalleliye vermesi amaçlanan park, sınırlarına bakıldığında yanındaki mahalleye bağlı, Abbasağa’ya değil. Ama bir kamusal alan orada yaşayanların dediği ve hissettiği şekilde anılır.&nbsp;Son gelişmeler: Parkı selamlamışken son gelişmelerden bahsetmemek de olmaz. Geçen ay yer alan bir <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmZTU4ZWQwNmY1ZDQ2MDAwOTk2YTVhNCZ1c2VyPTVlNWJlYTE3MDhlZGE3NzU0MjFhZmY4YyZhdXRob3I9NWVjMGRmOWYwMTU3NTkxNmExYzdlMDMzJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5zb3pjdS5jb20udHIlMjUyRjIwMjAlMjUyRmd1bmRlbSUyNTJGZW1pcmdhbi1rb3J1c3UtdmUtYWJiYXNhZ2EtcGFya2luaW4ta29ydW1hLXN0YXR1c3UtZGVnaXN0aXJpbGRpLTYxMDUwOTIlMjUyRg=="">haberde</a> Çevre ve Şehircilik Bakanlığı’nın Emirgân Korusu ve Abbasağa Parkı için sit alanı tanımının değiştirildiği belirtildi. Buna göre “1. Derece Doğal Sit” alanı olarak tanımlanan park, “Doğal Sit-Nitelikli Doğal Koruma Alanı” olarak değiştirildi. Peki, bu ne demek? Bu, değişiklikle beraber çeşitli imar izinlerinin verilebileceğini gösteriyor. Sadece büfe veya tuvalet değil, enerji nakil hattı, trafo, şalt sahası, iletişim hattı, ulaşım hattı, açık otopark, teleferik gibi yapılara da müsaade ediliyor.

Aposto İstanbul

Bu sayıda park ve kamusal alanlarla ilgili okuyacağınız yazılar, aklıma Abbasağa Parkı'nı getirdi. İzninizle, şimdi bu nefis yeşil alanı selamlıyorum. 

teleferik ile ilgili hikayeler