Yalnızlık tarih boyunca birçok şekilde insanlığın etrafında dolaştığı bir tema. Kolektif imkanların yıpratıldığı ve atomize bireyciliğin sorgulanmadan kanıksandığı günümüzde, giderek korkulan bir duygu durumu hâline geldi. Sosyal izolasyonun korkutuculuğu bir tarafa, kendimizi sınadığımız sosyal ilişkiler düzeyinde de yalnızlıkla karşılaşmak son derece zorlu bir deneyime dönüşebiliyor. Dolayısıyla insanlık yalnız kalmama uğruna bir çeşit “soğuk yakınlıklar” diyebileceğimiz ilişkiler sürdürmeyi, bir başına kalmaya yeğliyor. Bir taraftan yeni ilişkiler için yoğun çaba gösterirken, öbür taraftan hızlı iletişim biçimlerinin yorucu ritmine ayak uydurmaya çalışıyoruz. Bu yüzden derinliksiz ve tekdüze iletişim biçimleriyle yetinmek zorunda kalıyoruz. Ama öbür taraftan en azından kısa vadede yalnız olmadığımızın bilinci en azından bir süre daha tüm bunlara katlanmayı mümkün kılıyor.Ancak sorun tek başına kalmanın çok daha ötesine uzanıyor olabilir. Yalnızlığı tamamen olumsuz bir içeriğe sahip, pejoratif bir denklemde değerlendirmek kendimize dair potansiyellerin önünde bir engel olarak beliriyor.&nbsp;Çok kalabalık bir arkadaş grubunun arasında bile hisettiğimiz duygusal uzaklık bizi derin bir yalnızlığa sevk edebilir. Yani yalnızlık sadece maddi bir zemine değil, aynı zamanda yoğun bir duygusal duruma da işaret ediyor. Hatta belki de yanımızdaki insanların etrafında hissettiğimiz yalnızlık çok daha derin köklere sahiptir. Bu durum kimi zaman başka arayışlara yol açsa da genelde kendimizle sürdürdüğümüz bitmez tükenmez bir monologla sonuçlanabiliyor.&nbsp;Kadim yalnızlık temasıYalnızlık temasının kökleri dini metinlerde de kendini gösteriyor. İncil’in Yaratılış Bab’ında Tanrı Adem’i yarattıktan sonra “İnsanın yalnız kalması iyi değildir: Onun için yardımcı bir eş yaratacağım” der. Aynı şekilde “yalnızlık Allah’a mahsustur” deyişi de yalnızlığın semavi dinlerde insana dair olumsuz bir şekilde değerlendirildiğini gösteriyor. Ancak yalnızlığın bir çeşit kudreti içerdiğini de görebiliyoruz. Adem’i yarattıktan sonra dinlenmeye çekilen Tanrı yalnızdı, ya da “Allah’a mahsustur” sözleri de yalnızlığın aynı zamanda tanrısal bir güce işaret ettiğini gösteriyor.&nbsp;Bu noktada yalnızlığın farklı koşullarda birçok anlam ifade ettiğini görebiliyoruz. Yazar Ben Lazare Mijuskovic, <a fr-original-style="" href="https://books.google.com.tr/books?id=MBoDqZg99wUC&hl=tr" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Loneliness in Philosophy, Psychology, and Literature&nbsp;</a>(2012) adlı yapıtında, Yaratılış'ın evrenselliğine değinerek “İnsan her zaman ve her yerde ağır yalnızlık duygularından mustarip olmuştur” diye yazıyor. Dolayısıyla yalnızlığın evrensel ve neredeyse kadim bir duygu durumu olduğunu söyleyebiliriz.Yıkıcı yalnızlıkBunun yanında uzun süreli izolasyonun yol açtığı mental sıkıntıları da görmezden gelmemek gerekir. Klinik psikolog Miriyam Kirmayer uzun süreli izolasyonun sağlığımız açısında kötü olduğunu ve son araştırmaların da bu yönde bulgulara sahip olduğunu <a fr-original-style="" href="https://www.theguardian.com/commentisfree/2021/jul/22/chronic-loneliness-health-pandemic" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">belirtiyor.</a> Hatta bu durumun anksiyete ve depresyon semptomlarını önemli ölçüde etkilediğini de ekliyor. Kolektif imkânların giderek yok edildiği ve muhteris bireyciliğin hâkim kültürel kod olarak işlediği günümüzde insanlık giderek daha fazla izolasyon ve yıkıcı yalnızlıkla karşı karşıya kaldı. Başkası adına kaygılanmadığımız bir dönemin içindeyiz. Fakat yalnızlığın korkutucu ve adeta bir günah gibi görüldüğü bu koşullarda, bakılması gereken başka noktalar da mevcut.Zoraki ilişkilerMiriam Kirmayer tek başınalık ile yalnızlığı eş tuttuğumuzda dengesiz, yorucu ve sağlıksız ilişkilere tutunduğumuzu <a fr-original-style="" href="https://www.theguardian.com/commentisfree/2021/jul/22/chronic-loneliness-health-pandemic" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">söyler.</a> İletişimlerimizi tamamen niceliksel bir zeminde değerlendirip sadece yalnızlık hissinden kurtulmak için bir paravan olarak görmeye başlarız. Bu durumda anlamlı ilişkiler yerine çarpık bir şekilde işleyen beraberlikleri sürdürmek zorunda kalabiliriz. Her ne kadar rahatsız, güvensiz ve hatta tedirgin hissetsek de salt yalnızlıktan kaçmak için uzun vadede daha fazla yıpratan ilişki biçimlerine dayanmak zorunda hissederiz.George Perec hızlı sosyal ilişkiler ve iletişim biçimlerinin ortasında bir anda köşesine çekilen bir karakteri konu edindiği kitabı <a fr-original-style="" href="https://www.metiskitap.com/catalog/book/5045" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Uyuyan Adam</a>’da şunları yazar:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 0, 0); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 0, 0); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Öğrenecek çok şeyin var, öğrenilmeyen her şey: yalnızlık, kayıtsızlık, sabır, sessizlik. Tüm alışkanlıklarından, onca zaman yanyana yürüdüğün kişileri görünce yanlarına gitmekten, başkalarının her gün senin için ayırdıkları, hatta bazen senin adına savundukları yerde kahveni içmekten, yemeğini yemekten, bir türlü bitmek bilmeyen dostlukların sıkıcı suçortaklığında, yıpranan ilişkilerin ödlek ve oportünist kırgınlığında sürünmekten sıyrılmalısın.”</blockquote>Ne suç, ne yazgı, ne de idealBaş döndürücü bir hızla birlikte sürüklendiğimiz, sürekli geç kalma telaşıyla birçok şeye yetişmeye çabaladığımız günümüz akışkan kültüründe yalnızlığı ya da tek başınalığı farklı boyutlarla da düşünebiliriz. Yalnızlığı salt bir günah olarak algılamayıp aynı zamanda bir sığınak olarak değerlendirebiliriz. Her şeyden önce yalnızlık kişinin kendisiyle olan iletişimini güçlendirebilir. Bunu öz farkındalık gibi basit bir yerden değil, sahici bir iletişim çerçevesinde gerçekleştirmek için öncelikle kendimizle zaman geçirmemiz gerekiyor. Bu insana neredeyse bir tür direnç mekanizması kazandırabilir. Çünkü son tahlilde kendimizle iletişimimiz, dışarıyla ilişkimizin önemli bir parçası.Yalnızlığı bir güç ilişkisi olarak değerlendiren bakıştan da uzaklaşmak gerekiyor. Popüler kültürle beraber kişiyi kalabalıklar arasındaki yalnız ve mücadeleci bir temsile indirgeyen öğreti son derece çarpık bir resim sunuyor. Her şeyden önce kolektif imkânlara bağlı varlıklar olduğumuzun bilincinde olup aynı zamanda da yalnızlığın bir günah olmadığını da görmeliyiz. Böylece sosyal ilişkilerde mecburiyet dengesinden kurtulup daha sahici ve derinlikli iletişimler kurabiliriz. Bu çerçevede yalnızlık ne bir suç, ne bir yazgı ne de bir idealdir. Hayatın kendisi gibi.

Angst

Her şeyden önce yalnızlık kişinin kendisiyle olan iletişimini güçlendirebilir. 

Yalnızlığın karmaşık yüzleri

<h2>Ne Var Ne Yok Hocam?</h2><h4>İki hocanın kaleminden ve sesinden, başka hocaların da katılımıyla sosyal bilimlerde sıcak konular.</h4><hr><blockquote>Evden çalışma: Ayın karanlık tarafıKoronavirüs salgınının hayatımıza hayal dahi edemeyeceğimiz bir giriş yapmasıyla büyük bir değişim dalgasına kapıldık: Okullar kapandı, işyerinin fiziki anlamı değişti ve evden çalışmaya başladık. Uzun bir uyumlanma dönemi sonrası evden çalışmanın olumlu sonuçlarına dair bolca haber, çalışma ve araştırma okuduk. Biz bu yazıda sizi ayın diğer tarafına bakmaya davet ediyoruz; evden çalışmanın pek de parlak ve cazip olmayan sonuçlarını akademik çalışmalar rehberliğinde inceleyelim:Evden çalışmanın çalışan üzerindeki olumsuz sonuçlarından birisi sosyal izolasyon ya da yalnızlık. Yalnızlık pandemi öncesinde de gelişmiş ülkelerin sorunlar listesinde yer alıyordu: İngiltere’nin 2018 yılında, Japonya’nın ise bir ay kadar önce “Yalnızlık Bakanı” atadıklarını biliyoruz. 2019 yılında yapılan bir araştırmaya göre Y jenerasyonuna mensup her beş kişiden birisi hiç arkadaşı olmadığını belirtiyor. Yalnızlığın depresyon, kaygı, düşük öz saygı, uyku problemleri, alkol bağımlılığı gibi olumsuz etkileri var. Ayrıca kalp damar hastalıklarına yakalanma riskini % 29, kalp krizi riskini % 32 ve (yaşlı kişilerde) bunama riskini % 64 arttırdığını biliyoruz. Yalnızlık insanların başkalarına karşı düşmanca tutumlar benimseme ve aşırı uçta politik görüşlere sahip olma ihtimalini yükseltiyor. Yalnızlığın yaygın olduğu Japonya’da suç oranlarındaki artış bu soruna bağlanıyor. Batı ülkeleri gibi bireyselci toplumlarda yalnızlık daha yaygın olsa da, az önce bahsettiğimiz gibi, bu sorun artık sadece batı dünyasına ait değil: Japonya, Hindistan ve Çin gibi ülkelerde de insanlar yalnız. Bu sosyal izolasyon/yalnızlık sorununun pandemi döneminde evden çalışma ile beraber daha da ciddi boyutlara ulaşmış olduğunu tahmin etmek çok da zor değil.Evden çalışmanın getirdiği sosyal izolasyon insanları yalnızlaştırıyor ama başka olumsuz etkileri de var: araştırmalar fiziken yakın olmanın iş arkadaşları arasındaki bilgi paylaşımını geliştirdiğini, iş birliğini arttırdığını ve takım çalışması için hayati önem taşıyan güven duygusunu sağlamlaştırdığını söylüyor. Google çalışanları ile yapılan bir araştırma aynı katta bulunan kişiler arasındaki bilgi alışverişinin farklı katlarda çalışanlar arasıdakine kıyasla çok daha etkin olduğunu gösterdi. Bir başka çalışma ise yazıcı ya da tuvalet gibi ihtiyaçlar için yerinden kalkıp ofisin başka bölümlerine giden çalışanlar arasında daha çok iş birliği olduğunu tespit etti. İş yerinde fiziken bulunmak ve günlük çalışma rutini içinde çalışma arkadaşları ile yüz yüze karşılaşmanın bilgi paylaşımı ve takım çalışması üzerinde inkar edilemez olumlu etkileri var. Evden ya da haftanın belirli günleri bizden başka pek kimsenin olmadığı boş ofislerde çalıştığımızda yalnızlaşıyoruz. İş hayatında sorunları çözmek, kapıları açmak, basitçe “başarılı olmak” için önemini bildiğimiz sosyal ağlardan mahrum kalıyoruz. Zaten araştırmalar da çalışanların sadece % 9’u gibi küçük bir kısmının ofisten tamamen uzaklaşmak istediğini söylüyor.Son sözümüz gelecekte işlerimizi elimizden alacağından çekindiğimiz yapay zeka ile ilgili olsun: yapılan çalışmalar yapay zeka işlerimizi devraldıkça doğası gereği “ilişkisel” olan işlerin daha da değerleneceğini, çünkü bu işler için “insan” çalışanlar gerekeceğini söylüyor. Evden çalışma ve sonuçları olan sosyal izolasyon ve yalnızlığın, yapay zekaya karşı sahip olduğumuz en büyük rekabetçi avantajlarımızı, “ilişki kurma” ve “sosyal ağ oluşturma” becerilerimizi elimizden almasına izin vermemeliyiz.</blockquote>Ne Var Ne Yok Hocam'a <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwNDM5MWNlNmE5MzgwMDAwNzA4YjE5YSZ1c2VyPTVlNWJlYTU3MDhlZGE3NzU0MjFhZmY4ZCZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZhcG9zLnRvJTI1MkZuJTI1MkZuZS12YXItbmUteW9rLWhvY2Ft""">buradan</a> kayıt olabilirsiniz.<h2>Zappa Zamanlar</h2><h4>“So many books so little time...” Frank Zappa’dan ilhamla&nbsp; Zappa Zamanlar:&nbsp;Kitaplar ve podcastler&nbsp;üzerine uzunlu kısalı…&nbsp;Doğadan yemeğe, edebiyattan ekonomiye okuma ve dinleme notları.</h4><hr><blockquote>Sıkıntı var. Hem de çok!Kelimeler, mevcut bir içeriği boca ettiğimiz bir kova veya fıçı değil. Kelimeler kaynaktır, pınardır. Anlamları sadece taşımaz, onlara şekil verir, onları yoğururlar. Kelimenin kaynağındaki unutulmuş üçüncü beşinci anlam, bazen onun carî harcıâlem kullanımının sakladığı bir sırrı ele verebilir. Aynı kelime, bir siyasî bildiride farklı, medya bülteninde farklı, gündelik kullanımda ayrı bir türlü bükülebilir. Onların tersini yüzünü çevirip bakmayı ihmal etmemeli. Kelimeleri ‘kaptırmamalı’. Kelimelere edebî bir alâkayla ve aşkla bakmayı, sadece edebiyat uğraşına mahsus saymamalı. Bu yazılarda, kelimelere merakla ve evet, aşkla yaklaşmanın, pekâlâ politik bir anlamının olduğu fikrinin peşindeyim. &nbsp;Tanıl Bora, Zamanın Kelimeleri’nin (2018, İletişim Yayınları) sunuş bölümünde bu cümlelerle anlatıyor kelimelerin toplumsal karakterini. “Devrim” kelimesini düşünün mesela. İlerlemenin en hızlı, en radikal biçimini tanımlamak için kullanılan bu kelime neden dairesel bir döngüye işaret eder? Bir döngü olarak kendini tekrarlayan zaman anlayışından geçmişten geleceğe uzanan sonsuz bir çizgi üzerinden tasavvur edilen zaman anlayışına geçişin sancıları ve bu geçişin hikayesi kelimenin içinde saklıdır. Keza “sınıf” kelimesi. Bu kelimenin nasıl olup da bugünkü anlamına evrildiğini, modern/kapitalist toplumsal hiyerarşileri ifade etmenin baş kavramlarından birine dönüştüğünü, 18. yüzyıl İngilteresi’nin yaşadığı şehirleşmeden, imalata ve ticarete yeni servet yaratma yollarının ortaya çıkmasından ayrı düşünmek imkansızdır. Böyle bir dönemde toplumsal eşitsizliklerin değişen doğasını anlamak için artık statü, “estate”, “rank” gibi durağanlık ima eden kelimeler yetmez olmuş, dinamizmi ve değişimi yansıtacak yeni bir kavrama olan ihtiyaçla doğmuştur “sınıf”. Sözün özü, yaşadığımız dünyaya dair politik farkındalığımızı artırmak, tümden oyuna gelmemek için kelimeleri ciddiye almamız gerekiyor. “Lafların anlamlarını, imalarını, işlevlerini” kurcalamak; sözcükleri tarihselleştirmek, popüler anlam haritasındaki yerlerine oturtmak ve iktidarla ilişkilerini sorunsallaştırmak önemli.</blockquote>Yazının devamını son sayısında okuyabileceğiniz Zappa Zamanlar'a <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwNDM5MWNlNmE5MzgwMDAwNzA4YjE5YSZ1c2VyPTVlNWJlYTU3MDhlZGE3NzU0MjFhZmY4ZCZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZhcG9zLnRvJTI1MkZuJTI1MkZ6YXBwYS16YW1hbmxhcg==""">buradan</a> kayıt olabilirsiniz.

Aposto Playground

•Evden çalışma: ayın karanlık tarafı:Koronavirüs salgınının hayatımıza hayal dahi edemeyeceğimiz bir giriş yapmasıyla büyük bir değişim dalgasına kapıldık: Okullar kapandı, işyerinin fiziki anlamı değişti ve evden çalışmaya başladık. Uzun bir uyumlanma dönemi sonrası evden çalışmanın olumlu sonuçlarına dair bolca haber, çalışma ve araştırma okuduk. Biz bu yazıda sizi ayın diğer tarafına bakmaya davet ediyoruz; evden çalışmanın pek de parlak ve cazip olmayan sonuçlarını akademik çalışmalar rehberliğinde inceleyelim:&nbsp;Evden çalışmanın çalışan üzerindeki olumsuz sonuçlarından birisi sosyal izolasyon ya da yalnızlık. Yalnızlık pandemi öncesinde de gelişmiş ülkelerin sorunlar listesinde yer alıyordu: İngiltere’nin<a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwNDBjMDJhNmE5MzgwMDAwNzAwYjBiOSZ1c2VyPTYwMTNlMjNjMzcxNTc2MDAwNjdhYTg1ZCZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cubnl0aW1lcy5jb20lMjUyRjIwMTglMjUyRjAxJTI1MkYxNyUyNTJGd29ybGQlMjUyRmV1cm9wZSUyNTJGdWstYnJpdGFpbi1sb25lbGluZXNzLmh0bWw="""""""> 2018</a> yılında, <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwNDBjMDJhNmE5MzgwMDAwNzAwYjBiOSZ1c2VyPTYwMTNlMjNjMzcxNTc2MDAwNjdhYTg1ZCZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZhc2lhLm5pa2tlaS5jb20lMjUyRlNwb3RsaWdodCUyNTJGQ29yb25hdmlydXMlMjUyRkphcGFuLWFwcG9pbnRzLW1pbmlzdGVyLW9mLWxvbmVsaW5lc3MtdG8taGVscC1wZW9wbGUtaG9tZS1hbG9uZQ==""""""">Japonya’nın</a> ise bir ay kadar önce “Yalnızlık Bakanı” atadıklarını biliyoruz. 2019 yılında yapılan bir <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwNDBjMDJhNmE5MzgwMDAwNzAwYjBiOSZ1c2VyPTYwMTNlMjNjMzcxNTc2MDAwNjdhYTg1ZCZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ0b2RheS55b3Vnb3YuY29tJTI1MkZ0b3BpY3MlMjUyRmxpZmVzdHlsZSUyNTJGYXJ0aWNsZXMtcmVwb3J0cyUyNTJGMjAxOSUyNTJGMDclMjUyRjMwJTI1MkZsb25lbGluZXNzLWZyaWVuZHNoaXAtbmV3LWZyaWVuZHMtcG9sbC1zdXJ2ZXk=""""""">araştırmaya </a>göre Y jenerasyonuna mensup her beş kişiden birisi hiç arkadaşı olmadığını belirtiyor. Yalnızlığın depresyon, kaygı, düşük öz saygı, uyku problemleri, alkol bağımlılığı gibi olumsuz <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwNDBjMDJhNmE5MzgwMDAwNzAwYjBiOSZ1c2VyPTYwMTNlMjNjMzcxNTc2MDAwNjdhYTg1ZCZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cubmNiaS5ubG0ubmloLmdvdiUyNTJGcG1jJTI1MkZhcnRpY2xlcyUyNTJGUE1DNDIyNTk1OSUyNTJG""""""">etkileri</a> var. Ayrıca kalp damar hastalıklarına yakalanma riskini % 29, kalp krizi riskini % 32 ve (yaşlı kişilerde) bunama riskini <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwNDBjMDJhNmE5MzgwMDAwNzAwYjBiOSZ1c2VyPTYwMTNlMjNjMzcxNTc2MDAwNjdhYTg1ZCZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cuaGVhbHRoLmhhcnZhcmQuZWR1JTI1MkZtaW5kLWFuZC1tb29kJTI1MkZsb25lbGluZXNzLWFuZC1pc29sYXRpb24tcmFpc2Utcmlzay1mb3Itc3Ryb2tlLWFuZC1oZWFydC1kaXNlYXNlLXN0dWR5LQ==""""""">% 64</a> arttırdığını biliyoruz. Yalnızlık insanların başkalarına karşı düşmanca tutumlar benimseme ve aşırı uçta politik görüşlere sahip olma ihtimalini yükseltiyor. Yalnızlığın yaygın olduğu Japonya’da suç oranlarındaki artış bu soruna bağlanıyor. Batı ülkeleri gibi bireyselci toplumlarda yalnızlık daha yaygın olsa da, az önce bahsettiğimiz gibi, bu sorun artık sadece batı dünyasına ait <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwNDBjMDJhNmE5MzgwMDAwNzAwYjBiOSZ1c2VyPTYwMTNlMjNjMzcxNTc2MDAwNjdhYTg1ZCZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ0aW1lc29maW5kaWEuaW5kaWF0aW1lcy5jb20lMjUyRmJsb2dzJTI1MkZtaW5kLXRoZS1nYXAlMjUyRnRoZS13ZXN0ZXJuLXdvcmxkcy1sb25lbGluZXNzLWVwaWRlbWljLXdoYXQtbGVzc29ucy1jYW4tYmUtbGVhcm5lZCUyNTJGJTI1MjUyMCUyNTI1MjAlMjUyNTIwJTI1MjUyMGh0dHBzJTI1M0ElMjUyRiUyNTJGd3d3Lm5jYmkubmxtLm5paC5nb3YlMjUyRnBtYyUyNTJGYXJ0aWNsZXMlMjUyRlBNQzQwNDkxNDclMjUyRg==""""""">değil:</a> Japonya, Hindistan ve Çin gibi ülkelerde de insanlar yalnız. Bu sosyal izolasyon/yalnızlık sorununun pandemi döneminde evden çalışma ile beraber daha da ciddi boyutlara ulaşmış olduğunu tahmin etmek çok da zor değil.Evden çalışmanın getirdiği sosyal izolasyon insanları yalnızlaştırıyor ama başka olumsuz etkileri de var: araştırmalar fiziken yakın olmanın iş arkadaşları arasındaki bilgi paylaşımını geliştirdiğini, iş birliğini arttırdığını ve takım çalışması için hayati önem taşıyan güven duygusunu sağlamlaştırdığını <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwNDBjMDJhNmE5MzgwMDAwNzAwYjBiOSZ1c2VyPTYwMTNlMjNjMzcxNTc2MDAwNjdhYTg1ZCZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cuZmFzdGNvbXBhbnkuY29tJTI1MkY5MDUzMjMxMiUyNTJGdGhlLW9mZmljZS1hcy15b3Uta25vdy1pdC1pcy1nb25l""""""">söylüyor</a>. Google çalışanları ile yapılan bir araştırma aynı katta bulunan kişiler arasındaki bilgi alışverişinin farklı katlarda çalışanlar arasıdakine kıyasla çok daha etkin olduğunu gösterdi. Bir başka çalışma ise yazıcı ya da tuvalet gibi ihtiyaçlar için yerinden kalkıp ofisin başka bölümlerine giden çalışanlar arasında daha çok iş birliği olduğunu tespit etti. İş yerinde fiziken bulunmak ve günlük çalışma rutini içinde çalışma arkadaşları ile yüz yüze karşılaşmanın bilgi paylaşımı ve takım çalışması üzerinde inkar edilemez olumlu etkileri var. Evden ya da haftanın belirli günleri bizden başka pek kimsenin olmadığı boş ofislerde çalıştığımızda yalnızlaşıyoruz. İş hayatında sorunları çözmek, kapıları açmak, basitçe “başarılı olmak” için önemini bildiğimiz sosyal ağlardan mahrum kalıyoruz. Zaten araştırmalar da çalışanların sadece % 9’u gibi küçük bir kısmının ofisten tamamen uzaklaşmak istediğini söylüyor.Son sözümüz gelecekte işlerimizi elimizden alacağından çekindiğimiz yapay <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwNDBjMDJhNmE5MzgwMDAwNzAwYjBiOSZ1c2VyPTYwMTNlMjNjMzcxNTc2MDAwNjdhYTg1ZCZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZ3d3cuZmFzdGNvbXBhbnkuY29tJTI1MkY5MDUzMjMxMiUyNTJGdGhlLW9mZmljZS1hcy15b3Uta25vdy1pdC1pcy1nb25l""""""">zeka</a> ile ilgili olsun: yapılan çalışmalar yapay zeka işlerimizi devraldıkça doğası gereği “ilişkisel” olan işlerin daha da değerleneceğini, çünkü bu işler için “insan” çalışanlar gerekeceğini söylüyor. Evden çalışma ve sonuçları olan sosyal izolasyon ve yalnızlığın, yapay zekaya karşı sahip olduğumuz en büyük rekabetçi avantajlarımızı, “ilişki kurma” ve “sosyal ağ oluşturma” becerilerimizi elimizden almasına izin vermemeliyiz.&nbsp; &nbsp;<hr>&nbsp;

yalnızlık ile ilgili hikayeler