Film:&nbsp;Unutma BiçimleriYönetmen:&nbsp;Burak ÇevikYapım yılı:&nbsp;2023Süre:&nbsp;70 dakikaBurak Çevik Türkiye sinemasının biçimle, şekille, kalıplarla, türlerle oynamayı; kuralları bozmayı, sinemayı bir oyun alanına dönüştürmeyi en çok seven yönetmenlerinden. Üstelik paylaştığı öneri listeleriyle, kurucusu olduğu Fol Sinema Topluluğu’nun gösterimleriyle ya da film festivalleri için oluşturduğu deneysel seçkilerle; henüz ilk filmini çekmeden bile farkını ortaya koymuş biri. İlk iki uzun metrajlı filmi Tuzdan Kaide&nbsp;(2018) ve Aidiyet’in&nbsp;(2019) ilk gösterimleri, tam da onunkiler gibi yeni anlatım biçimleri deneyen filmlerin yer aldığı Berlinale Forum bölümünde yapılmıştı. “Her ailenin bir trajedisi vardır, bu da benimki…”&nbsp;cümlesiyle başlayan Aidiyet,&nbsp;kişisel bir trajedinin belgesel ve kurmaca arasında gidip gelen bir anlatımıydı. Suç dosyasındaki sanık ifadelerini deneysel görüntülerle birleştiren belgesel sinema dili, romantik bir sabah kahvaltısından bir katil yaratan kurmaca canlandırmasıyla devam ediyordu.Yönetmenin yeni filmi Unutma Biçimleri de ilk gösterimini Berlinale Forum’da yaptı. Fakat bu kez film sadece sinema dili ve biçimsel anlamda değil, topyekûn varoluşuyla da bir deneysellik giymişti üstüne: Ayrıldıktan on dört yıl sonra bir araya gelip ilişkilerini ve onu neden bitirdiklerini hatırlamaya çalışan bir çiftin konuşmalarına tanık olduğumuz Unutma Biçimleri,&nbsp;Berlin’deki prömiyerinin ardından Türkiye’de tek bir kez İstanbul Modern Sinema’da gösterilecek ve on dört yıl boyunca İstanbul Modern’in koleksiyonunda saklı tutulacaktı. Böylece filmin konu edindiği hatırlama, hafıza ve bellek kavramları somut bir deneyimin parçası olacak; o tek gösterimde salonda bulunma şansı elde eden izleyici on dört yıllık bir performansın parçası olacaktı. O şanslı izleyiciler arasında olduğum için çok mutluyum.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/5/5/1687513647252.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="2.39" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Unutma Biçimleri | Kaynak: İstanbul Modern Sinema<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Unutmak ve hatırlamak</h3>Anılarda yaşamak son derece tehlikelidir. Sadece geçmişe takılıp kalmaktan ya da geçmişi romantikleştirmekten kaynaklanan bir olumsuzluktan söz etmiyorum: Anılar, bireysel ya da kolektif hafızanın şekillenişi ve insan belleğinin doğası gereği objektif değil subjektif, kati değil akışkandır. Tehlikeyi bu yaratır. Nerede olduğunu hatırlamıyorum, bir yerde okumuştum: Aslında bir anı ya da bir olayı hatırladığımızda onun kendisini değil, onu en son hatırladığımızda şekillendirdiğimiz hâlini hatırlarız. Hem o ana dair hatırladığın gerçekler hem de onu en son hatırladığında kendi zihninde kurdukların, eklediklerin ve sildiklerinle şekillenen yeni hâlini… Bu döngü belki de her parçasını tek tek değiştirene, yepyeni bir anı yaratana kadar devam eder. Tıpkı filmde de üzerine konuşulan, Thesseus’un gemisi gibi: Zihnimizde canlandırdıkça birer birer tüm parçalarını yenilediğimiz bir anı, hâlâ yaşadığımız o anın kendisi midir? Ya da şöyle sormak gerek belki: O anı paylaşmış iki kişinin yıllar sonra hatırladıkları tamamen farklı olabilir mi?Unutma Biçimleri’nin başvurduğu görsel çağrışımlar ve kavramsal imgeler Thesseus’un gemisinden dondurulmuş anıların buzlarını kırmaya, hafızasıyla övdüğümüz filden unutmabeni adını koyduğumuz çiçeğe uzanıyor. Yönetmenin görsel seçimleri, özgür bir alan yarattığı iki oyuncusu Nesrin Uçarlar ve Erdem Şenocak’ın diyalogları ve fikir paylaşımlarıyla zenginleşiyor.Bana hissettiren filmler üzerine düşünmek, bana düşündüren filmler hakkında tanıdık duygular hissetmek her daim güzel. Unutma Biçimleri&nbsp;de bunu sağladı. Öte yandan belki de ilk defa o film aracılığıyla bir şeyler hissederken bir daha asla (asla değil tabii ama on dört sene boyunca) geri dönemeyeceğimi, herhangi bir sahnesini tekrar izleyemeyeceğimi bilmenin paniğini yaşadım. Unutmak istemedim belki. Oysa filmin amaçladığının tam da bu olduğunun farkındaydım: Unutmamak için hatırlamak, hatırlarken filmi kendi zihnimizde yeniden şekillendirmek ve nihayetinde filmi izleyen 150 kişinin hatırlama biçimleriyle başkalaşmış, 150 ayrı Unutma Biçimleri yaratmak.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/5/1687513676986.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="2.39" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Unutma Biçimleri | Kaynak: İstanbul Modern SinemaNerede izleyebilirsin?&nbsp;İzleyemezsin. Türkiye'deki ilk gösteriminin ardından 14 yıl boyunca İstanbul Modern koleksiyonunda saklı kalacak filmin 2037 yılına dek yeni bir gösterimi olmayacak.

Duende

Burak Çevik imzalı "Unutma Biçimleri" Türkiye'deki ilk gösteriminin ardından 14 yıl İstanbul Modern'de saklı tutulacak.

Hafızanın muhafazası: Unutma Biçimleri

Film:&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://film.iksv.org/tr/kirkikinci-istanbul-film-festivali-2023/burada" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Here / Burada</a>Yönetmen:&nbsp;Bas DevosSüre:&nbsp;82 dakikaYapım yılı:&nbsp;2023Festival bölümü:&nbsp;Heyula<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Yönetmen Burak Çevik, 42. İstanbul Film Festivali için hazırladığı seçkiye "Heyula" başlığını uygun görmüş ve festival kitapçığında bölümün açıklaması olarak bu sözcüğün sözlük anlamına yer vermeyi yeterli bulmuş:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Heyula (isim): 1. Ürkütücü hayal, ürkütücü hayalî şey. 2. Ne olduğu anlaşılmayan, şekli belirsiz büyük şey.</blockquote>Seçkinin amacı sinemada yeni anlatım olanaklarına yer açan ve sinematik dili genişleten filmleri seyirciyle buluşturmak. Yeni anlatım olanaklarını deneyen ve risk alan filmler bu seçkide, bir arada. Belçika'dan Bas Devos'un Berlin Film Festivali’nin Karşılaşmalar bölümünden FIPRESCI ödülüyle dönen filmi Here&nbsp;da bunlardan biri.&nbsp;Burak'la henüz o bir sinema öğrencisi, bense bir blogger'ken İstanbul Film Festivali sırasında bir dolmuş kuyruğunda tanıştığımızı hatırlıyorum. İlerleyen yıllarda sinema hakkında konuşmaya ve paylaşmaya devam ettikçe tam da Heyula'nın tanımladığı çerçeveye denk düşen filmlere olan ilgisini ve heyecanını fark etmiştim. Bense bu tanıma uyan filmlere uzunca bir süre mesafeli yaklaştım; "yeni anlatım olanakları" ve "riskler" beni korkuttu. Yüzüne de söylemişimdir. Burak'a festivalde en çok merak ettiği filmleri sorup o filmleri hiç sorgulamadan listemden çıkardığım bir dönem olmuştur. Bu önyargıdan kurtulmamı sağlayan filmlerden birinin Burak Çevik imzalı Aidiyet,&nbsp;bir diğerinin ise şimdi onun hazırladığı seçkide yer alan Here&nbsp;olmasıysa bence tesadüf değil.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/3/1681883489412.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.78" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Here | Kaynak: İKSVHere sinemanın ne olduğunu, nelere vesile olabildiğini gösteren filmlerden. Belçika’da çalışan Romanya göçmeni bir işçi, bir süreliğine ya da temelli olarak ülkesine dönmeye hazırlanıyor. Buzdolabında kalan malzemelerle bir çorba yapıp çorbasını tanıdıklarına ya da sadece yolunun kesiştiği insanlara dağıtmaya başlıyor. Kesişmeler... Here için anahtar sözcük bu belki de. Hayatın olağan akışına bir mola verip de gözümüzü başka yönlere çevirdiğimizde karşımıza nelerin çıkabileceğini göstermeyi, bakıp da görmediklerimizin farkına varmayı ve kesişen yollarda kurulan tesadüfi bağların değerini anlatıyor.Adının önemi yok ya, Stefan "Uyandım" diyerek başlıyor gününe. Bu uyanışın çalan alarma verilen bir yanıt mı yoksa çok daha derin bir uyanış mı olduğunu sorgulatmak oluyor Here'ın ilk büyüsü. Biraz sonra ekliyor: "Burası benim evim."&nbsp;Bu kez söz ettiği yerin apartman dairesinin duvarları arasından mı ibaret, yoksa çok daha derin bir aidiyet ifadesi mi olduğunu düşünüyoruz. Elinde ve evinde kalanlarla yaptığı çorbayı çoğu kendisi gibi göçmenlerden oluşan kişilere dağıtıyor Stefan. Hepsinden bir şeyler öğreniyoruz. "Acaba" diye düşünüyoruz, "burası onların de evi mi?"Stefan'ın en kayda değer kesişimi bir Çin restoranında karşılaştığı biyolog kadınla oluyor. Yağan yağmurdan dolayı yemeğini paket yaptırmak yerine orada yemeye karar veren Stefan, bu tesadüf sayesinde telefonda "Yine evinde paket servis mi yiyorsun?" diyen annesine gururla "Aslında hayır, restoranda yedim" diyebiliyor. Restorandaki kadını yolunu uzatmaya karar vererek geçtiği ormanda görüyor sonra. Orada, yani ormanda, ağızlarından çıkan sözcüklerin çok ötesinde bir iletişim kuruyorlar. Çoğu zaman konuşmaya ihtiyaç duymadan, isimlerini dahi bilmeyi gerek görmeden, doğanın detaylarında kaybolarak bir bağ oluşturuyorlar. Tıpkı onlar gibi, Bas Devos da sözcüklerin ötesine geçerek ve fazlasını söylemeyi gerek görmeden izleyicisiyle kuruyor aynı iletişimi ve bağı.&nbsp;Kesişimlere, karşılaşmalara, tesadüflere inanmayı öğütlüyor Here. O anda olmanın, "burada" olmanın tadına varmayı, hedefe değil yola odaklanmayı... Ve tabii tüm bunları yavaş sinemanın dinginliğiyle, doğanın yeşilinin parladığı büyüleyici görüntülerle ve farklı dillerin geçişkenliğiyle yapıyor.&nbsp;Here&nbsp;festivalin en iyisi değil belki benim için ama en büyük, en kıymetli ve en güzel kazanımı olduğu kesin. Bundan sonra "yeni anlatım olanakları" ve "riskler" beni biraz daha az korkutacaksa, hedefe ulaşmaya çalışırken arada durup etrafa bakmanın gerekliliğine biraz daha inandıysam eğer; bu film sayesinde.Nerede izleyebilirsin?&nbsp;Filmin festival sonrası için planlanmış başka bir gösterimi henüz bulunmuyor.Benzer işler:<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Lives / Loong Boonmee raleuk chat (2010, Apichatpong Weerasethakul)</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Aidiyet (2019, Burak Çevik)</li></ul>

42. İstanbul Film Festivali'nin Heyula bölümünde yer alan filmlerden Here, yeni ve heyecan verici bir sinema vadediyor.

Burada: Kesişimler üzerine

Selman’ı keşfetmek. Sinema bulunmayan, Uşak'taki Banaz'da, kiraladığı VCD ve DVD'lerden başlamış Selman film izlemeye; yerli yapımlar daha çok ilgisini çekmiş. Sinemayla olan asıl bağı, "film yapmak istiyorum" dediği noktaya ise hukuk fakültesinde okumak için geldiği ve hayatına ilk kez bir film seti gördüğü, bir yandan sinema eğitimi alırken Truffaut'nun 400 Darbe'sini izlediği İstanbul'da gelmiş. "Benim için okul gibiydi."&nbsp;dediği ilk kısa filminin ardından kurduğu prodüksiyon şirketinin adını da "Kuyu" koymuş. Annesi dalga geçiyormuş hatta:&nbsp;"Kuyudan çıkarıyorsun filmlerini!"&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/2/2/1647351844125.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Emre ve Selman, Pera'dan Galata'ya doğru yürürken<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">İki şafak arasında.&nbsp;Kendi filmlerini izlemeden önce, Burak Çevik'in Tuzdan Kaide ve Aidiyet filmlerinin yapımcısı olarak tanıdığım Selman'ın ilk uzun metrajlı filmi&nbsp;İki Şafak Arasında'da bu kez Burak yapımcı rolünü üstleniyor: "Film yapma süreci zorlu bir süreç ve bu zorlu süreçte, bu yolculukta birbirimizin yükünü hafifletmeye çalışıyoruz diyebiliriz. Bu anlamda bir yönetmen-yapımcı değil de bir yoldaşlık, arkadaşlık ilişkisi var aramızda." Apayrı sinema türlerine ilgili olduklarını, fakat birbirinden beslendiklerini, artık ikisini de tanıdığım için daha iyi anlıyorum. Selman hikâye gereği arada kalmış bir şehirde çekmek isteyip de Uşak'a geri döndüğü İki Şafak Arasında için "ekstra hiçbir şey söyleme ihtiyacı olmadan, gerçekliği tüm çıplaklığıyla gözleyip aktararak aslında seyriciyi de buna tanık yapmak isteyen" bir film diyor. Film için çok fazla karakter yazdığını ancak oyuncu seçimi sürecinde fark ettiğini söylüyor ama ekliyor: "Bir filmin ana karakterine zaten çalışırsınız. Zaten bir filmin omurgası, hikâyesi ana karakter üzerinedir ama asıl önemli olan yan karakterlerdir bence, çünkü onlar taşır o filmi."&nbsp;O yan karakterlerden en çok avukat ve lokumcuyu eğlenerek yazdığını söylüyor — ben de en çok onları izlerken eğlendiğimi.<img src="https://images.aposto.com/2022/2/2/1647351919965.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Selman çekimleri başlamak üzere olan yeni filminden söz ederken<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Selman’la keşfetmek.&nbsp;Başarılı filmlerin, kendi bulunduğu coğrafyadan güç alan filmler olduğunu söylüyor Selman. Bu nedenle Türkiye sineması, filminden konuşurken lafın daima bir şekilde geldiği İran sineması ile Romanya sineması ve birlikte konuşmayı seçtiğimiz Gürcistan sineması her ne kadar benzer temaları, ahlaki ikilemleri, toplumsal baskıları ve vicdan mukayeselerini işlese de, hepsinin birbirinden farklılaştığından konuşuyoruz. Nana Ekvtmishvili ve Simon Groß'un filmi My Happy Family'si üzerinden coğrafyamızda kadının maruz kaldığı baskılara, bu filmin nasıl da 50'li yaşlarında bir kadının büyüme hikâyesi olduğuna, Gürcistan sinemasına müziğin nasıl güç kattığına değiniyoruz.&nbsp;Diyor ki...&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Hukuki bir problemle karşılaştığınız zaman aslında bir bulmaca çözer gibi hareket ediyorsunuz. Bir problem var, kanun maddeleri var ve siz yorumluyorsunuz, sorular soruyorsunuz. Aslında ben bir senaryoya da böyle, Sokratik bir yöntemle, kendime sorular sorarak yaklaşıyor, meseleyi açmaya çalışıyorum.”</blockquote>

“Seyirci yerine düşünen bir film değil, seyirciyi de dâhil eden bir film yapmak istedim.”

Hukuk, ahlak ve arada kalmışlığın buluştuğu bir sinema: Selman Nacar

Film:&nbsp;AidiyetYönetmen:&nbsp;Burak ÇevikSüre: 73 dakikaJenerik: 2010’ların yarısında deneysel sinema gösterimleriyle hatırlayabileceğiniz Fol Sinema’yı kuran, 2018’de ilk uzun metrajlı filmi Tuzdan Kaide’yi çeken Burak Çevik, sinemada deneysel, kurmaca ve belgeselin sınırlarını yok eden bir yönetmen. Aynı zamanda yapımcı kimliğiyle de sinemacılığa devam eden Çevik, 58. Antalya Altın Portakal Film Festivali’nin dikkat çekici filmlerinden İki Şafak Arasında’nın da yapımcısıydı.Birbirinden farklı estetiklere sahip iki bölümüyle Aidiyet’in ilk yarısı bir cinayete ait sorgu kayıtları eşliğindeki görüntülerle ilerlerken ikinci yarıda cinayeti planlayan çiftin tanıştığı geceye odaklanıyor.<img src="https://images.aposto.com/2021/9/4/1634191837231.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Aidiyet (2019)<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Neden izleyelim? “Her ailenin bir trajedisi vardır. Bu da benimki.” diyen yönetmenin girişini, gerçek bir cinayetin kronolojisini soğukkanlı cümlelerle anlatan ve gerçek kayıtlardan çıkarılmış bir sanık ifadesi izliyor Aidiyet’te. Ardından iki oyuncuya kalıyor sahne — yıllar önce yaşanan trajik olayların başladığı günü canlandırıyorlar. Burak Çevik, alışılmışın dışındaki sinema dilini, son derece kişisel bir hikâyeyi olabildiğince nesnel bir şekilde anlatmak için kullanıyor.&nbsp;Nerede izleyebilirsin?&nbsp;Aidiyet, 17 Ekim’den itibaren MUBI kataloğuna ekleniyor.

“Her ailenin bir trajedisi vardır. Bu da benimki.”

Aidiyet

<img src="https://images.aposto.com/2021/9/1/1633976404888.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">14&nbsp;Ekim: Esme Madra’nın 2020 tarihli kısa filmi Sarı, Siyam, Kanocular ve Ev Sahibi, uzun zamandır beklediği misafirleri gelen bir kadının vermesi gereken karar üzerine <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/the-yellow-the-cat-the-kayakers-and-the-host" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor none medium; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">şekilleniyor.</a> 15 Ekim:&nbsp;62. sayımıza&nbsp;Müjde Işıl’ın “içinde yaşamak istediği film” olarak konu olan Cherbourg Şemsiyeleri / Les Parapluies de Cherbourg&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/the-umbrellas-of-cherbourg" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor none medium; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">kaçırılmaması gereken</a> bir başyapıt. <a fr-original-style="" href="https://www.getrevue.co/profile/tersninja/issues/bu-hafta-ne-izlesem-62-704594" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor none medium; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Yazıyı okumadıysanız tıklayın.</a> &nbsp; 16&nbsp;Ekim: Robert Pattinson&nbsp;ve Juliette Binoche’un rol aldığı Claire Denis filmi High Life, uluslararası birçok ödül almış ve eleştirmenlerin takdirini <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/high-life-2018" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor none medium; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">kazanmıştı.</a> &nbsp; 17&nbsp;Ekim:&nbsp;Burak Çevik’in filmi Aidiyet bir kez daha <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/belonging" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor none medium; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">gösteriliyor.</a> &nbsp; 18&nbsp;Ekim:&nbsp;Gonzo: Dr. Hunter S. Thompson'ın Yaşamı / Gonzo: The Life and Work of Dr. Hunter S. Thompson, Oscar’lı belgeselci Alex Gibney’nin gazeteci hakkındaki <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/gonzo-the-life-and-work-of-dr-hunter-s-thompson" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor none medium; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">çalışması.</a> &nbsp; 19&nbsp;Ekim:&nbsp;Sokaklarda çiçek satan kör bir kıza âşık olan Küçük Serseri'nin atıldığı duygu yüklü ve komik macerayı anlatan Şehir Işıkları / City Lights, Charlie Chaplin'in en sevilen filmlerinden biri olarak her kuşaktan seyirciyi <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/city-lights" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor none medium; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">etkilemeye devam ediyor.</a> 20&nbsp;Ekim: MUBI&nbsp;bugünden itibaren Karanlık Öyküler: Bir Zeki Demirkubuz Retrospektifi başlığı altında Türkiye Sineması’nın son 30 yılının en büyük yönetmenlerinden birinin filmlerini yayınlamaya başlıyor. 1994 tarihli ilk uzun metrajı C Blok’tan başlayarak filmografisini <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/block-c" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor none medium; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">tekrar gözden geçirebilirsiniz.</a>

Bu Hafta Ne İzlesem?

beIN CONNECT’te bu hafta, Türkiye’de vizyon şansı bulamamış ve bir dijital platformda ilk kez gösterilecek iki film yer alacak.&nbsp;<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">8 Mayıs: Burak Çevik’in ikinci uzun metrajı Aidiyet.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">9 Mayıs: Nişanlısının ölümünün ardından üç yıl geçen bir adam, sinemada ona tıpatıp benzeyen bir aktris görür ve gerçeğin peşine düşer. İkili Oyun / Last Moment of Clarity’nin başrollerinde Zack Avery, Brian Cox ve Udo Kier var.</li></ul>

Aidiyet ile ilgili hikayeler