• &nbsp;Son albümü The Worm'da yok oluşla kurtuluş, karanlıkla aydınlık, feodalizmle kapitalizm, kolektiflikle bireysellik durakları arasındaki seyahat eden HMLTD; yalnızca alelade bir gitar grubu değil, fikir beyan etmekten ve taraf olmaktan kaçınmayan komüniter bir müzik deneyi. Albüm incelemesinin tamamı <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/album-incelemesi-hmltd-the-worm" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">burada</a>. &nbsp;• "Çıkışta" serimiz başladı. İlk konuğumuz Birleşik Krallık'ta (BK) farklı şehirlere ve bölgelere yayılan; özellikle Londra ve onun sahnelerinden The Windmill Brixton'ta yeşererek Black Midi, Squid ve Shame gibi grupları yeraltından anaakımın ışıkları altına taşıyan alternatif gitar sahnesinin yıldız parıltılı yeni adayı cowboyy&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/cikista-cowboyy" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">oldu</a>.&nbsp;• 42. İstanbul Film Festivali sona erdi. Festival yarışmalarında ödül kazananlar,&nbsp;Here incelemesi ve Nobel ödüllü yazar&nbsp;Annie Ernaux'nun İstanbul ziyaretine dair notlar&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://aposto.com/i/42-istanbul-film-festivali-festival-odulleri-annie-ernaux-ziyareti-bas-devostan-here" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">burada</a>.• Yeni bir seri daha: Dünyanın dört bir tarafından plak şirketlerine yakından bakacağımız "Müziği Üretenler"in ilk sayısı yayında. İlk konuğumuz müziği duymak için beklemeye tahammülü olmayan Londra'nın&nbsp;Speedy Wunderground'u&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/muzigi-uretenler-speedy-wunderground" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">oldu</a>.

Duende

• &nbsp;Son albümü The Worm'da yok oluşla kurtuluş, karanlıkla aydınlık, feodalizmle kapitalizm, kolektiflikle bireysellik durakları arasındaki seyahat eden HMLTD, yalnızca alelalede bir gitar grubu değil; fikir beyan etmekten ve taraf olmaktan kaçınmayan komüniter bir müzik deneyi. Albüm incelemesinin tamamı <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/album-incelemesi-hmltd-the-worm" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">burada</a>. &nbsp;• "Çıkışta" serimiz başladı. İlk konuğumuz Birleşik Krallık'ta (BK) farklı şehirlere ve bölgelere yayılan; özellikle Londra ve onun sahnelerinden The Windmill Brixton'ta yeşererek Black Midi, Squid ve Shame gibi grupları yeraltından anaakımın ışıkları altına taşıyan alternatif gitar sahnesinin yıldız parıltılı yeni adayı cowboyy&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/cikista-cowboyy" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">oldu</a>.&nbsp;• 42. İstanbul Film Festivali sona erdi. Festival yarışmalarında ödül kazananlar, Here incelemesi ve Nobel ödüllü yazar Annie Ernaux'nun İstanbul ziyaretine dair notlar <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/i/42-istanbul-film-festivali-festival-odulleri-annie-ernaux-ziyareti-bas-devostan-here" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">burada</a>.• Yeni bir seri daha: Dünyanın dört bir tarafından plak şirketlerine yakından bakacağımız "Müziği Üretenler"in ilk sayısı yayında. İlk konuğumuz müziği duymak için beklemeye tahammülü olmayan Londra'nın Speedy Wunderground'u <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/s/muzigi-uretenler-speedy-wunderground" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">oldu</a>.

Words by:&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://instagram.com/defneozdogan?igshid=YTY2NzY3YTc=" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Defne Özdoğan</a>.London is a city where Romanesque, Victorian, Modernist, Brutal, and Contemporary architecture assembles. At the moment, I live in Walthamstow. Here, you can’t see skyscrapers or contemporary architecture. This area is not filled with newly constructed buildings or social housing estates. Victorian, Georgian and Edwardian, two or three-storey single and semi-detached homes reside in my neighbourhood. Moving towards the central by the overground, the urban pattern changes every second and London’s architectural library becomes visible. From the East towards the Central, there are many examples of old modernist social housing estates followed by buildings such as the Barbican which represent the brutalist period after World War II. Moreover, tall contemporary new-builds become very visible. Towards the Central River Thames area, you see all the historical buildings that belong to movements such as Baroque, Romanesque and Gothic. But for me, London can be described with 5 particular buildings.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2022/10/1/1669029500909.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></h2><h4 fr-original-style="text-align: center;" style="text-align: center; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Tate Modern Terrace, source Hufton + Crow</h4><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Building: Tate Modern</h2>Neighbourhood: Southbank. Architect: Herzog &amp; de MeuronOnce a Bankside Power Station built by Giles Gilbert Scott who designed the iconic red telephone boxes, now an art gallery, Tate Modern is an essential space for art history and contemporary culture of art. Henry Tate, a 19th-century sugar merchant from Liverpool, donated his collection of contemporary paintings and £80,000 to the government which are now in Tate’s permanent collection alongside Marilyn Diptych (1962) by Andy Warhol, Nude Woman With Necklace (1968) by Pablo Picasso, Mountain Lake (1938) by Salvador Dalí. The building is almost the same size as Westminster Abbey, the top floor of the Switch House has a terrace with a view of the dome of St Paul’s Cathedral.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2022/10/1/1669028705576.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></h2><h4 fr-original-style="text-align: center;" style="text-align: center; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Photography: CK Travels</h4><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Building: Alexandra Road Estate</h2>Neighbourhood: Camden. Architect: Neave BrownOnce a social housing estate, still a social housing estate/private residence, it is a crucial example of modernist architecture and council housing. Along with 520 apartments, the site includes a school, community centre, youth club, heating complex, and parkland. The estate was granted Grade II &nbsp;listed status on 18 August 1993, the first post-war council housing estate to be listed. It was featured in Foals – "Mountain At My Gates" video. Try to speak with the residents, I would say. We did some studying and the number of people who spent a lifetime on this estate is crazy.<img src="https://images.aposto.com/2022/10/1/1669029732098.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><h4 fr-original-style="text-align: center;" style="text-align: center; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Barbican Estate</h4><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Building: Barbican</h2>Neighbourhood: Barbican. Architect: Chamberlin, Powell and BonOnce the centre of the rag trade, and home to fabric and leather merchants, furriers, glovers and a host of other tradesmen, a Grade II listed building, the Barbican is one of London’s best examples of Brutalist architecture. Now it’s used as one of London's major venues for events, concerts, and exhibitions, and also a residential complex of around 2,000 flats and maisonettes. The history of the Barbican, a utopian vision to transform an area of London left devastated by bombs during the Second World War should definitely <a fr-original-style="" href="https://www.barbican.org.uk/our-story/our-archive/construction" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">be read</a>. It is a masterpiece in terms of regenerating an area of the city.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Building: The University of Central Saint Martins</h2>Neighbourhood: Granary Square. Architect: Stanton Williams ArchitectsThe building was built for unloading and storing wheat for London's bakers in 1851, it was turned into the University of CSM College of Arts in 1989. Granary Square was given to us as a case study in our first year of BA architecture. The square is a shapeshifter, every season it serves different activities and social spaces. It facilitates a quick escape from Kings Cross in general. I am not 100% sure if I really like the building because I studied there but, go visit, and see for yourself. Please try to check these details out: The very high ceilings of the building, people smoking next to the Waitrose, the amazing bookshop next to the canal where concerts happen occasionally, and kids and dogs playing in the fountains in summer or winter time.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2022/10/1/1669045654721.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></h2>Battersea Power Station<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Building: Battersea Power Station</h2>Neighbourhood: Battersea. Architect: WilkinsonEyre did the restoration of the building however quite a few architects were involved in the actual building of the work such as Giles Gilbert Scott and Frank Gehry.Once a Coal-fired power station, now 'a place for locals, tourists and residents to enjoy a unique blend of shops, bars, restaurants, entertainment venues, parks and historical spaces' as it says on its website. I haven’t been to this space -yet-, so it is difficult to explain why I recommend it. But the area really has been regenerating thanks to this development. People have been buying houses for the past 5 years because of this building and it is finally open to the public. I know that the architecture is magnificent with a lot of Mediaeval details. Also, there aren’t many examples of large-scale Art Deco-style buildings in London, so it should be worth giving a try.

Aposto London

Romanesque - Victorian - Modernist - Brutal - Contemporary. What is the archetypal architecture style in London, if there is any? 

A guide to London architecture

En yakın arkadaşınızla nasıl ritüelleriniz var? Mesela bizimki 12 yaşımızdan beri her çıkan korku filmine muhakkak beraber gitmek. “Gitmekti,” diye düzelteyim hemen: Araya pandemi girmeden önce vizyon tarihlerine bakar ve birlikte heyecanlanırdık. Birlikte filmi izleyeceğiz diye kek yakmışlığımız, Japonca altyazıların çıkmadığını ekran boyutunu ayarlamadığımız için fark etmediğimiz ve “DVD bozuk herhâlde,” deyip mimiklerden olayları çıkartmaya çalışmışlığımız var.&nbsp;Hadi sadede geleyim: Sinemaya yeniden gidebilmeye başladığımızdan beri birlikte gideceğimizden emin olduğumuz film Nope’tu. Raw’un çıkışından beri Jordan Peele ve Ari Aster, son birkaç yılımızın “çiftlerin öpüşmek için girdiği janr”ı aldı, sonunda hak ettiği değeri görmesi için bir alan tanıdı sanki—Hereditary’le başlayan “Sonunda dişimizin kovuğuna göre bir şeyler bulduk,” hissi, dediğim gibi, pandemiyle bölünmüş olsa da bir türlü yan yana yatıp kaçırdığımız filmleri izleyemediğimiz bir çalışma düzeni yoğunluğuyla devam etti.<img src="https://images.aposto.com/2022/8/3/1662563508161.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.42" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">🎬&nbsp;Nope (2022)<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Ritüele geri döndüren film: Nope</h2>Saat, 02.03—İpek’e 10 saat sonra gerçekleşecek seans için mesaj atıyorum: “12.30 Kanyon’da Nope’a gidelim mi?” Akabinde uyuyorum. Sabah kalktığımda bildirimle mutlu oluyorum; o, bana 08.06’da yazmış: “10’da sporum var, sonra duş alır fırlarım hemen.” İşte biz, gerçek korku janrının ve arkadaşlığımızın ritüellerinin savaşçıları!İlk seansa giriyoruz; öncesinde minik bir enflasyon sponsorlu “Bu bilet fiyatları ne ya?” muhabbeti dönüyor. Sinema salonu sihirli klimasıyla buz gibi, İstanbul’un ağustos sıcağında yanımda hırka taşımayayım diye gömlek giymişim. “İyi ki,” diyorum içimden, “biliyorum işimi ya.”&nbsp;Derken fragmanlar çok uzamadan film başlıyor. Bu yazıyı yazacağımı bildiğim için hafızama altın harflerle kazıyorum: Filmin yapımcı şirketi Monkeypaw Productions’ın tanıtım videosuna bayılıyorum!Bu bazen bana janrın geliştiğinin bir kanıtı gibi geliyor. Eskiden daha “popüler” sinema salonlarına gelmeyen filmler artık o “popüler” salonlara gelebiliyor ve prodüksiyon şirketlerinin videoları “ucuz” değil! Seviniyorum işte, keyifleniyorum—filmden almayacağım keyfin bir habercisi değil bunların hiçbiri.<img src="https://images.aposto.com/2022/8/3/1662563516657.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.42" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">🎥 Monkeypaw Productions<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Biraz da brain-food: Peele sinemasında içselleştirilmiş ve sistematik ırkçılığın imgeleri</h2>Sarı ışık. Aklıma ilk takılan şey bu—“Sanatçı bununla ne demek istemiş?” düşüncelerine dalacağımı bildiğim için dikkat kesiliyorum. İkinci farkındalık Get Out’ta da karşımıza çıkan Daniel Kaluuya oluyor. At çiftliğinde bulutlardan dökülen itemler üzerine ölen babadan kalan Hollywood işleri devam ediyor ve böylece işler hareketleniyor zaten. Bu arada Kaluuya’nın karakterinin ismi de OJ, O.J. Simpson’daki gibi değil ama film setindeki ünlü beyaz kadın bunu sorguluyor tabii ki.&nbsp;Akabinde Keke Palmer’ın perdeye dalmasıyla daha da heyecanlanıyorum—en son kendisini bu kadar heyecanla izlediğimde Disney yapımı Jump In!’de oynuyordu zira.Açıkçası sahneler ilerledikçe merakımı bir kenara bırakıyor ve sadece Keke Palmer’ın karakteri Emerald'ın yapacaklarına odaklanıyorum. Dışa dönük, kendinin reklamını yapmaktan utanmayan ve aile şirketinin tarihçesini akıcı şekilde anlatan kişi o. Zaten yine onun sayesinde kendilerinin (kaç jenerasyon “büyük” diye bahsedilmesinin belli olmadığı) büyük babasının Muybridge’in filmindeki siyah jokey olduğunu öğreniyoruz. Beyazlarla dolu film ekibine “Bunu biliyor muydunuz?” diye sorarken Bunun dışında beni sahnelerde tutan başka detaylar öyle çok da yok. Peele’in odaklandığı Get Out ve Us’taki içselleştirilmiş ırkçılık imgelemlerini bekliyorum heyecanla.Burada sevgili Aslı Ildır’ın yazısını alıntılayacağım:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(213, 222, 35); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(213, 222, 35); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">[Nope], ırkçılığa ve ABD’nin fazlaca beyaz tarihine dair imgeler Hayır’ın her anına ve karesine sinmiş durumda. Tüm at çiftlikleri dururken gelip de tek siyah çiftlik sahibi ailenin toprağına dadanan UFO, tamamı beyazlardan oluşan bir film ekibi, Hollywood’un ve ABD’nin kuruluş mitolojisinin komik bir gösteriye dönüştüğü, western temalı bir eğlence parkı ve dev bir yalnız kovboy balonu…</blockquote><img src="https://images.aposto.com/2022/8/3/1662563526646.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.42" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">🤜🤛&nbsp;Jupe ve şempanze<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">İkinci yarıya giriş düşünceleri: “Nope’a hayır ya!”</h2>Patlamış mısır almadım. Nope, Get Out ve Us’taki gibi beni içine almadı ve ritüelin bir kısmını kapı dışarı etmeye karar verdim. En yakın arkadaşıma bir bakış attım, hani dünya üzerindeki en önemli sırrı açığa çıkaracakmış gibi, “Ben sevmedim ya,” dedim uzatarak, “Nope’a hayır ya.”Enflasyon dışında beni ikinci yarıda tutan şey:&nbsp;Sosyal bilimcilerin olayıdır, yakın okumada sistematik problemlere göndermeleri seversin. Anlayınca insana iyi gelir, “Oh be, nasıl da çözdüm,” cümlesine gelir modun. Nope’ta—sistemin bizden sakladığı—UFO’lar var, atları yutan ve kameraların izlediği ne idiği belirsiz varlıklar—iyi, tamam. Yetmedi. Ben alamadım anlatılanı veya, bilemem şimdi. Sinema eleştirmeni de değilim, edebiyatçıyım sonuçta. Çıkmamı engelleyen anlatı şekli flashback’lerdi. Filmin başında ziyaret ettiğimiz sette kanlı ayakkabının sebebi neydi?İki hikâyenin birleştiği nokta için çiftlikteki atlara dönüyoruz. Şimdilerde OJ’nin babasının çiftliğine yakınlarda konuşlanan eğlence parkının sahibi Jupe, paraya sıkışan ailenin atlarını bir süreliğine kiralıyor.&nbsp;Üzerine düşünülecek kısımsa şu bilgi: Jupe, çocukken bir aile dizisinin de Asyalı Amerikalı temsiliymiş meğerse. Öğreniyoruz. Öyle şahane kesişimsel, süper sağlıklı bir temsilden de bahsetmiyorum elbette. Peele’in bakışı tam olarak yine ekranda.Dizinin ve Jupe’un rol arkadaşı ünlü şempanze, flashback’lerden ve Hollywood hayranlarından öğrendiğimiz üzere, bütün karakterleri öldürdükten sonra yalnızca Jupe’a saldırmıyor. Bense “Şempanzenin yalnızca beyazlara saldırdığını düşünsem çok fazla mı durumu okumuş olurum?” diye düşünüyorum. İşte bunlar bana şey gibi hissettiriyor, ben her şeye yakından bakabilirmişim gibi…Peele, yeni filmiyle sıradan bir izleyici olarak beni doyurmuyor. Merak ettiklerim, “Hah, burayı neyle düşünsem beynim keyiflense?” diye sordurtanlar oluyor ama tam olarak doyamıyorum. Bu yüzden “Hayır,”&nbsp;diyorum Nope’a ve bir daha Peele sinemasını ziyaret edeceğim zaman gözümü tekrar Get Out ve Us’a yönlendirmeye karar veriyorum.

Her ile ilgili hikayeler