• Ari Aster yeni filmi 'Eddington' ile geri döndü: Aster, COVID-19 dönemini ve insan psikolojisini ele alan kara mizah türündeki filminde, pandeminin getirdiği paranoyayı ustaca işliyor.<ul><li>'Eddington', Aster'ın 'Hereditary' ve 'Midsommar' gibi önceki başarılı yapımlarının ardından gelen dördüncü uzun metraj filmi olarak dikkat çekiyor.</li><li>Film, COVID-19 yıllarına dair bir bakış açısı sunarak, toplumsal korkuları ve bireylerin ruhsal durumlarını sorguluyor.</li><li>Eleştirmenler, Aster'ın filmdeki anlatım tarzını ve karakter derinliğini övgüyle karşılıyor.</li><li>'Eddington', pandemi sürecinin insan ilişkilerine ve bireysel psikolojiye olan etkilerini mizahi bir dille ele alıyor.</li></ul>

Canlı Gündem

Film:&nbsp;Talk to MeYönetmenler:&nbsp;Danny ve Michael PhilippouYapım yılı:&nbsp;2022Süre:&nbsp;95 dakikaAvustralya korku sineması; 2000’ler sonrasında The Loved Ones (2009, Sean Byrne), The Babadook&nbsp;(2014, Jennifer Kent) ve Relic (2020, Natalie Erika James) gibi filmler sayesinde yükselişe geçti. Ocak 2023’teki Sundance Film Festivali’nin geceyarısı seçkisinin en çok konuşulan filmi de yine Avustralya’dan bir korku filmiydi: RackaRacka adıyla YouTube’da yayınladıkları korku-komedi videolarıyla nam salmış ikiz kardeşler Danny ve Michael Philippou’nun yönetmen koltuğunda oturduğu Talk to Me. Film, festival gösteriminin hemen ardından, nitelikli korku filmleri ve bağımsız yapımları anında radarına alan A24 tarafından satın alındı. A24’un kararının oldukça isabetli olduğunu söylemek mümkün çünkü film Hereditary’nin ardından ABD’de en iyi açılışı yapan ikinci A24 filmi oldu. Talk to Me, mumyalanmış bir el ve onun aracılığıyla ruhların bedenleri ele geçirdiği bir ritüelin gençler arasında yaygınlaşan bir oyuna dönüşmesini ve bunun bir grup genç üstündeki beklenmedik sonuçlarını konu alıyor.<img src="https://images.aposto.com/2023/7/4/1693511575845.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: Bir FilmFilmin kitleleri etkilemesinin, popülerleşmesinin ve gişe başarısının ardında konu olarak seçtiği jenerasyonu ve dinamiklerini çok iyi kavramış olması yatıyor. Yönetmenlerin bizzat bu jenerasyona yakın ve uzun süredir onlar için içerik üretiyor olmasının katkısı da yadsınamaz tabii. Filmdeki ayin sahnelerinde gençler, filmin korku unsuru ya da lanetli objesi olan mumyalanmış elin etrafında önceki jenerasyonların bir şişenin ya da bir masa oyunu tahtasının etrafında toplandığı gibi toplanıyorlar. Söz konusu objenin, onun oyunlaştırılmasının ve tüm bu deneyimin etkilerinin korkutucu olduğunun bilincindeler. Fakat artık 2020’lerdeyiz ve her şeyin çabuk tüketildiği bu çağda eğlence ihtiyacı aşırıya kaçmayı normalleştiriyor. Şeyler kolektif yapıldığında anlamsız, tehlikeli ya da aptalca olma özelliklerini kaybediyor. Cinselliği erkenden keşfetmiş ve yaşamış gençler artık şişe çevirmecenin heyecanıyla tatmin olmuyor. Bilgisayar oyunlarının sanal gerçekliğinin etkisini tatmış gençler artık masa oyunlarını beğenmiyor. Daha fazlasını (bu örnekte ruhlar tarafından ele geçirilmeyi) istiyorlar. Öte yandan aynı gençlerin kolektif deneyimleme ve gündemdekinin bir parçası olma merakı onları kolektif salaklıklara itebiliyor. Pandemi döneminde yaygınlaşan ve birçok genci hastanelik eden akımı hatırlatan RogerEbert.com yazarı Nick Allen’ın cümleleriyle: “Bir YouTuber’ın muhtemelen bir zamanlar Tide kapsüllerini yemekle ilgili olarak söylediği gibi: Ne kadar heyecan verici!”<img src="https://images.aposto.com/2023/7/4/1693514464752.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kaynak: Bir FilmMakro düzeyde dersine iyi çalışmış, konu edindiği ve hitap ettiği kitlenin eğlence formülünü çok iyi kavramış ve bundan bir korku filmi çıkarmış olan Philippou Kardeşler’in aynı başarıyı mikro düzeyde yakalamış olduğunu söylemek pek mümkün değil. Filmin asıl odağında üç kişi var: Yakın zamanda annesini kaybetmiş ve bunun yarattığı travmayla hâlen tam anlamıyla yüzleşememiş Mia, eski erkek arkadaşının yeni sevgilisi oluvermiş en yakın arkadaşı Jade ve Jade’in henüz reşit olmayan kardeşi Riley. Talk to Me’nin üç karakterin bireysel, ikili ve üçlü çatışmalarını makro düzeydeki korku atmosferine yedirirken tembel davrandığını düşünüyorum. Mia’nın süren yası, Jade’in büyüyen kıskançlığı ve Riley’nin büyüme arzusu; filmin ayin sahnelerinde umursanmaz oluyor. Fakat söz konusu ayin sahnelerinin henüz filmin ilk dakikalarından itibaren kamera hareketleri ve kurgunun gücüyle oradaymış&nbsp;hissi veren, şok edici ve beklenmedik anlarla bezeli olması filmi yılın en sürükleyici işlerinden birine çeviriyor; Philippou Kardeşler’i takip edilecek yeni yönetmenler arasına ekletiyor.Nerede izleyebilirsin?&nbsp;Talk to Me&nbsp;bugün gösterime giriyor.Benzer işler:&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">The Conjuring&nbsp;(2013, James Wan)</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Hereditary&nbsp;(2018, Ari Aster)</li></ul>

Duende

Avustralya korku sinemasının A24 damgalı son harikası, doğaüstü güçleri serbest bırakıyor.

Talk to Me: Yılın en çok konuşulan korku filmi

Beau Is Afraid / Korkuyorum, 2023 Yönetmen:&nbsp;Ari Aster Nerede izleyebilirsin?&nbsp;GösterimdeHaftanın gösterime giren yeni filmleri arasında, Hereditary (2018) ve Midsommar (2019) filmleriyle korku sinemasına yeni bir soluk getiren bağımsız sinemacı Ari Aster’in yeni filmi Beau Is Afraid / Korkuyorum&nbsp;öne çıkıyor. Film, kaygı krizleri ve korku ataklarıyla kafası karışmış, annesiyle süregelen hastalıklı ilişkisi ve geçmişi &nbsp;nedeniyle psikolojisi altüst olmuş Beau’ya (BOĞ) odaklanıyor. Joaquin Phoenix’in güçlü ve fiziksel yükü ağır bir performansla canlandırdığı Beau, annesini ziyaret etmek için bir yolculuğa çıkıyor. Bu yolculukta onu iç dünyasının gizemiyle, insanlığın kaosuyla, kolektif travmalarla ve anne sorunlarıyla yüzleşmeler bekliyor.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/4/1686229214182.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="2.24" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Transformers: Rise of the Beasts | Kaynak: UIP TürkiyeTransformers: Rise of the Beasts / Transformers: Canavarların Yükselişi, 2023 Yönetmen:&nbsp;Steven Caple Jr. Nerede izleyebilirsin?&nbsp;GösterimdeHaftanın gösterime giren filmlerinden bir diğeri, aksiyon yüklü sinema serisinin yeni filmi Transformers: Rise of the Beasts / Transformers: Canavarların Yükselişi. Autobotlar ve Decepticonlar arasındaki savaş uzadıkça uzasa da seri kendini yenilemenin bir şekilde yolunu buluyor ve bu film serinin en tatlı filmlerinden&nbsp;Bumblebee’deki (2018, Travis Knight) olayların sonrasında; yani 90’ların ilk yarısında, hip hop çağında geçiyor. Savaşa yepyeni bir transformer türü, Maximallar dahil oluyor. 90’lar soslu bu görsel efektler şöleniyle enerji yüklenmeye hazır ol.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/4/1686229432636.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Saint Omer | Kaynak: İKSVSaint Omer, 2022 Yönetmen:&nbsp;Alice Diop Nerede izleyebilirsin?&nbsp;GösterimdeBaşka Sinema salonlarında ise haftanın filmi, geçtiğimiz yıl Venedik Film Festivali ve César Ödülleri’nde En İyi İlk Film ödüllerine layık görülen, Alice Diop imzalı Saint Omer.&nbsp;Film, yeni romanına malzeme toplamak için takip ettiği dava sırasında kendi yaşamını gözden geçirmeye başlayan bir yazarı konu alıyor. Söz konusu dava, 15 aylık kızını kuzey Fransa’da bir kumsalda yükselen dalgalara terk ederek öldürmekle suçlanan genç bir kadının davası. Mahkeme filmlerini sev ya da sevme; ilgiyle izleyeceğin Saint Omer senin de önyargılarını sorgulamana neden olacak.&nbsp;<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Bir öneri daha...</h3>Haftanın gösterime giren diğer 4 filmi arasında; gençlik yılları travmalarla geçen bir adamın yaşadıklarını atlatamayıp yaşama devam etmek için çeşitli kandırma yöntemleri bulmasını konu alan yerli yapım Maske: Nezaketle Tebessüm (2023, Berker Berki) öne çıkıyor.

Duende İzleme Listesi

9 Haziran haftasında vizyona giren filmlerden öne çıkanlar.

🍿 Beau'nun anne sorunları, 90'ların transformerları

Film:&nbsp;Beau Is AfraidYönetmen:&nbsp;Ari AsterSüre:&nbsp;179 dakikaYapım yılı:&nbsp;2023Son yılların bende en çok iz bırakan korku filmlerinden Hereditary&nbsp;ve Midsommar'ı ardışık yıllarda izleyiciyle buluşturan, A24 çağının ve çağdaş korku sinemasının ışık saçan yönetmenlerinden Ari Aster'ın yeni filmiyle ilgili ilk bilgileri 2021 yazında almıştık. Başrolünde Joaquin Phoenix'in yer alacağını öğrendiğimiz filmin o zamanki adı Disappointment Blvd.&nbsp;olarak&nbsp;duyurulmuştu. Filmin yeni adını da duyuran, geçtiğimiz yıl içinde izlediğimiz fragman tek kelimeyle "tuhaf" bir film izleyeceğimizin sinyallerini veriyordu. Beau Is Afraid'i en iyi özetleyen sözcük, izledikten sonra da görüyorum ki hâlen bu: Tuhaf.&nbsp;Ari Aster filmin yapım süreci boyunca filmini oldukça kafa karıştırıcı ve daima komik cümlelerle tasvir etmiş:&nbsp;"Yüzüklerin Efendisi'nin Yahudi bir uyarlaması ama Frodo annesinin evine gitmeye çalışıyor"&nbsp;ve&nbsp;"10 yaşında bir çocuğa antidepresan pompalayıp market alışverişine yollamışsınız gibi"&nbsp;bunlardan sadece ikisi. Tüm tuhaflıklarından arındırıldığında filmin basit bir konusu var aslında: Annesine yabancılaşmış orta yaşlı Beau, annesini ziyaret etmek için bir yolculuğa çıkıyor. Evet, bu bir yol hikâyesi. Beau güçlü bir kahraman, örneğin bir Odysseus olmasa da korkunç canavarlarla, sanrılarla ve hatta mitolojik yaratıklarla dolu epik bir yol hikâyesinde olduğu söylenebilir.Beau yolculuğuna 1-0 yenik başlıyor: Kafası kaygı krizleri ve korku ataklarıyla karışmış ve annesiyle süregelen hastalıklı ilişkisi psikolojisini altüst etmiş durumda. Yolculuğun öncesinde, sırasında ve hatta hedefine ulaştığında Beau; iç dünyasının gizemiyle, çocukluk yaralarıyla, kolektif travmalarla ve pek tabii ki anne sorunlarıyla yüzleşmek zorunda kalıyor. Terapisti henüz filmin ilk sahnesinde "suçlu" yazıyor not defterine. Suçluluk duygusu ve suçluluk ithamı filmin başından sonuna dek Beau'nun içsel ve fiziksel yolculuğunun temelinde kanayan bir yara olarak karşımıza çıkıyor. Beau yolculuğu boyunca, hatta kendisi için mutlu bir hayat düşlemeye başladığı fantezisinde dahi haksız yere suçlanıyor. Üstelik Beau'nun doğduğu andan itibaren annesi tarafından suçlandığını öğreniyoruz. Anne sorunları filmin tümünü ele geçiriyor ve anne figürü filmin üçüncü kısmında ete kemiğe bürünüyor. (Filmin bu kısmına Broadway efsanesi Patti LuPone'un performansı damga vuruyor.) Korkutucu, yargılayıcı ve hükmedici anne; filmin güçlü finalinde Beau'nun kaderini belirliyor. Üç saatlik epik yolculuğu geride bıraktığımda aklıma tekrar o ilk sahnedeki not defterine yazılan "suçlu" sözcüğü geliyor. Düşünüyorum: Bu bir gözlem mi, yoksa henüz ilk sahneden Beau'nun kaderini belirleyen bir yargı mı?Ari Aster'ın "bir kâbus komedisi" olarak tanımladığı film; yolculuğa hazırlık, yolculuk ve yüzleşme olarak üç bölüme ayrılabiliyor. Hazırlık kısmı, yönetmenin 2011 yapımı kısa filmi Beau'nun bir uyarlaması. Joaquin Phoenix'in de etkisiyle Joker&nbsp;(2019, Todd Phillips) ve Gotham City'yi anımsatan bir atmosfer var. İnsanlık kaosa sürüklenmiş, sokaklar karışmış, içerideysen güvenlisin. Uyanamadığın bir kâbus gibi. Yolculuğun kendisi mitolojik yaratıkları aratmayan düşmanların, yardımsever görünse de tedirgin edici dostların, fantezi ve düşlerin olduğu masalsı bir yapıya sahip. Ari Aster bu bölümdeki animasyon sekans için The Wolf House (2018, Joaquín Cociña &amp; Cristóbal León) filminin yaratıcılarıyla çalışmayı özellikle istemiş. Yüzleşme kısmı ise Hereditary'den The Truman Show'a, Bergman'dan Lynch'e yüzlerce referans ve çağrışımıyla karanlık bir zihnin kapılarından içeri davet ediyor. (Tavan arası sahnesindeki şoka gerek var mıydı? Sanmıyorum.) Artık komediden arındırılmış, saf kâbusla baş başayız.İzlediğim filmler hakkında okumadan önce biraz sindirmeyi, kendi fikrimi şekillendirmeyi beklerim. Oysa bazı filmler henüz jenerik akarken adını internette aratma gereğini ve isteğini beraberinde getiriyor. İlk izlemede ve tek izlemede anlaması güç bir film Beau Is Afraid. Eminim fark edeceğim yeni detaylar, alametler ve referanslarla ikinci izlemesi çok daha keyif verecek bir film. Üzerine mesai harcanması, sahne sahne hatta kare kare incelenmesi gereken bir çılgınlık. Filmden çıkar çıkmaz adını arattığımda karşıma çıkan iki eleştirinin başlığı beni hem gülümsetiyor hem de bu kadar aptal hissettirildikten sonra en azından bir şeyleri anladığımı doğrulayarak içimi rahatlatıyor: "Beau Is Afraid Is the Mother of All Mommy-Issues Movies"* (Richard Lawson, Vanity Fair) ve "Beau Is Afraid Is the Citizen Kane of Mommy-Issues Movies"** (David Fear, Rolling Stone)Nereden izleyebilirsin? Beau Is Afraid, bugün gösterime girdi.Benzer işler:<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Blue Velvet&nbsp;(1986, David Lynch)</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">I'm Thinking of Ending Things&nbsp;(2020, Charlie Kaufman) </li></ul>*Beau Is Afraid, tüm anne-sorunları filmlerinin anası *Beau Is Afraid, anne-sorunları filmlerinin Yurttaş Kane'i

Ari Aster'in anne sorunlarıyla yoğurduğu yeni filmi Beau Is Afraid, izleyebileceğin en tuhaf yol hikâyelerinden biri.

Bir "kâbus komedisi": Beau Is Afraid

🪦 Ari Aster'la birlikte korku sinemasının kurtarıcılarından biri olarak görülen Jordan Peele'in yeni filmi <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/films/nope" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Nope</a> vizyona girdi.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Kim ne demiş?: Altyazı Sinema Dergisi'nin yazarlarından Aslı Ildır'ın film üzerine düşüncelerini okumak için <a fr-original-style="" href="https://altyazi.net/yazilar/elestiriler/hayir/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buraya</a> tıklayabilirsin.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Editörün notu:&nbsp;Get Out (2017) ve Us (2019) üzerine ben de Jordan Bey üzerinde gereksiz bir baskı yaratmış olabilirim ama türcülüğe yaklaşımı üzerine düşündürmesi dışında sinema salonunda 2 saat 15 dakika oturmaya devam etmemin tek sebebi bilete vermiş olduğum paraydı. Malum, enflasyon. Zaten bir Hereditary (2018) hiç değil, oraya girmiyorum bile.</li></ul><img src="https://images.aposto.com/2022/7/3/1661352427543.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">🧷 Nope (2022)

Hereditary ile ilgili hikayeler