<span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp;&nbsp; 19. yüzyıl başında Fransa'yı yöneten Napolyon Bonapart'ın –biri intihar girişiminde kullanmaya çalıştığı silahı olmak üzere– iki tabancası, Osenat Müzayede Evi'ndeki açık artırmada 1,7 milyon avroya satıldı.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bir adım geriden: Fransa Kültür Bakanlığı, tabancalara "ulusal hazine" statüsü vermiş ve yurt dışına çıkarılışını yasaklamıştı.</li></ul>

Canlı Gündem

İtalya'nın Veneto Bölgesi'ndeki Venedik ilinde iki yılda bir gerçekleştirilen güncel sanat sergisi. 1895 yılında sanatın çeşitli disiplinlerini kutlamak amacıyla düzenlenmeye başlayan Venedik Bienali, çağdaş sanatçıları ve eserlerini tanıtmak, uluslararası kültürel alışverişi teşvik etmek ve sanat dünyasını bir araya getirmek amacıyla oluşturuluyor. Sanat bienali 2 yıl arayla tek sayıyla biten yıllarda yapılırken mimarlık bienali çift yıllarda yapılıyor.Dönüşümlü olarak bir yıl sanat, bir yıl mimarlık bienalleri gerçekleştiren Venedik Bienali'nin mimarlık bölümü;&nbsp;Venedik Bienali Uluslararası Mimarlık Sergisi ise ilk kez 1980 yılında, Venedik Bienali'nin bir parçası olarak ortaya çıkıyor. Temel amacı; dünya çapındaki mimarlık ve kentsel tasarımı kutlamak, tanıtmak ve tartışmak için alan &nbsp;yaratmak. 1895 yılında sanatın çeşitli disiplinlerini kutlamak amacıyla düzenlenmeye başlayan Venedik Bienali, çağdaş sanatçıları ve eserlerini tanıtmak, uluslararası kültürel alışverişi teşvik etmek ve sanat dünyasını bir araya getirmek amacıyla oluşturuluyor. Genel olarak Venedik'te iki ana yerleşkede; 19. yüzyılda Napolyon Bonapart tarafından inşa edilen kent bahçesi Giardini ve eski Venedik Tersanesi'ndeki kapalı ve açık mekânlarının kullanıldığı bienalde, &nbsp;2020 itibarıyla 59 ulusal pavyon bulunuyor.&nbsp;Türkiye Pavyonu: Türkiye, Venedik Bienali Uluslararası Sanat Sergisi’nde ilk kez 1991 yılında Beral Madra’nın kişisel çabaları ve TC Kültür ve Turizm Bakanlığı’nın desteğiyle yer aldı. Türkiye Pavyonu, 2003 yılında TC Dışişleri Bakanlığı’nın da desteğiyle bienal alanında bir mekân kiralanmasıyla başlatıldı. 2003 yılındaki ilk Türkiye Pavyonu’nun küratörlüğü ve komiserliğini de 1991 yılında ilk kez Türkiye’nin Venedik Bienali Uluslararası Sanat Sergisi’ne katılımı için uğraşan ve 2007 yılına dek Türkiye’nin Venedik Bienali’ne katılımını sağlayan Beral Madra üstlenmişti.&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.iksv.org/tr" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">İKSV</a>’nin girişimi ve 21 destekçinin katkılarıyla, bienalin ana mekânlarından Arsenale’deki Sale d’Armi binasında 20 yıllığına kiralanan mekân vesilesiyle Türkiye, 2014’ten bu yana Venedik Mimarlık Bienali’ne ulusal katılım gösteriyor.&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://turkiyepavyonu23.iksv.org/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Venedik Mimarlık Bienali Türkiye Pavyonu: </a>Gelecek yıl,&nbsp;İstanbul, SO? Mimarlık ve Fikriyat’ın kurucuları Sevince Bayrak ve Oral Göktaş’ın küratörlüğünde “<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/p/CmYrLo0tk1Z/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Hayalet Hikâyeleri: Mimarlığın Çuval Teorisi</a>” projesini ağırlayacak. Sergi,&nbsp;İstanbul Kültür Sanat Vakfı (İKSV) koordinasyonunda&nbsp;20 Mayıs–26 Kasım 2023 tarihleri arasında ziyarete açık.&nbsp;Neden önemli? “Hayalet Hikâyeleri: Mimarlığın Çuval Teorisi”&nbsp;hâlihazırda var olan yapılarla &nbsp;ilgili kanıksanmış yaklaşımları sorgulamayı ve geleceğe dair umut verecek önerileri ortaya çıkarmayı amaçlıyor. Ursula K. Le Guin’in Çuval Teorisi’ne dayanan proje, kullanılmayan yapıların ileri dönüşümünün potansiyeli üzerine düşünmeye alan açıyor. Proje, yıkım ve terk edişi olası bir dönüşüme çevirebilme olasılığı üzerine yoğunlaşıyor. Sevince Bayrak ve Oral Göktaş’ın projelerini detaylıca anlattığı röportajı SOLİ’nin Florya&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://aposto.com/i/83-florya-ipa-kampus" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">sayısı</a>nda.&nbsp;

Aposto Seyahat

Bu seneki bienalin Türkiye Pavyonu katılımcıları “Hayalet Hikâyeleri: Mimarlığın Çuval Teorisi” ile SO?

Venedik Bienali 18. Uluslararası Mimarlık Sergisi

Floransa'nın sadece 30 kilometre güneydoğusunda, Leccio bölgesinde, yemyeşil bir yamaca bakan, Dünya'nın en güzel kalelerinden biri. 190 hektarlık (470 dönüm) bir parkla çevrili, bir peri masalı kalesi olan Sammezzano'nun efsanelerle dolu uzun bir tarihi var: Charlemagne, 8. yüzyıl'da Roma'ya oğlunun papa tarafından vaftiz edilmesi için giderken, yol üzerinde bu kalede kalmış. 1796'da Fransız ordusunun generali Napolyon Bonapart geceyi bu kalede geçirmiş ve 1878'de İtalya Kralı Umberto, yine bu kalede ağırlanmış.Medici döneminde bir av arazisi olan mülk, 17. yüzyılda soylu, İspanyol, Ximenes d’Aragona ailesi tarafından satın alınmış. 1816'da kale, Marquis Ferdinando Panciatichi Ximenes'e miras kalması ile ailenin mülkü olmaya devam etmiş. Panciatichi Ximenes, mimarlık ve mühendislik becerilerine ve büyük bir hayal gücüne sahip bir hayırsever, sanat koleksiyoncusu ve bahçıvanmış (her şey bir arada!). Ve kendisi, Sammezzano'yu egzotik, Fas esintili bir kaleye dönüştürmüş.&nbsp;19. yüzyılda Doğu dünyasının üslup ve mimarisinin taklidi ile “Oryantalizm” tüm Avrupa'da modaymış. Özellikle de Floransa'da. Çin'in zevk pavyonları ve minyatür Tac Mahal'ler, Avrupalı ve Amerikalı seçkinlerin villalarını süslermiş; aralarında Eugene Delacroix, Paul Klee ve Mary Cassatt'ın da bulunduğu sanatçılar, Asya ve Kuzey Afrika kökenli tarzları benimsemişler.Sammezzano'nun ziyaretçileri, eklektik yapıyı, ayrıntılı tasarımlar ve canlı renklerle cömertçe dekore edilmiş pembe mercan sıva dış ve iç odalarıyla, Marakeş kasbahına veya Granada'daki Elhamra'ya benzediğini söylüyor. İki kat yüksekliğindeki giriş holü, süslü bir tavanı ve bir Mısır sarayını anımsatan papirüs başlıklı çok renkli sütunları efsane görünüyor! Fas mozaik karo döşemeleri ve bembeyaz girift tasarımlarıyla Büyük Rotunda, ziyaretçinin gözlerini duvarlardaki “Nos Contra Todos” (hepimize karşı) ve “Todos Contra Nos” (herkes bize karşı) yazıtlarına çekiyor. Tavus Kuşu Odası ise fotoğraflarda en öne çıkan, gerçekten ağzımızı 1 metre açık bırakabilecek güzellikte bir oda. Şatafatlı kuşun şeklini ve sayısız rengini yansıtıyor.&nbsp;Kalede 365 oda var! Panciatichi Ximenes, yılın her günü için birbirinden benzersiz bir oda tasarlamış. Kendisinin geçmişini ve köklerini özünü ortaya çıkaran İspanyolca, Latince ve İtalyanca dillerinde gizli nişler, kapılar, kemerler ve yazıtlarla kaleyi ilmik ilmik işlemiş.Sarayı çevreleyen bahçeye, yüzlerce ağaç ve egzotik bitki dikmiş. Çeşmeler, havuzlar, Fas tarzı terrakota dekorasyonlar, içinde Venüs heykelinin bulunduğu yapay bir mağaranın olduğu bahçeye; Lübnan'dan getirttiği sedirleri, palmiyeleri, meşeleri yerleştirmiş. Tüm tuğlalar ve dekoratif karolar, yerel zanaatkarlar tarafından yapılmış, ve ülkelerinden getirilmiş.&nbsp;Siyasi olarak da aktif olan Panciatichi Ximenes, yerel belediye mahkemelerinde danışmanmış; 1865-1867 yıllarında iki kez İtalyan krallığının milletvekili seçilmiş. Ancak birleşmeden sonra İtalya’nın durumuna ilişkin hayal kırıklığı yaşamış ve bunu dile getirmekte de tereddüt etmemiş. Sarkıt koridorunun bir köşesindeki bir boşlukta Latince bir cümle şöyle diyor: "Bunu söylemekten utanıyorum, ama bu doğru: İtalya, onu kontrol eden ve yutan hırsızların, borç tahsildarlarının, fahişelerin ve komisyoncuların elindedir. Ama benim utandığım bu değil, bunu hak ettiğimiz gerçeğidir."İkinci Dünya Savaşı sonrası dönemde, Sammezzano lüks bir otel, spa ve ciftliğe dönüştürülmüş ama 1990'da kapatılmış. Kale, film yapımcıları tarafından kullanılmış: Pier Paolo Pasolini "Binbir Gece Çiçeği", Claude Chabrol “Clichy'de Mutlu Günler” ve 2015'te Matteo Ganone Salma Hayek ve Vincent Cassel'in başrollerini paylaştığı “The Tale of Tales”i burada çekmiş.&nbsp;Geçtiğimiz 25 yılda, iflaslar ve hukuki anlaşmazlıklar ile karmaşık bir mülkiyet durumuna giren Sammezzano, maalesef kapılarını kapatmış ve onu restore edip hayata kazandıracak alıcısını bekliyor. Gerçekten büyük bir hazine ve İtalyanlar bu kalenin bir Rus ya da Amerikan milyarder tarafından satın alınmayıp, İtalyan hükümeti tarafından restore edilmesi ve halka açılması için dilekçeler yazıp imza kampanyaları düzenliyorlar. Umarım bir müze gibi tekrar açılır ve biz de ziyaret ederiz.<img src="https://images.aposto.com/2021/4/2021-05-06T15:12:49.527Z_sm.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" alt="Marco Badiani Photography" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><img src="https://images.aposto.com/2021/4/2021-05-06T15:14:08.785Z_sm.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" alt="Marco Badiani Photography" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><img src="https://images.aposto.com/2021/4/2021-05-06T15:14:34.571Z_sm.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" alt="Marco Badiani Photography" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">

Good City Guides

İtalya'da Fas esintili terkedilmiş bir kale

Castello di Sammezzano, Floransa

Çoğunuzun önceden duymuş ya da okumuş olduğunu tahmin ettiğim, 1804-1814 yılları arasında Fransa İmparatoru olan Napolyon Bonapart’a ait bir cümle vardır: “Dünyanın tek bir başkenti olsaydı, İstanbul olurdu.”&nbsp;Merak ediyorum, Napolyon dünyanın başkentini seçerken hangi kriterlere göre İstanbul’da karar kıldı?“Kültürel çeşitliliği, coğrafi konumu, ekonomik durumu ya da İstanbul’da yaşayanların mutluluk oranı olabilir.”&nbsp;diye düşündüm ilk başta kendi kendime. Ancak sonra, son eklediğim “mutluluk oranı”na alışamadım bir türlü. Tam seçeneklerden çıkaracaktım ki inat edip üzerinde durmaya karar verdim. Neydi bu kimilerinin ömrü boyunca aradığı ve kimilerinin aramaya bile fırsat bulamadığı mutluluk kavramı? Şehirler, ülkeler için ne kadar önemliydi? Bir şehri dünya başkenti yapabilmek için mutluluk yeter miydi?<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Mutluluk ekonomisi</h2>Yaklaşık iki yıl önce <a fr-original-style="" href="https://www.bbc.com/turkce/haberler-dunya-50657956" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">bir haber</a> çıkmıştı: İzlanda Başbakanı Katrin Jakobsdottir, ülkesinin vatandaş mutluluğunu öne koyan ekonomik model üzerinde çalıştığını açıklamış ve diğer ülkelere de benzer politikaları benimseme çağrısı yapmıştı. Jakobsdottir, ekonomik büyüme odaklı politikaların yerini, aile dostu, çevre odaklı politikaların alması gerektiğini söylüyordu ve vatandaşın beden ve ruh sağlığını önceliklendirecek bu modeli "mutluluk ekonomisi" olarak tanımlıyordu. Bu ekonomik modelin, gayrisafi yurt içi hasıladan çok sosyal göstergeleri dikkate alacağını vurguluyordu. Üstelik sadece İzlanda’nın değil, İskoçya'nın ve Yeni Zelanda'nın da savunduğu mutluluk ekonomisi modelinin, Birleşmiş Milletler Sürdürülebilir Kalkınma Hedefleri çerçevesinde, bugün ve gelecek nesillerin mutluluğunu amaçladığını da dile getiriyordu.&nbsp;<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">En mutlu kim?</h2>İzlanda’nın, İskoçya’nın ve Yeni Zelanda’nın ortak özelliği sadece mutluluk ekonomisi üzerinde çalışmaları değil. Bu üç ülke aynı zamanda dünyanın en mutlu ülkeleri arasında yer alıyor.“En mutlu kim?” sorusunun cevabı ise dünyanın dördüncü kez üst üste en mutlu seçilen ülkesi <a fr-original-style="" href="https://www.bbc.com/turkce/haberler-dunya-56464312" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Finlandiya</a>. Birleşmiş Milletler'in 149 ülke arasında yaptığı değerlendirmeyle belirlediği <a fr-original-style="" href="https://happiness-report.s3.amazonaws.com/2021/WHR+21.pdf" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Dünya Mutluluk Raporu</a>'nda geçen yıl 93. sırada olan Türkiye ise 104. sıraya gerilemiş durumda. Raporda ilk 10'a giren ülkelerden dokuzu Avrupa ülkeleri ve ilk 10'da Avrupa dışından tek ülke Yeni Zelanda.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Mutluluğun sihirsiz formülü</h2>Mutluluğun pek de sihirli olmayan formülünü iki ülke örneğiyle beraber inceleyelim:Finlandiya:&nbsp;Finlandiya'da yaşayanlar her şeyden önce yüksek yaşam standardı, güvenlik ve kamu hizmetlerinin tadını çıkarıyor. Finlandiya OECD ülkeleri arasında yoksulluk ve eşitsizliğin en düşük olduğu ülkelerden de biri. Ayrıca 5,2 milyonluk bir nüfusa sahip olan Finlandiya’nın içide buharlaşıp uçulabilecek yaklaşık 3,3 milyon geleneksel sauna bulunması da mutluluk oranını etkilemiş olabilir tabii.&nbsp;Danimarka:&nbsp;Hemen hemen her yıl dünyanın en mutlu ülkesi seçilen Danimarka’da Mutluluk Araştırma Enstitüsü bulunuyor. Ayrıca Danimarkalılar, “mutluluğun felsefesi” dedikleri bir felsefeye sahipler: Hygge. Hygge kelimesinin Dancadaki karşılığı "Sıcak, samimi, sakin, huzurlu ortam" anlamına yakın. Ayrıca, "mutluluk uzmanı" Meik Wiking, The Little Book of Hygge&nbsp;(Sıcaklığın Küçük Kitabı)&nbsp;kitabında ülkesindeki insanları mutlu eden elementleri <a fr-original-style="" href="https://businessht.bloomberght.com/guncel/haber/1301975-danimarkayi-dunyanin-en-mutlu-ulkesi-yapan-7-neden" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">yedi başlıkta</a> topluyor.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">%48,2'si mutlu Türkiye</h2>TUİK’in en son paylaştığı Yaşam Memnuniyet Raporu’na göre Türkiye’nin <a fr-original-style="" href="https://data.tuik.gov.tr/Bulten/Index?p=Yasam-Memnuniyeti-Arastirmasi-2020-37209" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">%48,2’si mutlu</a>. Raporda ilgimi çeken noktalardan biri “Bireylerin Mutluluk Kaynağı Aileleri” başlıklı bölüm. Bireylerin mutluluk kaynağı olan kişiler incelendiğinde; kendilerini en çok ailelerinin mutlu ettiğini belirtenlerin oranı, 2020 yılında %69,7 olurken bunu sırasıyla; %15,0 ile çocuklar, %4,2 ile kendisi, %3,6 ile anne/baba, %3,5 ile eş ve %2,2 ile torunlar takip etmiş. Bireylerin mutluluk kaynağı olarak aslında onlara en yakın kişilerin, kendilerinin, bu kadar düşük bir oran alması çok şaşırtıcı. Aile oranının yüksek olması elbette ki güzel ancak kendimizden bu kadar uzaklaşmamız nelerin habercisi olabilir?<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Mutluluk içimizde mi?&nbsp;</h2>Sağlıklı Zihinler Enstitüsü’nde (Center for Healthy Minds) mutluluk ve erdemler üzerine çalışan Dr. Pelin Kesebir mutlulukla ilgili bakın neler <a fr-original-style="" href="https://fikirturu.com/insan/mutlulugu-nerede-aramamali/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">diyor:</a> “İçsel faktörlerin dışsal faktörlere kıyasla mutluluğumuzda daha belirleyici rol oynamasının temel sebebi, dış dünyada yaşanan her şeyi içsel filtrelerimizden —zihnimizin ve kalbimizin filtrelerinden— geçirerek deneyimliyor olmamız.” Kesebir’in söyledikleri aklıma <a fr-original-style="" href="https://barisozcan.com/mutlulugun-formulu-dose/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Barış Özcan’ın cümlelerini</a> getiriyor: “… mutlu olmak için ne yapmak gerektiği sorusunun cevap şıklarına nedense hep dış dünyayla ilgili şeyler koyulur. (…) Her bir şık sizi en fazla birkaç hafta mutlu eder. Uzun vadeli mutluluk dış dünyanız tarafından değil, iç dünyanız tarafından belirlenir. Beyninizin dünyayı nasıl algıladığıyla ilgilidir.”<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">İstanbul’da mutlu ol(ama)mak&nbsp;</h2>Farklı ülkeleri ve Türkiye’yi inceledikten sonra sıra İstanbul’da. Türkiye’nin en kalabalık şehri İstanbul’daki mutluluk oranı yakın zamanda yapılan bir araştırmada %58,4 <a fr-original-style="" href="https://www.hurriyet.com.tr/seyahat/galeri-turkiyenin-en-mutlu-20-sehri-belli-oldu-istanbul-ankara-ve-izmirin-yerleri-cok-sasirtti-41450073/24" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">çıkmış.</a> 15,46 milyon nüfusa sahip olan bir şehir için durumu daha iyi anlamak adına bir de şu şekilde ifade etmek daha çarpıcı olabilir: İstanbul’da 6 milyondan fazla kişi mutsuz.&nbsp;İstanbul’daki yüksek mutluluk oranına mutluluk ekonomisiyle mi, kendi “hygge”mizi yaratarak mı, saunalarımızı arttırarak mı yoksa içimize dönerek mi ulaşabiliriz, bilmek pek mümkün görünmüyor. Anlayacağınız merakım dinmek yerine daha da artmış durumda ve Napolyon’un önermesini sorgulamaya devam ediyorum.&nbsp;200 yıl sonra Napolyon dünyanın başkentini hâlâ İstanbul seçer miydi dersiniz? Belki de en iyisi “içsel filtrelerimize” odaklanmak. &nbsp;

Napolyon Bonapart ile ilgili hikayeler