• Özgürlük Heykeli gözlerini kapattı: Fransa'nın Roubaix kentinde, Trump'ın göç politikalarına karşı yapılan sessiz protesto kapsamında Özgürlük Heykeli'nin gözlerini kapattığı bir duvar resmi sosyal medyada büyük ilgi gördü.<ul><li>Duvar resmi, Roubaix'de yer alan bir binanın dış cephesine yapıldı ve kısa sürede milyonlarca kez görüntülendi.</li><li>Protesto, Donald Trump'ın göç politikalarına karşı bir tepki olarak ortaya çıktı ve sanat aracılığıyla ifade edildi.</li><li>Sosyal medyada paylaşılan video, izleyicilerden yoğun ilgi aldı ve birçok kişi bu durumu desteklediğini belirtti.</li><li>Roubaix, Lille yakınlarında bulunan bir şehir olup, bu tür sanatsal protestoların yapılmasıyla dikkat çekiyor.</li></ul>

Canlı Gündem

<img src="https://images.aposto.com/2025/6/6/1752341226542.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp; Fransa'da 'sessiz protesto': Hollandalı sanatçı Judith de Leeuw'un, Özgürlük Heykeli'nin elleriyle yüzünü kapattığı ve meşalesinin göğsünün üzerinde durduğu Özgürlük Heykeli'nin Sessiz Protestosu başlıklı duvar resmi Fransa'nın kuzeyindeki Roubaix kentinde görülebilir.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ayrıntılar:&nbsp;Eser, Trump yönetiminin göçmen politikaları ve ICE’nin Amerikan vatandaşlarını gözaltına alması nedeniyle duyulan utancı yansıtıyor.</li></ul>

Soli

Bisiklet selesinin üzerinde tek bir bisikletçi oturmuş pedallara yüklenirken bu spora “takım sporu” dememizin çok sebebi var. Bu sebepleri büyük turlarda ya da anıtsal klasiklerde takım halinde uygulanan taktiklerle rahatça gözlemliyoruz. Zaten daha bir ay önce sezonun ilk yarışlarında Jumbo Visma takımının yarattığı farkı çokça konuştuk. Mart ayının sonunda takımın süper yıldızı Wout van Aert yeri geliyor yarışın son anlarını kendisi domine ediyor yeri geldiğinde takım arkadaşı Christophe Laporte’a emekleri karşılığında yarış hediye ediyordu. Sonra nisan ayı geldi ve anıtsal klasiklerin en şatafatlıları, bildiğimiz tüm ezberleri bozdu.Bisiklet Bir Takım Sporudur, Ama…İstisnai yetenekler, genelgeçer kabul ettiğimiz kuralları yıkıp yok edebilirler. Tadej Pogacar da bir süredir bu işle meşgul. Onun için “Yeni Yamyam”, “Canavar” gibi lakaplar kullanılsa da ilk bakışta kendi halinde bisiklet sürmekten keyif alan bir çocuk gibi görünüyor. Fakat 24 yaşındaki bisikletçi şimdiye kadar yaptıklarıyla çoktan tarihe geçti.İki kez Fransa Bisiklet Turu şampiyonu Pogacar, anıtsal klasikler koleksiyonuna bu yıl da Ronde van Vlaanderen ile üçüncüsünü ekledi. Daha önce kazandığı Il Lombardia ve Liège-Bastogne-Liège yarışları profilleri itibariyle genel klasmancılara, yani onun tarzına daha uygun görünen yarışlardı. Fakat Pogacar’ın Ronde’de elde ettiği zafer sonrası önümüzdeki yıllarda beşlemeyi tamamlamak için uğraşacağına neredeyse herkes emin. Bunun için aşması gereken en zorlu adım Paris-Roubaix olacaktır belki ama söz konusu Pogacar olduğunda şu an hiçbir şey imkânsız görünmüyor. Neden mi?Geçen sene sprintte kaybettiği Ronde’yi bu sene işi o noktaya bırakmadan çözdü Pogacar. Çünkü kısa mesafeli de olsa sert yokuşlar onun atak yapabilmesi için yeterli. Bu atakları yapacağı noktayı seçerken de birden fazla alternatif düşünebiliyor. Bunun da iki sebebi var: 273 kilometre ile Milano-San Remo’dan sonraki en uzun mesafeli klasik olan Ronde’de bu kadar uzun yol kat ettikten sonra hala depoda enerji saklayabilen nadir bisikletçilerden birisi o. Öte yandan çok iyi bir zamana karşıcı olması, yaptığı keskin ataklardan sonra tek başına uzun mesafeler gidebilmesini sağlıyor.Birkaç yıl sonra biraz daha kilolanıp kas kütlesini arttırmış, sprintini biraz daha güçlendirmiş bir Pogacar, Paris-Roubaix’yi de Milano-San Remo’yu da kazanır mı, bence kazanır.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/2/1682407974725.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Görsel: CyclingnewsRekabetin Baskın YüzüWout van Aert mükemmel bir bisikletçi, aksini kimse iddia edemez. Ona “ebedi ikinci” yakıştırması yapmak da büyük haksızlık! Aslında tek günlük klasiklerde ve Fransa Turu’nda aldığı dereceler, yaptığı olağanüstü işler bize bir “ebedi ikinci” den çok daha fazlası olduğunu gösteriyor. Ama ezeli rakibi ile anıtsal klasiklerde karşılaştığında şimdiye kadar aldığı sonuçlar, ona bu istemediği lakabı getiriyor.Evet, Wout van Aert bu yıl takviminde Ronde van Vlaanderen ve Paris-Roubaix’nin altını kalınca çizmişti muhtemelen. Fakat her iki yarışta da aradığını bulamadı. Üstüne üstlük Roubaix’deki tarihi velodromda, ezeli rakibi Mathieu van der Poel zafer için çizgiyi geçerken o, bir tur geriden fotoğrafa dahil oldu.Yazının bu kısmı van der Poel’den ve onun tarihi Paris-Roubaix zaferinden bahsetmek üzere ayrılmıştı. Ancak van Aert, van der Poel ikilisini birbirinden ayırmak neredeyse imkânsız. Eh, bu noktada yazarın biraz da van Aert sevgisinin ağır bastığını belirtmeden geçmeyelim. Yine de van der Poel’un hakkını vermek gerek!Önceki senelerde kazandığı iki Ronde van Vlaanderen’in yanına bu yıl Milano-San Remo ve Paris-Roubaix zaferlerini ekledi van der Poel. &nbsp;Özellikle Paris-Roubaix’deki form durumuyla da rakiplerinin yanında çok istisnai bir yetenek olduğunu kanıtladı.Rekabetin devam filmi bu sene Fransa Turu’nda çekilecek. Van der Poel bu formunu orada da devam ettirirse benim gibi van Aert fanlarının canını bir miktar sıkmaya devam edecek!

Nisan ayının ilk iki Pazar günü koşulan Ronde van Vlaanderen ve Paris-Roubaix'ye bisikletin iki süper yıldızı damga vurdu.  

Farklı Seviyeler

Bu sene de Mart’ı Toskana ve Ligurya’da karşıladık. Belki orada değildik ama, bisiklet sporu sağ olsun bize her zaman “gitmiş kadar olduk” dedirtmeyi başarıyor. İtalya topraklarında koşulan Mart ayının en büyük iki bisiklet yarışı Strade Bianche ve Milano-Sanremo bu sene belki farklı senaryolara sahipti ama ikisi de isimlerinin hakkını sonuna kadar verdi. Tabii ki bunda pelotonun sahip olduğu müthiş yetenek havuzu başroldeydi.Cüret Etmek KazanmaktırTakvimde öncelik her zaman olduğu gibi Toskana topraklarında koşulan Strade Bianche’nindi. Sadece 17 yıllık oldukça kısa bir geçmişe sahip olmasına rağmen farklı yol şartlarıyla kısa zamanda bir klasik haline gelen Strade, toz ve toprağın arasından yine hızla geçip gidiverdi. Bu hızı yaratan isimse genç bir canavardı.Strade Bianche kazanmak kolay iş değil. Bitmek bilmeyen tozlu yollardan hatasız geçecek, defalarca önünüze çıkan irili ufaklı yokuşları tırmanacak dirayete sahip olmanız gerekir. Strade’nin alameti farikası da zaten budur. Paris-Roubaix’de de bol bol toz toprak vardır; ancak yokuş yoktur. Flandre ve Arden klasiklerindeyse istemediğiniz kadar yokuş vardır; ancak toz-toprak yoktur.İşte tüm bu şartlar altında Strade’yi kazanmak için diğer klasiklerin aksine sadece süper bir punçör olmanız yeterli olmayabilir. Tozlu yollarda bisiklet hakimiyeti yüksek,&nbsp; kros bisikleti geçmişi olan yarışçıların avantajı geçtiğimiz yıllarda görülmüştü. Pelotonun iki harika çocuğu: 2021 şampiyonu Mathieu van der Poel ve 2020 şampiyonu Wout van Aert yol bisikletindeki müthiş başarılarının yanında kros bisikletinde boy göstermeye devam eden isimler. İşte bunlardan bir diğeri, yine bisikletin süper yeteneklerinden Britanyalı Ineos Grenadiers sporcusu Tom Pidcock 2023 Strade Bianche’yi kazanan isim oldu.<img src="https://images.aposto.com/2023/2/1/1679344229171.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Görsel: Cycling NewsHem 2022’de Tadej Pogacar’ın hem de 2021’de van der Poel’un zaferleri son derece görkemliydi. Pidcock’un galibiyetiyse belki onlar kadar görkemli değildi ama neredeyse 50 km’lik bir atağı göz ardı etmek de saçma olur. Üstelik kazanan her zaman en güçlü olan değil, bazen en iyi yarış hissine ve en doğru atak zamanlamasına sahip olan, en akıllıca yarışan ve risk alandır.&nbsp;İşte Pidcock tam olarak böyle yarıştı. Pelotonun içinden ilk atağı kendisi değil, Alberto Bettiol yaptı, ancak Pidcock bu atağı takip etmesi gerektiğini hissetti. Ardından da yokuşun inişinde kendi atağını yaparak Bettiol’ün ve gruptaki diğer isim Andrea Bagioli’nin yanından bir anda, kelimenin tam anlamıyla, toz oldu. Zaten inişte ne kadar yetenekli bir isim olduğunu geçtiğimiz seneki Fransa Turu’nda kazandığı Alpe d’Huez etabında herkese göstermişti. Bu müthiş atağa rağmen Strade Bianche gibi bir yarışta 45-50 km kala yapılan bir hamle, hiçbir zaman galibiyeti garanti etmez. Ancak cüret etmezseniz, kazanamayacağınız kesindir. İşte Pidcock da cüret etti ve galibiyete ulaştı.Strade Bianche, 23 yaşındaki genç süper yeteneğin kariyerinde şu ana kadar elde ettiği en büyük klasik zaferi oldu. Ancak daha hala yolun başında ve bu izlediğimizin sadece fragman olma olasılığı bir hayli yüksek.Aile Yadigârı1960 yılından 1977’ye kadar profesyonel pelotonun en sevilen isimlerinden Raymond Poulidor, hep bir “kaybeden” oldu; kendisine Fransızlar tarafından “Ebedi İkinci” lakabının takılmasına neden olan bu kariyer tabii ki tamamen başarısızlıklardan ibaret değildi. Fransa Turu’nda sürekli vatandaşı Jacques Anquetil’e yenilmesine rağmen, hatta tam aksine belki de bu sayede, ondan her zaman çok daha popüler bir figür oldu. Bugün bize bıraktığı en güzel miras, kuşkusuz torunu Mathieu van der Poel. Mathieu’ye bıraktığı en büyük yadigârsa kariyerinin en büyük zaferi olan 1961 Milano-Sanremo şampiyonluğuydu.Il Lombardia kusura bakmasın ama, iki İtalyan anıtsal klasiğinden Milano-Sanremo yaşattığı heyecanla Ekim ayında düzenlenen kardeşini gerilerde bıraktı. Belki bunda henüz yarış izlemeye aç olduğumuz bir dönemde düzenleniyor olması bir etkendir ama son yıllarda izlediğimiz Milano-Sanremo’lara bakınca da işin tamamen bundan ibaret olmadığı kesin. Bunda yarışın tahmin edilemez olmasının payı tabii ki çok büyük. Üstelik tahmin edilemez olan sadece kimin kazanabileceği değil, kazananın galibiyeti nasıl elde edeceği de.Bize her sene farklı bir menü sunan Milano-Sanremo, bunu bu sene de başardı. Her edisyonda değişmeyen belki de tek şey, Cipressa yokuşuna kadar yarışta çok da fazla hareket olmaması. Eh, her mekânın bir de spesiyali olmalı değil mi. Bu sene de pelotonu harekete geçiren ilk bölüm Cipressa oldu. Fakat geçen senelerden farklı olarak, bu sefer Cipressa atakları pelotonu dağıtmaya yetmedi. Bunun için Milano-Sanremo’nun iki büyük yokuşundan ikincisine, yani Poggio’ya kadar gitmemiz gerekti.Poggio’da pelotonu dağıtan isimse, tahmin edilebileceği gibi Sloven süperstar Tadej Pogacar oldu. Pogacar belki de bu atakla herkesi dökebileceğini düşündü, ki bunu başarabilirdi de. Eğer arkasında onu takip edenler Mathieu van der Poel, Wout van Aert ve Filippo Ganna olmasaydı.<img src="https://images.aposto.com/2023/2/1/1679344642605.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.78" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Görsel: Bici da StradaÖnde oluşan bu süper dörtlünün artık Poggio’yu beraberce bitirmesi bekleniyordu. Ama bu Milano-Sanremo, beklentileri her zaman bir kenara bırakmak gerek. Poggio’nun son metrelerinde atağını yapan van der Poel, diğerlerinin bir anlığına birbirlerine bakmasından faydalanarak inişte bir fark yakaladı. Bu öyle bir farktı ki; hem her an kapanacakmış hem de sonsuza kadar pedallasalar yine de kapanmayacakmış gibi hissettiriyordu.Sonuç: Kapanmadı. Pogacar, Ganna ve van Aert üçlüsü bir süre birlikte çalışsalar da van der Poel bu tip solo atakları yüksek başarı oranıyla sonuçlandırabildiğini bize geçmişte çok kez göstermişti. Aynı başarıyı bir kez daha gösterdi ve büyükbabası Poulidor’dan aile yadigârını teslim aldı.Poupou kariyeri boyunca belki çok fazla yarış kazanmadı, ancak çok fazla kalp kazandı. Torunu Mathieu ise hem şampiyonlukları hem kalpleri kazanıyor. 2020 ve 2022’de elde ettiği iki Ronde van Vlaanderen zaferinin ardından üçüncü anıtsal klasiğini kazanan 28 yaşındaki van der Poel’un kariyeri bittiğinde adı en büyük klasikçilerin arasında yazıyor olacak.

Belçika'daki açılışın ardından, gözler İtalya'ya çevrildi. 

Siena'dan Sanremo'ya İtalya Baharı

İnsanoğlu var olduğu günden beri hep sınırlarını merak etmiştir. Hep daha ötesi, hep bir fazlası, bir adım daha, şimdi bir tane daha… Bu sayede çevresinde ne var ne yok öğrenmeye başlarken aslında kendisini keşfeder. Kendi sınırlarını. Bisiklet de insanın kendi sınırlarını keşfetmesi adına en uygun spor dallarından birisi olabilir. Ve bir sporcunun bisiklet selesi üzerinde sabrını, gücünü, hızını, en önemlisi de dayanıklılığını en uç noktasına kadar test etmesi için Paris-Roubaix’den daha uygun bir rota bulunamaz.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Bisiklet dünyasının anıtsal klasiklerinden en acımasızı, 19. Yüzyıldan fırlayıp günümüze ulaşan Paris-Roubaix: Fransa’nın kuzeyinde, Émile Zola’nın Germinal’inde başrolde olan maden ocaklarının üzerinde, klasikleşmiş kasvetli havası, karanlık ormanların arasından süzülerek geçen taşlı yolları ile “Kuzeyin Cehennemi” adını sonuna kadar hak ediyor. Tıpkı Germinal’in kara yüzlü maden ocağı işçileri gibi Paris-Roubaix’nin bisikletçileri de yarışın sonunda toz toprak içinde şehre varıyorlar. Yarışın sonunda galibi belirleyen sprint ise İkinci Dünya Savaşı’ndan beri Roubaix Velodromu’nda atılıyor.Paris-Roubaix yaşattığı her şeyle bizleri zaman yolculuğunda hissettiriyor. Zira yarışın sonunda bisikletçiler üzerlerinde biriken çamurdan arınmak için taş duvarlarla kabinlere ayrılmış ortak duşları kullanıyorlar. Bu sayede yarışın kirlerinden arınırken aslında dini bir ritüeli andırırcasına aşılması imkânsız gibi görünen bir görevi tamamlamanın huzuruyla ruhlarını arındırıyorlar.<img src="https://images.aposto.com/2022/3/4/1649964390827.jpeg" width="550" fr-original-style="" fr-original-class="fr-draggable" style="vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; max-width: 100%; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;">2018: Peter Sagan Roubaix Velodromu'nda zaferini kutluyor. (Cycling Tips)Seyircinin GözündenParis-Roubaix bisikletçiler için olduğu kadar izleyiciler için de farklı bir deneyim. Bisikletçilerin zorlu yollarda ilerleyişini, zaman zaman dengelerini kaybedip düşüşünü izlerken insan kendisini bir garip hisseder. Tanık oldukları şeylerden keyif alırken bir yandan da pelotondaki gerginliğin farkındadır. Hatta bisikletçilerin yaşadığı acılardan suçluluk duymaya başlar.Sahiden de yarış, başlarda pazar günü çıkılan bir kır gezintisi gibiyken parke taşlarla döşeli “Pavé”&nbsp;sektörlere gelindiğinde gerginlik artar. Bu kısımlardan itibaren yarış gerçek anlamda başlamıştır. Aşılan kilometrelerin yorgunluğu bir yanda birikirken taşlı yolların yaşattığı zorluklar, bisikletçilerin üzerlerinde biriken çamurlar acı yüklü bir sefere dönüştürür yarışı. Bir de yarış günü yağan yağmur konusu vardır ki ona ayrı bir parantez açmak gerekir.Paris-Roubaix izleyicileri her yıl yarışlardan önce deyim yerindeyse yağmur duasına çıkarlar. Geçen yıl bu dualar kabul oldu. Pandeminin etkisi sonucu normalden farklı olarak Ekim ayına çekilen yarış yağmur altında koşuldu. Biz de bu sayede yağmurlu bir Paris-Roubaix’nin ne demek olduğunu hatırlamış olduk. Taşlı sektörler yağmurla beraber daha kaygan hale gelirken bisikletçiler adeta bir çamur deryasında yol almaya çalışmışlardı. Velodroma önde gelen bisikletçileri yüzlerinden tanımak bile bir hayli zor hale gelmişti. Bu yılki yarışın güneşli bir havada koşulması bekleniyor. En azından bisikletçiler bu haberi olumlu karşılamıştır. Zaten bazı şeyler özlendiğinde daha kıymetli olur. Geçen yılki Paris-Roubaix, bizi bir süreliğine yağmur konusunda tok tutacaktır.<img src="https://images.aposto.com/2022/3/4/1649964188284.jpeg" width="550" fr-original-style="" fr-original-class="fr-draggable" style="vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; max-width: 100%; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;">2009: Thor Hushovd Carrefour de l'Arbre'da düşmek üzere (L'Equipe)Maden Ocaklarından Geçen Karanlık Yollar&nbsp;Toplamda 257 kilometrelik yarışın adı Paris-Roubaix olarak markalaşsa da yarış Paris’in kuzeyindeki Compiegné’den start alıyor. 30 adet taşlı sektör, parkurun toplam 55 kilometresini oluşturuyor. Taşlı sektörlerin tamamı ise aynı zorlukta değil. Bir ila beş yıldız arasında zorluk değerine sahip, farklı uzunluklarda sektörler bunlar. En dikkat çekici olanlar ise tabii ki beş yıldıza sahip üç sektör. Bunlardan ilki ve en bilineniyse Trouée d’Arenberg.Arenberg Ormanı çevresindeki bu parkurları yarış organizatörlerine öneren isimse eski bir bisikletçi olan Jean Stablinski. Bu bölgede doğan Stablinski’nin babası da bölgedeki maden ocaklarında çalışan bir işçiymiş. Babasını maden ocağında yaşanan bir kazada kaybeden Stablinski, 14 yaşında ailesinin geçimi için kendisi de bu maden ocaklarında çalışmış. Böylesine sert koşullarda yetişen Stablinski, yine de Arenberg Ormanı’ndaki parkurların bisikletçilere yaşatacağı zorluklardan dolayı pişmanlık duymuş.Arenberg’in ardından bisikletçiler yaklaşık 90 kilometre daha yol almak zorundalar. Bu nedenle kazananı görmek için biraz daha sabretmemiz gerekiyor. Beş yıldızlı bir diğer sektör olan Carrefour de l’Arbre ise yarışın bitimine 15 kilometre kala yer alıyor. İşte bu noktadan itibaren en önde sadece en formda, en iyi bisikletçiler kalıyor.Citius, Altius, FortiusEn hızlı, en yüksek ve en güçlü… Bunların yanına bir de en dayanıklıyı eklediğimizde karşımıza Paris-Roubaix şampiyonu çıkıyor. Geçtiğimiz yıl, daha doğrusu henüz altı ay önce bu denklemin karşılığı Sonny Colbrelli olmuştu. Ancak bu sezon Katalunya Turu’nun ilk etabının sonunda yaşadığı kalp sorunu ne yazık ki Colbrelli’yi bisiklet yarışlarından uzak tutacak. Bu durumda çok büyük ihtimalle yeni bir Paris-Roubaix şampiyonumuz olacak. Nitekim eski şampiyonlardan Peter Sagan, Philippe Gilbert, Greg van Avermaet gibi isimler eski güçlerinden oldukça uzaktalar.Geçtiğimiz yılın sürpriz ikincisi Florian Vermeersch şansını bir kez daha deneyecek. Fakat sizinle aynı yarışta son dönemin en formda ve popüler iki bisikletçisi olunca işiniz çok daha zor oluyor. Bu isimler tabii ki Mathieu van der Poel ve Wout van Aert.Aynı yıl içerisinde Ronde van Vlaanderen ve Paris-Roubaix dublesi yapan yalnızca 10 elit bisikletçi var. Tom Boonen ve Fabian Cancellara bunu ikişer defa başarmışlar. Bu yıl da Van der Poel, Ronde zaferinin ardından bunu ilk kez başarabilmek amacıyla Paris-Roubaix’ye geliyor. Sakatlığının etkilerini tamamen geride bırakmış gibi görünse de geçen haftaki Amstel Gold Race’te yenilmez olmadığını belli etmişti.<img src="https://images.aposto.com/2022/3/4/1649963850536.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="2.00" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Boonen ve Cancellara Arenberg'de (Bicycling Magazine)Diğer favori isim olan Wout van Aert ise Covid dönemi sonrası ilk yarışına çıkacak. Van Aert, hastalığı nedeniyle Ronde’yi kaçırmıştı. Burada hastalığının etkilerinden ne derece kurtulabildiğini göreceğiz. Van Aert’ın olası formsuzluğunda Jumbo-Visma takımının B Planı Christophe Laporte olacaktır.Öte yandan Ineos takımı da formda bir bahar sezonu geçiriyor. Önceleri büyük turlarda izlemeye alışık olduğumuz kara tren bugünlerde klasiklerde oldukça aktif. Kwiatkowski daha geçen hafta çok güzel bir Amstel Gold Race zaferi aldı. Onun üzerine 19 yaşındaki ABD’li Magnus Sheffield da hafta içi La Fleche Brabançonne zaferi elde etti.Groupama-FDJ’den Stefan Küng ve Valentin Madouas, Trek-Segafredo’dan Jasper Stuyven ve Mads Pedersen öne çıkabilecek isimler. Bir de tek günlük klasikler denince akla gelen bir takım vardı değil mi? Bu seneki adıyla Quick-Step Alpha Vinyl. Ancak bu sezon sakatlıklar, hastalıklar, şanssızlıklar derken alışılmışın çok dışında sessiz bir bahar sezonu geçirdiler. Yine de burada Kasper Asgreen ve Zdenek Stybar ile şanslarını deneyeceklerdir.Son olarak siz sormadan ben söyleyeyim: Hayır, Pogacar Paris-Roubaix’ye gelmiyor. Belki önümüzdeki yıllarda buraya göz koyar, kim bilir. Neticede henüz 23 yaşında.

ESKİ ÇAĞLARDAN BİR PAZAR GÜNÜ

• Paris Roubaix erkek yarışında zafer Sony Colbrelli'nin oldu. Florian Vermeersch ikinci, Mathieu van der Poel ise üçüncü olarak podyumda yer aldı. Bisikletçi;&nbsp;"İlk Paris-Roubaix'im, çok mutluyum, Bugün başlangıçta yağmurlu bir Roubaix efsanesiydi. Finaldeki tüm hareketleri takip ediyorum ve en iyi sprintimi yapabildim. Bu galibiyet için çok mutluyum." dedi. Colbrelli'nin yarış sonundaki atağını <a fr-original-style="" href="https://twitter.com/Paris_Roubaix/status/1444685983526662147" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan&nbsp;</a>izleyebilirsiniz.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/9/2/1633432623049.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Görsel: parisroubaix-fr• Kadın yarışında ise Lizzie Deignan, ilk kadınlar Paris Roubaix'in şampiyonu oldu. Deignan, pelotonunun yarıştığı ilk sektörüne çıktı ve cumartesi günü Paris Roubaix'in ilk yarışını kazanmak için iki saat boyunca tek başına mücadele etti. Marianne Vos ikinci olurken Elisa Longo Borgini ise &nbsp;yarışı üçüncü olarak tamamladı.<img src="https://images.aposto.com/2021/9/2/1633432164806.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Görsel: Getty images

Roubaix ile ilgili hikayeler