Yıllardan Sonra2008, dünya için pek parlak bir sene değildi. Küresel çapta yaşanan kriz birçok ülkeyi ekonomik anlamda vurmuştu. Fakat konumuz bu değil. 2008, Ankara basketbolu için güzel bir seneydi. Tutku Açık, Haluk Yıldırım, Khalid El-Amin, Erwin Dudley gibi isimlerle bezeli Türk Telekom kadrosu önce Türkiye Kupası’nı kazanıyor ardından ligde de playoff finallerine ulaşıyordu. Final serisi Fenerbahçe’ye kaybedildi belki ama birkaç ay sonra Cumhurbaşkanlığı Kupası’nda rövanşı aldı Türk Telekom. Bizim de konumuz bu. 2008 yılı sonrası geleceği çok parlak görünen Ankara basketbolunun, aksi yönde devam eden hikayesi…Amerika’dan Abim GelmişYerelde arka arkaya kazanılan kupalar, Avrupa kupalarında çıkılan maçlarla elde edilen deneyimler bir anda bıçak gibi kesildi Türk Telekom adına. 2000’lerin ikinci on yıllık dönemi yatırımların azalmasıyla birlikte küçülme sürecini beraberinde getirdi. 2016 yılına gelindiğinde kulüp dibi gördü ve uzun yıllar sonra en üst lig seviyesinden küme düştü. Alt ligde geçen iki sezonun ardından 2018’de Basketbol Süper Ligi’ne ve EuroCup macerası ile Avrupa kupalarına geri döndüler. Bu da kulübe yapılacak yatırımların geri dönüşünün habercisi gibiydi. Bu sezonun başında NBA’deki asistan koçluk görevinden ayrılan Erdem Can’ın memleketi Ankara’ya dönüşü ise yeni bir hikâyenin başlangıcı oldu.Uzun yıllar Zeljko Obradovic gibi bir basketbol efsanesinin yanında yardımcı koçluk deneyimi yaşamak dünyanın sayılı üniversitelerinde eğitim görmek gibi bir şey olmalı. Bu okulun diğer bir mezunu Dimitris Itoudis’i, (onun da Obradovic sonrası koçluk kariyerinin bir diğer orta bütçeli Türk kulübü Banvit’te başladığını anımsayarak) şu günlerde yakinen takip etmekteyiz. Erdem Can’ın bu sezon Türk Telekom ile başardıklarını seyretmek bu nedenle de heyecan verici. Koç, daha ilk sezonunda EuroCup’ta yılın başantrenörü ödülünü almayı başardı. Ligde normal sezon liderliğine oldukça yakın görünen Türk Telekom, Avrupa’da da kulüp tarihinin en büyük başarısına çoktan ulaştı. Şampiyonluk için geriye sadece bir adım kaldı.<img src="https://images.aposto.com/2023/4/2/1683017939185.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.67" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Görsel: EurohoopsBir Garip FormatEuroCup organizasyonu, Euroleague’in ikinci kupası ama biraz da üvey evlat muamelesi gördüğünü söylemek mümkün. 10’ar takımlı iki grupta başlayan normal sezon tam 18 maç haftası sürüyor. Normal sezonun sonunda ise bu iki gruptan yalnızca ikişer takım eleniyor. Son 16 turundan itibaren ise tek maçlı eliminasyon sistemi başlıyor. Final de dahil olmak üzere her maç sıralamada üst sırada yer alan takımın ev sahipliğinde oynanıyor. Evet, tek maçlı bu sistem bazen sürprizlere açık bir durum yaratabiliyor ancak finale geldiğimizde hala bir takımın ev sahipliğinde maç oynanması formatı daha çok sorgulamamıza neden oluyor. Dahası, organizasyonun bu maçı Euroleague playoff’ları ile aynı gün ve saatlerde oynatması da büyük bir pazarlama sorununa işaret ediyor.Fakat bunlar farklı zamanın tartışma konuları. Sonuç olarak Türk Telekom, Iber Yarımadası’nı da aşıp Kanarya Adaları’na ulaşacak. Orada İspanya Ligi ve Avrupa kupalarının en zorlu deplasmanlarından birinde Gran Canaria ile karşılaşacak.Jaka Lakovic’in TakımıNormal sezonda Türk Telekom ile aynı grupta yer alan Gran Canaria, her iki maçta da rakibine üstünlük kurmuş ve bu sayede grubu lider tamamlamıştı. Daha önce Türkiye Ligi’nde izlediğimiz AJ Slaughter ve John Shurna’nın yanı sıra Fenerbahçe alt yapısında yetişen David Mutaf da Gran Canaria kadrosunda yer alıyor. Sezon başında Polonya milli takımı ile EuroBasket’te dikkat çeken Olek Balcerowski, Gran Canaria için de önemli isimlerden birisi. “Sezonun Yükselen Yıldızı” ödülünün de sahibi oldu Balcerowski. Takımın başantrenörü ise tıpkı Erdem Can gibi, dikkat çeken yeni nesil genç koçlardan Jaka Lakovic. Lakovic’in oyunculuk günlerinden kalma daha fazla final tecrübesine sahip olduğunu ekleyebiliriz. Fakat Erdem Can da bu açığı yardımcı koçluk dönemi finalleri ile kapatıyor.Salon KültürüGerek basketbolda gerekse voleybolda hem erkekler hem kadınlarda milli takım maçlarının seyirci garantili, güvenilir adresidir Ankara. Durum böyleyken iddialı bir basketbol takımının seyirci desteği görmeme ihtimali de bulunmaz. 2000’lerin başlarında yaşanan heyecanın benzerini, belki daha fazlasını vadediyor şu anki Türk Telekom takımı. O zamanki kadroların bir çırpıda akla gelen isimlerine benzer şekilde yıllar sonra belki de Rıdvan Öncel, Erkan Yılmaz, Tony Taylor, Jerian Grant, Axel Bouteille, Tyrique Jonus isimleri sayılacak. Gran Canaria deplasmanından alınacak bir zafer hem EuroCup’ı hem de önümüzdeki senenin Euroleague biletini getirecek Ankara’ya.

Uzun yıllar Zeljko Obradovic okulunun öğrencisi olan ve bir sezon da NBA’de yardımcı koçluk deneyimi yaşayan Erdem Can, yıllar evvel kısa süreliğine devraldığı Olin Edirne macerasından sonra tam zamanlı ilk koçluk deneyiminde Türk Telekom ile Euroleague basketbol organizasyonunun iki numaralı kupası EuroCup’ta final maçına çıkmaya hazırlanıyor.

Eurocup'ta Final Zamanı

Bisiklet selesinin üzerinde tek bir bisikletçi oturmuş pedallara yüklenirken bu spora “takım sporu” dememizin çok sebebi var. Bu sebepleri büyük turlarda ya da anıtsal klasiklerde takım halinde uygulanan taktiklerle rahatça gözlemliyoruz. Zaten daha bir ay önce sezonun ilk yarışlarında Jumbo Visma takımının yarattığı farkı çokça konuştuk. Mart ayının sonunda takımın süper yıldızı Wout van Aert yeri geliyor yarışın son anlarını kendisi domine ediyor yeri geldiğinde takım arkadaşı Christophe Laporte’a emekleri karşılığında yarış hediye ediyordu. Sonra nisan ayı geldi ve anıtsal klasiklerin en şatafatlıları, bildiğimiz tüm ezberleri bozdu.Bisiklet Bir Takım Sporudur, Ama…İstisnai yetenekler, genelgeçer kabul ettiğimiz kuralları yıkıp yok edebilirler. Tadej Pogacar da bir süredir bu işle meşgul. Onun için “Yeni Yamyam”, “Canavar” gibi lakaplar kullanılsa da ilk bakışta kendi halinde bisiklet sürmekten keyif alan bir çocuk gibi görünüyor. Fakat 24 yaşındaki bisikletçi şimdiye kadar yaptıklarıyla çoktan tarihe geçti.İki kez Fransa Bisiklet Turu şampiyonu Pogacar, anıtsal klasikler koleksiyonuna bu yıl da Ronde van Vlaanderen ile üçüncüsünü ekledi. Daha önce kazandığı Il Lombardia ve Liège-Bastogne-Liège yarışları profilleri itibariyle genel klasmancılara, yani onun tarzına daha uygun görünen yarışlardı. Fakat Pogacar’ın Ronde’de elde ettiği zafer sonrası önümüzdeki yıllarda beşlemeyi tamamlamak için uğraşacağına neredeyse herkes emin. Bunun için aşması gereken en zorlu adım Paris-Roubaix olacaktır belki ama söz konusu Pogacar olduğunda şu an hiçbir şey imkânsız görünmüyor. Neden mi?Geçen sene sprintte kaybettiği Ronde’yi bu sene işi o noktaya bırakmadan çözdü Pogacar. Çünkü kısa mesafeli de olsa sert yokuşlar onun atak yapabilmesi için yeterli. Bu atakları yapacağı noktayı seçerken de birden fazla alternatif düşünebiliyor. Bunun da iki sebebi var: 273 kilometre ile Milano-San Remo’dan sonraki en uzun mesafeli klasik olan Ronde’de bu kadar uzun yol kat ettikten sonra hala depoda enerji saklayabilen nadir bisikletçilerden birisi o. Öte yandan çok iyi bir zamana karşıcı olması, yaptığı keskin ataklardan sonra tek başına uzun mesafeler gidebilmesini sağlıyor.Birkaç yıl sonra biraz daha kilolanıp kas kütlesini arttırmış, sprintini biraz daha güçlendirmiş bir Pogacar, Paris-Roubaix’yi de Milano-San Remo’yu da kazanır mı, bence kazanır.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/2/1682407974725.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Görsel: CyclingnewsRekabetin Baskın YüzüWout van Aert mükemmel bir bisikletçi, aksini kimse iddia edemez. Ona “ebedi ikinci” yakıştırması yapmak da büyük haksızlık! Aslında tek günlük klasiklerde ve Fransa Turu’nda aldığı dereceler, yaptığı olağanüstü işler bize bir “ebedi ikinci” den çok daha fazlası olduğunu gösteriyor. Ama ezeli rakibi ile anıtsal klasiklerde karşılaştığında şimdiye kadar aldığı sonuçlar, ona bu istemediği lakabı getiriyor.Evet, Wout van Aert bu yıl takviminde Ronde van Vlaanderen ve Paris-Roubaix’nin altını kalınca çizmişti muhtemelen. Fakat her iki yarışta da aradığını bulamadı. Üstüne üstlük Roubaix’deki tarihi velodromda, ezeli rakibi Mathieu van der Poel zafer için çizgiyi geçerken o, bir tur geriden fotoğrafa dahil oldu.Yazının bu kısmı van der Poel’den ve onun tarihi Paris-Roubaix zaferinden bahsetmek üzere ayrılmıştı. Ancak van Aert, van der Poel ikilisini birbirinden ayırmak neredeyse imkânsız. Eh, bu noktada yazarın biraz da van Aert sevgisinin ağır bastığını belirtmeden geçmeyelim. Yine de van der Poel’un hakkını vermek gerek!Önceki senelerde kazandığı iki Ronde van Vlaanderen’in yanına bu yıl Milano-San Remo ve Paris-Roubaix zaferlerini ekledi van der Poel. &nbsp;Özellikle Paris-Roubaix’deki form durumuyla da rakiplerinin yanında çok istisnai bir yetenek olduğunu kanıtladı.Rekabetin devam filmi bu sene Fransa Turu’nda çekilecek. Van der Poel bu formunu orada da devam ettirirse benim gibi van Aert fanlarının canını bir miktar sıkmaya devam edecek!

Nisan ayının ilk iki Pazar günü koşulan Ronde van Vlaanderen ve Paris-Roubaix'ye bisikletin iki süper yıldızı damga vurdu.  

Farklı Seviyeler

Euroleague’de normal sezonun sonuna gelmişken herhangi bir takımın ligi domine ettiğinden bahsetmek güç. Ama yine de sezonun en istikrarlı ve sahada ne yaptığını bilen takımının Olympiacos olduğunu gönül rahatlığıyla söyleyebiliriz. Olympiacos, iyi giden sezonun karşılığını şimdilik aldı ve normal sezonu lider tamamladı. Bunu başarırken son hafta Baskonia karşısında elde ettiği galibiyet ile playoff'a kalacak son takımı, yani kendi rakibini de kendi belirledi.Playoff'a sekizinci ve son sıradan bilet alan takım Fenerbahçe Beko oldu. Bunun için koç Itoudis, vatandaşı Bartzokas’a teşekkürü bir borç bilir mi, önümüzdeki seri gösterecek. Fenerbahçe Beko, ilk 10 maçta dokuz galibiyetle başladığı sezonun devamında 24 maçın yalnızca 10’unu kazanabildi. Sıralamada ilk dört yapıp saha avantajını almayı hesaplarken, Olympiacos’un Baskonia galibiyeti sayesinde ancak son sekize kalabildi.Euroleague’in mevcut lig formatı başlayalı fazla zaman olmadı. Ve bu sezon takımlar arasındaki galibiyet sayıları çok daha yakın. Fakat ne olursa olsun ortada bir gerçek var: Lig formatının başladığı 2017’den bu yana playoff'a son sıradan giren bir takım normal sezonun liderini elemeyi başaramadı.İstatistiki gerçek dışında bu iki takımın normal sezon maçları da Fenerbahçe Beko için ümit vadetmiyor. Pire’deki maçta daha ilk çeyrekte fark 20’yi görmüş, İstanbul’da da senaryo çok farklı olmamıştı. Bu maçlar Fenerbahçe’nin özellikle deplasmanlardaki kırılganlığına ve tıpkı sezonda olduğu gibi maç içerisinde de yaşadığı iniş çıkışlara ayna tutmuştu.Kadro ve Oyun İstikrarı&nbsp;Eşleşmenin iki tarafını birbirinden ayıran kelime: İstikrar. Kadro derinliğine ve tek tek isimlere göz attığımızda Fenerbahçe’nin Olympiacos’tan çok geride olduğunu söyleyebilir miyiz? Sanmıyorum. Buna karşın Olympiacos’u seride öne çıkaran birinci konu mevcut oyuncu grubunun ve kenar yönetiminin birlikte çok daha uzun zaman geçirmiş olması. Zira Fenerbahçe kadrosu son üç yılda yapboz misali çok kez yenilendi. Bunun yanında Fenerbahçe’de sezon boyunca yaşanan sakatlıklar, kadroya yapılan eklemeler ile istikrar bir türlü sağlanamadı.Eşleşmenin diğer tarafında ise Olympiacos’un ilk beşi neredeyse her maç belli. Aynı şekilde kenardan kimin ne zaman geleceği de. Sakatlık konusu ise biraz da talih. O da şimdiye kadar Olympiacos’tan yanaydı. Bu istikrar ve alışkanlık belki de en önemli farkı, işin savunma tarafında yarattı. Daha önceleri de görmeye alışık olduğumuz üzere bu sezon ligin potasında en az sayı gören takımı oldular. Kısa pozisyonunda Thomas Walkup’tan başlayan savunma sertliği pota altında Bolomboy’un atletizmi ve Fall’un uzun kollarıyla güçleniyor. İşin hücum tarafındaysa MVP seviyesinde bir sezon geçiren Sasha Vezenkov dengeleri pek çok maçta değiştiren isim oluyor.Fenerbahçe Beko’nun VazgeçilmezleriFenerbahçe’de ve Euroleague’de çaylak sezonu olmasına karşın dikkat çeken Johnathan Motley, hücumları yönlendiren Nick Calathes ve Marko Guduric bir yana Fenerbahçe adına sezonun mutlu anlarını yakaladığınızda hep öne çıkan iki isim var: Nigel Hayes-Davis ve Dyshawn Pierre. Sezonun belki de en kritik maçında Anadolu Efes’e karşı 40’ar dakika sahada kalan bu ikili Fenerbahçe’nin sezon boyunca kullandığı adam değişme savunmasında ve hücumda doğru saha yerleşimi ile top paylaşımında en kritik oyuncular. Bu ikilinin daha çok şut kullandığı ve yüksek skorlara ulaştığı maçlar Fenerbahçe’nin galibiyeti ile yakından ilişkili.Fenerbahçe Beko’nun güven vermeyen deplasman performansı seride ibreyi Olympiacos tarafına çeviriyor. Özellikle ilk maçta seyirci baskısı ile bir mesaj vermeyi amaçlayacaktır Olympiacos. Fenerbahçe sezon boyunca kaybettiği deplasman maçlarında iki ayrı karakterdeydi. İlki tamamen ümitsiz bir vaka gibi görünen, daha ilk yumrukta rakibin üstünlüğünü kabul eden yapıydı. İkincisi ise maç boyunca oyunda kalmasına karşın son anlarda üst üste hatalar yapıp maçı hediye eden yapı. Fenerbahçe bu seride ilk senaryodaki gibi görünürse 3-0’lık sonuç kimseyi şaşırtmayacaktır. Bu yüzden koç Itoudis’in ilk görevi Pire’deki maçlardan İstanbul’a ümit devşirmek olmalı. Eğer uzun soluklu bir yapılanma hedefleniyorsa, ki doğrusu da bu olacaktır, bu seride en azından ilk tuğlalar sağlam döşenmiş olmalı, önümüzdeki yıllar için bir ışık sunmalı.Seri Tahmini:&nbsp;Olympiacos&nbsp;3-0 Fenerbahçe Beko

Fenerbahçe Beko sezonun son maçında Kızıl Yıldız deplasmanında galip gelemeyince sezonu sekizinci sırada tamamladı ve ligin bu sezon en güçlü takımı Olympiacos ile eşleşti.

Sekizinci Sıra Psikolojisi

Bilen bilir, yol bisikletinde sezonun gerçek manada açılışı Belçika topraklarında yapılır. Öncesi bir nevi hazırlık dönemidir. Her zaman olduğu gibi yine şubat ayının son hafta sonunda Omloop Het Nieuwsblad ve Kuurne-Brüksel-Kuurne yarışlarıyla birlikte 2023 sezonunu açtık. Sezon açılışıyla beraber ise arı kovanına çomak sokmuş gibi olduk. Zira iki yarışın da her anını kontrol eden Jumbo Visma’nın arıları oldu.Bisikletin süper takımı unvanını Team Sky ve devamı Ineos Grenadiers’den devralalı çok oldu Jumbo Visma. Geçen yılki Tiesj Benoot ve özellikle Christophe Laporte eklemeleri takımı sezon genelinde hemen her yarışta iddialı konuma getirmişken bu sene de Attila Valter ve son Paris-Roubaix şampiyonu Dylan van Baarle ekibe dahil oldular. Attila Valter, Strade Bianche’de yaptığı fevri hamlelerle Benoot’u biraz kızdırmış olabilir ancak öte tarafta van Baarle, yeni takımında ilk zaferini elde etmek için çok beklemek zorunda kalmadı. Henüz ilk yarışında Omloop’u kazanarak sezon açılışını yaptı. Omloop’un hemen ertesi günü koşulan Kuurne-Brüksel-Kuurne yarışında kazanan ise Tiesj Benoot’tu. Her iki yarışta da ön grupta sayıca üstünlük kurabilen Jumbo Visma, ekip olarak bu zaferleri elde etti.<img src="https://images.aposto.com/2023/2/1/1679343894693.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.62" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Görsel: AD.nlHali hazırda Wout van Aert, Primoz Roglic ve son Fransa Turu şampiyonu Jonas Vingegaard gibi süper starlara sahip bir takım olarak Jumbo Visma, geçmişteki Team Sky’ın kara treni gibi büyük turlara hükmedebilecek dayanıklılığa ve Quick-Step takımının kurt sürüsü gibi klasiklerde rakiplerini avlayabilecek taktiksel güce sahip görünüyor şu anda.Önümüzdeki iki hafta boyunca Flandre topraklarında irili ufaklı yarışlarla Belçika’yı turlamaya devam edecek peloton. 2 Nisan Pazar günü Ronde van Vlaanderen ile heyecanımız zirveye ulaşacak. Bu süreçte muhtemelen gözleriniz sürekli sarı siyahlı mayolara takılacak. Zira onlardan bazen biri, bazen ikisi, belki üçü ön tarafa hamle yapacak. Son kilometreler yaklaşırken sayıca üstünlük kurup yine zaferi kucaklayacak.

Avrupa'da bisiklet sezonunun açılışı her sene olduğu gibi Belçika'da yapıldı. 

Belçika Klasiklerinin Haikimi Jumbo Visma

2014 ve 2018 finallerinin iki kaybedeni, şanslarını bu yıl bir kez daha denemek istiyorlar. Dünya Kupası’nda, yarı finalin ilk eşleşmesinde Messi ile Modric, Martinez ile Livakovic, Arjantin ile Hırvatistan karşı karşıya gelecekler.<h4 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Mecburi Favori: Arjantin </h4>Devasa beklentiler çoğu zaman büyük baskı yaratır. Bu baskı ile mücadele etmek bazen rakiplerle mücadele etmekten bile zordur. Arjantin, turnuvanın açılış maçında Suudi Arabistan ile karşılaşırken en zorlu rakipleri bu baskıydı ve kaybettiler. Neyse ki telafi şansları hâlâ vardı. Önce Meksika, ardından Polonya’yı 2-0’la geçip yollarına devam ettiler.&nbsp;Grup aşamasının ardından gelen Avustralya eşleşmesi, Arjantin adına bir kura şansı olarak değerlendirilebilir. Zira Avustralya, Arjantinli futbolcuların bozulmaya her an müsait sinirlerine pek de dokunan bir yapıya sahip değildi. İkinci yarının hemen başında kaleci Matt Ryan’ın hatasında Julian Alvarez’in bulduğu gol de Arjantin’in işini bir hayli kolaylaştırdı.&nbsp;Çeyrek finaldeki Hollanda eşleşmesi ise, tam aksine, bir sinir harbi şeklinde geçti. Arjantin teknik ekibinden Walter Samuel ve teknik direktör Lionel Scaloni’nin gördüğü sarı kartlar ile toplamda çıkan 18 kart bir rekoru beraberinde getirdi. Arjantin, yakaladığı 2-0’lık üstünlüğü koruyamazken, 90 dakikanın sonuna eklenen uzatma anlarının da sonunda yenen gol her şeyi alt üst edebilirdi. Bu gol ile moral üstünlüğünü ele geçiren taraf Hollanda gibi olsa da turun uzatma dakikalarında oyunun kontrolünü kaybetmedi Arjantin. Penaltı atışlarında da son sözü, kurtardığı iki vuruş ile kaleci Emiliano Martinez söyledi.Tıpkı bayrağında olduğu gibi Arjantin takımının da orta yerinde parıldayan bir güneş var. Her şey o güneşin etrafında dönmekte. Messi, çok büyük olasılıkla son defa çıktığı Dünya Kupası sahnesinde kariyerinin tek eksik parçasını tamamlamanın peşinde. Takımının şimdiye kadar beş maçta bulduğu dokuz golün altısında doğrudan katkısı var. Bu bağlamda Arjantin’in Messi’ye olan bağımlılığı beklenenden bile öte. Zira Di Maria ve Lautaro Martinez’den beklenen skor katkısını henüz alabilmiş değiller.&nbsp;Diğer yandan Meksika maçında oyuna sonradan girip attığı şahane gol sonrası ilk 11’e yerleşen Enzo Fernandez, Messi’nin ardından takımın en kritik oyuncusu sayılabilir. Oyunun hücum yönünde yaratıcılık bakımından kaptanın en önemli yardımcısı olabilir.&nbsp;Arjantin, şimdiye kadar oynadığı futbol ile izleyenleri tatmin etti mi, tartışılır. Fakat bu turnuva öyle bir turnuva değil. Önemli olan bir şekilde kazanmaksa, galibiyetin kilidini açacak anahtar onların elinde var. Bir de arkalarında büyük bir seyirci desteği olduğunu unutmamak gerek.Gizli Favori: HırvatistanHırvatistan futbolu kendisini dünyaya kanıtlamak için daha ne yapmak zorunda? Katar 2022’nin en güçlü şampiyonluk favorilerinden birisini eledikten sonra belki de yapacakları tek bir şey kaldı; dünya şampiyonu olmak. Yarı finaldeki rakiplerinin aksine Hırvatistan, gittiği hiçbir turnuvada şampiyonluk adayı olarak görülmedi. Ancak 2018’in finalisti, Katar’da da finalin yalnızca bir adım uzağında.&nbsp;Eşleşmenin bu tarafında da son turnuvasını oynayan bir yıldız mevcut: Luka Modric. Onun sahadaki çekim gücü Messi kadar büyük olmasa da Modric, sessiz sedasız yaptığı işi en üst seviyede sürdürüyor. Üstelik orta sahadaki partnerleri Brozovic ve Kovacic ile hemen her rakibe üstünlük kurabiliyorlar.&nbsp;Ancak orta sahadaki bu göz kamaştıran zenginlik ne yazık ki hücum hattında bulunmuyor. Bu durum Hırvatistan maçlarının, özellikle eleme turlarında beraberliğe kilitlenip kalmasında pay sahibi olarak görülebilir. Euro 2008’deki Türkiye eşleşmesinden bu yana büyük turnuvaların eleme turlarında çıktıkları dokuz maçın sekizinin uzatmalara gitmesi bunun bir göstergesi.&nbsp;Bu turnuvada da gruplarda çıktıkları üç maçın yalnızca birini kazanıp diğer iki maçtan golsüz beraberlikle ayrıldılar. Son 16 eşleşmesinde Japonya karşısında geri düşseler bile sürpriz golcü Perisic’in kafasından buldukları gol ile maçı önce uzatmaya ardından penaltılara taşıdılar. Penaltı atışlarında Japonya mı çok etkisizdi yoksa kaleci Livakovic mi çok başarılıydı, kararı siz verin.&nbsp;Çeyrek finaldeki Brezilya eşleşmesinde ise hemen hiç kimse Hırvatistan’a şans tanımıyordu. Maçta ikinci yarıdan itibaren oldukça zorlandıkları da bir gerçek. Ancak bu anlarda Livakovic yeniden ön plana çıkmayı başardı. Bir kez daha uzatmaya giden maçta Brezilya Neymar ile öne geçtiğinde artık Hırvatistan’a şans tanıyan birkaç kişinin de ümidi kalmamıştı belki. Fakat yine oyuna tutunmayı başardılar. Uzatmaların son anlarında bir gol bulup maçı yine penaltılara taşıdılar. Ve sahneye yine Livakovic çıktı.&nbsp;Bu turnuva dahil gruplardan çıktıkları üç seferde de en azından yarı final görmeyi başaran Hırvatistan, daha önce bir üçüncülük, bir ikincilik elde etmişti. Şimdi sıradaki yer birinci basamak neden olmasın?<h4 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">90 Dakika ve Fazlası</h4>Savunmaların ön plana çıktığı, kalecilerin yıldızlaştığı bir turnuvada, başa baş giden, uzatmalar ve penaltı atışları ile sonuçlanan maçlara alışmışken Arjantin-Hırvatistan eşleşmesinden de benzer bir performans beklemek olası. Daha önceleri dünya kupalarında iki kez grup aşamasında karşılaşan iki takım da birer galibiyet elde etmişti. 2018’deki 3-0’lık Hırvatistan zaferinin akıllardaki yeri ise daha taze.&nbsp;

Son Şans

Dünyanın Rengi

Dünya Kupası yaklaşırken sizi en çok ne heyecanlandırıyor? Bu soruya verilebilecek birçok popüler cevap mevcut. Evet, futbolun en parlak yıldızlarını bir ay boyunca doya doya izlemek, uluslar düzeyinde ulaşılabilecek en büyük hedefe kilitlenmiş takımların yolculuğuna tanık olmak en makul cevaplar olabilir. Ancak bir de futbol evreninde spot ışıklarının uzağında kalmış ülkeler var. Sizi bilmem ama benim için Dünya Kupası demek biraz da Honduras demek, Panama demek, Togo demek. Normalde televizyon karşısına geçip iki saatimi vermeyeceğim takımların Dünya Kupası maceralarına dört yılda bir olsa da dahil olmak demek.İşte bu yüzden 2018 Dünya Kupası’nın finalistini ve üçüncüsünü pas geçip Kanada-Fas maçına odaklanıyorum. Çünkü bunun için çok yeterli gerekçelerim var! Mesela bir daha hayatım boyunca ne zaman Kanada-Fas maçına denk gelebilirim ki? Bir daha ne zaman Kanadalı ve Faslı futbolseverler aynı stadyumda aynı heyecana ortak olabilirler? Hele ki Kanada, Meksika 1986’dan sonra tarihinde yalnızca ikinci kez Dünya Kupası’nda boy gösterecekken. Kabul ediyorum, Kanada’dan Katar’a binlerce futbolsever akın etmeyecek, ama olsun!Yeterince futbol romantikliği yaptıysak şimdi saha içine odaklanabiliriz. Zira orada da performansı merakla beklenen isimler var. Kanada için en başta gelen isim Alphonso Davies tabii ki. Bayern Münih’in sol beki Kanada için çok daha fazlasını ifade ediyor. Turnuvaya iki hafta kala yaşadığı sakatlık ise bir miktar can sıkıyor. Forvet hattında ise Jonathan David, Kanada’nın Dünya Kupası tarihinde gol atan ilk ismi olmak için en önde gelen aday. Bir de tabii çok yakından tanıdığımız Atiba Hutchinson, 39 yaşında ilk kez bu turnuvada boy göstermenin mutluluğunu yaşayacak.Fas ise Kanada’ya göre çok daha fazla Dünya Kupası tecrübesine sahip. Daha önce beş kez katıldıkları turnuvada bir defa gruptan çıkma başarısı gösterdiler. Tesadüftür ki o da Meksika 1986’da. Üstelik Portekiz ve İngiltere gibi rakiplerinin önünde.&nbsp;Öte yandan Fas hücumlarının sağ kanadı ile Kanada’nın sol kanadı, turnuvanın sürat rekorlarını kırabilir. Achraf Hakimi ile Alphonso Davies’i karşı karşıya getiren anlar izlemeye değer.&nbsp;Kabul, grupta üçüncü maçlar oynanırken Kanada ve Fas, daha önce Belçika ve Hırvatistan’a mağlup olup gruptan çıkma şanslarını çoktan kaybetmiş olabilirler. Yine de bu takımların kovalamaya değer bir şeyleri olabilir. Bir galibiyet, bir puan, belki de sadece bir gol… Ne de olsa dört yılda bir.

DÖRT YILDA BİR

Hırvatistan, Dünya Kupası’nda gruplardan çıkarsa yolun sonuna kadar gider! Konuya iddialı bir cümleyle giriş yaptım ama dayanağım oldukça sağlam. Zira Hırvatistan, Yugoslavya’dan bağımsızlığını kazanıp FIFA’ya üye olduktan sonra, katılma şansı elde ettiği Fransa 1998’den itibaren geride bıraktığı toplam beş turnuvada üç kez grup aşamasında elenip birer kere de ikincilik ve üçüncülük elde etti. Yani gruptan her çıktığında en azından yarı final görmeyi başardı. Tarih bir kez daha tekerrür eder mi bilinmez tabii ama Zlatko Dalic önderliğindeki takım potansiyelini sonuna kadar sahaya yansıtmaya hazır.Hırvatistan, tarihinde ilk kez katıldığı Dünya Kupası olan Fransa 1998’den beri yüksek potansiyelli kadrolara sahip. O yaz, Prosinecki’li, Suker’li kadro tüm dünyayı şaşırtıp yarı finale kadar ulaşmış ancak daha sonra kupayı kucaklayacak olan Fransa’nın o günkü sürpriz faktörü Lilian Thuram’a engel olamamıştı. Sonrasında gerek Dünya Kupası gerekse de Avrupa şampiyonalarına kalburüstü kadrolarla katılmalarına rağmen EURO 2008’de gelen çeyrek final dışında elle tutulur bir başarı elde edemediler. Tabii o zamanki formatta gruptan çıkmanın çeyrek final anlamına geldiğini unutmamak gerek.Bir kez daha hayal kırıklığı ile noktalanan EURO 2016’nın ardından 2018 Dünya Kupası elemelerinde de bir hayli zorlanan Hırvatistan, Kiev’de Ukrayna ile oynanacak kader maçı öncesinde çok önemli bir karar aldı. Teknik direktör Ante Cacic ile yollar ayrılırken milli takım sorumluluğu uzun zaman Arap yarımadasında görev yapıp son dönemde boşta olan Zlatko Dalic’e teslim edildi. Sonrasında Ukrayna karşısında deplasmanda alınan galibiyet playoff yolunu açtı. Playoff aşamasında Yunanistan karşısında alınan 4-1’lik skor ise Rusya 2018 anlamına geliyordu. Kariyerlerinin zirvesinde olan Modric ve Rakitic ikilisinin yanı sıra Mandzukic ve Perisic’ten gelen ekstra katkılar ile Hırvatistan bir kez daha peri masalı yazdı. Bu kez finalde karşılarına çıkan rakipse 1998’den tanıdıktı.&nbsp;Katar 2022’ye gelirken gruplarda Rusya ile mücadele eden Hırvatistan, son maçta rakibini 1-0 mağlup ederek Dünya Kupası’na doğrudan katılma hakkı elde etti. Bu yıl içerisinde mücadele ettikleri Uluslar Ligi gruplarında da Fransa’yı geride bırakıp önümüzdeki sene düzenlenecek finallerde yer alma hakkı kazandılar. Anlaşılan o ki, buraya formda geliyorlar.&nbsp;Luka Modric muhtemelen kariyerindeki son büyük milli takım turnuvasını oynayacak. Partneri Rakitic ise milli takımı bırakalı bir süre oldu. Fakat yine de Kovacic, Brozovic gibi isimlerle Hırvatistan’ın en kuvvetli yeri orta sahası olacak. Şimdiye kadar katıldığı iki Dünya Kupası’nda beş gole imza atan Perisic de sürpriz skor katkılarına devam ederse Hırvatistan’ın yolu açık olabilir. Grupta Kanada ve Fas gibi kendi seviyelerinin altında rakipler varken Hırvatistan buradan pekâlâ yoluna devam edebilir. Peki Hırvatistan gruptan çıkarsa yolun sonu nereye varıyordu?

BİR SÜRPRİZ DAHA ?

Zaman; futboldaki en acımasız kavram. Bunu en iyi bilenlerden birisi Belçika milli takımı. Yakaladıkları altın jenerasyon artık 30’lu yaşlarına ulaştı. Vertonghen, Alderweireld gibi üst seviyeleri görmüş stoperler artık kendi ülkelerinde top koşturuyor. Bu jenerasyonun belki de en parlak reklam yüzü Eden Hazard’dan bir süredir haber alınamıyor. Lukaku’nun kariyeri serbest kalmış uçurtma misali savrulurken, Axel Witsel, Atletico’da ne aradığını sorguluyor olabilir şu sıralar. Kaledeki Courtois ve takımın beyni niteliğindeki De Bruyne için işler hala yolunda ama şurası bir gerçek ki artık Belçika için yeni yüzlerin devreye girmesi şart.İşte bu dönüşümü sağlayacak isimlerden birisi Charles De Ketelaere. Üstelik yalnızca Belçika’nın değil, yeniden şaşaalı günlerine dönmenin planlarını yapan Milan’ın da umudu. Sezon başında büyük beklentilerle Club Brugge’den ayrılıp Serie A’nın yolunu tuttu. 21 yaşındaki yıldız adayı için İtalya’da işler şimdilik yavaş ilerliyor gibi gözükse de Dünya Kupası’nda göstereceği performans rüzgarı arkasına almasını sağlayabilir.Bu konuda ona yol gösterecek ismi de çok uzaklarda aramasına gerek yok. Zira daha evvel adını zikrettiğim De Bruyne şu anda onun pozisyonunda dünyanın belki de en iyisi. Ve De Bruyne için de yirmili yaşların başları pek kolay geçmemişti. Zaten De Ketelaere de kendisine idol olarak De Bruyne’yi görüyor. Belki bu sayede onun oyunundaki gelişim çok daha hızlı yaşanacak.&nbsp;De Ketelaere, bu turnuvada zaman zaman bir başka genç ama tecrübeli isim Youri Tielemans ile birlikte oyunu yönlendirecek bazense De Bruyne’den bir şeyler kapmanın peşinde olacak. Eğer bu turnuva Belçika’nın altın jenerasyonu için son turnuva ise De Ketelaere ile birlikte yeni bir jenerasyonun ilk adımları olacak.

ALTIN JENERASYON SONRASI

Nasıl ki bahar aylarının gelişi ile bisiklet severlerin içi kıpır kıpır olur, değişik bir mutluluk kaplanır; sonbaharın gelişi de aynı ölçüde hüzün taşırken düşen yaprakların ardından geride kalan sezona elveda demeye hazırlanılır. Düşen yapraklar demişken, henüz sezonun son klasiği Il Lombardia’ya gelmeden önce çok önemli bir durağımız vardı: Yol Bisikleti Dünya Şampiyonası, Wollongong 2022.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Avustralya’da, Sidney’in hemen güneyinde yer alan Wollongong’da düzenlenen Yol Bisikleti Dünya Şampiyonası aradaki saat farkı nedeniyle bisiklet izleyicilerinin uykusundan bir miktar çalmış olabilir. Buna karşın uykudan feragat etmeye değecek anlar yaşandı bir hafta boyunca. Kadınlarda ve erkeklerde bireysel zamana karşı yarışlarıyla başlayan şampiyona geçtiğimiz hafta sonu yol yarışlarıyla tamamlandı.Britanya’nın Yeniden DoğuşuBir hafta sonunda madalya tablosunun en tepesinde Britanya’nın yer alması şaşırtıcı gelebilir. Elit seviyedeki yarışmalarda Britanya madalya elde edememiş olsa da junior&nbsp;kategorilerinde gelen üç altının yanında, U23 kategorilerinde alınan birer gümüş ve bronz madalya Britanya’yı zirveye taşıdı. Özellikle öne çıkan isim kadınlar junior kategoride 18 yaşındaki Zoe Bäckstedt’di. Bäckstedt hem zamana karşıda hem de yol yarışında gökkuşağı mayonun sahibi oldu. Bradley Wiggins, Mark Cavendish, Chris Froome çağı sonrası özellikle de kadınlarda yol bisikleti adına kuraklık dönemine giren Britanya, geleceğe daha ümitli bakabilir.Erkekler Zamana Karşıda Norveç Hegemonyası&nbsp;Madalya sıralamasının üst basamaklarında Hollanda, Belçika, İtalya gibi ülkeleri görmek şaşırtıcı olmasa da Norveç, erkekler zamana karşı yarışlarında elit seviyede Tobias Foss ve U23 kategorisinde Søren Wærenskjold ile iki altın madalya çıkarmayı başardı. Wærenskjold, yol yarışında da podyumun üçüncü basamağında yer aldı. Tobias Foss ise şampiyonanın ilk büyük sürprizini gerçekleştirdi. 34 kilometrelik parkurda Foss’un karşısında son dünya şampiyonu Filippo Ganna’nın yanı sıra, bu yıl Tour de France’ta bir zamana karşı etabı alan Yves Lampaert, Remi Cavagna, Stefan Küng, Remco Evenepoel, Tadej Pogacar gibi güçlü rakipler vardı.&nbsp;Foss’un yalnızca üç saniye arkasında, ikinci sırada kalan Küng belki de en büyük hayal kırıklığı yaşayan isimdi. Yarış sonrası, “Daha önceleri ikinci oldum, üçüncü oldum. Remco’ya birkaç sefer yenildim, Ganna’ya yenildim. Diğerlerine yenildim. Kendi kendime ‘Tamam, onları nasıl yenmem gerektiğini biliyorum, tek tek hepsini daha önce yenmiştim, şimdi hepsini aynı anda yenmem gerekiyor’ diye düşündüm. Hepsini yendim ama bugün harika bir yarış koşan Tobias’ı hesaba katmamıştım” derken gözleri biraz dolmuştu.Öte yandan birkaç gün sonra Küng için bireysel zamana karşıda yaşadığı hayal kırıklığını telafi etme şansı vardı. Karışık takım zamana karşı yarışında Küng’ün de içerisinde yer aldığı İsviçre takımı altın madalyanın sahibi oldu.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/8/2/1664263086953.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">uci.orgKırık Dirsekle Dünya ŞampiyonluğuKarışık takım zamana karşı yarışında herkes İsviçre kadar şanslı değildi. Kadrosunda şampiyonanın açılış yarışı olan elit kadınlar zamana karşının altın madalyalı ismi Ellen van Dijk’ı da barındıran Hollanda, Annemiek van Vleuten, Bauke Mollema, Mathieu van der Poel gibi yıldızlarla yarışın favorisiydi. Ancak van Vleuten’ın yarışta yaşadığı kaza işleri bir anda tersine çevirdi. Hollanda beşincilikle podyum dışında kalırken esas soru işareti van Vleuten’ın durumuydu. Kazada van Vleuten’ın dirseğinde kırık meydana geldiği anlaşıldı. Bu durum efsane bisikletçinin üç gün sonra koşulacak yol yarışında yer almasına pekâlâ engel olabilirdi.&nbsp;Fakat öyle olmadı. Annemiek van Vleuten’ın yarışta yer alacağı ve takım arkadaşı Marianne Vos’a bir nevi yol kaptanlığı yapacağı açıklandı. Zira yarış boyunca Ellen van Dijk ve Annemiek van Vleuten sürekli Marianne Vos’un etrafında yer aldı. Oysa normal şartlarda erken bir atakla van Vleuten’ın koparabileceği bir yarış olabilirdi bu.&nbsp;Liane Lippert, Cecile Uttrup Ludwig, Elisa Longo Borghini, Katarzyna Niewiadoma ve Ashleigh Moolman’dan oluşan beşli zaman zaman önde yer alıp güçlü görünseler de bir türlü yarışı kazanacak grubu oluşturamadılar ve iş en sonunda son kilometreye kaldı. İşte bu anda tecrübesini konuşturan van Vlueten aradığı fırsatı buldu. Yarış boyunca kendisini fazla yıpratmayan ama grupta da Vos ile birlikte kalabilen van Vleuten, ön grubun birbirini kolladığı anda arkadan sinsice atağını yaptı. Öyle ki van Vleuten farkı üç dört metreye çıkardığında grup ne olduğunu ancak anlayabildi. Tabii ki iş işten geçmişti. Annemiek van Vleuten, 40 yaşına günler kala, hem de kırık bir dirsek ile ikinci kez dünya şampiyonu olup gökkuşağı mayoyu yeniden sırtına geçirmeyi bildi. Dahası şu ki, bu yıl van Vlueten, Giro d’Italia Donne, Tour de France Femmes, Ceratizit Challenge by La Vuelta yarışlarının da galibiydi.&nbsp;Remco’nun SenesiRemco Evenepoel’ün müthiş bir yetenek setine sahip olduğu bilinen bir gerçekti. Bilinmeyen şeyse bu potansiyelin ne zaman aksiyona dönüşeceğiydi. Son dönemlerde yol bisikleti, İsviçre çakısına benzetebileceğimiz, her koşulda, her parkurda kendini gösterebilen, iddialı olan bisikletçi jenerasyonuna sahip. Remco da bu isimlerden birisi. Zamana karşı yarışlarında iddialı, yokuş çıkabilen, genel klasman adayı, klasiklerde de adından söz ettirebilecek bir yarışçı. Zaten bu özelliklere sahip olması ve tabii Belçikalı olması, onun hemen “Yeni Merckx” olarak anılmasına sebep.&nbsp;2020 senesi tüm dünya için zor olduğu kadar Remco için de zorluklar barındırıyordu. Henüz 20 yaşındayken yüksek beklentilerin altına girdi. Pandemi nedeniyle alt üst olan takvimde normalde sezonun son büyük yarışı olması gereken Il Lombardia, bir anda sezon açılışı gibi yer alıverdi Ağustos ayının ortasında. Bu yarışa da yüksek beklentiler ile giren Evenepoel ise yaşadığı talihsiz kaza ile ciddi derecede sakatlandı. 2020 sezonu da aniden bitivermiş oldu onun adına.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/8/2/1664263047867.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.52" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">cycling.today2021’e geldiğimizde ise sezonu Giro d’Italia ile açtı Evenepoel. Beklentiler biraz olsun düşürülmüştü. Bisiklet dünyasında Tadej Pogacar rüzgârı esiyordu. Remco Evenepoel ise Giro’yu da tamamlayamadığı sezonda spot ışıklarının bir miktar dışındaydı.&nbsp;2022 sezonunu şubat ayında açtı. Yavaş yavaş form tutup ilk büyük hedefine odaklandı. anıtsal klasiklerden Liege-Bastogne-Liege, yapısı itibariyle de onun stiline en uygun olanıydı. Burada ilk büyük klasiğini kazanan Remco Evenepoel var olan potansiyelini ortaya koymak adına ilk işaret fişeğini çakmıştı. Yaz aylarında Klasikoa San Sebastian zaferi ve ardından ilk büyük tur, La Vuelta ile sonunda manşetlerde en tepede yer aldı. İspanya’daki zaferin ardından sırada Yol Bisikleti Dünya Şampiyonası vardı. Önce zamana karşıda gelen üçüncülük, ardından esas yol yarışında gelen zafer! Üstelik Remco Evenepoel bu zaferi de yarışın yaklaşık son 30 kilometresinde adeta zamana karşı modunu açarak tek başına elde etti. 2022 o potansiyelin ortaya çıkacağı sene, Remco’nun senesi oldu.

Eren Büyükyavuz