Albüm: Beirut, HadselSüre: 47 dakikaPlak şirketi: Pompeii RecordsYayın tarihi: 10 Kasım 2023<img src="https://images.aposto.com/2023/10/1/1701087349470.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Pandemiden hemen önce 2019’da Zach Condon yani Beirut, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/album/45RV070mrplPB5gMO6Q136?si=eORfSCBtQR2-_lxWmqwLdQ" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Gallipoli</a> albümünün turnesini boğazındaki enfeksiyon nedeniyle iptal etmek zorunda kaldı. Türk eşinden boşanması sonrası yaşadığı depresyon, stres ve kronik uykusuzluk da, kendi deyimiyle 2019’u “paramparça bir ruh hâlinde” geçirmesine neden olmuştu.Verdiği bir röportajda o dönemi şu sözlerle anlatıyordu: “Korkunç bir üst solunum yolu enfeksiyonu geçirdim, antibiyotik ve steroid kullanıyordum. Daha sonra Avrupa’da üçüncü bir tura çıktım. Ve bir hafta sonra fena hâlde hastalandım. Doktora gidip ‘Bana ilaç ver’ dediğimde ‘Bunu yapmaya devam edersen artık şarkı söyleyemeyeceksin ve vücudun parçalanacak. Bunu kendine neden yaptın?’ dedi. Bu yüzden her şeyi iptal ettim. Bu fiziksel sorunlara bazı psikolojik problemlerim neden oldu. 15-16 yaşımdan beri bastırdığım şeylerden kaçıyordum. Hepsini alkolle örtbas ediyordum.”Karanlıkta huzur bulup her şeyden uzaklaşmak için, soğuğun ve gecenin hâkim olduğu Norveç’in kuzey adalarından Hadsel’de bir ev kiraladı. Condon, “Bu büyülü yere kaçabileceğimi ve her şeyin yoluna girebileceğini düşündüm” diyordu. İşte 4 yıl aradan sonra çıkardığı <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/album/1jhgsccCbT1WXtmGUuZvIA?si=u3nupUTxT4Kzny_Qq9C7Sw" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Hadsel</a> albümünü, hayatının en karamsar dönemlerinden birini geçirirken, kasabadaki kilisede karşısına çıkan 19. yüzyıldan kalma devasa orgla yazdı.Albümü D.I.Y. (kendin yap) yöntemiyle yaptı. Uzun çalardaki 12 şarkının sözlerinin yanı sıra müziklerine de kendisi imza attı. Org, baritone ukulele, Fransız kornosu, trompet ve modüler synth seslerinin ağırlıkta olduğu albümün atmosferini ise yalnızlık, çaresizlik, boş manzaralar ve bitmiş ilişkiler belirledi. Condon, müziğinde klasikleşen akordeon sesini ise bir bakıma orgla ikame etti.Beirut’un müziğindeki Balkan eğilimleri burada yerini organik ve manevi bir müziğe bırakıyor. Sanki bu albüm kendisinin yeniden doğuşu gibi… Albümün tamamına yayılan dürüst şarkı sözleri hem kendini daha iyi tanımasını sağladı hem de hayranlarıyla bağını da güçlendirdi.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Acısını sözlere döktü</h2><img src="https://images.aposto.com/2023/10/1/1701087039552.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" width="550" alt="Beirut" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Albüme ismini veren <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/0qYdqIxjSTK9Wu7wuPZ2i4?si=82a6c446706645d3" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Hadsel</a> şarkısı, açılışta yer alıyor. Parçada, org ve trompet, kilise korosuyla birleştiriyor. Böylelikle daha sonraki parçalarda nelerle karşılaşacağımızın da ipuçlarını veriyor. <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/2OTW6VrgHEkvyelTjlahHJ?si=aa3bd80386f94a7d" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Baion</a> şarkısı ise acıların artık dile döküldüğü an oluyor. Bir ilişkiden kopuşun neler hissettirdiği burada dürüstçe dile getiriliyor. Adeta bir koroyu andıran sakin ses tonuyla, yaşadığı acıyı şarkı sözü hâline getirerek belki de hafifletiyor.<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Oh, since you’ve gone I don’t know what’s gone wrong I wait in the bed Near the stairs in my head And I, full of scorn Laid you down on my thorns I wish to be gone I bite hard on my tongue</blockquote><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Manzarayı konuşturan şarkılar</h2><img src="https://images.aposto.com/2023/10/1/1701086885471.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.67" width="550" alt="Beirut" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/6cgtrst3RD6IPte6bUN9Ja?si=d8c26207cdae4197" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">So Many Plans</a> ise albümün kişiliğini ve çizgisini gösteren en iyi Beirut şarkılarından. Zach Condon’un trompet kullanımındaki ustalığı dinleyiciyi adeta başka bir dünyaya götürüyor. Ukuleleyle başladığı şarkının sözlerinde yine derin bir hüzün hâkim. Ama arkadan gelen müzik tüm bunların aksine neşe dolu. Condon, şarkıyı da şu sözlerle anlatıyor: “Bu şarkının kabullenme, umut ve vazgeçme duyguları arasında bir denge kurması hoşuma gitti. Şarkı sözü, zahmetsizce yazılan kısa ninniyi andırıyor, adeta COVID zamanlarının ağıtı gibi... Bu şarkıyı yaptığımda orga daha alışamamıştım. O yüzden kilise orgunu kullanmadım.”Albümdeki birçok şarkıda adeta manzara da konuşuyor. Adını Norveçli bir balıkçı köyünden alan <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/6OT3IDXim2EPhNpwU0Hby9?si=abbd8049ae204c19" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Stokmarknes</a>, melankolik bir atmosfere sahip. Parçada Fransız kornosuyla perküsyon net şekilde işitiliyor. Condon, burada da ilişkisine gönderme yapıyor:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">At least sit up Let me fill your cup Been waiting for What’s left to come unstuck</blockquote><a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/1nkr0WMBjxCuhq3DY2KwlT?si=50a3f9f21c394e1d" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Island Life</a>, birçok enstrümanın birbiriyle uyumlu şekilde karıştığı bir balad. <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/3V5ytfIWqeKgdKJvO2ynoT?si=65cec6a7bcc94fdc" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">January 18th</a>’de org başrolde giriş yapıyor. Condon’un sesi ise eşsiz bir koro düzenlemesiyle yankılanıyor. Şarkıda bir bandoyu andıran düzenlemeler de dikkat çekiyor.Favorim ise <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/1fovq2UaVDrHfnOU4eoeUR?si=ac05ab0e99924f61" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Süddeutsches Ton-Bild-Studio</a>. Bu şarkı aynı zamanda albümün en uzun parçası. Bir balad gibi başlayıp sonrasında bir vals gibi ilerliyor. <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/32yv6tuKN0wdqAZKoK69ZF?si=4e8c529003704ea8" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">The Tern</a>’ün sözlerinden anlıyoruz ki Condon albümde kafasını karıştıran tüm soruların cevabını buluyor. Zack Condon’un sesi ise adeta bir enstrüman görevi üstleniyor.<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Not so easier No, it’s not too late to find where you are …&nbsp; Oh, you’re not too late to find who you are You’re not too late to find who you are</blockquote><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kuzey ışıkları ve korkunç fırtınalarda yapılan müzik</h2><img src="https://images.aposto.com/2023/10/1/1701087018599.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" width="550" alt="Beirut" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Albümde tempo genel olarak yavaş; düzenlemeler düşünceli; Zach Condon’un sesi büyüleyici. Kuzey’in etkisi altındaki albüm, dinleyicisinde meditatif bir etki bırakıyor. Albümün kapak görselinde Hadsel’deki ahşap kilisenin çizimi var. Aynı kilisenin soğuk kış aylarındaki görüntüsü gibi bembeyaz. Uçsuz bucaksız beyaz görüntü, korkutucu değil tam tersi rahatlatıcı.Hâlâ turneye çıkmak için hazır olmadığını söyleyen müzisyen, önümüzdeki yıl sadece yaşadığı Berlin’de birkaç konser verecek. Condon şöyle diyor: “Hadsel’de geçirdiğim süre boyunca müzik üzerinde çok çalıştım; trans hâlinde kayboldum ve gençliğimden beri bir kenara ittiğim zihinsel çöküşün içinde körlemesine tökezledim. Bu şarkılar geldi ve sanki bir zil çaldı. Doğanın güzelliği, kuzey ışıkları ve korkunç fırtınalar etrafımda müthiş bir gösteri yaparken, ben geçmiş ve bugün yaşanmış pek çok olayın acısını çekiyordum. Birkaç saatlik ışık, dağların ve fiyortların akıl almaz güzelliğini ortaya çıkaracak ve saatlerce süren alacakaranlık, beni bastırılmış bir heyecanla dolduracak diye…”Folk pop türündeki bu şarkılarda Condon iyileşirken, artık geçmişe sırtını dönüyor ve dinleyicisinin de elinden tutup ileriye doğru ilerliyor.

Duende

Zach Condon, Beirut adı altında 4 yıl aradan sonra çıkardığı ilk albümünü, hayatının en karamsar dönemlerinden birini geçirirken, kasabadaki kilisede karşısına çıkan 19. yüzyıldan kalma devasa org ile yazdı. Albümün kapak görselinde Hadsel’deki ahşap kilisenin çizimi var. Aynı kilisenin soğuk kış aylarındaki görüntüsü gibi bembeyaz. Uçsuz bucaksız beyaz görüntü, korkutucu değil tam tersi rahatlatıcı.

Albüm incelemesi: Beirut, Hadsel

• Altı numaralı albüm: Müzikal yolculuğuna 2006 yılında Zach Condon’ın solo projesi olarak başlayan Beirut, beş albümden oluşan diskografisine bir yenisini ekleyeceğini duyurdu. Hadsel isimli albüm 10 Kasım’da Condon’ın plak şirketi Pompeii Records etiketiyle yayınlanacak. Grup, bu müjdeli haberin yanına So Many Plans adını verdiği <a fr-original-style="" href="https://youtu.be/vvSUMXU5ziU?si=bYptIlNHWg4Un45Q" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">yeni şakılarını</a> da ekledi.&nbsp;

Aposto Gündem

İrem SavaşYolculuk, Beirut’un müziği için en belirleyici kavramlardan biri. Coğrafya atlası gibi şarkı isimleri, ilk albümün belki de fitilini ateşleyen kaçma arzusu ve ne aradığını bilmeden bulma hevesi, Zach Condon’la diyar diyar dünya şehirleri… Son albüm Artifacts de hem bu kişisel seyahatlerin hem de bir grup olarak Beirut’un yolculuğunun bir retrospektifini sunuyor. Hayranlarıyla iletişim kurmak hiçbir zaman Beirut’un güçlü karnı olmadı. Her albümden sonra ortadan kaybolup birkaç sene sonra karabatak gibi bambaşka bir yerden yeni bir hikayeyle çıkmak gibi bir alışkanlık edinen grup, hemen her albüm öncesinde de grubu albüme getiren süreci özetleyip aradan geçen süreyi telafi etti. Her albüme etki eden illa ki birkaç yeni şehir, bir enstrüman, bir yolculuk ve en nihayetinde bir hikayesi var Zach Condon’ın. İlk albümleri Gulag Orkestar için bu hikaye, 14-15 yaşlarında, kalıbına dar gelen, uyku problemleriyle baş etmeye çalışan Santa Fe’li bir ergenin, çalıştığı sinemada, Emir Kusturica filmlerinin salondan taşan müziklerinin peşine düşmesiyle başlıyor. Sonrasında ise aile evindeki küçük odasına kapanarak yazdığı albümle sonuçlanıyor. Onu takip eden The&nbsp;Flying Club Cup&nbsp;ise belki de biraz klişe olarak, farklı dünyaları keşfetmek isteyen hemen her huzursuz ve hevesli Amerikalı gencin rüyası ve ilk durağı Paris sokaklarına, Jacques Brel ve Fransız şansonuna bir iade-i ziyaret. Bir sonraki albüm The Rip Tide içinse hikaye bu sefer farklı bir hal alıyor ve yolculuk fiili olduğu kadar zihinsel de bir ilerlemeyi ya da yer değiştirmeyi karşılıyor. Flying Club Cup turnesi, fiziksel ve zihinsel olarak zorlayıcı hatta tüketici bir tecrübe halini alıyor Condon için. Daha fazla devam edemeyeceğini düşünürken bir de üzerine bir sörf kazası sonucu kulak zarının delinmesi eklenince gittiği doktorda ses tellerinin de, kendi ifadesiyle, ayvayı yemiş olduğunu öğreniyor ve sakat bir kulak, iltihaplı ses telleri ve turne esnasında kırılmış bir trompetle öylece kalakalıyor. Tüm bunlara alkol bağımlılığı, boşanma ve depresyon da eşlik ediyor. Buradan çıkışı da kendisini bir kulübeye kapatıp yeni bir albüm yazmakta buluyor ve bu hikayenin sonu da The Rip Tide’a çıkıyor. Turnenin ardından yine bir süre sırra kadem basan Condon, aradan geçen birkaç yıl sonra kafasını bu defa çok tanıdık bir yerden, İstanbul’dan çıkarıyor. Gezi Park’ına destek vermek için attığı post’la İstanbul’da olduğunu öğrendiğimiz Condon için bu durumun, sıradan bir seyahatten çok daha uzun olduğunu öğrenmemiz yine 4. Albümü No No No çıkmadan önce anlattığı hikayesi aracılığıyla oluyor. Ortadan kaybolduğu süreçte zamanını İstanbul ile New York arasında böldüğünü ve senenin neredeyse yarısını Fenerbahçe’de, Kadıköy’de geçirmeye başladığını öğreniyoruz. Nitekim albümdeki şarkılardan biri de o dönemki semtine yazdığı Fener. Ancak Condon’ın İstanbul’daki ikameti de kalıcı olmuyor. Bir sonraki albüm Gallipoli’den önce bu defa da Berlin’e yerleştiğini ilan ediyor. Albüm içinse bambaşka bir yolculuk söz konusu. Grup olarak İtalyan kasabalarına yaptıkları araba yolculuğu albüme genel havasını verirken bir diğer hikaye de albümün ana karakterini oluşturan, Condon’ın eski yatak odasından çıkıp Berlin’e varan farfisa orgunun kıtalararası yolculuğu. Ancak albümün turuna henüz başlayan grup için işler bir kez daha ters gidiyor ve Zach Condon’ın eski belası ses teli problemleri yeniden baş gösterdiği için henüz sadece birkaç konser verebilmiş grup kalan bütün konserleri iptal edip tekrar kendi kabuğuna çekiliyor. Ta ki geçtiğimiz yaz, Condon’ın şifresini unutmuş olduğunu düşündürten Instagram hesabından boy göstermesine kadar kendilerinden haber alınamıyor.Artifacts&nbsp;ise Beirut’un şu ana kadar hiç yapmadığı bir iş, bir toplama albüm. Hayallerinden birinin uzun kış yaşanan, izole bir yerde bir kulübeye kapanıp da albüm kaydetmek olduğundan bahseden Condon, bunu Artifacts’te gerçekleştirmiş gözüküyor. Geçtiğimiz kışın büyük bir bölümünü kuzey Norveç’te, denize nazır bir kulübeye kapanıp albüm kaydetmekle geçirirken bir yandan da Berlin’deki evine döndüğünde eski arşivleri kurcalamaya başlıyor. Böylece eski EP’leri, B-side’ları, daha önce stüdyo kaydı alınmamış şarkıları da derleyip toparlamaya başlıyor. Bunun neticesinde de toplam dört yüzden oluşan ve her biri aslında kendi içinde bir derleme olan çifte uzunçalar ortaya çıkıyor: “Lon Gisland, Transatlantique, O Leãozinho”, “The Misfits”, “New Directions and Early Works”, “B-Sides”.Albümü dinlemeye başlayanlar ilk yüzde tanıdık, hatta belki de Beirut’un en bilindik şarkılarıyla karşılaşacaklardır. Ardından daha önce canlı çaldıkları ancak stüdyo kaydı olmayan şarkılar, Zach Condon’ın daha 14 yaşındayken yazdıkları, Beirut öncesi işleri, albümlere girememiş B-side’lar… Yeniden düzenlenip albüme eklenen parçalarla ilgili büyük sürprizler yok. Özüne dokunmadan kayıtlar daha temiz hale getirilip bir araya toplanıyor. Albümün daha önce duymadığımız bölümü içinse Condon, yine son 20 senede anlattığı hikayeyi toparlıyor. Pek hazzetmediği elektronik gitara bir alternatif olduğunu düşündüğü ve erken dönem işlerinde de sıklıkla duyduğumuz synthesizer’lar yine yoğun bir şekilde kendini hissettiriyor. Uzun yollar, okyanuslar aşıp gelen farfisa da yine albümün temel enstrümanlarından. Albümle ilgili belirtmek gereken bir diğer unsursa, son iki albümde beraber çalıştıkları indie müziğin kalesi 4AD yerine bu iki albüm dışında, ilk albümden beri beraber çalıştıkları Pompeii Records’a geri dönmeleri.Albümden sonra yaptığı açıklamayla bu albümün de bir turnesi olmayacağını belirtiyor Condon. Yine yaptığı gibi başından itibaren onu bu kararı almaya getiren sebepleri açıkça sayarak. Nitekim ses telleri ve psikolojik durumunun hala bir turneyi kaldırabilecek kadar güçlü olmadığını açık yüreklilikle paylaşmaktan geri durmuyor. Ancak farklı vasıtalarla da olsa canlı şovlardan uzak kalmayacağının da sözünü veriyor. En heyecanla beklediğimiz ihtimallerden biri de daha önce defalarca birlikte çalıştıkları Fransız müzik bloğu La Blogotheque ile olası yeni bir işbirliği ki kendisi de bu ihtimalin varlığını açıkça söyleyip heyecanımızı harlıyor.Gurubun kaderinin, hikayesinin belirlenmesinde belki de en önemli rolü oynayan yolculuk, bu albümde somut bir hale de bürünüyor. Dünyadaki yerini arayan huzursuz bir Santa Fe’li çocuğun New York’ta, Paris’te, İstanbul’da Berlin’de kendine aradığı evlerin, son yirmi senede geçtiği durakların bir özeti. Tek lokmada yutup bir oturuşta hazmetmek için zor bir albüm olsa da Condon’ın hikayeyi böldüğü şekliyle, parça parça dinleyip Beirut’un yolculuğuna bir şekilde eşlik edebilmek eşsiz bir deneyim.

Zach Condon ile ilgili hikayeler