Albüm: Beirut, HadselSüre: 47 dakikaPlak şirketi: Pompeii RecordsYayın tarihi: 10 Kasım 2023<img src="https://images.aposto.com/2023/10/1/1701087349470.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Pandemiden hemen önce 2019’da Zach Condon yani Beirut, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/album/45RV070mrplPB5gMO6Q136?si=eORfSCBtQR2-_lxWmqwLdQ" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Gallipoli</a> albümünün turnesini boğazındaki enfeksiyon nedeniyle iptal etmek zorunda kaldı. Türk eşinden boşanması sonrası yaşadığı depresyon, stres ve kronik uykusuzluk da, kendi deyimiyle 2019’u “paramparça bir ruh hâlinde” geçirmesine neden olmuştu.Verdiği bir röportajda o dönemi şu sözlerle anlatıyordu: “Korkunç bir üst solunum yolu enfeksiyonu geçirdim, antibiyotik ve steroid kullanıyordum. Daha sonra Avrupa’da üçüncü bir tura çıktım. Ve bir hafta sonra fena hâlde hastalandım. Doktora gidip ‘Bana ilaç ver’ dediğimde ‘Bunu yapmaya devam edersen artık şarkı söyleyemeyeceksin ve vücudun parçalanacak. Bunu kendine neden yaptın?’ dedi. Bu yüzden her şeyi iptal ettim. Bu fiziksel sorunlara bazı psikolojik problemlerim neden oldu. 15-16 yaşımdan beri bastırdığım şeylerden kaçıyordum. Hepsini alkolle örtbas ediyordum.”Karanlıkta huzur bulup her şeyden uzaklaşmak için, soğuğun ve gecenin hâkim olduğu Norveç’in kuzey adalarından Hadsel’de bir ev kiraladı. Condon, “Bu büyülü yere kaçabileceğimi ve her şeyin yoluna girebileceğini düşündüm” diyordu. İşte 4 yıl aradan sonra çıkardığı <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/album/1jhgsccCbT1WXtmGUuZvIA?si=u3nupUTxT4Kzny_Qq9C7Sw" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Hadsel</a> albümünü, hayatının en karamsar dönemlerinden birini geçirirken, kasabadaki kilisede karşısına çıkan 19. yüzyıldan kalma devasa orgla yazdı.Albümü D.I.Y. (kendin yap) yöntemiyle yaptı. Uzun çalardaki 12 şarkının sözlerinin yanı sıra müziklerine de kendisi imza attı. Org, baritone ukulele, Fransız kornosu, trompet ve modüler synth seslerinin ağırlıkta olduğu albümün atmosferini ise yalnızlık, çaresizlik, boş manzaralar ve bitmiş ilişkiler belirledi. Condon, müziğinde klasikleşen akordeon sesini ise bir bakıma orgla ikame etti.Beirut’un müziğindeki Balkan eğilimleri burada yerini organik ve manevi bir müziğe bırakıyor. Sanki bu albüm kendisinin yeniden doğuşu gibi… Albümün tamamına yayılan dürüst şarkı sözleri hem kendini daha iyi tanımasını sağladı hem de hayranlarıyla bağını da güçlendirdi.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Acısını sözlere döktü</h2><img src="https://images.aposto.com/2023/10/1/1701087039552.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" width="550" alt="Beirut" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Albüme ismini veren <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/0qYdqIxjSTK9Wu7wuPZ2i4?si=82a6c446706645d3" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Hadsel</a> şarkısı, açılışta yer alıyor. Parçada, org ve trompet, kilise korosuyla birleştiriyor. Böylelikle daha sonraki parçalarda nelerle karşılaşacağımızın da ipuçlarını veriyor. <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/2OTW6VrgHEkvyelTjlahHJ?si=aa3bd80386f94a7d" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Baion</a> şarkısı ise acıların artık dile döküldüğü an oluyor. Bir ilişkiden kopuşun neler hissettirdiği burada dürüstçe dile getiriliyor. Adeta bir koroyu andıran sakin ses tonuyla, yaşadığı acıyı şarkı sözü hâline getirerek belki de hafifletiyor.<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Oh, since you’ve gone I don’t know what’s gone wrong I wait in the bed Near the stairs in my head And I, full of scorn Laid you down on my thorns I wish to be gone I bite hard on my tongue</blockquote><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Manzarayı konuşturan şarkılar</h2><img src="https://images.aposto.com/2023/10/1/1701086885471.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.67" width="550" alt="Beirut" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/6cgtrst3RD6IPte6bUN9Ja?si=d8c26207cdae4197" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">So Many Plans</a> ise albümün kişiliğini ve çizgisini gösteren en iyi Beirut şarkılarından. Zach Condon’un trompet kullanımındaki ustalığı dinleyiciyi adeta başka bir dünyaya götürüyor. Ukuleleyle başladığı şarkının sözlerinde yine derin bir hüzün hâkim. Ama arkadan gelen müzik tüm bunların aksine neşe dolu. Condon, şarkıyı da şu sözlerle anlatıyor: “Bu şarkının kabullenme, umut ve vazgeçme duyguları arasında bir denge kurması hoşuma gitti. Şarkı sözü, zahmetsizce yazılan kısa ninniyi andırıyor, adeta COVID zamanlarının ağıtı gibi... Bu şarkıyı yaptığımda orga daha alışamamıştım. O yüzden kilise orgunu kullanmadım.”Albümdeki birçok şarkıda adeta manzara da konuşuyor. Adını Norveçli bir balıkçı köyünden alan <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/6OT3IDXim2EPhNpwU0Hby9?si=abbd8049ae204c19" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Stokmarknes</a>, melankolik bir atmosfere sahip. Parçada Fransız kornosuyla perküsyon net şekilde işitiliyor. Condon, burada da ilişkisine gönderme yapıyor:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">At least sit up Let me fill your cup Been waiting for What’s left to come unstuck</blockquote><a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/1nkr0WMBjxCuhq3DY2KwlT?si=50a3f9f21c394e1d" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Island Life</a>, birçok enstrümanın birbiriyle uyumlu şekilde karıştığı bir balad. <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/3V5ytfIWqeKgdKJvO2ynoT?si=65cec6a7bcc94fdc" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">January 18th</a>’de org başrolde giriş yapıyor. Condon’un sesi ise eşsiz bir koro düzenlemesiyle yankılanıyor. Şarkıda bir bandoyu andıran düzenlemeler de dikkat çekiyor.Favorim ise <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/1fovq2UaVDrHfnOU4eoeUR?si=ac05ab0e99924f61" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Süddeutsches Ton-Bild-Studio</a>. Bu şarkı aynı zamanda albümün en uzun parçası. Bir balad gibi başlayıp sonrasında bir vals gibi ilerliyor. <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/32yv6tuKN0wdqAZKoK69ZF?si=4e8c529003704ea8" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">The Tern</a>’ün sözlerinden anlıyoruz ki Condon albümde kafasını karıştıran tüm soruların cevabını buluyor. Zack Condon’un sesi ise adeta bir enstrüman görevi üstleniyor.<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Not so easier No, it’s not too late to find where you are …&nbsp; Oh, you’re not too late to find who you are You’re not too late to find who you are</blockquote><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kuzey ışıkları ve korkunç fırtınalarda yapılan müzik</h2><img src="https://images.aposto.com/2023/10/1/1701087018599.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" width="550" alt="Beirut" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Albümde tempo genel olarak yavaş; düzenlemeler düşünceli; Zach Condon’un sesi büyüleyici. Kuzey’in etkisi altındaki albüm, dinleyicisinde meditatif bir etki bırakıyor. Albümün kapak görselinde Hadsel’deki ahşap kilisenin çizimi var. Aynı kilisenin soğuk kış aylarındaki görüntüsü gibi bembeyaz. Uçsuz bucaksız beyaz görüntü, korkutucu değil tam tersi rahatlatıcı.Hâlâ turneye çıkmak için hazır olmadığını söyleyen müzisyen, önümüzdeki yıl sadece yaşadığı Berlin’de birkaç konser verecek. Condon şöyle diyor: “Hadsel’de geçirdiğim süre boyunca müzik üzerinde çok çalıştım; trans hâlinde kayboldum ve gençliğimden beri bir kenara ittiğim zihinsel çöküşün içinde körlemesine tökezledim. Bu şarkılar geldi ve sanki bir zil çaldı. Doğanın güzelliği, kuzey ışıkları ve korkunç fırtınalar etrafımda müthiş bir gösteri yaparken, ben geçmiş ve bugün yaşanmış pek çok olayın acısını çekiyordum. Birkaç saatlik ışık, dağların ve fiyortların akıl almaz güzelliğini ortaya çıkaracak ve saatlerce süren alacakaranlık, beni bastırılmış bir heyecanla dolduracak diye…”Folk pop türündeki bu şarkılarda Condon iyileşirken, artık geçmişe sırtını dönüyor ve dinleyicisinin de elinden tutup ileriye doğru ilerliyor.

Duende

Zach Condon, Beirut adı altında 4 yıl aradan sonra çıkardığı ilk albümünü, hayatının en karamsar dönemlerinden birini geçirirken, kasabadaki kilisede karşısına çıkan 19. yüzyıldan kalma devasa org ile yazdı. Albümün kapak görselinde Hadsel’deki ahşap kilisenin çizimi var. Aynı kilisenin soğuk kış aylarındaki görüntüsü gibi bembeyaz. Uçsuz bucaksız beyaz görüntü, korkutucu değil tam tersi rahatlatıcı.

Albüm incelemesi: Beirut, Hadsel

Albüm: Killer Mike, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/2mBH7RhAS6vRKkSlA7IRIJ?si=_5g0-FtiQDmoBBTN0PelVA" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">MICHAEL</a>Süre:&nbsp;53 dakikaPlak şirketi: Loma Vista RecordsYayın tarihi:&nbsp;16 Haziran 2023Killer Mike, doğum adıyla Michael Santiago Render, El-P'yle başlattığı Run the Jewels projesi ve yayımladıkları 5 albümden sonra solo kariyerine verdiği 11 yıllık uzun bir aranın sonuna geldi.&nbsp;Onun son solo uzunçaları R.A.P. Music'i (2012)&nbsp;takip eden MICHAEL; Future'dan André 3000'a, Eyn Allen Kane'den 6LACK'e uzanan kalabalık işbirlikçi kadrosu, ilhamını gospel'in kilise koroları ve organ eşlikçiliğinde kurulan ruhaniliğinden alan ses manzaları, toplumsal gözlemci filtresiz şarkı sözleri ve Killer Mike'ın alametifarikası bariton vokalleriyle heybetli bir hip-hop prodüksiyonu.<img src="https://images.aposto.com/2023/5/5/1687515013485.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Killer Mike, MICHAELMICHAEL, ABD'de siyah bir insan olarak yaşamak ve üretmek mefhumu üzerine epey kafa patlatan ve kariyerinde geldiği nokta itibarıyla saygın bir aktivist, başarılı bir MC'lik statüsünü sağlamlaştırmış Killer Mike'ın yaşamının başlangıçlarından hâlihazırdaki gücü ve ilhamına genişleyen bir hikâye anlatıcılığı.&nbsp;Öte taraftan albüm; hip-hop'un "bilinçli", sosyo-politik ve ekonomik olarak sofuluğa kayan pratiğinin temsilcilerinden Mike'ın tekdüze, boyutsuz ve derinliksiz beylik sözlerinin de müziğini sık sık baltaladığı bir akışa sahip. Her ne kadar MICHAEL siyah bireyler etrafında bir komünite kurmayı ve beyaz güç sahiplerinin sistematik ırkçılığını aşmayı salık verse de, Mike'ın özerklik ve bağımsızlık tiradlarının kolektif bir yerden gelmediği ve "Devam et" mavralarının romantik bir popülizme sıkıştığını söylemek de mümkün. (Bkz: <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/4EPfeopXB7rDQGR4ae0Xmt?si=652c572a51774caa" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Run</a>'ın girişi).<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">İncelediğim albümlerden favori şarkıları, öne çıkardığım teklileri ve daha fazlasını bir araya getiren "haftanın bir keşif özeti" mahiyetindeki çalma listemiz de hemen aşağıda.<p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#ffb9c4" color="#090909" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#ffb9c4 !important;color:#090909 !important" href="https://open.spotify.com/playlist/3IXSRsZ2q3urlvu3P2zS6n?si=cb672854bcf340dc" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(255, 185, 196) !important; color: rgb(9, 9, 9) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Dinle</a><a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/playlist/3IXSRsZ2q3urlvu3P2zS6n?si=cb672854bcf340dc" rel="noopener noreferrer" style="text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2023/5/2023-06-24T17:27:17.276Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.59" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a><p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;">

Duende Haftanın Albümleri

Her ne kadar MICHAEL siyah bireyler etrafında bir komünite kurmayı ve beyaz güç sahiplerinin sistematik ırkçılığını aşmayı salık verse de, bunların sık sık romantik bir popülizme sıkıştığını söylemek de mümkün. 

Killer Mike, MICHAEL

Albüm:&nbsp;King Krule - <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/36tUlc8fGxaUTv4cLmC9UJ?si=B2ikUgRbRySN1fwpPoO6sQ" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Space Heavy</a>Süre: 44 dakikaPlak şirketi: XL RecordsYayın tarihi: 9 Haziran 2023Krule'un çok boyutlu uzay-zamanıDoğum adıyla Archy Marshall, sahne adlarıyla King Krule ve Edgar the Beatmaker, 2010'lu yılların başıyla atıldığı müzik kariyeriyle eşsiz üretimlerden müteşekkil bir kataloğun sahibi oldu. 2013'te yayımlanan 6 Feet Beneath the Moon'la başlayarak benzersiz bariton vokallerini janrlararası bir oyunculuğa teslim eden müzisyen; günümüzün hibrit müzikal pratiklerinin istisnai örneklerinden bazılarını vermeye de devam etti. Onun The Lounge Lizards'tan J Dilla'ya, Foals'tan Josef K'ye ve birbirinden ayrılan nice isimle genişleyen ilham havuzu; Marshall'ın "kıyma makinesi" diye tabir ettiği zihninin filtresinden geçti. Aşağı yukarı 10 yıllık müzisyen geçmişinde ona atfedilen orijinalliğin altını dolduran çalışmaları; onu çok katmanlı bir sanatçı olarak etiketlenemez bir yaratıcı hâline getirdi.Bir taraftan doğum adıyla yayımladığı A New Place 2 Drown'dan (2015) Edgar the Beatmaker olarak çıkardığı Darkest Shades of Blue'ya (2013) abstract hip-hop'la dirsek temasına giren; öte yandan Mount Kimbie düetleriyle indietronica'nın minimalist atmosferikliğine uzanan Archy, King Krule olarak tüm bu yan projelerinin ipuçlarını ve ötesini buluşturan bir yaratıcı izleği sürdürdü.&nbsp;Post-punk'ın, jazz-rock'ın, sisli ve uçucu bir prodüksiyon çatısı altında boğuk boğuk yankılanan gitar baladlarının, hiptonik elektroniklerin ve dahasının bir araya geldiği King Krule müziği The Ooz'da (2017) kristalize oldu. 3 yıl sonra gelen Man Alive!&nbsp;ise; The Ooz'un esnek, uyuşuk ve ağır aksak ilerleyen akışının psikedelik ses kalitesini yüksek atımlı bir "Krule rock 'n roll'una" değişti. Marshall'ın bir film müziği olarak kurguladığı; izbe yerlerin, karanlık köşelerin, engin alanların yalnızlığında&nbsp;Man Alive!'dan şarkıları tek gitarıyla yorumladığı Hey World! ise 2023'ün başında bir kısaçalar olarak dünyayla buluştu.&nbsp;Archy Marshall'ın tüm bu yaratımları, geniş ve sıra dışı bir müzikal kaynaktan çeşitli yaratıcı ve yapımcı araçları kullanıma sokarak kendine özgü bir müzik kütüphanesi oluşturduğunun işaretleri. The Ooz&nbsp;Man Alive'a, 6 Feet Beneath the Moon'dan Hey World!'e; King Krule'un müzik evreninde tomurcuklanan her iş birbirinden aşikârca farklı belki. Ancak bu üretimlerin her birinin odağına yerleşen ses motifleri de tartışmasız bir şekilde Marshall damgalı. &nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/5/3/1686756838492.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">King Krule, Space HeavyAğır zamanlar, ağır mekânlar: Space HeavySpace Heavy'in kapağı, teşrif etmek üzere olduğumuz terkedilmiş bir diyarın nişanesi. Öte taraftan, Archy'nin kardeşi J.G. Marshall'ın elinden çıkma bu tasarım; yalnızca uzunçaların müzikal kasvetliliğini, tüketilemeycek alanlarda avare avare dolaşan seslerini ve apokaliptik sinemasallığını temsil eden bir görsel değil. Aynı zamanda zihninin ve iç dünyasının metrukluğundan seslenen, ruhunun karanlık diplerinde mekik dokuyan bir araç. Öyle ki depresif bir ses örtüsünü müzikal kalitesinin alametifarikası yapmış Archy'nin kırılgan ve işkenceli psikolojisini açık edecek kadar.Albüm, King Krule külliyatını sarıp sarmalayan; izole, yalnız ve tekinsiz mekânlar tahayyül ettiren buharlı, flu ve perdeli bir prodüksiyonun tüm ağırlığını şarkılarının üzerine çökerten bir derleme. Archy Marshall ve Dilip Harris yapımcılığında kurulan bu prodüksiyon dokusu; fani gözlerin algılayamacağı, içinde bulunduğumuz gerçekliğin ötesinde konumlanan ve introspektif bir paralel evrenin ayyuka çıktığı bir King Krule fenomeni. Space Heavy'in "ağırı" fiziksel bir mefhum değil. Aksine, Marshall'ın çalkantalı kişiselliğinin soyut bir kütlesi; belki şekilsiz ve ölçülemez, ancak yine de yoğunluğuyla hayli nüfuz edici:&nbsp;<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; color: rgb(94, 53, 177); box-sizing: border-box;">Nakarat "...My eyes were popping out of sockets Onto empty chests Köprü It's been holding the weight of the world..."</blockquote>Filmsier, King KruleSpace Heavy, taze bir eş ve baba olan; bir zamanlar Zoo Kid olarak anılan parıltılı bir çocuğun yetişkinlik ahvalinin yansımaları olarak görünebilir ilk bakışta. Ancak albümün bir sevgiliye ya da sevgililere; Archy'nin küçük kızına dair notlar olarak yorumlanan metinlerini bir şemsiye başlıkta toparlamak da çok güç. Zira Marshall'ın şarkı sözleri, onun yaşanmışlıklarına ışık tutan güncelerden çok; iç dünyasının kaotik ve türbülanslı doğasında ilişkilere, aidiyetlere ve "ötekilerle" kurulan yakınlıklara dair varoluş sancılı gözlemler olarak yorumlanmaya daha çok açık:<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; color: rgb(94, 53, 177); box-sizing: border-box;">Dize 1 And if I dieA-don't search for meThe gates are, the gates areAre yet to openAnd you were by my side through thick and thinAnd if I die, and if I die, and if I dieJust throw me in the trash...</blockquote>Empty Stomach Space Cadet, King KruleCızırtılı, çiziktirilmiş, yavaş ve bulutluArchy Marshall'ın lo-fi ses manzaralarıyla olan yakınlığı; kusurlu olana yakınlığı kariyerinin yalnızca yakın geçmişini tanımlayan bir hakikat değil. Marshall'ın tüm müzik kütüphanesi, zom bir kafanın tehditkâr olmayan agresiflikleri ve onun kederli çığlıkları arasında yolunu bulmaya çalışan yarım, kesikli ve kısa ömürlü bir sesler dizgesi. Krule'un müziğini sık sık ayakları yerden kesen bir deneyime dönüştüren de kaygan bir zeminde sağlam sakarlık hissini teneffüs ettiren de bu seslere epey içkin. Ve Space Heavy de bu atmosferden azade değil.&nbsp;Diğer yandan Space Heavy,&nbsp;artık Archy'nin alametifarikası hâline gelmiş müzikal kimliğinin yukarıda bahsettiğim ses parçalarını dingin bir görkemlilik ve yeni kombinasyonlarla buluşturan bir çalışma. Filmsier'dan&nbsp;If Only It Was Warmth&nbsp;şarkısına, 4/4'lük hi-hat ritimleri eşliğinde albüme hâkimiyet kuran I Could Live in Hope'dan fırlama slowcore narinliği; King Krule'un müziğinin temposunu sıfır noktasına yaklaştırdığı Hey World'ün bir uzantısı gibi. Öte taraftan, albümden Marshall'ın gırtlaktan kazına kazına sarsıcı yüksekliklere çıkan çığlıkları, bir ev garajında demode kasetlere kaydedilmiş hissi veren "çiziktirilmiş" gitarları ve Ignacio Salvadores'in delişmen saksafon salvolarının kreşendoları; King Krule'nun nevişahsına münhasır <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/1wBdftLVCrADNftDTJwmKH?si=298b17c871574f9e" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">rock 'n roll</a>'uyla spiritüel bir <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/4Nr7KnuPcMA91IrevTYWwC?si=a06153d6116e4822" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">free jazz</a>&nbsp;arasında salınan müziğinin (6 Feet Beneath the Moon'dan Man Alive!'a) tanıdık metodları.Tüm bunlar; Space Heavy'i Marshall'ın yakın, orta ve uzak geçmişindeki müzikal duraklarının buluştuğu ve onun küçük ama derin kataloğunun farklı köşelerini ziyaret eden bir kaleydoskop deneyimine dönüştürdü. Onun doldurulamayacak boşluklarla enginleşen varoluşsal buhranlarının taze notları, niceliklendirilemeyen bir ağırlığın altında ezilen bir zihnin çileli anlatısını kurdu. &nbsp;&nbsp;

King Krule'un son albümü Space Heavy, tanıdık bir kaleydoskop deneyimi. Neden mi?

King Krule, Space Heavy

Albüm:&nbsp;King Krule - <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/36tUlc8fGxaUTv4cLmC9UJ?si=B2ikUgRbRySN1fwpPoO6sQ" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Space Heavy</a>Süre: 44 dakikaPlak şirketi: XL RecordsYayın tarihi: 9 Haziran 2023Krule'un çok boyutlu uzay-zamanıDoğum adıyla Archy Marshall, sahne adlarıyla King Krule ve Edgar the Beatmaker, 2010'lu yılların başıyla atıldığı müzik kariyeriyle eşsiz üretimlerden müteşekkil bir kataloğun sahibi oldu. 2013'te yayımlanan 6 Feet Beneath the Moon'la başlayarak benzersiz bariton vokallerini janrlararası bir oyunculuğa teslim eden müzisyen; günümüzün hibrit müzikal pratiklerinin istisnai örneklerinden bazılarını vermeye de devam etti. Onun The Lounge Lizards'tan J Dilla'ya, Foals'tan Josef K'ye ve birbirinden ayrılan nice isimle genişleyen ilham havuzu; Marshall'ın "kıyma makinesi" diye tabir ettiği zihninin filtresinden geçti. Aşağı yukarı 10 yıllık müzisyen geçmişinde ona atfedilen orijinalliğin altını dolduran çalışmaları; onu çok katmanlı bir sanatçı olarak etiketlenemez bir yaratıcı hâline getirdi.Bir taraftan doğum adıyla yayımladığı A New Place 2 Drown'dan (2015) Edgar the Beatmaker olarak çıkardığı Darkest Shades of Blue'ya (2013) abstract hip-hop'la dirsek temasına giren; öte yandan Mount Kimbie düetleriyle indietronica'nın minimalist atmosferikliğine uzanan Archy, King Krule olarak tüm bu yan projelerinin ipuçlarını ve ötesini buluşturan bir yaratıcı izleği sürdürdü.&nbsp;Post-punk'ın, jazz-rock'ın, sisli ve uçucu bir prodüksiyon çatısı altında boğuk boğuk yankılanan gitar baladlarının, hiptonik elektroniklerin ve dahasının bir araya geldiği King Krule müziği The Ooz'da (2017) kristalize oldu. 3 yıl sonra gelen Man Alive!&nbsp;ise; The Ooz'un esnek, uyuşuk ve ağır aksak ilerleyen akışının psikedelik ses kalitesini yüksek atımlı bir "Krule rock 'n roll'una" değişti. Marshall'ın bir film müziği olarak kurguladığı; izbe yerlerin, karanlık köşelerin, engin alanların yalnızlığında&nbsp;Man Alive!'dan şarkıları tek gitarıyla yorumladığı Hey World! ise 2023'ün başında bir kısaçalar olarak dünyayla buluştu.&nbsp;Archy Marshall'ın tüm bu yaratımları, geniş ve sıra dışı bir müzikal kaynaktan çeşitli yaratıcı ve yapımcı araçları kullanıma sokarak kendine özgü bir müzik kütüphanesi oluşturduğunun işaretleri. The Ooz&nbsp;Man Alive'a, 6 Feet Beneath the Moon'dan Hey World!'e; King Krule'un müzik evreninde tomurcuklanan her iş birbirinden aşikârca farklı belki. Ancak bu üretimlerin her birinin odağına yerleşen ses motifleri de tartışmasız bir şekilde Marshall damgalı. &nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/5/1/1686574729019.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">King Krule, Space HeavyAğır zamanlar, ağır mekânlar: Space HeavySpace Heavy'in kapağı, teşrif etmek üzere olduğumuz terkedilmiş bir diyarın nişanesi. Öte taraftan, Archy'nin kardeşi J.G. Marshall'ın elinden çıkma bu tasarım; yalnızca uzunçaların müzikal kasvetliliğini, tüketilemeycek alanlarda avare avare dolaşan seslerini ve apokaliptik sinemasallığını temsil eden bir görsel değil. Aynı zamanda zihninin ve iç dünyasının metrukluğundan seslenen, ruhunun karanlık diplerinde mekik dokuyan bir araç. Öyle ki depresif bir ses örtüsünü müzikal kalitesinin alametifarikası yapmış Archy'nin kırılgan ve işkenceli psikolojisini açık edecek kadar.Albüm, King Krule külliyatını sarıp sarmalayan; izole, yalnız ve tekinsiz mekânlar tahayyül ettiren buharlı, flu ve perdeli bir prodüksiyonun tüm ağırlığını şarkılarının üzerine çökerten bir derleme. Archy Marshall ve Dilip Harris yapımcılığında kurulan bu prodüksiyon dokusu; fani gözlerin algılayamacağı, içinde bulunduğumuz gerçekliğin ötesinde konumlanan ve introspektif bir paralel evrenin ayyuka çıktığı bir King Krule fenomeni. Space Heavy'in "ağırı" fiziksel bir mefhum değil. Aksine, Marshall'ın çalkantalı kişiselliğinin soyut bir kütlesi; belki şekilsiz ve ölçülemez, ancak yine de yoğunluğuyla hayli nüfuz edici:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9);" style="color: rgb(9, 9, 9); margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">Nakarat "...My eyes were popping out of sockets Onto empty chests Köprü It's been holding the weight of the world..."</blockquote>Filmsier, King KruleSpace Heavy, taze bir eş ve baba olan; bir zamanlar Zoo Kid olarak anılan parıltılı bir çocuğun yetişkinlik ahvalinin yansımaları olarak görünebilir ilk bakışta. Ancak albümün bir sevgiliye ya da sevgililere; Archy'nin küçük kızına dair notlar olarak yorumlanan metinlerini bir şemsiye başlıkta toparlamak da çok güç. Zira Marshall'ın şarkı sözleri, onun yaşanmışlıklarına ışık tutan güncelerden çok; iç dünyasının kaotik ve türbülanslı doğasında ilişkilere, aidiyetlere ve "ötekilerle" kurulan yakınlıklara dair varoluş sancılı gözlemler olarak yorumlanmaya daha çok açık:<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">Dize 1 And if I dieA-don't search for meThe gates are, the gates areAre yet to openAnd you were by my side through thick and thinAnd if I die, and if I die, and if I dieJust throw me in the trash...</blockquote>Empty Stomach Space Cadet, King KruleCızırtılı, çiziktirilmiş, yavaş ve bulutluArchy Marshall'ın lo-fi ses manzaralarıyla olan yakınlığı; kusurlu olana yakınlığı kariyerinin yalnızca yakın geçmişini tanımlayan bir hakikat değil. Marshall'ın tüm müzik kütüphanesi, zom bir kafanın tehditkâr olmayan agresiflikleri ve onun kederli çığlıkları arasında yolunu bulmaya çalışan yarım, kesikli ve kısa ömürlü bir sesler dizgesi. Krule'un müziğini sık sık ayakları yerden kesen bir deneyime dönüştüren de kaygan bir zeminde sağlam sakarlık hissini teneffüs ettiren de bu seslere epey içkin. Ve Space Heavy de bu atmosferden azade değil.&nbsp;Diğer yandan Space Heavy,&nbsp;artık Archy'nin alametifarikası hâline gelmiş müzikal kimliğinin yukarıda bahsettiğim ses parçalarını dingin bir görkemlilik ve yeni kombinasyonlarla buluşturan bir çalışma. Filmsier'dan&nbsp;If Only It Was Warmth&nbsp;şarkısına, 4/4'lük hi-hat ritimleri eşliğinde albüme hâkimiyet kuran I Could Live in Hope'dan fırlama slowcore narinliği; King Krule'un müziğinin temposunu sıfır noktasına yaklaştırdığı Hey World'ün bir uzantısı gibi. Öte taraftan, albümden Marshall'ın gırtlaktan kazına kazına sarsıcı yüksekliklere çıkan çığlıkları, bir ev garajında demode kasetlere kaydedilmiş hissi veren "çiziktirilmiş" gitarları ve Ignacio Salvadores'in delişmen saksafon salvolarının kreşendoları; King Krule'nun nevişahsına münhasır <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/1wBdftLVCrADNftDTJwmKH?si=298b17c871574f9e" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">rock 'n roll</a>'uyla spiritüel bir <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/4Nr7KnuPcMA91IrevTYWwC?si=a06153d6116e4822" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">free jazz</a>&nbsp;arasında salınan müziğinin (6 Feet Beneath the Moon'dan Man Alive!'a) tanıdık metodları.Tüm bunlar; Space Heavy'i Marshall'ın yakın, orta ve uzak geçmişindeki müzikal duraklarının buluştuğu ve onun küçük ama derin kataloğunun farklı köşelerini ziyaret eden bir kaleydoskop deneyimine dönüştürdü. Onun doldurulamayacak boşluklarla enginleşen varoluşsal buhranlarının taze notları, niceliklendirilemeyen bir ağırlığın altında ezilen bir zihnin çileli anlatısını kurdu. &nbsp;&nbsp;

🌫️ Albüm incelemesi: King Krule, Space Heavy

<img src="https://images.aposto.com/2022/7/6/1661612069769.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Matt Helders<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">The National’dan yeni albüm sinyalleri geliyor. Amerikalı grup, yakın arkadaşları Bon Iver ile birlikte <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/2HQGXK9797uB6Ir8yd7Das?si=8QE9ZkBBTPOppUdSH83KbA" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Weird Goodbyes</a> adındaki yeni kayıtlarını yayımladı. Süper dozda bariton sesleri ile yavaştan depresif sonbahar kızı modumuza geçiş yapıyoruz. London Contemporary Orchestra katkıları ile kaydedilen şarkı “geçmişi bırakıp devam etmek ve sonradan akla gelen düşünceler nedeniyle bunalmak” hakkında…Bir mağarada ya da kayanın altında yaşamıyorsanız duymuşsunuzdur: Arctic Monkeys yeni albümleri The Car ile 21 Ekim’de geri dönüyor. Zürih konserlerinde&nbsp;I Ain’t Quite Where I Think I Am adındaki şarkılarını görücüye çıkaran İngiliz grubun yeni albümünde 10 şarkı yer alacak. Matt Helders açıklamaları ve ilk dinlediğimiz şarkı nedeniyle Tranquility Base Hotel &amp; Casino hissiyatı vermesi beklenen albümün ise oldukça farklı olacağına yönelik bir Alex Turner açıklaması geldi. Bu arada hemen belirtelim, bize Potion Approaching çal, diğerlerine yeni şarkı... Resmen coğrafya kader arkadaşlar.Yeni albümü Fossora’yı yayımlamaya hazırlanan Björk’ün yeni podcast projesi ile heyecanlanmış bulunuyoruz. Björk: Sonic Symbolism adındaki podcast serisinin her bir bölümünde İzlandalı müzisyen, diskografisindeki bir albümü masaya yatıracak. Fragmanı <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/episode/1ooNVY6fRQcSbhR0AQ11sM?si=499587b0d28940bc" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> dinleyebilirsiniz. Avaz ekibinin Björk uzmanı Ahmet’i de bu podcast hakkında yazması için ayrıca vakitli olarak darladık.Yarın akşam New York saati ile 8’de MTV Video Müzik Ödülleri&nbsp;sahiplerini bulacak. Birçok kategoride farklı adayların yer aldığı ödül töreninin sonuçlarını zerre umursamamakla birlikte her sene bir vukuatın olması nedeniyle oldukça merak ediyoruz. Bu seneki oyumuz ise Eminem ve Snoop Dogg’un metaverse performansında. Metaverse’den hiç anlamıyoruz ama umuyoruz ki canlanıp bir noktada içindekini yiyordur.Bu haftanın diğer yeni şarkı haberlerinden biri Britney Spears&nbsp;ve Elton John ikilisinden geldi. Spears’ın babasının vasisliğinden kurtulduktan sonraki ilk projesinde Elton John’u arkasına alması şaşırtmadı. Muhtemelen ilk albümünde de bol bol ünlü isimler ile iş birliği olur. (Bir Lady Gaga mesela?) Mıy mıy Britney sesi ve radyo dostu bir sonraki melodi için <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/72yP0DUlWPyH8P7IoxskwN?si=7b330f93c9b84d4d" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> şarkıyı dinleyebilirsiniz.

Yazıya başlamadan önce biraz oyalanmak için yerindem kalkıp bitkilerimi suladım. Tam karşımdaki kitaplığa bakıp acaba hangi kitabı karıştırsam diye düşündüm. Elime henüz okumadığım bir Hermann Hesse&nbsp;kitabı aldım. Rastgele bir bölümünü okumaya başladım. Okuduğum ilk uzun paragrafın ardından karşıma çıkan cümle şu oldu: “Her zaman bugünkü gibi mi? Her zaman yalnızca politikacılar, vurguncular, garsonlar ve zevk düşkünlerine göre bir dünya, bizim gibilerin soluyacağı havadan yoksun bir dünya mı?” Elbette hayır. Bir kez değil, bin kez, milyarlarca kez hayır. Bir hayır da ipleri en başından beri elinde tutan, herhangi bir destekleyici delil olmaksızın kendi muhteşemliğine karşı sarsılmaz inancı olan insanlar için… Buradan ilkokul öğretmeni ona büyüdüğünde ne olmak istediğini sorduğunda cevabı “tarikat lideri” şeklinde veren Nick Cave’e de selamlar. İyi ki var. İyi ki varlar. 17 yaşında liseyi bitirdiği gün, kendi tanımıyla tek komşunun inekler olduğu bir köyden gönderdiği yüzlerce e-postanın ardından dönüş aldığı True Panther Records ile tanışmak için New York’a giden Lauren Auder&nbsp;de iyi ki var.&nbsp;Yaşamının büyük bölümünü zorunlu olarak geçirdiği küçük odalarda, içindeki hiper duygu alemi ve dünyevi gerçeklikler arasındaki boşluğu doldurmak için üreten Lauren Auder’in motivasyon kaynağına "Amacım benden daha büyük bir şeyi iletmek.” cümlesiyle ulaşmak mümkün. Onunla bariton vokalinin eşlik ettiği sinematik dokuların arasında dolaşmak için heyecanlıyım. Çoktandır evcilleştirilmiş pop müziğinin bağlarını çözüp özgür bırakan sıra dışı bir ruhun yanındayım. Tanışmak isteyen herkesi davetli listesine yazdım. İçerde, pardon aşağıda görüşürüz.<img src="https://images.aposto.com/2021/2/2021-03-17T19:48:48.407Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="Lauran Audey, Fotoğraf: Ian Kenneth Bird" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fotoğraf: Ian Kenneth BirdSolucan deliği:&nbsp;Birleşik Krallık'ın iki kült dergisi NME ve Kerrang!’da müzik muhabirliği yapan anne ve babanın olduğu bir evde dünyaya gelen Lauren Auder, çocukluk yıllarını Londra yakınlarındaki Watford’da geçirdi. Yedi yaşında ailesiyle birlikte "kelimenin tam anlamıyla hiçliğin ortası” olarak tanımladığı, Fransa'da ücra bir kasabaya, Albi’ye taşındı. İnternetle birlikte büyüyen Auder, yapılacak şeylerin sınırlılığında kendi kendine çarparak yolunu bulmaya çalıştı. Anne ve babasının müzik üzerine olan analitik düşünme tarzını miras alan Auder, Tumblr’da açtığı solucan deliğinden içeri girdi ve günlerini kendi estetik değerlerini keşfetmeye harcadı. Ters yöne doğru gitmekten keyif alan ve zıtların ona sunduğu ayak basılmamış topraklardan keyif alan Auder için müziğin vadettikleri, penceresinin önündeki eşsiz doğa manzarasından daha değerliydi. Yatılı olarak okuduğu Katolik lisesinden arta kalan zamanlarını Marc Bolan, David Sylvian ve David Bowie'nin başkalaşım geçirmiş seslerini ve tarzlarını dinleyerek doldurdu. 60’ların&nbsp;teen pop ikonu olan Scott Walker ile tanıştığında ise yarım asır sonra onun ruhunu yeniden yeryüzüne çağırabileceğini fark etti. Başucuna oyuncaklar yerine insanlık tarihinin üst üste koyarak arşivlediği kültür birikimini alan birisi için her ne kadar referans noktaları önemli olsa da Auder’in, bugüne ait bir başlangıca ihtiyacı vardı. O dönem doğduğu ve büyüdüğü ülkelerin, yani Birleşik Krallık ve Fransa’nın yeraltı sahnesini buluşturan rap dalgasını yatak odasında üretmeye başladığı prodüksiyonlarıyla yakalamaya karar verdi.&nbsp;Gürültülü ve kasvetli dokular:&nbsp;“Sanırım benim gibi normalin dışında büyüyen insanlar için müzik bir teselli yeriydi. Büyürken ihtiyaç duyduğum müziği yapmak önemliydi.” diyen Lauren Auder, 17 yaşına geldiğinde o zamanlar bir avuç dinleyicisi olan Kojey Radical&nbsp;ve slowthai ile iş birliği yapmaya başladı. Başkalarının projelerinde vakit geçiren Auder, zamanla müzikte kişisel mücadelelerini şarkılarla ifade edebileceğini, kendi söyleyecek sözlerinin olduğunu farketti. Lisedeki son yılında kaçış planı hazırdı. Türlerin ve duyguların sınırlarını zorlamak için müzik yapıyordu ve yeryüzünde buna kulak verecek bir plak şirketinin var olduğundan emindi. Evrene yağdırdığı e-postalardan biri True Panther Records’a denk geldi ve beklediği dönüşü aldı. Nitekim Auder, 17 yaşında liseden mezun olduğu gün plak şirketinin olduğu New York’un yolunu tuttu. Artık önünde iplerini elinde tuttuğu bir kariyer vardı. Tek yapması gereken gürültülü ve kasvetli dokularını ortak hislerde buluşturmaktı. Bunun için yeniden bir odaya kapanması gerekiyordu. Bu sefer penceresinden sokağın ritmini duyabileceği Londra’yı tercih etti.&nbsp;Melankolinin izinden:&nbsp;Plak şirketini müziğine değil, gürültülü ve kasvetli dokulardan oluşturduğu uyumsuz güzelliği yaratma şekline ikna eden Lauren Auder'in artık tek yapması gereken üretmekti. Dünyaya yaymaya tam olarak hazır hissetmediği konuları, şimdinin kırılganlığında paylaşmak istedi. Kuşkusuz en büyük gücü hep yanında olduğunu hissettiği Scott Walker’ın ruhunu okşayan bariton vokallerinden aldı. Nitekim Londra’da geçirdiği bir yılın ardından Who Carry’s You adını verdiği beş şarkılık ilk kısaçalarını yayımladı. Derin bir iç çekip melankolisiyle yaşını ikiye katlayan Auder'in müziği, kalpten kalbe dolaşarak çoğaldı. Christine and the Queens ile birlikte turnelemeye başlayıp büyük kalabalıklar önünde yatak odasında ürettiği şarkıları söylediğinde artık solucan deliğinden çıktığını anladı. Sahne üstündeki Auder’in kendi olgunluğunu taşıyacak müziğe ihtiyacı vardı. Bunun için de üretimdeki tekilliği bırakıp stüdyoda yapımcılarla ve farklı müzisyenlerle bir araya gelmesi gerekiyordu. Nitekim çok geçmeden bu sefer “Gerçekten zamansız bir kaliteye sahip bir kayıt yapabileceğimi kendime kanıtlamak istedim. Bu albüm, hayran olduğum 60'lar ve 70'lerden barok pop sanatçılarıyla aynı çizgide.” sözleriyle birlikte two caves in isimli ikinci kısaçalarını paylaştı. Daha açılış şarkısından kime çalacağını itiraf eden albümleri severim. two caves in&nbsp;de onlardan biri.<img src="https://images.aposto.com/2021/2/2021-03-17T19:51:52.598Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Albüm: 5 Songs For The Dayshoric&nbsp;Bugünden: Fransa’dan ayrıldıktan sonra dört yılda birbirinden değerli 10 şarkı üreten Lauren Auder, henüz bunların tamamını bir konserde bile çalamadı. Buna rağmen yeni sesler keşfederek farklı duyguların peşinden gitmesini sağlayan bir motivasyona sahip. Onu zamansızlığın içine çeken evrensel merakını, sorunlara bakış açısından anlamak mümkün. Auder için içsel bir krizden daha çok, bu krizin insanlarla ilişkisine olan etkilerine odaklanmak daha değerli. Bu yüzden geçtiğimiz şubat ayında yayımlandığı son kısaçaları 5 Songs For The Dayshoric&nbsp;ile Auder, müzikal ve düşünsel anlatımda bugün olduğu yeri işaretledi. "Geleceğe dair heyecan verici bir bakış açım var. Bunun umut verici olduğunu düşünüyorum.“ sözünden 20’li yaşların başındaki Auder’in kalıplardan taşarak yaşadığı dünyada vermek istediği mesaj gayet net. Bize düşen sadece onun yaratıcı hayatına eşlik etmek.

Çoktandır evcilleştirilmiş pop müziğinin bağlarını çözüp özgür bırakan sıra dışı bir ruhun yanındayım. Tanışmak isteyen herkesi davetli listesine yazdım.


Bariton Vokaller ve Sinematik Dokular: Lauren Auder 

<h3>“Kız arkadaşımı kaybetmiş gibi hissettim çünkü bu şarkı artık bana ait değil…” Nine Inch Nails solisti Trent Reznor, Johnny Cash’in “Hurt” yorumuyla ilgili böyle diyor. “Siyah giyen adam” olarak bilinen efsanevi müzisyen Johnny Cash’in hayatı, doğum yeri Arkansas gibi fırtınalarla sarsılmaya alışkın.</h3>Hapishane konserleri: Bir country yıldızı olarak parladığı 50’ler, ün ve sonu gelmez turnelerin yanında bağımlılığı da getiriyor. 60’larda Cash’in bariton sesi ve kanun kaçkını imajı country sınırlarını aşıp pop listelerine giriyor. June Carter’la birlikte seslendirdiği Jackson, Grammy Ödülü alıyor. 50’lerin sonlarında başladığı hapishane konserlerinin albümleri pop listelerinin zirvesine ulaşıyor. Aralıksız üretimi ve dizginlenemeyen yaratıcılığı Amerikan müzik tarihine birbiri ardına kilometre taşları bırakırken sabıkası da diskografisi gibi kabaran Johnny Cash, ABC’deki televizyon programı The Johnny Cash Show’da Carl Perkins, Bob Dylan, Neil Young, Louis Armstrong gibi isimleri ağırlıyor.Man in black: 70’lerde yayımladığı albümlerin liste performansı plak şirketi Columbia’yı tatmin etmese de ABD Başkanı Nixon dâhil hiç kimse Cash’e diş geçiremiyor. Beyaz Saray’daki konseri öncesinde Nixon’ın ofisinden iletilen istek şarkıları ayrımcı bulan müzisyen, onlar yerine İkinci Dünya Savaşı’nda çarpışan Ira Hayes’in hikâyesini anlatan The Ballad of Ira Hayes ve ezilen sınıfların yanında saf tuttuğu Man in Black’i seslendiriyor.Gözden ve gönülden ırak: Dünyanın büyük değişimlerle çalkalandığı 80’ler Johnny Cash’e hiç iyi davranmıyor. Albümleri artık yankı uyandırmaktan uzak, Columbia’nın gözü kendisini görmüyor. Şirketle arasındaki gerginlik, birlikte çalıştıkları 26 yılın ardından 1986’da sözleşmesinin feshedilmesiyle sonuçlanıyor. Dünya dönmeye devam etmiş ve Johnny Cash’i geride bırakmış sanki. Çaldığı konser mekânları küçülüyor, alkış sesleri zayıflıyor. Bir zamanların kasırgalar koparan albümleri, meraklılarının raflarında tozlanıyor. Belki de Cash’in sesiyle büyüyen nesil konserlerden emekli oluyor.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-09-03T08:59:42.159Z.jpeg" alt="johnny cash"><figcaption>Johnny Cash Fotoğraf: Andy Earl</figcaption></figure>Rubin ve Cash buluşması: Nashville’deki heyecansız günler, 1993’te Cash ailesinin radarının dışından bir ismin telefonuyla bölünüyor. Beastie Boys, Run-DMC ve Public Enemy albümleriyle hip hop’ı gündeme taşıyan; Slayer, Red Hot Chili Peppers, Danzig gibi isimlerle çalışan prodüktör Rick Rubin, plak şirketi American Recordings bünyesinde Johnny Cash ile bir dizi albüm kaydetmek istiyor. İkilinin ilk defa bir araya geldiği gün orada olanlar, selamlaştıktan sonra iki dakika boyunca tek kelime etmeden birbirlerini süzdüklerini anlatıyor. Bu karşılaşmayı izleyen 10 yılda, Rubin ve Cash birlikte dört albüm yayımlıyor (American Recordings, Unchained, American III: Solitary Man, American IV: The Man Comen Around). Johnny Cash, Rubin’in oturma odasında alınan kayıtlarda Tom Waits ve Glenn Danzig’in kendisi için yazdığı şarkıları, kendi parçalarını, sevdiği country şarkılarını ve Leonard Cohen’dan Soundgarden’a, U2’dan Depeche Mode’a geniş bir sanatçı listesinin parçalarını yorumluyor. American serisi hem eleştirmenlerden hem dinleyiciden büyük ilgi görüyor ve Johnny Cash’in kariyerinde Glastonbury sahnesine uzanan yeni bir dönem başlıyor.Rick Rubin’e göre iyi şeyleri zamanından önce gözden çıkarmak 20. yüzyıl Amerikan kültürünün korkunç hatalarından biri; American serisi de bunu kanıtlıyor. Johnny Cash’in sesi ve müziğindeki karanlık, yepyeni bir dinleyici kitlesinde yankı buluyor. 60’lı yaşlarının sonundaki sanatçı, genç nesille güçlü bir bağ kuruyor. Oğlu John Carter Cash’in dediği gibi, ABD vatandaşı country meraklısı yaşlı bir kadının rafında ne kadar Johnny Cash albümü varsa artık Frankfurt’taki bir punk rock dinleyicisinin rafında da Sex Pistols ve Misfits albümlerinin yanında Johnny Cash var.Hurt: Rubin ve Cash iş birliğinin en iz bırakan ürünü, Nine Inch Nails imzalı Hurt’e kazandırdıkları yeni kimlik. Johnny Cash’in hastalıklarla yorulmuş sesi ve yalın gitarıyla kaydedilen Hurt, Trent Reznor’ın orijinali de müthiş olan şarkısını bambaşka bir düzleme taşıyor. Mark Romanek’in Johnny Cash ve eşi June Carter Cash’i Nashville’deki House of Cash müzesinde görüntülediği video ise tüm zamanların en iyilerinden.House of Cash: Bir ömre onlarca hayat sığdırır gibi yaşayan Johnny Cash, video yayımlandıktan yedi ay, June Carter Cash’i kaybettikten dört ay sonra aramızdan ayrıldı. Birlikte 35 yıl yaşadıkları House of Cash, 2007’de çıkan yangında kül oldu.&nbsp;Beyaz perdede Johnny Cash: James Mangold’un 2005 yapımı filmi Walk the Line, Johnny Cash’in altın yıllarını ve June Carter ile olan ilişkisini anlatıyor. Başrollerdeki Joaquin Phoenix ve Reese Witherspoon filmdeki şarkıları kendileri seslendiriyor. Walk the Line Phoenix’e Altın Küre, Witherspoon’a Altın Küre ve Oscar kazandırdı.Gözleri dolmadan izleyebilen var mı? <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNTBhZTQ2Nzc4YzdlMDAwODQ2MDE2ZCZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWYzNGUyNDFlZWQ1ODgwMDA2MWM0YWIwJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnlvdXR1LmJlJTI1MkY4QUhDZlpUUkdpSQ=="">Johnny Cash - Hurt</a>

bariton ile ilgili hikayeler