Masmavi, üzerinde dalga dalga beyaz bulutların görüldüğü gezegene yaklaşan uzay gemisi yörüngede, gezegenden fark edilmeyecek bir uzaklıkta beklemeye başladı. Yıllar önce komşu bir yıldız sisteminden yola çıkan ve görevi yaşam barındıran yeni gezegenleri araştırmak olan araştırma ekibi gezegenin yaşam için uygun koşullara sahip olup olmadığını anlamak için önce uzaktan bir analiz yaptı. Sonuçlara göre gezegen yüzeyinin %71’i suyla kaplı, geri kalan bölgeler ise kara yüzeyiydi. Kara yüzeyinin bir bölümü bitki örtüsüyle kaplıyken geri kalan bölümü ise oldukça çorak görünüyordu. Atmosferin %78’i azot, %21’i oksijen, %1’i argon ve geri kalanı da başta karbon dioksit olmak üzere diğer gazlardan oluşuyor, ortalama 14 derece olan sıcaklık ekvatordan kutuplara gittikçe doğal olarak düşüyordu.Bu verilere göre gezegene iniş yapabileceğine karar veren ekip gezegen üzerindeki uygarlık belirtilerinin en az, dolayısıyla da fark edilme olasılığının en düşük olduğu bir bölge aradı. Bunun için gezegen yüzeyindeki en büyük okyanusun ortasında, en yakın kara parçasından 6 bin km uzaklıkta yer alan ıssız bir adayı seçerek detaylı analizler yapabilmek amacıyla buraya iniş yaptı.Birkaç kilometre en ve boyda olan ve üzerinde hiçbir uygarlık izi bulunmayan ada el değmemiş bir ormanla kaplıydı ve dört bir yanı beyaz kumlu kumsallarla çevriliydi. Buranın gezegenin doğası hakkında detaylı bilgi toplamak için çok uygun olduğunu düşünen araştırma ekibi hemen analizlere başladı. Gerçekleştirilen analizler sonucunda adada birçok bitki türü ile başta kuşlar olmak üzere bazı hayvanların yaşadığı, bu küçük kara parçasını çevreleyen ve sonsuzmuş gibi dört bir yana uzanan okyanusun ise kelimenin tam anlamıyla canlılarla kaynadığı sonucuna varıldı. Adanın iç kısımları oldukça verimli bir toprakla, kıyılar ise incecik, bembeyaz bir kumla kaplıydı. Bu özellikleri adayı yalnızca zengin bir yaşam alanı yapmakla kalmıyor, aynı zamanda son derece güzel bir manzara da oluşturuyordu. Bütün bu sonuçların arasında araştırma ekibinin bir türlü diğer bileşenlerle ilişkisini çözüp anlamlandıramadığı bir madde öne çıkıyordu. Özellikle kıyıdaki kumların içinde her boyutta, hatta gözle görülmeyecek kadar küçük parçacıklar olarak yer alan bu madde, okyanus suyunun içinde, deniz canlılarının, kuşların, hatta böceklerin bünyelerinde de bulunuyor, ancak ekosistem içindeki işlevi bir türlü anlaşılamıyordu.Araştırma ekibinin bu madde ilgili varabildiği sonuçlar maddenin hidrokarbonlardan, yani petrol ürünlerinden oluştuğu ve çevrede bulunan tüm katı maddelerden çok daha uzun ömürlü olduğundan ibaretti. Yapılan detaylı analizler bu maddenin çevredeki canlılara hiçbir faydası olmadığını, onlara zarar verdiğini, hatta bazı canlıların bu madde yüzünden ölmekte olduğunu ortaya koydu. Bu öyle bir maddeydi ki tuzlu suda, kızgın güneş altında, hatta toprağa gömüldüğünde bile bozulmuyor, yüzlerce yıl olduğu gibi kalmaya devam edebiliyordu.Araştırma ekibi bu maddeyle ilgili daha da çarpıcı bir keşif yaptı: Madde çürümediği için doğada kalmaya devam etmekle kalmıyor, miktarı da her geçen gün artmaya devam ediyordu. Bu artışa bakılırsa bu maddenin bir kaynağı olmalıydı. Okyanus akıntıları ve rüzgarları günlerce izleyen araştırma ekibi bu maddenin akıntılar ve dalgalarla uçsuz bucaksız görünen okyanusta her yönden adaya gelmeye devam ettiğini gördü. Madde bu bölgede oluşmuyor, anlaşılan o ki çok uzak mesafelerden akıntı ve rüzgarlarla buraya taşınıyordu.Yapılan tüm araştırmaların kesin olarak ortaya koyduğu tek şey bu maddenin ada ve çevresindeki okyanustaki doğal hayata ciddi zarar verdiği, başta da deniz canlıları ve kuşların ölümüne neden olduğuydu. Bu nedenle geminin kaptanı tüm ekibe bu maddeyi özellikle besinlerinden uzak tutma ve asla gemiye getirmeme emrini verdi.Araştırma gemisinin mavi gezegende geçirebileceği zamanın sonu gelmişti. Programlarında başka gezegenleri de ziyaret etmek olduğu için gezegendeki çalışmalarını tamamlayarak kalkış için hazırlıklarını sonlandırdılar. Araştırma ekibi yaptıkları çalışmalara dair çok detaylı bir rapor hazırladı. Bu raporda gezegenin atmosferi, okyanuslar, toprak, indikleri ada ve çevresindeki ekosistemin özellikleri, bitki ve hayvan türleri hakkında çok detaylı bilgiler yer alıyordu. Rapor ayrıca gezegendeki yaşam biçimlerinin birbiriyle ilişkisi, ölüm ve yaşam arasındaki kusursuz denge, besin zinciri ve etkileşimden oluşan, hiçbir şeyin yararsız ya da işlevsiz olmadığı süreçleri de tüm detayıyla anlatıyordu.Raporun son kısmına ise “açıklanamayan tehlikeli olgular” başlığıyla bir not düşülmüştü. Bu notta kusursuz bir uyum içinde var olan süreç ve canlılardan tamamen bağımsız, bunların hiçbiri tarafından üretilmeyip uzaklardan akıntılarla bu bölgeye gelen son derece dayanıklı bir maddeden bahsediliyordu. Bu madde tüm çevredeki en dayanıklı madde olmasına rağmen çevredeki yaşam için bir faydası olmak bir yana, tüm canlılara büyük zarar veriyor, ölümlere neden oluyor ve sürekli artmaya devam ediyordu. Madde o kadar çoktu ve araştırma ekibinin kafasını o kadar kurcalamıştı ki kendi aralarında gezegeni bu isimle anmaya başlamışlardı. Araştırma ekibinin gezegendeki en yaygın ve dayanıklı madde olduğu sonucuna vardıkları bu maddeye verdikleri isim raporda hidrokarbon polimer [1] olarak kaydedilmişti. <a fr-original-style="" href="#_ftn1" name="_ftnref1" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank" title=""> </a><hr align="left" size="1" width="33%" fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">&nbsp;[1] Plastik

Çöpüne Sahip Çık

Bu ay çevre konusundaki en önemli sorunlarımızdan birine, hepimizin geleceğini tehdit eden bir konuya değinen kısa bir öyküyle karşınızdayız.


Plastik Gezegeni (Ya da “Hidrokarbon Polimer Gezegeni”)

<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;"><a fr-original-style="" href="https://phys.org/news/2023-01-consequences-el-nio.html" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">2023’te El Niño bekleniyor</a></h3>Her iki ila yedi yılda bir, ekvatoral Pasifik Okyanusu normalden 3 derece daha sıcak veya daha soğuk olur. Döngüde normalden sıcak olduğu durumlara El Niño, soğuk olduğu durumlara La Niña adı verilir. Bu döngü El Niño Güney Salınımı (ENSO) olarak adlandırılır çünkü her El Niño'yu doğal olarak bir La Niña takip eder ve olaylar arasında birkaç aylık nötr koşullar gerçekleşir. Bu döngü ayrica, dünya üzerinde bir dizi etkiyi tetikler.La Niña koşullarının iki yıl üst üste sürmesi şaşırtıcı değil, ancak 2020'den beri gözlenen üç yıllık bir La Niña az görülen durumlardan birisi. NOAA, ekvatoral Pasifik Okyanusu'nun 2023 yılının Mart ve Mayıs ayları arasında nötr durumuna geri döneceğini ve El Niño koşullarının kuzey yarım kürenin sonbahar ve kış aylarında gelişebileceğini bildirdi.&nbsp;El Niño’nun beklenen ve tipik olarak gerçekleşen birçok etkisinden ikisi sunlar:<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bir El Niño sırasında, okyanus aşırı ısı ve nemin bir kısmını atmosfere aktarır. Küresel ısınmanın normal etkilerine ek olarak, güçlü bir El Niño, Dünya'nın ortalama sıcaklığını 0,2 dereceye kadar artırabilir.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Azorlar üzerindeki yüksek basınç ile İzlanda üzerindeki alçak basınç arasındaki denge, jet akımını kuzeye veya güneye doğru iterek kışın Avrupa'da yağmurun nereye gideceğini belirler. El Niño kışları sırasında, her iki basınç merkezi de gücünü kaybeder ve jet akımı güney Avrupa'ya daha nemli koşullar getirir. Bunun devamında Kuzey Avrupa'da soğuk kışlar gercekleşebilir.</li></ul><h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Sürdürülebilirlik hedefleri için çeşitlendirilmiş yenilenebilir enerji sistemleri tasarlanmalı</h3>Birleşmiş Milletler 17 Sürdürülebilir Kalkınma Hedefi'ne ulaşmak için yapılması gerekenler arasında sürdürülebilir elektriğe erişim bulunuyor, ancak&nbsp;dünya genelinde 700 milyondan fazla insan hala güvenilir elektrik erişiminden yoksun durumda.&nbsp;Hidroelektrik, rüzgar ve güneş gibi yenilenebilir enerji kaynakları hem artan küresel elektrik talebini karşılamak hem de iklim hedeflerini tutturmak icin tercih edilen yolların başında geliyor.Bazı kaynaklarda hidroelektrik enerjinin yenilenebilir enerji kaynağı olup olmadığı tartışılsa da bir cok kaynağa göre yenilenebilir enerji altında sayılıyor.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Günümüzde en yaygın büyük ölçekli yenilenebilir enerji yüzde 40 ile hidroelektrik.&nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Güneş ve rüzgar ise toplamda yaklaşık yüzde 55’lik payı oluşturuyor.</li></ul>Hidroelektrik enerjinin en büyük avantajı enerji sistemlerine esneklik sağlıyor olması. Özellikle, hızlı bir şekilde açılıp kapatılabilmesi, rüzgar ve güneş enerjisi yetersiz olduğunda şebekeyi dengeleyerek devasa bir pil gibi çalışabilmesini sağlıyor. Yani, stratejik olarak doğru çalıştırıldığında, sistemlerin kesintili enerji kaynaklarının doğurabileceği sorunların üstesinden gelmesini sağlayabilir. Öte yandan, birbiri ile yakından bağlantılı su-enerji-gıda-ekosistem parametreleri üzerindeki etkilerini araştırmak tüm sistem üzerindeki etkilerini anlamak açısından önem taşıyor.Nature Sustainability'de <a fr-original-style="" href="https://www.nature.com/articles/s41893-022-01033-0" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">yayımlanan yeni bir çalışmaya göre</a>,&nbsp;düşük salımlı enerji üretmek için hidroelektrik barajlarının kullanılmasının, akıllı tasarımlar kullanılmadığı takdirde gıda gibi diğer önemli ekonomik sektörler için sorunlara neden olabileceği&nbsp;belirtildi. Manchester Üniversitesi'nden uzmanların önderlik ettiği araştırma, hidroelektrik santralinin yalnızca elektrik elektrik üretimi için çalıştırılmasının, çoğu hidroelektrik barajına bağlı olarak gerçekleşen diğer sektörler üzerinde olumsuz bir etkiye sahip olabileceğini, örneğin gıda üretimini kötü etkileyebileceğini ortaya koydu. Çalışma, ayrıca yenilenebilir enerji kaynaklarının akıllıca çeşitlendirilmesinin ve stratejik olarak birbirine bağlanmasının önemini vurguluyor.

Dünyahali

Neler oluyor?

Haberler

Bu sayıyı kapatırken ülkemizden bir haber paylaşmak istedim. Normal şartlarda kahve yetiştiren ülkelerin iklimleri ekvatoral iklime yakın, nemli ve yağışlı oluyor. Ülkemizin iklimi kaliteli kahve yetiştiren ülkelere tam anlamıyla bir benzerlik göstermese de, bazı yerlerde kahve yetiştirmek mümkün.<a fr-original-style="" href="https://www.ekonomim.com/kose-yazisi/yerli-milli-kahve-icin-universite-sanayi-ciftci-bulustu/674661" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Alanya’nın Kaledran köyünde yürütülen çalışmalar sonucu</a> geçen sene ilk kahve hasadı yapılmış ve 500 ağaçtan 100 kg kadar kahve toplanmış. Bu habere çok sevindim, umarım seracılıkla birlikte kahve yetiştirilen alanlar da artar ve arada kendi ülkemizin mahsulü olan kahveleri içeriz 😊Aralık sayısında görüşmek dileğiyle!&nbsp;

Bardağımda Ne Var?

Akşam 8 civarında yatağa girdiğimde tüm yorgunluğuma rağmen uykuya dalamıyorum. Ertesi gün Endonezya’ya&nbsp;geliş nedenim olan İjen Volkanı’na tırmanacağım gerçeği kafamda dolaşıyor. Birkaç sene önce BBC Earth’de izlediğim ve belki de o gün aklıma kazıdığım sülfür madenini canlı görme şansına erişeceğimi farkettikçe heyecanlanıyorum ve uykudan daha da uzaklaşıyorum. Dışarıda bira içen yol arkadaşım Marcus’un yanına gidiyorum. Birayı paylaşıp biraz sohbet ediyoruz. Göz kapaklarım ağırlaşmaya başlayınca hemen yatağa dönüyorum.Gece yarısı, 12.30’da alarm acı acı çalmaya başlıyor. Marcus, Kuzey Avrupalı disipliniyle hemen fırlıyor yataktan. Akşamdan hazırladığımız kıyafetleri giyiyoruz. Dağda hava sıcaklığı 5 derece civarında seyrettiğinden ve sıkı rüzgârdan korunmak için kışlık kıyafetlerleyiz. Marcus İsveçli oluşundan dolayı 2 sweatshirt'ü yeterli görmüş.Hızlı bir kahvaltı sonrası minibüse atlıyor, 1 saatlik yolculuk sonrası Paltuding’deki&nbsp;tırmanış başlangıç noktasına varıyoruz. Rehberimiz Gure ile tanışıyoruz. Gece ormanlık alandan çıkış yapacağımız için rehber almamız mecburi. Kısa bir süre sonra yürümeye başlıyoruz. Hafif bir eğimle başlayan patika giderek dikleşiyor. İçimden&nbsp;“Umarım 2 saat bu eğimde çıkmayız.”&nbsp;diye geçiriyorum. Gece sadece 1-2 fener ve ay ışığı altında ormanın içinde ilerliyoruz. Keçi temposunda ekibi çıkartan rehberimizi uyarıp bir ara veriyoruz. Hava o kadar temiz ve serin ki hiç ekvator civarındaymış gibi hissetmiyorum. Rehberimizin uyarısıyla tekrar tırmanışa başlıyoruz. Yolda ne kadar yavaş olursak sabah 5 civarında görünmez hâle gelen mavi alevi görüş süremiz o kadar azalıyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/10/2/1669112134046.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Sülfür madeni<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Yaklaşık 45 dakikalık bir tırmanıştan sonra bir barakaya geliyoruz. Burası kraterdeki zehirli sülfür gazından korunmak için mecburi takmamız gereken maskeleri kiralayacağımız nokta. Rehberimizin de yardımıyla pazarlık edip maskeleri alıp tekrar yola koyuluyoruz. Yolda yıldızlara mı yola mı baksak diye kararsız kalıyoruz. Zifiri karanlık nedeniyle tertemiz bir yıldız sergisi izliyoruz. Yaklaşık 15 dakika daha yürüdükten sonra kraterin tepesine varıyoruz. Artık maskeleri takıp kayalardan aşağı inme vakti. Fener ve telefon ışıklarıyla kısmen kaygan volkanik kayalardan usulca kraterin içine inmeye başlıyoruz. Kısa bir süre sonra uzaktan gecenin yıldızı görülmeye başlıyor;&nbsp;mavi alev.&nbsp;Sülfür madeninde bulunan sülfürik asidin yanması sonucu ortaya çıkan bu mavi alev gece belirli saatlerde ve dünyada sadece iki yerde görülüyor. En iyi gözlemlenebildiği yer ise İjen. 5 metreye kadar yükselen mavi alev, yaklaşık 600 derece civarında.<img src="https://images.aposto.com/2022/10/2/1669112198406.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kraterde mavi alev<img src="https://images.aposto.com/2022/10/2/1669114330270.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Marcus ve Kerimcan<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">İjen bambaşka bir gezegen. Kendimi Mars’ta geçen filmlerde gibi hissediyorum. Hayatımda görmeyi en çok istediğim yerlerden birindeyim. Mutluluktan ağlayacak gibi oluyorum. Ancak bir anda rüzgârdan yön değiştiren sülfür dumanı duygusallığa izin vermiyor. Bir anda üzerimize yönelen duman işin ciddiyetini fark etmemizi sağlıyor. Marcus’la alevin daha yakınına gidip fotoğraf çekmeyi deniyoruz. Kısmen başarılı da oluyoruz. Ben dayanamayıp daha da yakınlaşmak için madenin içine doğru hareket ediyorum. Tam yaklaşmışken duman tekrar yön değiştirip etrafımı sarıyor. Hemen yerdeki maden borularını referans alarak geri dönüyorum. Adeta Disneyland’e bırakılmış bir çocuğum. Nereye koşacağımı bilemiyorum. Coşkudan maden işçilerinin taşıdıkları sülfür kayalara sarılacağım neredeyse. İkinci alevin olduğu daha aşağıdaki bölgeye ilerliyoruz. Karşımızdaki muazzam doğa olayıyla büyülenmiş hâlde kısmen fotoğraf çekiyor, kısmen izliyoruz.<img src="https://images.aposto.com/2022/10/2/1669112226819.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Göl<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Bu noktada madende çalışan işçilerden bahsetmek gerekiyor. Dünyanın en zor ve tehlikeli işlerinden birini yapan işçiler bu madende maskesiz çalışıyorlar. Yaklaşık olarak 70-80 kilo sülfür alan sepetlerini 3 kilometre boyunca sırtlarında aşağı kadar taşımak zorundalar. Çıkış ise bizim gece tırmandığımız yoldan yapılıyor ancak boş sepetler yine sırtta. Üstelik bu yolu günde 2 defa çıkıp inmek durumundalar. Kilo başına 1000 Endonezya Rupisi kazanıyorlar. Toplam günlük kazançları ise 6-7 dolar civarında oluyor. Kendileri ise yaklaşık 50 kilo civarındalar.Saate baktığımızda zamanın nasıl geçtiğini anlamıyoruz. Tekrar üst kısımdaki aleve doğru harekete geçiyoruz. Amacımız son fotoğrafları çekmek, kraterin tepesine çıkmak ve gün doğumunu izlemek. Ben dayanamayıp tekrar aleve yaklaşmaya çalışıyorum. Olan oluyor ve bir anda etrafım dumanla kaplanıyor. Korunmak için gözlerimi kapatıyorum. Duman bu defa o kadar kuvvetli ki yön duygumu kaybediyorum. Bir yere ilerleyip dumandan çıkma şansım sıfır. Yanlış yöne ilerlersem ikinci adımımda mavi alevin içindeyim. Neyse ki rüzgârın yardımıyla duman biraz açılıyor ve kendimi kurtarıyorum. Kenarda kendime gelmeye çalışıyorum. Biraz dinlendikten sonra Marcus’la yukarı tırmanıyoruz. Aşağı baktığımızda mavi alev yavaşça gözden kaybolmaya başlıyor. Bu seferse karşımızda dünyanın en asidik göllerinden biri ve madenin hâlâ tüten sülfür dumanı çıkıyor. Kratere tepeden bakan bir noktaya oturup dinlenmeye başlıyoruz.<img src="https://images.aposto.com/2022/10/2/1669112307949.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Madenciler<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Ben gece motelden çıkarken aceleyle doldurduğum termosumdaki sıcak çayı çıkartıyorum. Marcus’ta bisküvi, bendeyse kuruyemişler var. Keyfimize denecek yok. Hem tüm gecenin yorgunluğunu bastırıyoruz hem de dünyanın en şiirsel manzaralarından birine bakıyoruz. Bu esnada çevremizde esen kuvvetli rüzgâr ve açıkta kalan yerlerimizi donduran hava hiç umurumuzda olmuyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/10/2/1669114230256.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İjen'de şafak<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Tepede neredeyse bir saate yakın vakit geçirdikten sonra iniş vaktimiz geliyor. Tam inişe geçecekken gülümseyerek bizimle uzun uzun sohbet eden bir maden işçisine rastlıyoruz. Bu kadar ağır koşullarda çalışan bu genç erkek bize ailesinden, çocuklarından bahsediyor. En ufak bir yardım talebi veya para isteği yok, tüm onuruyla karşımızda duruyor. Marcus denemek için kısmen dolu bir sepeti omuzlamaya çalışıyor ancak sonuç nafile.Marcus’la aşağı inerken karşımıza çıkan muhteşem manzaralara bakıyoruz ve insanlığın ne kadar acımasız olduğunu tekrar birbirimize hatırlatıyoruz. Marcus belki de İjen’le ilgili en güzel tasviri yapıyor “Bu insanlar her gün cehennemi yaşıyorlar.”

ekvator ile ilgili hikayeler