Geçtiğimiz günlerde sırf iş yapmamak için kendi içimde bir yolculuğa çıkmaya karar verdim ve telefonumun not kısmında en sevdiğim müzisyenleri sıraladım. Eğer sevdiğim müzisyenleri çıkarırsam onlara benzer ve daha keşfedilmemiş isimleri bulabileceğim çalma listelerine gömülebileceğimi düşünüyordum (bir de iş yapmam gerekiyordu ve procrastination iş malzemem tükenmişti)&nbsp;Spotify’da yer alan sad girl starter pack çalma listesi ile karşılaşmam da böyle oldu. Çalma listesinin açıklaması ise şu şekilde “sapphic songs that defined your music taste as yearning”. Yani bu çalma listesinde yer alan müzisyenler, üzgün kadınlar için bir müzik olarak bir araya getirilmiş olmanın ötesinde aslında queer bireylerin dinledikleri müzisyenler olarak da bir araya getirilmişti."Sapphic anthems" kavramıyla tanışmam da bu şekilde oldu. Bilmeyenler için hemen açıklayalım: Sapphic ya da WLW (women loving women) kendini kadın olarak tanımlayanlara ilgi duyan queer bireyleri temsil eden bir şemsiye tanım. Özellikle geçtiğimiz sene Z neslinin de etkisi ile “girl in red dinliyor musun?” şeklinde müzikseverlerin birbirlerini bulması ve benzer müzisyenlerin de birbirlerini desteklemesi ile belli bir sound’a yönelik TikTok üzerinden “sapphic anthems" akımı bir araya geldi. Bu akımda yer alan müzisyenlere baktığımızda ise Clairo, girl in red, King Princess, Phoebe Bridgers, MUNA, Soccer Mommy, Snail Mail gibi isimler öne çıkıyor.“Sapphic anthems”&nbsp;akımı müzisyenlerine baktığınızda ise öne çıkan özellikler şöyle: Beyaz bir kadın, genel olarak folk alt tabanlı bir sound, yumuşak bir ses, güçlü ve hassas şarkı sözleri ve hayali ya da ulaşılmaz bir kadına yönelik duyulan iç acısı. Bu akımın limitasyonları da tam olarak bu noktada başlıyor. Müzik sektöründe zaman zaman mainstream medyada arka planda yer alan müzik akımlarının “cool” olarak sanki yeni bir akımmışçasına öne çıkarılmasına ve algoritmalar ile bizi bir kapana kıstırmasına alıştık. Bu akımlarda benzer olan müzisyenler öne çıkarılıp bir temsiliyet sağlanırken benzer müzik yapan Afrikalı Amerikalı, Latino gibi farklı geçmişe sahip müzisyenleri geride bırakıyoruz. Örneğin; Grammy Ödüllü Alabama Shakes grubundan Brittany Howard, indie müzikte sapphic dendiğinde aklıma gelebilecek ilk isim. <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/55m3YQ3w5R0HXaezmk6d6z?si=0f347262090943d1" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Georgia</a> şarkısı ile de bunun gerçek anlamında marşını yazmış bir müzisyen. Ancak algoritmalar ile önümüzde sürülen “sapphic anthems” trend’inin beyaz queer kadın protoripine uymadığı için herhangi bir çalma listesinde yer almıyor.Öne çıkan bu trend’e yönelik Vulture’ın müzik podcast’i Switched on Pop’da King Princess’e görüşleri soruluyor. Amerikalı müzisyen, “sapphic anthems” grubunda yer almaktan oldukça mutlu olduğunu söylüyor. Ancak kendisi bu şekilde bireyler tarafından görüldüğü sürece mutlu olacağını da ekliyor. Çünkü bu şekilde, queer komünitenin temsiliyetini sağladığı ve onlarla ilişki kurabildiği bir iletişim sağlamış oluyor. Müzik sektörünün şirketleri ve algoritmaları işin içine girdiğinde ise bu şekilde anılmak istemiyor. Bu durumda bir markalaşma, mainstream bir şişirme içine gireceğini gayet iyi bir şekilde biliyor. Sapphic anthems ise tam olarak bu markalama ile farklı müzisyenleri çemberin dışında bırakıyor ve queer bireylerin temsiliyetini değersizleştirebiliyor. Öyle ki algoritmalar ve bize dikte edilen çemberin içerisinde Sufjan Stevens, Hozier gibi müzisyenler de mevcut. Ancak belirli queer ve kendini kadın olarak tanımlayan müzisyenlere yer yok.Bir de tabii ki, “queer baiting” sorunumuz var. (Bilmeyenler için queer baiting, bir kişinin ya da bir şeyin kendisini LGBTİ+ kültürü ile tanımlamaya yönelik bir bağlılığının olmayıp yine de queer kültürün estetiklerini kullanması olarak açıklanıyor.) Taylor Swift’in geçtiğimiz haftalarda duyurduğu The Eras Tour’daki açılış gruplarının neredeyse hepsi "sapphic anthems" akımı ile özdeşleşmiş isimler. Kendisi de daha öncesinde folklore ve evermore albümlerinde queer komüniteye göz kırptığı şarkılar yayınlamış, <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=Dkk9gvTmCXY" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">You Need to Calm Down</a> gibi single kayıtlarından birini queer komüniteye destek için yazmıştı. Taylor Swift her ne kadar queer olmadığını ancak komüniteye destek olduğunu belirtse de kimi zamanlar “queer baiting” ile suçlanıyor. Komünite tarafından desteklenmesi nedeniyle şu ana kadar linçlenmese de bu konuda da çizgiyi dikkatli çekmemiz gerekiyor. Swift’in queer bir bireymişçesine biseksüel bayrağında saçını boyaması ancak kendisini heteroseksüel olarak tanımlaması çizginin öbür tarafına kaydığı zamanlardan bir tanesi.“Sapphic anthems”&nbsp;gibi akımların tabii ki faydaları da var. Yukarıda bahsettiğim podcast’te sözü lise yıllarımın resmi sponsorlarından Tegan and Sara’ya veriyorlar. Kendileri 90’ların sonunda sektöre girerken gördükleri önyargıdan bahsediyor. Günümüzde “sapphic anthems” gibi akımlar ile queer olmanın daha fazla temsiliyet bulması ile zaman içerisinde rahatlıyorlar ve artık kendilerini bu sektörde daha iyi konumlayabiliyorlar. Öyle ki artık mainstream bile olma gibi bir hedefleri yok. 10 albüm sonrasında Kanadalı ikizler, mainstream olmadan queer komünitenin dinlediği bir indie grup olmak ile gayet mutlu. Temsiliyeti sağlamak ve queer bireylerin müzik zevkleri üzerinden kendilerini daha rahat hissetmeleri açısından da bir çıkış kapısı.Peki, biz depresif ve bu şarkılar ile empati kurabilen ancak queer olmayan kadınlar olarak nereye giriyoruz? Muhtemelen siz de şunu merak ediyorsunuz: Depresif kız şarkıları neden “sapphic anthems”&nbsp;ile doğrudan özdeşleştiriliyor? Buna henüz bir cevabım yok, ancak “sad girl music” eşittir “sapphic anthems” denklemi de yine bir o kadar problemli. MUNA’nın <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/5ECxiK4Vigo1yRRmAoZc1f?si=6fb28c46e35d4ec4" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Silk Chiffon</a> şarkısının hiç depresif kız şarkısı olmadığını söyleyebilirim, ancak gerçek bir “sapphic anthem”. Yine aynı şekilde Sufjan Stevens şarkılarının da tam tersi olduğu aşikar. Çizgiler karışırken ve benzer müzisyenler üzerinden TikTok algoritması ile markalar oluşturulması nedeniyle queer bireylerin temsiliyeti üzerinden para mekanizmaları mı oluşturuluyor? Çok olası. Her ne kadar limitasyonları ortada olsa da “sapphic anthems” akımının queer bireyler için ne anlama geldiğini ise queer bireylere bırakıyorum.<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/playlist/37i9dQZF1DWW2hj3ZtMbuO?si=3e87aa0b0b404a5e" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/10/2022-11-13T10:03:02.180Z.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Sektördeki yeni "sapphic" akım ile queer bireylerin temsiliyeti üzerinden para kazanılmaya çalışılıyor olabilir mi?

Sapphic anthems ve beraberinde getirdikleri

Geçtiğimiz haftadan önceki hafta sonu 64. Grammy Ödülleri sahiplerine dağıtıldı. Oscarların bu sene çalkantılı geçmesi sebebi ile hepten artık prestijini kaybetmiş ve sıkıcılaşmaya başlayan Grammyler'den de böyle planlanmış bir skandal bekliyordum açıkçası. Ancak törenin prodüktörlerinin bundan daha iyisini hedeflediğini söyleyebilirim.Müzik sektörünün film sektöründen önemli bir farkı var: Kaliteli bir ödül mekanizmamız ve törenimiz yok. Hepsi birbirinden rezil. Örneğin; Oscar, BAFTA, Golden Globe gibi ödül törenlerinde ödül alan filmlerin belirli bir kredibilitesi vardır. Favoriniz olmasa bile bu ödül törenlerinde ödül alan filmlerin, aktörlerin ya da aktrislerin en azından bir derecede “gerçekten iyi” olduklarını bilirsiniz. Çerezlik Marvel filmi çok fazla göremezsiniz bu törenlerde. Grammyler ise müzik sektörüne uyarlandığında sadece çerezlik Marvel filmlerinden oluşuyor.Bizi Instagram’dan takip edenler <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/avazavazdergi/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">bilir</a>. Geçtiğimiz hafta Grammyler’de kazananlar ile birlikte yorumlarımızı sunmuştuk. Geçen senenin parlayan yıldızlarından Olivia Rodrigo’nun bu sene ödülleri süpürmesini bekliyorduk. Zaten öyle de oldu. Ancak Jon Batiste’nin Yılın Albümü kategorisinde ödül alması, Billie Eilish’in direkt gecede pas geçilmesi kafamızda çeşitli soru işaretleri bıraktı. Grammyler yeniden popüler ve dikkate alınabilir olmak için farklı bir yolu tercih ediyor olabilir mi?Recording Academy’nin tam olarak nasıl bir strateji izlediğini kestirmek zor. Mainstream müziğin göklere çıkarıldığı ve birçok kaliteli ismin senelerdir pas geçildiği Grammyler topun ucunda. Artık ufaktan linçe dönüşmesi ile törenin direkt kan kaybettiği bir dönem oldu. Buna ek olarak, mainstream bir isim olarak The Weeknd’in After Hours ile pas geçilmesi nedeniyle gerçekleştirdiği karşıt boykotu da üzerine tuz biber olmuştu. &nbsp;Recording Academy, kendilerinin mainstream müziğe odaklı olmalarına yönelik eleştirileri kan kayıpları başladıktan hemen sonra dikkate almaya başladı. Ancak şunu da unutmamak lazım ki Grammyler'in gerçekten en yüksek kalitedeki starları ağırladığı için ciddi bir ticari yanı da var. Bu nedenle de Grammyler her ne kadar bu konuları adreslese de bu defa da ortaya çorba olmuş bir tören çıkıyor.Grammyler bu sene mainstream müziğe Olivia Rodrigo, Silk Sonic, Foo Fighters, St. Vincent gibi müzisyenlere / gruplara ödül vererek selamını gönderdi. Bir yandan ise Yılın Albümü gibi gecenin en büyük kategorisinde herkese nanik yaparak Jon Batiste’e ödülün gitmesi ile de mainstream’i sollayarak hangi tabakadan olursa olsun güzel müziği kucakladığını göstermek istedi. (Bu arada ne kadar sürpriz olsa da Jon Batiste'nin albümü muhteşem) Grammylerin önemsediğini ve çizginin dışına çıktığını gözümüze sokması ise aday kategorilerinde tür ve müzisyen yelpazesini genişletmesi. Ancak bu bile o kadar samimiyetsiz ki… Örneğin; artık ununu elemiş asmış sevgili Japanese Breakfast, kendisinin öğrencisi yaşındaki Phoebe Bridgers’dan 1 sene sonra 2000 doğumlu Arlo Parks ile birlikte Best New Artist’e aday oldu. En İyi Alternatif Albüm kategorisi gerçekten hakkını verecek 4 albüme ve 1 tane popüler alternatif albüme yer verdi. Doğru tahmin ettiniz, popüler olan kazandı.&nbsp;Grammylerin "yelpazemizi genişletip müzik sektöründe daha hakkaniyetli ve kapsayıcı bir ödül töreni gerçekleştirelim" aksiyonları samimi ve yeterli değil. Sadece kategorilerde kalan ve ödüllere yansıdığında da gerçekten hak eden ancak mainstream’e ulaşmayı başarmış albümleri cezalandıran bir yapı mevcut. Bizim gibi başkalarının da Recording Academy’i yerden yere vurması ile geleceğe yönelik daha pozitif bir adım atılabilir. Ancak günün sonunda şunu da kabul etmeliyiz ki müzik sektöründeki her ödül aynı yaklaşıma sahip. Sorunumuz Recording Academy değil, sorunumuz sektörümüzün ticari değere boyun eğip görmezden gelen yapısı. İşte, bu nedenle sesi duyulmayanın peşinde olmak her zamankinden daha da değerli.&nbsp;Not: Rolling Stone dergisinin podcast'inde Grammy töreninin prodüktörleri ile bir söyleşi mevcut. Bu konulara değinmese de törenin arka planında sahne alan müzisyenler ile yaşanan krizler, son dakika değişiklikler ve birtakım pişmanlıklar için <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/episode/1F7thsMfmwaUX7Lp6pCi27?si=550d6cc46a9f4890" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">bu bölümü dinleyebilirsiniz.</a>

Bunca zaman sonra bile Grammyleri eleştirmeye devam ediyoruz.

Grammyleri ne kadar ciddiye alıyoruz (ya da almalıyız)?

<img src="https://images.aposto.com/2022/2/5/1648236297756.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" alt="Harry Styles / Harry's House Album Artwork" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">İngiliz goth ve post-punk öncüsü gruplarından Bauhaus, 14 yıl aradan sonra yeni bir şarkı <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=aqF_WOZfo9w" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">yayımladı</a>. En son 2008 yılında Go Away White albümünü yayımlayan grubun şarkının ardından bir albüm haberi vermesini bekliyoruz.Bu hafta art arda yeni albüm haberleri aldık.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">İkinci stüdyo albümü Fine Line ile hem mainstream hem de indie kesmin “sweetheart” ı hâline gelen Harry Styles, üçüncü stüdyo albümü Harry’s House’un mayıs ayında yayımlanacağını duyurdu. Harry Styles, aynı zamanda bu senenin Coachella headliner isimlerinden…</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bir diğer yeni albüm haberi Soccer Mommy’den geldi. 2020’de Color Theory albümünü yayımlayan ve senenin favorileri arasında yer alan müzisyen, haziran ayında Sometimes, Forever adındaki üçüncü stüdyo albümünü yayımlayacak. Albümün prodüktörü ise sektörde Oneohtrix Point Never olarak bilinen Daniel Lopatin…</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Indie müziğin en ikonik isimlerinden Perfume Genius, 17 Haziran’da yeni albümü Ugly Season’ı yayımlayacak. Blake Mills prodüktörlüğündeki albümü bir kısa film takip edecek.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bir diğer görsel albüm de&nbsp;Lykke Li’den geliyor. Son albümü so sad, so sexy ile kalplerimizi kırmak ile kalmayıp üzerinde tepinen Lykke Li, geçtiğimiz günlerde No Hotel adında bir tekli <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=xki9fFaeqcM" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">yayımladı</a>. 20 Mayıs’ta yayımlanacak Eyeye albümü, basın açıklamasına göre oldukça “audiovisual” bir albüm olacak.</li></ul>Geçtiğimiz senelerin olaylı indie müzik blog’larından Hipster Runoff, 2012 yılında hacklenmiş ve tam anlamıyla ortadan kaldırılmıştı. Meğerse bu saldırının arkasındaki isim Grimes’mış. Bir partide arkadaşı ile yakın fotoğraflarının çekilmesinin ve internet sitesinde yayımlanmasının ardından oyun sektöründeki arkadaşlarını devreye sokan Grimes’ın bu hareketinin yasal sonuçları olması bekleniyor.

<img src="https://images.aposto.com/2022/1/6/1645258416590.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Pek bir sevdiğimiz, canımız ciğerimiz Mitski’nin yeni albümü Laurel Hell&nbsp;Amerika’da en fazla satan albüm olmuş. TikTok’ta şarkılarının viral olması ile indie rock camiasında bilinen Mitski, mainstream medyada da kendine yer bulmuş oldu. Henüz duymadıysanız belirtelim, kendisi aynı zamanda mayıs ayında Zorlu PSM’de sahne alacak. Yeni albüm incelemesini de programa aldık. Çok yakında…Amerika’daki Super Bowl devre arasında gerçekleşen performanslar popüler kültürde oldukça önemli bir yere sahip. Bu senenin performansı ise daha önceki senelerde ayrı ayrı çağrılması değerlendirilen büyük isimlerin bir araya getirilmesi ile tam bir hip-hop şöleni yaşatılması oldu. Dr. Dre, Snoop Dogg, 50 Cent, Mary J. Blige, Kendrick Lamar ve Eminem’in bir araya gelerek popüler kültürdeki en ikonik anı bize yaşattıkları performansı <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=gdsUKphmB3Y" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> izleyebilirsiniz.Coachella yönetiminden ana haberlere bile taşınan bir karar geldi. Bu sene Coachella’da hiçbir COVID-19 önlemi geçerli olmayacak. Maske, negatif test ya da aşı kartı gösterme gibi hiçbir uygulama yok yani. Eğer COVID-19 kaparsanız da festival, bu konuda herhangi bir sorumluluk almıyor. Tabii, bu durum da dünyayı karıştırdı. Siz bu konuda ne düşündünüz?Gazeteci Alex Pappademas’ın popüler kültürde önemli yere sahip yapımları incelediği The Big Hit Show’un önümüzdeki 5 bölümü Kendrick Lamar’ın 2015 tarihli ikonik albümü To Pimp a Butterfly’a ayrılacak. İlk bölümü <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/episode/5QX81LIqjZhNXpeYFv8Sct?si=251fef6f84904d5c" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> dinleyebilirsiniz.En son görüştüğümüzden beri Kanye bir kez daha çıldırdı. 22 Şubat’ta yayımlanacak devam albümü Donda 2’nin sadece kendi platformunda yayımlanacağını açıkladı. Aynı zamanda kendisi, geçtiğimiz birkaç haftadır eski eşi Kim Kardashian ve onun yeni sevgilisi Pete Davidson üzerinden tam bir “meme” ve serzeniş serisine başladı. Maalesef sonrasında tüm instagram post’larını sildiği için şu anda hiçbirini göremezsiniz. Ancak internetin dip köşelerinde ekran görüntülerini bulabilirsiniz. Öte yandan Jameela Jamil (ne alaka bilmiyoruz) akıl hastalığı bulunması sebebi ile medyanın ve takipçilerinin Kanye West’e karşı daha dikkatli olmasını salık vermiş. Açıklamayı <a fr-original-style="" href="https://www.independent.co.uk/arts-entertainment/tv/news/kanye-west-jameela-jamil-instagram-pete-davidson-b2017032.html" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">okuyunca</a> siz de hak vereceksiniz.

Pek ünlü pop star, The Weeknd mahlasının arkasındaki isim olan Kanadalı Abel Tesfaye’nin oldukça ironik bir yanı var. Müzisyenin artık ikonik hâle gelmiş olan melankolik şarkı yazarlığı ve 80’lerden ilham alan Michael Jackson-vari pop melodileri, her defasında iç dünyanızda kontrast yaratmayı başarıyor. Yine aynı hikayenin bir başka versiyonunu oluşturan beşinci albümü Dawn FM’de Jim Carrey’nin VJ’liğini üstlendiği bir radyo programına davetlisiniz.Adından da anlayabileceğiniz üzere Dawn FM, gerçekten bir konsept albüm. Radyo kanallarının birbiri ardına bağlanan şarkıları ve araya giren sinir bozucu jingle müzikleri, bu albümde de mevcut. Geçtiğimiz sene Super Bowl sunmuş olan The Weeknd’in bu seviyeye popüler müziği kaliteli seviyede sunması ile ulaşmış olduğunu düşünüyorum. Kısaca özetlemek gerekirse, çalma listelerine girerek bolca para kazanabileceğiniz müzikal tarifler The Weeknd’in müziğinin temelini oluşturuyor. Ama Abel Tesfaye, bu temellerin üzerine kendi şarkı sözü yazarlığı becerilerini oturtarak şarkılarının ucuzlaşmasına asla izin vermiyor.Dawn FM’in Truman Show’u anımsatan hayal kırıklığı yaratıcı bir yanı var. Her ne kadar radyo konseptinde olsa da albüm, radyoların sahip olduğu temel bir özelliği yansıtmada yetersiz kalıyor: çeşitlilik. Albümün ilk yarısında Gasoline, Take My Breath, Sacrifice gibi The Weeknd’e tonla para kazandırması garantili formüle sahip şarkılar ile bir giriş yapıyorsunuz. Açıkçası albümün bu ilk yarısı, son dönemlerde duyabileceğiniz en harika şarkı yazarlığına ve prodüksiyona sahip pop şarkıları. Aynı zamanda The Weeknd’in de diskografisindeki en iyi işler olduğunu söyleyebilirim. Albümün ikinci yarısına geçtiğinizde ise mainstream bir albümden ziyade hikaye anlatıcılığının ön planda olduğu, tam olarak sanatsal kaygıların hakim olduğu şarkılara geçiyorsunuz. Her ne kadar albümün ilk yarısı kadar ilgi çekici ve başarılı olmasa da Abel Tesfaye’nin güçlü şarkı yazarlığını net bir şekilde görebiliyorsunuz. Sorun da burada başlıyor. Açıkçası bu albümün The Weeknd’in depresif 347938. döneminin hikayelerine ev sahipliği yansıttığını bilmekle beraber, kendisinin kariyerinin neresine oturduğunu bilemiyorum. Albümün Abel Tesfaye’nin her bir farklı yönünden parçaları bir araya getirmesi sizi kafa karışıklığının ötesine götürmüyor.Abel Tesfaye’nin melankolik yanına ve uyuşturucu bağımlılığına uzanan karanlık hikayelerine senelerdir milyarlarca insan olarak tanıklık ediyoruz. Bir türlü sona ermeyen bu hikayenin her türlü açıdan ticarileştirilmesi ile senelerdir eğlendiriliyoruz. Ancak The Weeknd için Super Bowl ve Blinding Lights’ın başarısı ile bu ticari kaygıların ötesine geçme vakti geldi. Truman Show artık bitmeli ve biz gerçek Abel Tesfaye’yi görmeliyiz. Dawn FM, tüm konsepti ile The Weeknd’in ilk saf derecede samimi işi olabilirdi. (Zaten öyle yapılmaya çalışılmış) Ancak şarkıların senelerdir para kaygısı ile oluşturulmuş formüllerde bir araya getirilmesi, The Weeknd’in bu yanını çürütüyor ve elinizde geriye sadece kaliteli 80’ler R&amp;B’si kalıyor.Dawn FM, birçok açıdan harika bir albüm. Gasoline’i açıp sabaha kadar kulüpte dans edebilir, evde keyifle yemeğinizi yapabilirsiniz. Sadece The Weeknd’in kendini bu albüm ile konumlandırdığı nokta kariyeri için bir hayal kırıklığı. Muhtemelen bundan 2 sene sonra da bu albümün ilk yarısındaki şarkılar çalma listelerine girerken milyarlarca kez dinlenmiş olacak ve biz The Weeknd'in bir sonraki albümünü dinlediğimizde de bu albümün geleceğini çoktan biliyor olacağız. Kaç albüm daha bu döngüde devam edeceğimiz ise büyük merak konusu...<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/2nLOHgzXzwFEpl62zAgCEC?si=kf2YxOf5QuSeVoh_u800tA" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/0/2022-01-15T10:56:01.693Z.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Dawn FM’e hoş geldiniz! Son yılların en popüler pop yıldızlarından birinin karanlık dünyasında göreceğiniz her şey çok tanıdık.

Aynı yerde, aynı hikayede dans...

Müzikli Mevzular

*Ozan Özkan

Şarkılar Ne Söyler?

Taylor Swift, tam anlamıyla 2020’yi kurtardı. 2019 ağustos ayında yayımladığı <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/1NAmidJlEaVgA3MpcPFYGq?si=BrwwcjEGSCWAazY0FzaTGg" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Lover&nbsp;</a>albümünün turnesi için hazırlanırken pandemi ile eve kapanınca hayal gücünü durduramayan müzisyen, geçtiğimiz temmuz ayında <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/1pzvBxYgT6OVwJLtHkrdQK?si=Q0NwgPMzRLikjCyQSaR-nQ" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">folklore</a> albümünü sürpriz olarak yayımlamıştı. The National‘dan Aaron Dessner, Jack Antonoff ve Bon Iver iş birlikli albümün güzelliğini aralık ayı itibariyle atlatmış değildik. Swift ise hızını alamamış gibi duruyor ki 2020'nin sonunda sürpriz olarak 9. stüdyo albümü evermore‘u yayımladı.folklore’un kız kardeş albümü olan evermore, bir önceki albümün kaldığı yerden devam ediyor. Ancak hızın biraz kesildiğini söyleyebiliriz. İlk albümün dahiyane şarkı sözü yazarlığı, hikaye anlatıcılığı ve piyano eşlikli indie melodileri yeni albümde de devam ediyor. Albümün ilk teklisi willow, bir önceki albümün çıkış kaydı cardigan‘ın bıraktığı yerden devam ediyor. Albümün akışına baktığınızda folklore’un akışının bire bir aynısı ile karşılaşıyorsunuz. İlk dinleyişte her bir şarkı, bir önceki albümün ihtişamının yanında sönük kalıyor. Zaman içerisinde ise müzisyenin kariyerindeki zirve noktanın bu albüm ile geldiğini fark ediyorsunuz. Bu ay içerisinde yayımlanan ilk Taylor Swift, yeniden kaydı olan Fearless (Taylor's Version) da albümün gölgede kalmasına sebep olan etkenlerden biri.Tüm bu faktörlere rağmen evermore, baştan sona kaçırmak istemeyeceğiniz bir deneyim sunuyor. Jack Antonoff’un albümdeki favori şarkısı gold rush, synthsizer ile desteklense ve prodüktör koltuğunda Max Martin otursa rahatlıkla 1989 albümünde yer alabilecek bir pop şarkısı. Ancak Taylor Swift, artık mainstream başarılara doyduğu bir noktada. Kariyerinde olgun bir noktada, özel hayatında mutlu ve onu özgür bırakan bir plak şirketinde. Diskografisinde radyoda çalabilecek popüler bir şarkıya ihtiyacı yok.Kariyerinin en başında kucakladığı müzik tarzı olarak country tekrardan yeni albümde dönüş yapıyor. Tek gecelik ilişkileri kovalayan iki çapkının birbirlerine aşık olmalarının hikayesini anlatan cowboy like me&nbsp;hikaye anlatıcılığında ulaşılabilecek son nokta. champagne problems&nbsp;da evlenme teklifi eden bir adamın aynı akşam sevgilisi tarafından terk edilmesinin hikayesine tanıklık ediyoruz. Hikayenin daha da karanlık bir yere gidemeyeceğini düşündüğünüzde ise tolerate it, happiness ve 'tis the damn season ile tanışıyorsunuz. Bu şarkıları dinleyip içselleştirdikten sonra şarkı yazarlığına bir daha aynı şekilde bakamayacaksınız. Albüm kapanışındaki evermore ise muhteşem bir piyano balladı. İçinizdeki sıkışıklığın sonsuza kadar süreceğine dair bir his, her tarafınızı kaplıyor. Justin Vernon’un sesini duyduğunuzda ise geri dönülemeyen bir yıkıma doğru sürükleniyorsunuz.Taylor Swift, kariyeri boyunca hayal kırıklığına uğratan bir albüm yayımlamadı. Ancak müzik dünyasının her bir köşesinden dinleyicileri kendine aynı anda aşık edecek o albümü bu sene folklore olarak yayımladı. evermore’da ise henüz daha doyamadığı ilhamların peşinden gitmeye devam ediyor. İnternette dönen bir dedikoduya göre bu iki albümün bir de üçüncü bir kız kardeşi var. Swift'in verdiği işaretlere göre sürpriz bir şekilde bu albüme 30 Nisan'da kavuşacağız. Ama bu tabii ki sadece hayranların bir teorisi. Bakalım, o albüm gerçekten de bugün gelecek mi?Albümü <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/6AORtDjduMM3bupSWzbTSG?si=kPzJG88oRFOzZXcRZ2wjGw" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> dinleyebilirsiniz.

Taylor Swift'in diskografisindeki zirve noktaya evermore ile ulaşıyorsunuz.

Tadına doyamadığımız ilhamlar

Aslında çok uzun senelerdir müzik icra eden ancak yayınladığı güzel albümlerle bir türlü hak ettiği ilgiyi göremediğine inandığımız bir isimle buluşturuyoruz sizi: HalfNoise. Hatta kendisini çok yakından tanıdığınıza eminiz. Projenin arkasındaki kişi Paramore‘un efsane davulcusu Zac Farro. Kendisi <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwNDEzODVmNmE5MzgwMDAwNzAxNTkyZSZ1c2VyPTYwMDA2YWQ0NTY4NjBmMDAwODAwNWE4MCZhdXRob3I9NjAwMDZhZDQ1Njg2MGYwMDA4MDA1YTdmJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRm9wZW4uc3BvdGlmeS5jb20lMjUyRmFsYnVtJTI1MkYxYzlTeDdYZFh1TXB0R3lmQ0I2aEhzJTI1M0ZzaSUyNTNEVXJMUjRsRExSSDZPbVBBZkNwUHZ4QQ=="">After Laughter</a> gibi dünyanın en güzel albümlerinden birinde davulculuk yapmanın yanı sıra boş zamanlarında da harika solo çalışmalar yapıyor.2010 yılında Zac Farro, ağabeyi Josh ile beraber olaylı bir şekilde gruptan ayrılınca eski arkadaşlarından Jason Clark ile HalfNoise’u kurdu. Ancak kısa bir zamandan sonra Farro projeyi tamamen tek başına omuzladı ve 2 senelik bir dinlenmenin ardından kendi adını taşıyan ilk EP’den Free the House ile radarıma girdi. İlk EP’nin Farro’nun memleketi Nashville’ın alternatif sahnesinin yine pek sevdiğim grubu Paper Route‘u bana ne kadar anımsattığını hatırlıyorum. Zaten hemen ardından da Farro, bu grupla bir turne de gerçekleştirdi. Yine aynı hafif depresif ve ambient’a kaçan tınıları ile 2014 yılında ilk uzunçalar Volcano Crowe ile tanıştık. Zac Farro’nun bu projeyi icra ederken ilk uzunçalarını yayımlamasına rağmen sessizliğe gömüldüğü dönemler bunlar.2016 yılında ise grubunu arkasına alarak şu anda icra ettiği tınılara bir geçiş yapan synth ağırlıklı ikinci uzunçalar <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwNDEzODVmNmE5MzgwMDAwNzAxNTkyZSZ1c2VyPTYwMDA2YWQ0NTY4NjBmMDAwODAwNWE4MCZhdXRob3I9NjAwMDZhZDQ1Njg2MGYwMDA4MDA1YTdmJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRm9wZW4uc3BvdGlmeS5jb20lMjUyRmFsYnVtJTI1MkYzTERMS21qYjJUcjdsdFpmaVV2c3FxJTI1M0ZzaSUyNTNENDZBNE5oaEVUR0dmeWVLa00zTHhQQQ=="">Sudden Feeling</a> geldi. Akabinde ise (En sevdiğim)&nbsp;<a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwNDEzODVmNmE5MzgwMDAwNzAxNTkyZSZ1c2VyPTYwMDA2YWQ0NTY4NjBmMDAwODAwNWE4MCZhdXRob3I9NjAwMDZhZDQ1Njg2MGYwMDA4MDA1YTdmJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRm9wZW4uc3BvdGlmeS5jb20lMjUyRmFsYnVtJTI1MkY1QTZ4OUJ6TXRWdUhnVmRucElqQXF4JTI1M0ZzaSUyNTNESlBiN0dKWWNTS0NzbzhvR2FnQkozQQ=="">Velvet Face</a> EP’si ile buluştuk. Scooby’s in the Back ve French Class gibi eğer daha mainstream bir gruptan çıksaydı ve yüksek pazarlama mecraları harcansaydı büyük başarı bulacağına inandığım kayıtlar var bu EP’de. Üstelik albümde bir de Hayley Williams katkılı As U Wave ile tanışma şansına sahipsiniz. Bu arada hemen belirtelim. Bu albümün yayın döneminde Farro eski yavrusu Paramore’a dönüş yaptı.Zac Farro yeni kayıtlarında eski günlerin ambient tınılarının aksine hiç olmadığı kadar gitar ağırlıklı indie pop tarzı benimsiyor. <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwNDEzODVmNmE5MzgwMDAwNzAxNTkyZSZ1c2VyPTYwMDA2YWQ0NTY4NjBmMDAwODAwNWE4MCZhdXRob3I9NjAwMDZhZDQ1Njg2MGYwMDA4MDA1YTdmJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRm9wZW4uc3BvdGlmeS5jb20lMjUyRmFsYnVtJTI1MkYwVmluSWhkVkRCOGZkMkZBZm00Qmo4JTI1M0ZzaSUyNTNEZ1E0WEdMZ19RRzJaLWVsbHpyRlQwdw=="">Flowerss </a>EP'si ve son uzunçalar <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwNDEzODVmNmE5MzgwMDAwNzAxNTkyZSZ1c2VyPTYwMDA2YWQ0NTY4NjBmMDAwODAwNWE4MCZhdXRob3I9NjAwMDZhZDQ1Njg2MGYwMDA4MDA1YTdmJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRm9wZW4uc3BvdGlmeS5jb20lMjUyRmFsYnVtJTI1MkY1dXF1TlZob3pDQkNRcnlnVThtV09XJTI1M0ZzaSUyNTNETDJrRi1OcFBRN2VyTWxadmZnQWZNZw=="">Natural Disguise</a> albümü ile de bu çizgiyi bozmadı. Aynı zamanda kendisinin görsel açıdan da çok başarılı bir sanatçı olduğunu belirtelim. Hayley Williams'ın <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwNDEzODVmNmE5MzgwMDAwNzAxNTkyZSZ1c2VyPTYwMDA2YWQ0NTY4NjBmMDAwODAwNWE4MCZhdXRob3I9NjAwMDZhZDQ1Njg2MGYwMDA4MDA1YTdmJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy55b3V0dWJlLmNvbSUyNTJGd2F0Y2glMjUzRnYlMjUzRGVJWmtWYU0tMEs4"">Dead Horse</a> müzik videosunun yönetmeni olmasının yanı sıra kişisel hesabından paylaştığı fotoğraflar ile de müziğinin nostaljik yapısını görsel eserlerine <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwNDEzODVmNmE5MzgwMDAwNzAxNTkyZSZ1c2VyPTYwMDA2YWQ0NTY4NjBmMDAwODAwNWE4MCZhdXRob3I9NjAwMDZhZDQ1Njg2MGYwMDA4MDA1YTdmJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5pbnN0YWdyYW0uY29tJTI1MkZ6YWNmYXJybyUyNTJG"">taşıyor</a>.

mainstream ile ilgili hikayeler