“Yapay zekanın babası” olarak bilinen ve sık sık yapay zekadaki ilerlemenin kontrol altına alınması gerektiğini savunan Geoffrey Hinton, Las Vegas’daki “Ai4” konferansında insanlığın zamanının giderek daraldığını açıkladı ve 10 yıl içinde insanlardan daha zeki makineler ortaya çıkmasının çok muhtemel olduğunu dile getirdi.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Konuşmanın en ilginç noktası ise Hinton’ın yapay zekayı kontrol altına alabilmek için ona annelik içgüdüsü kazandırılmasını önermesiydi.</li></ul>Profil:&nbsp;Hinton, 1947 doğumlu Kanadalı bir bilgisayar bilimci. Toronto Üniversitesi’nde uzun yıllar araştırmacı olarak görev aldıktan sonra Google Brain ekibinde çalışan Hinton, yapay zekanın merkezinde yer alan “yapay sinir ağları” fikrini ilk geliştiren isimlerden biriydi. 2018’de Yoshua Bengio ve Yann LeCun ile birlikte bilgisayar biliminin Nobel’i sayılan Turing Ödülü’nü kazanan Hinton, geliştirdiği yöntemlerle bugün sık sık kullandığımız Midjourney ve Sora gibi görsel analiz ve üretim araçlarını mümkün hâle getirdi. Hinton’ın alana en önemli katkısı, yapay sinir ağlarının çalışma mantığını tespit etmiş olması.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2025/7/5/1755852281237.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Geoffrey Hinton Anlamı:&nbsp;Beynimizde milyonlarca nöron var. Her biri, yeni bir karar vermeye çalıştığımız ya da yeni bir bilgi öğrendiğimiz zaman ışık düğmeleri gibi açılıp kapanıyor. Bu nöronlar birbirine kablolarla bağlı ve yeni bir şey öğrendiğimiz zaman bu kablolar daha da güçleniyor.&nbsp;Yapay zeka da tam olarak bu şekilde çalışıyor. Bilgisayarın içinde binlerce küçük “düğme” var ve yapay zeka çok sayıda örnek gösterdiğinizde eğitilmeye başlıyor.&nbsp;Örneğin: Yapay zekaya kedi fotoğrafları gösteriyorsunuz. Başta hata yapıyor, köpeği kedi sanıyor; ancak her hatada düğmelerin bağlantısı değişmeye başlıyor. Sistem, tekrar tekrar denedikçe doğruyu buluyor ve sonunda kediyi köpekten ayırmayı öğreniyor.&nbsp;Bunun daha ileri seviyesi AlphaGO programının mükemmel derecede Go oynamayı öğrenmesi ve dünya Go şampiyonunu yenmesiydi. Bunu belgeselleştiren bir yapım, proje ekibindeki herkesin bilgisayarın insanı yenmesini çok istediğine, tüm insanlığın ise Dünya Go şampiyonu Lee Sedol’un kazanmasını istediği için yenildiğinde onunla birlikte üzüldüğüne işaret etmişti. Ancak burada durum, insanlığın makineye olan yenilgisine duyulan üzüntüden kaynaklanıyordu.&nbsp;2016 yapımı AlphaGo belgeselinin proje ekibinde tanıdık isimler&nbsp;de var. Yapay zekanın gelişimine başından beri büyük katkı sağlayan, OpenAI’dan olaylı bir şekilde ayrılan, aynı zamanda da Hinton’ın öğrencisi olan Ilya Sutskever, Microsoft’un yapay zeka biriminin CEO’su Mustafa Suleyman ve Google’ın baş yapay zeka mimarı Koray Kavukçuoglu da ekipte mevcut.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2025/7/5/1755852338643.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.91" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Hinton’ın bugünkü derdi ise şu: Eğer bu yapay beyinler, öğrenmeye devam ederse bir noktada bizden çok daha hızlı düşünecekler. Çünkü biz bilgiyi yavaş yavaş öğreniyoruz. Ancak makineler, aynı bilgiyi saniyeler içinde kopyalayabiliyor ve bu öğrenme hızı, yapılan yatırımlar, açılan veri merkezleri ve çip teknolojisindeki gelişmelerle birlikte çok daha fazla hızlandı.&nbsp;Öte yandan:&nbsp;Society for Consumer Psychology’de yayımlanan <a fr-original-style="" href="https://myscp.onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/jcpy.1441" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">bir araştırma</a>, insanların güçlü duygusal zekaya sahip sohbet robotları, robotlar veya sanal asistanlar gibi otonom araçlarla etkileşime girdiklerinde bu makineleri daha insansı görme eğiliminde olduklarını gösteriyor. Ancak bu değişimin beklenmedik bir sonucu da var… Bu dönüşüm sonucunda insanlar, diğer insanları daha az insan olarak görmeye başlayabilir ve bu da bireysel olarak bağların zayıflamasından toplumsal kopuşa kadar birçok kötü senaryoya neden olabilir.&nbsp;<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Neden insanın üstünlüğü işe yaramaz?</h2>Peki duygusal olarak yetenekli makinelerle etkileşime girdiğimizde diğer insanlarla ilgili algılarımıza ne oluyor? Yapay zekaya verdiğimiz komuta rica ederek başlayıp teşekkür ederek bitiren bizler, birbirimize de bu kadar özenli davranmaya devam edebilecek miyiz?&nbsp;Bu sorularla ilgili teknoloji dünyasında sıklıkla dile getirilen bir düşünce var. İnsanlar, kontrolü hep elinde tutmalı. Hinton’a göre bu mümkün bile değil:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9);" style="color: rgb(9, 9, 9); margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">“Onlar, bizden çok daha zeki olacak. 3 yaşındaki çocuklarla dolu bir oyun parkında çalıştığınızı ve onların öğretmenleri olduğunuzu düşünün. Ama bu çocuklar sizden daha akıllı. Sizi atlatmaları hiç zor olmazdı.”&nbsp;</blockquote>Hinton, burada insanın öğrenme hızına dikkat çekiyor. Bu hız, saniyede birkaç bit. Yapay zeka ise bir şey öğrendiğinde bunu aynı anda binlerce kopya hâlinde aktarabiliyor. Hinton, bu duruma şu şekilde örnek veriyor:&nbsp;<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">“Üniversitede bir kişi sadece matematik dersleri, diğer kişi ise biyoloji dersleri aldığında sonunda herkes aldığı dersi çok iyi bilir. İnsanlar belli bir süre boyunca öğrenmedikleri bir konuda makineler kadar iyi ve hızlı olamazlar ama makineler bunu çok kısa sürede yapabilir.”&nbsp;</blockquote>Bu noktada Hinton’ın önerisi,&nbsp;yapay zekayı üreticiliğimizi artıran, seçimler yapmamıza olanak tanıyan, bir asistan gibi değil de arama motoru gibi kullandığımız bir “anne” formunda tasarlamak.&nbsp;Peki bu ilginç ve herkesi şaşırtan öneri gerçekten işe yarayabilir mi?Perspektif:&nbsp;Hinton, bunun nasıl yapılacağını bilmediğini kabul ediyor ama bu konuda araştırma yapmanın yapay zekayı geliştirmek kadar önemli olduğunu vurguluyor. Üstelik Hinton, bu araştırma alanının farklı ülkeleri biraraya getirme potansiyeli taşıdığını düşünüyor. Türk annelerinin burada başı çekeceğine sanırım hiçbirimizin şüphesi yoktur…&nbsp;Yine de&nbsp;yapay zeka yarışının,&nbsp;özellikle ABD ve Çin arasında hızlandığını ve işbirliğinin oldukça sınırlı kalacağını vurgulamakta fayda var.Öte yandan:&nbsp;Hinton, ABD’deki siyasi iklimden umutsuz. DNA sentez laboratuvarlarının tehlikeli patojenleri filtrelemesi gibi basit önerilerin bile ABD Kongresi’nden geçemediğini hatırlatan Hinton, karanlık bir tablo çizse de umutlu olduğu alanlar da bulunduğunu söylüyor. Kanadalı bilgisayar bilimci, yapay zekanın özellikle sağlık alanında teşhisleri hızlandıracağından ve hastaya özel tedavi geliştirilmesini mümkün kılacağından emin. Ölümsüzlüğe ise pek sıcak bakmayan Hinton, “200 yaşında beyaz erkekler tarafından yönetilen bir dünya ister miydiniz?” sorusuyla salonda kahkahalara yol açıyor.Sonuçta Hinton’ın mesajı net: Eğer makineleri çocuklarını koruyan anneler gibi tasarlayabilirsek insanlık sadece hayatta kalmakla kalmaz, aynı zamanda yapay zekanın gözetiminde gelişebilir.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Yapay zekaya duygu eklemek mümkün mü?&nbsp;</h2>Hinton’ın “annelik içgüdüsü” benzetmesi, bizi farklı bir soruya daha götürüyor: Yapay zekaya gerçekten duygu eklemek mümkün mü?&nbsp;Bugün kullandığımız sistemler, sevinç ya da üzüntü hissetmiyor, sadece verilerden öğreniyor. Ancak araştırmacılar, artık “duygusal yapay zeka” üzerinde de çalışıyor. Bu alanın amacı, makinelerin insanların yüz ifadelerini, ses tonlarını ve davranışlarını anlayıp ona göre tepki vermesini sağlamak.&nbsp;AlphaGo belgeselini yeniden hatırlayacak olursak esasında dünya Go şampiyonunun makineye karşı tek dezavantajı&nbsp;insan olmasıyıdı.&nbsp;Yani duyguları, korkuları, endişeleri, hormonları olan biyolojik bir yapı... Ya da salonda hissettiği ve kafasında kurduğu minicik bir düşüncenin bile tüm oyunu etkileyeceği bir yapı.&nbsp;Yapay zeka sistemleri ise oldukça avantajlı; çünkü kararlar kolektif zekadan süzülerek veriliyor ve en doğru yanıt bulunuyor. Bu yanıtı bulurken yapay zeka, birden küçükken yaşadığı tatsız deneyimi hatırlamıyor ya da maçtan sonra kendisini bekleyen basın ordusunun baskısını hissetmiyor.&nbsp;Gerçek hayat:&nbsp;Gerçek hayatta ise bir çocuk ağladığında annesi refleksle çocuğunu teselli ediyor. Eğer bir gün yapay zeka da aynı şekilde insanların duygusal ihtiyaçlarını fark edip harekete geçebilirse belki “koruyucu zeka” fikri gerçek olmaya yaklaşabilir. Ancak bu noktada büyük bir ikilem de akıllara geliyor: Empatiyi yalnızca taklit eden bir makine, gerçekten bizi önemseyebilir mi? Yoksa o makine, yalnızca programlandığı için mi öyle davranır?Teknik olarak yapay zekanın gerçek duygular geliştirmesi zor. Bilim insanları, duygunun sadece&nbsp;biyolojiye özgü&nbsp;olduğunu savunuyorlar. Ancak duyguları taklit eden sistemlerin, sağlık, eğitim ve yaşlı bakımı gibi alanlarda devrim yaratabileceği düşünülüyor. Belki de Hinton’ın önerdiği “annelik içgüdüsü” fikri, yalnızca korumayı değil, insan duygularını anlayabilmeyi de gerektiriyor. Bu önerme, yapay zeka araştırmalarında yepyeni bir perspektif açabilir.&nbsp;Duygusal yapay zeka:&nbsp;Bugün “duygusal yapay zeka” adı verilen alan hızla gelişiyor. MIT Media Lab’in “Affective Computing” ekibi, makinelerin yüz ifadelerini, ses tonlarını ve davranışları anlaması için uzun süredir çalışmalar yürütüyor. Hume AI gibi girişimler de insanın sesindeki duygusal tonu algılayıp ona uygun şekilde cevap verebilen “empatik” sesli asistanlar geliştiriyor.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Benzer şekilde eski bir OpenAI araştırmacısı tarafından kurulan WaveForms AI, insanla duygusal bağ kurabilen sesli yapay zeka asistanları geliştirmeyi amaçlıyor.&nbsp;</li></ul>Henüz makinelerde gerçek duygular üretmek mümkün görünmese de empatiyi taklit ederek&nbsp;bakım, eğitim ve psikoloji gibi alanlarda yeni atılımlar yapılması bekleniyor. Bu alanlara akan yatırımlar gerçekten ortak bir amacı mı temsil ediyor, yoksa paranın el değiştirmesinin başka bir yolu mu; onu bekleyip göreceğiz.&nbsp;Günün sonunda&nbsp;yapay zekayı anlamak,&nbsp;yalnızca birbirimize değil, kendimize nasıl davrandığımızı da görmekten geçiyor. Bu bakış açısı, yapay zeka hayatımızda daha fazla yer edindikçe kritikleşiyor. &nbsp;

Quando

Sık sık yapay zekadaki ilerlemenin kontrol altına alınması gerektiğini savunan Kanadalı bilgisayar bilimci Geoffrey Hinton, Las Vegas’daki “Ai4” konferansında yapay zekaya annelik içgüdüsü kazandırılmasını önerdi. Bu önerme, duygusal yapay zeka çalışmalarına ilişkin tartışmaları da yeniden gündeme getirdi. 

Duygusal yapay zeka: Makineler anne gibi davranırsa ne olur?

Zappa Zamanlar

Yapay zekada bugün büyük bir sıçrama yapmamızı sağlayan yapay sinir ağları, aslında daha ileri soyutlama yapabilmek amacıyla bağlantılar ve dönüşümler üzerine kurulmuş bir yapı. 

Nobel'e götüren soyutlamanın öyküsü

Bu kısımda psikoloji, sosyoloji gibi alanlardan çeşitli konulara ilişkin, Nedir? sorusunu soruyoruz. Bu sayıda Ayna Nöronlar Nedir?&nbsp;sorusuna cevap arayacağız.1990'ların başında, Parma Üniversitesi'nden bir sinirbilimci ekibi şaşırtıcı bir keşif yapmışlar: 3 tane makak maymununun&nbsp;beynindeki bir kısma (ventral pre-motor&nbsp;kortekslerine) elektrotlar yerleştirerek makakların el ve vücut hareketlerini bir süre takip etmişler ve denek maymunların bir kısmı, bircismi kavrayamadıkları halde, kavrayan birisini izledikleri sırada, beyinlerinin aynı bölgesinde o ismi gerçekten kavrıyormuş gibi bir düzeyde aktivite gerçekleştiği gözlemlenmiş.&nbsp;Kısacası, bu “ayna nöronların” beynin motor sisteminin bir parçası olsalar da, belirli hareketlerle değil, belirli hedeflerle ilişkili oldukları anlaşılmış. Peki neye yarar bu ayna nöronlar?&nbsp;Ayna nöronlar, hem bir birey bir motor eylemi gerçekleştirdiğinde hem de aynı veya benzer bir motor eylemi gerçekleştiren başka bir bireyi gözlemlediğinde boşalan farklı bir nöron sınıfını temsil ediyor ve taklit yoluyla öğrenmemizi sağlıyorlar. Beden dilini, yüz ifadelerini ve duyguları yansıtmamızı mümkün kılıyorlar ve bu kapsamda sosyal hayatımızda önemli bir rol oynuyorlar, özellikle de ilişkilerimizde ve eğitimde. Karşımızdakinin davranışlarını anlama, kompleks davranışları taklit etme, yorumlama ve davranış modelleri oluşturma gibi sosyal yönleri de bulunan bu nöronlar için, “empati” kavramının nörobiyolojik karşılığı tanımlamaları da yapılmıştır. Bu empati benzeri algı sayesinde örneğin; merdivenden düşen birini gördüğümüzde aynı olayı kendimiz yaşıyormuş gibi hissederiz, çünkü ayna nöronlar gördüklerimizle kendi deneyimlerimizi eşleştirmemizi sağlar.Son olarak, ayna nöronlar, hem hareket yapılırken, hem de bir hareket izlenirken ateşlenirler. Yani algılanan harekete karşı beynimizde sinirsel bir refleks oluşur. Bu fonksiyon, hareketin algılanması ve üretilmesinin, iki farklı bilişsel süreç olmayıp aksine, bir bütünün ayrılmaz parçaları olduklarının da en önemli göstergesi olduğu belirtiliyor. Ah bu beyin nelere kadir.&nbsp;

İçimdeki Dünya

Sen bana, ben sana. 

Ayna Nöronlar Nedir?

Hatırlayanlar vardır, 2014 yazında her tarafta bir <a fr-original-style="" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Ice_Bucket_Challenge" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">#IceBucketChallenge</a> akımı vardı. İnsanlar bir kova buzlu suyu kafalarından aşağı döküp başkalarına da aynısını yapmaları için meydan okuyorlardı. Eylemi muhtemelen hatırladınız, peki çıkış noktasını hatırlayan var mı? Hafızaları tazeleyelim, ALS hastalığı için bir farkındalık kampanyasıydı bu eylemi başlatan. &nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.als.org.tr/als-mnh-nedir-1" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">ALS</a>&nbsp;(Amiyotrofik Lateral Skleroz), merkezi sinir sisteminde nöron kaybına yol açarak hasta bireylerin zamanla yürüme, konuşma ve diğer fiziksel aktivite yapma yeteneklerini kaybetmesiyle sonuçlanan bir hastalık. Bu bağlamda da ALS hastaları, belli bir süre sonunda kişisel ihtiyaçlarını göremeyecek duruma geliyorlar. &nbsp;Fakat bu hastalıkta, zihinsel faaliyetler sağlıklı bireylerde olduğu gibi normal seyrinde devam ediyor. Gerçekten zorlu bir hastalık ve hem bu hastalığın tedavisine yönelik ilaç çalışmaları hem de ALS hastalarının ihtiyaç ve bakımlarını sağlamak için ciddi bir bütçeye ihtiyaç var. Ne mutlu ki bu #IceBucketChallenge akımıyla ALS tedavi araştırmaları için <a fr-original-style="" href="https://www.als.org/stories-news/ice-bucket-challenge-dramatically-accelerated-fight-against-als" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">milyonlarca dolar toplanıp ciddi bir farkındalık yaratılabilmiş</a>. Şimdi gelelim mevzunun müzikle ilgili kısmına. Metal müzik camiasının yakından tanıdığı, tanımayanların da eminim ki hem müziğini hem hikayesini ilginç bulacağı gitarist ve besteci <a fr-original-style="" href="https://jasonbecker.com/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Jason Becker</a> da bu hastalıkla mücadele eden bir birey, hem de tam 22 senedir! Üstelik bu süreçte müzik üretimine de durmadan devam ediyor!Jason Becker’ın müzik hayatındaki ilk ve en önemli oluşumlardan biri, bir dönem Megadeth ile de çalmış Marty Friedman ile 1986 yılında kurdukları <a fr-original-style="" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Cacophony_(band)" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Cacophony</a> isimli neo-klasik speed metal grubu. Bu grupla “<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/10GSH4KBQnSbXtdrckvLw1?si=iffV8xb2TS-Pqz3A_fvmMA" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Speed Metal Symphony</a>”&nbsp;ve <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/5S7Oy6TCZjhztEpK5A5X2O?si=QfJmruvDQUSTKw7mriYwbg" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">“Go Off!”</a>&nbsp;isimli iki albüm yayınladıktan sonra Becker yoluna yalnız devam ediyor ve 1988’de ilk solo albümü <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/1kQCBlHH7TeIYNqTspaRjK?si=hY4bRyNET-mBmyhv7_K2kQ" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">“Perpetual Burn”</a>&nbsp;albümünü yayınlıyor. Sonrasında ise maalesef hastalanıyor. Hikayenin asıl enteresan ve ilham kısmı da buradan itibaren başlıyor. Tabii ki ALS öncesi Jason Becker gitaristliğini de yabana atacak değilim, kendisi virtüözlük derecesinde bir gitarist, <a fr-original-style="" href="https://youtu.be/UPVhmwz1Jw8" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">şu videosunda</a> görebilirsiniz.&nbsp;Lakin ALS gibi ciddi kas kaybı yaşatan bir hastalıkla henüz 20 yaşında ve kariyerinin belki de en önemli zamanlarında tanışan Becker, zamanla gitar çalma yetisini kaybetse de müzik üretimine devam ediyor. Hastalığının ilk aşamalarında, henüz çok kas kaybı yaşamamışken yapmaya başladığı albümü <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/02SS2P7fdXex7iDReKCErf?si=wncd_fsiTnmaHdgV3ty4Bg" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">“Perspective”</a>i bir bilgisayar programı ve ona yardımcı olan ailesi/arkadaşları aracılığıyla tamamlayıp 1996 yılında yayınlıyor.&nbsp;Daha sonra ise önceden yayınlanmamış bazı parçalar ve demolardan oluşun &nbsp;<a href="https://open.spotify.com/album/26gUKTQuzWoVY09vFSz7L1?si=qnlW7l_2ToyymKTAPIlR0A" target="_blank" fr-original-style="" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;"></a><a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/26gUKTQuzWoVY09vFSz7L1?si=Z1On8CFoRX68chLP7eg-mg" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">“The Raspberry Jams”&nbsp;</a>1999’da ve <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/10sNuPwi4yQw8Y2dlRrktk?si=X0CJTINgTN6JbDLaymdtMQ" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">“The Blackberry Jams”</a> de 2003’te yayınlanıyor.&nbsp;Becker’ın müzisyenliği ve hastalık sürecini anlatan “Not Dead Yet” isimli 2012 tarihli belgeseli ise mutlaka izlemenizi tavsiye ederim hem bir müzisyenin şartlar ne olursa olsun müzisyen kalışını hem de ALS sürecini görüp anlamaya çalışmak adına. Fragmanını <a fr-original-style="" href="https://youtu.be/wGFDWTC8B8g" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buraya</a> bırakıyorum.<a href="https://jasonbecker.com/" target="_blank" rel="noopener noreferrer" fr-original-style="" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;"></a>Jason Becker, &nbsp;ALS ile mücadelesine halen devam ediyor. Geçtiğimiz günlerde rahatsızlığının arttığına dair haberler duyduğum için yeniden aklıma düştü. Böylesine yetenekli, üretken ve yılmak bilmeyen bu harika müzisyeni tanımayanlarla tanıştırmak ve sevenlerine hatırlatmak istedim. Kendisine ise her daim sağlık ve müzik dolu bir hayat dileyerek sevgilerimi yolluyorum. #NotDeadYet

Müzikli Mevzular

“Not Dead Yet”

Jason Becker 

<ul><li>Matrix’te Neo’nun ensesine takılan kablolar, kafatasımıza yerleştirilen implantlara dönüştü. Modern bilgisayarlar ve gelişen teknoloji sayesinde etkileyici bir bilim kurgunun gerçeğe dönüşmesine tanıklık ediyoruz. Elon Musk’ın kurucusu olduğu, Beyin-Bilgisayar Arayüzleri (BBA) geliştiren ABD merkezli nöroteknoloji şirketi Neuralink, cuma günü dünyada bir ilki gerçekleştirdi. 2016 yılında kurulan şirket Beyin-Bilgisayar Arayüzünü somutlaştıran ve ticari forma getiren ilk şirket unvanını kazandı. &nbsp;</li><li>Peki BBA nasıl ortaya çıktı? 1924 yılında Almanya doğumlu psikiyatr Hans Berger’in insan beyninin elektriksel aktivitesini ve elektroensefalografi (EEG) gelişimini keşfiyle başlayan süreçle birlikte, bugün Nature Machine Intelligence dergisinde yayımlanan <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNGVhNWYxYTU5NGVlMDAwN2QwMDVhNSZ1c2VyPTVmMjk3NWMzYjA3MjNjMDAwNzcxMTNiOSZhdXRob3I9NWYyOTc1YzNiMDcyM2MwMDA3NzExM2I4JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5uYXR1cmUuY29tJTI1MkZhcnRpY2xlcyUyNTJGczQyMjU2LTAxOS0wMDkxLTc=""">makalede</a> fiziksel engelli kişilerin, Beyin-Bilgisayar Arayüzü teknolojisiyle tekerlekli sandalyelerini kontrol etmesini konuşuyoruz. Öyle ki ortaya çıkan veriler, bu konunun önümüzdeki yıllarda daha çok konuşulacağını gösteriyor. &nbsp;</li><li>BBA nedir? Beyinle dış bir cihaz arasındaki doğrudan iletişim yoludur. Farklı yöntemlerle beyinden elde edilen bilgiyi deşifre edip kişinin farklı cihazları kullanmasına olanak tanıyan bir arabirim olarak da adlandırılır. Makine öğrenme ve çeşitli şifre çözücü metotlarla veriler beyinden cihaza aktarılır. &nbsp;</li><li>Peki BBA’lar neden bu kadar önemli? 1990’lı yıllarda başlayan araştırmalar, beynin aslında yaşlılığa karşı bile esnek kaldığını ve yeni koşullara uyum sağlayabildiğini gösterdi. Beyin yeni bir şey öğrenmek veya yeni aktivitelere katılmak için nöronlar arasında yeni bağlantılar kurar. Son araştırmalara göre BBA’nın da beyinde yeni bağlantılar oluşturduğu ve beynin bu yeni nöron kullanımına uyum sağlayabildiği ortaya çıktı. BBA işte bu yüzden insanlık tarihinin en heyecan verici olaylarından biri olmaya aday. BBA teknolojisi ilk bakışta her ne kadar video oyunu gibi algılansa da aslında bir bilgisayar imlecini kontrol etmek kadar kolay. Yaşam kalitesini artıran devrim niteliğinde bir gelişmeyi temsil edebilir. Felç geçiren ve bu nedenle beyniyle kasları arasındaki bağlantı koptuğu için hareketsiz kalan insanlar yeniden hareket edebilme imkanı bulacak; el, ayak gibi organ kayıplarında ya da ALS gibi, giderek tüm kasları felç eden hastalıklarda hareket ve dış dünyayla etkileşimin tekrar sağlanabilmesi mümkün olabilecek. İnsan ve makinelerin zihnini birleştiren bu teknoloji, ayrıca askerî alanda da büyük önem taşıyor. DAPRA, sahadaki askerler arasında daha hızlı, daha sessiz ve iyi bir iletişim kurmak için beyin-bilgisayar arayüzü üzerinde çalışıyor. Yani bir nevî düşünceleri okumak yerine çalışmalarını sürdürüyor. &nbsp;</li><li>BBA araştırmaları nereye varacak? Beyin-Bilgisayar Arayüzü, sadece hasta bireyleri tedavi etmek için değil aynı zamanda, sık sık tartışılan ve gündeme gelen “Yapay zekâlar insanlığın sonunu mu getirecek?” sorusu için farklı bir alternatif olabilir. Ve belki de... Gerçeklikte BBA’lardan geçiyor. Kim bilir önümüzdeki yıllarda BBA sayesinde, beynimizle bir oyunu kontrol edebileceğiz ve zihinsel durumlara potansiyel olarak duyarlı hâle gelmiş sistemler sayesinde bir korku oyunu oynarken korku hormonu salgılamak durumunda kalacağız.</li></ul>

Aposto Gündem

Elon Musk'ın Neuralink'i ile gündeme gelen BBA'nın incelemesi

Beyin-Bilgisayar Arayüzü ile neler yapabilir?

nöron

nöron ile ilgili hikayeler