🎶 Pop yıldızı Britney Spears, Cuma günü sosyal medyada kısa bir teaser paylaştı. Ekranda “Bir şeyler geliyor” yazısı belirirken arka planda Spears’ın çıkış hiti ...Baby One More Time çalıyor. Bu şarkı, bu yıl 25. yıldönümünü kutluyor. Spears, hayranlarının güncellemelerden haberdar olmaları için bir e-posta listesi bağlantısı da paylaştı.<div data-message-author-role="assistant" data-message-id="35fba59a-b162-45a0-ab1c-da4f0321403b" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;"><ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Açıklama: Spears, tam olarak ne yayınlayacağını belirtmese de bu ayın başlarında Instagram üzerinden yaptığı uzun bir açıklamada yakın zamanda müzik yayınlamayacağını açıkladı. “Haberlerin çoğunun çöp olduğunu açıkça belirtmek isterim” diyen Spears, “Yeni bir albüm yapmak için rastgele insanlara gittiğimi söylüyorlar. Müzik endüstrisine asla geri dönmeyeceğim!” ifadelerini kullandı.</li></ul></div><div data-message-author-role="assistant" data-message-id="3ee23e73-9efc-447a-8842-7750f181485d" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;"><ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bu arada: Spears’ın anı kitabı The Woman in Me, Ekim ayında raflardaki yerini aldı.</li></ul></div>

Aposto Gündem

Yazarlardan öğretmenlere, bankacılardan avukatlara kadar pek çok iş yapay zekâ tarafından ikâme edilmeye hazır görünüyor; ancak bunun dikkate almaya değer bir istisnası var. ChatGPT ve diğer yapay zekâ teknolojilerinin yükselişine karşı güvende görünen tek iş, en kolay otomatikleştirilebilecek rol olan <a fr-original-style="" href="https://www.businessinsider.com/ceo-replace-ai-job-employees-executives-save-money-salary-2023-9" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">CEO'luk pozisyonu</a>.Perspektif: Birçok sektörden birçok üst düzey yönetici son zamanlarda verimsiz çalışanlarını yapay zekâ ile değiştirmeyi konuşuyor; ancak hiçbir zaman diğer çalışanların karşılaştığı tehditle karşılaşmıyorlar gibi görünüyor. Biraz yakından bakıldığında, modern CEO'nun rolünün sadece işlevsiz olmadığı, aynı zamanda şu anda sahip olunan teknoloji tarafından kolayca yürütülebileceği anlaşılıyor.Açıklamak gerekirse: <a fr-original-style="" href="https://www.businessinsider.com/elon-musk-twitter-tesla-ceo-job-broken-chief-hypocrisy-officer-2022-11" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">EZPR CEO'su Ed Zitron'un</a> Elon Musk değerlendirmesine göz atalım. Zitron, modern CEO'yu "verimsiz mikro yönetim ve yüksek ücretli devamsızlığın kaotik bir karışımı" olarak ele alıyor. İyi bir CEO; şirketin değerlerini savunabilen ve "büyük resim" fikirlerini uygulayabilen, ancak aynı zamanda şirkete anlamlı düzeyde katkıda bulunan kişi olarak tanımlanıyor.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Tarihsel olarak: CEO fikri ilk olarak 1910'ların başında ortaya çıktı ve ilk genel müdürlerin çoğu doğrudan şirketlerinin küçük ayrıntılarıyla ilgilendi: maaş bantları, çalışan saatleri ve belirli ürün süreçleri. Şirketler büyüdükçe, CEO'nun rolü makro odaklı hâle geldi ancak o, nihai sonuçtan her zaman sorumlu tutuldu.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ardından: 1970-80'lere gelindiğinde, bir grup süperstar CEO işi yeniden dönüştürdü. Değerleri ürünlerin kalitesi, çalışanların mutluluğu, yarattıkları değer gibi şirketin doğrudan performansına bağlı olmak yerine, hisse senedi fiyatını ayakta tutma ve yatırımcıları mutlu etme becerileriyle tanımlanmaya başladı. Pek de tesadüfi olmayan bir şekilde, bu aynı zamanda CEO ücretlerinin ortalama bir çalışanınkinden büyük ölçüde farklılaşmaya başladığı zamana denk geliyor.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Günümüzde: ABD merkezli şirketlerin en üst düzey CEO'ları, ortalama bir çalışandan 300 kat daha fazla kazanıyor. Bu yöneticilerin görev tanımları işi gerçek anlamda kavramaya değil, danışmanlar tarafından kendilerine verilen elektronik tablolardaki girdilere dayalı olarak kolayca tekrarlanabilir optimizasyon kararları almak. 20. yüzyılın sonu süperstar CEO hareketi; çok az gerçek sorumluluk veya hesap verebilirlikle, esas olarak göstermelik olarak faaliyet gösteren bir yönetici nesli ortaya çıkardı.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Tartışmalar: Eleştirmenler insan yaratıcılığı ve duygusal zekâsının dümende yeri doldurulamaz olduğunu iddia etse de, yapay zekânın karmaşık karar alma, strateji oluşturma ve büyümeyi sağlama konusunda üstün becerilere sahip olduğunu savunanlar çoğunlukta. <a fr-original-style="" href="https://medium.com/@seekmeai/should-ai-become-the-new-ceo-weighing-the-pros-and-cons-of-automated-corporate-leadership-dc55620c3ccb" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Bir başka karşılaştırmaya göre,</a> yapay zekâ, şu noktada CEO'lardan daha iyi çalışabilir çünkü duygusallıktan ve önyargıdan etkilenmez, büyük miktarda veriyi objektif bir şekilde analiz eder, 7/24 erişilebilirlik sunar ve tükenmez. Ayrıca, skandallara ve yorgunluğa karşı bağışıklıdır, bu da şirket performansını ve verimliliği maksimize edebilir.</li></ul>Peki bu yöneticilerin günlük olarak yaptıkları ve bu kadar değer yaratan şey tam olarak nedir?2018 yılında Harvard'da <a fr-original-style="" href="https://hbr.org/2018/11/the-best-performing-ceos-in-the-world-2018" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">27 CEO üzerinde yapılan bir araştırma</a>, bu soruyu yanıtlamaya çalıştı. Nihai rapor, yöneticilerin çeşitli görevlerini "insanlar ve ilişkiler", "işlevsellik ve iş birimi incelemeleri", "strateji" gibi kulağa etkileyici gelen başlıklara yerleştirdi. Ancak daha derine inildiğinde bu son derece muğlak zaman dağılımlarının, yöneticilerin yaşamak için ne yaptıklarını söylemekte büyük sorun yaşadıkları gerçeğini maskelediği görüldü.Özetle: Her şirketin bir kuruluşa rehberlik edebilip kararlar alabilecek perspektife sahip birine ihtiyacı var; misyonu tanımlayan ve şirketi bu misyona bağlı tutan biri. Ancak yöneticinin tek rolü bu kararları almaksa ve sonuçlara başka bir katkısı ya da hesap verme sorumluluğu yoksa, bu rol değerini büyük ölçüde yitirir.Çözüm: Oldukça basit. CEO'lar da tıpkı çalışanları gibi sorumlu tutulmalı. Bir üst düzey yönetici, ölçülebilir ve şirket için net bir değer sağlayacak anlamlı bir katkıda bulunmalı. Aksi takdirde, bir yapay zekâ modeli muhtemelen daha hızlı yanıtlar verecek, sürekli kendini geliştirir konumda olacak, anında geri bildirim alacak ve var olandan daha fazla operasyonel verimlilik sağlayacaktır.

"Yapay Zekâ işimi elimden alabilir mi?" son dönemin en popüler sorularından biri. Peki ya size ‘işi tehlike altında olan sadece çalışanlar değil’ desek?

Yapay zekâ CEO’ları da işlerinden edebilir mi?

<img src="https://images.aposto.com/2023/4/6/1683366022574.gif" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> 🔥 Devin Booker,&nbsp;1992'de Michael Jordan'dan bu yana bir sezon sonrası ilk sekiz maçta ortalama 35+ sayıya ulaşan ilk oyuncu oldu.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">47 sayı&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">9 asist&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">6 ribaund</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">20/25 saha içi isabeti &nbsp;</li></ul>💭 Devin Booker: "Tek bildiğim, tüm hayal ettiğim bu..."💬 Kevin Durant:&nbsp;"Bir süperstarda olmasını istediğiniz her şeyi size gösteriyor."

Punto 

<img src="https://images.aposto.com/2023/0/5/1674817394601.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.65" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Efsanevi Hulk yazarı Peter David, yıllar yıllar sonra geri döndü. Hem de Joe Fixit ile. Yanına da Yıldıray’ı almış. Daha ne isteriz ki? Bilmeyeniniz çok olabilir önceden bir tanıtayım isterim. Joe Fixit adlı arkadaşımız aslında Hulk. Bruce Banner’ın gevşekliğinden sıkılan Hulk, pılını pırtını toplayıp Las Vegas’a gidiyor. Gitmekle de kalmıyor, orada gangster oluyor. İtalyan takım elbisesi ve fötr şapkasıyla Vegas’ın en azılı mafya babasının korumalığını yapıyor. Bu fikir zaten şahane. Bir de Peter David gibi bir deha yazınca, daha ne isteyebiliriz ki? Kitap çok komik. Yıldıray Çınar şahane çiziyor. Gerçekten her şey tam olması gerektiği gibi. Peter David Hulk’ı süperstar yaparken işin içine travmaları ve çoklu kişilik bozukluğunu da ince ince katmıştı. Joe Fixit de bunun bir ürünü. En sevdiğim karakter isimlerinden biri olmuştur hep Joe Fixit, o yüzden bol bol Joe Fixit diyeceğim. Hazırlayın kendinizi.Kitap “Kim bu Joe Fixit?” diye açılıyor. İyi de yapıyor. ABD halkı bu soruya cevap veremiyor ama okuyucunun yardımına Peter Parker koşuyor. Las Vegas havaalanında bize Joe Fixit’i anlatıyor Spidey. Tam bu sırada da kapıdan beyaz ceketi, pembe pantolonu ve kocaman elmaslı bastonuyla Wilson Fisk giriyor. Biz de anlıyoruz ki bu kitap 90’lardan kopmuş gelmiş. İyi ki gelmiş. Ansızın karşısında Kingpin’i gören Peter’ın beti benzi atıyor ve hemen New York’a dönmekten vazgeçiyor. Kingpin ve yandaşlarının aralarındaki konuşmayı dinlerken Joe Fixit’in patronu ile görüşmeye gideceklerini anlıyor ve hemen takibe başlıyor. Kingpin ve Fixit’in patronu konuşmaya başlıyor. Ama olaylar Kingpin’in düşündüğü gibi gelişmiyor. Dünyadaki en büyük tanrı kompleksi Kingpin’de olduğu için de hemen ortamı dağıtmaya başlıyor. Olaylar büyümeden hemen ortaya çıkan Joe Fixit, Kingpin’i kelimenin tam anlamıyla gözleme gibi katlıyor. Sarı yelekli devi yerden yere vururken sayfanın kenarından kafayı uzatan Spidey, “Bu hayatımın en güzel günü.” diyor ve biz de aynı şekilde hissediyoruz. Ne zaman bu kadar eğlenceli, umursamaz bir sayı okudunuz sayın seyirciler? Siz bu sorunun cevabını düşünürken Spidey ve Joe Fixit asansörle kral dairesine çıkıyor. Belli ki Spidey bir süre daha buralarda kalacak. Kingpin de hayatında yediği en büyük dayağı yedikten sonra kuyruğu bacakları arasında kaçıyor ve ben de çok uzun süredir okuduğum en komik sayfayı okuyorum. Yıldıray Abi, ellerine sağlık valla. Bir visual gag bu kadar güzel çizilir. Yıllar boyu çizgi roman okuyucularının aklından çıkmayacak bir sahneye imza atmak her yiğidin harcı değil. O yüzden hem Peter David Bey’i hem de Yıldıray Çınar Bey’i kutluyorum. Sayı da kahkahalar arasında bitiveriyor.Fatih Terim her geri döndüğünde galatasaraylılar nasıl heyecanlanıyorsa öyle heyecanlanmıştım bu kitabı ilk gördüğümde. Okuyunca da gereğinden fazla yüksek beklentilerimin karşılandığını görmek çok şaşırttı beni. Hem Peter David zaten Peter David, hem de Yıldıray Çınar böyle bir isim ile çalışmanın verdiği gazla döktürünce şahane bir kitap çıkmış karşımıza. Gerçekten daha fazla konuşmayayım, hemen gidip okuyun. Ama son bir kere daha Joe Fixit demek istiyorum. Joe Fixit.Kapak: Jordie Bellaire

Peter David & Yıldıray Çınar

Joe Fixit #1

Son dört Avrupa Basketbol Şampiyonası’nı beklentilerin altında tamamlayan Yunanistan, güçlü bir kadroyla yer alacağı Eurobasket 2022’de şampiyonluğu hedefliyor. Üçüncü zaferleri için bundan daha iyi bir fırsat bulmalarıysa kolay değil.Yazı Nasıl Geçirdiler?Hazırlık safhasında sadece Yunanistan’ın değil şampiyonanın en yüksek profilli oyuncularından biri olan Giannis Antetokounmpo’yu sakatlık nedeniyle yeterli şekilde kullanamayan mavi-beyazlılar, Polonya dışında önemli rakiplerle karşılaştığı bu dönemde geçer not aldı. Açılışı İspanya galibiyetiyle yapan Yunanistan, tekrar karşılaştığı rakibine boyun eğse de sırasıyla Polonya, Gürcistan ve Türkiye’yi çok da zorlanmadan mağlup etmeyi başardı. Dünya Kupası Avrupa elemelerindeyse Sırbistan’a mağlup olan mavi-beyazlılar, Belçika’yı farklı geçmeyi bildi.Avantaj: Giannis AntetokounmpoNBA’in süperstar sınıfının son yıllardaki en büyük temsilcisi Giannis Antetokounmpo, Eurobasket’i şenlendirmek için Avrupa topraklarına geliyor. Sahada pek çok işi kusursuza yakın yapabilen Yunan yıldız, NBA gibi atletizmin zirve yaptığı bir ligde bu departmanın en önde gelen isimlerinden biri olmayı başardı. Avrupa seviyesinde böylesine bir atletizm, kaliteyle birleşince yeterince korkutucu bir tablo ortaya çıkıyor. Son yıllarda “winner” oyuncu olarak da önemli bir mental gelişim gösteren süper yıldız, parkeye koyduğu yoğunlukla rakip takımların korkulu rüyası olmaya şimdiden başlamış durumda. Basketbolu yaşayan ve aynı zamanda takım arkadaşlarını da devamlı oyunun içinde tutan Giannis Antetokounmpo, varlığıyla Yunanistan’ın saha içinde yaşayabileceği pek çok dezavantajı da avantaja dönüştürebilir. Katıldıkları her turnuvada takım ruhuyla oynayan ve maçı sahada hisseden oyunculardan kurulu yapısıyla bilinen Yunanistan’ın aynı ruhu taşıyan bir süperstarı kadrosunda bulundurması onları yeterince ürkütücü kılıyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/1/1661803140278.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.79" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Dezavantaj: Skorer guard rotasyonuYunanistan’ın bir numara rotasyonu ve çember altındaki kalitesi Avrupa Basketbol Şampiyonası’na katılan pek çok takımı imrendirecek cinsten. Tüm bu olumlu unsurlara rağmen eksikler de yok değil. Yunan basketbolunun Avrupa’da yükselişe geçip adını duyurduğu zamanlara, bir skorer guard, Nick Galis damga vursa da Galis sonrası Yunanistan’ın temel sıkıntısı bu turnuvada da olduğu gibi skorer guard rotasyonunundaki darlık gibi gözüküyor. Durumun farkında olan Yunanistan’ın bu boşluğu Tyler Dorsey’yi transfer ederek doldurduğunu görüyoruz ancak Dorsey dışında istikrarlı saf bir skorer guard’ın eksikliği dikkatlerden kaçmıyor. Hal böyleyken Olympiakos’ta inişli çıkışlı bir performans gösteren Giannoulis Larentzakis’in katkısı daha da önemli hale geliyor. Dorsey’in üzerindeki yükü omuzlayabilecek bir Larentzakis, Yunanistan’ın en büyük derdine derman olabilir.Fark Yaratan Oyuncu: Tyler DorseyÖnce Maccabi Tel Aviv dönemi ardından Olympiakos’ta geçtiğimiz sezon gösterdiği performans, Tyler Dorsey’yi Avrupa kariyeri sonrası NBA’in de radarına soktu. Bu sezon Dallas Mavericks formasıyla izleyeceğimiz Dorsey’nin Eylül ayında Yunanistan formasıyla önemli bir görevi daha var. Kendi şutunu yaratabilen ve önemli bir üçlük tehdidi bulunan Dorsey’nin ritim bulması ve oyun istikrarını tüm şampiyonaya yayması, Yunanistan’ın zirve yürüyüşüne büyük katkı sağlayacak. 1,3,4 ve 5 numaralı pozisyonlarda pek çok alternatifi bulunan mavi-beyazlıların, derinlik sorunu yaşadığı 2 numaralı pozisyondan alacağı istikrarlı katkı onlara seviye atlatabilir.

Yunanistan

<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(15, 224, 199); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(15, 224, 199); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"Hanedanın sona erdiğini söylemek biraz cahilce çünkü yüzde 110 geri döneceğim. Sanırım daha iyi ve daha atletik döneceğim. Dub'ları yok saymak pek akıllıca olmaz."</blockquote>Bu sözler 2019 finalleri sırasında sol diz çapraz bağları koptuğu için sonraki sezonun tümünü teknesinde geçiren, akabinde parkeye dönmek için hazırlanırken aşil tendonu sakatlığı yaşayan süperstar Klay Thompson’a&nbsp;ait. Curry’nin el sakatlığı yüzünden sezon genelinde forma giyemediği ve pandemi sebebiyle bazıları için erken tamamlanan 2019/20 sezonunda 65 maçın 50’sinde mağlup olan Warriors’ın iki sezon sonra adını tekrar NBA Finalleri’ne yazdırması, Thompson’a ve bu hanedanlığı tanıyan herkesi haklı kılıyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/4/6/1653717915814.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="Golden State Warriors" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fotoğraf: nba.com<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Warriors'un takım kültürü</h2>Batı Konferansı’nın yıllar sonra ilk kez Doğu Konferansı’ndan zayıf olduğu konusunda çok itiraz yok, dolayısıyla Warriors’ın 2022’deki final yolculuğu öncekilere nazaran daha kolay görülebilir. — Bu sezon 2018 Rockets, 2016 OKC, 2015 Grizzlies&nbsp;gibi oyunun iki yönünde de keskinleşen rakipleri pek olmadı. Fakat mevcut Warriors’ın da hem kadro derinliği hem de oyun akıcılığı anlamında o dönemlerin epey gerisinde olması bu başarıyı küçümsememizin önüne geçen bir madde; Shaun Livingston gibi kriz anında güvenilir bir el, Kevin Durant gibi savunulamaz bir oyuncunun eksikliğinin yanı sıra ana rotasyonun önemli parçalarının birçoğu 30 yaşının üstünde, sakatlık geçmişi olan süperstar’lardan oluşuyor. Warriors’ın son 10 senede oluşturduğu takım kültürü ise tam burada devreye giriyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/4/6/1653718055484.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.47" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fotoğraf: ESPNStephen Curry ve Klay Thompson'ı,&nbsp;ilk sıralardan uzakta draft ederek tarihin en dominant ikililerinden birini yaratan Warriors, Draymond Green'i de draftın ikinci turun başlarında bulup çıkarmıştı. Dolayısıyla Oakland ekibi, oyuncusuna seçildiği sıradan bağımsız, kısa sürede potansiyeline ulaşma imkanı sunan bir sisteme sahip ve formayı giyen herkes bunun bilincinde. Bu ekole yeni ekleme, 2019 Draft’ının en kötü pick’i olarak işaret edilirken bu sezon ilk 5’e dahil olan Jordan Poole&nbsp;oldu ve sezonun kaderi burada değişti. Splash Brothers’ın 3. üyesine dönüşen Poole, otoritelerin uzun süre MIP adayı olarak gösterdiği bir parçaydı ve bir dönemki formuyla Denver Nuggets serisinde sakatlıktan çıkan Curry’nin bench’ten gelmesini zorunlu kıldı — bu tabii ki takım lideri için problem değildi.Curry’nin normal sezondaki MVP performansının dalgalanmasıyla bir ekstra güce daha ihtiyaç doğdu; burada da tanıdık bir isim imdada yetişti. İki büyük sakatlığın bir getirisi olarak alıştırdığı seviyede dönmesi zor gözüken Klay’in sezona yavaş girişinin ardından Draymond Green’in sırt sakatlığı süresinde vites arttırması, Steve Kerr için büyük bir şanstı. 13 Mart’taki Bucks maçından normal sezonun son mücadelesi olan Pelicans deplasmanına kadar 27 sayı ortalaması tutturan Thompson, play-off başlangıcında da en güvenilir ellerden biriydi; tıpkı alıştırdığı gibi!<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Klay geri döndüğünde...&nbsp;</h2>53-29’luk dereceyle 3. sıradan play-off’a giren Warriors, back-to-back MVP Nikola Jokic’in sürüklediği 6. basamaktaki Nuggets’ın takım savunmasındaki zafiyetinden ustaca yararlandı. Jokic’in pas repertuarını kısıtlamaya yönelik bir savunma anlayışıyla seri 5 maçta kapandı ve Warriors, Grizzlies-Timberwolves eşleşmesinden çıkacak rakibini beklemeye başladı: 7. maça uzayan serinin galibi normal sezonu kusursuz geçiren&nbsp;Ja Morant ve arkadaşlarıydı. Saha dezavantajıyla başlanan seride ilk maçı çalarak psikolojik üstünlüğü ele geçiren Warriors, 3. maçın son çeyreğinde Morant’in sakatlanmasıyla tamamen avantajlı bir konuma geldi ve 6. maç Klay&nbsp;kozunu&nbsp;oynayarak 4-2’lik skorla Batı Finalleri’ne dahil oldu.<img src="https://images.aposto.com/2022/4/6/1653718012595.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fotoğraf: The Japan TimesCurry gibi play-offlar’a sakat giren Doncic’in sürüklediği, Jazz’i devirerek 2011’den bu yana ilk kez bir sonraki tura yükselmeyi başaran Mavs, 7 maça uzanan Suns serisinin ardından Warriors’ın rakibiydi ve bu da Grizzlies gibi onlara da fiziksel açıdan bir dezavantaj yarattı. Moody, Looney, Wiggins gibi rol oyuncularından maksimum verim alan Warriors için kağıt üzerinde gözükenden daha kolay bir seri oldu ve skor yine 4-1’di.İki sezon sonra NBA Finalleri’ne dönen Warriors’ın lig üzerindeki hakimiyetinin başlangıcı kişiden kişiye değişebiliyor; Curry’nin draftı, Ellis’in 2012’de takaslanmasıyla Klay’in dakikalarının artması, Bob Myers’ın aynı dönem GM koltuğuna oturması, Steve Kerr’ün 2015 finalleri 4. maçında 28 yaşındaki asistanı Nick U’Ren’in tavsiyesiyle ilk 5’te Igoudala-Bogut değişikliği yapması gayet güçlü cevaplar. Ancak kişiden kişiye değişmeyen bir gerçek, Warriors’ın bu dönemin en dominant gücü olduğu ve bir "hanedanlık" kurduğu ve bu daha da devam edecek gibi gözüküyor.* Bu yazı yazıldığında Golden State henüz finale kalmamıştı, fakat yine de öngörülerle dolu bir değerlendirme.

Steve Kerr’ün koçluk döneminde finallerin tanıdık yüzü haline gelen Warriors, 3 sezon sonra tekrar yüzüğe çok yakın!

Warriors yeniden en büyük sahnede

<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2022/4/5/1652447481052.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.60" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fatboy Slim Fotoğraf: The Telegraph<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">1. Right here, right now: The Falls Presents Fatboy Slim&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nedir? DJ performans. Sibel Tüzün’ün sesiyle karşında süperstar. 90'lardan bu yana elektronik müziğe katkıları, eğlendirme yeteneği ve tükenmeyen enerjisiyle Fatboy Slim pisti hareketlendirmeye geliyor.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nerede? 42 VENUE</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ne zaman? 21 Mayıs&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Neden gitmeli? Her performansıyla olduğu gibi en son Sónar Istanbul 2018 şovuyla bizi yine büyülemişti.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Not almalı: Fight Club’ın kuralları varsa Fatboy Slim’in de sahnede bazı kuralları var. Nedir onlar dersen <a fr-original-style="" href="https://bit.ly/3L7mcCW" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">burada</a>, biletler de <a fr-original-style="" href="https://bit.ly/3PgIFkb" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">şurada</a>.</li></ul>

Aposto İstanbul

NBA’de 2017-2019 yılları arasında iki sezonda Batı Konferansı’nı 14. ve 12. sırada noktalayan Memphis Grizzlies, şu anda batı yarı finalinde 1-1 olan Golden State Warriors serisini kazanarak konferans finaline yükselmek istiyor. Grizzlies’ın 2018’de Jaren Jackson Jr.’ı, 2019’da Ja Morant’i draft ederek başladığı yapılanma süreci, son dönemin en güzel hikayelerinden birine sahne oldu.2021-22 normal sezonunu 56 galibiyetle ikinci sırada bitiren Memphis’te, 2020 draftında 30. sıradan seçilen Desmond Bane, ikinci yılında “En Çok Gelişme Kaydeden Oyuncu” (MIP) ödülüne aday bir performansla yeniden yapılanmanın üçüncü sac ayağı oldu. Bane, %56.5 efektif saha içi yüzdesi ve maç başına 3 üçlük isabetiyle 18.2 sayı, 1.2 top çalma istatistikleri yakaladı.2017’de ikinci tur 45. sıradan takıma katılan Dillon Brooks ve 2019’da 21. sıradan seçilen Brandon Clarke’ın yanı sıra; cüzi fedakarlıklar karşılığında kadroya dahil olan De’Anthony Melton ve Tyus Jones, kıymetli rol oyuncuları konumunda. Bu isimlere ilaveten veteran Kyle Anderson, Steven Adams; genç Ziarie Williams, Xavier Tillman geniş kadroyu tamamlayan isimler.NBA’de en çok rotasyon kullanan takımlardan biri olarak bu genç nüve, eski Atlanta Hawks ve Milwaukee Bucks asistan koçu Taylor Jenkins’e emanet edildi.<img src="https://images.aposto.com/2022/4/6/1651945574288.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Memphis Grizzlies/Twitter<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">En çok gelişme kaydeden oyuncu</h2>Bu heyecan verici takım yapısı, NBA genelinde süregeldiği üzere, sürükleyici bir süperstara ihtiyaç duyuyor: Ja Morant. Sezon boyu gelişimi ve tavanı değerlendirilen, parkedeki “sihirli” anları sosyal medya akışlarını süsleyen Morant, kısa sürede kazanan bir takıma liderlik edebileceğini gösterdi.Ja Morant, patlayıcılığını pota çevresi skor repertuarıyla birleştirdiği 2021-22 sezonunda %57.5 gerçek şut yüzdesiyle 27.4 sayı, 6.7 asist, 5.7 ribaund istatistikleri kaydetti. NBA tarihinde hem “Yılın Çaylağı” hem MIP ödülünü kazanan ilk isim olan 22 yaşındaki yıldız, havada karar verme lüksü olacak kadar atletik ve cesur. Sıradaki gelişim noktaları, gittikçe bu kararları daha doğru verme, ve hedefine ulaşmak için bazen havada kalmaya ihtiyaç duymamak.NBA’de ortak gayenin üç sayılık atışlarla alanı açmak olduğu bir dönemde cüretkar şekilde çembere giden Ja Morant’in, kendine has bir seyir keyfi var. Ayrıca Morant, yeteneklerine ilaveten bir takımın yüzük yolunda lideri olabilecek mental özelliklere sahip olduğunu ortaya koydu.<img src="https://images.aposto.com/2022/4/5/1651850984225.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.80" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Golden State Warriors/Twitter<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Hanedanlık karşısında zorlu sınav</h2>Bu güne üzerine koya koya gelen Memphis Grizzlies, en elle tutulur başarısına imza atmak için, yeni versiyonuna tanık olduğumuz Golden State Warriors hanedanlığıyla mücadele ediyor. Warriors’ın bir sayı farkla ev sahibi avantajını aldığı ilk maçın ardından Grizzlies, FedExForum’da ikinci maçı 18’i son çeyrekte olmak üzere 47 sayı - 8 ribaund - 8 asistle oynayan Ja Morant önderliğinde kazandı.Koç Taylor Jenkins, Morant’in şovunu, “Bu anlar için oynuyor ve&nbsp;sahip olduğu enerji bulaşıcı.”&nbsp;sözleriyle tanımladı.İkinci maçın henüz başında Gary Payton II’nin dirseğinin kırılmasına sebep olan “centilmenlik dışı” faulü sonucu Dillon Brooks, San Francisco’da oynanacak üçüncü maçta forma giyemeyecek. Öte yandan Payton’ın eksikliği, Golden State için seride dengeleri etkileyebilecek bir eksiklik.Bu heyecan dolu serinin sonucu elbette Grizzlies ve Ja Morant adına çok önemli ancak henüz hikayelerinin gelişme bölümündeler. Bu yapılanmanın ileride referans noktası olup olmayacağını belirleyecek bir son yazabilecekler mi göreceğiz.

Doğru tercihler, Ja Morant'in yükselişi ve kolektif enerji

Memphis Grizzlies’in yapılanması: NBA’de “kolej havası”

Ronay PekgözKanye West yüzleşmekten kaçınmayan, hatta aksine bundan keyif alan bir insan. Moda baronlarıyla, ödül jürileriyle, eski sevgilileriyle, eski sevgililerinin yeni sevgilileriyle ve gerektiğinde kendisiyle bile doğrudan kafa kafaya geldiğine tanık olduk. Ancak bu sefer düşünülemeyeni yaptı ve müzik olgusunun en temel konseptlerinden olan albüm fikrine karşı gelme cüretinde bulundu. Albümün adı ve şarkı listesi defalarca değişti, dünyanın en ünlü arenası Madison Square Garden’da Adidas ile gerçekleştirdiği defilede albümün önemli bir kısmını salonu dolduran 20.000 kişiye sundu ama bütün bunlar sürerken albümün kendisi bir türlü yayınlanmadı, sadece SNL’de canlı çalınan iki şarkı ve hala albümün son halinde olup olmayacağını bilmediğimiz Soundcloud’daki şarkılar herkese ulaşılabilir halde. Bu olaylar silsilesi The Life of Pablo’yu bir mit haline getirdi ve belki de Kanye’nin Şubat ayı boyunca gerek normal yaşantısında gerekse de sosyal medya kullanımında iyice pasif agresifleşmesinin sebebi oldu.Ama zaten entrika ve dram, Kanye West deneyiminin her zaman önemli parçaları. Her albümüyle konjonktüre karşı çıkan, fakat bunu yaparken de albümünü çıkardığı senenin en iyilerinden biri yaparak kendi argümanlarının altını doldurmayı başardı.Yine öncesinde olan biten her şey de düşünüldüğünde The Life of Pablo’nun bizi şaşırtmama ihtimali çok düşüktü. Nitekim öyle de oldu. Bu albümüyle Kanye, kariyerinin başından beri diskografisinde süregelen çok temel bir zinciri kırmış bulundu. 2004’te ilk albümü The College Dropout’la o zamanlar hip hop camiasını domine eden “gangsta” tavrının bitirici ateşini yaktı. 2005’te Late Registration dinleyen herkesi telli aranjmanları ve orkestral başarısı nedeniyle olumlu şekilde şaşırttı. 2007’de Graduation ile Kanye hem elektronik müzik ögeleri içeren çok başarılı bir albümü bizlere sunması hem de 50 Cent’in müzikal kariyerini bitirmesiyle artık bir süperstar haline geldi. Kasım 2007’de annesi Donda’yı geçirdiği estetik ameliyatlarda gerçekleşen komplikasyonlar sonucu kaybeden Kanye, tam bir sene sonra 2008’de belki en zayıf ama müzik adına bir o kadar da önemli albümü 808s &amp; Heartbreak’i yayınladı. Autotune ağırlıklı minimal R&amp;B şeklinde tanımlayabileceğimiz 808’in ardından Kanye hayranları bir sonraki eseri için iki yıl bekleyecekti. Barok, senfonik ve olabildiğine maksimalist My Beautiful Dark Twisted Fantasy, sadece 2010 yılının değil belki de tüm zamanların en iyi albümlerden birisi olma özelliğini taşıyordu. 2013 yazı ise tam tersine endüstriyel ve minimalist Yeezus’la tanışma yıldönümümüzdü.Şimdi neden koca bir paragrafta sıkıcı müzik tarihçiliğine soyunduğumu ve konuyu&nbsp;The Life of Pablo’dan uzaklaştırdığımı düşünebilirsiniz. Ancak durum şu ki yukarıda birer cümle ile nasıl duyulduğunu genel bir şekilde tanımlayabileceğim ve her biri birer başyapıt olan&nbsp;Kanye West albümlerinin aksine&nbsp;The Life of Pablo yukarıda bahsettiğim altı albümlük zinciri kırıyor ve neredeyse konseptsiz ve herhangi bir ana tema etrafında birleşmeyen bir görüntü sergiliyor. Albüm kilise müziği ile başlıyor, orkestral ve maksimalist devam ediyor, ortalarda bir yerde Kanye sanki 24 yaşına dönmüşçesine rap fışkırtıyor ve tüm bunlar devam ederken ritimlerde bazen&nbsp;Yeezus bazen de Graduation havası hissedilebiliyor. Yani biraz kolajımsı hatta çağımıza uygun olarak&nbsp;Tumblr albümü gibi bir yapısı var albümün.&nbsp;Ama özellikle Kanye’nin karakterini sevmeyen veya varlığından ve popüler kültürdeki yerinden rahatsız olanlar için işin kötüşü şu ki;&nbsp;The Life of Pablo çok iyi. İlk albümü çıkmış ve bir şekilde bir single’ı çok ünlü olmuş genç İngiliz grubu iyiliği veya kırk yıllık müzik kariyerinin son otuz yılında ayakta bile duramayan “efsane” ismin en kibar şekilde dinlenebilir olarak nitelenecek albümü iyiliğinden bahsetmiyorum. Kanye standartlarında iyi. Şahsi fikrim&nbsp;My Beautiful Dark Twisted Fantasy dışında (ki kendisini benim gözümde&nbsp;TLOP’tan daha iyi yapan en önemli faktör bir albüm olarak tutarlı ve konseptli olması) tüm Kanye albümlerinden iyi. Tabiki bu değerlendirmemi her gerçekleşen şeyin sosyal medyada&nbsp;beş dakikada yorumlanıp tükenmesi ve eleştirel medyada “recency bias” yani daha yakın zamanda gerçekleşen bir şey hakkında standarda göre daha aleyhte konuşma durumu da etkili olmuş olabilir. Ancak her dinleyişimde&nbsp;TLOP sanki daha da güzelleşiyor ve güzelleştikçe de albüm hakkındaki fikrimde yanılmadığım kanısına varıyorum.Öncelikle az sayıda olan negatif etmenleri konuşup içimizden atalım. 2015’in en ünlü müzisyeni&nbsp;The Weeknd’i sırf albüme dahil edelim amacıyla yapılmış gibi duran FML’e,&nbsp;Wiz Khalifa’ya Twitter kavgasının son yumruğu olarak atılmış&nbsp;Silver Surfer Intermission ve rastgele Kanye övücülüğü&nbsp;Low Lights biraz lüzumsuz olmuş. Ki albümün son halinde hangi şarkıların olup olmayacağını bilmediğimiz şu günlerde Kanye’nin de tekrar döndürüp dinleyip (her zaman yaptığı gibi) doğru kararı vereceğini umuyorum. Ayrıca küçük bir üzüntüm olarak keşke Kanye,&nbsp;Drake’le “Kimin havuzu daha büyük?” kavgasına girişmeseydi de albümde pek çok şarkıda Future çakması olarak duyduğumuz&nbsp;Desiigner yerine bizzat&nbsp;Drake’in kankası Future yer alabilseydi. Gerçekten de albümün az sayıdaki falsoları&nbsp;Tidal’da yayınlanan versiyonun uzun olması ve albüm içindeki müzikal varyasyon ve temasızlığın şarkıları verilen sırayla dinlerken azıcık rahatsız etmesi. Bu küçük ve detay sayılabilecek rahatsızlıkların dışında&nbsp;The Life of Pablo,&nbsp;dinleyenlere çok özel ve dahiyane anlar vaat ediyor. Albümün açılışıyla ilk 10 dakikada zaten özel bir şey dinlediğinizi hissettiren&nbsp;Ultralight Beam ve&nbsp;Father Stretch My Hands Part 1 &amp; 2,&nbsp;Get Lucky’yi andıran ve kulaklığı taktığınız an dans ettiren Fade, saklandığı yerden çıkıp bize 30 saniyesini bahşeden&nbsp;Frank Ocean’ı barındıran büyüleyici Wolves, zaten hali hazırda albümden önce dinleme şansına erişip bayıldığımız 30 Hours, Real Friends, No More Parties in L.A. üçlemesi ve kişisel favorim içinde bir buçuk porsiyon MDMA taşıyan&nbsp;Freestyle 4 ile elimizde gerçekten inanılmaz ve arkasında bıraktığı tüm dramaya değen bir eser bulunmakta.Tabiki&nbsp;Feedback’te Late Registration’daki Wake Up Mr. West’e yapılan göndermeleri, Sumeke Rainey’den Kim Kardashian’a sevdiklerine, Ray J’den Taylor Swift’e sevmediklerine adadığı mısraları, The Life of Pablo’yu birkaç tur daha döndürdükten sonra ismi geçen şahsın Escobar mı Picasso mu olduğunu tartışmak, albümün kayıtları sırasında her katkıda bulunan müzisyenin serüvenlerini yazmak isterdim. Şüphesiz, Kanye West’i bir magazin karakteri olarak görenler için müzik dışı gerçekleşen olayların albümün ve şarkıların&nbsp;önüne geçmesi oldukça kolay fakat Kanye’nin müziği, son olarak da bu albüm bu muameleyi hiç hak etmiyor. Çünkü özellikle müzikal açıdan sıklıkla gözden kaçan bir durum var ama neyse ki Kanye bu durumu albümün en kısa ve geyik şarkısında anlaşılması şaşırtıcı kolaylıkta açıklamış: “See I invented Kanye / It wasn’t any Kanyes / And now I look and look around and there’s so many Kanyes.” 2013’te Yeezus’ın çıktığı yazın&nbsp;BBC Radio One’da Zane Lowe’a verdiği röportajda rapçilerin yeni rockstarlar olduğunu söylerken garipsenmişti. Ancak, dediği her şey doğruydu. Drake, The Weeknd, Kendrick Lamar, Future şu an bu noktaya gelebildilerse bunun en büyük sebebi Kanye’nin açtığı yoldur. Çeteler, silahlar, uyuşturucu, pahalı arabalar, gece kulübünde şampanyalar seviyesindeki müziğin günümüzde en çok dinlenen tür haline gelmesinde her albümünde yaptığı yeniliklerin, sadece müzikte değil hayatın her alanında talep ettiklerinin ve ister istemez eşi ve gösterişli hayatı sayesinde hep gündemde olmasının büyük etkisi var.Gerçek şu ki Kanye tüm kariyerini, özel hayatını, çekirdek ve geniş ailesini kısacası her şeyini bu albüme;&nbsp;The Life of Kanye West’e dökmüş. Yeezy mevsimi geldiği zaman müzik dünyası doğal olarak tek bir noktaya odaklanıyor ve Kanye, ard arda yedinci kez kendisine inananları haklı çıkarıyor. Kendisinden müzik dışındaki konularda irite olanları anlayışla karşılıyorum ancak inkar edilemeyecek bir şey var, o da Kanye’nin günümüzün en büyük müzisyenlerinden biri olduğu. Bir sonraki albümünün çıkaracağı tartışma ve kaos ortamının ardından dinleyeceğimiz bir diğer şaheseri sabırsızlıkla bekleyeceğim, The Life of Pablo’yu büyük bir takdir ve zevkle tükettikten sonra.

Kanye West neredeyse iki saatlik yarım parçalarla dolu albümüyle gündemi kasıp kavururken son albümü The Life of Pablo'yu hatırlıyoruz...

Bütün entrika ve dramıyla The Life of Pablo

<img src="https://images.aposto.com/2021/3/2021-04-24T14:02:16.284Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Superman antoloji serisi Red and Blue’nun ikinci sayısı çıktı. Daha önce yazdığım Batman: Black and White gibi bu da farklı yazar ve çizerlerden kısa hikayelerden oluşuyor. Dc’nin bu tarz serilerini ben çok seviyorum. Sanatçıların biraz daha özgür kalabildikleri, daha çarpıcı hikayeler yaratmalarını sağlıyor. Bu sayıda Steven T. Seagel, Chuck Brown, Stephanie Phillips, Dan Panosian, Jason Howard, Marley Zarcone, Duncan Rouleau ve Denys Cowan gibi bir süperstar yaratıcı kadroyla karşı karşıyayız. Nicola Scott’ın kapağı ise inanılmaz.İzci çocuğumuzun farklı farklı versiyonlarını görüyoruz bu sayıda. Earth 2 Superman, Cyborg Superman, Smallville’deki gençliği ve alışkın olduğumuz haliyle karşımıza çıkıyor. Superman for All Seasons tadıyla açılan ilk hikayeyi özellikle çok beğendim. Supes’un çeşitli hallerini bir arada okumak güzel bir deneyim. &nbsp;Mavi ve kırmızıdan oluşan renk paleti ise kitaba farklı bir dinamiklik katmış.Daha önce de dediğim gibi bu tarz serilere bayılıyorum. Hem okuması hem de bakması acayip keyifli oluyor. DC rotasyonunda kendine kalıcı bir yer bulmasını diliyorum. Daha önce Batman ve Harley Quinn için uyguladıkları bu formatı ilk defa Superman’de denediler. Aç gözlü bir nerd olarak keşke çoğu karaktere yapsalar diye bir istek oluşmuyor da değil içimde. Gönül rahatlığıyla alın, okuyun. Neyi beğeniyorsanız onu bulabileceğiniz bir seri kesinlikle.Kapak: Nicola Scott

süperstar ile ilgili hikayeler