"Golbolün Messi'si" olarak anılan Sevda Altunoluk ve onun izinden giden kardeşi Sevtap Altunoluk, bugünlerde Paris 2024 Paralimpik Oyunları'nda bir kere daha göğsümüzü kabartıyorlar. Altunoluk kardeşler onları bugüne taşıyan yolculuğu, anneleriyle ilişkilerini ve ışık oldukları genç sporcuları anlatırken, anneleri Sevgi Altunoluk da iki şampiyonun annesi olmanın ona neler hissettirdiğini aktardı.&nbsp;Sevda sen Paralimpik Oyunları’na damga vuran Golbol Millî Takımı’mızın kaptanısın. Sen ve arkadaşların sayesinde belki de Türkiye’de milyonlar böyle bir branşı keşfetti. Peki sen golbole nasıl başladın?Tokat’ta ilkokulda okuduğum dönemlerde görme problemim olduğu ortaya çıktı. Ailemin araştırmaları sonucunda Ankara’da uzman bir doktor bulduk. Bu doktor beni Ankara Mithat Enç Görme Engelliler Okulu’na yönlendirdi. Bu vesileyle okula yatılı olarak kaydoldum. Okuldaki beden eğitimi öğretmenim sayesinde bu branşla ilgilenmeye başladım. Daha sonrasında da severek devam ettim.Hiç bilmeyenler için sadece görme engellilerin yapabildiği golbolü biraz anlatır mısın?Golbol branşı sadece görme engellilerin oynadığı bir oyundur. Kapalı bir spor salonunda 18 metre uzunluğunda ve 9 metre genişliğinde dikdörtgen bir sahada oynanır. Oyun alanının her iki tarafında rakip takımların kaleleri bulunur. Kalelerin genişliği ise oyun alanı genişliğiyle aynı olur. Müsabaka alanında uzunluğu 6 metre, genişliği 9 metre olan üç eşit bölüm bulunuyor. Bunlardan ikisi kale önlerinde yer alırken, diğeri sahanın ortasındaki tarafsız alanı temsil ediyor. Bu çizgiler kabartmalı olduğu için dokunarak yönümüzü bulabiliyoruz.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2024/7/4/1724946244486.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.90" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Sevtap Altunoluk, golbol sahasında.Bu branşta en önemli kriter görme dereceleridir. B1 hiç görmeyen, B2 çok az gören ve B3 ise B2’den daha iyi görebilen kişileri içeren derecelerdir. Her sporcunun eşitliği için göz pedi ve maskeleriyle gözler kapatılır. Oyun duyma yetisine dayalı olduğu için 1.250 gram ağırlığındaki topun içinde ziller bulunur. Her iki takımda da üçer oyuncu kendi kalelerini korur. Karşılıklı hücum yapılarak rakip tarafa gol atılmaya çalışılır. Oyunumuz 12’şer dakikalık 2 devreden oluşur. Belirli kurallar içerisinde oynanır.Dünyanın en iyisisin. Birçokları seni “Golbolün Messi’si” olarak nitelendiriyor. Katıldığın büyük turnuvalarda gol kraliçesi oluyorsun. Biraz geçmişe dönersek, bugünlere gelmeni sağlayan, kendini geliştirmek için kullandığın en büyük başarısızlığın neydi?Elbette ki her sporcunun başarıya ulaşması için yaşadığı zorluklar vardır. Mesela benimkisi 2010 ve 2011 yıllarında, Londra 2012 Paralimpik Oyunları’nda kota alma haklarımızı altın golle kaybetmekti. Bu deneyimle bundan sonraki turnuvalarıma daha fazla çalışmam gerektiğini ve hiç pes etmemem gerektiğini öğrendim.<img src="https://images.aposto.com/2024/7/4/1724946862955.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.41" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Sevda AltunolukBugünden bakınca, annenin sana hayattaki en önemli tavsiyesi neydi?Annem bana her zorluğa ve olumsuzluğa rağmen hiçbir zaman pes etmemem gerektiğini öğretti.İlk şampiyonluğunuzu 2016’da kazandınız. Tokyo’da da bu başarıyı kardeşiniz Sevtap’la birlikte yaşadınız. Belki de ilk ilham verdiğiniz insan olan kardeşinizle aynı takımda mücadele etmek nasıl bir duygu?Kardeşimle birlikte ülkemizi en iyi şekilde temsil etmek bana hem gurur veriyor hem de beni mutlu ediyor.İki şampiyonluk, sayısız gol kraliçeliği… Hayata karşı bir adım geride başlayanlara ışık olduğunuzu düşünüyor musunuz?&nbsp;Evet, bu branşı yapmadaki amaçlarımdan birisi birilerine rol model ve ışık olabilmektir. Bunun için çok fazla çalıştığımı söyleyebilirim.Aktif spor yaşamınız bittikten sonra görme engelliler için çalışmaya devam edecek misiniz?İmkan bulabildiğim takdirde elimden gelen gayreti ve çabayı göstermek isterim.<img src="https://images.aposto.com/2024/7/4/1724946500358.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.65" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Sevtap Altunoluk Golbolün yıldız isimlerinden Sevda Altunoluk'un kendisinden bir yaş küçük kardeşi Sevtap Altunoluk da ablasının izinden gidiyor. Bu sene iki kardeş ikinci defa Paralimpik Oyunları'nda beraber taçlanmayı hedefliyor. Sevtap, ablasından nasıl ilham aldığını anlatıyor:Sevtap, sen de ablan gibi bir şanssızlığı kendi şansına dönüştürdün. İçine kapanabilecekken ablanın yolundan gidip Golbol'e başladın. Ablandan destek gördün mü? O günlerden bugüne gelmende en büyük motivasyonun neydi?Bu branşa başlamamda, çalışmalarımda ve motivasyonumda ablamın büyük desteği oldu. Motivasyonum geleceğe dönük hayallerim ve hedeflerimdi. Tabii ki ailem de bana büyük bir motivasyon kaynağı oldu.&nbsp;Annen senin için ne ifade ediyor? İki şampiyon yetiştiren annenin senin gözünde nasıl biri olduğunu bize anlatır mısın?Her zaman benim yanımda olan, bana yön gösteren ve zorlukları aşmamı sağlan güçlü bir kadın. Ben sevindiğimde sevinen, ben ağladığımda ağlayan, sevecen, kibar, alçakgönüllü, cömert ve temiz kalpli bir annedir. Elinden geldiğince insanlara yardım eden benim kanatsız meleğimdir.Ablan 2016'da Paralimpik Oyunları'nda şampiyon oldu. Tokyo 2020 Paralimpik Oyunları’nda ikiniz beraber altın kazandınız. Abla-kardeş en büyük başarıyı beraber tattınız. Bu hissi bize anlatabilir misin?Ablamla birlikte Paralimpik Oyunları’nda şampiyon olduğumuz için ve bayrağımızı birlikte dalgalandırabildiğimiz için çok mutlu oldum. Bu hissi kelimelerle anlatamam.<img src="https://images.aposto.com/2024/7/4/1724946766091.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.76" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Sevda Altunoluk, annesi Sevgi Altunoluk'la birlikte.Peki yıldız anne Sevgi Altunoluk için iki şampiyonun annesi olmak, tüm Türkiye'nin kızlarının adını haykırdığını duymak nasıl bir duygu? Tokat'ta bir evden iki sporcu yetiştiren Sevgi hanım, şöyle anlatıyor:Önce Sevda, ardından Sevtap… İki çocuğunuz da görme yetisini kaybedip hayata sporla tutundu. Benzer durumdaki annelere neler anlatmak istersiniz?Annelere, çocuklarına uğraş alanları yaratmaları, onları desteklemeleri ve onların çekinmeden sosyal ortamlarda vakit geçirmelerini sağlamaları gerektiğini söylemek istiyorum.Tokat’taki evinizden iki şampiyon çıktı. Paralimpik Oyunları’nı ilk kez ne zaman duydunuz? Bir röportajınızda okumuştum, kızlarınızın maçlarını heyecandan izleyemiyor, tekrarına bakabiliyordunuz. Hâlâ izleyemiyor musunuz?Ben önceden sporla ilgilenmiyordum, ta ki kızlarım başlayana kadar. İlk Paralimpik Oyunları’nı kızım 2016’da Rio’ya katıldığında öğrendim. Evet hâlâ izleyemiyorum, hâlâ heyecanlı hissediyorum. Televizyonun karşısında durmak zor geliyor.

Her sabah 06.30'da 5 dakikalık gündem özeti e-posta kutunda. Piyasalar, ekonomi, iş dünyası, politika, teknoloji ve hafta sonu ekleri; kısa, yalın, öz bir şekilde.

5 dakikada gündeme hakim ol.

Aposto Gündem

"Golbolün Messi'si" olarak anılan Sevda Altunoluk ve onun izinden giden kardeşi Sevtap Altunoluk, Paris 2024 Paralimpik Oyunları'nda bir kere daha göğsümüzü kabartırken, onları bugüne taşıyan yolculuğu, anneleriyle ilişkilerini ve ışık oldukları genç sporcuları anlattılar.

Bir evden iki şampiyon: Golbolün yıldızları Sevda ve Sevtap Altunoluk

Paris 2024 Paralimpik Oyunları, 28 Ağustos-8 Eylül tarihleri arasında 17. kez düzenlenecek. Azim abidesi 4.400 sporcu ülkelerini temsil edecek.

Sporda engel tanımayanlar: Tarih boyunca Paralimpik Oyunları

16 gün boyunca bizi ekranlarımızın başına mıhlayan Paris 2024 geride kaldı. Ardında da birçok tartışma bıraktı. Özellikle de 40 yıl sonra altın madalya alamadığımız ilk Olimpiyat Oyunları olması dolayısıyla.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Türkiye'nin umutları</h2>Fransa’ya büyük umutlarla giden kafilemizin aldığı 3 gümüş, 5 de bronz, sadece bizim için değil spor otoriteleri için de şaşırtıcıydı. Türkiye, bir zamanların altın deposu olan güreşle halterde bir süredir alıştığı başarıları göremiyor.&nbsp;Olimpiyat Oyunları’nın ana madalya lokomotifleri olarak görülen, toplamda 101 altın madalya veren atletizm, yüzme ve jimnastikte ise Türkiye, tarihi boyunca üç madalya aldı. Tokyo’da altı final gördüğümüz atletizmde Paris’te sadece Ersu Şaşma bize bu heyecanı yaşattı. Sırıkla yüksek atlamada beşincilik yaşayan rekortmen atletimiz maalesef bir istisnaydı.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">20 yıllık altın hasretini 1988’de Naim Süleymanoğlu dindirirken, 1992’de iki, 1996’da 4, 2000 ve 2004’te 3 Olimpiyat birinciliği görmüştük. Atlanta 1996’da sadece tek altın alabilen İngiltere, 2024’te bu sayıyı 22’ye çıkardı. Dikkatli baktığımızda Türkiye’nin rengi ne olursa olsun, madalya sayısını zaten bir eşiğin üstüne taşıyamadığı görülüyor.</li></ul>80 milyonluk nüfusu olan bir ülkenin şüphesiz bundan daha iyisini yapması gerekiyor. Özellikle de Paris’e yedi sporcu gönderebilen Pakistan’ın atletizmde şampiyon çıkarabildiği, Özbekistan’ın beşi bokstan olmak üzere sekiz defa kürsünün en üst basamağına çıkabildiği, 72 bin nüfuslu Dominika’yla 180 binlik Saint Lucia’nın altın alabildiği düşünülünce...&nbsp;Fakat sporda başarılar bugünden yarına gelmiyor, ancak kişilerden bağımsız bir sistemin inşası ve yıllara dayanan bir kültürün oluşturulmasıyla çıta yükseliyor.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Bardağın dolu tarafı&nbsp;</h2>Tokyo 2020’de aldığımız 2 altın, 2 gümüş, 9 da bronz toplam 13 madalya, ülkemiz açısından bir rekordu. Daha önce çok daha fazla altın kazandığımız Olimpiyat Oyunları olsa da kürsüye hiç bu kadar çıkamamıştık. Japonya’ya kadar 80 yıl boyunca kadın sporcuları beş madalya toplayabilen Türkiye, Tokyo 2020'de tek bir Olimpiyat Oyunları'nda bunu egale etmişti.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Paris’te karışık takım yarışından gelen gümüşü de hesaba kattığımızda kadın sporcularımız bunu da aştı.</li></ul>Boksörlerimizden Buse Naz Çakıroğlu iki Olimpiyat finali gören ilk kadın sporcumuz olurken, Malatya’da oldukça zor koşullarda yetişen Hatice Akbaş’ın ikinciliği de unutulmazdı. Yine ringde ses getiren Esra Yıldız Kahraman bronzda kalırken, madalya umuduz Busenaz Sürmeneli çeyrek finalde elenerek şampiyon unvanını koruyamadı.Güreşte Buse Tosun Çavuşoğlu, tekvandoda da Nafia Kuş bronz madalya alan diğer kadın sporcularımızdı. Olimpiyat Oyunları'na katılan ilk kadın kürekçimiz olan Elis Özbay’ın çeyrek final görmesi, eskrimci Nisanur Erbil’in ana tabloda maç kazanan ilk sporcumuz olması akılda kalan notlardandı.&nbsp;Yıllardır yaptıklarıyla binlerce kız çocuğuna ilham veren Voleybol Millî Takımı dördüncülükte kaldı. Sakatlıkların gölgesinde oynanan yarı final yine de büyük bir başarıydı. Ne de olsa bu da bizim için bir ilkti; kim bilir bundan birkaç sene önce Olimpiyat Oyunları'nda yarı final oynayacaksınız deseler, milyonlar buna gülerdi. Bizlere yaşattıkları sürdürülebilir başarı öyküsü hakikaten takdire şayan. Binlerce kız çocuğuna ilham verenler ziyadesiyle alkışı hak ediyorlar. Velev ki madalya almamış olsunlar!Paris 2024’e kadar kazandığımız tüm madalyalar ferdi müsabakalardan gelmişti. Fransa’da ilk olarak okçulukta takım yarışında gelen bronzu, atıcılıkta karma takımla aldığımız gümüş kovaladı. Tabii o takımın mensuplarından Yusuf Dikeç’in küresel bir fenomene dönüşmesi unutulmazdı. Dünya şampiyonlukları da bulunan 51 yaşındaki astsubayın eli cebinde atış tarzı, sosyal medya sayesinde yeryüzünün dört bir köşesinde hafızalara kazındı. Takım arkadaşı Şevval İlayda Tarhan’ın daha 24’ünde olduğunu unutmamalı, gelecek için ondan umutlanmalı.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Birçok sporcunun gönderme yaptığı Paris 2024’ün gümüş madalyalı ismi yıllarca hatırlanacağa benziyor. Elon Musk’la Yusuf Dikeç’in X platformu üstünden paslaşmasıysa şüphesiz zamanın ruhunu yansıtıyor.</li></ul>Taha Akgül’ün üçüncü Olimpiyat madalyasıyla mindere vedası bizim için unutulmazdı. Rio’da altın aldıktan sonra Tokyo ve Paris’te bronzda kalan güreşçimiz, müsabakadan sonra ayakkabılarını çıkardı. Bunun anlamı "Benden bu kadar"dı…<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Okçulukta&nbsp;Mete Gazoz’un erken vedası bizi üzse de takım arkadaşları Ulaş Berkim Tümer, Abdullah Yıldırmış ve 17 yaşındaki Elif Berra Gökkır gelecek için umut verdi.&nbsp;</li></ul>16 yaşındaki yüzücümüz Kuzey Tunçelli’nin finale kalması, onda da dünya gençler rekoru kırıp beşinci olması sıra dışıydı. Rüyamızda görsek inanmayacağımız bir şeye imza atan altın çocuk, kim bilir yakın gelecekte havuzda tarih yazacak, imkansız gözüyle bakılan Olimpiyat madalyasını bir gün boynuna takacak.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Paris 2024'ten dünyanın hafızasına kazınanlar</h2>Tarihin stadyumda düzenlenmeyen ilk açılış töreni, izleyenleri ortadan ikiye ayrıldı. Sevmeyenler bir yandaydı, sevenler diğer tarafta. Fransa’yı Fransa yapan değerlerin üstüne zamanın ruhunu yansıtan öğeler eklenmesi kimilerine göre harikaydı, bazılarına göreyse Olimpiyat ruhuyla alakasızdı.Dünyanın en güzel şehirlerinden birinin birçok tarihî noktasında düzenlenen Olimpiyat ise öncüllerinden çok farklıydı. Bir kent ilk kez Olimpiyat Oyunları’nın parçası oldu. Yemekler, klimasız odalar, Seine Nehri’nin temizliği tartışmalı sularında düzenlenen yarışmalar ise katılımcıların canını sıktı.Paris 2024’te fırsat olmasa da kontenjan eşitliği vardı. Geleneksel olarak erkekler maratonla noktalanan atletizm yarışmalarının bu sefer kadınlar maratonla bitmesi; voleybol, basketbol ve futbolda kadınlar finallerinin erkeklerden sonra yapılması manidardı.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Paris 2024’te spor tarihine neler yazıldı?</h2>Amerikalı yüzücü Katie Ledecky, toplamda 9. Olimpiyat altınını alarak tarihin en çok birincilik gören kadın sporcusu olan Larisa Latinina’yı yakaladı. Havuzda esen Fransız kasırgası Leon Marchand akıllara tarihin en iyisi Michael Phelps’i düşürürken, jimnastik ikonu Simone Biles’ın yerçekimine karşı direnişi her zaman olduğu gibi şiirseldi. Amerikalı efsanenin 17 yaşındaki Cezayirli rakibesi Kaylia Nemour’un asimetrik paralelde kazandığı birincilik de tarihe geçti. Daha önce jimnastikte madalyası olmayan Afrika kıtasının altın madalya alması uzun süre hatırlanacaklar arasına yazıldı.&nbsp;Sırıkla yüksek atlamada Armand Mondo Duplantis yine dünya rekoru kırarken, üst üste beşinci altın madalyasını aldıktan sonra mindere veda eden Kübalı&nbsp;Mijain Lopez de adını kitaplara yazdırdı.&nbsp;Olimpiyat Oyunları'nda yedi altın madalya kazanan ilk sporcu olan Alman Isabell Werth Paris’te de tarihe adını yazdırdı. Tenis efsanesi&nbsp;Novak Djokovic, genç kuşağın en iyisi Carlos Alcaraz’ı devirerek koleksiyonunun tek eksik parçasını tamamlarken, bunu ezeli rakibi Rafael Nadal’ın hükümdarı olduğu Roland Garros topraklarında yapması unutulmazdı. Kadınlardaysa birçoklarına göre büyük bir sürpriz yaşandı. Favori Iga Swiatek üçüncü olurken, masa tenisi diyarı Çin’den Quinwen Zheng teniste taçlandı.&nbsp;Tarihe Paris’ten bu notlar kalırken, belki bir kez daha özeleştiri zamanı. Artık çuvaldızı kendimize batırmalı, 2028 hatta 2032 için şimdiden kolları sıvamalı. 80 milyonluk nüfus, bundan çok daha fazlasını yapmalı.

16 gün boyunca tüm dünyayı ekranlarının başına mıhlayan Paris 2024 geride kaldı. Ardında da birçok tartışmayla birlikte madalyalar, tarihî rekorlar ve geleceğe ümitle bakmamızı sağlayan genç yetenekler bıraktı.

Tarihe yazılan rekorlar, madalyalar, tartışmalarla Paris 2024'ün özeti

Paris 2024, gerek kırılan rekorlarla gerekse Türkiye kafilesindeki sporcularımızın başarılarıyla hafta boyunca gündemimizdeydi. Perşembe günü 50 kilo son 16 turunda Meksikalı Fatima Herrera'yı 5-0 yenerek çeyrek finale yükselen Olimpiyat Oyunları ikincisi millî boksörümüz Buse Naz Çakıroğlu da göğsümüzü kabartan sporcularımızdandı.Bugün Finlandiyalı Pihla Kaivo-Oja ile ringe çıkacak Buse Naz Çakıroğlu ve annesi Duygu Çakıroğlu, spor tarihine geçecek bir sporcu olma yolunda neler yaşadıkları ve benzer bir yolu takip etmek isteyenlere tavsiyeleri üzerine sorularımızı yanıtladı.Kardeşinizin kolu kırılmasa, belki de ringlerde esen bir fırtınaya dönüşmeyecektin. Spora nasıl başladın, boksu nasıl tercih ettin?&nbsp;Kolunun kırılması üzerine annem kasları güçlensin diye kardeşimi boksa başlattı. Ben de ona eşlik ettim. Birkaç ay sonra antrenörüm yetenekli olduğumu ve devam etmemi istediğini söyledi. Annem başta olmak üzere bütün ailem destek oldu. Bu şekilde boks kariyerim başladı.“Kadınlar boks yapar mı” sorusuna gardını hiç indirmedin. Belki de her yumruğunla aksini ispat ettin. Kadın boksör olduğunu duyduğunda insanlar sana nasıl tepki veriyordu, Olimpiyat Oyunları’nda madalya kazandıktan sonra bu tepkiler değişti mi, insanlar seni tanımaya başladı mı?Daha öncesinde de kadın boksunda başarılar elde etmiştik fakat Olimpiyat Oyunları'nda olduğu kadar fazla insana ulaşamamıştık. Boksa karşı, kadın boksuna karşı önyargı her zaman vardı. Olimpiyat Oyunları’ndan sonra bu çok değişti diyebilirim. İnsanlar boksu sevmeye, izlemek istemeye başladı. Bizi sürekli ringde görmek istiyorlar.<img src="https://images.aposto.com/2024/7/6/1722669712530.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Buse Naz Çakıroğlu İlk olarak Olimpiyat Oyunları’na katılacağım dediğinde kaç yaşındaydın? Bir rol modelin var mıydı? Annen daha önce hiçbir kadın boks müsabakası izlemiş miydi? Yoksa ilk kez seni mi izledi?2009 yılında spora başladım ve ilk olarak Londra 2012 Olimpiyat Oyunları'nı izledim. Her branşı izliyordum gece-gündüz. Yüzme, atletizm, jimnastik ve tabii ki boks... Branş farketmeksizin o dönem izlediğim her sporcu rol modelimdi. Onlar gibi orada olmak istiyordum. Annemse hiç kadın boks müsabakası izlememişti. İlk olarak benimle izlemeye başladı.Bir gümüş, bir Dünya, üç Avrupa şampiyonluğundan sonra Paris’e şüphesiz altın için gidiyorsun. Tokyo’dan sonra zaman senin için nasıl geçti? Tüm planlar Olimpiyat Oyunları’nda altın kazanmak için miydi?Spor hayatımı, özel hayatımı, her şeyi sadece altın kazanmak için planladım. Benimle birlikte bütün yakın çevrem de sadece buna odaklandı. Önceden belki bu benim için baskı oluşturabilirdi ama şu an tam tersi, itici güç olduğunu düşünüyorum. Onların en az benim kadar bana inanmaları bana güven veriyor. Paris’e sadece altın için gidiyorum.Busenaz Sürmeneli’yle birlikte yüzlerce kız çocuğunun ilham perisi oldunuz. Belki de birçok kız çocuğu ikiniz sayesinde boksa başlayacak. Onlara ne tavsiye vermek istersin?Türk spor tarihinde bir yer edinmek istiyorlarsa cesaretli ve özgün olmalarını tavsiye ediyorum.<img src="https://images.aposto.com/2024/7/6/1722669598329.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.31" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Buse Naz, annesi Duygu Çakıroğlu'yla birlikte.Buse Naz, tüm ailesinin ve yakın çevresinin de onunla birlikte hedefe kilitlendiğini söylüyor. Gerçekten de hiçbir başarı yalnız başına elde edilmiyor. Özellikle genç kadınların ve kız çocuklarının spordaki başarısında şüphesiz anneleri çok önemli bir rol oynuyor. Buse Naz'ın annesi Duygu Çakıroğlu'na özellikle kadın sporcuların ailelerine tavsiyelerini soruyoruz:&nbsp;Boks için erkek sporu derler. Kızınız ve arkadaşları, Türkiye’de bu önyargıyı parçalamışa benziyor. Kadın sporcular ve özellikle kadın boksörlerin başarıları hakkında ne düşünüyorsunuz? Kızları boksa başlayan annelere tavsiyeleriniz var mı?Son Olimpiyat Oyunları ve onu takip eden tüm önemli organizasyonlarda kadın sporcuların başarıları yükselişe geçti. Boks da bu ivmeyi yakalayan branşlardan biri. Kızım ve takım arkadaşlarının her biri, kazandıkları bu başarılarla, etkiledikleri aileler ve başka gençlere yarattıkları fırsatlarla ayrı ayrı gurur kaynağımız oldu.&nbsp;Kazanılan madalyaların renginden bağımsız olarak tüm sporcuların başarıları çok kıymetli ancak kadın sporcuların kazandıkları başarılardan açıkçası daha çok gururlanıyorum. Bu başarıların ardında çokça emek, özveri ve sabır var. Özellikle de toplumun alışkın olmadığı alanlarda kadın sporcuların kendilerini kanıtlamak için gösterdikleri daha fazla bir gayret var. Tıpkı ilk başlarda herkese tuhaf gelen erkek sporu olarak bilinen bir branşta kızımın gönül vererek, azmederek devam etmesi ve kazandığı başarıların artık ülke sınırlarını aşması gibi.Kızınız ilk kez “Ben boksör olacağım. Ülkemi temsil edeceğim” dediğinde, neler hissettiniz?Buse Naz başlayana kadar biz aile olarak sporun içerisinde olan kişiler değildik. Popüler branşların haricinde çok dikkatimizi çekmezdi. Fakat onun çabası, fedakarlığı, sabrı o sürecin içine bizi de dahil etti. Ay ay değil, gün gün onun hayaline eşlik ettik. Onun coşkulu hâli bize de yansıdı. Şimdi kızım dahil her sporcuyu kürsüde bayrağımızı göndere çektirirken gördüğümde gözyaşlarıyla, gururla izliyorum. Bu yola çıkmak ve bu yolun sonunu getirebilmek hiç kolay değil.Bizler yola çıktığımızda boks; bilinmeyen, nereye kadar, nasıl sürdürüleceği öngörülemeyen bir branştı. Fakat artık bilinirliği yüksek, herkesin ilgisini çeken bir branş oldu. Sporun içinde olan bir çocuğun hayatını nasıl disiplin altına aldığına, hayatındaki her kararda nasıl programlı hareket ettiğine yakından şahit olduğum için çocukları devam etmek istediği sürece ailelere ellerinden gelen desteği göstermelerini tavsiye ederim.&nbsp;Aile desteğini her anlamda yanında hisseden çocuk, spor kariyerinde de sosyal yaşamında da başarıya birkaç adım daha erken yaklaşıyor.

Perşembe günü 50 kilo son 16 turunda Meksikalı Fatima Herrera'yı 5-0 yenerek çeyrek finale yükselen Olimpiyat ikincisi millî boksörümüz Buse Naz Çakıroğlu ve annesi Duygu Çakıroğlu, Aposto'nun sorularını yanıtladı.

Buse Naz Çakıroğlu’ndan tarihe geçmenin sırrı: Cesaret, özveri, sabır ve disiplin

Paris 2024, Cuma günü görkemli bir açılış töreniyle demir aldı. Türkiye kafilesindeki 101 sporcu da madalya için mücadele etmek üzere Fransa'nın yolunu tuttu. Her biri azim ve cesaret hikayeleriyle, yıllar boyunca yılmadan verdikleri emekle ayrı ayrı tebrik edilmeyi hak ediyorlar.Bugün onlardan biriyle, Olimpiyat hayalinin peşinde Siirt'ten Paris'e uzanan yolculuğuyla Türkiye'nin en çok madalya kazanan kadın güreşçisi olan Evin Demirhan Yavuz ve bu yolda yıllardır onunla birlikte yürüyen, birlikte gülüp, birlikte heyecanlanan annesi Emine Aksu'yla konuşma fırsatı bulduk.Türkiye’nin Olimpiyat Oyunları tarihinde en çok madalya kazandığı spor, güreş. Tabii bir kadının güreş yapıyor olması, birçoklarının ezberini bozuyor. Güreş sana ne kattı? İnsanlar güreşçi olduğunu duyunca nasıl tepkiler veriyor? Hatırladığında seni gülümseten bir anını anlatır mısın? Güreş sayesinde bir yaşam amacı edindim. Ülkeme, insanlara bu yolla hizmet etmek beni sorumluluk sahibi ve özgüvenli bir birey yaptı. Eskiden bir kadının güreş yapmasına şaşıran çok daha fazla insan vardı ama şimdi çoğu destekliyor, "Arkanızdayız" diyorlar. Hafif sıklet olduğum için de güreşçiye çok benzetmiyorlar. Genelde güreşçi deyince insanların kafasında iri yarı bir sporcu canlanıyor. Bu nedenle "Bildiğimiz güreşi mi yapıyorsun?"&nbsp;diye ısrarla soruyorlar.Siirt’ten Olimpiyat Oyunları’na uzanan çok özel bir hikayenin kahramanısın. Siirt’ten Olimpiyat Oyunları’na giden ilk kadın sporcusun. 17 yaşındayken hakkında çekilen Siirt’in Sırrı belgeseli, ulusal yarışmalarda ödüller alırken, sen aradan geçen yıllarda en çok madalya kazanan Türk kadın güreşçi oldun. Peki her şey nasıl başlamıştı? Bir rol modelin var mıydı? Her şey aslında merakım sayesinde başlamıştı. Hareketli bir çocuktum. Tesadüfen güreşle tanışsam da kısa sürede yeteneğim antrenörümün dikkatini çekti. Katıldığım ilk Türkiye Şampiyonası altın ile sonuçlanınca Milli Takım kamplarına alındım ve arkası geldi. Güreşi çok sevdim ve çok çalışınca başarıları da aldım.&nbsp;Rol modelim ilk başlarda yoktu çünkü bırakın güreşi, sporla herhangi bir tanışıklığım yoktu. Benim için her şey oyundan ibaretti o yaşlarda. Ama güreşe başladıktan sonra dünyaca ünlü birçok sporcunun hayat hikayelerini anlatan kitapları okudum, sosyal medyadan takip ettim ve ilham aldığım isimler hep değişti.<img src="https://images.aposto.com/2024/6/0/1722161060797.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.52" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Birçok zorlukla mücadele ederek bugünlere geldin. Siirt’te birçok kız çocuğuna ilham verdin. İlk güreşe başladığın zamanla bugünü karşılaştırabilir misin? Sen hangi koşullarda spor yapıyordun? Bugünkü gençlere sunulan imkanlarla aradaki farklar neydi?Çok fark var. Gizli saklı gittiğimiz antrenmanlara şimdi aileler bilinçli şekilde kızlarının elinden tutarak gidiyor. Çocuklarını spor salonuna götürüyor, takip ediyorlar. Ben küçük bir salonda çok az ekipmanla çalışırken şu anda Tohum Merkezleri, Güreş Eğitim Merkezleri var. Her şehirde birden fazla kulüp ve salon var. Maddi ve manevi açıdan sporcular çok daha iyi destekleniyor. Bunları görünce çok mutlu oluyorum.Annenin ilk izlediği müsabakanı hatırlıyor musun? O gün neler hissetmiştin?Annem ben güreşe başladıktan 2 yıl sonra müsabakalarımı izleme fırsatı buldu. Öncesinde maçlara gider gelirdim, sonucu öğrenirlerdi. Ne yaptığım hakkında fikirleri yoktu. Belgeselimin çekildiği yıl, evimizde bilgisayarda açmıştık bir maçımı. Annem canlıymış gibi hop oturup hop kalktı. Yerinde duramadı. Çok heyecanlandı. Duygulandık beraber.Tokyo’da ilk kez Olimpiyat Oyunları sahnesine çıkmıştın. Ondan sonra katıldığın Avrupa Şampiyonaları’nda bir altın, bir gümüş, bir de bronz kazandın. Peki Paris’te beklentin ne? En güçlü rakiplerin kimler? Olimpiyat Oyunları’na hak kazanmak çok zor olduğu için ilk olarak hedef milli sporcu olmaktı. 2020’de bunu başardım. Orada fark ettim ki madalya almak düşündüğüm gibi imkansız değil. Orada karar verdim bir sonraki Olimpiyat Oyunları'nda podyumda olacağım diye. 16 kişi yarışıyoruz. Sıkletim şu anda dünyadaki en zor sıklet diyebilirim çünkü daha önce hiç yenilmemiş olan, 10 kez Avrupa şampiyonu tek kadın güreşçi olan çok güçlü isimler yer alıyor. Ama ben son yıllarda onlarla kürsüyü çok kez paylaştım. Bu nedenle kendime güveniyorum.<img src="https://images.aposto.com/2024/6/0/1722158914938.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.41" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Evin Demirhan Yavuz ve annesi Emine Aksu<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Annesi Emine Aksu'nun gözünden Evin'in hikayesi</h2>Kızınızı ilk kez müsabaka sırasında izlediğiniz günü hatırlıyor musunuz? Neler hissettiniz, o günü anlatır mısınız?Kızımı ilk zamanlar canlı izleme fırsatım olmamıştı. İlk kez ekranda izlediğimde yanı başımda olmasına rağmen sanki canlıymış gibi, orada yarışıyor gibi heyecanlandım. Sonucu bilmeme rağmen içimde stres, kaygı, heyecan gibi bir sürü duygu yaşadım. Canı acıyacak, üzülecek, bir şey olacak diye çok korktum.Kızınız Olimpiyat Oyunları’na giden yolda. Onu buralara kadar taşıyan karakterini bir de sizden dinleyebilir miyiz? Annesinin gözünde Evin, nasıl biri?Biz kalabalık bir aileyiz. Evin çok büyük bir cesaret gösterdi. Sevdiği, istediği sporu yapmak için babasının ve abisinin önüne dikildi. Kararlılığı, azmi ve çalışkanlığı onu bugünlere getirdi. Duygusal ve merhametli bir çocuktu. Onun bu kadar savaşçı olması, minderde dönüştüğü karakter beni hem şaşırtmış hem de gururlandırmıştı.

Siirt'teki küçük bir spor salonundan Paris 2024'e ulaşan Evin Demirhan Yavuz, güreş dünyasındaki ilham verici azim ve başarı öyküsünü paylaştı. Millî güreşçimiz ve annesi Emine Aksu, Türkiye'de kadın sporcuların karşılaştıkları zorlukları, kazandıkları zaferleri ve değişen koşulları anlattı.

Siirt'ten Paris 2024'e: Millî güreşçimiz Evin Demirhan Yavuz'un yolculuğu

Paris 2024, tarihte cinsiyet eşitliğinin sağlandığı ilk Olimpiyat Oyunları olacak. Atina 1896'da kadınlara izin verilmediği, katılmak isteyenin önüne engeller dikildiği düşünülürse hem katedilen yola sevinmemiz hem de bunun bu kadar uzun sürmesine yanmamız gereken bir eşik!

Ali Murat Hamarat