<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(213, 222, 35); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(213, 222, 35); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Özellikle kreatif alanda başarılı insanların hikâyelerini okumak, bu insanları yakından takip etmek ve fırsat bulduğumda onlarla sohbet etmek beni çok besliyor.</blockquote>— <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/gedikeren/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Eren Gedik</a>Eren'e benzer şekilde ben de hayran olduğum insanların hayatlarını izlemeye ve Vikipedi sayfalarını okumaya bayılarak büyüdüm. Reality TV dünyasına hiç uzak değildim ve Keeping Up with the Kardashians&nbsp;izlemeye başladığımda 11 yaşındaydım. O nedenle tam olarak burada Digitürk'ün o dönem ABD merkezli ve popüler kültüre odaklanan E! isimli kanalını listelerine ekledikleri için teşekkür etmem gerekiyor.Popüler kültür üzerine bir belgesel serisi:&nbsp;E! hakkında konuşulacak çok şey var. Kardashian ailesinin programını kabul ederek günümüzün güzellik standartlarına dahi yol veren isimlere ilk platform sağlayan kanal olarak tanımımızı yapalım ama bugün&nbsp;E! True Hollywood Story isimli yapımlarına odaklanalım. "Televizyon belgesel dizisi," diyerek özetlemenin mümkün olduğu serinin her bölümü pop kültürünün en öne çıkan kişilerini, anlarını ve trendlerini inceliyordu ve 19 sezon boyunca devam etti. Leziz.<img src="https://images.aposto.com/2022/10/3/1669814132597.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.42" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">📒&nbsp;Belgesel serisi için hazırlanan ve bölümleri metinsel olarak yayımlayan kitap:&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.goodreads.com/book/show/1601858.E_True_Hollywood_Story" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">E! True Hollywood Story: The Real Stories Behind the Glitter</a><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Özelliği neydi peki?: Uzun süre ekranlarda kalmasının ilk sebebi, birinci elden deneyime önem vermesiydi elbette. Bölümlerde direkt kişilerle özel konuşmalar yayınlanıyor, aile üyeleriyle çekilmiş sahneler bulunduruluyor ve özel röportajlar sunuluyordu. "İşte gerçek gazetecilik,"&nbsp;dedirten bir programdı bu. Anlarsınız ya.<h2 fr-original-style="text-align: left;" style="text-align: left; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Popüler kültürde neler olduğunu takip etmek:&nbsp;</h2><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">E! True Hollywood Story</h2>Popüler kültürü takip etmek 2005 ve sonrasında da zor değildi. <a fr-original-style="" href="https://www.imdb.com/title/tt0462337/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Hilton kardeşler</a>in trajik hayat hikâyesini dinlemek, <a fr-original-style="" href="https://letterboxd.com/film/poltergeist/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Poltergeist</a> (1982) filminin lanetlenip lanetlenmediğini derinlemesine araştırmak &nbsp;ve <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/drewbarrymore/?hl=tr" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Drew Barrymore</a>'un alkol problemine çocukluktan itibaren oyunculuğa başlaması olduğunu öğrenmek de oldukça ilgimi çekiyordu.Popüler kültür tarihçiliği:&nbsp;2005 ve sonrasında özellikle popülerleşen seri, benim de çocukluğuma denk geldiği kısmı. Sanırım popüler kültürü derinlemesine öğrenmeyi bu program dolayısıyla sevip yakın okumanın ne olduğuna dair ilk sinyalleri de buradan almıştım. Zira herkesin dilinde dolaşan konuyu alıyor ve sözlü tarihe göz kırpan özel röportajlar yayınlayarak konuyu her detayıyla açıklıyorlardı.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/10/3/1669815647842.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.42" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">📹 Vine'la yıldızı parlayan <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/brittanyfurlan/?hl=tr" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Brittany Furlan</a>'ın da dâhil edildiği bölüm 🧷&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/p/B4QiYUtpqtO/?hl=tr" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">31 Ekim 2019</a><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Popüler kültüre yakın okuma yapmanın popülerleşmesi: Popüler kültür tarihçiliği diye bir şey var mı?</h2>Elbette bölümlerde ne kadar akademik yöntemler kullanılıyordu bir fikrim yok. Hatta bu konuda bir iddiam da yok. Yalnızca kapitale çevirme uğruna dahi olsa da düşündükçe popüler kültür konularına bir grup editörün zaman ayırıp geçimini buradan sağlıyor olması bana heyecan veriyor. İkincil algılanan, araştırmaya layık görülmeyen popüler kültürün 2000'lerin başında bu belgesellerle ekranlardan inmemesi oldukça keyifli geliyor—en azından deneyimlemesi baya hoştu.2009'dan sonra:&nbsp;E! True Hollywood Story'i yıllar sonra tekrar ziyaret ettiğimde fark ettiğim birkaç şey oldu.<ol fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Hâlâ bölümleri izlemekten keyif alıyorum,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Program, 2021'de yayın hayatına son vermeden önce sosyal medya yıldızlarına zaman ayırarak 2000'lere popüler kültürü belgesel tonuyla ele alma ikonikliğini bir süre daha devam ettirmiş.</li></ol>Popüler kültürü derinlemesine incelemek:&nbsp;Evet, E! bir kanal olarak zaten konu şemsiyesini popüler kültürle ilişkilendiriyor. Çoğunlukla kamuoyunca tanınan kişilerin haklarını ihlal ederek yayın yaptıkları veya nefret suçlarına alan tanıdıkları için de eleştirildikleri çok oldu. Neredeyse 20 yıl sonra serileri tekrar ziyaret edince işte tam da bunu fark ettim: Yakın okumanın etik sınırlarını tekrar gözlemledim ve popüler kültüre verilen kıymetin beni bu yazıyı yazmaya nasıl ittiğini görünce mutlu oldum.&nbsp;

Fanon

25 yıl boyunca pop kültürünün tanınan insanlarının hayat hikâyesini anlatan bir E! News belgesel yapımı neden önemli?

#FanON: E! True Hollywood Story'le popüler kültür tarihçiliği

Onu izledim ben.&nbsp;ile her sayıda bir konuk yazar ağırlamaya, sözü film izlemeyi de filmler hakkında konuşmayı da en az benim kadar sevenlere bırakmaya devam ediyorum. Bu sayıdaki konuğum, Berk Gürakar.Nisan 2022. İstanbul Film Festivali'nde hem yoğun bir tempoda çalışıp hem de bir yandan listemdeki tüm filmleri izlemeye çalıştığım (ve tabii başaramadığım) zamanlar. Yağmurlu bir pazar günü, festivalin en iyisi olmasa da kuşkusuz en ilginç ve tuhaf filminden (Filipinler'den Leonor Will Never Die), üstelik en eğlenceli q&amp;a'lerinden birinden çıkmışken Sinematek fuayesinde gördüğüm&nbsp;stylish&nbsp;kişiyi bir yerden gözüm ısırıyor ama kim olduğunu anca Rıhtım'a varınca anlıyorum. Berk'le tam olarak ne zaman takipleşmeye başladık bilmiyorum ama kendisi Twitter'da hem sinema hem de müzik konusunda yeni ve farklı şeyler söyleyebildiğini fark ettiklerimden, zevkine güvendiklerimdendi en başından beri. Festival bitiyor; hem ben rahat bir nefes alıyorum hem de sonunda yüz yüze tanışıyoruz. Berk'in Letterboxd'ının hayatınızda hiç duymadığınız filmlerle dolu bir evrenin kapılarını açacağına, özellikle Uzakdoğu sineması konusunda ufkunuzu genişleteceğine eminim. Belki de bu yüzden bir süredir yolunu gözlediğim konuklardandı - üstelik ufak bir yanlış anlama sonucunda, bir değil, tam dört film yazdı! Berk'i&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://twitter.com/dberkg" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Twitter</a>&nbsp;ve&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://letterboxd.com/tarifa/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Letterboxd</a>'da takip edebilirsiniz.Şimdi sözü Berk'e bırakıyorum.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Berk'in favorileri:<img src="https://images.aposto.com/2022/8/4/1664436118455.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="2.43" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Berk ne izlemiş?</h2>Moral, 1982 (yön. Marilou Diaz-Abbaya)<img src="https://images.aposto.com/2022/8/4/1664436206282.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.84" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Moral | Kaynak: TMDBHer saniyesine aşık olduğum bu filmde usta yönetmen Marilou Diaz-Abaya üniversiteden arkadaş Filipinli kadınların iç içe geçmiş 4 hikâyesini yaratıcı bir şekilde işliyor. Zamanlarının çağdaş kadınlarının her yönünü temsil eden bu dört kadın ve hikâyeleri hem günümüzde hem de çağlar boyunca devrim niteliğinde anlatıya ve gerçekçiliğe sahip bir filmle sonuçlanıyor. Filmin kuralcı olmayan yapısı ve akıcı anlatımı en güçlü özellikleri; bu akıcı anlatıyla, onların hâlâ büyümeye devam eden üniversite öğrencilerinden çalışan yetişkinlere kadar büyümelerine tanık oluyoruz ve nispeten uzun bir film olmasına rağmen hiç yorulmuyoruz. Oyuncuların harika bir iş çıkarmasının yanı sıra birbirleriyle olan kimyalarının inkâr edilemez derecedeki çekiciliği de beni benden aldı. Özellikle dördünün bir arada olduğu sahnelerde bu çekicilik had safhada kendini gösteriyor.Genç kadınların hayatlarına süper ilerici ve feminist bir bakış açısıyla yaklaşmış olması ve bunun 1980'lerde yapılmış/kurgulanmış olmasına rağmen, hiç de eski hissettirmemesi bir yandan iyi hissettiriyor, bir yandan da hâlâ bu kavgaların veriliyor olmasını hatırlatması sebebiyle üzüyor. Çünkü bu hikâyeler bugün hâlâ büyük ölçüde anlamlı olmaya devam ediyor. Film kürtaj, cinsel özgürlük, cinsiyet rolleri, eşcinsellik, kadın hakları, cinsel istismar, çok eşlilik, kimlik aktivizmi, sömürü ve daha pek çok konuyu gündeme getirip konu etse de bunu hiç vaaz vermeden yapıyor ve hatta gündeme getirilen ciddi konulara rağmen aralara mizah serpmeyi bile başarıyor.Hâlihazırda zamanın çok ötesinde olmayı başaran bu Filipinler sineması klasiği şaheserin gün yüzüne çıkarılmasına azıcık da olsa faydam olursa ne mutlu bana.&nbsp;- BG★★★★½<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Mary is Happy, Mary is Happy, 2013 (yön. Nawapol Thamrongrattanarit)<img src="https://images.aposto.com/2022/8/4/1664436330306.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.78" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Mary Is Happy, Mary Is Happy | Kaynak: Variety Bir Twitter kullanıcısının 410 tane tweetinin senaryolaştırılması ile yaratılan bu film, Tayland sinemasının genç isimlerinden Nawapol Thamrongrattanarit’in ikinci uzun metraj filmi. Tamamen tutarsız ve deneysel yapısına rağmen yine de beni (ve bence tüm izleyenleri) hayatımda deneyimlediğim birçok duyguyu sorgulamaya ve karakterler ile bağ kurmaya itti. Kamera kullanımındaki bilinçli dağınıklık, komedi unsurlarının oldukça ani ve genel geçerin dışında oluşu ve kusursuz ses/müzik kullanımı filmin deneysel ve sıra dışı yapısına çok iyi uyum sağlıyor. Doğrusu bu filmde bu işleyişin dışında başka bir şekilde hayal edebileceğimi sanmıyorum. Her şeyin birbiriyle çok uyumsuz şekilde uyumlu olduğu enfes bir film.&nbsp;Nawapolcuğum zaten yaptığı her filmle daha da büyüyen ve çok hızlı şekilde ustalaşan bir isim. Tayland sinemasına olan yoğun ilgimin de etkisiyle “acaba yeni ne yapacak?” diye merakla beklediğim sayılı, kötü işi olmayan yönetmenlerden. Kendisinin Die Tomorrow&nbsp;filminin en sevdiğim filmler sorulduğunda aklıma gelen birkaç filmden birisi olduğunu da ekleyeyim.&nbsp;- BG★★★★<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Hold Me Tight / Serre moi fort, 2021 (yön. Mathieu Amalric)<img src="https://images.aposto.com/2022/8/4/1664436448940.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.90" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Serre moi fort | Kaynak: IndiewireFransa'da bir kadının ailesiyle birlikte yaşadığı evde uyuyan kocasını ve çocuklarını gözlemesi, çocuklarına kahvaltı hazırlaması, eşine alışveriş listesi hazırlaması, giyinmesi ve sonra çantasını hazırlayıp evi terk etmesi ile çarpıcı ama bir yandan da tanıdık bir şekilde Francis Ford Coppola’nın 1969 yapımı yol filmi The Rain People’dan esinlenilmiş bir sahne ile başlayan ve sonrasında zaman zaman gerçeklik algımızla oynayan, bir kadının yapısöküme uğramış ve organik hikâyesini anlatan ilgi çekici bir film.Filmin ikili hikâye anlatısından hangisinin gerçek, hangisinin hayali olabileceği zamanla daha az önemli hâle geliyor. Hem ana karakter hem de ailesi, diğerinin hâlâ orada olduğu bir gerçeklik versiyonuna tutunup o kadar uzağa uzanıyorlar ki, birbirlerini neredeyse kendi hikâyelerine çekmeyi başarıyorlar ve bu da filmin başarılı bir eser olduğunun en pürüzsüz kanıtı niteliğinde.Özetle, eski aktör yeni yönetmen Mathieu Amalric’in sessiz ve emin adımlarla Fransız sinemasının iyi isimlerinden biri hâline geldiğini kanıtlayan son filmi Hold Me Tight / Serre moi fort, günümüzün en iyi oyuncularından Vicky Krieps’ın resmen oyunculuk masterclassı vererek kendisine olan aşkımızı göklere çıkaran, oldukça başarılı bir film. - BG★★★½<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Vodka Lemon, 2003 (yönç Hiner Saleem)<img src="https://images.aposto.com/2022/8/4/1664436559503.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Vodka Lemon | Kaynak: IMDbSinemada çok nadir görülen bir anlatı olan, bir ülkenin ve kültürünün keşfedildiği fakir bir Ermeni köyünde geçen Vodka Lemon, bu konuda çok iyi iş çıkarıyor. Ezidi Kürt yönetmen Hiner Saleem’in üçüncü uzun metrajı olan bu film, cazibesinin davetkârlığı ile kolayca içine çekiyor. Hayatın içinden bir kesit, dram, komedi ve kara komedi karışımı olması, bu çeşitli tonların zaman zaman çatışmasına rağmen çoğu zaman filme kendi benzersiz kişiliğini kazandıran en güçlü yanı. Büyüleyici ama kasvetli, umutlu ama umutsuzlukla dolu, komik, ilginç ve çok iyi çekilmiş…&nbsp;Şimdiye kadar izlediğim en iyi açılış sekanslarından birine sahip olan bu film, herkese kolayca tavsiye edilebilecek türden bir eser. - BG★★★½

Moral | Mary Is Happy, Mary Is Happy | Hold Me Tight | Vodka Lemon

Berk Gürakar'dan 4 Film Birden

<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">🎧 Haftanın Albümleri:</h2>• Miles Davis - That’s What Happened 1982-1985: The Bootleg Series Vol. 7• David Bowie - Moonage Daydream• Vieux Farka Touré &amp; Khruangbin - Ali• The Comet Is Coming - Hyper-Dimensional Expansion Beam• Editors - EBM• Tamino - Sahar<p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#ffce14" color="#090909" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#ffce14 !important;color:#090909 !important" href="https://open.spotify.com/playlist/3Q2iJpY9b9SK4ZrUuGUSO2?si=0c07858f1d23488f" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(255, 206, 20) !important; color: rgb(9, 9, 9) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Dinle</a><a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/playlist/3Q2iJpY9b9SK4ZrUuGUSO2?si=6f5401aeab034c54" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/8/2022-09-23T13:41:01.145Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.59" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Aposto Gündem

Platform ağustos ayında hassas belgeselleriyle alternatif bir Amerikan tarihi anlatan, özgür yaşam ve değişimi hayata geçirme dürtüsünü somutlaştıran vizyoner foto muhabiri ve film yapımcısı Danny Lyon'u ön plana çıkartıyor.Lyon 33 dakikalık 1982 yapımı <a fr-original-style="" href="https://www.lecinemaclub.com/now-showing/born-to-film/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Born to Film</a>’de, babasının geride bıraktığı eski filmleri kendi oğlunun görüntüleriyle birleştiriyor ve ailesinin ortak özelliklerinden birini, film yapımına olan tutkusunu ortaya çıkarıyor.İki hafta boyunca izleyebilirsiniz.

Bu Hafta Ne İzlesem?

• Bugün gösterime giren filmlerden&nbsp;House of Gucci'yle gündemde olan yönetmen Ridley Scott, heyecan verici iki dizi projesini duyurdu. Scott'ın açıklamalarına göre:<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">1979 tarihli bilim kurgu klasiği Alien'ın&nbsp;spin-off dizisinin senaryosu tamamlandı. Dizinin yapımcılığını son yıllarda Fargo ve Legion gibi televizyon projeleriyle adını duyuran Noah Hawley üstlenecek. Dizide izleyeceğimiz, gezegenimizde geçen ilk Alien hikâyesi olacak.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">1982 tarihli bir diğer bilim kurgu klasiği Blade Runner için düşünülen spin-off dizi projesi de yapım aşamasında. Dizi hakkında herhangi bir detay bilinmezken ilk bölümün senaryosunun hazır olduğu duyuruldu.</li></ul>

Duende

Müzik pek karın doyurmaz ama onun için boşuna “ruhun gıdasıdır,” demiyorlar. Çoğu zaman müzik, bir kişiliği çözümlemek için önemli bir anahtardır. Çünkü dinlediklerimiz doğup büyüdüğümüz çevreden, dertlerimizden sevinçlerimizden, öğrendiklerimizden bağımsız değildir. Şimdi bu anahtarı,&nbsp;Ian Rankin’in kült dedektifi John Rebus için çevireceğiz.John Rebus, İskoçya’nın başkenti Edinburgh’ta yaşıyor. İkinci Dünya Savaşı’nın hemen ertesinde, 1947 yılında’da, Fife’da prefabrik bir evde doğmuş. Yıllarını Özel Birlikler’de geçirdikten sonra askerliği bırakıp polisliğe atılmış. O, zaaflarıyla baş başa, yalnız, ironik biçimde otoriteyle sorunlu biri. Otoriteyle sorunlu pek çok savaş sonrası genci gibi John Rebus’un da olmazsa olmaz tutkusu rock’n’roll.Dedektiflerin caz ya da klasik müzik dinlemelerine alışığız. Ancak Ian Rankin’in şimdiye kadar 23 macerasını okuduğumuz John Rebus karakteri, bu bakımdan farklı bir portre çiziyor. Müziğe olan derin tutkusu gerçi caz’a da yabancı değil ama asıl rock’n’roll ile ses buluyor. Öyle ki, kimi John Rebus serüvenlerinin adları bile çeşitli rock’n’roll albümlerinden geliyor. Örneğin, yedinci John Rebus romanının adı Let It Bleed (1995)’dir ki adını The Rolling Stones’un 1969 tarihli &nbsp;albümünden almaktadır. Beggars Banquet (1968) ve&nbsp;Black and Blue (1976) da John Rebus maceralarına adını veren Rolling Stones albümlerindendir. Gerçi Beggars Banquet, ismini Ian Rankin’in 1991’den 2000’e kadar çeşitli dergilerde yayımlanmış öykülerinden oluşan bir derlemeye vermiştir ama bu derlemede yedi John Rebus öyküsü de yer almaktadır.<img src="https://images.aposto.com/2021/10/5/1636731967621.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.60" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Bu üç Stones göndermesinin yanı sıra, 1998 tarihli John Rebus romanı adını gotik rock’ın efsanesi The Cure’un “Hanging Garden” (1982) şarkısından almıştır. Dead Souls&nbsp;(1999) romanının adı ise Joy Division’ın “Dead Souls”&nbsp;(1981) şarkısından gelmektedir. Bunun gibi daha birçok örnek sayabiliriz.Ian Rankin, Rebus karakterini yaratırken de Rolling Stones’un adı pek bilinmeyen ama erken döneminin belkemiği sayılabilecek üyesi&nbsp;Ian Stewart’ı esas almıştır. &nbsp;Yaşça Stones’un diğer üyelerinden büyük ve gösterişsiz bu İskoç da tıpkı John Rankin gibi Fife’ta doğmuştur. Stewart, 1985 yılında ölene kadar Stones ile çalmış ancak resmi olarak grubun üyesi sayılmamıştır. Bunun nedeni ise 1968’e kadar grubun menajerliğini üstlenen Andrew Oldham’ın onun “sıkıcı” imajının Stones’a uymadığını düşünmesidir.Ian Stewart’tan mülhem bir karakter olunca, Rebus’un da tıpkı yaratıcısı gibi bir Stones hayranı olması kaçınılmazdır. Rebus’un serüvenlerinde dinlediğini duyduğumuz ilk albüm Nakamichi marka kasetçalarına taktığı bir Stan Getz ya da Coleman Hawkins (kendi de emin değil) kasedi olsa da onun en çok dinlediği grup Stones’dur. Seri boyunca John Rebus’un kasetçalarında “Paint It Black”, “Just Wanna See His Face”,&nbsp;“Soul Survivor” gibi kült Stones parçaları döner durur. Bir aralık da&nbsp;The Rolling Stones Rock’n’Roll Circus&nbsp;CD’sini de takar Rebus. Bu, Michael Lindsay-Hogg tarafından 1968’de filme alınan ancak ta 1996’da yayınlanan iki gecelik bir rock’n’roll sirkidir. Sirkte Stones’un yanı sıra The Who, Jethro Tull, Taj Mahal,&nbsp;Marianne Faithful ve&nbsp;John Lennon da sahne almışlardır. Üstelik John Lennon’a Eric Clapton, Keith Richards, Mitch Mitchell, Yoko Ono&nbsp;ve&nbsp;Ivry Gitlis’ten oluşan The Dirty Mac grubu eşlik etmiştir. Ancak John Rebus, CD’de sadece Stones parçalarını seçip dinler.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/10/5/1636732316741.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Rebus’un bütün macerası, rock’n’roll’un 60 yıllık yolculuğuna dair ipuçları barındıran bir haritadır. Frank Zappa, The Doors, Emerson, Lake &amp; Palmer, Ten Years After, Pink Floyd, David Bowie, Talking Heads, Oasis gibi rock’n’roll tarihine damgasını vurmuş birçok topluluk ve müzisyen onun müzik çalarlarından geçer. Rebus’un değişen müzik zevkinde rock’n’roll’un dönüşümünü izleyebiliriz. Stones’tan sonra bir ara devreye progresif grupları girer. Ardından John Rebus kendini punk ve post-punk dalgasına bırakır. Onun yaşamında 80’lerde rock’n’roll’u sırtlayan gotik rock’ı da buluruz, 90’lar brit-pop’unu da.Müziğe olan tutkusu, John Rebus’un kişiliğinin bir parçasıdır.&nbsp;Howlin’ Wolf’un blues tarifini hatırlıyorum: “Paran olmadığında, blues oradadır. Evinin kirasını ödemek için paran olmadığında da blues oradadır.” John Rebus da Let It Bleed&nbsp;serüveninde bir Stones albümü koyar, kendine bir içki doldurur ve “Pek bir şeyim yok ama bu [Stones albümü] var,” der.Demek ki müzik, John Rebus için yaşam mücadelesinin bir parçasıdır. Onu yalnızlığından kurtaran, hayata tutunmasını sağlayan yegâne şeydir. İşte, John Rebus böyle bir adamdır: Rock’n’roll olmadan anlaşılamayacak türden biri.<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/playlist/1Upxe2pngWTPSfs0EpAyno?si=65799c925f594aad" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2021/10/2021-11-12T16:25:39.256Z.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

John Rebus Ne Dinler?

John Rebus

<img src="https://images.aposto.com/2021/2/2021-03-15T19:30:22.081Z_sm.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Yakın dönemde Netflix'te gösterime giren Malcolm &amp; Marie'nin yönetmeni Sam'in, babası Barry Levinson'ın izinden mi gittiği yoksa onu mu kopyaladığı sorusuna bir cevap niteliği de taşıyan Diner (1982); izleyicileri 1959 yılının Baltimore'una ışınlıyor ve bir grup genç erkeğin büyüme öyküsünden bir kesit sunarak kadınlar, arabalar, futbol takımları, pop şarkıcıları, kahveler, sigaralar gibi ipucu kelimelerle tanımlanabilecek geç 50'lerden bir panorama sunuyor. Bir grup erkeğin bir kafede oturup saatlerce boş konuştuğu sahnelerin telifinin Tarantino'da olduğunu düşünüyorsanız bir de Levinson'a bakın. Sinema tarihinin en iyi büyüme öykülerinden biri olduğunu belirtmemize gerek bile kalmadığı kanısındayız.

Diyarbakır'da reklam panoları, Önder Diyarbakır İmam Hatipliler Derneği, valilik, Millî Eğitim Bakanlığı ve müftülüğün logosunun olduğu bir afişle çevrili. Afişin sloganı ise “seçmesi bir dakika, faydası iki dünya”. Türkiye Cumhuriyeti’ne bağlı bu kurumların da imzasının olduğu afişte, zorunlu din kültürü ve ahlak bilgisi dersinin yanında İslam dinine ait konuları içeren üç farklı seçmeli dersin reklamı yapıldı. Derslerin neden seçilmesi gerektiğine dair “manevi” hassasiyet uyandıracak cümlelerle ise tanıtım&nbsp;<a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMDg0OTkyZWQzYzM4MDAwNjQ2YWI0NSZ1c2VyPTVlNWJlYWEwMDhlZGE3NzU0MjFhZmY4ZiZhdXRob3I9NWVlM2NiN2ZiODg1MjcyNTJmMTJlMjU0JnVybD1odHRwJTI1M0ElMjUyRiUyNTJGd3d3LmRpa2VuLmNvbS50ciUyNTJGZmVyYXktYXl0ZWtpbi1heWRvZ2FuLWRpbi1kZXJzbGVyaW5pbi16b3J1bmx1LXRlcmNpaGktbm9rdGFzaW5kYS1oZXItdHVybHUtYmFza2ktYXlnaXRpLWRheWF0aWxpeW9yJTI1MkY=""">güçlendirildi.</a>&nbsp;<ul><li>Geçen hafta Millî Eğitim Bakanı Ziya Selçuk’un 81 ilin din kültürü ve ahlak bilgisi öğretmenleriyle video konferans toplantısında bir araya gelmesi, Eğitim Sen Diyarbakır Şubesi'ni ve bazı liselerdeki öğrencileri harekete geçirdi. Şube Başkanı Sadrettin Kaya, “Biz hiçbir dersin dayatma olarak seçtirilmesini doğru bulmuyoruz. Öğrencilerimiz derslerini özgürce seçebilmeli. Bugün derslerini özgür seçemeyen öğrenci, demokratik yaşamda hakkını kullanırken tereddütler yaşayacaktır,” ifadelerini kullanarak tepkisini gösterdi.&nbsp;İstanbul 2 No’lu Şube Başkanı&nbsp;Çayan Çalık ise,&nbsp;imkân tanınan ders programlarında dersler nasıl düzenlenirse düzenlensin öğrencilerin üç seçmeli din dersinden en az birini seçmek zorunda bırakıldıklarını iletti. Denizli’de bir ortaokul müdürünün ise seçmeli derslerden birinin seçtirilmesi için velilere bilgilendirme metni yolladığı söylendi. &nbsp;</li><li>Türkiye’de din dersleri: 1982 Anayasası madde 24 ile zorunlu “din kültürü” ve seçmeli “bunun dışındaki din eğitimi ve öğretimi” olmak üzere “devlet denetiminde” iki tür din eğitimi ve öğretimi öngörülmüştü. Bu eğitimlerin anayasal ilkelere uygun olması ve bu sebeple devlet denetiminde yapılması vurgulanmıştı. Ancak zorunlu kılınan din kültürü ve ahlak bilgisi derslerinde yoğunluklu olarak İslamiyet ve Hanefilik öğretiliyor, ayrıca din ve mezheplerin nasıl pratik edildiğinin eğitimi ders geçme kıstası olarak görülüyordu. <ul><li>Bu durumdan mağdur olan Zengin ailesinin açtığı dava sonucunda 9 Ekim 2007 tarihinde&nbsp;Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi emsal bir karar <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMDg0OTkyZWQzYzM4MDAwNjQ2YWI0NSZ1c2VyPTVlNWJlYWEwMDhlZGE3NzU0MjFhZmY4ZiZhdXRob3I9NWVlM2NiN2ZiODg1MjcyNTJmMTJlMjU0JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmh1ZG9jLmVjaHIuY29lLmludCUyNTJGZnJlJTI1M0ZpJTI1M0QwMDEtODI1ODA=""">yayımladı</a>. Türkiye’deki zorunlu din kültürü ve ahlak derslerinin Alevi öğrenciler açısından Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin 2’nci maddesinde garanti altına alınan eğitim hakkına aykırı olduğu; çünkü Türkiye’deki mevcut din kültürü ve ahlak derslerinin, içeriği itibarıyla, demokratik bir toplumda eğitim için gerekli olan çoğulculuk ve objektiflik ölçütlerini yerine getirmekten uzak olduğu vurgulanmıştır. Ayrıca ders müfredatının “bir barış kültürü ve hoşgörü çerçevesinin geliştirilmesi” hedefiyle laiklik, düşünce, din ve vicdan özgürlüğü ilkelerine saygı çerçevesi içinde oluşturulması gerektiği belirtilmiştir. Bunların yanında ders programının hem hazırlanma hem de uygulama aşamasında laiklik ilkesine uygunluğunu denetleme görevinin idare mahkemelerinde bulunduğu hatırlatılarak bu derslerin tek bir din veya mezhebe göre hazırlanamayacağı geniş şekilde yorumlanmıştır. &nbsp;</li></ul></li><li>2008’de Danıştay 8. Daire, içeriği itibarıyla din derslerinin seçmeli olması gereken ders tipinden olduğu ve böyle bir eğitimin ancak kişilerin kendi isteği, küçüklerin de kanuni temsilcisinin talebi üzerine verilebileceği aksi halde hukuka aykırı olduğu&nbsp;<a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMDg0OTkyZWQzYzM4MDAwNjQ2YWI0NSZ1c2VyPTVlNWJlYWEwMDhlZGE3NzU0MjFhZmY4ZiZhdXRob3I9NWVlM2NiN2ZiODg1MjcyNTJmMTJlMjU0JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmRlcmdpcGFyay5vcmcudHIlMjUyRmVuJTI1MkZkb3dubG9hZCUyNTJGYXJ0aWNsZS1maWxlJTI1MkY5NzYwMw==""">kararı vermiştir.</a> &nbsp;2012'de ise "Kur’an-ı Kerim" "Hz. Muhammed’in Hayatı" ve "Temel Dini Bilgiler” seçmeli dersleri müfredata eklenmiştir. Yargıya taşınan birçok davada da idare mahkemeleri zorunlu din derslerinin haksız ve hukuka aykırı olduğunu belirtmiştir. &nbsp;</li><li>Tepkilerin nedeni: Türkiye’de ilk ve orta öğretim kurumlarında okutulan “zorunlu din kültürü ve ahlak bilgisi” dersinin, içeriği itibarıyla anayasada referans edilen anlamda bir din kültürü dersi olmadığı söylenebilir. Dolayısıyla bu dersin zorunlu olması birçok yargı erki tarafından da deklare edildiği üzere hukuka aykırıdır. Bunun yanında anayasada belirtilen din derslerinde ikinci kategoride olan yalnızca ve yalnızca “seçmeli” ders olduğu takdirde müfredata alınabilecek derslerin; pratik olarak zorunlu hâle getirilmesi öğrencilerin anayasal haklarını zedeler nitelik taşıyor. Ayrıca devlet kurumlarının özel kurumlarla içeride ve kamuoyunda birlik göstermesi, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası değişmez 2. Maddesinde vurgulanan laiklik ilkesine aykırı görülüyor. Tüm bunların sonucunda öğrenciler, veliler, dernekler ve bazı vakıflar anayasal hakları zarar gördüğü için tepki&nbsp;<a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMDg0OTkyZWQzYzM4MDAwNjQ2YWI0NSZ1c2VyPTVlNWJlYWEwMDhlZGE3NzU0MjFhZmY4ZiZhdXRob3I9NWVlM2NiN2ZiODg1MjcyNTJmMTJlMjU0JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5iaXJndW4ubmV0JTI1MkZoYWJlciUyNTJGc2VjbWVsaS1kZXJzbGVyLXZlLWxhaWtsaWstbXVjYWRlbGVzaS0zMzA1OTA=""">gösteriyor.</a></li></ul>

1982 ile ilgili hikayeler