<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Let's meet</h2>I'm <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/utkang/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Utkan</a>, though my inner circle prefers "Utki".I'm working an interior designer. Had I not ventured into this field, psychology would have been my calling.According to my friends, my greatest talent lies in design, but in my opinion, it's communication. To me, without the art of communication no talent can truly shine.When meeting someone new, the first thing I usually want to share is how fortunate I feel.I live in Milan but my heart belongs to Istanbul.The term neighborhood to me conveys a sense of tranquility outside my home, a place I can visualize in its entirety with my eyes shut.I feel connected to a neighborhood when familiar faces greet me day in and day out.Outside Europe, I feel like a tourist, but in Istanbul, I feel like a local. I've never felt as outsider anywhere because adapting to your surroundings and feeling like you belong is a universal journey.I'm a local in Istanbul, a tourist outside Europe, but never an outsider anywhere. It's about finding that familiar rhythm in the unknown.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">What's up?</h2>Lately, I've been engrossed in architectural materials. Staying abreast of the latest innovations and uncovering the potentials of various materials truly invigorates me.With spring in the air, I find myself tuning into <a fr-original-style="" href="http://poolsuite.fm/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">poolsuite.fm</a> more often than not.Looking ahead, Milan Design Week and the 60th Venice Biennale are marked on my calendar.

Soli

Meet Utkan, or "Utki" as friends call him; a dynamic interior designer and a communicator at heart. A tourist outside Europe, a local in Istanbul, yet he's never felt like an outsider anywhere.

Utkan Günerkan

<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/ozumdemirel/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Özüm Demirel</a>Kişilik nedir? Nasıl oluşur? Yaradılışımız mı yoksa yetiştirilişimiz mi bizi olduğumuz insan yapar? Birbirimizden, çevreden, zamanın ruhundan nasıl etkileniyoruz ve nasıl değişiyoruz?&nbsp;Kişiliğin en basit tanımı, karakteristik düşünme, hissetme ve davranış kalıplarındaki bireysel farklılıklardır. Peki bu farklılıklar nasıl oluşur? Çocuğun mizacı mı, çevrenin baskısı mı?&nbsp;Psikoloji tarihinde kişilik oluşumundaki en temel tartışma konularından birisi yaradılış mı yetiştiriliş mi (nature vs. nurture) olmuştur. O sıralar ayrışmak moda olduğundan, bir tarafta “Kişilik insanın karakter özelliklerine bağlıdır efenim, doğuştan gelir, hayatta değişmez.” diyen biyoloji tutkunları… Diğer tarafta “Ne alakası var üstat? Ne yaşıyorsak onun yansımalarıyız. Coğrafya kaderdir. İnsan yetiştirilişine göre şekillenir.” diyen sosyal psikoloji sevdalıları…Sonunda bütünsel ve dinamik bakış açısıyla “hem o hem o” diyebilen barışçıl bilim insanları çıkmış da sular durulmuş.&nbsp;Çünkü her bebeğin doğuştan gelen farklı, hatta biricik bir mizacı (temperament) var ve bu çevresiyle kurduğu dinamikleri belirliyor. Bu karakter özellikleri de kalıcılık gösteriyor. “İnsan yedisinde neyse yetmişinde de odur” doğru.&nbsp;Ve fakat bununla birlikte, içine doğduğumuz ailenin, ülkenin ve zamanın; kısacası çevrenin ve eğitimin kişiliğimiz üzerine etkisi de yadsınamaz. Çünkü mizaç tekrarlandıkça&nbsp;moodumuzu (ruh halimizi), ruh halimiz tekrarlandıkça kişiliğimizi oluşturuyor ve hayat hepimizi öyle ya da böyle şekillendiriyor. “Değişmeyen tek şey değişimin kendisidir” o da doğru.&nbsp;Kimisi canı yana yana direniyor ve sivriliyor. Kimisi boyun eğe eğe yumuşuyor ve benzeşiyor. Biri diğerinden daha iyi ya da kötü değil. Her seçimin, her tepkinin bir bedeli ve öğretisi var. Deneyimleyerek, deneyimlerimizden anlam çıkararak ilerliyoruz. Kendimizin ve çevremizin farkındaysak, biricikliğimizi koruyarak ve hayata uyumlanarak değişmenin yollarını arıyoruz.&nbsp;Psychology Today’ın Ekim 2022 sayısında kişilik gelişimine dair güncel araştırmaları derleyen ve değişime dair çokça umut veren bir makale okudum. Araştırmalarda, Beş Etmen (Big 5) Kişilik Ölçeği'ne göre farklı yaş gruplarındaki insanların kişilik gelişimini gözlemlemişler. Bu ölçek, şu an en çok kullanılan OCEAN (Openness, Conscientiousness, Extraversion, Agreeableness, Neuroticism) kişilik modeline göre 5 etmeni ölçümlüyor: Deneyime Açıklık, Sorumluluk/Özdenetim, Dışadönüklük, Uyumluluk ve Duygusal Denge/Nörotizm.&nbsp;Çıkan sonuçlar özetle şöyle:<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Birey ne kadar farklı ve zorlayıcı deneyimden geçiyorsa kişiliği o denli olgunlaşıyor. Deneyimi çok olan birey gittikçe daha da deneyime açık, hayata uyumlu, özdenetim ve denge sahibi oluyor.&nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bireyin kişilik yapısını ailesinden çok içinde yaşadığı zamanın ruhu şekillendiriyor. Bir anlamda jenerasyon farkı kişilik yapımızı da etkiliyor. &nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Harvard'lı Psikolog Daniel Gilbert’in yaptığı araştırma ise en ilginçlerinden. Katılımcılara “10 yıl sonra sizce nasıl biri olacaksınız?” diye sorulduğunda her yaş grubunun kendi değişim potansiyelini küçümsediği gözlemlenmiş. Kaç yaşında olursak olalım, sandığımızdan daha çok olgunlaşmaya ve dönüşmeye devam ediyoruz.&nbsp;</li></ul>Elbette üzerine düşünülmemiş her teori noksan, hayata geçirilmemiş her araştırma verisi yavan. Tüm bunlardan bize kalan farkındalığımızı arttıracak sorular, deneyimlerimizi değiştirecek adımlar… “Bu yaşa gelmiş artık değişmez, değişmem” demeyelim. Değişir, değişiriz. Ancak, değişimimizin yönü ve geni bilinçli deneyimlerimize ve çabamıza bağlı. Bir sorsak kendimize:&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">“Hangi davranışları, ruh hallerini tekrar tekrar deneyimliyorum Bunları yapmama neden olan ne? Kontrol edilemez sandığım güdüler mi, unutulmaz sandığım öğretiler mi?"</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">"Kontrol etmek yerine fark ederek, baskı yapmak yerine iletişime geçerek değişimi kolaylaştırabilir miyim?"</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Hepimizin değiştiğini, zamanın dönüştüğünü bilerek ve önce kendimden başlayarak kolektif kişiliğimizin olgunlaşmasına katkıda bulunabilir miyim?&nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">"Bugün neyi değiştirebilirim ve bunun için ilk adım ne? Niyetim neye, çabam nerede?"</li></ul>Çünkü her şey adım adım…Kendimize ve kolektife iyi gelen değişimlere...

Dünyahali

Kendimize ve kolektife iyi gelen değişimlere…

Yaradılış Mı, Yetiştiriliş Mi? Zamanla Değişir Mi? 

Bu kısımda psikoloji, sosyoloji gibi alanlardan çeşitli konulara ilişkin, Nedir? sorusunu soruyoruz. Bu sayıda&nbsp;“Bağlanma Kuramı Nedir?&nbsp;sorusuna cevap arayacağız.Bağlanma kuramı, ya da teorisi, bir ebeveyn ile çocuk arasındaki veya romantik ilişki kurduğumuz partnerlerimiz de dahil, insanlar arasındaki uzun vadeli ilişkilere ve bağlara odaklanan bir teori. Bu teoriyi ilk ortaya atan, İngiliz psikolog John Bowlby oldu. Bowlby, bağlanmayı "insanlar arasında kalıcı bir psikolojik bağ" olarak tanımladı ve özellikle çocukların birincil bakıcılarından ayrıldıklarında yaşadıkları kaygı ve sıkıntıyı anlamakla ilgilendi.Peki bu kuram sonrası artık her şeyin “annemizle” ya da birincil ebeveynimizle ilgili olduğunu söylemek mümkün mü? Positive Psychology’de Courtney Ackerman&nbsp;tarafından kaleme alınan bir <a fr-original-style="" href="https://positivepsychology.com/attachment-theory/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">yazıda</a> belirtildiği üzere, Sigmund Freud bu soruya muhtemelen evet yanıtını verirdi. Ancak artık psikoloji, ebeveynlik ve insan ilişkileri hakkında Freud’dan çok daha fazlasını bildiğimiz için, her bir sorunun kişilerin annesine mal olmasını ileri sürmek mümkün değil, çünkü bir çocuğun yetiştirilmesine katılan en az bir kişi daha ve genelde de birden fazla kişi daha mevcut.&nbsp;Courtney Ackerman’ın yazısına göre, Bowlby, bebeklerin bir ebeveynden ayrılmaktan kaçınmak için veya fiziksel olarak ayrı bir ebeveynle yeniden bağlantı kurarken giriştikleri aşırı davranışların - ağlama, çığlık atma ve tutunma gibi - evrimsel mekanizmalar olduğunu varsaymıştı. Bowlby, bu davranışların çocuğun hayatta kalma şansını artırdığını düşündü.Bowlby'nin bağlanma teorisi üzerine yapılan araştırmalar, ebeveynlerinden ayrılan bebeklerin, ebeveynleri ile yeniden bir araya geldiklerinde genellikle üç yoldan biriyle tepki vereceklerini göstermiş:<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Güvenli bağlanma: Bu bebekler ayrıldıktan sonra sıkıntı gösterse de, &nbsp; ebeveynleri geri döndüğünde kolayca rahatlamışlardır.&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Kaygılı-kararsız bağlanma:&nbsp;Bebeklerin daha küçük bir kısmı daha yüksek düzeyde sıkıntı yaşamış ve ebeveynleri ile tekrar bir araya geldiklerinde, hem rahatlık arıyor hem de ebeveynleri onları terk ettikleri için “cezalandırmaya” çalışıyor gibiydiler.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Kaçınan bağlanma: Üçüncü kategoride yer alan bebekler ise, anne babadan ayrıldıktan sonra hiçbir stres ya da minimum düzeyde stres göstermemiş ve yeniden bir araya geldiklerinde ya anne babayı görmezden gelmiş ya da anne babadan kaçınmışlardır.&nbsp;</li></ul>Daha sonraki yıllarda, araştırmacılar bu listeye dördüncü bir bağlanma stili eklediler: Önceden tahmin edilebilir bir bağlanma davranışı örüntüsüne sahip olmayan çocuklara atıfta bulunan düzensiz-yönelimsiz bağlanma stili.Buradan anlaşılacağı üzere, bir çocuğun bağlanma stili, büyük ölçüde, çocuğun ilk yıllarında aldığı bakımın bir sonucu olabiliyor. Bununla birlikte, bağlanma teorisi, çocuklarda bağlanma hakkında bildiklerimizi yetişkin olarak girdiğimiz ilişkilere uygulayarak bunu bir adım daha ileri götürüyor. Bu ilişkiler (özellikle çok yakın olan ya da romantik ilişkilerimiz) aynı zamanda çocukken bağlanma tarzlarımızla ve birincil bakıcılarımızdan aldığımız bakımla da doğrudan ilişkili oluyor ve belki de bazen kendimize dahi açıklayamadığımız yetişkin davranışlarımıza ışık tutuyor.&nbsp;Bu noktada, yetişkin bağlanma stilleri de, yukarıda açıklamış olduğum aynı genel kalıbı takip etmektedir:Güvenli Bağlanma:&nbsp;Bu yetişkinlerin ilişkilerinden daha memnun olmaları, kendilerini güvende hissetmeleri ve her zaman birlikte olma ihtiyacı hissetmeden partnerlerine bağlı olmaları daha olası. İlişkileri muhtemelen dürüstlük, destek, bağımsızlık ve derin duygusal bağlantılar içeriyor.Kaygılı-Kaçıngan Bağlanma:&nbsp;İki tür yetişkin kaçınmacı bağlanmadan biri olan bu bağlanma stiline sahip kişiler genellikle diğerlerinden uzak duruyorlar. Hayatta kalmak veya gelişmek için insan bağlantısına ihtiyaç duymadıklarını hissedebiliyor ve bağımsızlıklarını ve diğerlerinden izole olmalarını sürdürmekte ısrar edebiliyorlar. Bu kişiler, partnerleriyle ciddi bir tartışma veya ilişkilerinin devamına yönelik bir tehdit gibi potansiyel olarak incitici bir senaryo ortaya çıktığında genellikle duygusal olarak “kapanabiliyorlar.”Kaygılı-Dirençli Bağlanma: Partnerleriyle daha az güvenli bağlar kuranlar, sevgi veya şefkat için çaresiz hissederek, partnerlerinin onları “tamamlaması” veya sorunlarını çözmesi gerektiğini düşünebiliyorlar. Romantik ilişkilerinde güvenlik özlemi duysalar da, partnerlerine karşı davet edici olmak yerine onları uzaklaştıracak şekilde davranabiliyorlar.&nbsp;Korkulu-Kaçıngan (veya Düzensiz) Bağlanma:&nbsp;İkinci tip yetişkin kaçınmacı bağlanma, izolasyondan ziyade kararsızlık olarak kendini gösteriyor. Bu bağlanma stiline sahip kişiler genellikle duygularından kaçınmaya çalışıyorlar çünkü duygularına kolayca kapılıyorlar. Öngörülemeyen veya ani ruh hali değişimlerinden muzdarip olabiliyorlar ve romantik bir partner tarafından incitilme korkusu yaşayabiliyorlar.Courtney Ackerman, bu tarzların her birinin, belirli bir insan tipinden ziyade, bağlanma davranışlarının bir sürekliliği olarak düşünülmesi gerektiğini belirtmiş. Genel olarak güvenli bağlanma stiline sahip biri, zaman zaman diğer tiplere daha uygun davranışlar sergileyebilir veya kaygılı-kaçıngan stiline sahip biri, belirli bir kişiyle güvenli bir bağ kurabilir diye belirtiyor.&nbsp;Tüm bunlardan şunu çıkarabiliriz; bağlanma kuramının bize vermiş olduğu çıktılar sonucunda, bir kişinin bağlanma stiline bağlı olarak, yakın ilişkilere, evliliğe ve ebeveynliğe yaklaşım şekli büyük ölçüde değişebilir. Bu kuramın uygulanmasında ortaya çıkan durumlar, ilişkilerin iki (veya daha fazla) kişiyi gerektirmesi gerçeğiyle birleşip genişliyor. Yani bir kişinin sergilediği herhangi bir bağlanma davranışı, diğer insanların bağlanma davranışlarını etkileyecek ve onlardan etkilenecektir.Neticede, çocukken deneyimlediğimiz durum ne olursa olsun, bizim yetişkin dünyamızda gördüğümüz haliyle, her ilişkide farklı bağlanma seçenekleri içinde bulunmamız mümkün gözüküyor. Zaten ilişkiler de birbirini etkilemek ve birbirinden etkilenmek için var olmuş gibi değiller mi?&nbsp;

İçimdeki Dünya

Bebeklikten yetişkinliğe...

Bağlanma kuramı nedir? 

🧠 <a fr-original-style="" href="https://www.bbc.com/future/article/20220819-the-best-way-to-teach-kids-body-confidence" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Psychology:</a> How your family shapes your body image🗳️ <a fr-original-style="" href="https://graphics.reuters.com/USA-ELECTION/VOTING/mypmnewdlvr/index.html" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Machine Politics:</a> How America casts and counts its votes🚇 <a fr-original-style="" href="https://www.euronews.com/video/2022/08/23/car-stuck-in-metro-station-in-madrid" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Watch:</a> Car stuck in metro station in Madrid

Aposto World

Bu kanalda psikoloji, sosyoloji gibi alanlardan çeşitli konulara ilişkin "Nedir?" sorusunu soruyoruz. Bu sayıda “Fawn” Travma Tepkisi Nedir? sorusuna cevap arayacağız.Bu kavramın Türkçesi için psikolog bir arkadaşıma danıştım, ancak gelin görün ki Türkçe literatürde tam olarak tatmin edici bir sonuca ulaşamadık. Önerilerden “uyumlanma” kavramı benim hoşuma gitti. Yine de bu yazımda ben “fawn” tepkisi olarak kullanmaya devam edeceğim. Ne olduğunu anlarsak kafamızda biraz daha oturacağını sanıyorum.Fawn&nbsp;travma tepkisi, terapist Pete Walker tarafından icat edilmiş bir terim ve kendinizi daha fazla zarardan korumak için tehdit olarak algılanan durumlarda karşıdakini memnun etmeyi ve yatıştırmayı amaçlayan (genellikle bilinçsiz) davranışı tanımlıyor.Fawn&nbsp;tepkisine devam etmeden önce bütünlük oluşturması adına belki kısaca, travma tepkisinin dört “F”sini tanımlamamız da iyi olabilir. Travma tepkisinin dört F'sinin her biri, canlıların tehdit edici veya istismar edici durumlarla karşı karşıya kaldığında sahip olabileceği bir dizi tepkiyi tanımlıyor. Bu 4 F, tepkilerin İngilizce isimlerinin baş harflerini karşılıyor: Fight, Flight, Freeze ve Fawn. İlk üç tepkiye genelde aşinayız, bunlar bizim literatürde, “Savaş” “Kaç” ve “Don” olarak bildiğimiz tepkiler.Bu çeşitli travma tepkileri, çocuklukta, istismarcı ilişkilerde veya şiddetli travmada hayatta kalmanın bir yolu olarak öğrenilmiş olabilir. Tepki türü, daha sonra, kişi bir tehdit olarak algıladığı herhangi bir şeyle karşı karşıya kaldığında, varsayılan olarak yaşamın ilerleyen dönemlerinde yeniden ortaya çıkıyor.Şimdi bunlardan en az bilinen fawn&nbsp;travma tepkisine geri dönersek, Psychology Today'e göre, bu travma tepkisi, bazı insanların çatışmadan kaçınmak için kullandığı bir tür başa çıkma mekanizması. İstismarcı bir ortamda büyürken, bazı insanlar saldırganlaşır, diğerleri kaçar ve bazıları da karar veremez, &nbsp;yani donma tepkisi gösterir. Uyumlanma yani fawn tepkisine sahip olanlar ise, çatışmayı önlemek için istismarcıyı memnun etmek adına acele eder ve sorunun önüne geçmeye çalışırlar. Bunun için, söylenen her şeye katılabilir, onaylanacağını bildikleri şeyleri yapar ve istismardan kaçınmak için, kişisel duygularını bir kenara koyabilirler. Sonunda bu, yetişkinliğe taşınan normal bir davranış kalıbı haline gelebilir. Örneğin toksik insanların etrafında çok fazla zaman harcayan bireyler, bazen toksik kişiyi mutlu etmek için daha fazlasını yapmayı öğrenirler, böylece tehdidi etkisiz hâle getirirler.Fawn travma tepkisine sahip kişilerin aşağıdaki davranışları sergileyebileceği belirtiliyor:<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bir istekten rahatsız olduğunda dahi hayır diyememek,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Kendisi için bir şeyler yapmakta zorlanmak,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Çevresindeki herkesi mutlu etmek adına kendi ihtiyaçlarını bastırmak,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Diğer insanların tepkilerinden sorumlu hissetmek,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Kendi kimliği yokmuş gibi hissetmek,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bir ilişkide veya bir durumda nasıl hissetmeniz gerektiğini görmek için sürekli olarak başkalarına bakmak,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Geçmeyen bir suçluluk duygusu yaşamak,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Karşılıklı bağımlı ilişkiler kurmak,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Şiddet içeren bir ilişkinin içinde kalmak.</li></ul>Hatta daha da hayatın içinden şöyle özellikli örnekler verilmiş:<ul fr-original-style="" style="margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Anne babanızı memnun etmek için belirli bir kariyer peşinde koşmak,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Akşam yemeği için nereye gideceğinizi seçerken restoran tercihleriniz hakkında konuşmamak,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Aşırı özür dilemek,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Kronik ağrı veya hastalık yaşamak,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Duygusal güvenlik duygusunu sürdürmek için başkalarının seçimlerini kontrol etmeye çalışmak,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Kendi rahatsızlığınızı, şikâyetlerinizi, acılarınızı, ihtiyaçlarınızı ve isteklerinizi reddetmek,</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Başkalarına uyum sağlamak için tercihlerinizi değiştirmek.</li></ul>Aslında, tüm bu yukarda bahsettiğimiz travma tepkileri, sağlıklı sınırlar içerisinde kullanıldığında çok işe yarayabilir ve bazı durumları kolaylaştırabilir. Sağlıklı bir fawn&nbsp;tepkisinin de başkaları için şefkat duymayı, anlaşabilmeyi, aktif dinlemeyi, adalet duygusunu destekleyeceği belirtiliyor. Ancak belirtilen o ki, toksik ilişkiler içinde olan insanlar sağlıksız fawn tepkileri geliştirmekten öteye geçemiyorlar.&nbsp;2020 yılında yapılan bir <a fr-original-style="" href="https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S019188692100177X" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">araştırma</a>, travmanın uyumluluk, duygusallık ve nevrotiklik gibi kişilik özelliklerini - başkalarıyla nasıl ilişki kurduğumuzu ve ilişkilerimizi etkileyen tüm nitelikleri - etkileyebileceğini ortaya koymuştur. Ayrıca yine bu araştırmalarda travma sonrası stres bozukluğu ile bir kişinin stresi nasıl ele aldığı arasında da bir ilişki olduğu belirtilmiş. Bir eş veya ebeveynle muhtemelen işlevsiz bir bağ bağlamında, stresi yönetme girişimi temel düzeyde, kişiliğinizi, genellikle kendiniz pahasına, sevdiğiniz kişiye hitap edecek şekilde uyarlamakla yani uyumlanmakla sonuçlanabilir.Şunu unutmamız gerektiğini düşünüyorum: Her birimiz insanız ve İçimden bölümünde de belirttiğim gibi, kendi yolculuğumuz ve süreçlerimiz var. Bu süreçlerde bazı uçlarda gidip gelebileceğimiz gibi, kendimizde her şeyin mükemmel olmasını beklemek, “en” birinci ve “en” iyi olmak gibi amaçlarımızın olması bize zarar vermekten başka işe yaramıyor. Araştırmaların da söylediği gibi, travma tepkilerinin her biri, ölçülü ve yerinde kullanıldığında, hayatta kalmamızı ve ruh hâlimizin iyiliğini destekliyor.Hayatımızı sürdürürken verdiğimiz tepkilerimizi tanırsak, bunların bize zarar mı verdiği yoksa bizi destekliyor mu olduğu konusunda daha net bir iç görü sahibi olabiliriz. En önemlisi de, bize zarar verdiğini düşündüğümüz noktada yetkin kişilerden destek alma ve tedavi arayışına geçebiliriz. Bu bölümde&nbsp;fawn travma tepkisinin ne olduğunu genel hatlarıyla açıklamaya çalıştım. Dilerim sizlerin de ilgisini çekmiştir ve dilerim ki bu konuda zorluk yaşayanlar varsa, doğru çözüm arayışlarına yönelmeleri mümkün olur.

Psychology ile ilgili hikayeler