Güvenpark'tan ilk istikametiniz Kuğulu Park'a doğru, Ankara'nın kültür, sanat ve eğlence hayatının kalbi olan Tunalı'ya olmuştu. İkinci rotada Güvenpark'tan çıkıp Kurtuluş'a, öğrencilerin Ankara'sına ve Ulus'tan doğru buraya kayan ticari merkez Yenişehir'e yürüdünüz. Üçüncüde ise Bahçelievler size Ankara'nın bir başkent olduğunu hatırlattı, bürokratik yapıların arasından ve parklardan geçerek şehrin bu yöne doğru nasıl kurulduğunu gördünüz.Dördüncü ve son mini rotada Güvenpark'tan Ankara Kalesi'ne doğru, Ankara şehrinin yüzyıllar evvel doğduğu ve 1923'te bir başkent olarak yeniden inşa edildiği bölgeye, eski şehre, Ulus'a yürüyeceksiniz.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/9/0/1665298473442.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Görsel Tasarım: Hilal Güneş, Aysu Kaynak 1- Yenişehir'den EskisineGüvenpark'taki Güven Anıtı'na sırtınızı verin, dosdoğru karşıya yürüyeceksiniz. Yolunuzun üstüne bir yel değirmeni gibi dikilen Kızılay AVM'ye pas vermeyin, bir zamanlar onun olduğu yerde semte ve meydana adını veren Kızılay binası yer alıyordu. Kentte yeniyseniz kafanız "meydan" konusunda karışmış olabilir. Nitekim "Ankara'nın kent meydanı" tartışmasının uzun bir geçmişi var, detaylı bir özet için, <a fr-original-style="" href="https://www.lavarla.com/sehre-meydan-birakmamak-i-bolum/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a>.Siz yolun sağ tarafını tercih edin, yani AVM'nin karşısından yürüyün. Çünkü bir paralelinizde Sakarya bulunuyor, Ankara gece hayatının, barların, protestoların ve yürüyüşlerin, çiçekçilerin, kitapçıların, kitap kafelerin, dönercilerin, restoranların ortak mekanı. Hatta Ziya Gökalp'ten ilk sola dönerek, Burhan Alkar'ın Barış Heykeli'ne kadar Sakarya'dan yürüyüp heykelin solundan yeniden bulvara çıkıp devam edebilirsiniz.Abdi İpekçi Parkı'nın dibinden dibinden devam ederken parkın içinde Metin Yurdanur'un henüz yenilediği Eller&nbsp;heykelini; solunuzda ise kentin simgelerinden, Hattiler'den Hititlere, Hititlerden Ankaralılara miras olan 4 bin küsur yıllık Hitit Güneşi simgesini heykeltıraş Nusret Suman'ın elinden görüyorsunuz. Asılları ise Anadolu Medeniyetleri Müzesi'nde sergileniyor. Sıhhiye Köprüsüne doğru devam edin, burası adeta Kızılay'dan Ulus'a, yeniden eskiye doğru geçişin sınır kapısıdır. Geçtiğinizde sizi ilk karşılayan DTCF binası olur, yani meşhur Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi.Mimar Bruno Taut'un "çeşitli çalgılarla icra edilecek bir senfoninin notalarını yazarcasına işliyorum"&nbsp;dediği DTCF binasının misafirleri arasında Ahmed Arif, Can Yücel, Murathan Mungan ve nicesi var. Hem mimarisi hem de eğitimiyle bir ekol olan DTCF'nin koridorlarını adımlayın, Taut'un Japonya'daki işlerinden esinlendiği merdiven tırabzanlarına dokunun, müzesini gezin. Hikayesi için, <a fr-original-style="" href="https://www.lavarla.com/bruno-j-f-tauttan-bir-ankara-senfonisi/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a>.2- İlk Cumhuriyet, Müzeler ve Tiyatrolar<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9);" style="color: rgb(9, 9, 9); margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">“Mesleğime Ankara Operası’nda başladım diyebilirim. La Boheme operası ile sahneye çıktım ve coşku ile selamlandım. Dopdolu opera salonlarında performans sergiledim.”</blockquote>Luciano PavarottiDTCF'den çıkınca yüzünüze Adliye çarpacak, yolun olduğunuz tarafında kalın ve bu Kafkaesk mekandan hızlıca uzaklaşın. Sırasıyla Ankara Olgunlaşma Enstitüsü'nü, TRT Radyo binasını ve Türk Hava Kurumunu geçecek ve karşılıklı iki güzele, Resim ve Heykel Müzesi&nbsp;ile Opera'ya varacaksınız. Semtin adı da "Opera", müzenin yükseldiği yer "Namazgah Tepesi". Türk Ocakları Binası olarak inşa edilen ve Ankara'nın ilk kültür sanat merkezi olan Resim ve Heykel Müzesi, bugün kavuştuğu yeni kimliğine uygun olarak bir zamanlar Ankara'nın ilk resim sergisine de ev sahipliği yapmış. Onuncu Yıl Marşı ilk burada icra edilmiş, Gençliğe Hitabe ise ilk burada okunmuş. Ankara'nın kültür sanat hayatının başlangıçlarından olan binayı bugün bir müze olarak gezin, İbrahim Çallı'nın, Osman Hamdi Bey'in, Abdülmecid Efendi'nin ve dahasının eserlerini görün.&nbsp;Resim ve Heykel Müzesi'nden karşıya, Opera Binası'na geçin. Burası Sergi Evi'nden çevrilme, bugün hem "Opera Binası" hem de "Büyük Tiyatro" olarak anılan binanın girişinde sizi; Büyük Tiyatro ve Küçük Tiyatro'nun kurucusu, eski Devlet Tiyatroları Genel Müdürü Muhsin Ertuğrul'un, o zamanki Tatbikat Sahnesi'nde ilk oyununu oynayan, Carl Ebert'in asistanı sonrasında ise Devlet Tiyatroları Genel Müdürü Muhsin Ertuğrul'un halefi Cüneyt Gökçer'in ve "La Diva Turca", "şöhretin evci balası", dünyaca ünlü opera sanatçısı Leyla Gencer'in büstleri karşılar. Opera Binası, hafızası, mimarisi, içerisinde yer alan duvar süslemeleri ve bugün başkentte operalara ve tiyatro oyunlarına ev sahipliği yapmasıyla bir hazine değerinde, burada bir sahne sanatı seyretmeden Ankara'dan ayrılmayın. Ortamlarda satılacak bir bilgi olarak ekleyelim: Dünyaca ünlü tenor Luciano Pavarotti ilk kez burada sahneye çıktı, ayrılışına dair ise çeşitli spekülasyonlar mevcut, hikayesi için <a fr-original-style="" href="https://www.lavarla.com/her-sey-ankara-operasinda-basladi-luciano-pavarotti/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a>. <img src="https://images.aposto.com/2022/9/6/1665229048799.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" alt="gençlik parkı ankara" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Gençlik Parkı Fotoğraf: Süreyya Oral Arşivi, Kaynak: Gençlik Parkı Belgesel Projesi&nbsp;Opera Binası, Gençlik Parkı'na bakar. Gençlik Parkı, 1943 yılından beri Ankaralıların eğlence ve dinlence mekanı, bir kültür sanat merkezi. Havuzu, tiyatrosu, lunaparkı, çay bahçeleri, gazinolarıyla burada sahnelenen oyunlar, verilen konserler, dönme dolap ile ilk tanışmalarla park, Ankaralıların gündelik hayatlarında ve hafızalarında yer etmiştir.&nbsp;Bir ucunda Opera bulunan parkın diğer ucunda Ankara Garı yer alır. Metin Yurdanur'un Miras heykelinin nöbet beklediği 85 yıllık gar 10 Ekim 2015'ten beri bir anma mekanı olarak hafızamızda yer alıyor. Yitirdiklerimize selam olsun 🌹Biraz dinlenmek için havuz karşısındaki banklardan birine oturun, soluklanın. Bundan sonrası bol müzeli ve biraz yokuşlu.3- Müze "sıkıcı" bir laf değilGençlik Parkı'dan yeniden bulvara çıkın. Hemen gözünüze çarpacak olan II. Evkaf Apartmanı'nın barındırdığı hazinelerden birisi Devlet Tiyatroları'nın eşsiz arşivinin yer aldığı&nbsp;Refik Ahmet Sevengil Tiyatro Kütüphanesi. Burada önceden sahnelenmiş oyunları izleyebilirsiniz.&nbsp;Garanti Bankası'ndan yukarı doğru devam edin. Sağınızda PTT Pul Müzesi'ni göreceksiniz. Pul tarihimize tanıklık edeceğiniz interaktif ve modern bir müze deneyimi için uğramalısınız, giriş ücretsiz. Sonrasında bankalar arasından yukarı doğru, Atatürk heykeline kadar devam edin. Heinrich Krippel'in Ankara Zafer Anıtı, bu mini rotanın başından itibaren birkaçını ziyaret ettiğiniz, Atatürk Bulvarı boyunca sıralanan kent heykellerini içeren Heykellerin Sürekliliği&nbsp;rotasının son ya da ilk durağı. Rotayı deneyimlemek için Pusula 2 edinebilirsiniz.Heykelin çaprazında I. ve II. Meclis binaları yer alıyor. Her ikisi de müze olan yapılardan II. Meclis binasının sığınağı yakın zamanda "Sığınak" ismiyle dijital sergi mekanına çevrildi. Bugünlerde Yeni Medya: Eskizden Piksele Dijital Sanat sergisi devam ediyor, uğrayın.Heykelin arkasında çeşitli sanatçılara ait seramik panolarıyla gizli bir müze olan Anafartalar Çarşısı yükseliyor. Yakın zamanda yıkılma tehlikesiyle karşı karşıya kalan çarşı, kent inisiyatiflerinin de katkısı ve çalışmaları sayesinde hala ayakta. Yıkım kararı henüz verilen 100. Yıl Çarşısı ise o kadar şanslı değil. Korunarak yeniden işlevlendirilmesi için çalışanlar arasında Roof Coliving, Atölye 117, Ankara Apartmanları, Lavarla, Docomomo, ÇEKÜL Vakfı, ICOMOS, KORDER, Mimarlar Derneği 1927, TMMOB Mimarlar Odası Ankara Şubesi ve TMMOB Şehir Plancıları Odası Ankara Şubesi yer alıyor.Heykelin solunda ise Türkiye İş Bankası binasını göreceksiniz. Burası yakın zamana kadar banka olarak kullanılıyordu, 2019 yılında İş Bankası İktisadi Bağımsızlık Müzesi'ne çevrildi. Devam eden Sanatsal Cam sergisini müzenin büyüleyici atmosferinde ziyaret edin. Çıktığınızda sola dönün, biraz ileride, bir dönem üstünden leylek yuvasının eksik olmadığı Julianus Sütunu, halk arasında bilinen ismiyle Belkıs Minaresi'ni ziyaret edip Anafartalar Caddesi'ne çıkın.4- Daha Eski Ankara'ya DoğruCumhuriyetin kuruluşunu ve bir başkentin doğuşunu adım adım izleyeceğiniz Ulus, Cumhuriyet öncesi Ankara'nın izlerini de taşımaya devam ediyor. Anafartalar Caddesi'nden devam edin, istikametiniz Çıkrıkçılar Yokuşu. Burası artık Ankara Kalesi ve civarındaki hanlar ile kentin ilk yerleşim yeri. Yokuşun tepesine doğru solda kalan dükkanlardan Kalaycılar Baharat, sevdiğimiz bir sanatçının şifalı klibine mekan olan eski bir esnaf, ipucu bu haftanın rotasında sizi karşılayan ilk görselde.Pirinç Han'a veya Pilavoğlu Han'a uğrayın, biraz soluklanın, yokuş yormuş olmalı. Sonrasında atölyeleri ve antikacıları gezin, zevkinize göre bir şeyler bulacağınıza eminiz. Çengelhan&nbsp;ve Safranhan ise Rahmi M. Koç Müzesi'ne ev sahipliği yapıyor. Ankara'nın ilk sanayi müzesinin hakkını vermek için uzun saatler ayırabileceğiniz bir başka günü seçin. Yanındaki Erimtan Arkeoloji ve Sanat Müzesi'nin kafesinde eşsiz Ankara manzarasına karşı oturmadan önce güneşi Ankara Kalesi'nin surlarından batırabilirsiniz.

Aposto Ankara

#4 Güvenpark - Ulus

Dört Koldan Şehir

Parallel to liberalism, conservatism, Islamism, or socialism; the origins of nationalism can be traced back to the late Ottoman Empire. The modernisation/westernisation movement which began in the Ottoman Empire with the Tanzimat reforms aimed at restoring the empire, which had lagged behind Europe economically and technologically, to its ‘former glory,’ while seeking ways to keep the state together against nationalist movements in the Balkans and increasing pressure from Russia. The intellectuals and statesmen of the period proposed four different solutions to these searches: Ottomanism, Islamism, Turkism (in Yusuf Akçura's words, 'Üç Tarz-ı Siyaset', can be translated as three kinds of policies), and Westernism. As the subject of this article, I will discuss how Turkism was dealt with in the late Ottoman period, its intellectual leaders, and its transformation and articulation within the Republican regime.Tanıl Bora, who has made extensive studies on political ideologies in Turkey, defines Turkish nationalism in his book&nbsp;‘Cereyanlar’ as follows:‘The self-presentation of Turkish nationalism has always been a narrative of delay. In this narrative, the reason for lagging behind modernisation is the delay in the realisation of nationality and nation-building. This haste has led Turkish nationalism to be shaped by a strong perception of threat and a concern for survival. It is a common characteristic of all nationalisms that emerged after the ones in Western Europe to some degree. The difference between Turkish nationalism is that, like most late nationalisms, it was shaped not in the effort to gain independence, but in the anxiety and trauma of losing an empire.’<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">The birth of Turkism</h3>As Tanıl Bora puts it, the delay in the realisation and construction of the nation was, according to some of the late Ottoman intellectuals, the sole cause of both the defeat in the Balkan Wars and the disintegration of the empire. The loss of Rumelia, which was the backbone of the Ottoman Empire, as a result of heavy and protracted wars led the nationalist intellectuals of that period to search for new answers to the question ‘What is the homeland?’ and the concept of ‘Turan,’ the red goal (Red Apple) of Turkism, was derived. The lines of Ziya Gökalp, one of the founders of Turkish nationalism, ‘Homeland is neither Turkey nor Turkestan for Turks. Homeland is a great and eternal country, Turan,’ became a significant slogan for Turkish nationalism and the definition of the ideal of a homeland for a long period.Ziya Gökalp and Yusuf Akçura are two significant figures with founding roles in the development of Turkish nationalism as an ideology. Akçura (former director of Turkish Historical Society) advocated the idea of unity among Ottoman, Tatar, and Central Asian Turks against the Russian Empire's oppression and assimilation policy against the Turkic peoples of Russia and Central Asia in the early 20th century. Gökalp's nationalism, on the other hand, can be described as more localised as it appealed to the Turks in Anatolia. One of the most distinctive features of Turkism, which began to emerge in the last periods of the Ottoman Empire, is the distance between the first and the idea of Islamism. The Islamism of the period, which advocated that the Sultan should use the power of the caliphate to become the leader of the world's Muslims, also saw the loss of the Balkans and the large share of Muslims in the Empire's population distribution as an opportunity to prevent the disintegration of the state. Turkism, on the other hand, included the Turkic peoples of both Russia and Central Asia, rather than the Arab population of the Empire, within the definition of a nation, and argued that a Turkic Union would be the only salvation of the state.<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Early Republican nationalism</h3>The Republic of Turkey, established after the collapse of the Ottoman Empire, inherited many institutions and traditions from the Ottoman Empire, as well as the dominant ideologies of the period. As a manifestation of the ideological conjuncture of the period, the young Republic, built on the concept of the nation-state, also adopted a nationalist ideology.<img src="https://images.aposto.com/2022/8/0/1664102009989.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.62" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">The fact that nationalist ideology was very strong in Turkey and the Balkan countries in the 1920s paved the way for the population exchange between Turkey and Greece. The Republican regime, which adopted the concept of a homogeneous nation, sent the majority of the minority population with this exchange and relatively achieved its goal of a homogeneous population. The Kurdish population was the only people who remained outside the homogeneous Turkish nation. The other nations in Anatolia could easily be included in the definition of the ‘Turkish nation’ due to their small population size and the relative unity of language and culture.Professor Doctor Murat Somer from Koç University defines early Republican nationalism as ‘positive nationalism and negative nationalism.’&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(37, 44, 60); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(37, 44, 60); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">‘Positive nationalism tries to produce a unifying and inclusive answer to the question 'Who does the nation consist of?’ It focuses on building a society by giving citizens a common identity and denominator to different minority groups that do not see each other as part of the same group without rejecting their differences. Negative nationalism, on the other hand, focuses more on exclusion and separation. By claiming to be based on an already existing society and identity, it tries to exclude those who are outside that people and identity.’</blockquote>Somer argues that these two types of nationalism initiated the Republic. Republican-era Turkish nationalism can be defined as positive nationalism in the sense that it was able to unite many people with different ethnic identities in Anatolia under the Turkish identity.&nbsp;On the other hand, there was also a negative nationalism that excluded Kurds, Alevis, and Circassians by not accepting them with their own identities. As we enter the second century of the Republic, the only way to ensure social peace despite the polarization of society around ethnic identities and political ideologies is through the revival of an inclusive and unifying positive nationalism, Professor Doctor Murat Somer points out.<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Turkish nationalism, which takes the fight against communism as its motto: 1970s</h3>After the Second World War, Turkey joined the US-led Western camp politically and economically and entered a period in which ideologies transformed as politics transformed. Established as a defense alliance against the Soviet Union, NATO was also the flag bearer of the liberal-capitalist Western world's fight against communism. In 1952, Turkey became a member of NATO, and the Soviet threat made anti-communism the essential reference point of politics and the dominant ideology.From the 1940s onwards, Turkish nationalism adopted the fight against communism, and formed an ideological alliance with the political regime, and began to transform its discourse and actions accordingly. Especially in the 60s and 70s, with the strengthening of leftist movements in Turkey, in parallel with the global trend, Turkish nationalism accelerated its street organizations and added a paramilitary force to its political power. The Anti-Communist Associations, the National Union of Turkish Students (MTTB), and the Grey Wolves (Ülkü Ocakları), as the violent street organizations of Turkish nationalism (widely known as ‘ülkücü’), gained an importance in the political atmosphere of the period. The 1970s can also be considered the beginning of a period in which Turkish nationalism and Islamism formed a coalition, and as a result, nationalism split into different camps.<img src="https://images.aposto.com/2022/8/0/1664102084978.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.93" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">The era of developmental nationalism and Islamist nationalism: 1980s</h3>The September 12 military coup led to political, economic, and ideological structural transformations in Turkey. In other words, the September 12th coup was carried out to realise these structural transformations. In the 1970s, as political violence and street incidents spiraled out of control, street organizations of both left-wing and right-wing groups paved the way for major incidents of violence.&nbsp;Nationalist groups, who considered it their duty to fight against the communist movement, were at the vanguard of political violence during this period with the driving effect of the Nationalist Front coalitions in government. After the September 12 coup, the military government controlled both left and right organizations with executions and imprisonment, but conservative nationalism became the dominant ideology of the new regime. With the influence of the US policy of using Islamism as an ‘antidote’ against communism, Turkish nationalism and Islamism were to create a conservative-nationalist symbiosis. Although the more conservative and Islamist groups within the ‘Nationalist Work Party’ (MÇP), the nationalist party of the period, tried to create a transformation within the party for a while, they left the MÇP in 1992 and founded the Grand Unity Party (BBP) under the leadership of Muhsin Yazıcıoğlu. While the MÇP (and its successor, the MHP), under the leadership of Alparslan Türkeş, adopted a more Turanist and secular nationalism, the BBP which was under the leadership of Yazıcıoğlu, became the representative of Islamist nationalism.<img src="https://images.aposto.com/2022/8/0/1664102152830.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">On the other hand, the Motherland Party (ANAP) under Turgut Özal could be seen as the representative of developmental nationalism. Adopting a liberal-conservative ideology, the ANAP led by Özal represents a more worldly and milder nationalism with its approach to economic development. Özal’s quote, ‘It is not nationalism to boast about the past because Mehmet the Conqueror did this, or Yavuz Sultan Selim did that. Nationalism is the ability of societies to boast of their deeds at that moment. Can you compete with the world? Do you have better painters, artists, merchants, politicians?’ can be seen as a summary of developmental nationalism.<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">The resurgence of nationalism: 1990s</h3>By the 1990s, global and local developments paved the way for the resurgence and strengthening of Turkish nationalism. Both Turgut Özal and Süleyman Demirel enthusiastically embraced the idea that Turkey could lead the Turkic Republics in Central Asia, which had gained independence after the collapse of the Soviet Union. Turkey, as a democratic and secular country, would be a role model for the new Turkic Republics, and a Turkic union would be formed by strengthening political-economic-commercial ties.&nbsp;Süleyman Demirel, the Prime Minister of the time, expressed this idea with these words ‘A Turkey with one end at the Adriatic Sea and the other at the Great Wall of China has emerged.’ With Russia boosting its influence over the former Soviet Republics and the Turkic Republics, in addition to not welcoming Turkey's leadership, it soon became obvious that this ideal was nothing but a &nbsp;dream. Another significant agenda item of the 1990s was the escalation of the armed struggle against the PKK and its transformation into a low-intensity war. Both the war in the southeast and the increasing number of martyrs led to a revival of Turkish nationalism and the refilling of the enemy profile left vacant by the collapse of communism.<h3 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">The dominance of Islamist-nationalism and secular nationalism as a reaction: 2000s</h3>In the 2000s, we see that Islamism became the dominant ideology for a long time after the AKP came to power. But after 2015, Islamism and nationalism formed a coalition again, and Islamist nationalism became dominant. In the first years of the AKP’s rule, Turkish nationalism assumed a softer identity due to the wind of EU membership and the Kurdish initiative. Then, with the arrest of high-ranking military officers in the Ergenekon-Balyoz investigations, the failure of the Kurdish initiative, and the resurgence of the fight against terrorism, nationalism started to climb again. In parallel with the AKP's coalition with the MHP, we can say that the Islamist-nationalist alliance became the dominant ideology.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/8/0/1664102231800.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">We also see that secular nationalism, as a reaction to conservative nationalism, has started to find a response in society and politics and has been on the rise in recent years.&nbsp;Following the 1980 military coup, the Turkish-Islamic synthesis, the main ideology of the new political regime, underwent an ideological transformation and evolved into a secular nationalism with the urbanization of the Turkish population, the deepening integration of younger generations into the world, the increase in the number of university graduates and the adoption of a more secular lifestyle. In this new nationalist ideology, the consciousness of Turkishness in the previous version of the Turkish-Islamic synthesis remained more dominant, while the emphasis on Islam decreased, creating a new synthesis that was more integrated with the world and more secular.

Spektrum

Abdullah Esin

Turkish nationalism from its birth to today: From Turanism to Islamism

Doğuşundan bugüne Türk milliyetçiliği: Turancılıktan İslamcılığa

<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Harf İnkılabı hangi meslekleri, nasıl etkiledi?</h2>Harf İnkılabı (Devrimi) Cumhuriyet’in en çok tartışılan inkılaplarından birisi. Kimileri “bir gecede cahil kaldık” derken, kimileri de toplumun okuma yazma oranının artmış olmasında ve cehaletin yenilmesinde Harf İnkılabı’nın payından bahseder. Ve bu tartışmalar hala devam etmektedir. Biz burada Harf İnkılabı olmalıydı ya da yanlıştı gibi konuya kuramsal açıklamalar veya yorumlar getirmeyeceğiz. Pratikte, yani uygulamada 1 Kasım 1928 yılının hemen akabinde devrim sebebiyle hangi mesleklerin etkilendiğini ya da bitme noktasına geldiğini ele almak istiyoruz.&nbsp;Mehmet Selahattin yazısının sonunda, yeni harflerle çıkacak ilk nüsha için gazetede yapılacak toplantıdan bahsediyor. Yazarımız burada gazetenin tamamının Latin harfleriyle basılmasını kastediyor. Zira 1 Kasım’dan itibaren gazeteler eski ve yeni harflerle karışık olarak basılmaya zaten başlamıştı. Ancak tam geçiş 1 Aralık’ta olmuştu.<a fr-original-style="" href="http://acikerisim.pau.edu.tr:8080/xmlui/bitstream/handle/11499/28578/10320390.pdf?sequence=1&isAllowed=y" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Ziya Gökalp</a> Türkçülüğün Esasları isimli kitabında dil ve meslek arasındaki ilişkiye değinerek dilin bireyler tarafından usul ile yapılan bir şey olmadığını, dil kurallarının ve kelimelerin ancak kendiliklerinden değişebileceğini söyler. Ona göre bireyler dile ancak yeni terimler ve lafızlar -<a fr-original-style="" href="https://islamansiklopedisi.org.tr/lafiz" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">yani anlamsız ses ve ses grupları ya da harf ve harf grupları</a>- ekleyebilir. Ancak bu lafızlar ilgili meslek gruplarınca kabul edilirse kelime mahiyeti alır. Bu bilgiden aslında dil ile meslekler arasındaki ilişkiyi, mesleklerin dildeki önemini anlayabiliriz.Buradan yola çıkarsak Harf İnkılabı’ndan etkilenen mesleklerin başında gazeteciliğin geldiğini söyleyebiliriz. İlk etapta, 1 Kasım’da sonraki ilk günler, haftalar darmadağınık geçmiş olmalı. Zaman geçtikçe bu köklü değişikliğe uyum sağlama oranı tabii ki artmıştı.&nbsp;Topluma yön verme gücü bulunan, gündelik hayatın ve siyasetin ayrılmaz bir parçası olan basının ilk zamanlarda yaşadığı zorluklar muazzam olsa gerek. Gazetecilik denince akla şüphesiz muhabirler, köşe yazarları, matbaacılar gibi pek çok meslek geliyor. Bu meslekler, teknik ayağını üstlenenler hariç, çok hızlı bir şekilde bu sürece uyum sağlamak zorunda olmalarının yanı sıra toplumu bu yeniliğe alıştırma ve bu inkılabı kabul ettirme misyonları da taşıyordu. Gazeteciler meslek icabı bu inkılaba hızlıca uyum sağlamaya çalışsalar da yine meslek icabı acele not aldıkları için kişisel hayatlarında pek çok kişi gibi <a fr-original-style="" href="https://www.researchgate.net/publication/335988821_Harf_Inkilabi_Ekseninde_Turk_Aydininin_Arap_Harflerine_ve_Hat_Sanatina_Bakisi_Turkish_Intellectuals%27_Viewpoint_of_Arabic_Letters_and_Calligraphy_Art_in_the_Context_of_Alphabet_Reform" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">eski yazıyı kullanmaya</a> devam etmişler.Harf İnkılabı’ndan en çok etkilenen meslekleri düşünürken nedense öğretmenlik aklımıza en son geldi. Halbuki bu süreçte en önemli görev onlara düşmüştü. Yeni harflerle okuma yazmayı hızlıca öğrenip Millet Mektepleri vasıtasıyla halka öğretmek zorundaydılar. Yurdun dört bir yanında açılan okuma yazma kurslarında adeta bir nefer gibi çalıştılar. Bu yüzden de ilk sırada belki de bu mesleği saymak gerekiyor.&nbsp;Tabelacılar ise bu değişimden olumlu etkilenmiştir. Çünkü hemen olmasa da illa ki her dükkanın yeni harfli tabelalara ihtiyacı olacaktı. Hemen yeni harfler öğrenilmeliydi. Yakında tabela ihtiyacı olan bir sürü müşteri gelecekti. İşte o zaman gece gündüz demeden eller harıl harıl çalışmaya başlayacaktı.<img src="https://images.aposto.com/2021/11/1/1638824275067.png" width="550" height="590" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.93" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> <a fr-original-style="" href="https://arkaguverte.com/gundem/yeni-harfler-geliyor-tabelalar-degisiyor-14434" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Yukarıda yeni harflerle, aşağıda eski harflerle “Yeni Mektepliler Pazarı” yazılı bir dükkan</a>Tabelacıların elleri işlerken hattatların elleri ise durmuştu. Bir zanaat ve sanat olan <a fr-original-style="" href="https://t24.com.tr/k24/yazi/kultur-bakanligi-en-ihmalkar-kurum,93" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">hattatlık</a> yeni harflerin kabulü ile bitme noktasına geldi. Harf Devrimi’nden etkilenerek hattatlarla aynı kaderi paylaşan meslekler arasında Babıâli’nin küçük esnaflarından dizgiciler, arzuhalciler, mühürcüler, klişeciler ve düzeltmenler de vardı. Bu meslekleri yapanlardan bazıları yeni sisteme uyum sağlayabilmişken bazıları da başka işler yapmak zorunda kaldı.&nbsp;Sahaflar ise geçimini eski yazılı kitaplardan sağladığı için yeni harfler onlara bir darbe oldu. Arap harfli eser bulundurmak ve ticaretini yapmak yasaklanınca <a fr-original-style="" href="https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/337088" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">İstanbul kitapçıları</a> zarara uğradı. Yeni harflerin öğretilmesi için pek çok kitap basıldıysa da bundan daha çok Devlet Matbaası kâr etti.

Ziya Gökalp ile ilgili hikayeler