Röportaj: Sema ÇavdarBu hafta, Ankara’da her gün geçtiğimiz sokaklarda ve uğrak mekanlarımızın birçoğunda işleriyle karşılaştığımız Atione'a yakından bakıyoruz.Sokakta başladığı sanat üretimine üniversite eğitiminden sonra da sokakta devam eden Fatih’le, Atione olma sürecini, işlerini ve ülkedeki graffiti ve mural sanatını konuştuk. Sevgili Fatih öncelikle bize kendinden ve Atione kimliğinin oluşmasından bahsedebilir misin?Merhaba ben Atione. 35 yaşındayım. Hayatımın büyük bir bölümünü sokaklarda geçirdim. Neredeyse öğrendiğim her şeyi sokaklardan öğrendim. Hayatta kalmak için yaptığım bir sürü mesleğim oldu: Kuaförlük ve camcılık bunlardan ikisi. Kendimi bildim bileli en çok yaptığım şeyse çizmekti. Zamanı gelince de Fatih’in yerini "Atione" aldı. İki farklı üniversitede resim ve sanat eğitimi aldım. Sokaktayken duvar, kağıt, graffiti denklemiyle başlayan sanat yolculuğum okula başlayınca farklı arayışlarla daha resim odaklı bir yere evirilse de üniversite üçüncü sınıfta tekrar sokaklara dönmeye ve duvarları boyamaya karar verdim. O gün bugündür Atione bizimle. <img src="https://images.aposto.com/2023/6/1/1688968940050.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Mevcut çalışmalarında muralların ağırlıkta olduğunu görüyoruz. Graffiti geçmişinden bugünkü tarzına geçiş sürecin nasıl şekillendi?&nbsp;Duvar resimleriyle daha fazla kişiye ulaştım ama aslında çalışmalarımın çoğunu graffitiler oluşturuyor. Duvar resimlerini daha çok mekanlara yapıyorum ve hayatımı her ne kadar resim yaparak kazanıyor olsam da kendimi "writer" (graffiti yapanlara verilen isim) olarak tanımlıyorum. Güncel çalışmalarında tercih ettiğin dili ya da tarzı nasıl tariflersin?Grafitilerimi yaparken çoğunlukla renkli ve keskin olmayan çizgiler kullanıyorum. Graffitinin doğası gereği çalışmalarım daha akışkan ve özgür bir ifadeye sahip. &nbsp;Resim yaparkense çevremde yaptığım gözlemlerden besleniyorum. Maddi manevi tüm ayrışanların temelde buluştuğu yer olan sokağın kültürünü, dilini ve sokağa ait hayatları konu alıyorum.<img src="https://images.aposto.com/2023/6/1/1688969053693.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.35" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Şu sıralar sağlık sorunları yaşadığını biliyoruz ve hızla sağlığına kavuşmanı diliyoruz. Bu süreçte çalışmalarında ve marka olarak Atione’da nasıl bir değişim olacak. Yeni projelerini ve planlarını anlatabilir misin?Bundan yaklaşık iki yıl evvel sprey boya, yağlı boya gibi solvent bazlı boyalara ve sigara dumanına alerjimin olduğunu öğrendim. Tanı konulduğunda geç kalmıştım. Bacaklarımı dizin hemen altından kesmek istiyorlardı. İlk duyduğumda kabul edemedim. Biraz araştırıp İstanbul’da bir doktor buldum. Bir ameliyat olmam ve sonrasında çok dikkat etmem gereken bir yıllık sürece girmem gerektiğini ancak bu şekilde bacaklarımı kurtarabileceğimizi ifade etti. Kabul ettim ve tedaviye başladık. Ameliyatı olduktan sonra bir yıllık dönemi geçirmek üzere ailemin yanına, Kahramanmaraş’a taşındım. İki gün sonra iki büyük depreme ailemle yakalandık. Birinci derecede yakınlarımıza bir şey olmadan maddi zararlarla kurtulduk. Fakat depremde soğuk ve dumana fazlaca maruz kaldım. Ve bir süre psikolojik olarak kendimi toparlayamadım. Hastalık hızlandı ve ayaklarım kangren oldu. Şimdi günlerime hayatımı protez bacaklarla sürdürecek olmanın heyecanıyla devam ediyorum. Heyecanıyla diyorum çünkü ağrılı, masraflı ve bakımı zor bir süreci geride bırakacağım.Özetle hayat beni 35 yaşında, şairin de dediği gibi yolun yarısında, başladığım yere, sokağa bıraktı ve buradan yeniden başlamamı istiyor.Maddi manevi desteğe ihtiyacım olan bir dönemden geçiyorum. Bu desteği de ürettiğim resimlerimi satarak, dövme yaparak ve sevdiğim<s fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">i</s> sanatçıların sahne alacağı konserler serisi ile sağlamaya &nbsp;çalışıyorum. İnsanlar bağış yapmak istiyorlar ama bunun yerine yaptığım işleri satın alarak destek vermelerini tercih ediyorum. Hayatımın kırılma noktalarından birini yaşıyorum ve kayıplar vermiş olsam da öz saygım için süreci ayakta atlatmanın sonraki hayatımda bana yardımı olacağını düşünüyorum.Atione beni bazen zehirliyor olsa da aynı zamanda hayatımı da kurtaran isim. Bu adı kendime koyduğumdan beri her köşe başına yazarak, resimler yaparak, insanların hayatına dokunarak bu güne kadar bir yere taşıdım. Son yıllarda yaşadığım sorunlar ve deprem bana çok şey öğretti. Yaşadıkça bu adı farklı farklı platformlarda ve çok daha renkli görmenizi ümit ediyorum. <img src="https://images.aposto.com/2023/6/1/1688969366478.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.34" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Diğer sanatlara göre hedef kitlesini herkes yapan, toplum için üretildiğini söyleyebileceğimiz bu işlerin, derdini direkt olarak her gün binlerce kişiye anlatabiliyor olması bir sorumluluk. Özgür olması ve kural tanımaması ile bilinen hatta illegal olarak tanımlanan grafiti ve duvar resmi sanatının içinde bulunduğumuz koşullarda hala özgürce üretildiğini söyleyebilir miyiz?&nbsp;Graffiti ve duvar resmi bir ifade biçimidir. Neyi, nasıl ifade ettiğinizin özgürlüğü de zamana ve yaşadığınız coğrafyaya göre değişebiliyor. Eskiden sokakta üretirken çok daha fazla zorlanıyorduk. Şimdi işler eskiye göre biraz daha iyi.Diğer yandan boya fiyatları, hayat pahalılığı gibi sorunlar sokağa yapılan işlerin niteliğini ve çeşitliliğini etkiliyor. Bu bağlamda bazen kolay olan bazen zor olabiliyor. Graffiti ve duvar resimleri belediyeler ya da mülk sahipleri tarafından boyatılarak kapatılırdı. Son yıllarda ise belediyelerin sanatçılara teklif götürdüğünü, festivaller düzenlediğini görüyoruz. Yerel yönetim desteğinin sanatın görünürlüğünü artırmada ve toplumdan aldığınız tepkilerin olumluya dönmesine fayda sağladığını düşünüyor musun? Ne gibi değişimler getirdi?&nbsp;Bana göre sokağa yapılan resimler ve graffitiler henüz hakettiği saygıya kavuşmuş değil. Belediyeler hala verilen emeğe saygı duymak yerine çizimleri “gri” renkle kapatmayı tercih ediyor.Bazı belediyeler çalışmak istiyor ancak sanatçının ve sanatın özgürlüğü kısıtlanıyor. Kamusal alanda yapılan bu işlerde estetik kararları hala şube müdürleri veriyor. Bu nedenle yerel yönetim destekli projeler şehre çok katkı sağlamıyor. Sanatçıların çoğu benzeri sebeplerle farklı platformlara yönelerek para kazanmaya çalışıyor. Birçok şehirde örneğine rastladığımız komik heykeller ve resimler bunlara örnek. Son olarak graffiti ve duvar resmi sanatçılarının tamamen gizli kimlikler kullanmayı seçmeleri gibi çalışmalarını açık olarak yapan sanatçıların da bazı çizimlerini gizli isimlerle yaptıkları tahmin ediliyor. Senin de Atione haricinde sokakta kullandığın bir takma adın var mı?&nbsp;Atione’dan başka şubemiz yoktur :)

Aposto Ankara

Her gün sokakta işlerine rastladığımız Atione ile duvar resimleri ve graffiti üzerine bir sohbet.

Şehrin Sokaklarında: Atione

<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Can culture(s) coalesce(s) through marketplaces?</h2>After talking to Nivi, this is one of the sentences I underline amongst my notes: "I think the East offers more diverse, from Nepalese to Ethiopian, Vietnamese to Chinese cuisines; West feels quite posh and still good but more classic; South has always been more Caribbean and Jamaican."<img src="https://images.aposto.com/2023/2/3/1679469925847.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Can culture(s) coalesce(s) through marketplaces?<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">According to John Talbot in an article he wrote on <a fr-original-style="" href="https://londontopia.net/culture/a-guide-to-londons-historical-ethnic-neighborhoods/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Londontopia</a> in 2020, 44% of the city’s population represents various ethnicities and over 300 languages are spoken. <a fr-original-style="" href="https://www.trustforlondon.org.uk/data/geography-population/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Trust for London</a> confirms this by saying 41% of Londoners were not born in the UK. Talbot describes in the same article that "It’s been observed that Pakistani Londoners have largely settled in the neighborhoods of Waltham Forest, Redbridge, and Newham; West Acton is home to a Japanese community; Tooting represents one of the largest collections of Indian residents and restaurants and Turkish and Greek communities made Enfield home. Brixton became an enclave for Jamaicans following World War II as nearly half a million Jamaicans and Caribbean natives moved to the United Kingdom." Today, we can perceive a neighborhood’s peculiar culture through plaques on the walls or storefronts, murals and graffiti, the pungent smell of spices, the tunes coming from instruments, the colors worn, and the words exchanged.&nbsp;In a metropolitan like London, where settled diasporas, migration and ethnic communities shape and form the everyday culture, can market spaces be used as a better tool in order to blend cultures together, and adapt each other's customs, habits, and rituals more easier? Now, instead of what exists, I’m noting down what is missing from the Democratic Weekend Nation of Broadway Market.<a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=FnO_KU2fKtI" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Keida - Stand For Something</a>&nbsp;playing on the record playerMojito with lots of mints.Ital with ackee, fried plantain, mango and pineapple &nbsp;Andrew Salkey&nbsp;Ska.

Soli

What is worth more, art or life? This was the statement of two activists from the environmental campaigning group <a fr-original-style="" href="https://twitter.com/JustStop_Oil" rel="noopener" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Just Stop Oil</a>. They threw cans of tomato soup over Van Gogh’s Sunflowers in the National Gallery. Due to the protective glass, the painting was unharmed.&nbsp;What happened?&nbsp;Over the summer members of the group stuck themselves to the frame of a copy of Leonardo da Vinci’s The Last Supper at the Royal Academy in London, after graffitiing a message across the wall below it saying ‘no new oil’.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/1/1666033124584.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.34" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><h4 fr-original-style="text-align: center;" style="text-align: center; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Just Stop Oil, Royal Academy protests</h4><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Follow-up:&nbsp;The reason behind these protests is to put pressure on the government to halt future fossil fuel deals. Like fellow activists from Extinction Rebellion and Insulate Britain, Just Stop Oil wants to address the climate crisis, this time by targeting different industries producing outsize carbon emissions, and according to their statement, one major culprit is the art world.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">After the National Gallery protest, Just Stop Oil demanded that British Museum end its relationship with BP.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">You can watch <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/tv/CjzsBRHvyFn/?igshid=YmMyMTA2M2Y%3D" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(64, 169, 255); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: 0px; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Owen Jones</a> interviewing Just stop Oil on his instagram</li></ul>

Aposto London

<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><img src="https://images.aposto.com/2022/9/4/1665057703926.png" width="550" height="423" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.28" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><h4 align="center" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Island Ferry,&nbsp;Tunç 'Turbo' Dindaş</h4><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Graffiti on the gallery walls: Tunç 'Turbo' Dindaş's Istanbul</h2>What is it?&nbsp;Exhibition. Graffiti works by Tunç 'Turbo' Dindaş meet ink and paper as part of the 17th Istanbul Biennial.Where?&nbsp;BrieflyartWhen?&nbsp;Until 12 NovemberWhy should you go?&nbsp;Turbo, who combines the inspiration he takes from Istanbul with the playfulness of graffiti art, promises a breathe of the air of the 'imaginary art of the street' with a unique visual narrative of the city.&nbsp;Duly noted:&nbsp;Tunç 'Turbo' will open a door to the world of creative graffiti for the participants with his performance at Brieflyart on 4 October from 12:00 a.m. to 05:00 p.m.

Aposto Istanbul

Aslında her şey bölge belirlemek için başladı. Sokak çeteleri, kendi alanlarını korumak adına kendilerine taktıkları isimleri duvarlara yazmaya başladılar. Bunlardan en çok bilineni ise TAKI 183 ve TRACY 168’dir.Tabi her zaman olduğu gibi; yenilikler insanları rahatsız etti (duvarınızda TRACY 168 yazsın istemezsiniz sanırım). Duvarlarının ve görüntü kirliliğinin arttığı konusunda şikayetler artınca, sanatçılar kendilerini binaların tepelerinde veya terk edilmiş tren vagonlarında buldular.<img src="https://images.aposto.com/2022/9/6/1664635395479.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.78" width="550" alt="taki 183" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><img src="https://images.aposto.com/2022/9/6/1664635423502.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.02" width="550" alt="TAKİ 183-2" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Eminim ki, sen veya bir tanıdığın gençlik yıllarında graffiti yapmıştır. En azından ben yaptım fakat çizime hiç yatkın olmadığımı fark edince bıraktım. Ayrıca siyah boyayla boyanmış otopark duvarları, kimsenin hoşuna gitmiyor. 😊&nbsp;80’lerin başına gelindiğindeyse, Graffiti artık Urban Art olarak tanımlanıyordu ve kimliği belirsiz sanatçılar tasarımlarını yazıdan resme doğru değiştirmeye başlamışlardı.O günden bu yana duvarları boyamaya olan bakış açısı tüm dünyada değişti ve gelişti. Hükümetler, şirketler ve insanlar profesyonel sanatçılarla iş birliği yapıyorlar. Banksy’den bahsetmiyorum bile.

Yıldızlı Bir Hikâye

Mağara insanlarının, mağaralara çizdikleri resimleri saymazsak, graffiti diye adlandırılan sanatın ilk örneklerine 1960’ların başında Philadelphia ABD’de, sonlarında ise New York’ta karşımıza çıkar.

Nerede Başladı Bu Hikâye?

<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">ID</h3>Your nickname: Ken. People called me that in high school because Americans can’t pronounce Kenan right.I have attended “this” concert in Istanbul recently: Second at Zorlu PSM.I have explored “this” local musician in Istanbul recently: Min TakaI live in: KurtuluşI feel like I am from: Ayvalık<h3 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">SHOOT THE BREEZE</h3>Istanbul is a melting pot of musical influences. In fact, you are part of this melting pot in that you, together with Paul Osterlund and Parham A.G., formed a band called AŞK. How do you evaluate the current array of music coming from Istanbul?Istanbul has an incredibly vibrant music scene. When politics get me depressed, I try to maintain my optimism by thinking about the immense creativity coming out of the city. There are a lot of world-class musicians putting out unique music in a wide variety of genres. It’s exciting for me to see how some of these groups are also getting global recognition. For example, the darkwave band She Past Away is able to tour all over North America. They’re also very popular in Mexico and I’ve heard stories about fans there singing along to their songs at concerts in Turkish!The fact that bands doing this have been able to gain some global recognition is inspiring to me. It’s difficult for bands from a country like Turkey to break into the global market because people expect you to do something locally inspired rather than just playing straight ahead synth-pop or darkwave or surf rock, or whatever. The fact that there are so many world-class bands despite this pressure is a testament to how talented and determined musicians are here.<img src="https://images.aposto.com/2022/7/6/1661630957005.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kenan posing beside a graffiti artPhoto: Deniz Sabuncu<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Could you please briefly talk about your upcoming book project titled Rockers and Radicals in Anatolia: Turkish Psychedelic Rock and the World 1960s? I am sure the book will shed light on many musicians as well as bands that we have not much heard about when we think of Anatolian rock!I think we’re living in an ideal moment for research on Anatolian Rock. The genre began in the 1960s when musicians in Turkey began combining rock music with local folk music traditions and instruments like the bağlama. But interestingly, this genre is today experiencing a revival.At heart, my book explores what relationship this musical explosion of Turkey’s 1960s and 1970s had with the protest movements that also shaped this period, both in Turkey and across the world. My book follows the development of Anatolian Rock through the music of trailblazer Tülay German, the trippy ensemble Moğollar, the musically experimental and politically ambiguous Erkin Koray and Barış Manço, and the militant Selda Bağcan and Cem Karaca. I show that Anatolian Rock musicians had strong ties to 60s left-wing movements from the genre’s very first days, when jazz singer Tülay German collaborated with prominent socialists like Ruhi Su and Erdem Buri to kick off a craze of adapting Turkish folk songs to Western popular music. While radicals and rockers were sometimes engaged in different pursuits, I argue that they must still be thought of as two sections of the same movement of the 60s.And lastly, we'd love to read/hear your selections of Anatolian rock tunes that you became aware of during your research for the book project. Maybe we could do a playlist on our Spotify account, curated by you!Of course! I’ve created a playlist for your readers. It combines some of the most iconic Anatolian Rock songs with some lesser known bangers, B-sides, and other rarities.<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Give a listen to Anatolian Rock playlist below, curated by Kenan Sharpe for Aposto Istanbul.<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/playlist/3g3RkG1qAH8tn41hFi2w3r?si=c464c143f4e64bee" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/7/2022-08-26T14:54:49.141Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.58" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Meet Kenan Behzat Sharpe; academic, musician, and a passionate researcher of Turkey's past and present music.

Kenan Behzat Sharpe

<img src="https://images.aposto.com/2022/5/3/1655889238870.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.42" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Dünya yazı kültürü İstanbul’da!İlki 2017 yılında düzenlenen <a fr-original-style="" href="http://www.kaligrafist.com.tr" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Kaligrafist</a>, tüm dünya yazılarını içinde barındıran bir hale getirilerek <a fr-original-style="" href="https://kultur.istanbul/etkinlik/kaligrafist/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">2. Uluslararası Yazı Kültürü Festivali&nbsp;</a>olarak İBB Kültür Dairesi Başkanlığı ev sahipliğinde gerçekleşiyor. Çivi yazısı, graffiti, fraktur yazı, klasik tabelacılık gibi yetişkin atölyelerinin yanı sıra İBB Mahalle Evleri’nde minikleri konuk edecek çocuk atölyelerini de kapsayan Kaligrafist, 23 Haziran–3 Temmuz 2022 tarihlerinde düzenleniyor. Festivalin ilk günü Barın Han’da düzenlenen konferansta, kurucu üyemiz Ömer Durmaz, çalışmaları bugüne kadar bir araya getirilmemiş bir yazı ustası olan Sait Yada’yı anlattı. <hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"> <img src="https://images.aposto.com/2022/5/1/1656329007057.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.59" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Granshan Yazı Tasarımı Yarışması’nın kazananları belli oldu.Bu yıl on ikincisi düzenlenen <a data-href="https://www.granshan.com/competition-winners-2021-22" fr-original-style="" href="https://www.granshan.com/competition-winners-2021-22" rel="noopener" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Granshan Yazı Tasarımı Yarışması</a>’nın kazananları belli oldu. Elliden fazla üyeden oluşan jüri, tüm başvuruları üç turda değerlendirdi. Büyük Ödül, Mamoun Sakkal ve Aida Sakkal tarafından tasarlanan Sakkal Kitab adlı yazıyüzünün oldu.

Haziran ayında yaşanan önemli gelişmeler arasında İstanbul'da düzenlenen 2. Uluslararası Yazı Kültürü Festivali gibi dikkat çeken bir dizi gelişme var.

Haziran ayında tipografi dünyasında yaşananlar

Fransa merkezli sanatçı Saype'nin, sembolik bir insan zinciri oluşturduğu Beyond Walls (Duvarların Ötesi) projesinin sekizinci ayağı bu hafta İstanbul’daydı. Şehirde üç farklı köşe; Boğaziçi Üniversitesi Güney Kampüsü, Haliç’te yüzen bir platform ve Beykoz Çayırı dünyanın en büyük insan zincirine dâhil oldu.Beyond Walls: <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmOWU1OGRmNjNmNDNmMDAwN2RmMWEwNyZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWVjODBhNTAyYjIxOGM3YTc4NTkwOTI0JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5pbnN0YWdyYW0uY29tJTI1MkZzYXlwZV9hcnRpc3RlJTI1MkY="">Saype</a>'nin çimenlerin üzerine tamamen biyolojik olarak parçalanabilir boyalarla çizdiği tokalaşan ellerin yer aldığı projesi; kutuplaşma karşıtlığına, dayanışmaya ve yardımseverliğe dikkat çekmeyi hedefliyor. Projesi ona göre bir "insan zinciri" ve insanların gittikçe daha fazla kendi kendilerine kapandıkları bir zamanda birlikteliğin de sembolü. Saype, önümüzdeki üç yıl boyunca, Nairobi'den Belfast'a kadar, dünyanın dört bir yanındaki şehirlerde bu elleri çizmeyi hedefliyor.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-10-30T07:07:52.440Z.jpeg" alt="Kaynak: Boğaziçi Üniversitesi"><figcaption>Kaynak: Boğaziçi Üniversitesi</figcaption></figure>Keşfedelim: Beyond Walls projesi ötesinde Saype şehirlerdeki parkları gökyüzünden görülebilen, iklim krizine ve mülteci krizine dikkat çeken devasa portrelere dönüştürüyor. Eserleri, şehirleri aşarak tarlaları ve dağları da kaplıyor. Kısa bir süre sonra doğal manzaranın içinde kaybolan devasa eserleri, drone'lar çağına ve iklim krizi çerçevesinde günümüze uygun bir sanat formu olarak adlandırılıyor.&nbsp;Düşünelim: Guardian'da yer alan <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmOWU1OGRmNjNmNDNmMDAwN2RmMWEwNyZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9NWVjODBhNTAyYjIxOGM3YTc4NTkwOTI0JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy50aGVndWFyZGlhbi5jb20lMjUyRmFydGFuZGRlc2lnbiUyNTJGMjAxOSUyNTJGanVuJTI1MkYwNSUyNTJGc2F5cGUtZ2lhbnQtbGFuZC1hcnQtbW91bnRhaW5zLWRyb25lcy1wYXJpcy1ndWFyZGlhbg=="">röportajında</a> küçük bir kasabada büyüdüğünü ve çocukken hiç müzeye ya da bir sergiye gitmediğini paylaşan sanatçı, graffiti ve sprey boyamaya 13 yaşında “toplumda var olmanın bir yolu olarak” başladığını söylüyor. “Kırsal alanda graffiti'lerin her zaman belirgin konumları yoktu. Başlangıçta var olan tek kanvas bir tenis kortunun duvarı ya da terk edilmiş bir evdi.” diyerek bu durumun onu köprülerde ve trenlerde graffiti yapmaya ittiğinden bahsediyor. Duvarları aşan projesi de “Şehirlerde o kadar çok görsel kirlilik vardı ki insanlar graffiti göremiyordu. Bu yüzden insanların ilgisini çekmenin başka bir yolunu bulmak istedim.” sözleriyle başlıyor. Sprey boya kullanımıyla aynı zamanda iklim krizine dair başka bir dünya görüşüne sahip olabilmemizi ve doğaya yaklaşımımızı düşünmemizi istiyor.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2020-10-30T07:16:31.059Z.jpeg" alt="Fotoğraf: Valentin Flauraud/EPA"><figcaption>İsviçre Fotoğraf: Valentin Flauraud</figcaption></figure>Çocuklar ve yaşlılar: Mezuniyeti sonrası gerçekçi portrelerle de çalışan sanatçı, metrolardaki insanları fotoğraflamak için Paris'e gidiyor ve ardından fotoğrafları siyah beyaz boyuyor. Yıllarca sokak sanatını tam zamanlı bir hemşire olarak işiyle de birleştirdiğini söylüyor. Bir hemşirenin, insanın acı çekmesi, yaşlanması ve hastalığıyla günlük yüzleşmesinin onu fotoğrafları boyamaya ittiğini söylüyor. Şimdiye kadar sanatında ya küçük çocukları ya da yaşlıları çizdiğini; bu noktada onların sokak sanatında görünür olmadığına vurgu yapmak istediğini belirtiyor.Not: İstanbul Büyükşehir Belediyesi, Kültür A.Ş., Beşiktaş Belediyesi, Boğaziçi Üniversitesi, İsviçre Başkonsolosluğu, Türkiye Fransız Kültür Merkezi ve UPS ile iş birliğinde gerçekleşen projenin&nbsp;sergisi 8 Kasım'a dek Taksim metro girişinde yer alan&nbsp;Taksim Sanat'ta olacak.&nbsp;İstanbul'un üç noktasına çizilen ellerin fotoğrafları aynı zamanda&nbsp;Türkiye Fransız Kültür Merkezi'nin İstiklal Caddesi cephesinde sergilenecek.

Aposto İstanbul

Fransa merkezli sanatçı Saype'nin, sembolik bir insan zinciri oluşturduğu Beyond Walls (Duvarların Ötesi) projesinin sekizinci ayağı bu hafta İstanbul’daydı.

graffiti ile ilgili hikayeler