Now Open: Dirimart PeraWhat is it? Founded in 2002, Dirimart, a contemporary art gallery that has been hosting art lovers in its space in Dolapdere since 2016, is preparing to celebrate its 20th anniversary and is happy to open the doors of its new space Dirimart Pera with&nbsp;Tunnel Vision,&nbsp;Canan Tolon's first solo exhibition at the gallery.Where? On the bottom floor of the old Union Française building on Meşrutiyet Avenue in Beyoğlu.Postane Pano is openWhat is it?&nbsp;Postane attaches importance to providing visibility to early career artists, and the Postane Pano on the ground floor has started to host young artists who want to exhibit their works at regular intervals.- More:&nbsp;Those who wish can buy the works of the artists for solidarity.From ISKI building to student dormitory:What is it? Kadıköy Municipality announced that it will soon start a project to transform the old, abandoned ISKI (Water supply and sanitation in Istanbul) building in Caferağa into a student dormitory.

Aposto Istanbul

Portre’nin bu haftaki konuğu: <a fr-original-style="" href="https://bit.ly/3wzxYlC" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Dirimart</a>. 2002 yılında, İstanbul’un küresel sanat dünyasındaki yerini güçlendirmek üzere Nişantaşı’nda kapılarını açan, ardından Beyoğlu’nun sanatla yenilenen, gelişen sahnesi Dolapdere’de yoluna devam eden Dirimart, bu yıl çağdaş sanata sunduğu katkılarla geçen 20 yıllık serüvenini kutluyor. Contemporary İstanbul’un Bloom edisyonuna pek çok değerli sanatçının eserlerinden oluşan bir seçkiyle katılan galerinin direktörü Senem Özgören'le fuarın ardından sohbet etmek üzere buluştuk. Sohbetimize hoş geldin.&nbsp;1. 20’nci yaşınızı sevinçle kutluyoruz! Geriye dönüp baktığınızda nasıl değerlendiriyorsunuz bu yılları? Önümüzdeki nice yirmi yıl için heyecanlar katlanarak büyüyor mu?&nbsp;Çok teşekkür ederiz. Ben galeri ekibine katılalı yaklaşık üç yıl oldu. İlk yılımda koronaya rastladım ve birçok sektörde de olduğu gibi sanatın da içine iyice teknolojiyi entegre etmeye çalıştık. Tüm dünyanın sanatla iletişiminin değiştiğini ve dönüştüğünü gözlemledik. Fuarlar internet siteleri üzerinden yeni formlar kazandı derken yavaş yavaş eski hızı geri geldi. Biz bu süre içinde hiç durmadan çalıştık ve Covid-19 önlemlerinin azalmasıyla hızlanan sergi deveranına kolayca adapte olduk.&nbsp;Son üç yılımıza bakınca, yeni sanatçıların eklenmesiyle daha da güçlenen bir galeri profili oluşturduğumuzu düşünüyorum. Genç bir ekiple uluslararası sanatçı temsili en çok olan Dirimart, önümüzdeki yirmi yıl için heyecanla çalışmaya devam ediyor.&nbsp;2. Çağdaş sanatla Haliç kıyısında buluştuğumuz günlerin sonuna geldik. Fuar sizin için nasıl geçti?&nbsp;Kısa bir süre önce galerinin diğer direktörü Levent Özmen ve kurucusu Hazer Özil'le 59. Venedik Bienali’ni ziyaret etme fırsatımız oldu. Bienal’in ana sergi mekânlarından Venedik’in eski gemi tersanesi Arsenale’ye benzetiyorum Haliç Tersanesi'ni. Bu bölgeyi sanat seyircisininin renklendirmesi iç açıcı bir deneyimdi.&nbsp;Temsiliyetlerini yeni üstlendiğimiz çok değerli Canan Tolon’u ve İnci Eviner’i ilk defa sergiledik. Çok güzel geri dönüşler aldık. İlk defa seçili galerilerin olduğu bir fuarı birden çok kez gezebildim ve galericilerin de sanatçıların da mutlu olduğunu gözlemledim.&nbsp;3. Dirimart’ta yakında bizi bekleyen yenilikler var mı? Aposto! İstanbul okurları hangi sergileri kaçırmamalı?&nbsp;Dirimart’ta Shirin Neshat’ın Land of Dreams&nbsp;sergisi 22 Mayıs’a kadar devam ediyor. 8 Haziran günü Anissa Thouati ve Marc Olivier Wahler küratörlüğünde gerçekleşecek Would you still love me if I just painted parrots all day? başlıklı sergiyi görebilirsiniz. Arter’de Emre Baykal küratörlüğünde gerçekleşen Oyun Bu sergisinde Ayşe Erkmen’in; Selen Ansel’in küratörlüğü üstlendiği Locus Solus sergisinde İnci Eviner’in, Sarkis’in ve Yüksel Arslan’ın işlerini görebilirsiniz.

Aposto İstanbul

🎨 🔍

Dirimart

<a fr-original-style="" href="https://apos.to/i/galata-hazal-yilmaz" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Hazal</a>, "Dünyanın hemen her dilini duyabileceğin bir mahalle Galata, hâlâ. Bazı günler kalabalığıyla bezdiren, bir sokak arasında kuleyi karşında bulduğunda kendine yeniden âşık eden. Galatalı olmak hayatın bizzat kendisi. Tünel’den meydana inişli, Karaköy’den çıkışlı; Şişhane’ye varıp Salon’dan yükselen sesleri, yıllardır görmediğin tanışıklıkları görünce mutlu," diyerek anlatıyor Galatalı olmayı.<img src="https://images.aposto.com/2021/11/5/1639734911840.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Yirmi yıldır Galatalı Hazal Yılmaz<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><a fr-original-style="" href="https://apos.to/i/dolapdere-ali-ozbatur" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Ali</a>, Gümüşsuyu, Cihangir'de geçen yıllardan sonra Dolapdere'ye taşınmış, Dolapdere mi onu o mu Dolapdere'yi seçmiş, bilemiyoruz: "Dolapdere'nin herkesi kucaklayabilecek bir çorba olduğunu düşünüyorum. 90'lar jenerasyonunun içine doğduğu bir hayat tarzı var burada. Manavın 'Günaydın,' der, 'Fırından taze çıktı ekmek,' diye seslenirler arkandan. Kapı önü sohbetleri vardır. İçeride yan gözle dizi izlenirken sigara tüttürülür mesela, çekirdek çitlenir. Tenekede ateş yakılır ve etrafında muhabbet edilir. Bir yerden bir yere giderken merhabalaşıp çay içilir. Bizim mahallenin oto tamircisi Mehmet Abi, sabahları 'Gel, börek yiyelim,' der.&nbsp;Fill'e uğrarım.&nbsp;Serkan Abi'yle felsefe konuşuruz."<img src="https://images.aposto.com/2021/11/5/1639735296528.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.75" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Dolapdere Panayia Avangelistria Rum Ortodoks Kilisesi<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">"Tirebolu'da günün saat hesabı yoktur. Sahilden kaç kilo çöp topladık? Köyde kaç elmayı sepete attık? Toplananlardan kaç kişilik yemek yaptık? Kaç fideyi toprakla buluşturduk?"&nbsp;Bunlarla ölçülüyor <a fr-original-style="" href="https://apos.to/i/tirebolu-emel-ernalbant" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Emel</a>'in Tirebolu zamanı.<img src="https://images.aposto.com/2021/11/5/1639734698823.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.34" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Emel Ernalbant, tarlada<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><a fr-original-style="" href="https://apos.to/i/kas-meltem-demir" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Meltem</a>'e niye Kaşlı olduğunu soruyoruz: "Suya yakın yaşamanın karakteri ve mizacı yumuşatan bir tarafı var. Su, insana akışı, bazen sadece durmanın bazen de mücadelenin gerekliliğini öğretiyor.&nbsp;'Önü yaş, arkası taş, ortası Kaş,' diyor Kaş’ın yerlileri." Bir yere ait hissetmek üzerine düşünüyor insan. Aidiyet, doğduğun yerden uzak yeşeriyor bazen.<img src="https://images.aposto.com/2021/11/5/1639734744716.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İllüstrasyon:&nbsp;Cenk Güngör<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><a fr-original-style="" href="https://apos.to/i/tesvikiye-elif-bereketli" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Elif</a>, Teşvikiye kaldırımlarına serilmiş sandalyelerden birinde oturuyor: "Burada mahallelilik ve komşuluk, 'müdavimlik' üzerinden ilerliyor gibi geliyor bana. Vitrin bir mahallede görmek ve görülmek varken kim kapalı kapılar ardında buluşur zaten, değil mi? &nbsp;Arkadaşına birkaç gün rastlamazsan nerede bu diye merak edersin — hatta tanımadığın ama her gün aynı sandalyede tünemiş bir mahalleliyi de," diye anlatıyor görme ve görülme sevdasını. Bu mahalle Türk edebiyatından Peyami Sefa'nın Fatih-i Harbiye'si, Yakup Kadri'nin Kiralık Konak'ı getiriyor akıllara.<img src="https://images.aposto.com/2021/11/5/1639736915597.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.66" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Teşvikiye'nin apartmanları<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><a fr-original-style="" href="https://apos.to/i/londra-stokey-zeynep-ozkan" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Zeynep</a>, "Ancak katkı payın olunca mahalleli oluyorsun. İmza atmak, alışverişini lokal marketten yapmak, toplanmayan çöpler için söylenmek, Facebook gruplarında mahallenin en önemli sorunlarından biri olan toplanmamış köpek kakaları meselesine dikkat çekmek, söylendikçe düzelmesine şahit olmak bunun ilk adımı," sözleriyle dönüşümün tetikçisi, mahalle inisiyatiflerinden bahsediyor Stokey'deki. Bir topluluğun parçası hissedince insan sorumlu hissediyor, katılımcı oluyor. Dönüşüm, işte orada başlıyor.<img src="https://images.aposto.com/2021/11/5/1639734831996.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.75" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Londra'nın doğusunda, Stokey sokakları

Soli

Mahalleye ait olduğu için kopamayanlar, yolda aradıkları aidiyet hissini bir yerde bulunca yerleşenler.

Ait hissedenler

<img src="https://images.aposto.com/2021/10/6/1636845749712.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.75" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Fill Kahve<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Haftalık seyahat ve kültür yayını Soli'de sınırların duvarlarla değil umutlarla çizildiği yerlerde geziniyor, daha önce gitmediğimiz mahallelerde oralı oluyoruz.Her hafta bir mahallede, bir mahallelinin peşine düşüyoruz, müdavimi olduğu yerlerin, uğramadan geçmediği dükkânların, gün batımı seyir noktasının, hoşsohbet esnafın ve sürprizli sokakların hikâyelerini dinliyoruz.Ali'yle <a fr-original-style="" href="https://apos.to/i/dolapdere-ali-ozbatur" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Dolapdere</a>'den çıkmıştık yola, bugün vardık Kurtuluş'a. Pangaltı'nın peynirci dükkânları, pencerelerinden sepet sarkıtılan binalarından geçip Feriköy'ün antika pazarları, Üstün Palmiye Pastanesi'nden sokağa sızan paskalya çöreği kokuları arasında dolanacak; Bomonti'de Kozmos'ta kahve içerken Dilek'le muhabbet edip semtin şimdisini, fanzinini, tarihini, binalarının anımsamalarını öğreneceğiz ilerleyen zamanlarda.O zamana kadar takıl peşimize: <a fr-original-style="" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3NvdXJjZT1lbWFpbCZuZXdzbGV0dGVyPTYwYTJhNTkwNjM4ODcxMDAwNmVmZDJlNiZpc3N1ZT02MGYxNDViNTI0OGU5OTAwMDY1MTE3MDYmc3Vic2NyaWJlcj01ZTczZWJjNWUzMDE5ZTYwZTljMTRjY2Qmc3Rvcnk9NjBlODU5YzMyNDhlOTkwMDA2NGI4NjdmJmF1dGhvcj1udWxsJnB1Ymxpc2hlcj02MGEyOWQ1ODQ2ODFlMTAwMDY2YTVlMWMmdXJsPWh0dHBzJTI1M0ElMjUyRiUyNTJGd3d3Lmluc3RhZ3JhbS5jb20lMjUyRnNvbGkuY29tbXVuaXR5JTI1MkY=" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">@soli.community</a>

<h1 fr-original-style="" style="font-size: 2em; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Arter</h1>Bu aralar pazartesi günleri dışında 11.00-17.00 saatleri arasında açık. Müzenin odalarında gezerken karşınıza çıkacaklar arasında Melih Fereli kürasyonunda Yağmur Ormanı V, Dinleyen Gözler İçin sergileri; Aslı Seven kürasyonunda Emre Hüner'in [ELEKTROİZOLASYON]: Bilinmeyen Parametre Kayıt-Dışı adlı kişisel sergisi var.<h1 fr-original-style="" style="font-size: 2em; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Pilevneli</h1>Dolapdere Yenişehir Mahallesi'ne ilk taşınan galerilerden biri, bu aralar geziyor. Kaplankaya'da, Almanya'nın önemli galerilerden biri König'le ortak sergi açmış durumda. İki galerinin bünyesinden seçilen 30 sanatçının işlerini bir koleksiyonerin evini gezer gibi turlayabilir, Mandalin Oriental içinde Efsun Erkılıç'ın Renklerin Tefekkürü sergisini görebiliriz. 1 Eylül'den itibaren evine döndüğünde Defne Tesal, Tereddüt'le, Richard Wilson da ikonik enstalasyonu 20:50'yle karşımızda olacak.<h1 fr-original-style="" style="font-size: 2em; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Dirimart</h1>Galeri, bu yaz Bodrum'a taşınanlardan. Yakında Yalıkavak sayımızda detaylı anlatacağımız Ritmo Zeytino içinde her iki haftada bir menüyle birlikte değişen sergiler yapıyorlar. Berke Yazıcıoğlu'nun 11 halı dokuması Bahar Ayini, Sarkis'in 6 Altın Çizimli Vitray serisi onlar arasındaydı. 1 Eylül itibarıyla uzun zamandır beklediğimiz Ahmet Öğüt'ün It can and has been sergisini Dolapdere'de göreceğiz.<h1 fr-original-style="" style="font-size: 2em; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Evliyagil</h1>Koleksiyonerlerin eserlerini galerilerde birkaç hafta süren sergilerden, birkaç günle sınırlı fuarlardan, her şeyin birkaç dakika içinde kararlaştırıldığı müzayedelerden ya da sanatçı atölyelerinden satın aldıklarını düşündüğümüzde, pek çok eserin yeterince izlenmeden ve fark edilmeden kişilerin "mahrem" mekânlarına girdiğini rahatlıkla varsayabiliriz. Sarp Evliyagil, kendi koleksiyonunda yer alan bu "görünmez" eserlerin, izlemek isteyen herkese açılmasını, başka bir deyişle "müzeleşmesini" hedefliyor.Bu yazı 15 Ağustos 2021 tarihinde Soli'nin Dolapdere sayısında yayımlanmıştır. Soli'yle Dolapdere'yi <a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/soli" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> ve <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/soli.community/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">şuradan</a> daha fazla keşfedebilirsin. Soli'nin Arter röportajı için <a fr-original-style="" href="https://apos.to/s/611639d82f72800007492af8" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> buyurabilirsin.

Dolapdere'de Sanat Rotası

<img src="https://images.aposto.com/2021/7/3/1629280253969.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.67" alt="Dolapdere" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">"İki yokuş arasında" Dolapdere, Ağustos 2021 Fotoğraf: Deniz Sabuncu<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Aradaki düzlükteyiz. Arkamızdakini anmak için durmuşuz. Durulmuşuz. Önümüzdekini konuşmuşuz. Yorulmuşuz.Galata'dan sevgilerle,<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/elifbay/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Elif</a>

Trafik. Baki. Bahriye Caddesi'nin fırını önünde sıkışınca ekmek kokuları doldu arabaya. Kırmızı, yeşile dönüp durdukça ilerliyoruz olduğumuz alanda. Yüzüme sıcak ve asfalt çarpıyor. Ufuk, Sururi Parkı'nı geçtikten sonra biraz daha açıldı. Ne güzel isimler: Bahriye Caddesi, Sururi Parkı. "Geç kaldım, kalıyorum, kesin kalacağım," endişelerini bir kenara bırakıp sağımda ve solumda yükselen binaları izlemeye başlıyorum.&nbsp;Eski yıllarda havaalanından dönerken gece yarısı açık manavlarından limonu, şeftaliyi kese kâğıdına doldurmak için durakladığım; tamponunda "Kaderimsin" yazılı, ışıltılı arabalarıyla fiyaka atan mahallenin gençlerine denk geldiğim Kasımpaşa'dan Dolapdere'ye uzanan yolda, şimdi Sheraton Otel, Yargıcı Genel Merkezi, Shopi go binası, Dirimart Galerisi, Evliyagil Müzesi, Pilevneli binaları dikili. Lastiklerin sergilendiği kaldırımların cansız mankenler dizili vitrinlerle birleştiği kavşakta, dadaist bir şeyler oluştuğunu düşünmeye başladığım noktada "Tamam," diyorum. "Geldik." Sağda, siyah boyalarla futbol topuna benzetilmeye çalışılan plastik top, araba altına kaçtığı için ağlayan çocuğu geçince Çin Lokantası'nın yanında ineyim.Arkadakiler kızmasın, korna velvelesi başlamasın diye ani bir hamleyle çıkıyorum. Başındaki hasır şapkasıyla güneşten korunmaya çalışan oğlan "May I?" diyerek tutuyor kapımı. Sonra da henüz boşalttığım koltuğa oturup kırık Türkçesiyle "Gayrettepe lütfen," diyor. Pek centilmen. Durup dururken cinsiyet atamış oldum. Kibar... Birey? Dolapdere'nin eklektik kozmopolitizmine hoş geldim.Dedesi semtin ilk sakinlerinden olan Rinaldo Marmara'nın kaleme aldığı Pangaltı (Pancalti) kitabında, 1860'larda mahalleye yerleşen, İtalya'dan gelen göçmen Giovanni Battista Pancaldi'den adını alan Pangaltı ve başlangıçta küçük bir Rum köyü olan, Rumca "at ahırları" anlamına gelen Tatavla, bugünkü adıyla Kurtuluş mahallelerinin kapı komşusu, Dolapdere sokaklarındayız bugün.&nbsp;Hah! Ali (Özbatur) de geldi! Panayia Avangelistria Kilisesi'nin çanları bizim için çalar mı diye beklerken arabalar üstünden geçsin de çiğnesin diye yola serilen halıların olduğu sokaklarda gezeceğiz. Zil yerine "Çekilin!" diye bağıran çocukların arasından ilerleyip mural'lere, tag'lere, pencereler önündeki ortancaları çevreleyen ferforje korkuluklara bakarak yürüyoruz şimdi.&nbsp;"Aliiii, eve gel!" diye bağırıyor bir başka Ali'nin annesi. Gazozu sağ elinde, sol eli cebinde, arkadaşlarına "Bay bay!" dedikten sonra sesin geldiği yöne ilerliyor öbür-Ali. "Acaba şu 1855 yılında siyasi sığınmacı olarak ülkesinden ayrılarak İstanbul'a yerleşen Polonyalı şair Adam Mickiewicz'in evi mi?" diye soruyorum. "Hayır. O Tatlı Badem Sokak'ta," diye mahallenin ünlülerini anlatıyor bize bizim-Ali.<img src="https://images.aposto.com/2021/7/5/1628845740351.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Ali (solda) ve oto yıkamacı Mehmet Abi<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Ali, 5 yıldır Dolapdereli. Taşındığı yıllarda Arter binası, Pilevneli Galerisi, Dirimart henüz yok. Sabah beşte kapıda kaldığı için balkonundan kendisininkine atlamak isteyen komşusu; mahalleli delikanlılar arasında sık sık çıkan kavga sesleri; camdan cama, sigara eşliğinde gıybet saatleri; "Gel bir çayımızı iç, içini dök," diyen oto tamircisi Mehmet Abi var.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Neden buradasın Ali?</h2>Başlıyor sohbetimiz. Ali'nin müdavimi olduğu Kurtuluş'la Dolapdere'yi bağlayan Eşref Efendi Sokak'ta Kot Sıfır'dayız şimdi."Aile evinden çıkmayı planlıyordum. Uzun yıllar Gümüşsuyu'nda yaşadım. Beyoğluluyum. Okula orada gittim. Gençliğimle ilgili ilk anılarım Pera sokaklarında. Dersten çıkardık. Tophane'de adam bıçaklanırdı, onu hastaneye götürürdük. Keşmekeş hayata alışkınım. Bakınmaya başladım. Nerede yaşarım? Cihangir'de ev tutsam, iki gün sonra 'Bu bina yıkılacak, çıkın,' diyecekler; evim, elimde kalacak. Gayrettepe, Balmumcu'da biraz daha uygun fiyatlı evler var. Ama yok. Gitmek istemedim oralara. Birçok kültürün ortasındaki Dolapdere çıktı karşıma. Mahalle hayatına sahip ama steril değil. Bir tarafı tanıdık, bir tarafı canlı. Oto tamircileri ve inşaat alanları ortasında, o zamanki okulum İstanbul Bilgi Üniversitesi var mesela. Yürüdüm, bakındım. Oldu. Dolapdere'ye taşındım.İlk zamanlarımda yeni yer korkusu vardı. Burada birey olarak kendimi ne kadar dışa vurabileceğimi bilemiyordum. Kapalı bir mahallecilik olduğunu, dışarıdan gelenin kabul edilmeyeceğini sanıyordum. Alakası yokmuş. Şimdi Dolapdere'nin herkesi kucaklayabilecek bir çorba olduğunu düşünüyorum. 90'lar jenerasyonunun içine doğduğu bir hayat tarzı var burada. Manavın 'Günaydın,' der, 'Fırından taze çıktı ekmek,' diye seslenirler arkandan. Masalar, sandalyeler, çocuklar, kucağa açılan piknikler, müzik, zaman zaman kütüphaneler sokağa taşar. Kapı önü sohbetleri vardır. İçeride yan gözle dizi izlenirken sigara tüttürülür mesela, çekirdek çitlenir. Tenekede ateş yakılır ve etrafında muhabbet edilir. Bir yerden bir yere giderken merhabalaşıp çay içilir. Bizim mahallenin oto tamircisi Mehmet Abi, sabahları 'Gel, börek yiyelim,' der. Fill'e uğrarım. Serkan Abi'yle felsefe konuşuruz.Geçenlerde keyfim yoktu bir gün. Mehmet Abi çok zorladı. 'Gel, otur,' diye. Ben kaçmaya çalıştıkça 'Otur be,' dedi, çayı söyledi o sırada. Havadan sudan konuştuk. Üstü kapalı, içten gelen bir dayanışma, unuttuğum insani bir taraf vardı, değerli hissettim. Biz sürekli iş konuşuyoruz diye düşündüm eve gittiğimde o gün. 'Ne haber, nasılsın?' demeyi unutuyoruz. Hayatı akıtmıyoruz. O iyi niyeti burada bulmak iyi geliyor bana. Etrafındaki insanları tanımaya açık oluyorsun. 800 daireli distopik apartmanlar yok burada. Aynı eşikten geçtiğin 200 kişiyle paylaştığın tek bir adres yok. Kınalı Keklik Sokak'ta oturuyorsun mesela. Bir pencere açıyorsun, o sırada karşı komşun da camda. Gelene geçene bakınıyor. Birden hayatlarımız birbirine açılıyor, aradan mesafeler kalkabiliyor, apartman kapıları kapandığında birbirinden ayrışmıyor. Ben Dolapdereliyim. Kimliğimin parçası buralı olmak. Buradan bir gün taşınabilirim ama sebebi Dolapdere'yi bırakmak değil, başka bir Ali olmak olur."<img src="https://images.aposto.com/2021/7/5/1628846192474.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">O sırada Gökçen devreye giriyor yandan. Sigarasını tüttürürken bizi duymuş. Mahallenin "Elalem ne der?" kaygısıyla yaşayanı sınırlayabilen hâlinden bahsediyor.&nbsp;"Bazen iyi geliyor," diyor, "kimsenin seni tanımadığı binalarda, birbirinin aynı, okul forması gibi sosyokültürel yapıların belli olmadığı sitelerde, betonlarda yaşamak. Doğduğun mahalle sende hem aidiyet hem de onunla gelen sıkışmışlık yaratabiliyor," diye devam ediyoruz sohbete. Yaşamayı seçtiğin mahalle, kan bağı olmayan ailen gibi belki de. Onun içinde buluyorsun kendini, şimdini ve geleceğini.Kot Sıfır'ın Pearl Jam çalan zamanından çıkıp Despina'nın, Niko'nun yaşadığı Tatavla apartmanları önünden geçerek ilerliyoruz. "İleride belli ki olay var, şu yandan kaçalım," diyor Ali. Adana Ocakbaşı'na bir bakalım.

Mahalle: Dolapdere. Mahalleli: Ali Özbatur. Fotoğraflar: Deniz Sabuncu.

"Dolapdere'de villalar, siteler yok. Camdan cama muhabbetler, turşucular, günaydınlar ve filozoflar var."

"Dolapdere'de bostanları sulayan dolabı gözümüzü kapamadan da görüyoruz: Sıra sıra bostanların kuyuları, kocaman kovalar, gözlerine mendil bağlanmış bir emektar beygir, bir gıcırtı, kovaların deliklerinden durmadan düşen su, zincir şıkırtıları, dolap beygirinin adaleleri, tahtadan olukların arklara gönderdiği sularda ışık ve güneş oyunları, atın duraklayışı, hızlanışı, bahçıvanın 'hooo' sesi, çıplak ayaklı bir Arnavut kızının pespembe topukları, burma kırmızı bıyıklarında hıyar çekirdekleri, sigara dumanları, tütün ve hiddet tutuşan bir ellilik bahçıvan, kuyruğu havada düşmanca dönüvermiş, sırtının tüyleri diken diken, burnu ağzı kapkara, ıpıslak, dili bir eski zaman pembesi ile pembe bir acar, edepsiz dişi köpek…"— Sait Faik Abasıyanık, Resimli İstanbul Haftası'nda yayımlanan bir röportajdan,&nbsp;Dolapdere<img src="https://images.aposto.com/2021/7/5/1628847017412.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">"Giovanni Battista Pancaldi, Taksim'in ilerisindeki bölgede, avcıların ya da kıra gelenlerin mola verdiği bir han, bir birahane ya da buluşma yeri işletiyordu. İnsanlar Pancaldi'nin yerine gidiyorlardı. Kısa zaman sonra 'Pancaldi'ye gidiyoruz' demeye başladılar. Türkçe diline uydurulan yazımı, semtin şimdiki adı olan Pangaltı'yı verecekti."— Rinaldo Marmara, <a fr-original-style="" href="https://www.evrensel.net/haber/140436/unutulan-levanten-semti-pangalti" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Pangaltı (Pancaldi)</a>"Ben üç dilde (Rumca, Ermenice, Ladino) 'Günaydın' denilerek güne başlanan ve yine aynı şekilde 'İyi akşamlar' denilerek veda edilen bir semtte büyüdüm. Benim çocukluğumda Kuyularbaşı Sokak, Rumca, Ermenice seslerle doluydu. Arkadaşlarımın adları Niko, Siranuş, Despina, Sara, Yasef'ti. 'Maman sesleniyor,' 'Yayan seni çağırıyor,' sesleriyle oyunlarımıza ara verilirdi."&nbsp;&nbsp;— Hüseyin Irmak, <a fr-original-style="" href="https://www.gazeteduvar.com.tr/kitap/2020/01/26/huseyin-irmak-ile-tatavladan-kurtulusa-bir-yolculuk" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Tatavla'dan Kurtuluş'a</a>

Dolapdere ile ilgili hikayeler