Yıllar önce bir edebiyat öğrencisiyken medyada okur-yazarlık üzerine bir seçmeli almıştım. İlk ödevlerimizden biri medyada "yanlış" temsil örnekleri üzerine yazı yazmaktı — örnek bulmak zor olmadı. Bugünkü konumuz, beni bundan tam 6 yıl öncesine götürecek: Biseksüelliğin medya el birliğiyle silinen temsili.Peki bu nasıl gerçekleştiriliyor? Huffington Post yazarı Raechel Tiffe, daha öncelerde heteroseksüel ilişkilenmeleriyle gündeme getirilen oyuncu Kristen Stewart'ın görüntü yönetmeni Alicia Cargile'la fotoğraflarının yayılması üzerinden özetlediği yazısında bu konuya berrakça değiniyor: "Birçoklarına göre Stewart artık bir lezbiyen."&nbsp;Burada anahtar kelimemiz "artık" olacağı gibi, beyan dışı olması bir yana, odağımız lezbiyen ataması değil. "Hem medyadan hem de halktan gelen hemen hemen tüm yanıtlar, herhangi birinin biseksüel (veya queer) olabileceği olasılığını göz ardı ediyor."&nbsp;Durum, kurgusal karakterlerde de farklılık göstermiyor. Orange is the New Black gibi LGBTİ+ temsilini önde tutan popüler dizilerden birinde bile Piper karakterinin biseksüelliği ilk iki sezon boyunca yalnızca bir kere dile getiriliyor ve "önceden lezbiyen" denerek <a fr-original-style="" href="https://www.advocate.com/year-review/2014/12/30/year-bisexual-invisibility?pg=6#article-content" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">betimleniyor</a>. Kitlelerce izlenen The Millionaire Matchmaker&nbsp;adlı bir realite televizyon şovunun sunucusu, biseksüel bir erkekle evlenmeyeceğinin beyanını <a fr-original-style="" href="https://www.dailymail.co.uk/femail/article-2537283/Bisexual-men-not-exist-Millionaire-Matchmaker-Patti-Stanger-offends-gay-community-outspoken-remarks.html" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">veriyor</a>: "Asla! Asla. Biseksüelse eşcinseldir." The New York Times'ın 2014 yılında yayımladığı bir <a fr-original-style="" href="https://www.nytimes.com/2014/03/23/magazine/the-scientific-quest-to-prove-bisexuality-exists.html?_r=1" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">makale</a>, biseksüelliğin var olup olmadığını sorgulayarak bilimsel temelli araştırmaların yetersizliğini öne sürüyor.Benzer bir durumu Elif Şafak'ın biseksüel olduğunu açıkladığı haberlere verilen tepkilerde görmek mümkün. Beyanın reklam koktuğunu öne süren cümleler, bir Twitter arama çubuğu kadar uzağımızda. İlgi çekmek olarak atfedilen açılımı <a fr-original-style="" href="https://twitter.com/temcikterelelli/status/934576346256297984?s=20" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">"yalan mağduriyet"</a> olarak görenler de çok. Lady Gaga, kariyerinin başından beri LGBTİ+ meseleleri konusundaki açık sözlülüğüyle bilindi. Atanansa "destekçi" sıfatıydı — 2019 yılında Stonewall Inn'de yaptığı konuşmasındaki sözleri, biseksüellerin "dışarıda bırakılma" sorununu konuşmamız gerektiğini <a fr-original-style="" href="https://www.insider.com/lady-gagas-stonewall-speech-touched-on-bisexual-exclusion-2019-6" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">özetliyor</a>: "Bazen kadınlardan hoşlanmama rağmen [LGBTİ+] topluluğunun bir parçası bile sayılmıyor olabilirim."Biseksüel temsilinin sınırlılığı kadar ezber tepkilerin yaygınlığı şaşkınlık vermiyor, manşetler ortak. True Blood dizisinin ünlü oyuncusu Anna Paquin'in Larry King Now'a konuk olduğunda <a fr-original-style="" href="https://www.bustle.com/articles/34114-anna-paquin-explains-bisexuality-to-a-confused-larry-king-its-something-everyone-should-watch" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">ifade ettiği gibi</a>:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 0, 0); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 0, 0); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">King: [Cinsel kimliğinin] gereklerini uygulamayan bir biseksüel misin?&nbsp;Paquin: Kocamla evliyim ve mutlu, tek eşli bir evliliğimiz var.King: Fakat biseksüel miydin?Paquin: Bunun geçmiş zamanlı bir şey olduğunu düşünmüyorum.Larry King: Öyle mi?Paquin: Öyle. Biriyle birlikteyken hâlâ heteroseksüel değil misin? Partnerinden ayrılmak veya onu kaybetmek cinsel kimliği yok etmiyor. O iş öyle olmuyor.&nbsp;</blockquote>

Angst

Medyada biseksüel tanımı, dil ve temsil üzerine.

MEDYADA BİSEKSÜELLER

Bu hafta 2 boyutlu tasarımlarla karşınızdayız. Ben de sizlere bugün Meltem Şahin ve işlerinden bahsedeceğim. Meltem Şahin’i geçen sene tasarladığı Instagram filtreleri ile tanıdım. Sanat ve teknolojiyi bir araya getiren tasarımlarıyla hepimizin gönlünde tahta oturdu.&nbsp;Bugün size Meltem Şahin'in öğrencilik döneminde yaptığı bir işten bahsedeceğim: P for Pussy! P is for Pussy, Elissa Blount Moorhead tarafından yazılmış, Meltem Şahin tarafından çizilen ve tasarlanan bir kitap. Kitap aslında bir alfabe kitabı, ama asıl özelliği kitaptaki her kelimenin iki anlamı var. Çocuklar bakarken başka şeyler görüyor aileler bakarken de gizli anlamları görüyor. Müstehcen ve esprili resimler, çocuklar için öğrenme ve eğlence sağlayan ve ebeveynler için kikirdemeler sağlayan çift anlamlar içeriyor.<img src="https://images.aposto.com/2021/4/2021-05-26T20:18:41.253Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Kitabın yazarı Elissa Blount Moorhead normalde illustrasyonları sınıfın bütün öğrencilerine yaptıracakken Meltem Şahin’in işlerinden çok etkilenip bütün hepsini Meltem Şahin’e yaptırıyor. Elissa Blount Moorhead’in asıl etkilendiği aslında Meltem Şahin’in güzellik anlayışının herkese ait olması.<img src="https://images.aposto.com/2021/4/2021-05-26T20:18:50.126Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">P for Pussy Huffington Post, Bitch Media, DesignTAXI ve BuzzFeed gibi ulusal medyanın ilgisini çekmiş. Kitap Amazon ve Barnes &amp; Noble'da satışta!

P is for Pussy, Elissa Blount Moorhead tarafından yazılmış, Meltem tarafından çizilen ve tasarlanan bir kitap.

Hem çocuk hem de yetişkin kitabı P for 

Bir çocuk "sürdürülebilirliğe" dair ne bilir? Biz ne bilirdik bu konuyla ilgili küçükken? Okulda bu kelimenin geçtiği bir ders hatırlıyor muyuz? Tam olarak kaç yaşımızda sürdürülebilirlik kelimesini duyduk; kaç yaşımızda anlamını, kaç yaşımızda önemini kavradık? Daha çok yeni bilinçlendik&nbsp;ve bu değişmeli.Bir çocuğun moda algısı ailesinden gözlemledikleri bir yana, televizyonda izlediği, sosyal medyada gördüğü, Disney filmlerinde karşılaştığı karakterlerle oluşuyor. Okula gitmeye başladığında arkadaşlarından gördükleri ve duyduklarıyla çocuk zihninde modayı ve kıyafetlerini konumlandırıyor, önemini, etkisini belirliyor. İşlerin iç yüzünü daha iyi görebileceği bir yaşa gelmeden moda algısı, endüstrinin ve medyanın tam da olmasını istediği biçimde geleceğin tüketicilerinin beynine yerleşiyor. Bu çocuk büyüyüp, bu alanla ilgili araştırmalar yaptığında moda endüstrisinin dünyanın yok oluşunda büyük pay sahibi olduğunu görebiliyor ancak bu farkındalığa eriştikten sonra da alışkanlıklarını, duruşunu ve kıyafetlere bakışını değiştirmesi gerekiyor. Bu konuda araştırma yapmaya, bir şeyleri sorgulamaya ve şüpheci yaklaşmaya niyeti olmayanlarsa, çocukluktan atılmış temellerle yola devam ediyor. Bu temeller henüz atılmadan harekete geçmek daha makul değil mi? Bir çocuğa çöpü yere atmaması, çimlere basmaması, denizi kirletmemesi gerektiğini öğretirken doğaya çok daha büyük maliyeti olan moda endüstrisine ve kıyafetlere dair bilgi vermemek mantıklı mı? Okulda iklim krizi, endüstrilerin doğa üzerindeki etkisi gibi bir ders özelinde de bunlar anlatılmıyor.&nbsp;Henüz hiçbir konuda yerleşik fikirleri olmayan tertemiz zihinli bir çocuğu dış dünyanın, medyanın, sosyal medyanın ve popüler kültürün kollarına bırakıyoruz.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">A, B, C VE SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK</h2>Huffington Post’ta yayımlanan bir yazısında Anya Hart Dyke, çocuk psikoloğu veya pedagogu olmasan da sürdürülebilirlik konusunda bilgi ve deneyim sahibi bir anne, çocuklarına modanın diğer yüzünü anlatmaya çalışıyor ve bu deneyimi yazısında bizimle paylaşıyor. Yola, çocuklara bir kıyafetin atıldığında sihirli bir değnek değmişcesine ortadan kaybolmadığını anlatarak başlıyor. Evde bulduğu birkaç eski bezi kızıyla beraber toprağa gömüyor. Bu doğanın, toprağın hangi materyalle nasıl başa çıktığını; pamuk, polyester veya viskoz gibi materyallerin ne kadarda çözünebildiğini anlatan basit ancak etkili bir yol. Bir ay gibi kısa bir sürede materyaller arasında hızla yok olanlar, uzun sürede yok olacaklar ve onlarca yıl yok olmayacaklar kendini zaten belli ediyor. Tabii, şu an bir aylık bir periyotta tek bir parça için konuşuyoruz. Bu anlamda, bu yetişkinlerin de görmesi gereken bir örnek aslında. Dünyanın en büyük endüstrilerinden birinin ürettiği yığın yığın atığın karşısında doğanın nasıl çaresiz kaldığını hayal dahi edebilir miyiz?Anya, ayrıca kıyafetlerin üretim sürecine dair de çocukları bilgilendiriyor, etiketlere bakarak kıyafetin nerede üretildiğini, aslında mağazaya ulaşana kadar birçok ülke gezdiğini anlatıyor. Hatta kıyafetlerini yapanların verdiği emeği, “yoğun” çalışma temposunu anlatıyor, o kişilere onlara ulaşmayacak da olsa bir teşekkür mektubu yazmaya teşvik ediyor. Böylece çocuklar, kıyafetlerin sihirli bir değnekle yok olmadığı gibi, var olmadığını da görüyor ve dolaplarında asılı duran her ürün için verilen emeğin bilincinde oluyorlar.&nbsp;Bu, o kıyafetlerin kolayca gözden çıkarılmasının da önüne geçiyor çünkü üretim sürecini en basit hâliyle kavradıktan sonra biliyorlar ki, sahip oldukları kıyafetler o dolaba ulaşabilmek için çok yol kat ediyor.Bununla beraber, kıyafetleri küçük bir lekede ya da yırtıkta çöpe atmak yerine o noktalara eğlenceli yamalar yapmak, ikinci el dükkânlarından hikâyesi olan kıyafetler almak ve bir kıyafet küçüldüğünde veya artık kullanılamadığında onu gardıropta tutmaya devam etmek, ihtiyaç duyan başka çocuklar olduğunu iyice anlatarak bağışta bulunmak fazlasıyla önemli. Gelecekte aktif bir tüketici olduğunda bu atılan temellerin tamamı önemli rol oynuyor.&nbsp;Çocukların kıyafetleriyle kurdukları ilk bağların sadece renk, desen ve model üzerinden değil, doğaya etkisi üzerinden kurmak çok daha sağlıklı.&nbsp;Bir çocuk psikoloğu ya da pedagogu olmasak da her türlü eğitimin çocuk yaştan alınması gerektiğinin bilincinde olan insanlar olarak, çocuklara ürünlerin hikâyelerini, geçmişini ve geleceğini anlatmanın belirleyici olduğunun son derece farkındayız. Belki böyle bir farkındalığa ulaşmış çocuklar da bir noktada hızlı modanın favori tüketicilerinden biri olur ancak bilinçli çocuklar için umut daha fazla.&nbsp;Umut, geleceğe dair iyi günlerin hayalini kurduran değil mi zaten?<div color="#FF0000FF" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bu yazı 14 Mart 2021 tarihinde&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://apos.to/n/angst" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">ANGST</a>'ta yayımlanmıştır.</div>

Aposto Gündem

Bir çocuk sürdürülebilirliğe dair ne bilir?

YOLUN BAŞI

Bir çocuk "sürdürülebilirliğe" dair ne bilir? Biz ne bilirdik bu konuyla ilgili küçükken? Okulda bu kelimenin geçtiği bir ders hatırlıyor muyuz? Tam olarak kaç yaşımızda sürdürülebilirlik kelimesini duyduk; kaç yaşımızda anlamını, kaç yaşımızda önemini kavradık? Daha çok yeni bilinçlendik ve bu değişmeli.Bir çocuğun moda algısı ailesinden gözlemledikleri bir yana, televizyonda izlediği, sosyal medyada gördüğü, Disney filmlerinde karşılaştığı karakterlerle oluşuyor. Okula gitmeye başladığında arkadaşlarından gördükleri ve duyduklarıyla çocuk zihninde modayı ve kıyafetlerini konumlandırıyor, önemini, etkisini belirliyor. İşlerin iç yüzünü daha iyi görebileceği bir yaşa gelmeden moda algısı, endüstrinin ve medyanın tam da olmasını istediği biçimde geleceğin tüketicilerinin beynine yerleşiyor. Bu çocuk büyüyüp, bu alanla ilgili araştırmalar yaptığında moda endüstrisinin dünyanın yok oluşunda büyük pay sahibi olduğunu görebiliyor ancak bu farkındalığa eriştikten sonra da alışkanlıklarını, duruşunu ve kıyafetlere bakışını değiştirmesi gerekiyor. Bu konuda araştırma yapmaya, bir şeyleri sorgulamaya ve şüpheci yaklaşmaya niyeti olmayanlarsa, çocukluktan atılmış temellerle yola devam ediyor. Bu temeller henüz atılmadan harekete geçmek daha makul değil mi? Bir çocuğa çöpü yere atmaması, çimlere basmaması, denizi kirletmemesi gerektiğini öğretirken doğaya çok daha büyük maliyeti olan moda endüstrisine ve kıyafetlere dair bilgi vermemek mantıklı mı? Okulda iklim krizi, endüstrilerin doğa üzerindeki etkisi gibi bir ders özelinde de bunlar anlatılmıyor. Henüz hiçbir konuda yerleşik fikirleri olmayan tertemiz zihinli bir çocuğu dış dünyanın, medyanın, sosyal medyanın ve popüler kültürün kollarına bırakıyoruz.&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">A, B, C VE SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK</h2><a fr-original-style="" href="https://www.huffingtonpost.co.uk/entry/fast-fashion-children_uk_5c58790be4b00187b553d6dd" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;">Huffington Post’ta</a> yayımlanan bir yazısında Anya Hart Dyke, çocuk psikoloğu veya pedagogu olmasan da sürdürülebilirlik konusunda bilgi ve deneyim sahibi bir anne, çocuklarına modanın diğer yüzünü anlatmaya çalışıyor ve bu deneyimi yazısında bizimle paylaşıyor. Yola, çocuklara bir kıyafetin atıldığında sihirli bir değnek değmişcesine ortadan kaybolmadığını anlatarak başlıyor. Evde bulduğu birkaç eski bezi kızıyla beraber toprağa gömüyor. Bu doğanın, toprağın hangi materyalle nasıl başa çıktığını; pamuk, polyester veya viskoz gibi materyallerin ne kadarda çözünebildiğini anlatan basit ancak etkili bir yol. Bir ay gibi kısa bir sürede materyaller arasında hızla yok olanlar, uzun sürede yok olacaklar ve onlarca yıl yok olmayacaklar kendini zaten belli ediyor. Tabii, şu an bir aylık bir periyotta tek bir parça için konuşuyoruz. Bu anlamda, bu yetişkinlerin de görmesi gereken bir örnek aslında. Dünyanın en büyük endüstrilerinden birinin ürettiği yığın yığın atığın karşısında doğanın nasıl çaresiz kaldığını hayal dahi edebilir miyiz?Anya, ayrıca kıyafetlerin üretim sürecine dair de çocukları bilgilendiriyor, etiketlere bakarak kıyafetin nerede üretildiğini, aslında mağazaya ulaşana kadar birçok ülke gezdiğini anlatıyor. Hatta kıyafetlerini yapanların verdiği emeği, “yoğun” çalışma temposunu anlatıyor, o kişilere onlara ulaşmayacak da olsa bir teşekkür mektubu yazmaya teşvik ediyor. Böylece çocuklar, kıyafetlerin sihirli bir değnekle yok olmadığı gibi, var olmadığını da görüyor ve dolaplarında asılı duran her ürün için verilen emeğin bilincinde oluyorlar.&nbsp;Bu, o kıyafetlerin kolayca gözden çıkarılmasının da önüne geçiyor çünkü üretim sürecini en basit hâliyle kavradıktan sonra biliyorlar ki, sahip oldukları kıyafetler o dolaba ulaşabilmek için çok yol kat ediyor.Bununla beraber, kıyafetleri küçük bir lekede ya da yırtıkta çöpe atmak yerine o noktalara eğlenceli yamalar yapmak, ikinci el dükkânlarından hikâyesi olan kıyafetler almak ve bir kıyafet küçüldüğünde veya artık kullanılamadığında onu gardıropta tutmaya devam etmek, ihtiyaç duyan başka çocuklar olduğunu iyice anlatarak bağışta bulunmak fazlasıyla önemli. Gelecekte aktif bir tüketici olduğunda bu atılan temellerin tamamı önemli rol oynuyor. Çocukların kıyafetleriyle kurdukları ilk bağların sadece renk, desen ve model üzerinden değil, doğaya etkisi üzerinden kurmak çok daha sağlıklı.&nbsp;Bir çocuk psikoloğu ya da pedagogu olmasak da her türlü eğitimin çocuk yaştan alınması gerektiğinin bilincinde olan insanlar olarak, çocuklara ürünlerin hikâyelerini, geçmişini ve geleceğini anlatmanın belirleyici olduğunun son derece farkındayız. Belki böyle bir farkındalığa ulaşmış çocuklar da bir noktada hızlı modanın favori tüketicilerinden biri olur ancak bilinçli çocuklar için umut daha fazla. Umut, geleceğe dair iyi günlerin hayalini kurduran değil mi zaten?

Huffington Post ile ilgili hikayeler