<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/ilksenutlu/?utm_source=aposto" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; background-color: transparent; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">İlksen Utlu</a>Kadınlar dünya üzerindeki en güçlü ve etkileyici varlıklardan biridir. Kadın topraktır, berekettir, doğurandır, yaratıcıdır. Bereketli topraklarında yetiştirdiği meyvelerini hayata sunandır.Kadın, yaşamı bedeninde taşıma ve doğurma yeteneğine sahiptir. Doğum, yaşamın devamlılığı için temel unsurdur ve kadın bu sürecin merkezinde bulunur.&nbsp;Kadınların her biri bu kutsal topraklarda can bulmuş olan, analığın, üremenin, dişiliğin, hayatın sürmesinin ve bereketin simgesi olan Kibele’dir, Artemis’tir.Kadın havadır. Onun gibi kapsayıcıdır. Topluma can veren, nefes verendir.Kadın sudur. Su gibi uyumludur. Aktığı dere yatağına uyumlanır. Uyumla, duygularıyla akmaktır dileği. Hayatla bağ kurmak ister, hayata değmek, dokunmak ister... Değdiği, dokunduğu yerlere can getirir. Bazen gürül gürül akar, çağlar. Ama gücünü göstermesi için illa çağlaması şart değildir. Çünkü asıl gücü sakin ve yumuşak akarken çıkar ortaya. Önüne çıkan sert kayaları zamanla ve sabırla bir bir yontar ve devam eder yoluna. Lao Tzu’nun da dediği gibi 'Yoktur daha yumuşağı ve zayıfı sudan. Ama suyun sert olana yaptığını yapamaz kimse.'Ateştir kadın. Güneşten bir parça. Etrafına ısı ve enerji veren, hayatın devamlılığını sağlayan. Etrafına yaydığı enerjiyle çevresini ısıtan, besleyen, etkileyen, hayatı harekete geçiren.Rengarenk çiçeklerdir kadınlar. Kırılgan, narin ve yumuşaktır yaradılışları. Ama bu kırılganlık ve yumuşaklık görünenin aksine zayıflığı değil asıl gücüdür kadınların. Yumuşak olan esnektir, uyumludur, hayata yakındır. Bu hal kadınları hayata karşı dirençli ve güçlü kılar.Mesela vahşi bir gelinciktir kadın, açma mevsimi geldiğinde göz alıcı güzelliği ile kırları renklendiren ama gerekirse betonu bile delip kaldırım taşlarının arasından fışkıran.Mimozadır, misler gibi kokan, sarısıyla göreni büyüleyen ama ona el uzatanlara karşı küçük dikenleriyle gerektiğinde kendini koruyan. Sardunyadır, rengarenk açan, uzun yıllar yaşayan, zor koşullara direnç gösterebilen.Kadınların; yaratıcı, üretken ve yaşamın devamlılığını sağlayan dişi varlıklar olarak doğanın ayrılmaz, vazgeçilmez ve çok değerli bir parçası olduklarını hatırlaması onlara özlerinde sahip oldukları gücü hatırlatacaktır.Bu dünya için varlıkları armağan olan kadınların özlerinde sahip oldukları bu gücü her zaman hissetmesi ve farkında olması dileğiyle…Tüm kadınların yalnız bir gün değil hayatta oldukları ve hayata değer kattıkları her gün Kadınlar Günü’nü kutlarım.

Dünyahali

Topluma can ve nefes veren

Kadın

<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Drunch (İsim)&nbsp;</h2>Kelime bükücü:&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/anlamarama/?hl=en" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Hazal Yılmaz</a>Çakırkeyif pazar kahvaltısı, alkollü brunch“Pazar drunch’a taze portakal suyunu unutmayalım, mimozalara lazım”Genellikle pazarları kurulan, öğlenden akşamüstüne uzayan, Bloody Marry, Mimoza gibi içkilerle şenlenen, dans edilen ve şarkı söylenen brunch hâli.Bkz. Dranç

apéro

Nazlı Doğuoğlu26 yıldır müdavim, 2 yıldır yaz-kış adalı.&nbsp;Yaşadığı yer insanı çok etkiliyor. Evden bakıp bir genişlik görünce, sokaklarda keyifle yürüyünce hatta yazın suya ayak sokunca hayat o kadar da zor gelmiyor. Zorlukları göğüsleyecek genişliği, hafifliği veriyor insana ada hayatı. Adaya taşınmadan önce ormana ve denize yakın, sessiz, araba gürültüsü olmayan, bahçesinde ufak tefek bir şeyler yetiştirebileceğimiz bir yer olsun diye Ege'de köy köy dolaşıyorduk. Adada, kırsalda aradığımız sükûneti, rahatlığı bulduk.&nbsp;Kışları bizim sokakta üç evin ışıkları yanar. Bu yüzden herkes birbirini tanır, mutlaka selam verir, selam almazsa eğer Adalı değildir. "Geçerken uğradım", "Bahçeden kayısı toplamıştım getiriverdim" gibi cümleleri burada çok duyarız. Gelen hemen buyur edilir, zaten kapıdan uğrayıp da öyle saatlerce oturulmaz, en çok bir kahve içip yola devam edilir. Şehirde insan yalnızlık daha iyi, biz bize yeteriz sanmaya başlıyor; oysa küçük yerde hemencecik hatırlanıyor; bir arada olmak insanın ruhuna çok daha yakın, böyle bir canlıyız biz, sosyal bağları seviyoruz.Ben çok sakin bir hayat yaşıyorum. Evden çalışıyorum. Sabahları bebeğim ve iki köpeğimle yürüyüş yapıyoruz. Keyfimiz varsa yürüyüş ormana doğru oluyor. Fırsatım olursa bahçeyi suluyorum ve büyümüş olan ekinleri topluyorum. Bizim sokaktaki kedi, köpek, martı, karga ve serçe efradını besliyoruz. Denize girmek istediğimde Değirmen'e, perşembeleri halk pazarına gidiyorum.&nbsp;Aslında Ada'nın çok canlı bir hayatı var, bundan suyun öte tarafındakiler ne kadar haberdar oluyor onu bilmiyorum. Mimoza ve Lavanta Festivalleri gibi festivaller düzenleniyor. Felsefe toplantıları yapılıyor. Konserler, açık havada film gösterimleri, çocuklar için etkinlikler yapılıyor. Adada mahalle grupları var. Bu gruplar ada hayatını daha da güzelleştirmek için ne yapılabilir diye kafa patlatıyor. Ben buraya geldiğimde geri dönüşüm sistemi hiç yoktu. Mahalle gruplarının yaptığı toplantılarla bu konuda adımlar atıldı ve işleyen bir sistem kuruldu, neredeyse bir yıldır devam ediyor. Tabii sadece geri dönüşüm değil Adalı sanatçılar Adalılar'a kendi evlerini açıyor, işlerini anlatıyor, paylaşıyor. Hayvan barınakları topluca ziyaret ediliyor.<img src="https://images.aposto.com/2022/6/6/1659174520072.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.66" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Adalarda ulaşımın en güzel hâli<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Elim toprağa değdiğinde, ormana çıkıp, akıp giden hayatı gördüğümde sakinleşiyorum, rahatlıyorum, ben de doğal hâlime geliyorum. Doğada gerginliklerin, hızlı dünyanın, acele işlerin yeri yok. Bu aslında bizim için alışması çok kolay olan bir ritim. Doğaya hemen uyumlanıyoruz çünkü şehirde kurduğumuz hayatın hızı ve beklentileri gerçekçi değil. Sabahtan akşama kadar çalışıp iki haftalık tatili beklemek çok akıl kârı bir hayat değil. Tabii benim Büyükada'ya gelişim hamilelik ve doğum gibi insanı daha da yavaşlatan, doğasına yaklaştıran süreçlerle de eşlendiği için ben iyice sakinledim. Eski hırslarımın eriyip gittiğini hissediyorum. Acelesi yok, yavaş yavaş olur, o da kendi zamanında olur diye bakıyorum.&nbsp;Hayatı çalışmak için yaşamayı bırakıyor insan doğaya yaklaştıkça. Anların keyfini çıkarabilmek, anılar biriktirebilmek, bebeğimle kahkaha atabilmek çok daha kıymetli geliyor bana artık. "Üretmek" artık sadece parayla alınıp satılabilen metayı ifade etmiyor. Bağ kurduğum, gerçekten burada olduğum, hafifleyebildiğim anlar oluyor mu? İyilik yapabiliyor muyum? Neşe, keyif, kahkaha, güzellik katabiliyor muyum hayata? Yaşama böyle katkı sağlamak para kazanarak katkı sağlamaktan daha değerli gelmeye başladı bana.<h1 fr-original-style="" style="font-size: 2em; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85098); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">“Vapurda, her yer benimdir; tüm düşlerim, hayallerim."</h1>Teoman Göral21 yıldır adalıAdalı olmanın nasıl bir duygu olduğunu bunu içinde taşımayana anlatmak çok zor. Ayağım karadan kesildi diye değil, açıldım denizlere, göklere, sınırsız seyirlere duygusuyla nefes almak için geldim adaya. Kabataş’tan ya da Kadıköy’den ada vapuruna binince içinde yer eden ferahlık duygusu için.Biz Büyükada’ya 21 yıl önce yerleştik. Yaş almaya, ileri yaş günlerimizi daha iyi yaşamaya geldik. Kendimizle, sevdiğimiz ya da seçtiğimiz, dost olduğumuzla (insan, ağaç, çiçek, kedi, köpek fark etmez) daha çok birlikte yaşamak için geldik buraya. Ege’nin ya Akdeniz’in kalabalık olmayan kasabalarından birine gidip hem biraz izole olacak hem de doğaya sessizliğe yavaşlığa karışacaktık. Büyükada'yı seçtik, Kaş burnumuzun dibindeymiş hissiyle yerleştik. Sıkıldığında, kendini fazla tekrar ettiğinde dev İstanbul'un merkezine bir ya da bir buçuk saat mesafede olmak başka bir duygu.<img src="https://images.aposto.com/2022/6/6/1659174477079.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Denize doğru<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Şimdi ne 18 yaşımız âşklarının adaları var ne de 20-30 yıl öncesinin. Hafta sonu her milletten ziyaretçi basıyor sokakları. Ama olsun burası ada, biz sakin köşeleri biliriz. Akınlar başladığında merkeze inmeyiz. Nizam ötesinde gezeriz, organik bahçemizde oyalanır, eğleniriz.Burada yılın on iki ayı sayfiyede yaşıyor, komşuluk yapıyor, dostlarla geziyoruz. Gelen giden mevsimleri karşılamak ayrı bir duygudur adada. Yapımızda bize yapışık duran çevremize, insana ve doğaya karşı bir sorumluluk duygusu var. Yaşayacağımız ve yaşatacağımız çok şey var. <a fr-original-style="" href="https://www.adalarmuzesi.org/cms/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Adalar Müzesi</a> var; adalardaki geçmiş hayatlardan kalan çok yaşanmışlık var. Bunu ya yapılarda görürsün ya da insanlarda. Adada hâlâ mahalle kültürü var. Esnaf bir süre sizi görmeyince endişeyle sorar “Neredeydiniz?”&nbsp;diyeİstanbul cangılından Büyükada'ya geldiğimde ceviz dikmek gelir aklıma. Hem torunlara da kalır diye. Şimdiden başladı cevizler meyve vermeye. Mehtap ve Aya Yorgi bu koca kentin yanıbaşındaki adada sizi bambaşka bir dünyaya, evrene taşır ve büyüler. Her sabah yeniden doğduğunu hissedersin; kedinle, köpeğinle, melisayla ve yaseminle. Uzaktasın cangıldan ve derin kazmışlar hendekleri. Su var arada.

Soli

Adalarla ayaküstü hoşbeşteyiz. Anlat, senin adan nasıl duygudur?

“Adada herkes birbirini tanır, mutlaka selam verir, selam almazsa eğer Adalı değildir.”

kitabı…&nbsp;Akillas Milas ve Fıstık Ahmet’in kitapları. Adalı, adayı anlatan, kıymetli insanlar.&nbsp;müziği…&nbsp;Her dilden Ege türküleri, mandolin sesi değmiş şarkılar.sokakta yürürken karşılaşılan insanı… En sık yengemle karşılaşıyorum, indiği vapura biniyorum. O Prinkipo’dayken denk geliyorum ya da ben giderken o dönüyor.sesi… Martı, şıpıdık terlikler. Ben neredeyse yaz kış topuklu terliklerimleyim, hep kendi ritim sazımla yürüyorum adada. Tık, tık, tık…tadı…&nbsp;Şarap. Gündüzden kahvaltıyla, öğle güneşini atlatınca herhangi bir rengini açıyorum. Böyle içki gibi de değil meşrubat niyetine. Bir de illaki rakı.<img src="https://images.aposto.com/2022/6/5/1658500385216.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.67" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Büyükada halk plajları<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">apartman önü muhabbetinin konusu…&nbsp;Bahçecilik, çiçekler, budama zamanı, fide alışverişi, bahçe temizliği, çim tohumu cinsleri; yavrulama dönemi hayvanların bakımı ve ihtiyaçları. Mutlaka ya bir kedi ya bir martı yavrulamış oluyor, tedavi için yetersiz ve işini yapmaktan imtina eden belediye veterinerinden biraz da çaresizce yakınılıyor gibi gibi şeyler.yukarı bakınca camda görülen…&nbsp;Dilenci martılar, begonviller, dolunay, aynı gökyüzünün bambaşka renkleri, alışık olduğum ama görmeye görmeye unuttuğum Kutup Yıldızı ve Küçük Ayı Takım Yıldızları. &nbsp;meselesi…&nbsp;Döndüğünde adayı olduğu gibi bulmak, olduğu hâliyle de muhafaza edebilmek için uğraşmak.&nbsp;kokusu… Mimoza, Arap yasemini, mor salkım, hanımeli… Bahardan itibaren daha adaya yaklaşırken bu çiçeklerin kokuları gelir hemen. Tarifsiz, bambaşka bir güzellik.duygusu…&nbsp;Belki yaşımdan ötürü de -artık 30'lu yaşlarımdayım- dertsiz değil ama tasasız, durmakla vakit kaybediyor telaşına düşmeden, rölantide gitmek; manzarayı da izleyerek yol almak.&nbsp;

sesi, müziği, kitabı, tadı... Vardal, Büyükada'sının 10'lusunu anlattı. Bingo. 

Büyükada’nın...

Sitges, Barselona’dan trenle veya araba ile yaklaşık 30-45 dakika uzaklıkta bir sahil kasabası, bir sayfiye yeri. LGBT topluluğu ile ünlü olan kasabaya, yazın denize girmek isteyen İspanyollar akın geliyor; her ne kadar kalabalık olsa da kasabadaki hayatlarını bırakmayan lokalleri sayesinde bence otantikliğini korumayı başarmış bir yer. Ben Barselona’da okurken, İspanyol bir arkadaşımızın ailesinin yazlık evi vardı ve haftasonları Sitges’e gelirdik. Hatta meşhur “gay pride”ı ile ilk defa Sitges’de tanışmıştım (katılmak istersen pride Şubat ayında oluyor, 2022’de tekrar düzenlenmesi planlanıyormuş). Sitges’in havasını solumak için Mimoza’nın vlog’unu izlemeni tavsiye ederim; <a fr-original-style="" href="https://youtu.be/yKwrlym5xk4" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">linkini</a>&nbsp;bıraktım.Bugün benim sana bahsetmek istediğim yer ise Sitges’deki Museu de Maricel. 1969'da Barselona Eyalet Kurumu koleksiyonları sergilemek amacı ile tanınmış bir jinekolog ve hevesli koleksiyoncu olan Doctor Jesús Pérez-Rosales'e ait Maricel de Mar binasını satın almış. Bir yıl sonra da Museu de Maricel açılmış.<img src="https://images.aposto.com/2021/7/5/1629474701395.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="Yamildoval - instagram" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Farklı kökenlere sahip 3 000'den fazla parçadan oluşan koleksiyon, Romanesk duvar resimleri (12. yüzyıla ait Santa Maria de Cap d'Aran'dan Christ Pantocrator gibi), ahşap üzerine Gotik resim örnekleri (bunlardan ikisi Sant Pere de Cubells'in sunağı), Rönesans oymaları ve sunakları, Josep Llimona (Tehdit), Enric Clarasó Ağlayan Çocuk başkanı, Joan Rebull (Dinlenme, Şafak ve Çingene Çocuk), Josep Clarà, Josep Cañas ve Pablo'nun Modernista ve Noucentista heykelleri Gargallo (Orakçı), Josep M. Sert'in Birinci Dünya Savaşı üzerine yaptığı altı alegorik duvar resmi, çok sayıda resim ve mobilya, değerli metal, seramik ve porselen eşyası Museu de Maricel’de sergileniyor (of en uzun cümleyi yazdım!).<img src="https://images.aposto.com/2021/7/5/1629474739362.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="Yamildoval - instagram" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">İçerideki koleksiyona ek, burayı yazmak isteme sebebim inanılmaz güzellikteki terası. Hem panaromik şahane bir manzaraya sahip, hem de güney İspanya ve Afrika esintileri ile rengarenk seramiklerle donatılmış olan terasının sadece fotoğraflarına bakmak bile insanı hayallere sürüklüyor. Mavi, yeşil ve sarının hakim olduğu seramikler, küpürler, çeşmeler ile dekore edilmiş bu terası daha önce nasıl görmediğime şaşırmıştım. İnternetten araştırınca, bu bölümün 2018 yılında renove edildiğini ve ziyarete yeni açıldığını farkettim. Şu an sadece Pazar günleri rehberli tur ile gezilebiliyormuş. Listeme kaydettim!<img src="https://images.aposto.com/2021/7/5/1629474773699.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="Yamildoval - instagram" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">

Mimoza ile ilgili hikayeler