• Almanya, Poseidon jetini teslim aldı: Almanya, Rus denizaltılarına karşı geliştirdiği yeni 'uçan nöbetçi' Poseidon jetini teslim aldı ve bu jetin denizaltı savunma kabiliyetlerini artırması bekleniyor.<ul><li>Poseidon P-8A jetleri, denizaltı tespiti ve izleme görevleri için tasarlandı ve modern teknolojilerle donatıldı.</li><li>Almanya, bu teslimatla birlikte NATO müttefikleriyle olan askeri işbirliğini güçlendirmeyi hedefliyor.</li><li>Jetlerin teslimatı, Almanya'nın savunma harcamalarını artırma çabalarının bir parçası olarak değerlendiriliyor.</li></ul>

Canlı Gündem

• Moskova Poseidon'u test etti: Rusya, nükleer süper silah olarak tanımlanan Poseidon'u test ettiğini duyurdu.<ul><li>Testin detayları hakkında resmi bir açıklama yapılmadı, ancak Poseidon'un deniz altından hedeflere ulaşabilen bir sistem olduğu biliniyor.</li><li>Rusya'nın bu testi, uluslararası güvenlik endişelerini artırırken, NATO ülkeleri tarafından dikkatle izleniyor.</li><li>Poseidon, Rusya'nın askeri gücünü artırma çabalarının bir parçası olarak değerlendiriliyor.</li></ul>

İlk tablomuz Jacques Louis David’e ait “Sokrates’in Ölümü”.<img src="https://images.aposto.com/2023/0/6/1673101716368.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.22" width="550" alt="Sokrates'in Ölümü-Detay" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Sokrates'in bacağındaki elin sahibi ise, Sokrates'in yakın arkadaşı Kriton'dur ve ona felsefeyi bırakması için yalvarmaktadır. Ama Sokrates, son dakikalarında dahi güçlü ve heybetlidir. Geride kalanlara hala daha bir şeyler nasihat eder. Bunu yukarıya yükselen sol baş parmağından anlayabiliriz.Resimdeki kandil ise ha söndü ha sönecek.. Yani ölüm çok yakın artık. İkinci tablomuz ise Johannes Vermer’e ait. “Resim Alegorisi” adlı tablosu. Bize birçok şey öğreten bu tablodaki detayları görmezden gelemeyiz.<img src="https://images.aposto.com/2023/0/6/1673101809028.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.84" width="550" alt="Resim Alegorisi-Vermeer" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Işık kullanımı, gölge kullanımı, derinlik ve yüzey illüzyonu yaratır, "camera obscura" etkisi, perdenin hemen yanındaki izleyicileri oturması için davet eden o sandalye ve diğerleri.. Bu arada Vermeer bu resmi çok zor şartlar altında yaşamasına ve paraya ihtiyaç duyduğu halde satmamıştır. Bu yayındaki son tablomuz ise Charles-Joseph Natoire’a ait.Hikayeye göre, Naxos adasında bir şölende arkadaşlarıyla dans eden Amphitrite’yi gören Poseidon onu kendine eş olarak seçer. Bunu reddeden Amphitrite, Atlas'ın yanına saklanır. Poseidon, Amphitrite’yi bulması için yarı insan yarı yunus balığı olan Delphinos’u görevlendirir.<img src="https://images.aposto.com/2023/0/6/1673101863443.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.77" width="550" alt="Amphitrite’nin Zaferi-Charles-Joseph Natoir" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Hepsi ve daha fazlasını okumak için: <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/i/tablo-okumalari-ii" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">@TabloOkumaları2</a>&nbsp; Gustav Klimt’in belki de en meşhur tablosu “Öpücük”ü yorumlamıştık birlikte.Derler ki; Klimt, her ikisinin bir araya gelmesiyle kadın ve erkek arasında mükemmel bir birliktelik imajı yaratır. Burada erkek ve kadın, her şeyi bir arada tutan güç tarafından yönlendirilen dünya ve kozmos ile bağlantı kurar.<img src="https://images.aposto.com/2023/0/6/1673102014916.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.99" width="550" alt="Öpücük-Gustav Klimt" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Resimde tasvir edilen kişilerin kim olduğuna bakmıştık. Şahsen benim çok sevdiğim bir eserdir. Klimt’in kedilere olan hayranlığı da bir başka etkiler beni. &nbsp;Daha fazlasına buradan ulaşabilirsin: @<a fr-original-style="" href="https://aposto.com/i/gustav-klimtin-opucuku" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Öpücük</a>

Yıldızlı Bir Hikâye

2022’nin ilk yayını “Tablo Okumaları-II” olmuştu.



Z Raporu: Yıldızlı Bir Hikâye-Tablolar

Batı sanatında genellikle altın renkli saçları ve başlarında taçlarıyla yunus balıklarının üzerinde tasvir edilen varlıkların en bilineni Amphitrite’dir. Amphitrite, kız kardeşleri Kymatolege ve Kymodoke ile rüzgârları ve denizleri sakinleştirme gücüne sahiptir.<img src="https://images.aposto.com/2022/0/0/1641725356756.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.16" width="550" alt="Amphitrite" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Hikayeye göre, Naxos adasında bir şölende arkadaşlarıyla dans eden Amphitrite’yi gören Poseidon onu kendine eş olarak seçer. Bunu reddeden Amphitrite, Atlas'ın yanına saklanır. Poseidon, Amphitrite’yi bulması için yarı insan yarı yunus balığı olan Delphinos’u görevlendirir.&nbsp;Delphinos’un Amphitrite’yi bulma karşılığında istediği tek şey Poseidon’un denizler krallığını terk etmek olur. &nbsp;Delphinos’un Amphitrite'yi bulup, Poseidon ile evlenmeye ikna etmesiyle dileği kabul olur; gökyüzünde yunus takımyıldızına dönüştürerek ödüllendirilir.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/0/0/1641725415446.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.78" width="550" alt="Yunus Takım Yıldızı" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Amphitrite ise, Poseidon’un eşi olarak sakin denizlerin tanrıçası ve fırtına sırasında güvenli geçişin sembolik bir temsili haline gelir. Çünkü Poseidon’un öfkesini sakinleştirerek denizlere tekrar huzur getirmiştir. Bir sonraki bültende buluşuncaya dek kendinize iyi bakın hoşça kalın.

Denizde yaşayan birçok canlıyla birlikte, köpükler arasında deniz kabuğundan yapılma arabasında oturur şekilde gösterilen Amphitrite, Delphinos tarafından Poseidon ile evlendirilmek üzere sualtı krallığına götürülmektedir.

Amphitrite’nin Zaferi-Charles-Joseph Natoire

Yine Yunancadan alınma başka bir isim Ege Denizi’nin adıdır. Ancak Çanakkale’den Girit’e uzanan bu denizin isminin oluşumu Marmara Denizi’ninkinden farklı, daha masalsıdır.Öncelikle denizin Yunanca adının Αιγαίο Πέλαγος (Aigaío Pélagos) olduğunu belirtelim. Türkçe “Ege” şeklinde okunuşu bu aigaío kelimesinden türemiştir.Denizin adının Yunan mitolojisinden alındığı söylenir. Atina’nın kuruluş mitolojisinde, MÖ 13. yüzyılda mitolojik kral Αἰγεύς&nbsp;&nbsp;(Aigeús), Θησεύς&nbsp;(Theseus)’un babasıdır. Bazısı Theseus’un aslında denizler tanrısı Poseidon’un oğlu olduğunu ve Aigeús’a yabancı bir savaşçı olarak geldiğini iddia eder.Mitolojide renkli bir hikayesi ve efsanevi başarıları olan Theseus, Girit Adası’ndaki Labirent’te yaşayan, yarı insan yarı boğa yaratık Minotor’un vahşetini sonlandırmakla görevlendirilir. Girit’e siyah bayrak çekerek yolculuğa çıkan Theseus’a babası Aigeús, başarılı olursa beyaz bayrak çekerek dönmesini tembihler. Labirent’i başarıyla tamamlayan ve Minotor karşısında epik bir zafer kazanan Theseus, adadan dönerken göndere beyaz bayrak çekmeyi unutur. Ufukta geminin siyah bayrağını görüp, Theseus’un öldüğünü sanan Aigeús ise, kahrından kendini denize atar ve boğulur. Kendini attığı denize Aigeús’un adı verilir. İlginç bir şekilde Aigeús’un adı büyük ihtimalle “keçi” anlamındaki αίγα (aiga) isminden gelmektedir.Tabii ki Yunanca Aigaío Pélagos’un mitolojik olmayan başka kökenleri de olabilir. Türkçede uzun süre boyunca Akdeniz veya Adalar Denizi olarak bilinmiştir. Nişanyan’a göre 1930’larda Batı etkisiyle Yunanca ismin ödünç şekli kullanılmaya <a fr-original-style="" href="https://nisanyanmap.com/?y=ege&lv=&t=&cry=&ua=5" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">başlanmıştır</a>. Güney Slav dillerinde hala “Akdeniz” kelimesinin eşdeğeri kullanılmaktadır.

Kelime Köşesi

Zeytinle açmış gözünü Egeli. Zeytinyağı sürmüş karnındaki gebelik çatlağına, bebeğinin pişiğine. Çocuğunun ilk salıncağını yine zeytin ağacına kurmuş, kendi zeytin toplarken eğlensin diye. Yârine yazdığı şiirlerde “zeytin gözlüm” demiş, onu anmış baktıkça dalların siyahına, yeşiline. &nbsp;Zeytin ağacının kudretini anlatmaya birkaç cümle yetmez elbet. Ama hakkını verebilecek afili bir hikâye Yunan mitolojisinde saklıdır. Zeus’un eski Atina’nın koruyucu tanrısını belirlediği yarışta, Athena ve Poseidon kente en faydalı buluşu getirmek için hünerlerini sergiler. Kurak bir bölgeyi pınarlarla dolduran Poseidon’un gururu, gözden kaçırdığı bir ayrıntıyla alabora olur. Tanrısı olduğu denizlerden gelen tuzlu su, toprağa yarar yerine yıkım getirir. Athena da Akropol’ün kapısına sapladığı mızraktan yeşeren zeytin ağacıyla halka hem aş hem şifa dağıtır. Şehre adını veren Athena’nın mızrağı, yeryüzünün ilk zeytin ağacı sayılır.Nasıl yayıldı?&nbsp;Büyülü mitlerden uyanıp tarih sayfalarını çevirdiğimizde, Santorini’de 39 bin yıl öncesine uzanan zeytin ağacı kalıntılarına rastlarız. Mutfak &amp; Kültür - İnsanın Beslenme Tarihi kitabında Civitello, tarihi net bilinmemekle birlikte zeytinin İran ile Türkistan coğrafyasında evcilleştirildiğini, MÖ 5000’lerde Filistin ve Suriye’de yağının sıkıldığını yazar. MÖ 3500’te bize ve komşu Yunanistan’a uğrayan zeytin fidanları, Yunan koloniciler vasıtasıyla MÖ 800’lerde Sicilya, Güney Fransa ve İspanya’ya uzanır. Yunanların ayak bastığı her yere zeytin ağacı dikip damak tatlarını garantiye almaları, Roma mirasçısı İtalya’ya hatırı sayılır bir mutfak kültürü bırakır. Tevekkeli değil, bugün Akdeniz’i Akdeniz yapan her şeyde karşımıza zeytinyağı çıkar.Nerede kullanıldı? Dünyanın bilinen en eski zeytinyağı atölyesinin İzmir yakınlarındaki Klazomenai’de, yani bugünkü Urla’da bulunması tesadüf değil. Tabii MÖ 600’lere uzanan bu atölyeyi, üstüne kekik döküp kızarmış ekmek banacağımız zeytinyağı şişeleriyle hayal etmemek gerek. Nitekim zeytinyağı sofraya gelene dek aydınlatma, tıp, kozmetik gibi bambaşka alanlarda kullanılmış. Şişkin kaslarını parlatan Antik Yunan kahramanlarıyla cildini nemlendiren Kleopatra işin estetik tarafındayken, tabanları yağlayan olimpiyat koşucuları, Kırkpınar pehlivanları misali atletik fayda arayanlar arasındaymış. Zeytinyağının Hristiyan ve Musevi sofralara alternatif olması 16. yüzyılı bulmuş. “Zeytinyağlılar” kategorisine sahip tek mutfak olmasına rağmen, hayvansal ürünlere sevdalı Osmanlı’nın altın renkli meyve suyunu bağrına basmasıysa Batı’ya kıyasla daha geç ve güç olmuş.Etiket ne diyor? Market raflarında Helenistik fontlarla doğallığı vurgulamaya çalışan onlarca şişe arasından seçim yapmak zor. Kürşat Ayvalık Zeytinyağı'nın dördüncü kuşak temsilcisi Zeynep Kürşat, aynı kategorideki farklı fiyatları anlayabilmek için üretim detaylarına inmemizi öneriyor: “Misal, natürel sızma kategorisinde yer alan iki üründen biri erken hasat,&nbsp;diğeri olgun hasat; biri soğuk sıkım, diğeri olmayabilir. Üretildikleri yöreler, zeytin çeşitleri ya da mahsul yılları farklı olabilir”. Temel zeytinyağı ailesini özetleyecek olursak; asit oranı %0,8’in altındaki baskın kokulu, meyvemsi yağlar sızma&nbsp;(extra virgin), %1 ila 2 arasındakiler ise natürel (virgin)&nbsp;oluyor. Aynı zeytinlerin tekrar sıkılmasıyla yüksek asitli lampant elde ediliyor. Yenemeyecek kadar kötü kalitedeki bu yağ, ısıl işlemle tadından ve kokusundan ayrıştırılarak rafine yağa dönüşürken içine bir miktar natürel sızma karıştırılarak riviera adıyla kızartmalarda değerlendiriliyor. Zeytinin yeşil/pembe döneminde, yarı yarıya verimle ve dolayısıyla yüksek maliyetle elde edilen erken hasat, besin değeri en yüksek ve en kıymetli zeytinyağı. Yöntemlerde tüketiciye bir lüksmüşçesine sunulan, aslen natürel sızma için mecburiyet olan soğuk sıkım, zeytin hamuruna yağın kimyasını ve tadını değiştiren sıcak su değmediğini belirtirken, geleneksel taş ve sepet baskı yöntemi, hamurun kaynar suyla süzdürüldüğünü ifade ediyor. “Geleneksel ifadesi, kaliteli ve doğal ürünü işaret etmiyor, sadece eski sistemle üretim yapıldığını anlatıyor ki bu yol da yağda kalite kaybına fazlasıyla açık,”&nbsp;diyen Zeynep Kürşat’ın tüketiciyi uyarmak istediği diğer bir nokta da zeytinyağının ömrü: “Zeytinyağının kimyasal yapısı, ısıdan, ışıktan, oksijenden korunsa dahi yıllanmaya uygun değil. Ülkemizde maalesef ambalajlama tarihi, üretim tarihi olarak kabul ediliyor ve o tarihten itibaren 2 yıl da raf ömrü veriliyor. Bu da marketlerde kalitesini ve duyusal değerlerini kaybetmiş çok eski yağların bulunabilmesine neden oluyor,”. Hâl böyleyken tüketiciye düşen de etiketlerdeki süslü fontların kenarında kıyısında kalmış rekolte/mahsul yıllarına dikkat etmek oluyor.Kaynaklar:<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Civitello, Linda. (2019). Mutfak ve Kültür: İnsanın Beslenme Tarihi. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Çağlayan, B. Suat. (2012). Ne Bilgesin Sen Zeytin Ağacı!. İzmir: AKG Grubu Yayınları.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Gürsoy, Deniz. (2014). Deniz Gürsoy’un Gastronomi Tarihi. İstanbul: Oğlak Yayıncılık.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Işın, Priscilla Mary. (2020). Avcılıktan Gurmeliğe Yemeğin Kültürel Tarihi (3. Baskı). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Kahyaoğlu, Mehmet. (2011). Barışın ve Devamlılığın Sembolü Zeytin, Metro Gastro, 63, 92-94.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Tez, Zeki. (2015). Lezzetin Tarihi: Geçmişten bugüne yiyecek, içecek ve keyif vericiler (3. Baskı). İstanbul: Hayykitap.</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Yalın, Güzin. (2014). Mutfaktan Tabaktan Sokaktan (2. Baskı). İstanbul: RGK Yayınları.</li></ul><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Editörün notu: Ege’de zeytinyağcılık ve zeytinyağına ömür adamak hakkında Zeynep Kürşat ve Ali Kürşat’ın Terroir Talks - İstanbul ve Ege sempozyumunda paneli olacak.&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3NvdXJjZT13ZWImbmV3c2xldHRlcj01ZjJlYTE5MWU3ZTAxYjAwMDdlN2Q4ZTYmaXNzdWU9NjA5YTdiZmNkZTg0YWEwMDA2ZTk5MzU4JnN1YnNjcmliZXI9bnVsbCZzdG9yeT02MDlhN2MwY2RlODRhYTAwMDZlOTkzODMmYXV0aG9yPTYwMTAyOGUxMzcxNTc2MDAwNjZlNmFiYSZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZob3Bpbi5jb20lMjUyRmV2ZW50cyUyNTJGaXN0YW5idWwtdGhlLWFlZ2Vhbi10dXJraXNoLWN1bGluYXJ5LWpvdXJuZXklMjUzRmNvZGUlMjUzRElwcmpTbWdtYkZySlVFMlVuaHlOVjM4N24=" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Bu bağlantıdan</a>&nbsp;Apéro okurlarına indirimli şekilde kayıt olmak mümkün.&nbsp;

apéro

Zeytin ve zeytinyağının mitolojik hikâyesinden zeytinyağının bugününe 

Athena’nın mızrağından damlayan meyve suyu

New York’ta İtalya merkezli sanatçı Luciano Garbati’nin yedi metrelik bronz heykeli Medusa with the Head of Perseus gündem oldu. Bu heykeli yaparken ilhamını ünlü bronz heykel Perseus with the Head of Medusa’dan alan, eserinin ön çalışmalarını yayımlayarak dikkatleri çok önceden çeken ve “Asıl mağduru katletmek nasıl zafer olarak sunulabilir?” mesajıyla orijinal heykele bir antitez yaratmaya çalıştığını belirten Garbati’nin 2018 yılında sosyal medyada heykelle ilgili paylaştığı gönderi kısa sürede <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmOTFhODYwOTcyNWZlMDAwODcwYmU3MyZ1c2VyPTVlMzlkMTZjZGRkZjgxNDc5Zjg0ZDU5YiZhdXRob3I9NWVlM2NiN2ZiODg1MjcyNTJmMTJlMjU0JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5ueXRpbWVzLmNvbSUyNTJGMjAyMCUyNTJGMTAlMjUyRjEzJTI1MkZhcnRzJTI1MkZkZXNpZ24lMjUyRm1lZHVzYS1zdGF0dWUtbWFuaGF0dGFuLmh0bWw="">viral olmuştu.</a> Sanatçı, ilhamdan hareketle miti MeToo hareketine ithaf edeceği bir farkındalık büstüne çeviriyor. Yeri özenle seçilen ve MeToo hareketiyle anılan taciz/saldırı davalarının görüldüğü New York Ceza Mahkemesi’nin karşısında sergilenen bu heykele dair bazı eleştirilere yakından bakalım.<ul><li>Ana heykel: İlham alınan heykel, 16. yüzyıl Floransa’sında ana meydanda sergilenen bir <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmOTFhODYwOTcyNWZlMDAwODcwYmU3MyZ1c2VyPTVlMzlkMTZjZGRkZjgxNDc5Zjg0ZDU5YiZhdXRob3I9NWVlM2NiN2ZiODg1MjcyNTJmMTJlMjU0JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmVuLndpa2lwZWRpYS5vcmclMjUyRndpa2klMjUyRlBlcnNldXNfd2l0aF90aGVfSGVhZF9vZl9NZWR1c2E="">Benvenuto Cellini eseri.</a> Medusa'nın kafasını kesen Perseus sağ elinde kılıcını aşağı doğru tutuyor, sol eliyle ise Medusa’yı yılan saçlarından göğe kaldırarak adeta bir zafer ilan ediyor. Ovid’in Metamorfoz’una göre Medusa, Athena Tapınağı'nda Poseidon tarafından cinsel saldırıya uğruyor. Zeus’un kızı ve kardeşi Poseidon’un eşi Athena olayın kıskançlığı ve öfkesiyle Medusa’nın saçlarını yılan başına çevirip ona bakanın taşa döneceği şekilde lanetliyor. Medusa, bir mağdur olarak kurbanı olduğu suç için cezalandırılıyor. Bununla da yetinmeyen Athena, üvey kardeşi Perseus ile anlaşarak ölümlü Medusa’nın hayatına son verilmesi için yardım istiyor.&nbsp; &nbsp;</li><li>MeToo hareketi ve New York Ceza Mahkemesi: 2006’da ABD merkezli aktivist Tarana Burke tarafından azınlık grupların uğradığı cinsel saldırı, istismar, taciz gibi zorbalıklara karşı farkındalık yaratmak, bunlara maruz kalan kadınların dayanışmasını ve rehabilite olmasını sağlamak için başlatılan hareket; Weinstein vakasının açığa çıkmasıyla 2017 yılı ve sonrasında daha çok duyulup kitleselleşti. 80’den fazla kadına cinsel suçta bulunduğu iddiasıyla yargılanan ve 23 yıl hapis cezası alan ünlü yapımcı ve yönetmen <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmOTFhODYwOTcyNWZlMDAwODcwYmU3MyZ1c2VyPTVlMzlkMTZjZGRkZjgxNDc5Zjg0ZDU5YiZhdXRob3I9NWVlM2NiN2ZiODg1MjcyNTJmMTJlMjU0JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5ueXRpbWVzLmNvbSUyNTJGMjAyMCUyNTJGMDIlMjUyRjI0JTI1MkZueXJlZ2lvbiUyNTJGaGFydmV5LXdlaW5zdGVpbi10cmlhbC1yYXBlLXZlcmRpY3QuaHRtbA=="">Harvey Weinstein davaları</a> da dâhil olmak üzere birçok yüksek profilli taciz davasına ev sahipliği yapan New York Ceza Mahkemesi ise “kadın davaları”nda akla gelen mahkeme olarak sembolik değeriyle biliniyor.&nbsp; &nbsp;</li><li>Tartışmalar: Heykel, kamuoyunda bazı eleştirilere de maruz kalıyor. Eleştirilerden biri heykeldeki intikamcı bakış açısına karşı gelişiyor ve mağdurların toplum dışı görünümünün harekete zarar verdiği <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmOTFhODYwOTcyNWZlMDAwODcwYmU3MyZ1c2VyPTVlMzlkMTZjZGRkZjgxNDc5Zjg0ZDU5YiZhdXRob3I9NWVlM2NiN2ZiODg1MjcyNTJmMTJlMjU0JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5hZHdlZWsuY29tJTI1MkZjcmVhdGl2aXR5JTI1MkZ3aGF0LXRoZS1wZW9wbGUtYmVoaW5kLW55Y3MtcG9sYXJpemluZy1uZXctbWVkdXNhLXN0YXR1ZS13YW50LXlvdS10by1rbm93LWFib3V0LWl0JTI1MkY="">düşünülüyor.</a> Öte yandan siyah bir kadın aktivist tarafından başlatılan MeToo hareketinin Avrupai bir mitle bütünleştirilmesi de eleştiriler <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmOTFhODYwOTcyNWZlMDAwODcwYmU3MyZ1c2VyPTVlMzlkMTZjZGRkZjgxNDc5Zjg0ZDU5YiZhdXRob3I9NWVlM2NiN2ZiODg1MjcyNTJmMTJlMjU0JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5hZHdlZWsuY29tJTI1MkZjcmVhdGl2aXR5JTI1MkZ3aGF0LXRoZS1wZW9wbGUtYmVoaW5kLW55Y3MtcG9sYXJpemluZy1uZXctbWVkdXNhLXN0YXR1ZS13YW50LXlvdS10by1rbm93LWFib3V0LWl0JTI1MkY="">arasında</a> yer alıyor. Kimi yorumlar, Medusa’nın bedeninin ortaya konma şeklini ve genital bölgede tüy bulunmamasını “erkek fantezisi” olarak <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmOTFhODYwOTcyNWZlMDAwODcwYmU3MyZ1c2VyPTVlMzlkMTZjZGRkZjgxNDc5Zjg0ZDU5YiZhdXRob3I9NWVlM2NiN2ZiODg1MjcyNTJmMTJlMjU0JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5hZHdlZWsuY29tJTI1MkZjcmVhdGl2aXR5JTI1MkZ3aGF0LXRoZS1wZW9wbGUtYmVoaW5kLW55Y3MtcG9sYXJpemluZy1uZXctbWVkdXNhLXN0YXR1ZS13YW50LXlvdS10by1rbm93LWFib3V0LWl0JTI1MkY="">adlandırıyor.</a> Perseus yerine cinsel saldırıda bulunan Poseidon’un kafasını kesen bir heykelin daha doğru olacağı <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmOTFhODYwOTcyNWZlMDAwODcwYmU3MyZ1c2VyPTVlMzlkMTZjZGRkZjgxNDc5Zjg0ZDU5YiZhdXRob3I9NWVlM2NiN2ZiODg1MjcyNTJmMTJlMjU0JnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5hZHdlZWsuY29tJTI1MkZjcmVhdGl2aXR5JTI1MkZ3aGF0LXRoZS1wZW9wbGUtYmVoaW5kLW55Y3MtcG9sYXJpemluZy1uZXctbWVkdXNhLXN0YXR1ZS13YW50LXlvdS10by1rbm93LWFib3V0LWl0JTI1MkY="">konuşulurken</a> sanatçının bu heykeli ortaya çıkardığı süreçte MeToo hareketinin duyurulmadığı, bu sebeple heykelin sonradan feminist bir eser gibi lanse edildiği söyleniyor. Bir erkeğin kadını intikamcı olarak resmetmesinin kötü niyetli olduğu yorumuna da bu eleştiriyle beraber yer veriliyor. &nbsp;</li><li>Yazarın yorumu: Eril bir mit üzerinden oluşturulup Floransa meydanında bölgenin en zengin ailesi tarafından sergilenen bir heykele karşı antitez üreterek yeni bir sanat eseri üzerinden yanıt verilmesi beni oldukça etkilemişti. Fakat biraz eleştirel yaklaşınca işler değişti. Elbette, yukarıdaki bütün eleştiriler makul düzlemde, benim kişisel yorumlarım ise şöyle: <ul><li>Medusa’nın ölümsüz tanrıların olduğu bir tapınakta ölümlü gorgon’lardan (Türkçesi: şirret, kötü) biri olarak yaşaması, Athena’nın hegemonik üstünlüğüne maruz kalması bir azınlık kaderi paylaştığı yönünde yorumlanabilir. Heykelin Medusa’yı dingin, rahatlamış ve güçlü resmettiğini düşünüyorum. Bunu da sanatçının mağduru intikamcı olarak yansıttığı değil de “Mit böyle olsa ne düşünürdünüz?” sorusunu akıllara getirdiği şekliyle yorumluyorum. Kadın bedeninin şu anın estetik kaygılarıyla şekillendirilmesi ise beni de rahatsız eden durumlardan. Fakat en çok takıldığım nokta, Medusa’nın yalnızca Perseus’u öldürmesi üzerinden bir antitez üretilmesi. Poseidon tarafından cinsel saldırıya uğraması karşılığında, mağdurun güzelliği yüzünden Athena tarafından lanetlenmesi; mini etek giyen bir kadına saldıran failin yargılanırken bunun bir tahrik unsuru olarak görüldüğü ve failin cezalandırılmazken kadının yıllarca bu adaletsizlikle yaşaması arasındaki tek fark, mit ve gerçek hayat karşılaştırması. Bu durumda adil davranmayan bir hakimin de cezalandırılması gerekmez miydi? Cinsel saldırıya uğratandan sonra bir kadın öldürüldüğünde yalnızca öldüren kişi mi bedel ödemeli? Bir suç diğerini egale eder mi? Bana kalırsa Medusa ancak Poseidon, Athena ve Perseus’un kafasını eline aldığında sanatçının vermek istediği rahatlamış yüz ifadesine erişecektir.&nbsp;</li></ul></li></ul>

Poseidon ile ilgili hikayeler