<span fr-original-class="customBullet" fr-original-style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block;" style="font-size: 24px; line-height: 12px; vertical-align: middle; display: inline-block; box-sizing: border-box;">•&nbsp;&nbsp; Hollanda'nın güneyindeki Roermond kentinde, 15. ve 16. yüzyılda "cadı" oldukları gerekçesiyle yakılarak öldürülen kadınların anısını yaşatmak için "Ulusal Cadılar Anıtı" dikilecek.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ayrıntılar: Önümüzdeki yıl tamamlanması beklenen anıt, Limburg Piskoposluğu'nun merkezi olan Roermond'daki katedralin arkasındaki alana dikilecek. Şehirde 1613-1614 yılları arasındaki yargılamalar sonucu 80'den fazla kadın cadılıkla suçlanarak diri diri yakılmıştı.</li></ul>

Aposto Gündem

<img src="https://images.aposto.com/2023/3/0/1682237979207.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.78" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">🕵️‍♂️ John Hamm’in başrolde olduğu 2022 yapımı <a fr-original-style="" href="https://www.todtv.com.tr/film/confess-fletch" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">İtiraf Et Acar Hafiye / Confess, Fletch</a>; birden fazla cinayetin baş şüphelisi haline gelen bir adamın bir yandan nişanlısının çalınan sanat koleksiyonunu ararken bir yandan da masumiyetini kanıtlamaya çalışma çabasını anlatıyor.🧙‍♀️ Noomi Rapace’ın başrolde olduğu <a fr-original-style="" href="https://www.todtv.com.tr/film/you-wont-be-alone" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Yalnız Olmayacaksın / You Won’t Be Alone</a>, 19. yüzyılda Makedonya'da ıssız bir dağ köyünden kaçırılan genç kızın kadim bir ruh tarafından cadıya dönüştürülme öyküsü. Sundance’te yarışmış, Palm Springs’ten FIPRESCI ödülü kazanmıştı.🤖 Karen Gillan ve Aaron Paul’ün rol aldığı <a fr-original-style="" href="https://www.todtv.com.tr/film/dual" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: currentcolor; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Dual</a>, ölümcül bir hastalığa yakalanınca kendini klonlatan ancak iyileştikten sonra klonunu hizmet dışı bırakamayan bir kadını konu eden bilimkurgu-komedi türünde bir iş.

Bu Hafta Ne İzlesem?

🦸‍♀️ Stan: <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/eylulaytan/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Eylül Aytan</a> ✏️ Röportaj: <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/alarademirel1/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Alara Demirel</a>“Hayran olduğum şey,”&nbsp;diye başlayan cümleyi nasıl devam ettirirsin?Hayran olduğum şey o kadar fazla ki! Doğanın içerisindeki dengeye, şehirdeki karmaşaya, daha iyisi için yorulsa da çalışmaya devam edenlere, bazen kendime… Şimdi bu güzellemeleri geride bırakıyorum ve hayran kişiliğimi ortaya çıkarıyorum. Çünkü söz konusu hayran kültürüyse benim en çok konuşmak istediğim DOĞAÜSTÜ VARLIKLAR VE VAMPİRLER!Küçükken sanıyorum ki neredeyse her gün Little Vampire filmini izliyordum. Daha sonrasında bu Twilight kitaplarına, The Vampire Diaries&nbsp;ve True Blood dizilerine dönüştü. Lisede çalışma masamda Ian Somerhalder posteri, dolabımın üzerinde de Robert Pattinson’ınki vardı. 15 yaşındayken sırf vampirli diye en yakın arkadaşımla Jim Jarmusch’un Only Lovers Left Alive&nbsp;filmini izliyor ve hiçbir şey anlamıyorduk. Bir ara hatta vampirolog olmak için de tutturmuştum.<img src="https://images.aposto.com/2022/10/3/1669219612328.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.42" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">🎬 Only Lovers Left Alive<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Küçükken hayran olduğun evrenler var mıydı?Kendimi bildim bileli bilincimdeki doğanın üstünde olduğuna inandığım evrenlerin büyüsüne kapılıyorum. Vampirlerin, cadıların ve “tuhaflıklar”ın olduğu evrenler beni hâlâ çok heyecanlandırıyor.Küçükken kendimi Engizisyon mahkemesine acı çektiren bir cadı, doğanın içinde bir kurda bir kuşa dönüşen şekil değiştiren olarak hayal etmek ve bunlarla ilgili oyun oynamak çok hoşuma gidiyordu.&nbsp;Ayrıca benim için ilk feminist Lilith, kurduğum hayallerde en yakın arkadaşımdı. Kendi yarattığım hikâyelerle bu hayran olduğum evrenlerin parçası olmaya çalışırdım. Sanırım tüm yarattığım hikâyelerde de gerçekteki kişiliğimin aksine kızgın bir çocuktum. Bu yüzden de dertlerimi çözmek için doğaüstü bir güce bürünmek bana iyi hissettiriyordu.Hayran oldukları seni, hayatını ve üretimlerini nasıl etkiliyor?Hayran olduğum karakterler ve hikâyeler sayesinde doğanın bildiğim ve bilmediğim gerçekliği arasında kafa yorduğum bir hayatım var. Sınırların neler olduğunu üretimlerimde ve hayatımda keşfetmekten heyecanlanıyorum.&nbsp;Ayrıca küçüklüğümden beri hayranlık duyduğum bu doğaüstü karakterler, kendi meseleleri olan kişilerdi. Mesela daha okumayı bile bilmediğim zamanlarda bana anlatılan Lilith veya cadıların hikâyesi sayesinde feminizmle tanıştım. Bugün de dertlerimin etrafında ürettiklerimin, kişiliğimin ve hayatımın merkezinde küçükken dinlediğim, bazen sinirlendiğim bazen hayran olduğum hikâyeler var.<img src="https://images.aposto.com/2022/10/3/1669219759545.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.42" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">🧛🏻‍♂️ Eylül, Drakula'nın şatosunu ziyaret ediyor<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Hayran oldukların ürettiklerinle kesişiyor mu?Kesinlikle kesişiyorlar. Öncelikle küçükken hayran olduğum evrenlerin parçası olabilmek için hikâyeler yazıyor olmam bugün üretmek için yazıyı seçmiş olmamın en önemli sebeplerinden birisi bence.Küçüklüğümden beri insanların “Böyle bir şey yok, bırak artık,” dediği hikâyeleri deşmemin beni bugün sabırlı ve meraklı bir araştırmacıya dönüştürdüğüne inanıyorum. Dert edindiğim meseleler, bildiğim sınırların dışından bakmayı öğrenmem için teşvik etti.İçinde yaşamak istediğin evren hangisi? Orası nasıl bir yer?İçinde yaşamak istediğim evren birbirimize destek olurken kolektif, başkasının sınırlarına girmediğimiz sürece kendimiz olmamıza da alan tanıyacak kadar bireysel.&nbsp;Özellikle şu an yaşadığımız düzendeki haksızlıkları ve eşitsizlikleri görünce kimsenin korkmak zorunda kalmadığı, herkesin eşit kaynaklara ulaşabildiği bir evrenin içerisinde yaşamak isterdim.

Fanon

Doğaüstü varlıklar ve vampirler—hayran oldukların seni nasıl etkiledi, Eylül?

Stan #16: Eylül Aytan

🖍 Evren sahibi: <a fr-original-style="" href="https://www.instagram.com/eylulaytan/" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Eylül Aytan</a>İlk okuduğunu hatırladığın veya etkilendiğin kitap hangisi? Sende nasıl bir his bıraktı?İlk etkilendiğim kitap gittiğim kreşte bizim adımıza yazdıkları kısa çocuk hikâyelerinden biriydi. Oradaki Eylül, bulunduğu yerde bir türlü mutlu olmayı başaramayan ve sürekli farklı yerlerde olmayı isteyen küçük bir çocuktu. O zamanki benimle aynı yaşlardaydı. Bir gün onun mutsuzluğunu gören sihirli bir varlık ise ona uzakta gördüğü üç ışığa gitme hakkı tanıyordu. Fakat Eylül, bu ışıklarda da mutsuz olursa eve dönmek zorundaydı. Tahmin edebileceğiniz üzere uzaktaki üç ışıkta da mutsuz olan Eylül, en başa yani evine geri dönüyordu ve artık daha mutlu bir çocuktu.Biraz klasik bir hikâye olsa da küçükken kendi adımın geçtiği resimli bir kitap okumak beni büyülemişti. Pencereden dışarıya bakıp hangi ışıkta ne oluyor hayalini kurarken beni de sihirli bir varlığın bulmasını ve bana olağanüstü bir armağan bırakmasını beklemiştim.Komiktir ki bu hikâyedeki küçük kurgusal Eylül, benim hâlâ peşimde. Şu an bir ışıktan diğerine biraz heyecan biraz panikle koşuyorum ve neler olacağını merak ediyorum. Bir yandan da bu ışıktan ışığa koşma hâlinin verdiği aidiyetsizlik hissini de kendi içimde—sihirli varlığın yokluğuna rağmen—çözmeye çalışıyorum.<img src="https://images.aposto.com/2022/10/1/1667808226075.png" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.42" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">🐺 Wolf-Walkers<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom-style: none; clear: both; -webkit-user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">İçinde yaşamak istediğin evren neresi?İçinde yaşamak isteyeceğim evren kesinlikle Tomm Moore’un Wolf-Walkers hikâyesi! Kendimi bildim bileli büyülü evrenlerin ve onların vampirlerinin, cadılarının, şekil değiştirenlerinin hayranıyımdır.Bu evrende tabii ki savaşçı bir toplulukla yerleşik bir yaşam sürmenin peşinden gitmiyorum. Doğanın içerisinde dönüşebildiğim, doğayı duyabildiğim bir karakter olmak beni çok heyecanlandırıyor. Bir de bunun yanında en yakın arkadaşımla arada sırada doğanın içinden çıkıp şehre patriarkal düzenle savaşmaya gitmek ve o savaşı kazanmak var.Hâlâ seni beklediğine inandığın dünya nerelerden?Beni beklediğine inandığım dünya, insanların korkmak zorunda kalmadıkları bir yer. Kim olduklarını göstermekten, şiddete uğramaktan, savaşa ve işkenceye maruz kalmaktan, haklarının her seferinde yenileceğini bildikleri için denemekten korkulmadığı bir yer.Bu dünya aslında ne herhangi bir ütopik hikâyeden ne de bir çizgi filmden. Sadece insan haklarına herkesin eşit bir şekilde ulaşabildiği adil bir dünyadan.

Piccolo

Kaleminin içtenliğine hayran bırakan yazar Eylül'ün evrenini ziyaret ediyoruz. 

Evren Haritası #7: Eylül Aytan

Yazı ve Görsel: <a fr-original-style="" href="https://link.aposto.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0by5jb20vY2xpY2s/c291cmNlPXdlYiZwdWJsaXNoZXI9NjAxMThjOWQzNzE1NzYwMDA2NzIzNDNhJm5ld3NsZXR0ZXI9NjAxMTkwMjgzNzE1NzYwMDA2NzIzNmI3Jmlzc3VlPTYxNWI0MDI3ODBlMWFjMDAwN2NmMWU5YSZzdWJzY3JpYmVyPXVuZGVmaW5lZCZzdG9yeT02MTViYzE2NjNmNTM3MDAwMDY4N2MzMzQmYXV0aG9yPW51bGwmdXJsPWh0dHBzJTI1M0ElMjUyRiUyNTJGd3d3Lmluc3RhZ3JhbS5jb20lMjUyRm5ldXJvYWVzdGglMjUyRg==" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Irmak Hacımusaoğlu</a><img src="https://images.aposto.com/2021/10/4/1637811072181.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Nostalji temamızdan aldığım gazla benim için nostalji ne demek biraz onu yakalamak istedim. Aklıma ilk gelenler küçükken en sevdiğim sakız, kuzenime gittikçe oynayabildiğim sanal bebek ve Hugo (‘ya küfreden çocuk) oldu. Çizerken ise şunları düşündüm: “Tatlı ve ekşiyi bir araya getiren sulugöz hayattan mı ilham almıştı, telefon tuşları Hugo’ya yön verirken kimler bizim hayatımıza yön vermişti, Cadı Sila gerçekten de cadı mıydı yoksa cadılaştırılan bir başka kadın mıydı ve son olarak sanal bebeğime bakmaya çalıştığım kadar iyi bakabiliyor muydum kendime, hem de 27’mde?”&nbsp;&nbsp;Ben sorularıma yanıt bulamadım ama çocukluğumdan hatırımda kalan bu üç şey belki sizde başka sorulara ve olası cevaplara yol açar, kim bilir.

20'lik

David Lowery, karmaşık hisler beslediğim bir yönetmen. İzlediğim ilk filmi Ain't Them Bodies Saints,&nbsp;hayatımda en çok sıkıldığım filmlerden biriydi. A Ghost Story ise benim için 2017'nin en güzel sürprizlerinden ve en iyi filmlerinden olmuştu; benim için çok özel bir yeri vardır. Bu inişli çıkışlı ilişkide ibrenin yine yıldız sınırlarını zorlayacağını, The Green Knight'ın fragmanını gördüğüm anda anlamıştım. Jenerasyonumun en sevdiğim oyuncularından Dev Patel, Kral Arthur efsanelerinden yola çıkan, fantastik bir filmde rol alacaktı ve filmin ilk görselleri harika görünüyordu.Sir Gawain ve Yeşil Şövalye adlı anonim İngiliz şiirinden (Türkçe çevirisini okumak isterseniz YKY'nin Kâzım Taşkent Klasik Yapıtlar Dizisi'nden bir baskısı mevcut, Nazmi Ağıl'ın çevirisi de oldukça akıcı) uyarlanan The Green Knight,&nbsp;şiirdeki kahramanlık odaklı olgunlaşma hikâyesi, Lowery'nin elinde saf bir büyüme hikâyesine ve failure-to-launch&nbsp;sendromunun yaratıcı bir tasvirine dönüşüyor. Annesinin kurguladığı bir büyünün tuzağına düşen ve annesinin dahi tahmin edemeyeceği bir şekilde girmemesi gereken bir bahse giren genç Gawain'in, zamanı geldiğinde Yeşil Şövalye'yle yüzleşmek için çıktığı yolculuk, şövalye hikâyelerindeki olgunlaşma ve erdemlilik sürecine dozunda bir büyüme sancıları ve anne sorunları sosu ekliyor. Lowery'nin şiirde olmayan yan hikâyelerle lezzetlendirdiği bu sos yetmiyormuş gibi, sık sık A Ghost Story'i anımsatan, zaman ve gerçeklik ilişkisiyle oynayan bölüm ve sekanslar sayesinde yoğun bir deneyime dönüşüyor film.Görsel açıdan kusursuz, alt metinleri ve sembolizmiyle ufuk açan, Dev Patel'in (ve ufacık rolüyle Barry Keoghan'ın) performansıyla büyülediği, detaylarıyla kafayı yediren bir film The Green Knight. "Kılıcı taştan çıkaran çocuğun hikâyesinden" farklı bir Arthur dönemi efsanesi dinlemeye, kendinizi bir cadının yerine koyup "a benim mal oğlum!" diye yakarmaya ve kendi büyüme sancılarınızı anımsamaya hazır olun.★★★★½

cadı ile ilgili hikayeler