Nostalji dijital platformlarla başlamadıysa da dijital platformlar tarafından beslenen bir mevzu oldu son birkaç yılda. Evet, biz izleyici ya da tüketici tarafında nostalji her zaman işleyen bir formül olacak. Çünkü bir şekilde eskiyi tekrar tekrar ziyaret ediyoruz zaten. Ama yapımcıların ve yaratıcıların geçmişi yeniden canlandırıp onlar üzerinden ekonomik planlar yaptığını görünce de öfkeden hafif bir ateş basmaya başlıyor. Geçmişte popüler kültürde yarattıkları etkiye, o kült hallerine ihanet eden onlarca canlandırma da gördük çünkü. Biz bildiğimiz sularda yüzdüğümüz için sevmiştik nostaljiyi; tutturulmuş formüllerin çuvallamasını görmek için değil.

Dijital platformlarda nostalji: Geçmişin kaç kere ‘‘remake’’i olur?

Geçen gün kendi yolumda yürürken ne olduğunu anlayana kadar bir kangal köpek tarafından ısırıldım. Her şey bir anda oldu. Kuduz, tetanoz aşısı derken eve döndüm. Tahmin edersiniz ki moraller bozuk. Göreme Muhallebicisi’nden bir tavuk suyu çorba, etli kuru fasulye pilav bir de fırın sütlaç söyledim. Koltukta üzerimde battaniyem önümde Modern Family... Sonra bir şey fark ettim.Aslında fark etme anım ertesi gün: Elimde kocaman bir tabak bulgur, yanında anne köftesi bir de yoğurt vardı. Daha 2 saat evvel koca bir dilim çikolatalı kek ile yaptığım çay saati sonrası sıcak bir tabak özlemiyle tutuşup bulgur köfteye koşmuştum. Bunlar hep çocukluğumun alışkanlıklarıydı. İki gündür elimden düşürmediğim comfort food’lar bu kadar mı destekçimdi?Bu kavramı belki de çoğunuz duydu: Comfort food. Comfort food yani teselli yemekleri kültürden kültüre, cinsiyete göre farklılık gösteren, genelde çocukluğumuza döndüren, çoğu zaman kalorisi yüksek, nostaljik ve duygusal bağlarla sarmalanmış yiyecekler için yapılan bir tanımlama. Adında geçen "rahatlık" aslında psikolojik. Ve belki de bazen fizyolojik. Patates, dondurma, pizza, hamburger, makarna gibi şekeri veya karbonhidrat değeri yüksek yemeklerin bir kısmı bu çemberin içinde. Bizim mutfağımızda ise mantı, dolma, köfte, sütlaç, kazandibi, lahmacun…Peki neden rahatlattıklarına gelecek olursak:Yüksek yağ, şeker, tuz beynin ödül sistemini aktive ediyor. Negatif duyguların bünyeyi sardığı anlarda zihnimizi ayartmaya çalıştığını kendi deneyimlerimizden biliyoruz. Çoğumuz mutlu olduğumuz dönemlerde kendimize daha iyi bakıyor, sağlıklı beslenmeye özen gösteriyoruz; moral bozukluğunda ise aklımızın bu comfort food'lara kaymasına engel olamıyoruz.Aslında 'comfort food' derken psikologlar ve araştırmalar konfor alanı ve aidiyet konusunun da altını çiziyor. Hep beraber oturmuşuz evdeyiz, yemek için ne sipariş veririz? Çoğumuzun aklına ilk pizza geliyor değil mi? Sohbet ve aidiyet duygularını bu yemekler resmen tetikliyor ve pozitif aile ilişkilerini hatırlatıyor. Ayrıca duygusal hafızayı da güncelleyip, tatlı bir nostalji, eve özgü bir rahatlık yaratıyor. Bu nostaljik rahatlama ve evde olma hissi bizi güvensiz ve mutsuz dönemlerde de sarıp sarmalıyor. ( İşte pandemi ortasında ısırık sonrası duygulara tercüman 🥺 )&nbsp;Biraz kaygıyı azaltma, güven arama, biraz çocukluğun mutlu anılarına dönme isteği aslında, hepsi bu. Doç. Dr. Klinik Psikolog Aslı Akdaş Mitrani “Teselli yemekleri gerçekten de yağlı, şekerli, karbonhidrat ağırlıklı besinler; adlarına layık bir şekilde beynin ödül mekanizması üzerinden ve serotonin miktarında artışı tetikleyerek daha iyi hissetmemizi sağlıyorlar. Bu da kaygı ile ve benzer olumsuz duygularla baş etmede kullanılan yaygın bir strateji; ancak maalesef uzun vadede pek de işlevsel değil.” diyor. Bu noktada konu yemeğin o an için sağlıklı olup olmadığından öte, bizi mutlu edip etmemesi oluyor. Kısa süreli de olsa değerdi!

comfort food ile ilgili hikayeler