• 52. Orhan Kemal Roman Armağanı'nın sahibi Babamın Bağlaması adlı eseriyle Kemal Varol oldu. Yazara ödül, 2 Haziran Cuma günü Orhan Kemal Kütüphanesi'nde gerçekleşecek anma töreninde takdim edilecek.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ödül gerekçesi:&nbsp;Nazım K. Öğütçü, M. Nuri Gültekin, Çimen G. Erkol, Tahir Şilkan, Gürsel Korat, Mazlum Vesek, Turgay Fişekçi ve Sunay Akın’dan oluşan Orhan Kemal Roman Armağanı Seçiciler Kurulu; ödül gerekçesini açıklarken şu ifadeleri kullandı:</li></ul><blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"'Babamın Bağlaması' Türkçeyi parlak, incelikli ve anlaşılır bir şekilde kullanması, olaylar arasındaki konu geçişliliğini ve dramatik akışı başarılı bir şekilde kurmuş olması, kültürel öğeleri yerinde doğru olarak işlemesi ve evrensel insan sevgisini hatırlatması nedeniyle 2023 yılı, 52. Orhan Kemal Roman Armağanı’na değer görülmüştür."</blockquote>

Aposto Gündem

Varlıklı ve şehirli bir ailede dünyaya gelip, Nişantaşı'nda ailesine ait Pamuk Apartmanı'nda yaşadığı, çok okuyan hatta yazar olmak isteyen bir babası olduğunu Nobel konuşması Babamın Bavulu sayesinde aslında tüm dünya biliyor artık.<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(222, 161, 143); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(222, 161, 143); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"1952'de İstanbul'da doğdunuz. İstanbul Üniversitesi Gazetecilik Yüksokulu'nu bitirdiniz. Ve roman yazdınız."</blockquote>Doğan Hızlan, 1986 tarihli <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=mrnyEp9fVqM" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">röportajında</a> Orhan Pamuk'un hayatını bu üç cümle ile özetliyor. Gazetecilikten önce bir süre mimarlık okuyor Pamuk ancak okulu bırakıyor. Aslında en büyük hayali ressam olmakmış. Hatta 40 yaşından sonra bu hayaline geri döndüğünü de söylüyor. Gazetecilik bölümünü bitirdikten sonra yazar olmak istediğine karar veriyor ve 23 yaşından itibaren röportajlarında sürekli bahsettiği odasına ve yazı masasına kapanıyor. Böylece ilk romanı Cevdet Bey ve Oğulları'nı 26 yaşında tamamlıyor. Bu romanının Orhan Kemal Roman Armağanı kazanması ile Orhan Pamuk herkesin hayatına girmiş oluyor.<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(222, 161, 143); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(222, 161, 143); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"Gençliğimde ressam olmak istemiştim, herkes biliyor artık bunu. Sonra romancı oldum. Ama içimdeki ressam hâlâ yaşıyor. Hâlâ tutkuyla resim yapıyorum. Veba Geceleri’ne başlamamın ikinci yılında kelimelerle anlattığım dünyayı resmetmek de istedim."</blockquote>Orhan Pamuk kendini mükemmeliyetçi biri olarak tanımlıyor ve romancılığında da böyle olduğunu söylüyor. Gençliğinde tüm işi odasına kapanıp, günlük rutinleriyle beraber sadece ve sadece yazı yazmak olan birinden bahsediyoruz. İş olarak, gelecek olarak, hayal olarak her yönüyle tüm hayatını bu amaca vakfediyor. 28'lerinde eşi dostu "Ee neler yapıyorsun?" diye sorduğunda "Hiçbir şey, evde roman yazıyorum." demenin ne kadar zor olduğunu anlatıyor. Hayatı kaçırıp kaçırmadığını da soranlar oluyor ara sıra. Bunu da çok düşünmüş. En sonunda oyuncaklarıyla oynayan bir çocuk mutsuz olur mu ya da hayatı kaçırdığını düşünür mü diye kendisine sorarak cevaplıyor: Hayır!&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(222, 161, 143); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(222, 161, 143); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"Ben planlı bir romancıyım, mühendis ailesinden geliyorum. Her şeyi planlarım, matematiksel olarak sayarım. Bu bölüm kaç sayfa olacak, ortalama bölüm kaç sayfa olacak, şu kahraman kaç bölümde çıkacak? Ya da bir romanın mimari yapısı... En sonda göreceğimiz manzaradan bir şeyler göstermek. Bir kitabın hikâyesini ana hatlarıyla oluşturmadan işe girişmek istemem...Benim için yeni bir romana başlamanın ilk adımı bu yeni romanı yazabilecek yeni bir insana dönüşmek. Bunun için de ilk iş, kütüphanemdeki kitapların yerlerini değiştirerek kendimi hazırlamak. Kitap bitmeye doğru, bütün kitaplarımda böyle olmuştur, kafam kendiliğinden yeni yazacağım romanı düşünmeye başlar..."</blockquote><img src="https://images.aposto.com/2022/9/1/1666611636011.jpeg" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.78" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">kaynak: t24.com.trKitabının teması ne ise ya da hangi konulara değinecekse roman yazacağı yerdeki kütüphanesini baştan aşağı değiştirip bu konuya ilişkin elindeki kitaplarla kütüphanesini oluşturmadan işe koyulmuyor Orhan Pamuk. Ve ne yazacaksa dolma kalemi ile, el ile yazıyor. En başından beri ve hâlâ. "48 yıldır yazıyorum ve 48 yıldır elle &nbsp;yazıyorum." Sonra o el yazılarını yayınevi dizgicileri bilgisayar ortamına geçiriyor ve son kontrol tekrar yapılıyor. Bir dönem ilk yayınevi İletişim Yayınları iken Orhan Pamuk; Hüsnü Abbas ile çalışır ve zor okunduğu söylenen el yazısını okuyabilen, bir anlamda her şeyi olan bu kişiyi Nobel ödül törenine dahi davet eder. "En okunmaz yazımı okur ve çok büyük süratle yazar. Bazen ben yazmasam bile onun romanı iyi yazdığını hayal ederim...” dediği bile olmuş Pamuk'un.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/9/1/1666612170171.jpeg" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="0.75" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Masumiyet Müzesi ilk taslak. (kaynak: twitter/gafebesi)<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(222, 161, 143); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(222, 161, 143); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"Terbiye edilmiş bir makine gibi yazının başına geçerim. Bazı törencikler, bazı kurallar, ezberlenmiş alışkanlıklar beni disipline eder. Okurlarım hep 'Nasıl iyi yazılır?' diye sorarlar. Benim buna cevabım şudur: Yazarlık çok disiplinli bir iştir. Yüzlerce kuralınız olacak. Bunlar sizi çalışmaya itecek. Geleceksin. Kahveni yapacaksın. Ve küçük törencikler başlayacak.&nbsp;Neler onlar? Masa üzerinde kahven, küçük kağıtların, yapılması gereken işlerin olur. Telefonu kaparsın, kendi kendine volta atarsın. Masanda oturursun. Seni çalışmaya zorlayacak şeyleri yaptıkça mutlu olursun. Onların mutluluk olduğuna inanırsın. Bu bağlamda disiplin ya da kurallar dışardan bakıldığında saçma gibi görünür ama aslında o törenlerden çok, o törenlere boyun eğmek önemlidir. Yazarlıkta da benim dışarıdan saçma gözükebilecek törenlerim, alışkanlıklarım aslında beni bütün gün, sayfaya boyun eğmeye, yazıya hürmete sevk eder."</blockquote>Orhan Pamuk edebiyatının postmodern bir edebiyat olması ile açıkçası çok ilgilenmiyorum. Güncel edebiyatta bazen sırf postmodern olmak için içerikten daha çok yazım tarzına, kurmaca şekline eğilen metinler gördüğümde bu durumdan soğuyorum. Ama Orhan Pamuk yazınında bu zaten yok. Evet arada okura kendini gösteriyor, anlatıcı yer değiştirebiliyor, bunun bir kurgu olduğunu hissettiriyor ama bunu yapabilmiş olduğu için yaptığını düşünmüyorum. Aksine bunu o kadar iyi yapabiliyor ki tekniğinin çok iyi olmasının yanında içeriği de doludizgin bir anlatıma sahip oluyor. Kendisi de tarzında Bertolt Brecht&nbsp;etkisi olduğunu söylüyor.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2022/9/1/1666611664489.jpeg" width="550" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.78" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">kaynak: söylentidergi.comHemen her romanı için geri planda çok uzun süreler düşündüğünü söylüyor Pamuk. Mesela Veba Geceleri'ni 40 yıldır düşündüğünü, düşündükçe bu hayalî yerin haritasını çizmeye karar verdiğini, Masumiyet Müzesi'ni yazarken daha başından itibaren müze planının olduğunu söylüyor. Mesela Füsun'un elbiseleri hakkında hiç yazmamış - ta ki ona göre elbise bulana kadar. Eşyalar müzede olacağı için önce kendisi sahte olarak yaratıp bulmaya çalışmak yerine objeyi bulup öyle yazmak ve yıllarca bunun için uğraşmakla geçirmiş Masumiyet Müzesi yazım sürecini. Bu da 10 yıl sürmüş.Bu yazıda sınırsızca Orhan Pamuk övmüşüm gibi oldu. Ancak belirtmeliyim ki tüm külliyatını henüz okumuş değilim. Örneğin Veba Geceleri'nin klasik Orhan Pamuk edebiyatının iyi bir örneği olmadığı söyleniyor. Yazmak istedim; bir eserini okuduktan sonra tekrar okumam sanırım dediğim yazarlardan olmadığı ve tüm eserlerini okuma konusunda bende heves uyandırdığı için. Neden Orhan Pamuk&nbsp;sorusunu kendime sorarken aslında yola çıkış noktalarımdan biri de buydu.&nbsp;

Orhan Pamuk nasıl yazıyor?

Hayatı ve Romancılığı

• Adana Altın Koza Film Festivali, Ulusal Uzun Metraj Film Yarışması'nda yer alacak filmleri açıkladı. 12-18 Eylül arasında düzenlenecek festivalin yarışma bölümünde Bir Zamanlar Gelecek: 2121, Kabahat ve Suna filmlerinin dünya prömiyerleri ve Mendirek filminin Türkiye prömiyeri gerçekleşirken daha önce İstanbul Film Festivali'nde gösterilmiş Bana Karanlığını Anlat, Çilingir Sofrası, Ela ile Hilmi ve Ali, Yaban&nbsp;filmleri de Altın Koza için yarışacak.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Öte yandan:&nbsp;Festivalin Orhan Kemal Emek Ödülleri, bu yıl oyuncu ve seslendirme sanatçısı&nbsp;Zihni Göktay, makyaj sanatçısı, oyuncu ve şarkıcı Suzan Kardeş&nbsp;ve Sine-Sen emekçisi Zafer Ayden’e takdim edilecek.</li></ul>

Geçtiğimiz ay İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin bazı mezar taşlarıyla çevresini yenilemek için konkur açtığını duyanlar <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNTJjZDZjNzc4YzdlMDAwODQ3YTljNyZ1c2VyPTVlNWJlYTE3MDhlZGE3NzU0MjFhZmY4YyZhdXRob3I9NWVjMGRmOWYwMTU3NTkxNmExYzdlMDMzJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmtvbmt1ci5pc3RhbmJ1bCUyNTJGbWV6YXIlMjUyRmluZGV4Lmh0bWw="">olmuştur</a>. Pazar günü size ulaşan bir bültende böyle bir haberi okumayı tercih etmeyebilirsiniz fakat gözden kaçıranlar için mezarlıkların bir şehirde yarattığı veya yaratabileceği ölçüyü hatırlatmak isterim. Çünkü mezarlık, belleğimize ölümlü olduğumuzu hatırlatan ve bu sebeple bizleri rahatsız eden bir mekân olarak işlenmişse de artık aramızda olmayanları hatırlamak ve yüceltmek için bir istirahat noktası olarak konumlandırılabilir. Elbette mevtalar, ritüeller, küller, sabunlu sular, apartman önüne konan ayakkabılar var bu esnada… Kimi zaman surların içinde kalan mezarlıklar, ölümün hayatın ne kadar merkezinde olduğunu simgelese de şehirden uzaktakilerle de birilerini unutturuyor.&nbsp;• Neden önemli? Yarışmayla İstanbul’da hayatını kaybetmiş ve ülkenin toplumsal hafızasında yer etmiş kişilerin mezar taşlarının düzenlenmesi planlanıyor. Bu bir saygı göstergesi olarak mezar kelimesinin anlamında yer alan “ziyareti” de kapsıyor. Listede Adile Naşit, Kur’an tefsiri bulunan din âlimi Elmalılı Muhammed Hamdi Yazır, Orhan Kemal, Neyzen Tevfik, Naim Süleymanoğlu ve Lefter Küçükandonyadis gibi isimler bulunuyor.• Şehir için neyi ifade ediyor? 19. yüzyıldan itibaren, nüfusun artmasıyla Gümüşsuyu, Kasımpaşa ve Taksim gibi eskiden beri merkez olan alanlardaki mezarlar taşınmış. Günümüzde ise 550’nin üstündeki tanımlı mezarlıklarıyla şehrin belli bir kısmı buna tahsis edilmiş durumda. 19. yüzyılın sonlarında yeşil alanların devamlılığını hedefleyen yeni kamusal alan tasarımları, mezarlıkların da yeşil alana dahil edilmesiyle daha da gittikçe <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNTJjZDZjNzc4YzdlMDAwODQ3YTljNyZ1c2VyPTVlNWJlYTE3MDhlZGE3NzU0MjFhZmY4YyZhdXRob3I9NWVjMGRmOWYwMTU3NTkxNmExYzdlMDMzJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnBvbGVuLml0dS5lZHUudHIlMjUyRnhtbHVpJTI1MkZiaXRzdHJlYW0lMjUyRmhhbmRsZSUyNTJGMTE1MjclMjUyRjM2ODQlMjUyRjc0ODQucGRmJTI1M0ZzZXF1ZW5jZSUyNTNEMSUyNTI2YW1wJTI1M0Jpc0FsbG93ZWQlMjUzRHk="">genişledi</a>. Yalnız oran olarak baktığımızda ise şehrin %1’e bile denk gelmediği görülüyor. Mezarlıkların yeşil alan sayılmasındaki bir başka önemli noktası ise 3998 numaralı Kanun’un ikinci maddesinde <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNTJjZDZjNzc4YzdlMDAwODQ3YTljNyZ1c2VyPTVlNWJlYTE3MDhlZGE3NzU0MjFhZmY4YyZhdXRob3I9NWVjMGRmOWYwMTU3NTkxNmExYzdlMDMzJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5tZXZ6dWF0Lmdvdi50ciUyNTJGTWV2enVhdE1ldGluJTI1MkYxLjUuMzk5OC5wZGY="">yazıyor</a>: “Mezarlıklar ve şehitlikler ile mezarlar bozulamaz, tahrip edilemez ve kirletilemez. Bu yerler imar mevzuatı ile veya başka herhangi bir şekilde park, bahçe, meydan, otopark, çocuk parkı, yeşil alan gibi sahalar olarak ayrılamaz ve asli gayesi dışında hiçbir amaç için kullanılamaz. Yol geçme zorunluluğu bulunduğu Çevre ve Şehircilik Bakanlığı tarafından kabul edilen mezarlıklar veya bölümleri bu hükmün dışındadır.” Yani, mevcut oranın azalması söz konusu değil, hatta şimdiye kadar mekânsallaşanların yanına da başkalarının da geleceğini haber ediyor. En azından, gerekli olduğunda yeni alanların bu tanıma katılacağını. Dolayısıyla konkurun sonucundaki tasarım peyzaja dokunarak kamusal alan tasarımında bir iddia yaratabilir, hatta toplumsal bellekte bir iz bırakabilir.• Mezar kültürü: Mezar kültüründe Anadolu'daki yerleşik hayatın büyük bir anlam ve önemi var. Farklı dinlerin beraberinde gelişen farklı ritüeller, ebedi istirahat noktasının belirtilmesi için kabarık toprak yığınları ve mezar taşlarıyla baskınlaşıyor. Ölme korkusu ve ölümlü olmanın yarattığı rahatsızlık hissi ise merkezdeki mezar alanlarını mümkün olduğunca uzağa taşıttırıyor. Bunun bir anıtlar topluluğu olarak ziyaretçilerinde saygı uyandırması gerektiği ise çağdaş mezar kültürünün temelini oluşturuyor.&nbsp; • Bir okuma önerisi: Sanat kuramcısı Zeynep Sayın’ın Ölüm Terbiyesi <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmNTJjZDZjNzc4YzdlMDAwODQ3YTljNyZ1c2VyPTVlNWJlYTE3MDhlZGE3NzU0MjFhZmY4YyZhdXRob3I9NWVjMGRmOWYwMTU3NTkxNmExYzdlMDMzJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRnd3dy5tZXRpc2tpdGFwLmNvbSUyNTJGY2F0YWxvZyUyNTJGYm9vayUyNTJGMzY0MjY="">kitabı</a>, ölümün tarihte nasıl tanımlandığını toplumsal hisler üzerinden anlatan bir kitap. Yazarın annesinin ölümüyle başlayan satırları, toplumsal tepkilerden beslense de bireysel değişimi destekliyor.

Aposto İstanbul

Geçtiğimiz ay İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin bazı mezar taşlarıyla çevresini yenilemek için konkur açtığını duyanlar olmuştur. Biz de bu hafta bunun toplumsal açıdan nasıl bir etkisi olabileceğine bakıyoruz. 

Tasarlanması planlanmayan bir alan: Mezarlıklar

<h2><a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTVmYjkwNzVkYWY0ODllMDAwN2ZmNWYwZiZ1c2VyPTVlYjU0M2NmNzA2NDk0MjU1ZWNmNmE4MCZhdXRob3I9bnVsbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZpc3RhbmJ1bGxpZmUuY29tLnRyJTI1MkZ5YXNhbSUyNTJGYmlyLWt1bHVwdGVuLWRhaGEtZmF6bGFzaS1hbHRpbnl1cnQlMjUyRg=="">Bir kulüpten daha fazlası: Altınyurt</a>&nbsp;</h2>Altınyurt futbol sahasının bir özelliği Türkiye’de bugüne değin oynanan belki de en görkemli sanatçı maçına ev sahipliği yapması.Bu karşılaşmada, 1964 kışında sahneye koyulan ve büyük başarı yakalayan Keşanlı Ali Destanı oyununun kadrosu ile Türk Edebiyatçılar Birliği takımları kozlarını paylaştı. Keşanlı Ali takımında Haldun Taner, Engin Cezzar, Erol Günaydın, Çetin İpekkaya, Aydemir Akbaş gibi önemli isimler yer alırken, Türk Edebiyatçılar Birliği takımı Orhan Kemal, Ülkü Tamer, Mehmet Seyda, Adnan Özyalçıner, Feridun Aksın, Şükran Kurdakul gibi sanatçılarla sahaya çıktı. Müsabakada hakemlik görevini ise ünlü sunucu Halit Kıvanç üstlendi. Bu karşılaşmaya dair detaylı bir yazı kaleme alan Adnan Özyalçıner’e göre Türk Edebiyatçılar Birliği, karşılaşmada Altınyurt formasıyla mücadele etmişti. Ülkü Tamer’e göre ise Robert Kolej formasıyla. Hangisi haklı bilinmez ama maçın üstüne Altınyurt ruhunun fazlasıyla sindiği aşikâr. 5-3 Türk Edebiyatçılar Birliği takımının üstünlüğüyle biten mücadele sonrasında Altınyurt Kulübü’nün anı defterine karalanan yazılar bunu fazlasıyla doğrular nitelikte:Halit Kıvanç:&nbsp;“Fantezi bir maçın fantezi hakemliğini yapmaya geldim. Fakat gerçek bir kulüp buldum. Tebrikler ve başarılar.”Engin Cezzar:&nbsp;“Futbol hayatımın ilk ve son günü! Bundan daha tatlı bir gün uzun zamandır geçirmedim. Sağ olun!”Bedri Koraman:&nbsp;“Altınyurt Kulübü sahasında hayatımın en tatlı penaltısını attım. Çünkü ilk defa gol oldu. Gerçekten tatlı bir kulüp, devamlı başarılar dilerim.’’Orhan Kemal:&nbsp;“Bugün 8/6/1964 Pazartesi. Unutamayacağım bir gün. Elli yaşımda futbol oynadım. Hiç yorgun değilim. Sonra Altınyurt Spor Kulübü’nde gördüğümüz içten ilgi de hepimizi memnun etti.’’

Orhan Kemal ile ilgili hikayeler