Albüm:&nbsp;King Krule - <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/36tUlc8fGxaUTv4cLmC9UJ?si=B2ikUgRbRySN1fwpPoO6sQ" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Space Heavy</a>Süre: 44 dakikaPlak şirketi: XL RecordsYayın tarihi: 9 Haziran 2023Krule'un çok boyutlu uzay-zamanıDoğum adıyla Archy Marshall, sahne adlarıyla King Krule ve Edgar the Beatmaker, 2010'lu yılların başıyla atıldığı müzik kariyeriyle eşsiz üretimlerden müteşekkil bir kataloğun sahibi oldu. 2013'te yayımlanan 6 Feet Beneath the Moon'la başlayarak benzersiz bariton vokallerini janrlararası bir oyunculuğa teslim eden müzisyen; günümüzün hibrit müzikal pratiklerinin istisnai örneklerinden bazılarını vermeye de devam etti. Onun The Lounge Lizards'tan J Dilla'ya, Foals'tan Josef K'ye ve birbirinden ayrılan nice isimle genişleyen ilham havuzu; Marshall'ın "kıyma makinesi" diye tabir ettiği zihninin filtresinden geçti. Aşağı yukarı 10 yıllık müzisyen geçmişinde ona atfedilen orijinalliğin altını dolduran çalışmaları; onu çok katmanlı bir sanatçı olarak etiketlenemez bir yaratıcı hâline getirdi.Bir taraftan doğum adıyla yayımladığı A New Place 2 Drown'dan (2015) Edgar the Beatmaker olarak çıkardığı Darkest Shades of Blue'ya (2013) abstract hip-hop'la dirsek temasına giren; öte yandan Mount Kimbie düetleriyle indietronica'nın minimalist atmosferikliğine uzanan Archy, King Krule olarak tüm bu yan projelerinin ipuçlarını ve ötesini buluşturan bir yaratıcı izleği sürdürdü.&nbsp;Post-punk'ın, jazz-rock'ın, sisli ve uçucu bir prodüksiyon çatısı altında boğuk boğuk yankılanan gitar baladlarının, hiptonik elektroniklerin ve dahasının bir araya geldiği King Krule müziği The Ooz'da (2017) kristalize oldu. 3 yıl sonra gelen Man Alive!&nbsp;ise; The Ooz'un esnek, uyuşuk ve ağır aksak ilerleyen akışının psikedelik ses kalitesini yüksek atımlı bir "Krule rock 'n roll'una" değişti. Marshall'ın bir film müziği olarak kurguladığı; izbe yerlerin, karanlık köşelerin, engin alanların yalnızlığında&nbsp;Man Alive!'dan şarkıları tek gitarıyla yorumladığı Hey World! ise 2023'ün başında bir kısaçalar olarak dünyayla buluştu.&nbsp;Archy Marshall'ın tüm bu yaratımları, geniş ve sıra dışı bir müzikal kaynaktan çeşitli yaratıcı ve yapımcı araçları kullanıma sokarak kendine özgü bir müzik kütüphanesi oluşturduğunun işaretleri. The Ooz&nbsp;Man Alive'a, 6 Feet Beneath the Moon'dan Hey World!'e; King Krule'un müzik evreninde tomurcuklanan her iş birbirinden aşikârca farklı belki. Ancak bu üretimlerin her birinin odağına yerleşen ses motifleri de tartışmasız bir şekilde Marshall damgalı. &nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/5/3/1686756838492.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">King Krule, Space HeavyAğır zamanlar, ağır mekânlar: Space HeavySpace Heavy'in kapağı, teşrif etmek üzere olduğumuz terkedilmiş bir diyarın nişanesi. Öte taraftan, Archy'nin kardeşi J.G. Marshall'ın elinden çıkma bu tasarım; yalnızca uzunçaların müzikal kasvetliliğini, tüketilemeycek alanlarda avare avare dolaşan seslerini ve apokaliptik sinemasallığını temsil eden bir görsel değil. Aynı zamanda zihninin ve iç dünyasının metrukluğundan seslenen, ruhunun karanlık diplerinde mekik dokuyan bir araç. Öyle ki depresif bir ses örtüsünü müzikal kalitesinin alametifarikası yapmış Archy'nin kırılgan ve işkenceli psikolojisini açık edecek kadar.Albüm, King Krule külliyatını sarıp sarmalayan; izole, yalnız ve tekinsiz mekânlar tahayyül ettiren buharlı, flu ve perdeli bir prodüksiyonun tüm ağırlığını şarkılarının üzerine çökerten bir derleme. Archy Marshall ve Dilip Harris yapımcılığında kurulan bu prodüksiyon dokusu; fani gözlerin algılayamacağı, içinde bulunduğumuz gerçekliğin ötesinde konumlanan ve introspektif bir paralel evrenin ayyuka çıktığı bir King Krule fenomeni. Space Heavy'in "ağırı" fiziksel bir mefhum değil. Aksine, Marshall'ın çalkantalı kişiselliğinin soyut bir kütlesi; belki şekilsiz ve ölçülemez, ancak yine de yoğunluğuyla hayli nüfuz edici:&nbsp;<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; color: rgb(94, 53, 177); box-sizing: border-box;">Nakarat "...My eyes were popping out of sockets Onto empty chests Köprü It's been holding the weight of the world..."</blockquote>Filmsier, King KruleSpace Heavy, taze bir eş ve baba olan; bir zamanlar Zoo Kid olarak anılan parıltılı bir çocuğun yetişkinlik ahvalinin yansımaları olarak görünebilir ilk bakışta. Ancak albümün bir sevgiliye ya da sevgililere; Archy'nin küçük kızına dair notlar olarak yorumlanan metinlerini bir şemsiye başlıkta toparlamak da çok güç. Zira Marshall'ın şarkı sözleri, onun yaşanmışlıklarına ışık tutan güncelerden çok; iç dünyasının kaotik ve türbülanslı doğasında ilişkilere, aidiyetlere ve "ötekilerle" kurulan yakınlıklara dair varoluş sancılı gözlemler olarak yorumlanmaya daha çok açık:<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; color: rgb(94, 53, 177); box-sizing: border-box;">Dize 1 And if I dieA-don't search for meThe gates are, the gates areAre yet to openAnd you were by my side through thick and thinAnd if I die, and if I die, and if I dieJust throw me in the trash...</blockquote>Empty Stomach Space Cadet, King KruleCızırtılı, çiziktirilmiş, yavaş ve bulutluArchy Marshall'ın lo-fi ses manzaralarıyla olan yakınlığı; kusurlu olana yakınlığı kariyerinin yalnızca yakın geçmişini tanımlayan bir hakikat değil. Marshall'ın tüm müzik kütüphanesi, zom bir kafanın tehditkâr olmayan agresiflikleri ve onun kederli çığlıkları arasında yolunu bulmaya çalışan yarım, kesikli ve kısa ömürlü bir sesler dizgesi. Krule'un müziğini sık sık ayakları yerden kesen bir deneyime dönüştüren de kaygan bir zeminde sağlam sakarlık hissini teneffüs ettiren de bu seslere epey içkin. Ve Space Heavy de bu atmosferden azade değil.&nbsp;Diğer yandan Space Heavy,&nbsp;artık Archy'nin alametifarikası hâline gelmiş müzikal kimliğinin yukarıda bahsettiğim ses parçalarını dingin bir görkemlilik ve yeni kombinasyonlarla buluşturan bir çalışma. Filmsier'dan&nbsp;If Only It Was Warmth&nbsp;şarkısına, 4/4'lük hi-hat ritimleri eşliğinde albüme hâkimiyet kuran I Could Live in Hope'dan fırlama slowcore narinliği; King Krule'un müziğinin temposunu sıfır noktasına yaklaştırdığı Hey World'ün bir uzantısı gibi. Öte taraftan, albümden Marshall'ın gırtlaktan kazına kazına sarsıcı yüksekliklere çıkan çığlıkları, bir ev garajında demode kasetlere kaydedilmiş hissi veren "çiziktirilmiş" gitarları ve Ignacio Salvadores'in delişmen saksafon salvolarının kreşendoları; King Krule'nun nevişahsına münhasır <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/1wBdftLVCrADNftDTJwmKH?si=298b17c871574f9e" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">rock 'n roll</a>'uyla spiritüel bir <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/4Nr7KnuPcMA91IrevTYWwC?si=a06153d6116e4822" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">free jazz</a>&nbsp;arasında salınan müziğinin (6 Feet Beneath the Moon'dan Man Alive!'a) tanıdık metodları.Tüm bunlar; Space Heavy'i Marshall'ın yakın, orta ve uzak geçmişindeki müzikal duraklarının buluştuğu ve onun küçük ama derin kataloğunun farklı köşelerini ziyaret eden bir kaleydoskop deneyimine dönüştürdü. Onun doldurulamayacak boşluklarla enginleşen varoluşsal buhranlarının taze notları, niceliklendirilemeyen bir ağırlığın altında ezilen bir zihnin çileli anlatısını kurdu. &nbsp;&nbsp;

Duende Haftanın Albümleri

King Krule'un son albümü Space Heavy, tanıdık bir kaleydoskop deneyimi. Neden mi?

King Krule, Space Heavy

Albüm:&nbsp;King Krule - <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/36tUlc8fGxaUTv4cLmC9UJ?si=B2ikUgRbRySN1fwpPoO6sQ" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Space Heavy</a>Süre: 44 dakikaPlak şirketi: XL RecordsYayın tarihi: 9 Haziran 2023Krule'un çok boyutlu uzay-zamanıDoğum adıyla Archy Marshall, sahne adlarıyla King Krule ve Edgar the Beatmaker, 2010'lu yılların başıyla atıldığı müzik kariyeriyle eşsiz üretimlerden müteşekkil bir kataloğun sahibi oldu. 2013'te yayımlanan 6 Feet Beneath the Moon'la başlayarak benzersiz bariton vokallerini janrlararası bir oyunculuğa teslim eden müzisyen; günümüzün hibrit müzikal pratiklerinin istisnai örneklerinden bazılarını vermeye de devam etti. Onun The Lounge Lizards'tan J Dilla'ya, Foals'tan Josef K'ye ve birbirinden ayrılan nice isimle genişleyen ilham havuzu; Marshall'ın "kıyma makinesi" diye tabir ettiği zihninin filtresinden geçti. Aşağı yukarı 10 yıllık müzisyen geçmişinde ona atfedilen orijinalliğin altını dolduran çalışmaları; onu çok katmanlı bir sanatçı olarak etiketlenemez bir yaratıcı hâline getirdi.Bir taraftan doğum adıyla yayımladığı A New Place 2 Drown'dan (2015) Edgar the Beatmaker olarak çıkardığı Darkest Shades of Blue'ya (2013) abstract hip-hop'la dirsek temasına giren; öte yandan Mount Kimbie düetleriyle indietronica'nın minimalist atmosferikliğine uzanan Archy, King Krule olarak tüm bu yan projelerinin ipuçlarını ve ötesini buluşturan bir yaratıcı izleği sürdürdü.&nbsp;Post-punk'ın, jazz-rock'ın, sisli ve uçucu bir prodüksiyon çatısı altında boğuk boğuk yankılanan gitar baladlarının, hiptonik elektroniklerin ve dahasının bir araya geldiği King Krule müziği The Ooz'da (2017) kristalize oldu. 3 yıl sonra gelen Man Alive!&nbsp;ise; The Ooz'un esnek, uyuşuk ve ağır aksak ilerleyen akışının psikedelik ses kalitesini yüksek atımlı bir "Krule rock 'n roll'una" değişti. Marshall'ın bir film müziği olarak kurguladığı; izbe yerlerin, karanlık köşelerin, engin alanların yalnızlığında&nbsp;Man Alive!'dan şarkıları tek gitarıyla yorumladığı Hey World! ise 2023'ün başında bir kısaçalar olarak dünyayla buluştu.&nbsp;Archy Marshall'ın tüm bu yaratımları, geniş ve sıra dışı bir müzikal kaynaktan çeşitli yaratıcı ve yapımcı araçları kullanıma sokarak kendine özgü bir müzik kütüphanesi oluşturduğunun işaretleri. The Ooz&nbsp;Man Alive'a, 6 Feet Beneath the Moon'dan Hey World!'e; King Krule'un müzik evreninde tomurcuklanan her iş birbirinden aşikârca farklı belki. Ancak bu üretimlerin her birinin odağına yerleşen ses motifleri de tartışmasız bir şekilde Marshall damgalı. &nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2023/5/1/1686574729019.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.00" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">King Krule, Space HeavyAğır zamanlar, ağır mekânlar: Space HeavySpace Heavy'in kapağı, teşrif etmek üzere olduğumuz terkedilmiş bir diyarın nişanesi. Öte taraftan, Archy'nin kardeşi J.G. Marshall'ın elinden çıkma bu tasarım; yalnızca uzunçaların müzikal kasvetliliğini, tüketilemeycek alanlarda avare avare dolaşan seslerini ve apokaliptik sinemasallığını temsil eden bir görsel değil. Aynı zamanda zihninin ve iç dünyasının metrukluğundan seslenen, ruhunun karanlık diplerinde mekik dokuyan bir araç. Öyle ki depresif bir ses örtüsünü müzikal kalitesinin alametifarikası yapmış Archy'nin kırılgan ve işkenceli psikolojisini açık edecek kadar.Albüm, King Krule külliyatını sarıp sarmalayan; izole, yalnız ve tekinsiz mekânlar tahayyül ettiren buharlı, flu ve perdeli bir prodüksiyonun tüm ağırlığını şarkılarının üzerine çökerten bir derleme. Archy Marshall ve Dilip Harris yapımcılığında kurulan bu prodüksiyon dokusu; fani gözlerin algılayamacağı, içinde bulunduğumuz gerçekliğin ötesinde konumlanan ve introspektif bir paralel evrenin ayyuka çıktığı bir King Krule fenomeni. Space Heavy'in "ağırı" fiziksel bir mefhum değil. Aksine, Marshall'ın çalkantalı kişiselliğinin soyut bir kütlesi; belki şekilsiz ve ölçülemez, ancak yine de yoğunluğuyla hayli nüfuz edici:&nbsp;<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9);" style="color: rgb(9, 9, 9); margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">Nakarat "...My eyes were popping out of sockets Onto empty chests Köprü It's been holding the weight of the world..."</blockquote>Filmsier, King KruleSpace Heavy, taze bir eş ve baba olan; bir zamanlar Zoo Kid olarak anılan parıltılı bir çocuğun yetişkinlik ahvalinin yansımaları olarak görünebilir ilk bakışta. Ancak albümün bir sevgiliye ya da sevgililere; Archy'nin küçük kızına dair notlar olarak yorumlanan metinlerini bir şemsiye başlıkta toparlamak da çok güç. Zira Marshall'ın şarkı sözleri, onun yaşanmışlıklarına ışık tutan güncelerden çok; iç dünyasının kaotik ve türbülanslı doğasında ilişkilere, aidiyetlere ve "ötekilerle" kurulan yakınlıklara dair varoluş sancılı gözlemler olarak yorumlanmaya daha çok açık:<blockquote fr-original-style="" style="margin: 0px 0px 1em; border-left: 2px solid rgb(94, 53, 177); padding-left: 5px; box-sizing: border-box;">Dize 1 And if I dieA-don't search for meThe gates are, the gates areAre yet to openAnd you were by my side through thick and thinAnd if I die, and if I die, and if I dieJust throw me in the trash...</blockquote>Empty Stomach Space Cadet, King KruleCızırtılı, çiziktirilmiş, yavaş ve bulutluArchy Marshall'ın lo-fi ses manzaralarıyla olan yakınlığı; kusurlu olana yakınlığı kariyerinin yalnızca yakın geçmişini tanımlayan bir hakikat değil. Marshall'ın tüm müzik kütüphanesi, zom bir kafanın tehditkâr olmayan agresiflikleri ve onun kederli çığlıkları arasında yolunu bulmaya çalışan yarım, kesikli ve kısa ömürlü bir sesler dizgesi. Krule'un müziğini sık sık ayakları yerden kesen bir deneyime dönüştüren de kaygan bir zeminde sağlam sakarlık hissini teneffüs ettiren de bu seslere epey içkin. Ve Space Heavy de bu atmosferden azade değil.&nbsp;Diğer yandan Space Heavy,&nbsp;artık Archy'nin alametifarikası hâline gelmiş müzikal kimliğinin yukarıda bahsettiğim ses parçalarını dingin bir görkemlilik ve yeni kombinasyonlarla buluşturan bir çalışma. Filmsier'dan&nbsp;If Only It Was Warmth&nbsp;şarkısına, 4/4'lük hi-hat ritimleri eşliğinde albüme hâkimiyet kuran I Could Live in Hope'dan fırlama slowcore narinliği; King Krule'un müziğinin temposunu sıfır noktasına yaklaştırdığı Hey World'ün bir uzantısı gibi. Öte taraftan, albümden Marshall'ın gırtlaktan kazına kazına sarsıcı yüksekliklere çıkan çığlıkları, bir ev garajında demode kasetlere kaydedilmiş hissi veren "çiziktirilmiş" gitarları ve Ignacio Salvadores'in delişmen saksafon salvolarının kreşendoları; King Krule'nun nevişahsına münhasır <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/1wBdftLVCrADNftDTJwmKH?si=298b17c871574f9e" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">rock 'n roll</a>'uyla spiritüel bir <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/4Nr7KnuPcMA91IrevTYWwC?si=a06153d6116e4822" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">free jazz</a>&nbsp;arasında salınan müziğinin (6 Feet Beneath the Moon'dan Man Alive!'a) tanıdık metodları.Tüm bunlar; Space Heavy'i Marshall'ın yakın, orta ve uzak geçmişindeki müzikal duraklarının buluştuğu ve onun küçük ama derin kataloğunun farklı köşelerini ziyaret eden bir kaleydoskop deneyimine dönüştürdü. Onun doldurulamayacak boşluklarla enginleşen varoluşsal buhranlarının taze notları, niceliklendirilemeyen bir ağırlığın altında ezilen bir zihnin çileli anlatısını kurdu. &nbsp;&nbsp;

Duende

🌫️ Albüm incelemesi: King Krule, Space Heavy

Birleşik Krallık 70'lerin ortasında ülkeyi ve dünyayı kasıp kavuran punk rock dalgasından çıkmaya başlarken onun bıraktığı mirastan beslenerek punk'ın&nbsp;ötesine uzanan gruplar yeşermeye başladı. Post-punk olarak bilinen, aslında bir şemsiye kavram olarak altında envaiçeşit müzik pratiğini barından janr, Birleşik Krallık'tan dünyaya yayıldı. 1978'de adım sesleri iyice duyulan post-punk; günümüze kadar sayısız müzisyen ve müzik grubuna ilham kaynağı olmuş zenginliğini bir sonraki yıl, 1979'da kazandı. İşte o sene, 20. yüzyılın yalnızca rock 'n' roll tarihinin değil; aynı zamanda müzik tarihinin de en kült eserlerinden biri olacak Joy Division'ın Unknown Pleasures albümü yayımlandı. Ve Unknown Pleasures'ın ikinci yarısı, müzikal ve atmosferik nitelikleri kadar hikâyesiyle de öne çıkan bir şarkıyla açıldı: <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/0rcLhYRihks3t4lFPtHhQV?si=f96ae6e7ad9d4bef" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">She's Lost Control</a>.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/1/1681748001050.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.95" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">She's Lost Control'ün ABD'de yayımlanan tekli basımının kapağı. | Fotoğraf: Charles Meecham, tipografi: Peter Saville.23 Ocak 1979 - 18 Mayıs 1980, Ian Curtis&nbsp;Ian Curtis, 18 Mayıs 1980'deki intiharına kadar hayatının son demlerini epilepsiyle boğuşarak, onun semptomlarını azaltmak için kullandığı ilaçlarla geçirdi. 1979 başında, henüz Unknown Pleasures dahi yayımlanmadan tanısı konulan hastalığı; hâlihazırda melankolik ruhlu, depresyona meyilli ve karamsar tahayyülerle dolu Ian'ı zihinsel ve fiziksel sağlığını yitirdiği bir sürece taşıdı.&nbsp;Curtis'in hastalığının gölgesinde geçen ve iki yılı bulmayan Joy Division kariyeri, onu epilepsiyle ilişkilendiği anların kahramanı yaptı. Bedeninin kontrolünü kaybettiği ve âdeta bir trans hâline geçiş yaptığı eşşiz <a fr-original-style="" href="https://www.youtube.com/watch?v=FD2SfQJOK08" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">sahne performansı</a>, bir epilepsi nöbetinin koreografisi gibiydi. She's Lost Control şarkısı tam da burada, Ian'ın epileptik personasının ve hastalığıyla biriktirdiği yaşanmışlıkların ortasında mevcut durumuna ışık tuttu. Ancak She's Lost Control'ün tüm bunların gerisine, Curtis'in epilepsi tanısının öncesine giden bir tarihi vardı. &nbsp;1978 - 1979, Macclesfield İstihdam MerkeziIan Curtis, Warsaw grubunda başlattığı müzik kariyerini Joy Division'la devam ettirirken aynı zamanda Macclesfield, Manchester'da özel ihtiyaçlara sahip bireyleri istihdam yoluyla rehabilite etmek için açılmış bir sosyal hizmet merkezinde memur olarak çalışıyordu. Müşterilerinden biri adını bilmediğimiz, epilepsi hastası bir kadındı. Curtis'i 1978-1979 yılları arasında ofisinde ziyaret eden ve her ziyaretinde epilepsi atakları geçiren kadın, Ian'ın müstakbel hastalığıyla ilk karşılaşmalarıydı.&nbsp;O bir yıla sıkışan ve ikiliyi aynı çaresiz durumun içine sürükleyen yaşanmışlıklar bir gün durdu, ziyaretler gerçekleşmez oldu. Aradan geçen zaman, Ian Curtis'i meraklandırdı. Kötü haber alınmayı bekliyordu: Kadın, uykusunda geçirdiği bir başka nöbetle hayatını kaybetmişti. Bu, Curtis'in sakladığı trajik hatıraları kağıda dökmesine neden oldu; beyaz bir sayfanın tepesine "SHE'S LOST CONTROL" yazdı ve devam etti:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Confusion in her eyes that says it all She's lost control And she's clinging to the nearest passerby She's lost control And she gave away the secrets of her past And said, "I've lost control again" And to the voice that told her when and where to act She said, "I've lost control again"</blockquote>Bir kadın kontrolünü kaybetti, Curtis'in habis sesleri içinde yankılandı ve ortaya Ian'ın işkenceli zihninde kristalize olan; çaresizliğin, düşkünlüğün ve umutsuzluğun en direkt tasvirlerinden biri; Joy Division'ın ses kimliğinin eş şeffaf hâllerinden biri çıktı.<img src="https://images.aposto.com/2023/3/1/1682336412681.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.81" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Ian Curtis'in el yazısıyla She's Lost Control sözleri

Ian Curtis'in epilepsi nöbetleri geçiren bir kadından esinle yazdığı She's Lost Control, çalkantılı ve karanlık bir zihnin en saf olduğu anlardan biri.

Post-punk ile ilgili hikayeler