Korku yalnızca bir duygu değil, aynı zamanda toplumsal bir pedagojidir de. Bir toplum çocuklarına “korkmayı” öğretirken aslında onlara nasıl “itaat etmeleri gerektiğini” de öğretir. “Sesini çıkarma”, “Karışma”, “Büyüklerin dediği doğrudur” gibi iyi niyetli görünen ifadeler, fark edilmeden güvenmeyi değil, boyun eğmeyi normalleştirir. Böylece korku temkinle, temkin itaatle eş anlamlı hâle gelir.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li data-end="905" data-start="277" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bu ifadeler o kadar sık, o kadar doğal bir tonda tekrar edilir ki zamanla korkunun dilini ana dilimiz gibi konuşmaya başlarız; farkına bile varmadan onun grameriyle düşünür, onun kelimeleriyle davranırız.</li></ul>Toplumlar yalnızca değerlerini değil, korkularını da kuşaktan kuşağa aktarır. “Hayat zordur”, “İnsanlara güvenme”, “Fazla sorgulama” gibi öğütler, bireyin dünyayı nasıl anlamlandıracağını belirleyen sessiz bir program gibi işler. Merak saygısızlıkla, özgüven tehlikeyle, sorgulama huzursuzlukla karıştırılır.&nbsp;Böylece korku, yalnızca belli anlarda hissedilen bir tepki olmaktan çıkar; ilişkileri düzenleyen görünmez bir çerçeveye dönüşür. İnsanlara neye inanacaklarını söylemekten çok, neyi riskli bulmaları gerektiğini fısıldarken bu fısıltılar zamanla bir kültürün ortak refleksine dönüşür.Bu dil, aile içinde başladığı gibi kamusal yaşamda da sürekli yeniden üretilir. Haberlerde kriz, siyasette tehdit, dijital dünyada ise bitmek bilmeyen bir teyakkuz duygusu hâkimdir. Korku bir uyarı mekanizmasından çıkar; yaşamın akışını alt titreşimleriyle yönlendiren görünmez bir ele dönüşür.&nbsp;Böyle bir atmosferde insanlar özgürlüğe değil, otoriteye yakın durmayı daha güvenli bir seçenek olarak görür. Pandemi döneminde görüldüğü gibi “tedbir” ile “itaat”, “güvenlik” ile “kontrol” arasındaki çizgi belirsizleşir. Korku sesini yükseltmez; tam tersine, sessizliğin içine yerleşerek etkisini oradan yayılır.<h2 data-end="2665" data-start="2171" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kuşaklar arasında aktarılan kodlar</h2>Bir çocuğa sürekli “Dikkat et” demek, ondaki dünyanın tehlikeli ve başa çıkılamaz olduğu algısını besler. Psikoloji literatüründe bu, öğrenilmiş güvensizlik&nbsp;olarak tanımlanır. Bu güvensizlik, bireyin dışsal otoritelere yönelmesini kolaylaştırır. Çocuk büyüdükçe artık yalnızca tehlikeden korunmayı değil, yönlendirilmekten huzur duymayı da öğrenir.&nbsp;Toplumsal düzeyde de benzer bir aktarım görülür: Ailede “Büyük söyler, küçük susar”, işyerinde “Amirim bilir”, politikada “Devlet baba korur”. Bu kurallar, her zaman dile dökülmese de davranışlarla, jestlerle, suskunluklarla kuşaktan kuşağa geçer. Sorgulamak çoğu zaman saygısızlık; merak ise huzuru bozan gereksiz bir taşkınlık gibi görülür.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li data-end="3126" data-start="2667" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Böylece itaat bir meziyet, sessizlik bir olgunluk, uyum ise toplumsal barışın gereği gibi sunulur.</li></ul>Otorite bu yüzden hem kültürel hem psikolojik bir güvenlik alanı gibi görünür. Fromm’un vurguladığı gibi özgürlük, yalnızlık getirirken otorite, aidiyetin sıcak yanılsamasını sunar. İnsan kendi kararlarının yükünü taşımaktansa başkalarının belirlediği çerçevede hareket etmeyi daha güvenli bulur. Korkunun dilini ana dili gibi konuşarak büyümüş birey, otoriteyi bir tehdit değil, belirsizlikten koruyan bir sığınak olarak görmeye başlar.Bu nedenle toplumlar çoğu zaman güvenliği özgürlüğe tercih eder, hatta güvenliği özgürlüğün karşısına bir seçenek olarak koyar. Böyle bir kültürde özgürlük, riskli ve yorucu bir sorumluluk gibi algılanırken itaat, düzeni koruyan doğal bir davranış olarak meşrulaşır.<h2 data-end="4384" data-start="3936" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Korkunun ekonomisi</h2>Korku, yüzyıllardır yönetimlerin en keskin silahlarından&nbsp;biri olmuştur. Korkutulan birey düşünemez, yalnızca korunmak ister. Otoriter zihniyetin işlediği tam da budur. İnsan, tehdit arayan bir bilinçle yaşadıkça bağımsız düşünme alanı daralır; itaat ise neredeyse doğal bir reflekse dönüşür.Modern medya bu psikolojiyi mükemmel biçimde besler. Sürekli kriz, sürekli tehdit, sürekli alarm... Bu kesintisiz uyaran akışı, zamanla bir haber ritmi olmaktan çıkıp kültürel bir zemin hâlini alır. İnsan, gündemi anlamaya değil, ona yetişmeye çalışır; zihni sakinleştirmeye değil, bir sonraki tehlikeyi önceden sezmeye yönelir.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li data-end="5037" data-start="4386" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Nörobilim burada önemli bir açıklama sunar: Amigdala, tehlike sinyallerine karşı aşırı duyarlı hâle gelir ve zihin “kronik alarm” hâline saplanır. Bu durum bilişsel yorgunluk, mantıksal değerlendirme zayıflığı ve kontrol ihtiyacında artış yaratır. Böylece kişi, tehlike geçse bile tehlike varmış gibi düşünmeye koşullanır.</li></ul>Gabor Maté’nin belirttiği gibi kronik korku, yalnızca zihni değil, bedeni de şekillendirir; stres hormonları kalıcılaşır ve davranışsal olarak itaat eğilimi artar. İnsan hem dışarıda hem içeride bir gözetmen taşımaya başlar: Kendini sürekli denetler; susmayı güvende kalmakla, uyumu huzuru korumakla eş tutar. Böylece korku, dışsal bir baskıdan çok, içselleştirilmiş bir denetim mekanizmasına dönüşür. Kişi artık otoritenin değil, kendi içine yerleşmiş korku dilinin talimatlarıyla hareket eder.<h2 data-end="6035" data-start="5648" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Dijital şüphecilik</h2>Dijital çağda korku, artık dış dünyadan gelen tehditlerden çok, bilginin kendisi üzerinden şekilleniyor. Sahte içerikler, manipülatif algoritmalar ve sürekli çoğalan görüntüler, bireyin gerçeklik algısını sessizce aşındırıyor. Her yeni bilgi, beraberinde bir belirsizlik getiriyor: “Bu gerçekten oldu mu?”, “Bunu kim üretti?”, “Gördüğüm şeye güvenebilir miyim?”Gerçek ile kurgu arasındaki sınırın bulanıklaşması, insanı hem dijital dünyanın içinde hem de dışında bir yabancı gibi hissettiriyor. Zihin, yalnızca bilgiye değil, onu algılayan kendisine de temkinle yaklaşmaya başlıyor. Böylece şüphe, haberlerden ilişkilere, niyetlerin yorumlanmasından duyguların doğruluğuna kadar her alana sızıyor. Bir zamanlar bizi bilgilendiren teknolojiler, şimdi bizi sürekli teyakkuzda tutan görünmez bir gözetim alanı yaratıyor.Bu yeni atmosferde oluşan duygu, kesintisiz bir tereddüt hâlidir. İnsan artık yalnızca “Bu doğru mu?”&nbsp;diye sormaz;&nbsp;“Ben doğruyu ayırt edebilir miyim?” sorusuna kadar çekilir. Bu içsel geri çekilme, güveni zayıflatan en derin çatlağı oluşturur. Kişi, hem sistemden hem çevresinden hem de kendi algısından kuşku duymaya başlar.Dijital çağın korkusu işte bu noktada ortaya çıkar: Dış tehditlerden değil, gerçeğin kendisine duyulan güvensizlikten beslenen yeni bir tedirginlik. Korku artık yüksek sesli bir uyarı değil; düşünme biçimimizin içine yerleşmiş bir gölge. Algıyı, hafızayı ve ilişki kurma biçimimizi sessizce dönüştüren bu gölge, toplumsal güvenin de temelini aşındırır. Sonunda insan, doğruların değil, doğrulamaların dünyasında yaşamaya başlar ve bu dünya, belirsizliğin en verimli yaşam alanıdır.<h2 data-end="7962" data-start="7394" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Güvenin eşiği</h2>Toplumsal bağlarda güven, büyük iddialarla ya da güçlü otoritelerle değil, açıklığın gündelik anlarında oluşur. Birinin yanlış yapmasına alan açmak, bir gencin sorusuna sabırla karşılık vermek, bir ebeveynin “Bilmiyorum” diyebilmesi, bir öğretmenin yanılmanın öğretici yanını hatırlatarak gözlem yeteneğini desteklemesi… Bunlar güvenin görünmez başlangıç noktalarıdır.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li data-end="7962" data-start="7394" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bir toplum, ancak bu tür ilişkilerle nefes alır; sessizliğin yerleşik olduğu alanlarda söze, aşırı temkinin baskın geldiği durumlarda ise öğrenmeye açık bir zemine ihtiyaç vardır.</li></ul>Toplumsal ölçekte güvenin kurulması da baskının geri çekilmesiyle değil, iletişimin güçlenmesiyle mümkündür. Korku söylemine karşı durmak yüksek sesle itiraz etmekten çok, gerçeği sakince paylaşabilmeyi gerektirir. Şeffaflık, otoritenin değil, toplumun dayanıklılığını artıran bir ilkedir. Birbirimizi daha net görmeye çalışmak, duyduğumuzda savunmaya değil anlamaya yönelmek ve belirsizlik sürse bile diyaloğu devam ettirebilmek güvenin kurumsal ve toplumsal zeminini güçlendirir.Güven bu nedenle yalnızca dünyaya dair bir duygu değil, ilişkilerin içinde oluşturulan bir koşuldur. Korkunun dayattığı suskunluğa rağmen düşünmeyi, konuşmayı ve anlamayı sürdürmek, bugün toplumsal dayanıklılığın en temel gerekliliklerinden biridir.&nbsp;Bu çaba, güveni soyut bir his olmaktan çıkarıp uygulanabilir bir tutuma dönüştürür. Korku elbette kalır, ancak bireyi yöneten bir güç olmaktan çıkar; deneyimlenip aşılabilen insani bir tepki olarak yaşamaya devam eder.

Angst

Korkunun dayattığı suskunluğa rağmen düşünmeyi, konuşmayı ve anlamayı sürdürmek, bugün toplumsal dayanıklılığın en temel gerekliliklerinden biri. Bu çaba, güveni soyut bir his olmaktan çıkarıp uygulanabilir bir tutuma dönüştürür. Korku elbette kalır, ancak bireyi yöneten bir güç olmaktan çıkar; deneyimlenip aşılabilen insani bir tepki olarak yaşamaya devam eder.

Korkunun mirası: Otoriteyi sevmenin psikolojisi

Geçtiğimiz haftalarda sormuştuk: <a fr-original-style="" href="https://aposto.com/i/sahi-biz-neden-calisiyoruz" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Biz neden çalışıyoruz?</a> Bu hafta ise bir adım ileri gidiyor ve şunu soruyoruz: Biz nasıl çalışıyoruz? Değişen dünyada, çalışma düzeninin değişmemesini beklemek nafile. Tabii ki değişecek. Gelişecek. Pandemi ile bile ne kadar değişti düşünsenize. Şu an ‘ee tabii ki böyle olması gerekiyor’ dediğimiz şeyler 2019’da bize uzak bir hayal, yabancı bir konsept gibi gelirdi. Bu iş aramaya başladığım dönemde neden ve nasıl çalışıyoruz sorularını kendime çok sordum. Nasıl? Nasıl zevk aldığın bir şeyden para kazanacaksın? Kazandığın para nasıl senin hem geçimini sağlayacak hem de keyfi harcamalarını karşılayacak? Nasıl bir yerde, ne şartlarda çalışmak istiyorsun? CV’nin yazı tipi güzel mi itici mi? Kim bilir… Hepsine cevabım bu. İş-güç denince aklıma hep Dolly Parton’un <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/4w3tQBXhn5345eUXDGBWZG?si=cf1d710a2a01484d" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">9 to 5</a> adlı şarkısı geliyor. Kendisini Amerika’nın Ajda’sı olarak taçlandıracakken vazgeçtiğim Parton, bu şarkıda modern bir komünist manifesto yazmış desem bence çok yanlış olmaz (baya yanlış olur, Marx mezarında döndü şu an).<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(250, 218, 196); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(250, 218, 196); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Workin' 9 to 5What a way to make livin'Barely gettin' byIt's all takin' and no givin'</blockquote>9 to 5 çalışsak iyi be Dolly... Şarkı 1980 yılında çıkmış &nbsp;ama içinde bahsi geçen tüm problemler günümüzde de maalesef iş ortamlarında devam ediyor. Neyse, biz en iyisi bu hafta nelerimiz var ona bakalım:<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Günseli, bizi Slash Working adlı bir konsept ile tanıştırıyor. Ben ilk ondan duydum.&nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ayşe, beyaz ve mavi yakalı olmak arasındaki dinamiğe değiniyor, çalışma standartları üzerine düşünüyor.&nbsp;</li><li dir="ltr" fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ve sonra bir Günseli yazısı ile daha sizleyiz: içimizde parlamaya devam etmesi gereken yaratıcı özgüven ile ilgili yazıyor.</li></ul>✊ Şimdiden 1 Mayıs İşçi ve Emekçiler Bayramınız kutlu olsun. ✊İyi okumalar!⚠️ Not: Bu hafta dolu dolu bir bültenimiz var. Bu cümleleri e-posta üzerinden okuyorsanız, sağ üst köşede tarayıcıdan oku linkine tıklamanızı şiddetle öneriyorum.&nbsp;

20'lik

Harika geçen 2020/21 sezonunun ardından Leicester’dan beklenti epey yüksekti. Yaz transfer dönemi de harika sayılabilecek şekilde geçtiği için kağıt üzerinde daha iyi olmamak için hiçbir sebep gözükmüyordu.&nbsp;Takımın eksik bölgelerine gereken takviyeler yapılmış, akademiden ve kiradan dönen potansiyelli oyuncular yıldızlarla harmanlanmış, Harvey Barnes ve James Justin gibi isimler de artık çaylaklıklarından kurtulup birer A takım oyuncusu olmuşlardı.<img src="https://images.aposto.com/2022/5/2/1655801599311.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.54" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Görsel: Roma Giallorossa<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Takım kendisini ilk milli araya 3 maçta aldığı 2 galibiyetle atmayı başardı. Her şey kağıt üstünde iyiydi fakat Ayoze Perez, Ryan Bertrand ve Boubakary Soumare gibi rotasyon oyuncularından alınan verim beklenenin bir hayli altındaydı. Hatta Ryan Bertrand'ın sırasıyla Manchester City, Napoli ve Brighton maçlarında gösterdiği kötü performansı as kadrodan çıkarılmasına sebep oldu ve bu sezon ismini sıklıkla duyacağımız Luke Thomas&nbsp;kendisini 11'de buldu.Legia Varşova'yla oynan Avrupa Ligi karşılaşmasında Rodgers rotasyon yaparak ligdekinden farklı bir 11 denedi. Mağlup olunmasına karşın takımın yeni yüzleri Kiernan Dewsbury-Hall&nbsp;ve Luke Thomas'ın gösterdiği performans gerçekten etkileyiciydi. Takım bir dahaki milli araya kadar oynan 7 maçta sadece 1 galibiyet alabilmişti. Bu yalnızca beklentilerin değil, olması gerekenin de çok altında bir performanstı.Takımın yıldız oyuncusu James Maddison'ın skora katkı yaptığı son maçın üstünden aylar geçmişti. Maddison bu dönemi kulüp kanalına verdiği röportajda "Kariyerimin muhtemelen en zorlu dönemiydi. Dışarıdaki insanlar ne yaşadığımı bilmiyordu ve kendimi eleştirirken oldukça acımasız olabiliyordum. Kötü oynadığım maçlardan sonra tekrar tekrar izliyordum. Gol atmayı ve asist yapmayı çok istiyordum çünkü skora katkı yapınca iyi oynadığımı hissediyordum. Bu dönemde Rodgers'a özgüven problemi yaşadığımı söyledim ve bu kariyerim boyunca ilk kez yaptığım bir şeydi dürüst olmak gerekirse. Onunla beraber iyi performans sergilediğim klipleri ve maçları izledik, beni iyi bir oyuncu yapan şeyleri analiz ettik. Daha sonraki maçlarda çok daha fazla kendim gibi hissettim. Geri döndüğümü hissettim. Bazen üzerine düşünmek daha yıpratıcı hale getiriyor." diyerek özetliyor.<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(147, 30, 28); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(147, 30, 28); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">"Kariyerimin muhtemelen en zorlu dönemiydi. Dışarıdaki insanlar ne yaşadığımı bilmiyordu ve kendimi eleştirirken oldukça acımasız olabiliyordum."</h2></blockquote><img src="https://images.aposto.com/2022/5/2/1655801834754.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.78" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Görsel: Goal<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">İkinci milli aradan sonra takımdaki savunma problemlerini halı altına süpürmek üzere zaman zaman üçlü savunmayı deneyen Rodgers, istediği tandemi yakalayamadığı bir periyottaydı. Stoper oyuncularının gösterdiği istikrarsızlık ve Jannik Vestergaard'ın ortaya koyduğu korkunç performans elini kolunu bağlamıştı. Bertrand'ın çöküşünde Thomas’ın yaptığına bir benzer şekilde bir başka kahraman burada Rodgers’ın imdadına yetişti, bu kişi Daniel Amartey’den başkası değildi. Dakikaları arttıkça istikrar sağlamayı başaran Amertey bir daha formayı kaptırmamak üzere ilk 11'e yerleşti.Tüm değişikliklere ve denemelere rağmen Rodgers, oyuncularından istediği performansı alamamaya devam ediyordu. Geçtiğimiz sezonun genelini Şampiyonlar Ligi potasında geçiren Leicester, geçen sezonun üstüne koyamıyordu. Takımın önemli oyuncularındaki sakatlık problemi bunun bir numaralı nedeniydi. Bu dönem ikamesi olmayan Youri Tielemansı ve Ricardo Pereira'dan hiç faydalanamadılar.Düşe kalka ocak ayına gelindiğinde Rodgers&amp;Leicester evliliğine dair soru işaretleri yok değildi.<a data-type="embed" fr-original-style="" href="https://www.si.com/soccer/liverpool/nonlfc/reports-suggest-brendan-rodgers-will-be-sacked-by-leicester-city-this-weekend-after-wolves-match" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2022/5/2022-06-21T09:00:06.100Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">James Justin’in beklenenin öncesinde dönmesi yüzleri güldürürken Leicester için bir başka problem belirecekti. Saha içi lideri ve takıma karakterini vermekte kilit rol oynayan Vardy’nin kaybı Leicester’ın gol yollarına bariyerler kurmuştu. Savunmada Evans’ın tecrübesine muhtaç durumdaki Leicester, sahanın öteki tarafında da aynı duyguları Vardy için besliyordu. Amartey dışında istikrarlı bir performans gösteren yoktu. Çağlar geçen sezonki çizgisinden çok uzaktı. İskelette bazı değişimlerin meydana gelmesi beklenen bir şeydi. Takımın pek de genç olmayan ‘genç yeteneği’ Kiernan Dewsbury-Hall artık bir ilk 11 oyuncusuydu. Youri Tielemans ve Wilfried Ndidi ile beraber harika bir üçlü olmuşlardı ve sezon sonuna kadar formayı hiç kaptırmadı.Leicester’ın sezonu mart gelene kadar istikrarsız ilerledi. Geçen seneki FA Cup zaferinden sonra bu sene, daha sonra Premier League’e yükselecek bir alt lig takımı olan Notthingham Forest'a 4-1 yenilerek FA Cup'tan elenmeleri sezonun en büyük hezimetiydi.<img src="https://images.aposto.com/2022/5/2/1655802344830.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.78" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Görsel: Outlook India<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Sezonun sonuna doğru kilit rollerdeki sakatlıkların iyileşmesi takıma nispeten iyi bir ritim yakalattı. Bu dönem hem lig hem de Avrupa’da oynanan iyi futbol iyi sonuçları da beraberinde getiriyordu. Tek tat kaçırıcı hadise Vardy’nin döndükten hemen sonra yine bir uzun sakatlıkla baş edecek olmasıydı.Fakat işler nisan ayında bu kadar yolunda devam etmedi; tam bir Leicester klasiği. Nisan ayında takım tam 8 maç üstüste takım farklı 11'le çıktı sahaya dizilirken James Maddison'ın hatrı sayılır performansı dışında kimse gözlerimizi parlatamıyordu. Bu dönemde Tilkiler Konferans Ligi'nde, daha sonra kupayı kaldıracak olan Roma'ya yarı finalde elendi. Bu da Leicester’ın fiilen sezonu tamamlaması anlamına geliyordu. İki sezon arka arkaya son hafta Şampiyonlar Ligi bileti kaçıran Rodgers için epey hayal kırıklığı bir sezon sonu...Depresif sayılabilecek sezon arkasında nadir de olsa güzel notlar bıraktı. Sezon başında kariyerinin en kötü dönemini geçirdiğini itiraf eden yıldız oyuncu James Maddison, artık bir alfa kurt haline gelmişti ve Jamie Vardy'nin yokluğunda takım liderliğine soyunabildi: tam 6 sezon aradan sonra takımın en skorer oyuncusu rütbesini Vardy’den çalmayı başaran biri ortaya çıktı. Takımın diğer istenileni verebilen oyuncusu Daniel Amartey’di. Rodgers'ın mutlaka sonraki sezon planlamasında Amartey için harika planları vardır. En önemli gelişme ise muhtemelen takımın yeni gözbebeği Kiernan Dewsbury-Hall'un gösterdiği performanstı. Leicester yepyeni bir yıldız kazandı diyebiliriz.<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kırılma Anı</h2>Kasım ayına kadar Tilkiler için her şey çok kötü gidiyordu. Rodgers’ın ilk gününden bu yana yarattığı takım ruhundan ve ritminden eser yoktu. Rusya’da henüz ilk yarıda 2-0 geriye düştükleri Spartak Moskova maçında takımın gösterdiği karakter bu sezonun en unutulmaz anıydı. Leicester’daki barların uzun süre gündeminden düşmeyecek geri dönüşün mimarı ve öncüsü James Maddison’dı. 4-3 kazandıkları o maçtan sonra her şey Leicester adına biraz daha mâkul gitmeye başladı. &nbsp;&nbsp;<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Menajere Not</h2>Brendan Rodgers 7/10Sezonun büyük bir kısmında çaresiz kalsa da yine de takımdan ne istediğini bilen, ve yine takımdaki bazı oyuncuları gözle görülür bir şekilde geliştiren bir menajer Rodgers. Yine her sene olduğu gibi bu sene de akademiden bir oyuncuyu A takıma kazandırdı. Kiernan Dewsbury-Hall, Tilkilerin bu sezon en iyi birkaç oyuncusundan biriydi. Ondaki bu gelişimin sebebinin kesinlikle Brendan Rodgers olduğunu düşünüyorum. Ve tabii ki günün sonunda kupa kupadır. Community Shield'ı Manchester City denen makinenin elinden almak her baba yiğidin harcı değildir.<img src="https://images.aposto.com/2022/5/2/1655802553025.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.78" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Görsel: Eurosport<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Sezonun Oyuncusu: James Maddison</h2>Aslında Maddison için sezon hiç de iyi başlamamıştı. Daha önce belirttiğim gibi bir röportaj sırasında özgüven eksikliği yaşadığını itiraf etmişti.&nbsp;Daha sonra Rodgers'la yaptığı görüşme sonrası performansı gözle görülür derecede yükseldi ve takımının taşıyıcı oyuncusu hâline geldi. Artık onun kariyeri için de yeni bir döneme giriyoruz. Çünkü Jamie Vardy'nin ilk 11 oyuncusu olmayacağı bilinen bir gerçek. Bundan sonra takımın sürükleyici oyuncusu James Maddison olacak. Bakalım bu sorumluluğun altından kalkabilecek mi?<h2 fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Beklentiler: 22/23 Sezonu</h2>Her şeyden önce istikrar. Çağlar, Maddison ve Harvey Barnes gibi oyunculara istikrarsızlık yakışmıyor. Onlar gibi birkaç oyuncu da sürekli ayakta kaldığında Leicester'ın tabanı zaten 8.'lik oluyor.Ve tabii ki gelişim. Kadrodaki bütün genç oyuncuların üstüne koyması gerek şart. Luke Thomas, Kiernan Dewsbury-Hall, James Justin gibi oyuncular da takımın tavanını belirliyor. Onlar ekstra bir şey kattıkları zaman Premier League'de üst sıraları zorlayabiliyorsunuz.Ama benim yine en büyük beklentim transfer konusunda. Geçen yaz transfer dönemi kağıt üstünde çok iyiydi. Bu sene ekstra olarak Wilfred Ndidi ve Youri Tielemans'ın gitmesine kesin gözüyle bakılıyor. Onların yerini nasıl ikame edecek Leicester merakla bekliyorum. Onların yerine alınan oyuncular bize Leicester'ın sezonu hakkında bize ipucu verecektir.

This Is England

Leicester son 2 sezonunu aratan bir performans sergiledi.

Bir Arpa Boyu Yol

Çocukken belki beğenilmeyen bir resmimizle, güzel bulunmayan sesimizle, ilginç olmayan fikirlerimizden sonra kaybettiğimizi sandığımız; fakat hepimizde olan bir güç - yaratıcı özgüven. Yaratıcı olduğumuza, bir şeyleri değiştirebileceğimize, problemleri çözebileceğimize inanmak.&nbsp;Yaratıcılık kavramını her ne kadar sanatsal beceri ile eşleştirsek de sanılanın aksine yaratıcı olmak, bazı kişi ve mesleklere özgü bir ayrıcalık değil; insan doğasının bir parçası. Herkes ve her meslek yaratıcı olabilir.&nbsp;Yaratıcı özgüven, ihtiyacımız olan tek anahtar olmasa da pek çok kapıyı açabilecek önemli anahtarlardan biri. Tekrar tekrar karşılaştığımız sorunları çözmek, her gün değişen dünyaya uyum sağlayabilmek için yaratıcı özgüvene ihtiyacımız var.&nbsp;

Yaratıcılık kavramını her ne kadar sanatsal beceri ile eşleştirsek de sanılanın aksine yaratıcı olmak, bazı kişi ve mesleklere özgü bir ayrıcalık değil; insan doğasının bir parçası. 

Yaratıcı Özgüven nedir (ve ne değildir)?

Dünyada hangi futbolsevere sorulursa sorulsun hakemden isteyeceği tek bir şey vardır: Adil olması. Peki bir hakem varlığıyla oyunu güzelleştirebilir mi? Dahası, kendisini izlettirmeyi başarıp sahadaki 23. oyuncu olabilir mi? Bir zamanlar bunu başaran biri vardı…

SEVİLEN HAKEM

Bu sayının güzel bir tesadüfle 19 Mayıs'a denk gelmesi sebebiyle Gençlik ve Spor Bayramı'nı yurdun dört bir yanında coşkulu bir şekilde kutluyoruzdur umarım. Böyle güzel bir günde zihin ve beden ilişkimize biraz bakalım istedim. Evet belki pandemi bizi evlere kapadı ama, vücutlarımızı zinde tutmamak için evde kalmak bir bahane değil.&nbsp;Sağlam kafa, sağlam vücutta bulunur diye başladık ama bunun tersini ele alacağımız günler de gelecek. Çünkü biraz yumurta-tavuk bir durum bu. Sağlam vücut da bir yandan sağlam kafada bulunuyor kesinlikle. O yüzden eğer şu an o güzel zihniniz böyle bir soruyu sunuyorsa size, o soruyu sakince kenara koyun ve başlığın tadını çıkarın.&nbsp;Zihinsel sağlığımız ve fiziksel aktiviteler arasındaki bağlantı, bazen çok da önemsenmeyebiliyor. Bugün artık Dünya Sağlık Örgütü’nün raporları da dahil olmak üzere dünyadaki bir çok araştırma, fiziksel aktivitelerin kaygıyı ve depresyonu hafifletmeye yardımcı olduğu gösteriyor. Ayrıca bilişsel ve davranışsal işlevleri geliştirerek dikkat bozukluğu olan çocuklara ve yetişkinlere yardımcı olduğunu belirtiyor.&nbsp;Sağlık Bakanlığı’nın Fiziksel Aktiviteler Rehberi’nde, fiziksel aktivitenin yararları üç başlık altında inceleniyor:&nbsp;<ol fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bedensel sağlığımız üzerine etkileri</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Ruhsal ve sosyal sağlımız üzerine etkileri</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Gelecekteki yaşantımız üzerine etkileri</li></ol>Sağlam bir kafa açısından bizi ilgilendirebilecek “Ruh Sağlığı ve Sosyal Gelişim Üzerine Etkileri” ise şu şekilde sıralanmış:&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bireyin kendini iyi hissetmesini sağlaması ve mutluluk oluşturması</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Depresyon ve kaygı bozukluğu riskini azaltması</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Sağlıklı kas, kemik ve eklem yapısı üzerine olumlu etkileri nedeniyle vücut düzgünlüğü ve farkındalığını geliştirerek bedeni ile barışık, özgüvenli bireyler yaratması</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">İletişim becerilerini geliştirmesi</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Olumlu düşünebilme ve stresle başa çıkabilme yeteneğini geliştirmesi</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Benlik saygısı ve özgüvende artma&nbsp;</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Zihinsel yetilerde düzelme</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Sosyal ilişkilerde gelişme</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Yorgunluk hissinde azalma</li></ul>Daha ne olsun! Zihnimiz, gerçekten bu evren üzerindeki en karmaşık şeylerden biri diye düşünüyorum. Zaman geçtikçe, zihin kapasitemizin sınırlarını zorladığımız aşikar. Şimdi bir an için gözlerimizi kapatıp (bu paragrafı okuduktan sonra kapatın tabii), bedenimize odaklanalım. Bedenimizdeki hislere getirelim dikkatimizi. Bir süre bu şekilde durduğumuzda, bedendeki hisler belirginleşmeye ve zihnimiz bu hislere doğru odaklanmaya başlar. Üşüme, terleme, kaşınma, bir yerlerimizin ağrıması gibi hislerin hepsi aslında bedenimizde gerçekleşse de, zihnimizin odağı doğrudan bu hislere doğru kayar. Dolayısıyla bedenimiz nerede, biz (biz kim diye de soralım burada ve bu soruyu da kenara koyalım) orada.&nbsp;Nörobilimci Wendy Suzuki’nin, “<a fr-original-style="" href="https://www.ted.com/talks/wendy_suzuki_the_brain_changing_benefits_of_exercise/transcript?language=tr" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Spor Yapmanın Beyni Değiştiren Faydaları</a>” başlıklı TED konuşmasını bu noktada anmak isterim. Suzuki, spor sırasında yapılan aktiviteler aracılığıyla, beynimizdeki dopamin, seratonin ve adrenalin gibi hormonların salgılandığı ve buna bağlı olarak da konsantrasyonumuzun, ruhsal durumumuzun ve ne harikadır ki, hafızanın iyileştiğini gösterdiğini belirtiyor. Kural şudur diyor; haftada 3 veya 4 kez en az 30 dk spor yapılmadır. Bu sporlar da, aerobik şeklinde, soluk soluğa kalmadan yapılan egzersizler olmalıdır. Örneğin en basit haliyle iş çıkışında bir yürüyüş, merdiven kullanımının tercih edilmesi, günlük hayatta ekstra yürüyüş mesafeli yaratmak yetecektir diye de ekliyor. &nbsp;Bunları kesinlikle kabul ediyorum ve görüşüme göre burada dikkat edilmesi gereken bir nokta da egzersizi ya da sporu düzenli bir şekilde hayatımıza almanın oldukça önemli olduğu. Unutmayalım ki, bir alışkanlık yaratabilmemiz için, sık tekrara ve motivasyona ihtiyaç duyuluyor. Bunun için belki egzersizlerimizde bize destek olacak bir arkadaş ya da kendimize koyduğumuz hedeflere karşılık minik hediyeler başlangıç için çok güzel olabilir. Benim hayatımda düzenli egzersizi tutabilmemin en motive edici yolu, egzersizi tamamladıktan sonraki hissimi sık sık kendime hatırlatmam. Çünkü ne kadar üşenerek o egzersize başlamış olursam olayım, sonunda gurur, rahatlama, enerji, mutluluk gibi hislerle sarmalandığımı hissediyorum. &nbsp;Biliyorum hepimizin kafasında olan sorular zinciri var. Yoğun iş hayatı, kendimize ve sevdiklerimize ayırdığımız zar zor vakitler…Ancak tüm bu yoğunluğu yaşarken bile yapabileceğimiz pek çok seçenek var. Suzuki’nin belirttiği &nbsp;yürüyüşler, ofis sandalyelerinde yapılabilecek yogalar, kısa ama dengeli egzersiz programları, bunların hepsi ufak adımlar da olsa, birleştiğinde zihin sağlığınıza etkisini yavaş yavaş farkedeceksiniz. Küçük adımlar, birleşerek büyük adımları oluşturacak.Spor ve egzersizin yanı sıra bedenin zihinle başka bir çok şekilde etkileşimi olabiliyor tabiki. Bedenin zihinle ilişkisini farklı kapsamlarda ele alan iki tane başucu kitabım var: Dr. Gabor Mate’nin zihin ve bedenin nasıl bir bütün oluşturduğunu hastalarının öyküleri ile anlattığı kitabı “Vücudunuz Hayır Diyorsa” ve “Beden Kayıt Tutar: Travmanın İyileşmesinde Beyin, Zihin ve Beden” isimli Bessel A. Van Der Kolk tarafından yazılmış olan kitap. Bilimsel verileri, herkesin anlayacağı şekilde, biraz da teorik bir biçimde aktaran bu iki kitaptan, beden ve zihin mekanizmalarımıza dair de oldukça detaylı bilgiler edinebilirsiniz.Esen kalın!&nbsp;

özgüven ile ilgili hikayeler