Eylül 2020:&nbsp;Keşif Sineması, Duende'de yazmaya başlayacağım kesinleştiğinde Elif ve Taner'e heyecanla bahsettiğim ilk yazı dizisi önerim olmuştu. Fikir basitti — Duende okurlarını her ay yeni bir yönetmenle tanıştıracak, yeni bir keşfe sürükleyecektim.Sıfır noktası: "Henüz filmografilerinin başında oldukları için adını duymamış olabileceğiniz yönetmenler ve sinemaya güçlü başlangıçlar yapmalarını sağlayan filmlerine yer vereceğimiz bu köşeye, Taner'in her hafta çalma listelerimize yeni keşifler armağan ettiği köşesinden ilhamla 'Keşif Sineması' adını verdik," diyerek başladım keşiflerimi paylaşmaya.&nbsp;On iki ay, on iki yönetmen: <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/cast/antonio-campos" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Antonio Campos</a> sinemasının pamuk ipliğine bağlı ruh hâllerini, <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/cast/eliza-hittman" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Eliza Hittman</a> sinemasının fırtınaları izledi. <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/cast/runar-runarsson" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Rúnar Rúnarsson</a>'la doğaya, <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/cast/ana-lily-amirpour" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Ana Lily Amirpour</a>'la hayalet şehirlere, <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/cast/trey-edward-shults" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Trey Edward Shults</a>'la travmalara, <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/cast/fernando-eimbcke" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Fernando Eimbcke</a>'yle ergenlik sancılarına, <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/cast/lauren-greenfield" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Lauren Greenfield</a>'la belgesel sinemaya, <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/cast/jan-ole-gerster" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Jan-Ole Gerster</a>'le Berlin sokaklarına, <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/cast/hong-khaou" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Hong Khaou</a>'yla geçmişe, <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/cast/bart-layton" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Bart Layton</a>'la kurmacanın ötesine, <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/cast/hadas-ben-aroya" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Hadas Ben Aroya</a>'yla Z kuşağının zihnine ve nihayetinde <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/cast/damiano-d-innocenzo" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">D'Innocenzo Kardeşler</a>'le Roma'nın banliyölerine doğru bir yolculuğa çıktık.Sırada ne var?: Önümüz, yeni Duende ve yeni keşifler. Sadece satırlarımdaki iç sesime kulak vermekle kalmayıp gerçek anlamda sesimi duyma zamanı şimdi. Duende'nin bir gününü ayıracağı Keşif Sineması, birbirinin tamamlayıcısı bülten, podcast formatı ve değerli konuklarıyla geleceğe gün sayıyor. Onları ve onlarla keşfetmek üzere!Letterboxd'da: 12 ay boyunca Keşif Sineması yazılarında yer alan yönetmenlerin yazılarda adı geçen filmlerini bulabileceğin listemize göz atabilirsin.<a fr-original-style="" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3NvdXJjZT13ZWImbmV3c2xldHRlcj01ZWMxODNmZmQ0OTM4YjIxMWEyZGQ0MmImaXNzdWU9NjEwMjk4NGY2M2JkM2QwMDA2OWEzZjA2JnN1YnNjcmliZXI9dW5kZWZpbmVkJnN0b3J5PTYxMDA2NTZmNjNiZDNkMDAwNjk3Mzc0ZCZhdXRob3I9NjA3OTczN2U4MDNjZDMwMDA2MTIwMWYwJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmxldHRlcmJveGQuY29tJTI1MkZlbXJlZW1pbm9nbHUlMjUyRmxpc3QlMjUyRmtlc2lmLXNpbmVtYXMlMjUyRg==" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://images.aposto.com/2021/7/4/1628773108181.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a><hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;"><a fr-original-style="" href="https://read.apos.to/c/kesif-sinemasi-duende" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2021/7/2021-08-12T13:09:48.278Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Duende

Onları ve onlarla keşfetmek üzere

Keşfe değer 12 yönetmen

Ekim 2020:&nbsp;Müzik, şiir ya da diğerleri olmadan var olamayacak "yedinci sanat"ın, kendisinden önce gelen ve geleneksel güzel sanatlarla süregelen ilişkisinin farklı kesişim kümelerine uğrayacağım bir köşe olarak kurguladım Kamera Arkası'nı. Yönetmenler ya da oyuncular kadar göz önünde olmayan fakat filmlerde en az onlar kadar emeği ve etkisi olan sanatçıların işlerinden söz etmeyi amaçladım.Sıfır noktası:&nbsp;Çoğu zaman gündemdeki bir filmden yola çıkan ve onun çağrışımlarından beslenen bu köşe, ilk olarak Christian Petzold'un <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/undine-2020" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Undine</a>'sinden ilham aldı. Bach, Andersen ve Berlin aracılığıyla, bu masalsı filmin klasik müzikle, edebiyatla ve mimariyle olan ilişkisine göz attık birlikte.Tiyatrodan müziğe, 8 hafta:&nbsp;Ardından <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/rebecca-2019" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Rebecca</a> vesilesiyle prodüksiyon tasarımının gücüne, İstanbul Tiyatro Festivali'ni fırsat bilerek tiyatro sahnesini beyaz perdeye taşıyan filmlere, <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/mank" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Mank</a>'in sinematografisinden etkilenerek modern siyah-beyaz yapımlara, Ozon'un <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/in-the-house" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">In the House</a>'una olan hayranlığımdan yola çıkarak kurmacayla gerçeğin iç içe geçtiği üretimlere, Soderbergh'in <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/unsane" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Unsane</a>'ini hatırlayarak iPhone'la çekilen filmlere, sinemanın aslında hiç var olmamış popüler müzik gruplarına ve son olarak <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/a-quiet-place-2018" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">A Quiet Place</a> ve <a fr-original-style="" href="https://mubi.com/tr/films/air-conditioner" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Air Conditioner</a>'ı merkeze yerleştirerek ses tasarımına odaklandık.Sırada ne var?&nbsp;Geçtiğimiz haftaki Keşif Sineması koleksiyon sayısında yeni Duende'de yeni keşifler yapacağımızdan, Keşif Sineması'nın birbirinin tamamlayıcısı bir bülten ve podcast formatına bürüneceğinden ve değerli konuklar ağırlayacağından söz etmiştim. Kamera Arkası'nda yer verdiğim farklı sanat disiplinleri arasındaki ilişkiler de bu geleceğin ve sohbetlerinin bir parçası olacak elbette.Koleksiyona git:&nbsp;Koleksiyondan bir seçkiyi okumak için <a fr-original-style="" href="https://read.apos.to/c/kamera-arkasi" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">burayı</a> ziyaret edebilirsin.Dinle:&nbsp;Kamera Arkası "<a fr-original-style="" href="https://apos.to/s/60af3d1ef74ec20006b933b3" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Bu efsane müzik grupları, aslında yoktular."</a> başlıklı yazısından ilhamla hazırladığım çalma listesini Spotify görseline tıklayarak dinleyebilirsin.<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/playlist/4JJ9lEFkOXycBVSXkbzrXo?si=a6d7c8826d4b4f09&nd=1" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://images.aposto.com/2021/7/4/1629380923777.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

"Yedinci sanat"ın, kendisinden önce gelen ve geleneksel güzel sanatlarla süregelen ilişkisinin farklı kesişim kümelerine yolculuk

Tiyatrodan müziğe, 8 hafta

Güz, 2018.&nbsp;Sinemada yeni yönetmenler keşfetmenin ve onların peşinden koşmanın hazzı benim için yeni değil. Chicago Film Festivali’nin programında, o yılki Berlin Film Festivali’nin en çok konuşulan ilk-filmlerinden biri ve &nbsp;İtalya Ulusal Sinema Gazetecileri Sendikası’nın her yıl çıkış yapan bir yönetmene layık gördüğü Gümüş Kurdele ödülünün o yılki sahibi Boys Cry’ı gördüğümde heyecanlanmıştım. Üstelik ikiz kardeş yönetmenler Damiano ve Fabio D’Innocenzo, festivalin konuklarındandı.&nbsp;Hemen filmi izledim, övgülere hak verdim ve yönetmenlerden Fabio D’Innocenzo ve oyunculardan Matteo Olivetti’yle bir araya geldim. Damiano hastalanmış, İtalya’da kalmıştı — bu bana, yıldızlarının hızla yükseleceğine emin olduğum ikilinin sinemasını bir de bir oyuncunun gözünden görme fırsatı sunmuştu.<img src="https://images.aposto.com/2021/6/2/1627416027706.jpeg" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Boys Cry, 2018 Kaynak: MUBI<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Sıfır noktası:&nbsp;Birçok metropol gibi, Roma da turistik reklam filmleri güzellemelerinde göründüğünden ve biz ziyaretçilerinin gözlemlediğinden ibaret değil. D’Innocenzo Kardeşler’in ilk filmi <a fr-original-style="" href="https://www.imdb.com/title/tt6892446" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">La terra dell’abbastanza / Boys Cry</a>&nbsp;(2018), Roma’nın suç oranının yüksek, çoğunluğun “kayıp gençliğin bir parçası” olarak görüldüğü banliyö mahallelerinden birinde geçiyor. Yaşadıkları mahallede süregelen döngü ve düzenden bir çıkış yolu olduğu düşüncesiyle hayaller kuran iki genç, Mirko ve Manolo, bir gün kazayla birine çarpıp kaçtıktan sonra kendilerini düzenin çarklarından ikisi olarak buluyorlar.&nbsp;İşledikleri suçtan haberi olan mafya, onları bir anda içine çekiyor, piyonlarından birer tanesine dönüştürüyor. Dünya sinemasındaki örneklerinin aksine, Boys Cry, yaşananların gerçekliği ve olabilirliğini hissettirebilen bir film. Kuşkusuz, doğaçlama diyaloglar, karakterleri ve düzeni tanımaya yardımcı olan kostümler ve aralarındaki kimya tartışmasız uyuşan iki oyuncu performansı, bunu sağlayan unsurlar arasında. Belli ki yönetmen veya senaristlerin anlattıkları dünyayı çok iyi tanımaları ve bizzat o düzenin içine doğmuş olmalarının da katkısı büyük.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/6/2/1627416102780.jpeg" style="width: 100%; max-width: 550px; vertical-align: middle; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Damiano ve Fabio D’Innocenzo Kaynak: Berlinale <hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Roma’nın banliyölerinde, yaşam ve ölüm arasında: İkili, ilk filmlerinin başarısının ardından sinemalarına ve banliyö hikâyeleri anlatmaya hız kesmeden devam etti. Pandeminin hemen öncesinde gerçekleşen 70. Berlin Film Festivali’nde, ikinci filmleri <a fr-original-style="" href="https://www.imdb.com/title/tt8526370" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Favolacce / Bad Tales</a>&nbsp;(2020), En İyi Senaryo dalında Gümüş Ayı kazandı. Bu kez banliyö hikâyelerinin odağında, gençlerin yeraltı dünyasına olan hayranlığı ve şiddete olan eğilimleri değil, çoğunlukla ABD bağımsız sinemasından ve dizilerinden alışık olduğumuz orta sınıf banliyö yaşamı vardı: her bir hanede farklı dramların yaşandığı, herkesin komşularına gösterdiğinden farklı hayatlar sürdüğü...&nbsp;Akıbeti bilinmeyen bir çocuğun bulunmuş günlüğünü okuyan bir yetişkinin sesiyle bizi karşılayan&nbsp;D’Innocenzo Kardeşler,&nbsp;bu film boyunca farklı ailelerin hayatlarından sahneler gösteriyor, yetişkinlerin arada kalmışlığının ve hayattan memnuniyetsizliğinin bir sonucu olarak onları taklit eden çocuklarının sürüklendiği şok edici sona doğru gerilimi kademe kademe yükseltiyor.Sırada ne var? 1-11 Eylül tarihleri arasında düzenlenecek 78. Venedik Film Festivali’nin geçtiğimiz günlerde açıklanan programında, Jane Campion, Pablo Larraín ve Paolo Sorrentino gibi, bir keşif olmanın ötesine çoktan geçmiş yönetmenlerin arasında D’Innocenzo Kardeşler’i de görmek beni mutlu etti. İkilinin festivalde Altın Aslan için yarışacak yeni filmi, Elio Germano’nun başrolünde yer aldığı America Latina. Bir sonraki filmleri, Jean-Marc Barr’ın başrolde yer aldığı Travel Well, Kamikaze'ninse çekimleri tamamlanmış durumda.<a fr-original-style="" href="https://bantmag.com/yonetmen-fabio-dinnocenzo-ve-oyuncu-matteo-olivetti-ile-ilk-filmleri-uzerine-boys-cry/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Diyorlar ki…</a>&nbsp;“Biz de tıpkı filmdeki gibi bir mahallede doğduk, büyüdük. Nereye gitmek istediğini biliyorsan, bir yolunu buluyorsun. Büyük işler, büyük şanslar hakkında olmaz diye düşünüyorsun çünkü bunları etrafında görmüyorsun. Ama biz özel ve şanslıydık; tüm bu dinamiğin ortasında hayatta kalmayı, film eğitimi almayı başardık.”Keşif Sineması, Letterboxd’da. İlk haftasından itibaren Keşif Sineması'nda yer alan yönetmenlerin, yazılarda adı geçen filmlerini bulabileceğiniz, serinin her yeni yazısıyla güncellenen listeyi, <a fr-original-style="" href="https://letterboxd.com/emreeminoglu/list/kesif-sinemas/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> takip edebilirsiniz.

Roma'nın banliyölerinde, yaşam ve ölüm arasında. 

Banliyö kabusları: D’Innocenzo Kardeşler

2017 kışı. Yarışma bölümünü takip edeceğim !f başlamadan birkaç hafta önce yazılarıma başlayabilmek için festival ofisinde filmleri izlemeye başlamışım. Doğum günümün iki-üç gün öncesi ve seçtiğim ilk film, hemen hemen yaşıtım bir yönetmene, 1988 doğumlu Hadas Ben Aroya’ya ait. Filmin adı Türkçeye Kimse Benzemez Bana&nbsp;olarak çevrilmiş. Tel Aviv sokaklarında ve gecelerinde benliğini keşfetmeye çalışan Joy’u izlerkense tam tersini düşünüyorum: Tıpkı ben!<img src="https://images.aposto.com/2021/5/2021-06-24T14:06:01.116Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">People That Are Not Me, 2016, IMDb<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Sıfır noktası: Senarist ve yönetmen Hadas Ben Aroya, ilk uzun metrajlı filmi&nbsp;<a fr-original-style="" href="https://www.imdb.com/title/tt5069012/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">People That Are Not Me</a> / Anashim Shehem Lo Ani’nin (2016) başrolünü de üstleniyor. Joy, dünyanın herhangi bir köşesindeki kafası karışık gençlerden biri. Üstelik olmadığı biri gibi görünmekte usta: Eski sevgilisini unutmuş gibi, Nir’e âşık değilmiş gibi, duygusal bir ilişkiye ihtiyacı yokmuş gibi, gitar çalmaya yetenekliymiş gibi… Her şey olmak isterken hiçbir şey olamayan, hayatın anlamını tek gecelik ilişkilerde arayan bu genç kadın, her şeyi yapmak, her şeyi olmak istiyor. Hatta bir sahnede şöyle diyor: “Hayır, gerçekten… Birçok şeyde iyi olabileceğimi düşünüyorum ve hepsini birden yapmaya zamanım olmadığını bilmek zihnimi allak bullak ediyor.”&nbsp;Evrensel bir milenyumlu portresi...<img src="https://images.aposto.com/2021/5/2021-06-24T14:08:26.393Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Hadas Ben Aroya Fotoğraf: Cineuropa<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Joy’la Avishag arası bir yerde: Hadas Ben Aroya'nın ikinci filmi <a fr-original-style="" href="https://www.imdb.com/title/tt14043818" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">All Eyes Off Me</a>&nbsp;/ Mishehu Yohav Mishehu (2021), üç bölüme ayrılabilecek yapısıyla dört ayrı karakteri merkezine alıyor. İlk bölümde, 2016’da bıraktığımız yerde buluyoruz sanki onun sinemasını; Tel Aviv’de, kalabalık bir gece kulübünde... Danny hamile olduğunu partnerlerinden Max'e söylemeye çalışıyor ama Max o sırada Avishag'ı etkilemeye çalışıyor. Bu ciddi konuşmayı yapmaya çalışırken müzik de karanlık da ortam da etkilemiyor Danny’i - All Eyes Off Me, milenyum kuşağına değil, Z kuşağına yakın bir film. Hiçbir yere ait olmama, -mış gibi yapma, olmadığı gibi görünme gibi dertler geride kalmış. Bu gece kulübü aitmiş gibi yapılan değil, ait olunan yer. Yönetmen, kendisini de içine kattığı bu ara kuşağın çok daha özgür olduğunu, cinsel kimliklerini, birden fazla partnere sahip olduklarını gizlemediklerini, cinselliği açıkça yaşayabildiklerini, partilerde rahat hissettiğini söylüyor ve ekliyor: “Diğer yandan çok basit şeylerden korktuğumuzu da görebiliyorum: 'Seni seviyorum.' demekten, dürüst ve savunmasız olmaktan… Uçlarda yaşıyoruz ama bir kişiyle yatakta baş başa kalıp duygularını paylaşmak dünyanın en zor görevi gibi…” Filmin ikinci ve üçüncü bölümlerinde tam olarak bunları izliyoruz; Avishag’ın seks sırasında acı çekme arzusunu, Avishag’ın mahrem anlarını ve duygularını paylaşma korkusunu... Yönetmen detaylarıyla, duygularıyla, müzik kullanımıyla, anı yaşamaktan geleceği boşlayan karakterleriyle; telefon ekranlarındaki kırıkları, “ghostlanma” korkuları ve acı çekme arzularıyla bu kez Z kuşağına daha yakın bir milenyumlu destanı yazıyor.Sırada ne var?&nbsp;Hadas Ben Aroya’nın bu yepyeni filminin ilk gösterimleri 71. Berlin Film Festivali’nin Panorama bölümünde, çevrim içi olarak mart ayında, fiziksel olarak da geçtiğimiz günlerde gerçekleştirildi. Yönetmenin ilerleyen yıllarda Z kuşağıyla birlikte büyümeye ve onları gözlemleyerek üretmeye devam edeceğine şüphem yok.<a fr-original-style="" href="https://cineuropa.org/en/interview/398559/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Diyor ki…</a>&nbsp;"Kendi çevremizde o kadar özgürüz ki - sanki herhangi bir şey hissedebilmek için bizi birinin gerçek anlamda tokatlamasına ihtiyacımız var.”<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Keşif Sineması Letterboxd’da. İlk haftasından itibaren Keşif Sineması'nda yer alan yönetmenlerin, yazılarda adı geçen filmlerini bulabileceğiniz, serinin her yeni yazısıyla güncellenen listeyi, <a fr-original-style="" href="https://letterboxd.com/emreeminoglu/list/kesif-sinemas/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> takip edebilirsiniz.

Tel Aviv sokaklarında, iki kuşak arasında...

Kimse anlamaz beni: Hadas Ben Aroya

2014 yazı.&nbsp;2013 baharında ülkenin ve şehrin geçirdiği dönüşümle güçlenen aktivist ruh ve bilhassa LGBTİ+ dayanışması, 2014’teki 33. İstanbul Festivali kitapçığının ön sözünde festival direktörü Azize Tan’ın da belirttiği gibi “Türkiye tarihinin en güzel sloganlarından birini” doğurmuştu: Nerdesin aşkım?. Kuir sinemayı yakınen takip eden bir sinemasever ve bir LGBTİ+ birey olarak, o yılki festivalin, adını bu slogandan alan yeni bölümü beni heyecanlandırmıştı. Bölümde yer alan filmlerin birçoğuna bilet almış, tabii bazılarını da yoğun festival programıma sığdıramamıştım. Birkaç ay sonra, sessiz sedasız gösterime girdiği yaz günlerinde, onlardan biri olan Lilting'i izlemek için soluğu sinemada almıştım. Hong Khaou’nun ilk uzun metrajlı filmi, kimlik meselesini sorgularken karakterine sadece bir LGBTİ+ birey olarak değil bir insan olarak yaklaşıyor, kimliği bir cinsel kimlikten çok daha öteye taşıyarak ait olma, göçmenlik, geçmişe tutunma ve yas gibi kavramları duygusal anlamda çok güçlü ve yaralayıcı bir filmde bir araya getirerek işliyordu. Ağlamıştım.<img src="https://images.aposto.com/2021/4/2021-05-20T04:48:35.590Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Lilting (2014, Hong Khaou)&nbsp; Fotoğraf: Bir Film<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Sıfır noktası:&nbsp;Kısa filmleriyle yolu sık sık Sundance ve Berlin’den geçen Hong Khaou'nun ilk uzun metrajlı filmi <a fr-original-style="" href="https://www.imdb.com/title/tt2560102" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Lilting</a> (2014), bağımsız projelere destek sağlayan Film London Microwave'in 2012 yılında seçtiği üç projeden biri olmuş. Proje kapsamında Khaou, Michael Winterbottom'ın rehberliğinden faydalanmış. Film, Londra’da yaşayan ve birbirlerinden çok farklı olan iki insanın, ortak bir yasla birleşmesini konu alıyor. Kamboçya kökenli erkek arkadaşı Kai’nin ölümünün ardından Richard’ı (Ben Whishaw), İngilizce bilmeden yaşamaya çalıştığı bakım evinde oğlunun yasını tutan Junn’la (Cheng Pei-pei) iletişim kurmaya çalışırken izliyoruz. Richard, aralarındaki tek sorunun dil bariyeri olmadığının bilincinde. Junn bu genç adamı, ölmeden önce kendisine açılma fırsatı bulamayan oğlunun cinsel kimliğiyle, yıllarca yaşayıp da dilini öğrenemediği bir ülkenin yabancılığıyla ve son yıllarda uzaklaştığını hissettiği oğluyla arasındaki mesafeyle özdeşleştiriyor. Kendisini ve yasını en iyi kavrayan kişinin o olduğunun farkına varması biraz zaman alıyor.<img src="https://images.aposto.com/2021/4/2021-05-20T04:48:03.403Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Hong Khaou Fotoğraf: ShanghaiPRIDE Film Festival, 2016<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Kamboçya / Vietnam:&nbsp;Khaou’nun ikinci filmi <a fr-original-style="" href="https://www.imdb.com/title/tt8090564" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Monsoon</a> (2019), yine kimlik arayışları, geçmişine dönüp de oraya ait olmadığını anlama hissi ve ortak duygusal bariyerlerle bağ kuran iki yabancıyla ilgili. Filmde Kit (Henry Golding), ebeveynlerinin ölümünün ardından Londra'dan kalkıp onların küllerini serpmek için en uygun yeri bulmak üzere bir yolculuğa çıkıyor. Çok küçük yaşta ayrıldığı ve yıllarca geri dönmediği ülkesine, Vietnam'a gidiyor ama çocukluğunun geçtiği iki şehirde, bulmak istediği anıları bulamıyor. Kendi geçmişindense orada yabancı olanlarla bağ kurabildiğini hissediyor. Yönetmen, bu filmin otobiyografik olmasa da oldukça kişisel olduğunu söylüyor. Kamboçya doğumlu Khaou’nun ailesi, çok küçük yaştayken politik sebeplerle Birleşik Krallık’a sığınmadan önce sekiz yıllarını Vietnam’da geçirmiş. Yönetmen, henüz başında olduğu filmografisine kimliğini (hem kuir hem göçmen kimliğini) ve köklerini, zorlamadan ve filmlerinin duygusal içeriğini sekteye uğratmadan yansıtıyor.Sırada ne var? Şu sıralar oyun yazarı Marius von Mayenburg'un The Ugly One adlı oyununu sinemaya uyarlayan Khaou, bu projenin daha önceki filmlerinden çok farklı olduğunu fakat Monsoon'un ardından daha büyük ve daha cesur bir film yapmak için doğru zamanın geldiğini söylüyor.<a fr-original-style="" href="https://www.bfi.org.uk/sight-and-sound/interviews/hong-khaou-monsoon-henry-golding-vietnamese-expat-return" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Diyor ki…</a> "İleriye gidebilmek için geçmişe dönmemiz ve geçmişi araştırmamız gerektiğine dair çok romantik bir fikir vardır. Ancak geçmişine dair anıları olmayan pek çok kişi için bunu yapmak gerçekten zor."<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Keşif Sineması Letterboxd’da:&nbsp;İlk haftasından itibaren Keşif Sineması'nda yer alan yönetmenlerin, yazılarda adı geçen filmlerini bulabileceğiniz, serinin her yeni yazısıyla güncellenen listeyi, <a fr-original-style="" href="https://letterboxd.com/emreeminoglu/list/kesif-sinemas/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> takip edebilirsiniz.

Kimlik arayışları sırasında, duygusal bariyerler arasında.

Geçmişe rağmen geçmişe dönüş: Hong Khaou

2019 güzü.&nbsp;Uzatmalı İstanbul ziyaretim nedeniyle, takip ettiğim ikinci yılında Chicago Film Festivali’ne ortasından yetişebilmişim. İzlenecek çok film, izleyecek az günüm var. Son gün, iki film arasında kalıyorum ve bir gün önce açıklanan ödüllerden birini kazanan bir Uzak Doğu filmini tercih ediyorum. İşler planlandığı gibi gitmiyor, film gösterilmiyor ve ben hemen yarım saat sonraki diğer filmi yakalıyorum. Perdede&nbsp;Lara (2019)&nbsp;var. İlk sahnede, filme adını verdiğini tahmin ettiğim orta yaşlı kadın, sıkıcı apartman dairesindeki sandalyelerden birini alıp pencerenin önüne koyuyor. Pencereyi açıyor, sandalyeye çıkıyor, aşağıya bakıyor... Son sahnesini ilk sahneye taşıyan filmlerden mi bu? Yoksa henüz tanımaya fırsat bulamadan veda etmeye hazırlanan bu kadın, ana karakter değil mi? Ben anlamlandırmaya çalışırken, kapı çalıyor. Lara sandalyeden iniyor ve o günü yaşamaya karar veriyor. Kapıyı açıyor; altmışıncı yaş gününde, Lara’yı tanımaya başlıyoruz. Lara’nın doğum günü, yıllar geçtikçe uzaklaştığı oğluyla olan sorunlarıyla yüzleşme gününe dönüşüyor. Yetenekli bir konser piyanisti olan oğlu, çok özel konseri için annesinin doğum gününü seçmiş. Kalan tüm biletleri satın alıyor Lara, o biletleri hediye edecek tek bir kimsesi olmamasıysa, bize bu yapayalnız kadın hakkında çok şey söylüyor.<img src="https://images.aposto.com/2021/3/2021-04-29T05:19:23.015Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="Oh Boy" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Oh Boy (2012, Jan-Ole Gerster)&nbsp; Kaynak: Music Box Films<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Sıfır noktası: Jan-Ole Gerster’in sıfır noktası&nbsp;Oh Boy (2012)&nbsp;ya da filmin esprisini biraz lekelediğini düşündüğüm İngilizce adıyla A Coffee in Berlin. Onunla tanıştığım filminden yedi yıl önce, yönetmenin Berlin Film ve Televizyon Akademisi’nden mezuniyet projesi olan bu ilk uzun metrajlı filmi, kariyerine çıtayı oldukça yükselterek başlamasına neden olmuş. Siyah-beyaz çektiği ve&nbsp;Run Lola Run ya da Victoria’dan bile daha iyi bir Berlin filmi olan bu film, bir gün boyunca Niko’yu Berlin’in bir köşesinden diğerine koşar, hayatının anlamını arar ve bir lanet olası fincan kahve içmeye çalışırken takip ediyor. Niko’nun çevresinde insanlar var olmasına ama hayatta bir amacı, bir yaşama sebebi olmaması, onu hüzünlü ve yalnız bir karakter yapıyor. Her sahnede kahve içme fırsatını şu ya da bu sebeple kaçırıyor ama her defasında biraz daha büyüyor, biraz daha olgunlaşıyor sanki.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/3/2021-04-29T05:20:22.669Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Jan-Ole Gerster&nbsp; Fotoğraf: Karlovy Vary IFF, 2019<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Bir fincan kahve ve bir deste konser bileti:&nbsp;Gerster, sinemasını tanımlarken Martin Scorsese'nin bir anekdotuna referans veriyor: Usta yönetmen Alice Doesn't Live Here Anymore filminin çekimleri sırasında, filmin bir kadın olan ana karakteri hakkında ne bildiğini soran başrol oyuncusu Ellen Burstyn'e "Hiçbir şey..." diye cevap vermiş, "ama öğrenmeyi çok isterim." Gerster ve Lara’nın ilişkisi, Scorsese ve Alice’in ilişkisine benziyor. O da filmini bir yolculuk olarak ele almış, esas karakterini tanımak için bir fırsat olarak görmüş ve izleyicisiyle birlikte bu karakteri keşfetmeyi seçmiş. Üstelik bu keşif yolculuğunu Oh Boy’da da görmek mümkün; her iki film de bir yan karakterden diğerine, mekândan mekâna sürüklerken bizi, esas karakteri hakkında daha fazlasını öğreniyor, bu yalnız karakterlerin geçmişi ya da geleceği hakkındaki eksik parçaları birer birer tamamlıyoruz. Birinde içilemeyen bir kahvenin peşinden, ötekinde tüketilmeye çalışılan bir deste biletin peşinden… Sanki o kahve içilirse her şey çok güzel olacak, sanki o koltuklar dolarsa o ilişki düzelecekmişçesine…Sırada ne var? İlk filminin ardından yedi yıllık bir sessizliğe bürünen Jan-Ole Gerster, üçüncü filmi için çok beklememiz gerekmeyeceği sözünü vermiş. Yönetmen şu sıralar, Lara’nın senaristi Blaž Kutin’le, yazar Christian Kracht’ın tropik bir taşlama denilebilecek Imperium adlı romanının bir uyarlaması üzerine çalışıyor.<a fr-original-style="" href="https://filmtalk.org/2020/09/21/jan-ole-gerster-even-though-cinema-is-a-sacred-tool-for-me-im-just-a-guy-whos-terribly-afraid-of-failing/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Diyor ki…</a>&nbsp;"Sinema benim için kutsal bir araç olsa da ben sadece başarısız olmaktan çok korkan bir adamım.”Keşif Sineması Letterboxd’da: İlk haftasından itibaren Keşif Sineması'nda yer alan yönetmenlerin, yazılarda adı geçen filmlerini bulabileceğiniz, serinin her yeni yazısıyla güncellenen listeyi, <a fr-original-style="" href="https://letterboxd.com/emreeminoglu/list/kesif-sinemas/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">buradan</a> takip edebilirsiniz.

Başarısız olmaktan korkan bir adam.

Berlin’de yalnız kalpler: Jan-Ole Gerster

2014’ün nisan ayı. İstanbul Film Festivali, bulutların gölgesindeki İstanbul sokaklarına baharı getirmeye çalışıyor. Kapısı sokağa açılan sinemaların bir bir kapandığı, karanlığın yavaş yavaş çöktüğü günlerde, Feriye Sineması’nın yenilenip açılmasına sevinmemizin üzerinden bir yıl geçmiş. Hafta içi, öğle seansında programımda, ilk filmlerinin adını sıkça duysam da henüz izlemediğim yönetmen Fernando Eimbcke’nin yenisi var. Beşiktaş’ta vapurdan iniyorum ve otobüs beklerken, beş dakikadır trafiğin bir milim bile ilerlemediğini fark ederek Ortaköy’e yürümeye karar veriyorum. Yolun ortasında yağmur başlıyor. Şemsiyem yok, sırılsıklam olmamı engelleyip tatlı tatlı ıslatan ağaçlar var. Erken bile varıyor, salondaki yerimi alıyorum. Club Sándwich, tam da bu mevsimde, sezonun dışında, tenha bir otelde geçiyor - havuza atlamanın biraz cesaret ya da sadece çocuk olmayı gerektirdiği havalarda… İçimi ısıtıyor, yüzümü güldürüyor film. Dışarı çıkıyorum; güneş açmış.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-02-25T04:24:13.537Z.jpeg" alt="Fernando Eimbcke "><figcaption>Fernando Eimbcke Kaynak: Berlinale</figcaption></figure><hr>Sıfır noktası: Kariyerine müzik videoları ve kısa filmlerle başlayan yönetmen Fernando Eimbcke'nin ilk filmi, tek günde ve tek mekânda geçen, siyah-beyaz bir büyüme hikâyesi: Temporada de patos / Duck Season (2004). Film, ailelerinin evde olmayacağını bilen, her ikisi de 14 yaşındaki Flama ve Moko’nun planladığı muhteşem pazar gününün nasıl da hiç planlamadığı yönde geliştiği üzerine. Elektrik idaresinin sürprizi, bir pizzacı ve yan komşularının uzatmalı ziyaretleri ve göründüğü gibi olmayan birkaç parça brownie’nin etkisiyle; bilgisayar oyunları, pizza siparişi ve porno dergilerinin yerini, ergenliğin saflığının büyüme sancılarıyla birleştiği bir hikâye alıyor. Yönetmen, sıradan bir pazar gününde, yapacak hiçbir şeyi olmayan dört kişinin bir apartman dairesinde ne yapabileceği üzerine düşündüğünü söylüyor ve ekliyor: “Hiçbir şey olmadığında, bir şeyler olacağına emindim.” Meksika sinemasına yeni bir soluk katan ve bu ilk filminin dağıtımcılığını Alfonso Cuarón’un üstlendiği Eimbcke, bu ve sonraki filmleri için ilham kaynakları arasında Jarmusch, Kaurismäki ve Ozu gibi yönetmenleri gösteriyor.<figure class="image"><img src="https://images.aposto.com/images-2021-02-25T04:24:57.012Z.jpeg" alt="Temporada de patos / Duck Season"><figcaption>Temporada de patos / Duck Season (2004, Fernando Eimbcke)</figcaption></figure><hr>Ergenlik sancıları: Eimbcke’nin ilk filmi de sonraki filmleri Lake Tahoe (2008) ve Club Sándwich (2013) de büyüme sancılarına dokunuyor ve hem kendi çocukluğu ve ergenliğinden hem de ilk ikisinin senaryosunu birlikte yazdığı Paula Markovitch’in geçmişinden besleniyor. İlk filmdeki saflığın ve dostluğun yerini, yönetmenin sonraki filmlerinde daha derin mevzular alıyor. Lake Tahoe’nin Juan’ı, bir gün boyunca sokaklarda yürüyüp bozulan otomobilini tamir ettirmeye çalışırken aslında bir kaybı kabullenmekten kaçıyor, Club Sándwich’in Héctor'u bir erken yaz aşkıyla büyüdüğünü anlıyor. (Üstelik sadece Héctor’un değil, genç annesi Paloma’nın da büyüme, daha doğrusu oğlunun büyüdüğünü kabullenme hikâyesi bu.) Eimbcke’nin filmlerindeki en tatlı detaysa başlıklarında saklı; her biri adını, filmlerdeki oldukça ilgisiz, ufak detaylardan alıyor.Sırada ne var? Fernando Eimbcke, üç uzun metrajlı filmin ardından iki kolektif projede, kısa filmleriyle yer aldı: Otuza yakın yönetmeni bir araya getirerek futbolun onlar için ne ifade ettiğini işleyen Short Plays (2014), 2014'te Meksika'da 43 erkek öğrencinin kaçırıldığı ve kaybolduğu bir trajediyi Meksika'dan 26 yönetmenin kısa filmleriyle anlatan belgesel film Ayotzinapa 26 (2016) ve Paris, New York ve Rio'nun ardından şehirlere adanmış kısa film antolojisi formatını Berlin'e taşıyan Berlin, I Love You (2019) yönetmenleri arasında yer aldı. Eimbcke'nin bir sonraki solo projesi ise henüz belli değil.<a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMzcyNmFmNmE5MzgwMDAwN2UzZTM1YiZ1c2VyPTVmNzFhNDNmZTAwMTZmMDAwODgwMzE3MSZhdXRob3I9NWY2MzFmZmNjMTZjYmEwMDA5ZTNkYmJhJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmZpbG1tYWtlcm1hZ2F6aW5lLmNvbSUyNTJGMTM3Ni1mZXJuYW5kby1laW1iY2tlLWxha2UtdGFob2UlMjUyRiUyNTIzLllEYVduNU5LaXQ4"">Diyor ki…</a> “Senaryoyu, çekimleri ya da kurguyu, film yapımının her bir aşamasını bitirdiğimde ‘Daha da basitleştirebilir miyim? Karakterin ihtiyacı olanı tek cümlede ya da diyalogsuz ifade edebilir miyim?' diye düşünmeyi seviyorum. En basit olanı bulma konusunda takıntılıyım.”Keşif Sineması Letterboxd’da. İlk haftasından itibaren Keşif Sineması'nda yer alan yönetmenlerin, yazılarda adı geçen filmlerini bulabileceğiniz, serinin her yeni yazısıyla güncellenen listeyi, <a target="_blank" rel="noopener noreferrer" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP3N0b3J5PTYwMzcyNmFmNmE5MzgwMDAwN2UzZTM1YiZ1c2VyPTVmNzFhNDNmZTAwMTZmMDAwODgwMzE3MSZhdXRob3I9NWY2MzFmZmNjMTZjYmEwMDA5ZTNkYmJhJnVybD1odHRwcyUyNTNBJTI1MkYlMjUyRmxldHRlcmJveGQuY29tJTI1MkZlbXJlZW1pbm9nbHUlMjUyRmxpc3QlMjUyRmtlc2lmLXNpbmVtYXMlMjUyRg=="">buradan</a> takip edebilirsiniz.

Sıfır noktası ile ilgili hikayeler