Zappa Zamanlar

Göç araştırmaları; eleştirel bir süzgeçten geçmiş kavramlar kullanarak, göçmenlerin ve yurttaşların hayatları hakkında bilimsel veriler üreterek, belki göç konusunu soğukkanlılıkla konuşabilmemiz için bir fırsat sunabilir.

Toplumun aynası olarak göç ve göç araştırmaları

<img src="https://images.aposto.com/2023/7/4/1692286454566.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.51" width="550" alt="Anatolii Stepanov/AFP/Getty" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">• Ukrayna ordusu, Rusya güçlerine karşı yürüttüğü karşı saldırıda ülkenin güneydoğusundaki cephede ilerleme sağladığını duyurdu. Ordu, Donetsk'e bağlı Urozhaine köyünün güneyinde de ilerleme kaydettiğini bildirdi. Urozhaine, Kiev'in 27 Temmuz'dan bu yana geri aldığını duyurduğu ilk köy.<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Öte yandan: Avrupa Birliği, daha önce Rusya ve Belarus için tahsis ettiği 135 milyon avroluk işbirliği programlarını iptal ederek, paranın Ukrayna ve Moldova ile işbirliğinin güçlendirilmesi için kaydırılmasına karar verdi. AB kararın Rusya'nın Ukrayna'ya yönelik "acımasız" savaşının sonucu olduğunu belirtti.</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Bununla birlikte: NATO Genel Sekreteri Jens Stoltenberg, Özel Kalem Müdürü Stian Jenssen’in "Ukrayna'nın bölgeden vazgeçip karşılığında NATO üyeliği alması çözüm olabilir" ifadelerinin ardından yaptığı açıklamada "Müzakereler için şartların ne zaman mevcut olduğuna ve neyin kabul edilebilir bir çözüm olduğuna karar verebilecek olanlar Ukraynalılardır" dedi.</li></ul>

Aposto Gündem

• Belçika hükümeti, Türkiye ve Suriye'de depremden etkilenen kişilere daha hızlı vize verilmesini kararlaştırdı. Almanya İçişleri Bakanı Nancy Faeser ise ülkede yaşayan Türk ve Suriyelilerin depremlerden etkilenen yakın akrabalarını 3 aylık süreyle Almanya’ya getirebilmeleri için vize kolaylığı sağlanmasının planlandığını açıkladı.&nbsp;<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; list-style-position: inside; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Dahası: Geçen yıl Rusya’nın Ukrayna’yı işgalinin ardından Birleşik Krallık'taki Ukraynalılara akrabalarını getirme hakkı veren İngiltere'nin Türkiye’de depremden etkilenenlerin yakınlarına da benzer bir hak vermesi için imza kampanyası başlatıldı. Parlamento'da ele alınması için 100 bin imzaya ihtiyaç duyulan kampanyada şu ana dek 60 bini aşkın imza toplandı.</li></ul>

<a fr-original-style="" href="https://twitter.com/Umur_Talu" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Umur Talu</a>&nbsp;Böyle oluyor… Daha önce de olmuştu.İnanılmaz bir "iyilik" çıkıyor içimizden. Dayanışma oluyor, kardeşlik oluyor, yardım oluyor, el oluyor, gözyaşı oluyor, "inşallah" oluyor, acı oluyor, umut oluyor, hesapsız ve sorgusuz anne baba evlat oluyor, tabii öfke de oluyor ama iyilikten yana bir isyanla...Fedakârlık oluyor, enkazı kazıyan tırnak oluyor, kurtarılan bir çocukla sevinçten yumak oluyor, beton arasına uzatılan parmak oluyor, bir ses bir nefes duymaya adanmış kulak oluyor.Bir koliye doluyor, bir TIR’a yükleniyor, bir koşuşturma, bir koşturmaca, elden ele, yürekten yüreğe zincir oluyor.'Kimdir' diye sormuyor, 'kimlerdendi' diye meraklanmıyor, 'neye inanır neye inanmazdı' diye önyargı oluşturmuyor, ne soyunu ne oyunu deşiyor, ne açık başının ne başındaki örtünün derdinde, ne ırkının ne kökeninin ne renginin peşinde,&nbsp;İnsana insan oluyor…Acıyla acı duyuyor…Çocuğa yürek oluyor…Her nefeste yeniden doğuyor.Elbette hep öyle olanları tenzih ederim.Elbette hiçbir zaman iyilik kuşanamayanları zaten hariç tutarım.Ama belki kendimizden de biliyoruzdur ki, böylesi bir felaketle birlikte, ondan hemen önce olamadığımız bir insan olabiliyoruz."İki büyük deprem arası"&nbsp;nefret, hiddet, şiddet kuşananlar, çocukları ayıranlar, bazen aşağılayanlar bazen dışlayanlar, kimilerini ötekileştirenlerin de içindeki o ayırmayan, kayırmayan, dışlamayan insan, insanlık enkazımın altından dışarı çıkıyor, derin bir nefes alıyor, sımsıcak bir ses veriyor.&nbsp;Enkazdan çıkarken gözleri kalbimizin derinliklerine kadar uzanmış küçüğün Türk mü Kürt mü, Sünni mi Alevi mi, Müslüman mı Hıristiyan mı, ailesinin inançlı mı inançsız mı olduğunun bir önemi var mı?Sadece bugün değil, dün de yarın da?Yunanistan'ın devlet televizyonu açılışını depremin enkazına Türkçe türküyle eşlik ederek yapıyor; İsrailliler bir enkaz başında, Almanlar, Fransızlar, Ruslar da Ukraynalılar da, Avustralyalılar, Hollandalılar, Hintliler, Pakistanlılar, Meksikalılar, Koreliler, Çinliler, İngilizler, Araplar, İspanyollar, Macarlar, Polonyalılar… ve unuttuğum nice ekip canla başla, bir can fazla kurtarmak için çabalıyor, kurtardıklarını elden ele ortak hayatımıza teslim ediyorlar.Hor görülen köpekler, dünyanın her yanından bir kokuya, bir ısıya, bir cana ulaşabilmek için enkazdan enkaza koşuyor.Bunlar "milliyetçi" bir şey mi, "enternasyonal, enternasyonalist" mi?Binlerce insanın üzerine yıkılan duvarları kaldırabilmek için, sınırların, düşmanlıkların, nefretlerin duvarlarını yıkabilenlerin bize anlattığı böyle bir şey işte.Özgürlükleri, hakları, kardeşlikleri, barışı enkaz hâline getirenlerin, arsızlık, düşmanlık nefret saçanların dünyasında; hayata tutunabilmek, umut edebilmek için esas hangi değerlere ihtiyacımız olduğuna dair bir insanlık destanı daha yazılıyor; acının, trajedinin, yıkımın orta yerinde!&nbsp;

Umur Talu, Kahramanmaraş Depremi için yazdı: Böyle oluyor, insana insan oluyor. 

İnsana insan olanlara saygıyla…

Gidiyorlar; ama sorun bir "neden gidiyorlar?" 

"Bizimki psikolojik bir savaş": Türkiye'yi terk etmek #1

Geçtiğimiz Mart ayında, NBC News web sitesinde şöyle bir <a fr-original-style="" href="https://www.nbcnews.com/news/world/generations-hurt-children-grandchildren-war-survivors-fear-ripple-effe-rcna21236" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">makale</a> yayınlanmıştı: Nesiller boyu acı: Savaşta hayatta kalanların çocukları ve torunları, Rusya'nın Ukrayna'daki savaşının dalga etkisinden korkuyor.Liz Prager O’Brien isimli bir kadının annesi, ailesiyle birlikte küçük Polonya kasabalarından kaçtığında 2 yaşındaymış. II. Dünya Savaşı sırasında rahat yaşamlarını bırakarak hayatta kalma mücadelesi verdikleri bir yaşamda kendilerini bulmuşlar. Sonrasında da büyük bir yoksulluk içinde kalmışlar. Bu süreçte doğal olarak Prager O'Brien'ın annesinin savaşın yıktığı bir ülkeden diğerine giden genç bir mülteci olarak, arkadaşlıklar kurma fırsatı da olmamış.Prager O’Brien, Rhode Island'da büyürken, annesinin II. Dünya Savaşı sırasında yaşadığı travmaların, beklenmedik anlarda ikisini de etkilediğini fark eder. Prager O'Brien 9 yaşındayken arkadaşları arasındaki bir anlaşmazlığın nasıl üstesinden gelineceği konusunda tavsiye aradığında annesi patlar:"Benim hiç çocukluk arkadaşım olmadı. Bana neden soruyorsun?”Bu ve benzeri etkileşimler sürekli olarak Prager O'Brien'ı korkutur ve kafası karışır.“Annem bana, duygularımın önemli olmadığını, sorunlarımın önemli olmadığını hissettirdi” diyor. Ayrıca, sert tepkilerin yaşam boyu kaygı ve depresyonunun zeminini hazırladığını da sözlerine ekliyor, "Önemli olmadığıma gerçekten inandım.”Rusya'nın Ukrayna'yı işgali etkisi hafiflese de devam ederken önceki çatışmalardan sağ kurtulanların torunları, oradaki savaşın Ukraynalılar üzerinde ve onları takip eden nesiller üzerinde kalıcı izler bırakabileceğinden korktuklarını söylüyorlarmış. Makalede bu durumun kuşak travması olarak bilinen psikolojik bir fenomen olduğu belirtilmiş. Holokost'tan kurtulanların çocukları arasında yaygın olarak incelenen, nesiller arası travma olarak da adlandırılan kuşak travması, bir ailenin soyundan geçen travmanın etkilerine atıfta bulunur, sadece travmatik bir olay yaşayanların değil, sonraki nesillerin de hayatlarını değiştirmekteymiş. Bu kişiler hiçbir zaman o travmaya doğrudan maruz kalmamış olsalar bile…Tabii ki savaşın bu kuşaklar arası travma için tek sebep olmadığı belirtilmiş. Irkçılık, aile içi şiddet, cinsel ve diğer istismar biçimlerinin de nesiller boyu travmaya zemin hazırlayabileceği söyleniyor.Boston Tıp Merkezi'ndeki Göçmen ve Mülteci Sağlık Merkezi’nde görev alan psikolog ve öğretim görevlisi Sandra Mattar, özellikle kuşak travması olan ebeveynlerin bağlanma şekillerine göre çocuklarının kendi kendilerini yatıştırmakta güçlük çekebileceklerinden bahsediyor.&nbsp;“Sonuçlar zihinsel sağlığın ötesine geçebilir. Sürekli stres hâlindeki insanlar, bağışıklık sistemlerini baskılayan, soğuk algınlığı, viral hastalıklar ve otoimmün hastalık riskini artıran kortizol hormonunun daha fazlasını üretirler” diye belirtiliyor makalede. İşte buyurun, yine size aslında bir şeylerin “sizinle başlamadığına” dair ip uçları.Mattar, travmalar hakkında konuşmanın, konuşmayı normalleştirmenin ve yardım istemenin önemli olduğunu belirtmiş. Aksi takdirde tüm bunların “Aile dinamiklerinde büyük bir canavara dönüştüğünü” söylüyor.Bu travmaların esasen kuşaktan kuşağa nasıl geçtiğine bakacak olursak, aslında burada bir sihir yok. Makalede belirtildiği üzere, bir çocuk psikiyatristi olan &nbsp;Dr. Gayani DeSilva bu geçişlerin “kısmen genetik ve kısmen ebeveynlik tarzları” ile ilişkili olduğunu belirtiyor. Depresyonda olan veya çevrelerindeki dünyadan şüphe duyan bir ebeveyn, çocuğuyla duygusal olarak bağlantı kurmuyor olabilirken, tartışmalı araştırmalar, nesiller arası travmanın ailenin gelecek nesillerini epigenetik düzeyde potansiyel olarak etkileyebileceğini öne sürüyor (Ben okumadım ancak bu konularda daha detaylı bilimsel bilgi arayışında olanlar, Anne Ancelin Schützenberger'in <a fr-original-style="" href="https://www.iskultur.com.tr/psikosoybilim-2.aspx" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Psikosoybilim</a>&nbsp;isimli kitabını da okuyabilirler.)İşte makalede ele alındığı üzere, savaş travmaları yaşamış kuşakların çocukları ve torunları, dünyanın neresinde olursa olsun bir savaş meydana geldiğinde, bunun mutlaka kendilerini etkileyeceğine dair bir inanca kapılıp, duygusal açıdan etkilenmeler yaşıyorlar ve bu belki fiziksel durumlarına da yansıyor.&nbsp;Geçmişin peşinde, üst kuşaklarla iletişim hâlinde ve psikologların belirttiği gibi başımıza gelenleri, korku ve duygularımızı “canavarlaştırmadan” konuşabiliyor olsak bu travmalar ilerlemeye devam eder miydi?

Ukraynalılar ile ilgili hikayeler